Bekâ (sebat ve devam etmek, kesintiye uğramadan geleceğe doğru sürüp gitmek) kökünden türeyen sıfat isim.
Bâkî, fenânın (gelip geçici, sonlu) zıttıdır.
Kur’ân-ı Kerîm’de Bâkî isminin ihtiva ettiği mânâ, ayni kökten türeyen fiil ve ism-i tafdil sigalarıyla ALLAH-U ZÜ’L-CELÂL’e nisbet edilmiştir (Tâhâ 20/73,Rahmân 55/27 bkz.).
Lâyemût (ölümden münezzeh) ve hay olan ALLAH-U ZÜ’L-CELÂL, Âhir, Samed ve Bâkîdir (Furkan 25/58, Hadid 57/3, İhlâs 112/2 bkz.).
El Bâkî : Varlığı ebedî, dâimî, sonu gelmez ve yok olmaktan münezzeh Cenâb-ı HAKK (celle celâluhu). Ebedî olan ALLAH-U ZÜ’L-CELÂL. Varliğinin sonsuzluğu mutlak olan ALLAH-U ZÜ’L-CELÂL.
Bâkiye : Devam etmek. sabit olmak. Kalmak. Bâkî kalmak. Fazla kalmak (bâkîyye).Ebkî : Bırakmak. Sabit kılmak.
Ebkâ : Daha devamlı.
Bâkiye : Fâni olmayan. Devamlı olan. Bâkîyye.
Bâkâ : Bekâ, devamlılık.İşin sabit olması ve devamlılığı.