18 MART 1915 ÇANAKKALE SAVAŞI

Cevapla
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2824
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

18 MART 1915 ÇANAKKALE SAVAŞI

Mesaj gönderen aNKa »

Ana Sayfa Haberleri ~ 04-04-2011

Resim

18 MART 1915 ÇANAKKALE SAVAŞI

Kul İhvanî

Britanya, Fransa, Hindistan, Avustralya, Yeni Zelanda ordularına karşı,
72 saat içinde 253 000 şehidle kazanılan Çanakkale savaşında:
Deniz savaşları
Arı Burnu
Seddülbahir
Anafartalar
Conkbayırı destanlarının yazıldığı gün…


Şehidlerimizin ruhuna rahmetler yağsın!…
Çanakkale Destanımız.. Buyurunuz!..


Resim

HAYY DOST!..

Cümle Cihan-Canlar cengi
Şehâdet tevhid mihengi
Kuzuların kına rengi
Kanın alı Çanakkale…



Gönül gözün merceğinden
Tahkik Tevhid gerçeğinden
Şehidlerin çiçeğinden
Oğul balı Çanakkale…



Elâ gözden kömür yüklü
Yaşanmamış ömür yüklü
Nice gonca-tomur yüklü
Dostun dalı Çanakkale…


Resim

Elâ gözden kömür yüklü
Yaşanmamış ömür yüklü
Nice gonca-tomur yüklü
Dostun dalı Çanakkale…



Ak yeleli atlar gibi
Dalga dalga patlar gibi
Can, cennete atlar gibi
Hâlin hâli Çanakkale…



İlâhî Aşk’ın yazanı
Muhammedî meşk mizanı
Elest’in sabah ezanı
Mahşer malı Çanakkale…

Resim

Dizginsiz-gemsiz kır atın
Suyu kan akan Fırat’ın
Nazın köprüsü Sır-at’ın
Niyaz nalı Çanakkale…



Ağlamayıp-gülmeyenler
Gitti gider gelmeyenler
İlel ebed ölmeyenler
Sevdâ salı Çanakkale…



Cehennem narı buzunda
Cenneti terin tuzunda
Anadolu omuzunda
Şehid şalı Çanakkale…

Resim

Dizginsiz-gemsiz kır atın
Suyu kan akan Fırat’ın
Nazın köprüsü Sır-at’ın
Niyaz nalı Çanakkale…



Ağlamayıp-gülmeyenler
Gitti gider gelmeyenler
İlel ebed ölmeyenler
Sevdâ salı Çanakkale…



Cehennem narı buzunda
Cenneti terin tuzunda
Anadolu omuzunda
Şehid şalı Çanakkale…





Dizginsiz-gemsiz kır atın
Suyu kan akan Fırat’ın
Nazın köprüsü Sır-at’ın
Niyaz nalı Çanakkale…



Ağlamayıp-gülmeyenler
Gitti gider gelmeyenler
İlel ebed ölmeyenler
Sevdâ salı Çanakkale…



Cehennem narı buzunda
Cenneti terin tuzunda
Anadolu omuzunda
Şehid şalı Çanakkale…

Resim

Dizginsiz-gemsiz kır atın
Suyu kan akan Fırat’ın
Nazın köprüsü Sır-at’ın
Niyaz nalı Çanakkale…



Ağlamayıp-gülmeyenler
Gitti gider gelmeyenler
İlel ebed ölmeyenler
Sevdâ salı Çanakkale…



Cehennem narı buzunda
Cenneti terin tuzunda
Anadolu omuzunda
Şehid şalı Çanakkale…

Resim

Muhammedî Nur her biri
Ölüp-dirilenler, diri
El ele şehid zinciri
Hakk’ın Eli Çanakkale…



Bülbülken güller bağında
Can vermiş gençlik çağında
Ruhların “Elest” dağında
“Belâ!” beli Çanakkale…



Şâhid ol! Tevhidin şehid
Mâlik yevmi’d-din şehid
Üç günde üç yüz bin şehid
Derdi deli Çanakkale…

Resim

Yandıran-yananla yakan
Narı görmez nûra bakan
Damla damla Dost’a akan
Sırlar seli Çanakkale…



