KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Cevapla
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim


KUL İHVANÎ Tâ-Hâ SÛRESİ SOHBETİ.:

YAZan.: HAKAN..BURsamm..11.12.2018..

Resim

ALLAHumme saLLi ve seLLim ve bârik aLâ seyyidinâ MuhaMMedin
Abdike ve
Nebiyyike ve
RasûLike ve
Nebîyyi'L- ÜMMîyyi ve aLâ ÂLihi, EhL-i Beytihi ve's- Sahbihi ve ÜMMetihi...

SUBHÂNeke ALLAHumme ve bi HAMDike,
Eşhedü en Lâ İLâhe Ente Vahdeke Lâ şerike Leke Estağfiruke ve Etûbu iLeyke!.

ALLAHımız celle celâluhu!
BİZe MuhaMMedî Gayret,
PÎRimizden Hâl-i HiMMet,
RASÛLünden ŞiFâ-yı ŞeFâat,
ZÂTından İnâyet-Hidâyet-Selâmet İZZet-i İhsÂNınLa =>Tâ-Hâ SÛREmizin=>
Şu ÂNda=>ŞE’ÂNuLLAHta ŞEFâatına =>MuhaMMedî Mü’min- Mü’minat CÜMMLemİZi=>
HAKk ve HAYRda =>NÂiL EYyLe=>CEM’ et=>LûTFet Et=>YAŞAt!. İnşâe ALLAHu TeÂLÂ!..

ÂMiN!. Yâ MuîN!. Yâ RABBenâ!..


ResimMuhaMMedi MuhabbetlerimLe...
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

EL Hamdu LİLLAHi RABBu’L- ÂLEMîn..

ALLAHu zü’L- CeLÂL’in bütün verdiği zâhir ni’metlere, elle tutulur gözle görülür ni’metlere sonsuz şükrederiz KüLLî ŞEYy’le beraber!.
Ve ancak akıl sâhiblerinin Bâtın Ehlinin bâtını olan şey’lerin, İç Âlemi İmtihÂNda olan varlıklar ki bunlar, İnsÂNlar ve Cinlerdir, aklı olanlar hamd eder
ALLAHu zü’L- CeLÂL’e!. Bu ise muhteşem bir şey’dir. Hamd, medde hakikatıdır. Madde Hakikatıdır, Müddet Hakikatıdır, Dâimîyet Hakikatıdır. Dâimîyet-i MuhaMMedîye Hakikatıdır. Yâni MuhaMMedî Hakikatın dâimî olmasının adıdır hamd.. Neden öyledir?. Şundan dolayı öyledir ki, mâdem ki NÛRuLLAHtan yaratılmıştır KüLLî ŞEYy ve İnsÂN dediğimiz yaratık o zaman mânâ, bu maddenin içindedir, hayal yoktur..
Onun için melekler sorumlu değildir. Ve bu muhteşemlik, bu şükür hamd bileşikliği esmâ zuhûrudur.

Çünkü ŞÜKÜR geneldir; susayan bir çiçeğe su verirsen sararmış solmuşken birden neşelenir, susuz bir hayvÂNa su verirsen birden canlanır dirilir ve teşekkür ederler. Herşey böyledir..
HAMD ise, başka gerekler icâb ettirir. Hamda akıl olması gerekir, fikir cevicdÂN olması gerekir, iç âlem olması gerekir.
Onun için de,
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimizin dörtlü isimleri nedir?.
MuhaMMed aleyhisselâm,
MahMud aleyhisselâm,
Hamîd aleyhisselâm,
AhMed aleyhisselâm..
Şeriatta, Tarikatta, Mârifette, Hakikat-ı MuhaMMedîyesinde İsimleri vardır.
Bunlar rastgele bizim koyduğumuz isimler değildir. Bunların bir hakikatı vardır. Bir sebebi vardır. Çünkü sebeblerin sebebi kendisidir. Bunu çok iyi anlamamız gerekiyor. Ve bu ANLAyış bizi hakikata götürür..

Evet Hakan Cân, şimdi TâHâ Sûresine geldik.
TâHâ Sûresi MeryeM Sûresinden sonra inen 45. Sûredir. Vâkı’adan bir ÖNcedir. TâHâ Sûresi şiir gibi bir sûredir. Muhteşem bir sûredir. Mânâ i’tibâriyle de öyledir. Çok çok yönlü bir sûredir. Ve TâHâ Sûresi İnsÂNda tecellî yâni zuhûr ettiği zaman, öyle bir ilginç sûredir ki; Tayf, Tavâf, Taraf Hüviyetine kavuşur İnsÂN.. Bu TâHâ da, sarfı zor bir şey’dir ve İnsÂNın gönlünü çok yüceliklere çeker burada. İnsÂNı çırılçıplak soyar. Mukaddes Tûvâya götürür. Tûr-i Sîne Sîne Dağına çıkarır. Ve
ALLAHu zü’L- CeLÂL ile kelâm ettirir.. Musâ aleyhisselâmı söylüyorum. Musevî İnsÂNlar, Musâ aleyhisselâm’ın zevkini yaşayan, ondan mez’un/izinli olanlar, yâni onunla haşr neşir olanlar da bunu yaşayabilir mi?. Evet yaşayabilir..
Bütün bu olanların tümü
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin Nûru içindedir. Onun için bizde, şu peygamber bu peygamber hepsi birdir bizde BİZim peygamberimizlerdir.. Birbirini TAMMLayan TÜMMLEyenlerdir.. Cem’ eden Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemdir..
Burada Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in onlardan büyük olduğunu felân söylemek büyük hatadır onlar tamamen câhil işidir..

“Biz, O'nun resûlleri arasından (hiç) birini, diğerinden ayırmayız.” buyuran
ALLAHu zü’L- CeLÂL ikaz etmiştir.:


آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ
Resim---“Âmene’r- resûlu bimâ unzile ileyhi min RABBihî ve’l- mu’minûn(mu’minûne), kullun âmene billâhi ve melâiketihî ve kutubihî ve rusulih(rusulihî), lâ nuferriku beyne ehadin min rusulih(rusulihî), ve kâlû semi’nâ ve ata’nâ gufrâneke RABBenâ ve ileykel masîr(masîru).: Resûl, RABBinden kendisine indirilene îmân etti ve mü'minler de, hepsi ALLAH'a, O'nun meleklerine, kitablarına ve resûllerine îmân etti. “Biz, O'nun resûlleri arasından (hiç) birini, diğerinden ayırmayız.” Ve “ışittik ve itaat ettik! Ve RABBimiz, SENin mağfiretini (dileriz). Ve masîr (varış) Sana'dır (Sana doğru yola çıkarız ve Sana ulaşırız).” dediler.” (Bakara 2/285)

TâHâ Sûresi, 135 âyetten müteşekkildir, 45. sırada inmiştir. Mekkîdir yâni Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Mekke’deykendir. Ve bu sûrenin gelişi Ömerü’l- Hattab radiyallahu anhun islâm olduğu zaman civârındadır o zamana rastlamaktadır. O zamanki hadis kaynaklarına tarih oluşturanların belirttiğine göre meşhur hadis-i şerifte açık seçik belirtilmiştir ki bunlardan en büyük tarihçilerden birisi olan İbni Hişâm “Sîret-i Nebî aleyhisselâm”da ve diğer başka hadis kaynaklarında çoktur. Yâni bu hadis sahih bir hadistir.
Ne olmuştu?. Gözünü ileriyi geriyi fazla görmeyen, düşünmeyen, dolmuşa binen, bir işi yapıp sonra başına ne geleceğini fazla düşünmeyen birisi olmalıydı ki, bitmeyen savaşlar halindeydiler.
Çünkü o zaman bir kavim birisini öldürmekten korkuyordu. Çünkü o artık zor deniliyor. Bunun içinde
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin âilesi ile öbür kabileler arasında bir savaş çıkmasını göze almıyorlar.
Ama bunu da âleni yapmak mecburiyetindeler, nasıl yapacaklar?. Ya gözdağı vermek için ya da, meydan okumak için, ya da
“git kafasını kes gel!.” gibi şeyler yapıyorlar.
Ömer radiyallahu anhu’yu dolmuşa getiriyorlar.:
“Sen gider bizim putlarımıza böyle yapanın hakkından gelirsin!.” diye..
O da, kılıcını kuşandı hışımla yola çıktı. O zaman Nuayym bin Abdullah diye birisiyle karşılaştı o yaşlı birisi ona soruyor.:
“Ey Ömer nereye gidiyorsun kızgın bir halde?!.”
Ömer radiyallahu anhu da diyor ki.:
“Şu dininden dönen yâni Kureyş’in birliğini bozan, dininden dönen ve onlara beyinsiz diye hitab eden, dinlerini ayıplayan, -işte kaç tane ilâhları varsa her kabilenin bir ilâhı vardı o zaman zâten- ilâhlarımıza dil uzatan MuhaMMed’e gidip onun kafasını keseceğim!.” diyor. O da diyor ki.: “Ben ALLAH’a yemin ederim ki diyor -ya da onun ilâhları ALLAH’ı da tanıyor ALLAH diye geçiyor hadislerde- Ey Ömer!. Sana asıl senin içinde olanlar tuzak kuruyor!. Seninle beraber olanlar seni böyle dolmuşa bindirenler seni aldatıyorlar!. Sen zannediyor musun ki MuhaMMedî öldüreceksin de Abdulmenaf Oğulları seni yer yüzünde yürütecekler de ayakta duracaksın? Öyle mi?. Bunu sanıyor musun sen!?. Bunu yanına koyacaklar mı yâni!. Seni yer yüzünde yürütmezler bile!. Sen niçin kendi âilene dönüp de önce onların işini bir yoluna koymayı düşünmüyorsun?.” diyor.
Ömer radiyallahu anhu.:
“Hangi âilemden söz ediyorsun?.” diyor.
Nuaym.:
“Senin enişten aynı zamandan amcayın oğlu Sâid bin Zeyd var ya, kızkardeşin Hattab’ın Kızı Fatma da var ya, ben ALLAH’a yemin ederim ki onlar Müslümân olmuşlar ve MuhaMMede Dini üzere İslâm Dini üzere tâbi olmuşlar. Bana kalırsa sen git önce onların işini düze çıkar, uğraşacaksan git onlarla uğraş!.” diyor.

