EL AFÜVVÜ
Afv (silmek, gidermek, yok etmek) kökünden mübâlâğa ifâde eden sıfat isim.
Kur’ân-ı Kerîm’de 4 âyette Afüvvü’l-Gafûr olarak, 1 âyette ise Afüvvü’l- Kâdir ismiyle geçmektedir.
El Afüvvü : Hiçbir sorumluluk kalmaksızın, çok affedici olan, affı seven, affeden, suç işlememiş gibi yapan.
Çok afveden, bağışlayan ve kullarının hata, kusur ve günahlarını silip gideren ALLAH-U ZÜ’L-CELÂL.
Afâ : Silinmek. Gizlenmek. Günahını afvetmek, bağışlamak.
Afiyet : Afiyet. Sıhhat. Selâmet. Kuvvet.
Affû : Nafakadan arta kalan. Lütûf. Mâruf. Fazilet.
İffet : İffet. Adi şehvetleri terketme. Cesedin temizliği.
Afîfe : İffetli kadın.