Muhiddin-i Arabî buyuruyor:
Ömer ibni Abdülaziz ve İbrahim Edhem’in vasiyetleri:
Gözünü aç dünyanın devamı az; azizi zelil, zengini fakir, genci ihtiyar, diriyi ölü, yakında sana da arka çevireceğini bildiğin hâl de şimdilik sana doğru gelişine aldanma, aldanmış, bedbaht işte buna aldanandır.
Şehirler kuran, nehirler açan, bağ ve bostan yapanlar nerede? Onlar da sıhhatlerine, güçlerine, kuvvetlerine güvenen insanlardı. Onlarında neş’e ve zevklerini görenler imreniyordu.
Şehirler kuran, nehirler açan, bağ ve bostan yapanlar nerede? Onlar da sıhhatlerine, güçlerine, kuvvetlerine güvenen insanlardı. Onlarında neş’e ve zevklerini görenler imreniyordu.
Kara toprak onları ne hâle getirdi.
Yolun onların diyarına uğrayınca bir sor.
Zenginlerin serveti ne olmuş.
Fakirlerin fakirlikleri kalmış mı?
O bülbül diller, ahu gözler semiz vücutlar, güzel yüzler ne olmuş? Kurtlar mı yemiş?
ALLAH’nı hükmü, fermanı onları o hâle koymuş.
Bizler de onlar gibi olacağız.
Dünyanın muvakkat hayatına aldanmayalım.
Orası için hazırlık yapalım.
Sonra pişmanlık fayda vermez.
Muvakkat : Vakitli. Geçici. Fâni. Devamlı olmayan.