Bunun üzerine Ömer radiyallahu anh, hışımla geri dönüyor ve döndüğünde Sâid bin Zeyd radiyallahu anh ile Fatma Anne yanında Habbab bin Eret
diye bir zât var. Habbab, meşhur Habbab radiyallahu anhu. Bu zât TâHâ Sûresinin ilk sayfasını onlara öğretiyordu.
“Şöyle okunacak böyle okunacak” diye öğretiyordu. Habbab radiyallahu anhu, Ömer radiyallahu anhu’n sesini işitince, hemence onların odalarının bir tarafına gizlendi. Kızkardeşi Fatma Anne de okudukları Kur'ÂN-ı Kerîm’in üstüne oturdu. Halbuki Ömer radiyallahu anhu onların evine yaklaştığı sırada Habbab’ın onlara okuduğu TâHâ Sûresinin ilk âyetlerini çok uzaktan duymuştu.
Ve.
: “Bu ses eniştemin sesi değildir!.” demişti zâten.
Belki de dedi ki.:
“MuhaMMed aleyhisselâm buradadır!.” diyor. Artık ne ise.. Başka ses olduğunu biliyor. İçeri girince.: “Bu benim duyduğum lakırtılar da nedir?.” diyor. Onlar da.: “Sen bir şey duymuş olamazsın, burada böyle bir şey yok!.” diyorlar. O da diyor ki.: “ALLAH’a yemin ederim ki ben sizlerin MuhaMMed’in Dini üzere olduğunuz haberini almış bulunmaktayım kaçamazsınız!.” deyip eniştesinin üzerine atıldı yumruklamaya başladı. Kızkardeşi Fatma Ana da, onun elinden kurtarmak için ayağa kalkınca yerdeki Kur’ÂN-ı Kerîm’i de gördü. Ona öyle bir tokat patlattı ki yüzü kan içinde kaldı ve yaralandı!. Böyle yapınca, ikisi birden karı-koca.: “Evet biz Müslümân olduk ALLAH’a ve Rasûlüne imÂN ettik. Artık ne istiyorsan yap!. Hadi bakalım yap yapacağını öldüreceksen öldür!.” Dediler.
Ömer radiyallahu anh Kızkardeşinin yüzünden çok kan boşandığını görünce ve bunların böyle imÂNLı olduğunu görünce yaptıklarına çok pişman oldu, aklı başına geldi. Öbür kişinin söylediğini de duydu. “Ben gidip öldürecektim. Sonra başıma türlü belâlar akçacaktım!. Halbuki ağalar var, beyler var, reisler var, paşalar var niye gidip onlar öldürmüyorlar da ben!?.” diye düşündü. Kızkardeşine dedi ki.: “Az önce okuduğunuzu duyduğum şu sâhifeyi bana ver de ben de bir bakıyım MuhaMMed neler getirmiş!.”
Ömer radiyallahu anh okuma yazma bilen birisiydi. O zaman Kızkardeşi dedi ki.:
“Sen o sayfaya zarar verirsin!.” “Hayır, korkma!.” dedi Kızkardeşine ve kendi ilâhları üzerine yemin ederek okuyup onlara geri vereceğini söyledi. Onun için hadislerde ALLAH’a yemin ederim diye tercüme edilen şey’leri ben arapçasını görmediğim için bilemiyorum. Belki de kendi ilâhlarına diye yemin ediyorlardı. Oraya ALLAH’a diye tercüme ediyorlar bilmiyorum.
Bence kendi ilâhları üzerine yemin etti ve
“geri vereceğim size!.” diye söyledi. Bunu söyleyince Kızkardeşi de belki Müslümân olur diye ümüde kapıldı. O zaman dedi ki.: “Kardeşim sen şirk üzeresin ve pissin!.”

Barbaros.: Selâmun âleykum Hocam şey olamaz mı belki biliyorsunuz ALLAH’a yâni ilâhların bir sürü adları vardı fakat ALLAH da vardı. İnsÂNlar o zaman ALLAH ismini biliyorlardı. yâni ilâh olarak ALLAH diye bir ilâh da vardı diye biliyorum yanlış mı. Hatırlıyorum bilemiyorum belki o orda ALLAH diye ilâh ismini kullanmış olabilir Hz. Ömer radiyallahu anh..

Kulihvâni.: Mümkündür mümkündür ya da "ALLAH" demiştir..

Barbaros.: "Onların güvenini kazanmak için Kızkardeşinin o ismi kullanmış olabilir yâni.."

Kulihvâni.: Olabilir olabilir evet olabilir tâbi. Ama ikincisinde kendi ilâhları üzerine yaptığı kesin. Çünkü onlar kendisi Müslümân olmadığı için isterler ki kardeşinin ilâhları üzerine kardeşi yemin etsin yâni çünkü Müslümân olmamıştır daha. Ama öbür dediğin de mümkündür. Yâni o da onları ikna etmek için ALLAH’ın ismini kullanmış olabilir.

Barbaros.: "Anladım Hocam.."
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

EL Hamdu LİLLAHi RABBu’L- ÂLEMîn..

Kulihvâni.: “Ve sen pissin yâni şirk üzeresin, bizim inancımıza göre bunu ancak temiz olanlar dokunabilir.” dedi. Ömer radiyallahu anh da kalktı yıkandı orda yâni birkaç kova su döktü.. Oldu mu?. Oldu tamam.. Târif etti çünkü Kızkardeşi de kendisine..
İçinde TâHânın ilk sayfasının yazılı bulunduğu sayfayı uzattı. Ömer radiyallahu anhu, TâHâ'nın ilk sayfasının başını okuyunca.:
“Bu ne güzel bu ne şerefli şey’ler!.” dedi.
Habbab, bunu duyunca gizlendiği yerden çıktı geldi, iş değişiyor ya..
Ona dedi ki.:
“Ey Ömer ALLAH’a yemin olsun ki ben ALLAHu zü’L- CeLÂL’in Peygamberin duâsını özellikle senin hakkında kabul etmiş olacağını umut ederim!.” dedi. “Çünkü ben dün Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i şöyle duâ ederken dinledim.: “ALLAH’ım sen islâmı ya Ebu Hakem bin Hişam -Ebu Cehil- yâni. Veya Ömer bin Hattab ile güçlendir!.” böyle buyurdu Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem!.” dedi.
“Ey Ömer ALLAHtan kork!. Ey Ömer ALLAHtan kork!. Ey Ömer ALLAHtan kork!.” dedi Habbab radiyallahu anhu.

Bunun üzerine Ömer radiyallahu anhu ona.:
“Ey Habbab bana MuhaMMed’in yerine söyle onun yanına gidip islâma gireyim!.” dedi ve birlikte Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin bulunduğu yere gittiler o zaman ordaki sahabeler dediler ki.: “Eyvah Hattaboğlu Ömer geliyor!. Yâ Rasûlullah!. Ömer çok iyi bıçak atıcıdır, kılıçta ustadır amma uzaktan atınca on ikiden vurur bıçağı. Biz senin önüne siper olalım!.” diyorlar.
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem de.:
“Hayır hayır!.” buyuruyor.