Can bahası gereğinde
Can, bayrak Dost Direği’nde
Âşıkların yüreğinde
Seher yeli Çanakkale…



Bitmeyen şehid düğünü
Yaşamak için bu günü
Yarın düşünürsek dünü
Bin bir yılı Çanakkale…


Resim

Şimdi yaşıyorlar diri
O sahillerde her biri
Binlerce şehid tekbiri
Dost’un dili Çanakkale…



Azgınlar yolun yöndüren
Düşman ateşin söndüren
Cümle cihanı döndüren
Merkez mili Çanakkale…



Canın verip-geçip serden
Dirilip gelip mahşerden
Bir avuçta bin bir yerden
Şehid dolu Çanakkale…



Kur’ân ulaşınca akla
Şah olur şehid olmakla
Hakk’ta Hakk’tan Hakk’a Hakk’la
Hakk’ın Yolu Çanakkale…

Resim

Dinle! Dîn’in bestesini
Şehidlerin nefesini
Duyarsın diri sesini
Sanma ölü Çanakkale…



Gurbet-hasret, sıla-selâ
Elest-Mahşer, Kâlu: Belâ!
Her avuç toprak Kerbelâ
Çile Çölü Çanakkale…



Şehâdet zülfü taranan
Ölümsüz diri aranan
Ara-sıra aralanan
Tevhid Tülü Çanakkale…

Resim

Vedûd Allah Rızasında
Bir damla, Tevhid tasında
Rasûlullah Ravzasında
Gönül gülü Çanakkale…



Anlayana bir “ah!” yeter
Ateş yanar-duman tüter
Kul İhvâni Sefil öter
Aşk Bülbülü Çanakkale…


16.03.2007 15:44
Solingen- Almanya


Resim

KELİMELER:

Ceng : Savaş, harb.
Miheng : Mihenk. (Mihek) Altının ayarını anlamaya mahsus bir taş. Ölçü. İyiyi kötüyü ayıran, ayar âleti. * Mc: Bir insanın kıymetini, ahlâkını anlamaya yaraya n vasıta.
Meşk : İnancın yaşanması.
Mizan : Terazi, ölçü, tartı. * Akıl, idrak, muhakeme. Mikyas.
Elest :
Mahşer : Toplanma yeri. Kıyametten sonra insanların tekrar dirilip toplanmaları ve toplandıkları yer. Haşir meydanı. * Çok kalabalık.
Sırat Köprüsü : Cennet''''''''e gidebilmek için herkesin üzerinden geçmeğe mecbur olduğu ve Cehennem üzerine kurulmuş olan köprü.
İlel ebed : Ebede kadar. Nihayetsiz.
Mâlik yevmi’d-din : Din gününün sahibi Allah (cc).
Tekbir : "Allahü ekber" demek. Allah''''''''n her hususta en yüksek ve en büyük olduğu ifâde etmek.



ÂYET:


وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ
“Ve iz ehaze rabbüke mim beni ademe min zuhurihim zürriyyetehüm ve eşhedehüm ala enfüsihim elestü bi rabbiküm kalu bela şehidna en tekulu yevmel kiyameti inna künna an haza ğafilin : Kıyamet gününde, biz bundan habersizdik demeyesiniz diye Rabbin Âdem oğullarından, onların bellerinden zürriyetlerini çıkardı, onları kendilerine şahit tuttu ve dedi ki: Ben sizin Rabbiniz değil miyim? (Onlar da), Evet (buna) şâhit olduk, dediler.” (A’raf 7/172)

Resim
Resim
Kullanıcı avatarı
o.z.a.n
Üye
Üye
Mesajlar: 48
Kayıt: 16 Oca 2012, 21:15

Re: 18 MART 1915 ÇANAKKALE SAVAŞI

Mesaj gönderen o.z.a.n »

Resûlullah Efendimiz (AleyhisSalatuVesSelam) Çanakkale'deki asker evlâtlarının yardımına gitmişti..

Tarihler 1928 yılını göstermektedir. Osmanlının son devir âlimlerinden, ilmi ile amil Alasonyalı Cemal Öğüt Hocaefendi hacca gider. Cumhuriyet yeni kurulmuş, hızlı bir değişim yaşanıyor, Çanakkale savaşının üzerinden de on yılı aşkın bir zaman geçmiştir.

