EL MÜ’MİNÜ
.
El Mü’min : Îmân, emniyet ve emanın kaynağı ve vericisi olan, vâ’dinde sadık ve emîn olan, mutlak imân edilen, güvenilen, sığınılıp dayanılan ALLAH-U ZÜ’L-CELÂL.
Emine : Korkusuz ve âsude olmak. Emin ve güvemli olmak. İmân etmek.
Emene : Birine güven beslemek.
Emune : İnanılır, mutemet olmak.
Emânet : Emânet, güven. Kullara farz kılınan şeyler.
Mü’min : Îmân, emniyet ve emanın kaynağı ve vericisi olan. Vâ’dinde sadık ve emîn olan
Emîn : Emin, emâneti koruyan, güvenilen. İtimatlı olup hain olmayan.
İmân : İmân. Tasdik etme. Akide.
EL MÜ’MİNÜ (celle celâluhu) ZEVKİ:
Neticede hasıl olan ilâhî ilhâmla kulun kalbi hakkın ve hayrın karargâhı olup kendisi ve kâinât (bu kuldan dolayı) bâtıl ve şerden emîn olur.