Aralarında yedi adım kalmıştı ki, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin buyurduğu.:
"Yâ Ömer!.” den ibâretti.
Ömer radiyallahu anhu’un cevabı.:
“Lebbeyk Yâ Rasûlullah.: Emret Yâ Rasûlullah!.” Ömer radiyallahu anhun cevabı budur ve bukadardı..
“Eşhedu enLâ İLâhe İLLALLAH!.”
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem buyurmuştur.
O da.:
“Eşhedu enLâ İLâhe İLLALLAH ve Eşhedu enne MuhaMMeden abduhu ve Rasûluhu!.” demiş iş bitmiştir..
Şöyle anlatıyım böyle anlatıyım anlayayım yok.. Bu kadar kısaca hemen ÂNında bitmiştir..

Müşrikler elinde tenikeler, flamalar şeyler ile.:
“Ömer gitsinMuhaMMed'i (aleyhisselâm) öldürsün sonra ne yaparsa yapsın bizde bayram ederiz!.” diye hazırlar bekliyorlar.
Çünkü hepsi bunu biliyor ve onu bekliyorlar. Bu sefer islâm olunca da bütün Müslümânlar bayram ediyorlar.. Ve o zamana kadar âleni kılınamayan namazlar açık seçik Kâbe dahil kılınmaya başlamıştır.
Yâni Ömer radiyalluhu anhu’n gelişinden sonra islâm böyle bir güç kazanmıştır..
ALLAH razı olsun.
Ömer radiyallahu anhu hakkında çok söylenecek şey’ler vardır. Bir çok âyetlerin inmesine sebeb olmuştur. Yâni Ömer radiyallahu anhu.:
“Böyle olmaz mı Yâ Rasûlullah?.” dediğinde âyetler inmiştir..

Çok harikadır ve Ömer radiyallahu anhu’n fazla malı mülkü de yoktur. Hayatı önceki hayatı da sonraki hayatı da kıta kıt geçmiştir. Yâni ticâret kervanları şunu bunu olan bir zât olmamıştır. Zâten fakir bir babanın çocuğudur.
Ömer radiyallahu anhu mübârek zâttır. Halifeliği zamanında ganimetler çok oluyordu. Çünkü İran tarafları felân Türkistan’a doğru gidiyordu. Oralardan ganimetler felân geliyor ve adaletli bir şekilde dağıtıyordu.
Çok kıymetli bir yüzüğü hanımında görüyor.:
“Bu nerden, nedir?” diyor. O da.: “Taksim olmadan ganimetten ben bunu seçip almıştım!.”
Ömer radiyallahu anhu.:
“Hatun sen bana parmağını mı kestirmek istiyorsun! Hemen onu hazine malının içine koy!.” Hanımı.: “Bilmiyordum!.” Diyor. O da.: “Bil!. Bundan sonra yok öyle bir şey!. Herkese adalet var!.” diyor.

Söylediğim sözler, elbette sabit kaynakları olan Hadislerdir. Uydur kaydır asla yoktur kardeşim!.

KeLÂMULLAH-ALLAHu zü’L- CeLÂL âyetleriyle,
ReSÛLULLAH sallallahu aleyhi vesellem de Hadis-i Şerifleriyle değerini buyurmuştur..


Resim---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “ALLAH’ım, şu iki adamdan -Ebû Cehil ve Ömer b. Hattâb’tan- sana en sevimli olanı ile İslâm’ı güçlendir!.” buyurup,
Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem sözünü şöyle sürdürdü.: “O iki kişiden ALLAH’a sevimli olanı Ömer’di.”
buyurdu.

(Tirmizî, Menâkıb, 18; bk. Müsned 2/25; Kadı Iyâz, eş-Şifâ, 1/327; Beyhakî, Delâilü’n-Nübüvve, 2/215)

Müşriklerin bir araya toplanıp Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’in vücudunu ortadan kaldırma kararı aldıkları günlerdi.. Müslümanlar ibâdetlerini gizli olarak yapıyorlardı. Henüz Müslüman olanların sayısı 40’a ulaşmamıştı..

Resim---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem, müşrikler arasında bulunan, güçlü kuvvetli ve halk arasında itibarlı iki Ömer’den birinin Müslüman olması için ALLAH celle celâlihu’ya duâda bulundu ve şöyle niyaz etti.:
Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.:
“ALLAH’ım! İslam’ı Ebû Cehil bin Hişâm veya Ömer bin Hattab’la kuvvetlendir!.” buyurdu.
(Tirmizî, Menâkıb, 18.)

Ne garibdir ki, bu iki Ömer’den biri olan Ömer bin Hişam, diğer namıyla Ebû Cehil.: “Resû-lullah’ı öldürecek olana 100 deve” vaat ederken, Ömer bin Hattab da bu teklifi kabul edip Resûlullah’ı öldürmek üzere yola çıkıyordu.. gerisini anlattık..
Ömer radiyallahu anhu, 40’ıncı Müslüman’dı..
Böylece, Müslümanlar ilk defa açıktan açığa Kâbe’de namaz kılmaya başladılar.
O zaman Resûl-i Ekrem Efendimiz aleyhisselâm, Ömer radiyallahu anhu’ya, hak ile bâtılın arasını ayıran mânâsına
“Fâruk” unvânını verdi. (Tabakât, 3: 270.)
Ömer radiyallahu anhu’n Müslüman olması sadece mü’minleri değil, gökteki melekleri bile sevindirmişti!.


Resim---Nitekim az sonra Cebrâil aleyhisselâm, Peygamber Efendimize Resûlullah sallallahu aleyhi veselleme gelerek.: “Gök ehli, Ömer’in Müslüman oluşunu birbirine müjdeliyorlar!.” buyurdu.
(İbni Mâce, Mukaddime, 11; Feyzü’l-Kadîr, 5: 299.)

Cennetle müjdelenmesine ve Peygamber Efendimizin pek çok iltifatına mazhar olmasına rağmen, yine de kulluğun gereği olarak dâima korku ve ümit arasında bulunur, ameline güvenmezdi.
Hattâ onun şu sözü bu hususta pek meşhurdur.:
"Mahşer günü deseler ki.: “Herkes cennete girecek. Ama sadece bir kişi cehenneme girecek. O bir kişi ben miyim diye korkarım!. Yine deseler ki, herkes cehenneme girecek ama sadece bir kişi cennete girecek. O bir kişi ben miyim diye ümitlenirim!.” derdi.
Ömerü’l-Fâruk radiyallahu anhu, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’e büyük bir SEVgiyle BAĞLIydı..


Resim---Bir gün Peygamber Efendimiz aleyhisselâm, sahabilere.: “Sizden hiçbiriniz, ben kendisine evlâdından, malından, anne ve babasından, hattâ kendi nefsinden daha sevgili olmadıkça, mü’min olamaz.” buyurmuştu.
Ömer radiyallahu anhu da oradaydı: “Yâ Resûlallah!. Sen bana canımdan başka her şeyden daha sevgilisin.” seyince.
Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Canından da, Yâ Ömer!.” buyurunca,
Ömer radiyallahu anhu.: “Evet, canımdan da, Yâ Resûlallah!.”
diye karşılık verdi..

(Müslim, İman: 69)

Ömer radiyallahu anhu, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’den 73 hadis rivâyet etmiştir.
Bunlardan birisi şu meâldedir.:


Resim---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Eğer hakkıyla ALLAH’a tevekkül etseydiniz, sabahleyin kursakları boş olarak çıkıp, akşamleyin yuvalarına dolu olarak dönen kuşlar gibi rızkınızı kolayca temin ederdiniz!.” buyurdu.
(İbni Mâce, Zühd: 14; Tirmizî, Zühd: 33)

Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem, Ömer radiyallahu anhu’yu çok sever, onu takdir ederdi. Birçok hadisinde onun faziletine dikkat çekmişti. Bu Hadis-i Şeriflerden bazıları.:

Resim---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Güneş, Ömer’den daha hayırlı birinin üzerine doğmamıştır.” buyurmuştur.
(Tirmizî, Menâkıb: 16)

Resim---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Gökyüzünde Ömer’e saygı göstermeyen hiçbir melek, yeryüzünde Ömer’den korkmayan hiçbir şeytan yoktur.” buyurmuştur.
(Feyzü’l-Kadîr, 5: 459)

Resim---İbn Şihâb şöyle demiştir.: “Saîd ibnu'l-Müseyyeb huzurunda bulunduğumuz sırada, bize şöyle buyurdu.: “Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: "Ben bir kerre uyurken kendimi cennette gördüm. O sırada bir kadın gördüm ki, o bir köşkün yanında abdest almakta idi. (Yanımdaki meleklere): “Bu köşk kimindir?” diye sordum. Onlar: “Bu Ömer ibnu'l- Hattâb içindir.” dediler. (Oraya girmek istedim, fakat) Ömer'in kıskançlığını hatırladım da hemen yüzümü arkama çevirdim". buyurdu.
Ebû Hureyre.: “Ömer ibnu'l-Hattâb (sevincinden) ağladı da, sonra.: “Babam anam Sana fedâ olsun Yâ Rasûlallah; ben Sana karşı mı kıskançlık edeceğim!.”
buyurdu.

