CUMA SOHBETİMİZ: MÂ'ÛN SÛRESİ!

[nur-ye]

CUMA SOHBETİMİZ: MÂ'ÛN SÛRESİ!


107 - MÂ'ÛN SÛRESİ

Mekke döneminde inmiştir. 7 âyettir. Mâ’ûn, yardım ve zekat demektir


بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّح۪يمِ

أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ
1- E raeytellezi yukezzibu bid dîn.
1- Gördün mü, o hesap ve ceza gününü yalanlayanı!

فَذَلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ

وَلَا يَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ
2,3--Fe zalikellezi yedu'ul yetim.
Ve la yehuddu ala taamil miskin.
2,3-- İşte o, yetimi itip kakan, yoksula yedirmeyi özendirmeyen kimsedir.

فَوَيْلٌ لِّلْمُصَلِّينَ
4--Fe veylul lil musallin.
4-- Yazıklar olsun o namaz kılanlara ki,

الَّذِينَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ
5-- Ellezine hum an salatihim sahun.
5-- Onlar namazlarını ciddiye almazlar.

الَّذِينَ هُمْ يُرَاؤُونَ
6--Ellezine hum yuraun.
6-- Onlar (namazlarıyla) gösteriş yaparlar.


وَيَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ
7--Ve yemneunel maun.
7--Ufacık bir yardıma bile engel olurlar.


Sadakallahülazıym.