Cemal Öğüt Hocaefendi Mekke'deki vazifesinin tamamladıktan sonra Medine'ye gider. Medine'de her zamankinden fazla kalır. Bu esnada Osmanlı coğrafyasının değişik bölgelerinden gelen hacılarla istişarelerde bulunur. Osmanlı devleti yıkılmıştır, Osmanlı'dan geri kalan toprakların büyük çoğunluğu ya işgal altındadır ya da sömürge durumuna düşmüştür.

Cemal Öğüt Hocaefendi vaktinin çoğunluğunu Mescid–i Nebevî'de geçirir. Bu arada Efendimizin türbesindeki görevlilerle yakınlık hâsıl olur. Hiçbir dünyalık beklemeden, sadece Resûlullah'a sevgi ve muhabbetinden dolayı türbeye hizmet eden bu güzel insan da Cemal Öğüt Hocaefendiye yakınlıkduyar ve güzel bir dostluk kurulmuş olur.

Cemal Öğüt Hocaefendi türbedarla yaptığı sohbetlerde bir şey dikkatini çeker. Türbedar Osmanlı devletine son derece bağlıdır, hatta o kadar ki Osmanlı adı geçtiği yerde muhakkak bir hürmet ifadesi belirtisi gösteriyordu. Bu nuranî ihtiyarın Osmanlı'ya bu derece bağlı ve hürmetli olması Cemal Öğüt Hocaefendinin merakımı celbeder, bir gün sorar:

"Sizde Osmanlı'ya karşı derin bir sevgi ve muhabbet görüyorum, bunun özel bir sebebi var mı?" Nurani ihtiyar derin bir düşünceye daldı, kısa süre sonra başını kaldırdı ve şöyle dedi:

"Allah ve Resûl'ünün muhabbeti, Osmanlı'yı sevmemi gerektirir." Cemal Öğüt Hocaefendi bu açıklamadan pek bir şey anlamaz. Anlamadığı da zaten yüz hatlarından anlaşılmıştır. Türbedar pek fazla bilgi vermek niyetinde değildir, ancak Cemal Öğüt Hocaefendi bir şeylerin olduğunu anlar ve ısrar eder. Nur yüzlü ihtiyar anlatmaya devam eder:

"Osmanlı'yı sevmem için şu anlatacağım hâdise yeter de artar bile."

1915 senesinde Medine'de başından geçen bir hâdiseyi şöyle anlatır.

1915 yılının hac mevsimi idi. Her hac mevsiminde olduğu gibi, dört bir yandan mü'minler geliyordu, bu gelenlerin içinde Hindistan ulemâsından, âlim, zahit, keşfi açık gerçek bir Allah dostu da bulunuyordu. Bu Allah dostu ile sizinle olduğu gibi yakınlık oluştu, sohbetine katıldık. O kadar güzel sohbetleri oluyordu ki, kendi ağlıyordu, dinleyenleri de ağlatıyordu. O zamanlar Osmanlı'nın çok sıkıntıda olduğu zamanlardı, ehl–i küffar, İslâm'a karşı saldırıya geçmiş, Payitahtta Çanakkale Boğazı'nda büyük savaş oluyordu.

Hindistanlı âlimde bir şey dikkatimi çekmişti, sohbetlerinde ağlıyor, namazlarında ağlıyor, yolda yürürken bile gözünden yaş eksik olmuyordu. Ağlamadığı zamanlar bile devamlı hüzünlü idi. Merakım artıkça artı ve bir gün kendisine bunun sebebini sordum:

"Efendi! Bu mübarek yerdesin, gözün gönlün açılacağı yerde devamlı ağlıyorsun, ağlamadığın zamanlarda yüzünde hüzün var, bunun sebebi, hikmeti nedir?" Beni yayına oturttu, gözlerindeki yaş damlaları daha da hızlanarak akmaya başladı. Sonra yaşlarını sildikten sonra bana dedi ki:

"Ben uzun yılların hasreti ile çok uzaklardan buralara geldim. Ben Kâinatın Efendisi'nin kokusunu, ruhaniyetini Hindistan'dan alırdım. Şimdi buralara geldim, Efendimin kabr–i şerifi başındayım, ama Hindistan'da aldığım feyiz ve nuranîliği burada bulamadım. Bu ne hâldir diye düşünüyorum, acaba bir günah mı işledim, bir suçum mu var? Efendim benim üzerimden himmetini çekti mi? Ya da Efendim, burada değil, burada olsa onu hisseder, onun ruhaniyetinden bereketlenirdim. Bu hâl beni perişan etti… Ağlamamın sebebi budur."