(Buharî, Rüyâ Kitabı, 40)

Resim

Aziz Kardeşlerim;
TâHâ Sûresi muhteşem bir Sûredir.
TâHâ Sûresi;
Hüviyyet Tarafı,
Hüviyyet Tavâfı,
Hüviyyet Tayfı..

“Tı” harfi zor bir harftir.. “te” gibi değildir. “te”, SENLİKtir.
“Tı” harfi ise çok mânâlıdır..

“KÂBE KIBLEsi Tarafına Dön!.” Diye EMRedildiğinde Dünyanın her yerinde Tavâf DairLerie ÇİZiVERirLer..
“KÂBE’de tavâf” dedik.. KÂBE, BEYTuLLAHtır. Ancak,
“ALLAHu zü’L- CeLÂL, KÂBE’nin içinde” demek küfürdür. Fakat ALLAHu zü’L- CeLÂL’in KIBLE MERKEZi BİRLiği-DİRLiği için koyduğu SüNNEtuLLAHtır..
CÜMMLe KÂİNÂtın-MUHİTin =>MERKEZ NOKTASIdır.
Etrafında KÂİNÂt DÖNmeye başlar CÜMMLeten..
Tümüyle beraber
BİZ BİR-İZ NAHNU TAVÂFı Başlar, TAYFı Başlar!.
Sonsuz KULLuk, ya da İnsÂNLık, ya da Yaratılış renkleri binbir trilyonca.. İnsÂNLar yaratılır birinin parmak izi diğerine uymaz asla.. Hiçbiri öbürü değildir.. Hiçbir zaman değildir. Aynı kordinatta iki tane nokta yoktur..
Barbaros Cân BİLirsin ki, olamaz aynı NOKTada-kordinatta İki ŞEYy!.

Böyle muhteşemdir ve
TâHâ Sûresi şifredir Efendim!.
Bunda
Hüvîyyet TAMMLığı vardır.. Et Tammu Esmâsı vardır biliyorsunuz..

Et Tâmmu celle celâlihu.:
Resim

Et TÜMM =>MuhaMMed aleyhisselâmdır.. KiMLik-KİŞİLik Hüviyyetini BİLiş-BULuş-OLuş TÜMMLüğü..
Et TAMM =>ALLAH celle celalehudur.. Yâni Hüvîyyet TAMMLığı vardır..

TâHâ Sûresi bu sırları açabilir İnsÂNa..
Kim Kur'ÂN-ı Kerîme SÎNEsini AÇıYOR da, Kur'ÂN-ı Kerîm de ona MânâLarını AÇIYORsa..
Bütün Esmâları =>
Et Tammu Esmâsında Cem’ eder..
VE o KULda da Galib Esmâsı OLursa, gerçekten çok muhteşemdir.
Ve o KİMse,
MuhaMMedî Hakikat Neşesi YAŞAmaya BAŞLAyaBİLir ve de YAŞAtaBİLir!.
İnşâe ALLAHu TeÂLÂ!.

Bu SIRR-ı SIFIR SIRFInı SAKLar!.
RAHMetenLi’L- ÂLEMîN SEMÂSından, MuhaMMedî RAHMet gÖZyaşLarını;

VEHBî HİZMEtte,
KESBî HİZMEtte,
HASBî HİZMEtte,
HABİBî HİZMEtte,
TABİBî HİZMEtte!.

İnşâe ALLAHu TeÂLÂ!.
Yağar da.. Yağar!.
GÜBREye de Le de yağar,
BOKa da BOSTANa da yağar..
KİMin ÖZÜnde SAĞLam CÂN varsa,
HAngi
TEVHiD TOHumu CÂNLıysa YEMYEŞiL DİRİLir,
ÖZÜ-nde TERCih TOHumLarı Çürük OLanLara YÂR OLmaz!.
Ve’s-SeLÂMmmm!.


MuhaMMedî MuhaBBetLerimLe...

ResimKUL İHVÂNi
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim


طه
Resim---“Tâ, hâ.: Tâ, Hâ.” (TâHâ 20/1)

TâHâ şifre diyecek bir şey’ yok çeşitli şey’ler söylenebilir İnsÂN gönül zekvi yapabilir yâni bu bu demek değildir O..

مَا أَنزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى
Resim---“Mâ enzelnâ aleykel kur’âne li teşkâ.: Kur'ân'ı sana meşakkat (güçlük) olsun diye indirmedik.” (TâHâ 20/2)

Yâ MuhaMMed sallallahu aleyhi ve sellem!.
Hitap kime?. MuhaMMed sallallahu aleyhi ve selleme..
Biz sana şu Kur’ÂN-ı Kerîm’i elimizdeki Kur’ÂN-ı Kerîm’i bir meşakkat sıkıntı güçlük Olsun diye indirmedik, inzâl etmedik..
Li teşkâ.. şâki eşkıyâ işi değil yâni.. sana böyle bir şâkilik yapacak bir iş değil sana bir sıkıntı yapacak meşakkat verecek güçlük verecek bir şey değil, bunun için indirmedik!. Peki niye indirdik..


إِلَّا تَذْكِرَةً لِّمَن يَخْشَى
Resim---“İllâ tezkireten li men yahşâ.: Huşû sâhiblerine zikir (öğüt) olsun diye.” (TâHâ 20/3)

İllâ ancak ve ancak şunun için indirdik ki.. nedir o?. ALLAHtan haşyet duyanlar, huşû duyanlar o kimse ki, ALLAHtan haşyet duyuyorsa işte o ALLAHtan haşyet duyan huşû duyan. Bakınız etrafta herkes korkudan dem vuruyor.. Haşyet, huşû; sonsuz târifi mümkün olmayan bir Şe’ÂNuLLAH Hakikatı Barbaros.. Yâni haşyet öyle bir saygıdır öyle bir hürmettir ki bunu, bütün İnsÂNlar ceryanı-elektiriğin ne kadar kıymetli olduğunu bilebilirler ama kimse Keban’a gidip de bu nasıl oluyor-üretiliyor demez. bunu kim yapıyor böylesine diye bakmaz, geldi ya onu kullanır.. tepe tepe kullanır haşyet duymaz yâni..

Haşyet.: Korku ve dehşet..
Huşû.: Alçak gönüllülük. Hayâ etmek ve mütevazi olmak. Korku ile karışık sevgiden gelen edebli bir hâl. Yüksek ve heybetli bir huzurda duyulan alçak gönüllülük. Sükun ve tezellül..

Ceryandan korkabilir, çarpıyor diyebilir. Boşuna. Ama hakikatini görüp de yâni Şe’ÂNuLLAH Hilkıyetini.. Şe’ÂNuLLAH Hılkiyetini “yahşâ” daki hay’ı.. Hilkıyet/Yaratılışta olma.. Şimdi şu ÂN, her ÂN yaratılış Şe’ÂN’ının Şâhidliğini yakalayamadığı için haşyet duyamaz.. İşte bu Kur'ÂN-ı Kerîm/âyet, haşyeti duyanlar için.. bu, duyanları tezkire etmek için zikrettirmek için Efendim.. ALLAHtan huşû, haşyet duyanları zikretmeleri için zikir olsun diye onlar için tezkire olsun diye.. Zikir nedir?. Zikir etmektir, öğüttür demek yetmez!. Kur'ÂN-ı Kerîmde öğüt yok mu?. Var, nasihat var. öyle buyururdu RABBu’L- ÂLEMîn burada.. nasihat etmek için buyururdu.. nasihat değil demek ki.. zikirden kastın ne zikiri zikir olarak alıyorsun peki zikir nedir?. zikretmek için diyorsunuz, zikretmek Arapçadır. Türkçe bana söyler misin zikir nedir kardeşim?!. Vır vır vır etmek midir!.

İllâ tezkireten li men yahşâ..
Nedir?. Rububiyet-Rusuliyet Kevniyetine ALLAH celle celâlihu adına Sâhibliktir.. ALLAH’ın Nuru ve =>Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin Nuru =>Şu Kâinâtta KüLLî Şey’ olmuş değil mi?. Çocuk olmuş çocuk.. El =>ele el=>YEDULLAH’a.. Tâa Âdem aleyhisselâm’dan beri gelmiş gelmiş gelmiş diyelim.. Kadriye ile Hacı MahMud’dan =>Hakan Ârif doğmuş ALLAH ALLAH!. İşte OLANın ASLı fASLı budur!. “Bunu ben yaptım sen yaptın diye ancak câhiller söyler derse ki. Bu anlayışa sâhib olduğu zaman isterse yüzbin kere ALLAH desin yALLAH desin.. “ALLAH diye diye, ALLAH ile de sapıttırır” diye âyetler var..


يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ
Resim---“Yâ eyyuhe’n- nâsu inne va’dallâhi hakkun fe lâ tegurrennekumu’l- hayâtu’d- dunyâ, ve lâ yegurrennekum billâhi’l- garûr (garûru).: Ey insanlar, hiç şüphesiz ALLAH'ın va'di haktır; öyleyse dünya hayatı sizi aldatmasın ve aldatıcı(lar) da, sizi ALLAH ile (ALLAH'ın adını kullanarak) aldatmasın.” (Fâtır 35/5)

Mesele O’nun kim olduğunu anlamak tezkere bu.. Bu zikir, sana yük olsun diye gelmedi. Yâni üzsün diye gelmedi, sıksın diye gelmedi.. Niçin geldi?. İşte ALLAH’tan haşyet duyanlar için bir tezkere olsun diye.. onlara bunu açık seçik yaşatsın diye geldi Kur’ÂN-ı Kerîm..

تَنزِيلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى
Resim---“Tenzîlen mimmen halakal arda ves semâvâtil ulâ.: Arzı ve yüksek semâları yaratan tarafından indirilmiştir.” (TâHâ 20/4)

Bu Kur’ÂN-ı Kerîm, gelişi nâzil oluşu sebeblere bağlı, olaylara bağlı, zamanlara bağlı.. Öyle bir zamana bağlı ki, Kâinâtın kurulduğu günden yok olacağı güne kadar kapsayacak bir silsile.. O gün öyle yorumlanmış öyle anlaşılmış bu gün böyle yorumlanmış.. O gün yayan gidersem bir sene de varıyorum falan yere, deveyle gidersem 6 ay da gidiyorum derken, bu gün 15 dakikada gidiyor helikopterle uçakla aynı yere. Demek istiyorum ki, mesele değil o âyet ona da, daha da geleceklere, ışınlansa bile geleceklere hakimdir.. O’ndan ki, o kimseden ki.. kim indirmiş.. o kimseden gelmiş ki, O yer yüzünü ve ulu gökleri, âli gökleri, yüksek gökleri yüce gökleri semâları yaratmıştır. O ALLAH celle celâlihu, öyle bir ALLAHtır ki, yaratmıştır, yaratmaktadır, yaratıyor ve yaratacaktır ki ondan tenzilen gelmiştir bu Kur’ÂN-ı Kerîm’de..

الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى
Resim---“Er- rahmânu alel arşistevâ.: Rahmân arşın üzerine istivâ etti.” (TâHâ 20/5)

Yeri göğü yaratan devam ediyor er RahmÂN ALLAHtır er RahmÂNdır ki O, arşı istivâ etmiştir Efendim istivâ etmiştir. Her şey’ söylenebilir yâni Hakimdir, Eğemendir, Hükümrandır; kuşatmıştır, yutmuştur çok şey’ söylenebilir o kelimenin üzerinde çok çok konuşulabilir. Ama bir de çok iyi biliyoruz ki Barbaros er RahmÂN ALLAH Arşı istivâ etmiştir, seviyelemiştir. Seviyelemiştir yâni vücûda gelişte her zerreye bir “senlik”, yâni “senlik seviyesi” verilmiştir kâinâtta. ALLAH celle celâlihu, Arşı istivâ etmiştir. Nedir ARŞ?. ŞeÂNuLLAHta, her ÂN yeniden yaratış. NÛRuLLAH Rububîyyeti Nûru =>MuhaMMed RusûLiyetini AYNen KüLLî ŞEYy’i vermektir Türkçesi. Şunu demek istiyorum ALLAHu zü’L- CeLÂL’ keçi yapmışsa kardeşim, vücûda gelişi bunun “senliği=>keçi”dir bunu hiçbir zaman “kartal” yapamazsın, İnsÂN da yapamazsın!.Çünkü EzeLde seviyelemiştir sistemin tümünü.. DNA desen ne demesen ne!. Her ne ise ama KüLLî ŞEYy’ yalnız hiçbir şey’ =>bir şey’ daha değildir. Herkes kendi başına =>bir şey’dir.. er E’r- rahmânu alel arşistevâ.. RahmÂNiyyet böyle muhteşemdir..


لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَى
Resim---“Lehu mâ fis semâvâti ve mâ fîl ardı ve mâ beynehumâ ve mâ tahtes serâ.: Semâlarda ve arzda ve ikisinin arasında ve de nemli toprağın altında olanlar, O'nundur..” (TâHâ 20/6)

Bu göklerdekiler ve yerin içindekiler.. göklerdekiler ve yerdekiler O‘nundur. İkisi arasındakiler de O’nundur. Serâ’nın altındakiler de O’nundur.. göklerdekiler yerlerdekiler ikisinin arasındakiler ve yerin altındakiler O’nundur.. Efendim serâ toprağın içindekiler, nemli toprağın içindekiler.. Tamam kardeşim tamam iyi de, toprağın içinde ne var onu söyle bana bakıyım!. Toprağın içinde ne olacak, tohum var. Ne tohumu var?. Bir nohut tanesiyse o tohuma nohuta sormak lâzım ki o; kıyametteki en son tohumun dedesidir o toprağın altında.. İnsÂN da toprağın altındadır, topraktan yaratılmıştır ve südünü neslini tohumunu tarlasını böyle bir toprak altında gözükemeyen bir Ni’metuLLAH olarak yürütüp gitmektedir.. ALLAH celle celâlihu, yerin altındakileri de bilir eksik felân değil TÜMünü, göktekini bilir. Yerdekini bilir ikisinin arasındakini bilir toprağın altındakini bilir ne varsa bilir ve O’nundur..

وَإِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى
Resim---“Ve in techer bil kavli fe innehu ya’lemus sirre ve ahfâ.: Ve sen, sözü açıklasan da (açıklamasan da) muhakkak ki O, gizliyi ve daha gizliyi (ve en gizliyi) bilir.” (TâHâ 20/7)

Ve eğer sen, bir sözü cerhen/açıktan ve yüksek sesle açıklarsan, cerhedersen, içindekini dışına çıkarırsan, sesli olarak herkes duyarsa yâni cerhen söylersen, şüphesiz ki O, Yaratan RahmÂN celle celalihu sır olan gizliyi de bilir, ve ahfâ/en gizliyi de bilir. Senin vicdÂNını da halkeden O olduğu için içindeki en gizliyi de bilir. Aklından geçeni bırak aklıyın eremediği onun da derininde olan en ahyı da bilir..
Nefs-i Ahfâ.. Bir nefis değil mi, nefistir.. Nefs-i Emmâre, Nefs-i Mülhime, Nefs-i Mutmainne, Nefs-i Hâfi, Nefs-i Ahfâ ve Ahfâ KâmiLe..
Nefs-i Akdese kadar gidiyordu.. Ve bunlar hep var ve bizde hafi, gizli olandı. Ahfâ ise en gizli olandır. Seninde bilemediğin sırları O bilir. Sendeki ve Senden sakladığı sırları sen nerden bileceksin
ALLAH aşkına!.
Bir kadın nerden biliyor mu karnındaki çocuğun seksen göbek arkadan gelen torununu?!. Nerden bilsin!.
İLahî Kanûn öyle onu bilemez. Ancak gözünün gördüğünü bilir.. maddî mânevî demek istiyorum!.

Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى
Resim---“ALLAHu lâ ilâhe illâ huve, lehu’l- esmâu’l- husnâ.: ALLAH ki, O'ndan başka İlâh yoktur. En güzel isimler, O'nundur.” (TâHâ 20/8)

Allahu lâ ilâhe illâ hüve.. O, öyle bir ALLAH ki ondan başka el ilâh yok, mümkün değildir. ALLAH celle celâlihu, ondan başka ilâh olmayandır..
lehu’l- esmâu’l- husnâ.. Bütün küllî şey’in temelinde olan esmâ yâni ALLAH celle celâlihu adına MuhaMMedî NûR’dan doğan “sen”lik, Esmâ yâni.. Türkçe konuş şöyle oluyor, ALLAH’ın NûRu =>MuhaMMed aleyhissalâtü vesselâm’ın NûRu olarak eşyâlaştığında, şey’leştiğinde ALLAH celle celâlihu adına oluyor bu. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem.: “Ben yaratıyorum!." demiyor hâşâ böyle bir şey’ yok ondan sonra. Sıkıntı bundan geliyor zâten yâni sorsan.: “çocuk kimin?” diye anası diyor ki.: “Ben doğurdum babası da bu!.” diyor doğru söylüyor. Şu ÂN için doğru söylüyor hakikatta nedir hakikatta!. ALLAH’ın NûRu celle celalehu =>Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin NûRudur. Evet böyledir ve o çocukta milyarlarca çocuk gizlidir, yâni hâfi ahfâ halindedir..
lehu’l- esmâu’l- husnâ. Bütün esmâların sahibi O’dur, temelinde ALLAH celle celâlihu vardır..
EŞYÂULLAH =>ESMÂULLAH =>SIFATULLAH =>ZÂTULLAH vardır Barbaros. Bu SİSTEMULLAH hiç değişmez..
Böyle bir şey’e ihtiyaç var mı?. Bir ihtiyaçtan doğmuyor ki, bu OLUŞ böyledir.. Hocam çocuklar niye böyle “cenin” halinde oluyor, dokuz ay harman dönüyor hanımlar, sıkıntı çekiyor felân, ondan sonra doğuyor neden?. Ne bileyim ben gıdım gıdım büyüyecek de, biz sıkıntılar çekiyoruz da, ondan sonra genç kız, ondan sonra anne, ondan sonra nine oluyor, toprak oluyor!. Bunlar “pırrıt” desek olsaydı!. Böyle pırrıt pırrıt değil işte burada. Öyle değil al gözüm ver gözüm, bu âlem böyle muhteşemlik içinde yaratılmıştır. “a” dan “ze” ye hiçbir eksiği yoktur.
Buraya kadar neyi anlattı
ALLAHu zü’L- CeLÂL =>ZÂTı’nı anlattı..


وَهَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى
Resim---“Ve hel etâke hadîsu mûsâ.: Sana Musâ (aleyhisselâm)'ın haberi geldi mi?” (TâHâ 20/9)

Ve hel etâke.. Yâ MuhaMMed sallallahu aleyhi ve sellem, sana geldi mi?.
hadîsu Mûsâ. Musâ’nın hadisesi-haberi-olayı sana geldi mi..
Efendim hadisesi, bahsedileni, o’nun hakkında konuşulanlar, ne olduğu sana geldi mi, haberin var mı?.


إِذْ رَأَى نَارًا فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نَارًا لَّعَلِّي آتِيكُم مِّنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى
Resim---“İz reâ nâren fe kâle li ehlihimkusû innî ânestu nâren leallî âtîkum minhâ bi kabesin ev ecidu ale’n- nâri hudâ (huden).: Bir ateş gördüğü zaman âilesine şöyle demişti: “Durup bekleyin! Muhakkak ki ben, bir ateş gördüm. Belki ondan, size bir kor (NûR) getiririm veya ateşin üzerinde (NûRun yanında) hidâyeti bulurum.” (TâHâ 20/10)

“Musâ’nın hadisesini sana bir anlatalım” buyuruyor. ALLAHu zü’L- CeLÂL. Bir ışık gördüğünde.. nerde görüyor?.
Nerden başladı Şuayib aleyhisselâm’ın kızlarının koyunlarını suladı da.. O koyun nedir, sulamak nedir?. Ayrı hikayeler.. Bunun ücreti olarak da, koyun sulamının ücreti olarak da.. Şuayib aleyhisselâm’ın kızı geri geldi, hayâ ederek yâni utanarak dedi ki.:
“Babam seni çağırıyor. Sen bizim koyunlarımızı suladın. Sana ücretini ödemek istiyor.” dedi. Musâ aleyhisselâm da zâten bir ağacın gölgesine oturmuş garibim.: “Ne yapacağım senden bir rahmet beklerim yâ RABBim. Nere gideceğim ne olacağım belli değil, kaçağım!. Bu fâkire ne tecellî edecekse etsin!.” diyor. Ağacın gölgesine oturmuş.

Peki çobanlar kim?. Şuayib aleyhisselâmı köyünden kentinden diyârından sürgün edip dağın başına gönderenler. Şimdi de onun ekmek tahtası olan, yâni başka şey’leri yok. koyunlarını güdecek kimse yok. İki kızı var zâten ve onları sulamasına karşılık utanarak geliyor. Diyor ki.:
“Babam sana ücretini ödemek istiyor."
Şuayib aleyhisselâmı da.: “Sana verecek bir şey’imiz yok. Ama sen benim işlerimi görürsen çobanlık vs. gibi kızlarımdan birisini beğen istersen sana vereyim. Benim biçtiğim bedel 8 senedir, ama sen 10 yıla tamamlarsan sen bilirsin!.” diyor. Bu bir pazarlık değildir.. Ve öyle oluyor 10 sene tamamlandı mı?. Tamamlandı. Başka ne tamamlanıyor peygamberlik tamamlanıyor. Musâ aleyhisselâm’ın çilesi tamamlanıyor, çöl tamamlanıyor. “Siz emr olunduğunuz yere gidin!.” diyor Şuayib aleyhisselâm.. Çünkü kendisi peygamber. büyük peygamber.. giderken yanında kim var bilemiyorum.. Hanımı kesin var bir defa, “size” dediği için ehli yâni.. “ee dur bekle” demiyor, “bekleyin” diyor. Kim var?. “Bekleyin!.” diye kime denir =>iki kişiye denir. Tek kişiye “bekle” denir. Ki bir çocuğu var orada ama kış bastırmış, donacaklar yâni Tûr-i Sînenin eteklerinde donacaklar.. Mısır’a gidecekler ama, gidinceye kadar iş karışmış. Yâni tufan, tipi.. İşte o zaman bir nar gördüğünde, ateş gördüğü zaman, ehline ne dedi. Kendi ehline, âilesine imkusû.. burada durun, bekleyin. ben var ya ben, bir ateş fark ettim diyor. gözle görmek, gönülle görmek, baktım demiyor, gördüm demiyor.. innî ânestu nâren.. ben bir ateş-ışık hissettim, fark ettim, karşı dağın üzerinde bir nar gördüm.. ama ne biçim ateş.. yâni nâren.. nâr olarak bir şey’ hissettim.. leallî.. umut ederim ki, beklerim ki, umarım ki, duâ ederim ki.. âtîkum minhâ.. ondan size getireyim.. ne getirecek?. bi kabesin ev ecidu ale’n- nâri hudâ.. bi kabes getireyim.. yâni kor-köz getiririm ısınmanız için.. onu söyleyecek sanırım.. burada değil başk âyetde “ısınmanız için” diyecek..
ev ecidu ale’n- nâri hudâ.. Yahutta, eğer ateş yoksa orda.. ecidü, icâd eder ALLAH celle celâlihu.. Rastlarım bulurum ALLAH celle celâlihu bir şey’ icad eder. Ecidu.. icad fiili kullanıyor.. çünkü bulurum, rastlarım başka bir şey’e ama burada öyle bir şey’ ki olmayanı ALLAH celle celâlihu mevcud eder. Başka ne bulabilir?. ale’n- nâri.. ateşin üzerinde aslında söz ama Türkçe'ye nasıl çevriliyorsa ateşin yanında.. alâ, üzerinde ama onu da nasıl diyeceksin.. huden, bir hidâyet bulup, ateşin üzerinde bir bu gözüken ne ise NûR mudur, yâni NûRdur, NâRdır.. NâR olarak gözüküyor buradan. Ya da bana bize yol gösterecek, bizi bir hidâyete çıkaracak bir hidâyet bulurum. Yâni ya ateş getiririm size ısınırsınız ya da NûR getiririm bir hidâyet bulursunuz..


فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِي يَا مُوسَى
Resim---“Fe lemmâ etâhâ nûdiye yâ mûsâ.: Böylece oraya (ateşin (NûRun) yanına) geldiği zaman “Ya Musâ!” diye nida olundu.” (TâHâ 20/11)

Ne zaman ki oraya NâRın-NûRun yanına vardı. “Ya Musâ!” diye nidâ olundu.
Musâ aleyhisselâm, oraya vardığı zaman ateş midir nar mıdır NûR mudur her ne ise oraya geldiğinde “yâ Musâ” diye nidâ duydu. Yâni daha önce duymuşmuydu?. Hayır duymamıştı!. Neden şimdi duyuyor?. On sene çobanlık yaptı kolay mı Çölde Çobanlık ÇİLLEsi!. DUYuş ve =>UYuş TECELLîsi!.


إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى
Resim---“İnnî ene RABBuke fehla’ na’leyk (na’leyke), inneke bil vâdi’l- mukaddesi tuvâ (tuven).: Muhakkak ki BEN, BEN senin RABBinim. Şimdi pabuçlarını çıkar. Şüphesiz sen, Mukaddes Vâdi Tûvâ'dasın.” (TâHâ 20/12)

İnnî.. BEN varya BEN.. ene.. BEN üç kere, arka arkaya muhakkak ki BEN gerçekten BEN.. enâ BEN, RABBüke senin RABB’ınım!.
fehla’ na’leyk(na’leyke. Nalinlerini çıkar.. nalinlerini çıkar artık çıkar.. yâni ayağındaki nalınları çıkar.. Efendim pabuç, ayakkabı, nalin bizde öyle demezler mi nalini çıkar.. Nalın Tasmalarını çöz, ayağındaki bukağları çıkar bakıyım!. Seni tasmalayan, zikkeleyen var ya oraya buraya şucu bucu cartcu curtcu felân var ya!. Onları bir soyun bakıyım!.

Barbaros, şöyle çırılçıplak ol bakıyım!.
FaHLa.. Ayiniyet Lütfunun Hılkiyeti ortaya çıksın bakıyım bir!. ALLAH’ın seni yarattığı gün gibi çırılçıplak!. Yeni doğmuş bebek gibi çık bakıyım ortaya!. Şu nalinleri çıkar!.
inneke bil vâdi’l- mukaddesi tuvâ.. Şüphesiz ki sen şimdi Mukaddesi Tûvâ Vâdisisindesin.. Nedir vâdi.. Dâimîyetin Vücûda Geliş Yeri..ndesin.. Aaaa ben bunu görmüyordum, ben ancak Buz Dağının üstünü görüyordum, ne bileyim altını içeriyi görmüyordum!. Vâdi’l- Mukaddesi Tuvâ.. İşte burada da Tûvâ.. Vücûda Geliş Tarafı, Tayfı yâni.. “tâ-hâ” gibi orda “tâ-hâ” burada “tû-vâ” aynı şey’ vücûda geliş tarafı.. Hüviyet vücûda geliyor Barbaros!.
ALLAH celle celâlihu’nun lütfu ortaya çıkıyor.. ALLAHu zü’L- CeLÂL’in NûRundan yaratıldık çok şükür!.
BULUTun BUZLa aLâkasını ANLAmayan yok yere küfre giriyor!.
Kardeşim sen çözemediysen;
=>
Bulut =>Buhardı,
Buhar =>SU’ydu,
SU da =>Buz Dağıydı..
BEDEN-NEFiS-KALB-RûH..
ÇÖZ!.emiyorsan, ne diye inkar ediyorsun!.
“Buz Dağı’ndan BULut mu olur?!.” diyorsun..
İyi ANLAyaLım İnşâe ALLAHu TeÂLÂ!.
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى
Resim---“Ve enahtertuke festemi’ li mâ yûhâ.: Ve Ben, seni seçtim. Öyleyse vahyolunan şey’i dinle!” (TâHâ 20/13)

Ve enahtertuke.. Ve BEN seni seçtim..
Fe.. o zaman hemen.. festemi’.. derhal dinle, işit, duy!.
li mâ yûhâ.. vahyolunanı iyi dinle.. Yâni şimdi vahyi dinle artık..
Ne anlıyoruz.. Musâ aleyhisselâm’a vahiy gelmeye başlıyor ALLAHu zü’L- CeLÂL buyuruyor artık..


إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي
Resim---“İnnenî enallâhu lâ ilâhe illâ ene fa’budnî ve ekımis salâte li zikrî.: Muhakkak ki Ben, Ben ALLAH'ım. Benden başka İlâh yoktur. Öyleyse Bana kul ol ve Beni zikretmek için namazı ikame et!” (TâHâ 20/14)

İnnenî enallâhu lâ ilâhe illâ ene..:
Şüphesiz ki BEN.. BEN var ya BEN.. enâ.. tekrar BEN.. BEN ALLAH’ım.. LÂ İLÂHE İLLÂ ENÂ.. BEN den başka İLÂH yok!.

LÂ İLÂHE İLLÂ ALLAH.. ALLAH’tan başka İLÂH yok!.
LÂ İLÂHE İLLÂ ENÂ.. BEN’den başka İLÂH yok!.
LÂ İLÂHE İLLÂ ENTe.. SEN’den başka İLÂH yok!.
LÂ İLÂHE İLLÂ HUve.. O’ndan başka İLÂH yok!.

ALLAHu zü’L- CeLÂL, dört türlü tevhidi beyân buyuruyor..
Kur’ÂN-ı Kerîm’imiz de bunlar ANLAşılsın ve YAŞAnsın diye iniyor..
Oyun oynansın diye gır gır gır diye değil!.

fa’budnî ve ekımis salâte li zikrî.. fe.. mâdem ki öyle, hemen, hiç durmadan.. fa’budnî.. Derhal BANA kulluk et!. Peki kulluk, kölelik mi?!. Yook.. Dâimîyet BİLELiğinde AYNen BİZ BİRİZLiği ANLA BAKıyım hadi!.
Sana kim dedi Keban’dan gelen bir ne idiği belirsiz elektirik iken, ampule gelince ışık BİZ BİR-İZ NAHNU TECELLîsini YAŞAmakta.. Fırın da.. Buzdolab da.:
“Ben soğutuyorum!.” demesi DÜŞünelemez.. Keban’ı reddeden ÂLEt kesinlikle Arızalıdır..
BİZ BİR-İZ NAHNU TECELLîsi, Dâimîyet BİLELiği..
Ondandır ki bir KuL, RABB ’ısından korktuğunu söylüyor ama haşyet duymuyor, tanımıyor ve ilgilenmiyor!. "İLgiLenmelisin!.” dersen seni taşa tutar!. Çünkü onun AKLı, Battığı zom UYku Bataklığında küfründe devam etmek istiyor.. Rüyasında samırdanarak konuştuğu RABB ısı, ya öbür tarafta ya da, gökyüzünde bir yerlerde..
Yâni Şahdamarı’ndan AKReB/yakın değil..

fa’budnî.. BANA ibâdet et!. İbâdet nedir?. Türkçede ibâdet şu değildir.. Bir köle kralın karşısına geçip.: “ALLAHu EKBER!.” der yalvarır yakarır durur!.

Aziz Kardeşlerim, böyle ibâdet mi olur!. Bu küfürdür bu!. Böyle şey’ yok ki!.
Bir
ALLAH celle celâlihu var bir de ben varsam, İKİLik var ve bu HÂL'im küfürdür. Bu böyle değildir. Basit bir şekilde, bir kadının karnındaki çocuk doğmamışsa, sen nasıl bunu böyle yüzük gibi çıkaracağını söylüyorsun?!. Bu kadın, zehir içse de karnındaki çocuğuyla içerler.. Zemzem içsel de ikisi de içerler. Çünkü BİZ BİR-İZ NAHNU TECELLîsini YAŞA maktalar..
BİZ-NAHNU.. BİZ BİR-İZ -lik başka şey’dir iyi anlamak lâzım..
fa’budnî ve ekımi’s- salâte li zikrî.. salâte li zikrî.. Kâim kıl, ayakta tut, MuhaMMedî Kudreti YAŞA!.
ALLAH celle celâlihu’nun Kudreti =>NÛRuLLAHın Kudreti =>NûRu MuhaMMeddedir.. NûRu MuhaMMed ise =>Sensin!.
Bu Muhteşem Kudretin Kıymetini, Kadrini ve Şerefini YAŞA BAKıyım hadi.. SaLâyı ayağa kaldır, kıyama dur.. es salât.. Namaz kıl!. SALL.. SAL..SALât.. İyi bir ANLA.. yâni İnsÂNoğLu, Şahdamarındaki
=>SILAsına, yâni Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e TeSLim OLup =>RABBu’L- ÂLEMîN ’e İStKâMet BULmadığı sûrece SILA nerede?. SALL nerede, SELL nerede?. ALLAH’ını seversen!.

