Demek ki yaşanacaktı!

[MustafaCilasun]

Demek ki yaşanacaktı!

Bir iç sızısıdır işte yaşadığım
Vicdanları azapla tanış
Kılmak zorunda bıraksam da…
Bu muhayyile karşısında
Zalim olmak korkusunu yaşıyorum!

Arzı mekânın her bir boylamında
Onca insan yaşarken niye ki…

Öyle mütemadiyen soruyorum
Adımladığım kaldırımlarda
Sessizliğim ayak vurgularında
Vadinin solan çayırında
Ağaçlardan düşen yapraklarda

Hep kendimi görürken
Yine bir esrarın tahayyülü…

Zorunda kaldığım halin müşkülatı
Yazmak hevesinden vazgeçecek kadar
Yazılanları yetti artık yaşattığın
Azap diyerek hepsini birden
İmha edecek kadar hadsiz…

Ama niye bunlar
Bu zaman diliminde
Bilinmezlerin merak dilimlerinde!

Neden zulmün abadı olayım
ne kadar büyük bir hadsizlik değil mi

Şu okunan ezanlar suyu hürmetine
Hiçbir dahlim olmadan bunlar niye
Neden cezbe tutulmuş bir halin
Müdavimi olmak zorunda kalıyorum

Yalnızca bu sebeple
Hiçbir suçu olmayan bir canı
Neden üzmek zorunda bırakayım

Bu kadar sefil bir canın
Hamalı olmaktan
Bir bilinse ne kadar bizarım

Ne pazardayım ne mezardayım
Acizliğinin her katresini
Haykırmak için bu saflardayım

Olamadım işte abit ve de zahit
Hederde ki bir viraneyim
Ama biliyorum ki
Bu müşkülüm olan konuda
Asla ve hasetsen
Bir şey yapmış değilim.

Ne edepten anlarım ve ne de
Edebiyattan ve hatta safhalarından
Anlayışı kıt bir girdabında pençesinde
Nefeslenen hissiz bir illetim.

Efendim her aklıma geldiğimde
Gözlerimden süzülenlere yanarım
Mukallit olduğuma inananlardanım

Hakkın kelamı karşısında
Okumak için otururken
Teganniye kaçacak kadar
Bağıran bir ahmağım

Gülden anlamam, onu
Koparmak için can atanlardanım
enaniyetim takiyye kalkanımdır
Ar içindir bütün gayretim

Hak rızası nerede
Onu bilmeyenlerdenim
İşte demem o ki ey can
Sizi yetiştiren eve beyniniz

En güzel ziynetle müşerref kılmış
Bir emanetin
İtminanlığında sizi abit yapmış

Biliyorum ki
Sizde ki ruh güzelliği
Zaten sizin için hususen
Verilen bir nimetti

Ve siz bunu
En güzel bir biçimde
Deruhte ederek
Lütfederek bizi ihya ettiniz

Bilseniz ki
Siz ne kadar müşfiksiniz
İbreti âlemsiniz
Adeta bir mürebbiyesiniz

Sizin için sarf edilen beyanlar
Biliniz ki yetersiz
Çünkü siz bir erensiniz

Aslına bakarsanız
Bu risaleyi yazmayacaktım
Lakin gönlüm elvermedi
Hakikat karşısında susmanın
Bir zillet olacağının idrakine vardırdı

Eğer hiç bir karşılık yoksa
Alınan nefeslerde
Etkileşim niyedir bilinmez
Her etki bir tetik mi asla ve fakat
Sinede ki cana ne demeli
Hak için salıvermeli değil mi

Lakin eğer bu hissiyat
Bir azap olacaksa
Allaha sığınmam mutlaktır
Çünkü esrarın perdesini
Aralayanda odur
Kalplere ilga edende
Muhakkak ki yalnızca odur

Onca yaşayan canlar arasında
Bu hususilik ne ile anlamlıdır
Bilmek isterdim doğrusu
Lütfederseniz ayrıca mesruru olurum

Bir azapsa asla
Bir hazsa illa diyerek
Geldik ki elbet bir gün gideceğiz
Verdiğimiz o sözle
İmtihandan geçeceğiz

Ama sevdiğimiz için yerilmeyeceğiz
Bir hoş seda olarak kalabilmem imkânsız
Bunu ancak mana derinliğine
Haiz olan gönüller başarabilirler

Lakin size bir hüznü
Yaşatan olmayı yeğleyemem
Gönüller ancak görmeden de
Kalp diliyle kemalatı yaşatıyorsa
Sevgi ve muhabbet ve hatta aşk
Bu manada çok yücedir
Hal ehli olan gönüller için…