Türbedar bu Allah dostunu dikkatle dinledi, ancak o da bu işe ne bir yorum getirebildi, ne de bir şey diyebildi. Ancak nur yüzlü türbedarın da kafası karışmıştı. Bu Hindistanlı âlimin, yalan söyleme, abartı yapma gibi bir durumu söz konusunu değildi. Son derece samimî bir hâl içindedir. Hindistanlı âlimin söylediklerine yabancı değildi. Her hac mevsiminde değişik bölgelerden gelen Allah dostları ile karşılaşır, onları Allah Resûlü'nün ruhaniyeti ile nasıl bağlantılar kurduklarını bilirdi. Bu Hindli âlim de onlardan biri idi, türbedarın bunda zerre şüphesi yoktu. Peki, bu âlimin söyledikleri nasıl açıklanacaktı?

Yaşlı türbedar gündüz dinlediklerinin etkisinde kalmıştı, gece yatağına yattığında da kafasındaki soru işaretleri gitmemişti.

Sabah namazına kalkmadan önce türbedar bir rüya görür. Rüyasında Kâinatın Efendisini görür. Nur yüzlü türbedar, edebinden Efendimize bir şey soramaz. Dün yaşananlar aklına gelir, bir şey diyemez. Türbedarın düşüncelerine Kâinatın Efendisi cevap verir:

"O kardeşimin hissettiği doğrudur. Ben her zamanki makamımda değilim, birkaç zamandır Çanakkale'deyim… Çok zor durumda bulunan kardeşlerimi yalnız bırakmaya gönlüm razı olmadı. Onlara yardım ediyorum…"

Hindistanlı âlim, Allah dostunun vaziyeti anlaşılmıştı. Burada akla şöyle bir soru gelebilir: Efendimiz bulunduğu makam itibariyle, bir anda birden çok yerde bulunamaz mı? Elbette bulunur, başta Hızır Aleyhisselâm'ın ve Allah'ın veli kullarının bulunduğu gibi. Buradaki, hâdise birine gösterirler, ondan da herkese duyururlar mahiyetindedir.


Yetiş ya Muhammed Kur-an’ın elden gidiyor!

Çanakkale en zorlu günlerinden birini geçiriyor. Küffar ordusunun askerleri ilk defa karaya ayak basmıştır, ellerindeki üstün silah ve teçhizatla saldırıya geçerler. O zamanlar Osmanlı'nın müttefiki olan Almanya ordusuna mensup bazı subaylar da cephede bulunmaktadır. Şimdi bu subaylardan birine kulak verelim.

Alman Subay Sanders anlatıyor:

Çok dehşetli bir saldırı karşısında kalmıştık. Karaya çıkan İngiliz askerlerini gemiden top atışları ve makineli tüfekler destekliyordu. Bulunduğumuz siperlerden değil hareket etmek, en küçük bir hareket belirtisi bile onlarca mermiyi hemen o hareket noktasına çekiyordu.
Mevzilerden elini kaldıranın eli, miğferini kaldıranın miğferi parçalanıyordu. Böyle bir sağanak altında çaresizlik içinde beklemekten başka bir şey yapamıyorduk.

Bu şekilde ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Birden bulunduğum yerden yaklaşık on beş metre uzağımızdan korkunç bir ses geldi. Sesle birlikte bir Türk askeri siperden kalktı, düşmana doğru koşmaya başladı. Hem koşuyor hem kollarını sağa sola sallıyor, hem de sesi çıktığı kadar bağırıyordu. Yanımda bulunan tercümanıma dedim ki:

–Şu koşan asker ne diyor?

–Komutanım! "Yetiş ya Muhammed Kitabın elden gidiyor!" diye bağırıyor.

