GARiBaN-AKSiSeDa
“Sâmirî, şöyle dedi: “Ben onların görmediği şeyi gördüm. Elçinin izinden bir avuç aldım ve onun üzerine attım.
Böyle yapmayı bana nefsim güzel gösterdi.” (20/96 )
قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهٖ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ اَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذٰلِكَ سَوَّلَتْ لٖى نَفْسٖی
20.96 – Gâle besurtu bimâ lem yebsurû bihî fegabedtu gabdatem min eseri’r- rasûli fenebeztuhâ ve kezâlike sevvelet lî nefsî.
Muhyiddin-î Arabî diyor ki;
Sâmirî, Cebrail (as) ın bastığı yerden aldığı toprağı, buzağı heykelinin değil de bir insan heykelinin üzerine atmış olsaydı o heykelin konuştuğunu görürdü…
Bunu okuduğumda çok hayret içinde kalmıştım ben… Halen de düşündükçe hayret ediyorum.
Hocamın KeBaN-aMPüL misâlini her duyduğumda aynı duygular kaplar içimi…
CeRRYaN geldiği anda her âlet var oluşu gereği olan işini yapıyor..
Çok şükür CaN CeRRyanım benimle-tenimle henüz..
Benim işim, MuHaSeBe… Yani?..
HeSaB işi!.
HeSaB işi tamam da… Baştaki “M” Ne?.
İş arasında ibadete karşı olan birçok işverenin.: “Çalışmak ta ibadettir” sözünü Allah’ ın Âyeti gibi savunduklarına şâhid olmuşumdur.