Böyle bir manzarayı tarih görmemiştir. Asker sanki üzüm toplar gibi düşman mermilerini elleriyle topluyordu. Onu gören diğer askerler de siperlerinden hareketlendi ve o anda çok çetin bir savaş başladı. Kısa zaman sonra karaya çıkan İngiliz birliğinden geriye yerde yatan asker cesetlerinden başka bir şey görünmüyordu.
"Kul.."
Kullanıcı avatarı
kulihvani
Site Admin
Site Admin
Mesajlar: 13009
Kayıt: 02 Eki 2006, 02:00

Re: 18 MART 1915 ÇANAKKALE SAVAŞI

Mesaj gönderen kulihvani »

Resim

ADınız DÂim YÂD OLsun!
kANlarınız bünYÂD OLsun!
BULut BULut GÖK YÜZÜnde
RUHunuz RAHMet ŞÂD OLsun
!..

ZEVK 5326

Çanakkale Sırtlarında.. Batmayan GÜNeş ŞeHiDler!
Resûlullah Yüreğinde.. Yanyana KARDEŞ ŞeHiDler!
KANlarının SU-ladığı.. -> YAmaçlarda ÇiÇek Açmış
Burcu Burcu KOKUyormuş
.. Hasreti ATEŞ ŞeHiDler!..


18.03.13 03:14
brsbrs..tktktrstkmz…


Resim

ResimEs-selâmu aleykum ve rahmetullâhi ve berekâtuhu.

Eûzubillâhi's-semî'u'l-alîmu mine'ş-şeytânirracîm.
Bismillâhirrahmânirrahîm.
Es-selâtu ve's-selâmu aleyke Ya Rasûlullah
'' Allâhumme salli ve sellim ve bârik alâ seyyidinâ Muhammedin

Abdike ve
Nebiyyike ve
Rasûlike ve
Nebiyyi'l- Ummiyi ve alâ âlihi, ehl-i beytihi ve's-sahbihi ve ummetihi...''

Dâimen ebeden
İn şâe ALLAH.
Subhâneke Allâhumme ve bihamdike eşhedu en Lâ ilâhe illâ ente vahdeke la şerîke leke estağfiruke ve etûbu ileyke.
Ve'l-hamdu li'llâhi RABBi'l-âlemîn.



Kucaklarında KUR'ÂNla Yüreklerinde İMÂNla el ÂN CeNNetlerde YAŞAyan Çanakkale şehidlerimizin RUHlarına SalâVâtlar ve Fâtihlarımızla RAHMetler Olsun İnşae ALLAHu Teâlâ...

bünYÂD: f. Temel, esas. Yapı, binâ.
Resim
Kullanıcı avatarı
kulihvani
Site Admin
Site Admin
Mesajlar: 13009
Kayıt: 02 Eki 2006, 02:00

Re: 18 MART 1915 ÇANAKKALE SAVAŞI

Mesaj gönderen kulihvani »

Resim



ZEVK 5340

Çanakkale Sırtlarında bin göz yaşı bir GÜLüşte
Gök yüzünde al bayrakta -> ay yıldızı Süzülüşte
Her AVuç toprak bedeli.. İçindeki taptaze KAN
Vatan için CAN VERmeye>ONBEŞLİler Yürüyüşte


01.04.13 00:12
brsbrs..tk..trstkkm…



Çanakkale Cephesi, sanki bir ölüm değirmeni gibiydi; tükettiği insanlar haddi hesabı aşmasına ve İngiliz generali Aspinall-Oglander’in: “Gelibolu’daki kanlı muharebeler, Türk ordusunun çiçeğini bitirmiştir.” tespitinde ifadesini bulan -gerçekten de İngilizler şehid olan gençlerimizi, "çiçeğin tomurcuğu" ve "vakti gelmeden solan gül goncası"na benzetiyorlardı- koskoca bir eğitimli genç nesli yutmasına rağmen bir türlü doymak bilmiyordu.

O kadar ki cephede meydana gelen boşlukları doldurmak için, diğer cephelerden asker getirilemediğinden, en yakın çevreden başlayarak, 15 yaşın üstündeki eli silah tutan bütün gençlerin dahi, gönüllü olup olmadığına bakılmaksızın, Çanakkale’ye sevk edilmeleri alışılmış normal bir hadise haline gelmişti.

O günler, köyde, kasabada erkeğin kalmadığı, gücü kuvveti ve boyu posu yerinde olan herkesin asker olduğu ya da asker olmak zorunda kaldığı kara günlerdi.

Birinci Dünya Savaşı’nda, Osmanlı ordusunda insan kaybı öyle bir noktaya varmıştı ki Harbiye Nezareti, harp bütün hızıyla sürerken askerleri birkaç günlüğüne de olsa memleket iznine göndermeye gayret etmişti.

Çünkü harpte gün geçtikçe daha da artan kayıplar, nüfusun tükenmekte olduğu korkusunu doğurmuş ve savaşan askerler memleketlerine nüfusu çoğaltmak üzere gönderilmişlerdi.

Çanakkale Savaşı sırasında, İtilaf Devletlerinin Nisan 1915’ten itibaren kara çıkartmasına başlamalarıyla birlikte cephede takviye kuvvetlere ihtiyaç hâsıl olunca Sultan V. Mehmed Reşad 14 Mayıs 1331’de (27 Mayıs 1915) bir irade (emir) yayınlayarak, yukarıda sözünü ettiğimiz Askeri Mükellefiyet Kanunu’nda değişiklik yapmak ve lise talebelerini de cepheye çağırmak zorunda kalmıştı.

Sultan Reşad, yayınladığı iradede, Mükellefiyet Kanunu’nun 42. Maddesine ek olarak hazırlanan
“kâtib-i sultaniye 10. sınıf müdaviminine mütedair (devam edenlere dair)” başlıklı fıkra hakkında şöyle geçici bir düzenleme yapma yoluna gitmişti:

“Madde 1: Mükellefiyet-i Askeriye Kanun-u Muvakkatinin (geçici kanununun) 42. Maddesindeki fıkra atiye (geleceğe) tezyil (ertelenmiş) olunmuştur. Muayene-i intihaiye esnasında (muayene sonucunda) mekatib-i sultaniyenin (sultani mekteplerinin) onuncu sınıflarında bulunanlar da hizmet-i makzura (zikri edilen hizmet) hakkına nail olacaktır.”

Sultan V. Mehmed Reşad’ın iradesinden sonra Harbiye Nezareti de bir tebliğ yayınlayarak, 1314 (1896) doğumluların (yani 19 yaşındakilerin) henüz askerlik hizmetine çağrılmamışları ile 1315 (1897) doğumluların, bedenleri gelişmiş, harbe elverişli ve silah kullanmaya kabiliyetli olanlarından müsait bulunanların da kıtalara teslim olmalarını istemişti.
Padişahın ve Harbiye Nezaretinin bu çağrısı üzerine, Balıkesir, Bursa, Kütahya, Manisa, Adapazarı, İzmir, Aydın, Muğla ve Konya’nın, tahsilleri ve hayatlarının henüz başındaki bu yeni yetme gençleri, vatanın kendilerinden beklediği yüce vazifeyi hakkıyla ifa etmek azim ve inancıyla silâhaltına koşacaklardı.

Ekseriyeti 15 ila 19 yaşında olan bu genç bahadırların cepheye katılımları anısına Anadolu’da yakılan meşhur
“Hey Onbeşli Onbeşli” adlı türküde de söz konusu durum çok acı ve dramatik bir dille anlatılmıştır. Burada sözü edilen15’liler” 1315 doğumlulardır.

Yani 1 Haziran 1897 ile 22 Mayıs 1898 arasında doğan ve tam 18 yaşını doldurmuş olan gençlerdi. Türküde, bu 1315’li gençlerden şöyle bahsediliyordu:


Hey onbeşli onbeşli
Tokat yolları taşlı
Onbeşliler gidiyor
Kızların gözü yaşlı
Aslan yârim kız senin adın Hediye
Ben dolandım sen de dolan gel beriye
Fistan aldım endazesi onyediye…

Gidiyom gidemiyom
Az doldur içemiyom
Sevdiğim pek gönüllü
Koyup da gidemiyom
Aslan yârim kız senin adın Hediye
Ben dolandım sen de dolan gel beriye
Fistan aldım endazesi onyediye…
Resim
Cevapla

“NİSAN” sayfasına dön