ALLAHümme SALLi.. ALLAH’ım SALL et ve SELLim..
Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem, zâten RAHMetenLi’L- ÂLEMîN.. Sen o’nunla bir elini öpüp, yürek sıkıp BİZ BİR-İZ OL!. da, öyle konuş!.
ekımi’s- salâte.. Namazı ayağa kaldır, kıyama dur, SILAyı KÂİM KIL!. Üç günlük dünyaya KULLuk İmtihanına buraya geldin şu ÂN’dasın.. Sen bin sene önce de, vardım ama bir yerlerdeydin, Atalarıyın BELinde veya RAHminde sıranı beklemekteydin.. Toprak olduğunda da, yok olmayacaksın!. Bu âlem başka âlem.. Çünkü orası burası diye öyle dönen sistemin içindesin..
ekımi’s- salâte.. Niçin salatı ayakta tutacakmışım bakınız..
Li zikrî.. BENim zikrim için, BENİ zikretmek için, namazı ayakta tut.. Nasıl yapıyım ben bu işi şimdi!. Ya ben naslı zikredeyim yâni.. Zikri normal anladığım zaman “ALLAH!. ALLAH!.” derim tâbi, niye demeyim ki, derim de ben nasıl olunca zikretmiş oluyorum?.
İşte burada.:
“Rububiyyet ve Rusûliyyet Kevniyetinin Yeniden YARATILIŞIyın ALLAH celle celâlihu’dan olduğunu anladım yâ RABBî!.” demek.. yusebbihu.. AYNen şimdi şu ÂN’da Şe’ÂNuLLAHta kürreyi zerreyi yeniden yaratıyorsun!. KüLLî ŞEYy hiçbir yere dayanmadan gökte o da dönüyor, bu da dönüyor, herkes dönüyor, atom gibi dönmeyen kimse yok!. Boşlukta altı mı, üstü mü!!?. Ben şimdi şu ÂNda Dünya’nın altında mıyım üstünde miyim?. Ne altı ne de üstü kaldı kardeşim yahu karpuz gibi dönüyor herkes altı üstü yok benim kafamda.. Alt üst var biliyorsun bunları Barbaros sen daha iyi bilmektesin..


إِنَّ السَّاعَةَ ءاَتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَى
Resim---“İnnes sâate âtiyetun ekâdu uhfîhâ li tuczâ kullu nefsin bimâ tes’â.: Muhakkak ki o saat (kıyâmet saati), gelecektir. Bütün nefslere (herkese), çalışmalarının karşılığının (cezâ veya mükâfatlarının) verilmesi için neredeyse onu, Kendimden bile gizleyeceğim.” (TâHâ 20/15)

İnnes sâate âtiyetun.. Şüphesiz ki o saat gelecektir, mutlaka gelecektir!. Ne saati o?. Bu saat nasıl bir saatmiş bu saat Efendim?. Kıyamet saati kurban olduğumun kardeşi.. Kıyamet Sûresi var.. Kıyamet saati de..
Sâat.. Peki “saa” nedir?.
AYNiyyet SENliğidir.. Kişi kendini BİLir/TANır RABB’ini BİLir/TANırsa.. RABBini BİLir/TANır VAKtini BİLir/TANırsa.. KİM OLduğuna Sâhib ÇIKmaya başlar.. Haaa ben varya ben, NûR-u MuhaMMed’den yaratılmışım ya.. Hakikaten öyle olmalıydı zâten.. ALLAHu z’L-CELÂL Kur’ÂN-ı Kerîm’de “RAHMetenLi’L- ÂLEMîN”dir buyuruyor. ALLAH’ın NûRundan yaratıldı Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem..

Haa anladım saati.. o saat gelecektir.. Herkesin gözü ne zaman kopacağı belli olmayan kıyamet gününde/o saatte.. iyi de bizim kıyamet ne zaman kopacak?. Kıyamet kopması kötü bir şey’ değildir ki.. İnsÂNı ayağa kaldırır, kıyama durdurur ve.: “ALLAHu EKBER!.” dedirir. Hem de gerçekten ve yaşarken, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem arkasında HAYat Namazı SAFında, İZinde, SÖZünde, ÖZünde/Yüreğinde daha doğrusu..
İnnes sâate âtiyetun ekâdu uhfîhâ.. Bak bak ne ilginçtir. Ama neredeyse, az kalsın kendinden bile gizleyecekti..
li tuczâ kullu nefsin bimâ tes’â.. Şimdi bu kıyamet saati, bu öyle bir saattir ki, her NEFs ettiğinin karşılığını bulsun diye.. Karşılığı CeNNet veya CeheNNem her neyse.. cezâ, ikisinde de ettiğinin karşılığıdır çünkü.. Her bir nefis karşılığını bulsun diye?. Neyin?.
tes’â.. Yaptıklarının karşılığını, çalışmalarının karşılığını. Çabalamasının, gayretinin ne için yaratılmışsa EMRuLLAH gereği neler yapmışsa karşılığı.. her CÂN EmELlerinin RüzGÂRInda KOŞarak gidiyor kardeşim, ettiğinin karşılığını bulsun diye.. işte bu saat gelecek!.
Buraya kadar anladık ama, arada bir cümle sıkışmış..

ALLAHu zü’L- CeLÂL.: “ekâdu uhfîhâ.: neredeyse onu, Kendimden bile gizleyeceğim!.”
Az kalsın, neredeyse en gizli yapacaktım onu.. Çok ilginçtir bu..

Ekâdu.. Ben neredeyse yapacaktım, onu gizleyecektim yâni, o kadar gizli ki düşünülemeyecek kadar gizli.. Nedir gizli olan?. Kıyametin kopuş saati.. yer göğe kapanacak, dünya yok olacak.. güzel, doğrudur, haktır iyi de, her nefis şu ana kadar yaptığının karşılığının cezâsı her neyse, cennet cehennem her ne ise cezâsı.. iyi kötü neydi cezâ?. Senin sâhib çıktığın cümle şey’ler idi. Topladığın, çantaya koyduğun, “bu bana lâzım.” dediğin, yaptığın, çattığın, her şey’in.. “Hayat Video”n yâni.. Onun karşılığını herkes ne kadar çalışma, çabalama yaptıysa, bunu bir görsün diye bu saat..
Bu saat koptuğu zaman, benim neyim var kardeşim.. Diyelim ki sen ölünce kopsun.. bedenim yok, hiçbir şey’im yok..
Bundan sonra denenemem, inkâr edemem, ikrâr edemem, şâhid olamam.. Ben bir şey yapamam, namaz kılamam.. hiçbir şey’ yapamam.. sadece bana sorulan şey.:
“Ne yaptın orada?.”

Zâten konuşmaya da gerek kalmayacak.. ağzımızı mühürlüyor karnımız gibi yapıyor, meshediyor, dümdüz bir şekilde.. elleri konuşur ayakları şâhidlik eder biliyorsunuz..
Haa bak bu burada niye
“kıyamet” geçmedi de “saat” geçti?. onu anlatmaya çalışıyorum Barbaros.. Çünkü bu “AYNiyyet SENLiği”ni sen, yâni seni “Barbaros” olarak yaratmasının, sana böyle kişilik vermesinin, kimlik vermesinin “AYNiyyet” vermesinin sebebini lütfen bir çöz!.
“Bu ne zaman?.” diye soruyorsan, onu
RABBu’L- ÂLEMîN o kadar gizlemiş ki, sen de bu gizliyi açığa çıkarmak için neler yapacağını BİL-BUL-OL-YAŞA diye Kur’ÂN-ı Kerîm’i indirmiş, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i göndermiş.. Yâni yapacağın Kur'ÂN-ı Kerîm ve Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem ile OLunca iş basit anlamında diyorum..

Ama hani.:
“Bana gel!. Bana gel bana!. Ben seni uçuruveririm, kaçırıveririm ya da, ben seni alır cennete götürürüm!.” gibi zırvalarıyla ÜMMet-i MuhaMMedî Sırat-ı Mustakîm’den saptıran, ne idiğü belirsiz İnsÂNların hezeyanları varya!. Yâni bu gizli OLuşu böyle anlayalım..
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Euzubillahi semînealimineşşey’tanirracim..
BismillâhirRahmÂNirrahîm..

Estağfirullah el azîm estağfirullah el azîm estağfirullah el azîm el kerim ellezi Lâ İLâhe İLLâ Hu HAYyum KAYyum ve etubu ileyk ve hüve Rahîmu’l- Vedûd celle celalehu..
ALLAH ALLAH ALLAH!. RABBi lâ uşrike bihi şey’in velâ havle velâ kuvvete illâ billâhi’l- ALiyyi’l- Azîm!.
“ALLAHümme salli alâ seyyidinâ MuhaMMed’in ve alâ âli seyyidinâ MuhaMMed’in bi adedi küllî dâin ve devâin ve bârik ve sellim aleyhi ve aleyhim kesîra.”
“ALLAHümme salli alâ seyyidinâ MuhaMMed’in ve alâ âli seyyidinâ MuhaMMed’in bi adedi küllî dâin ve devâin ve bârik ve sellim aleyhi ve aleyhim kesîra.”
“ALLAHümme salli alâ seyyidinâ MuhaMMed’in ve alâ âli Seyyidinâ MuhaMMed’in bi adedi küllî dâin ve devâin ve bârik ve sellim aleyhi ve aleyhim kesîran kesîra. salâtan tekunu rıdâen ve hakka edâen ya RABBu’L- ÂLEMîN!.


Yâ Erhame’r- Rahîmin!. Şimdi yer yüzünde ne kadar duâ eden ve çağıran varsa ne kadar dert çekip devâ dileyen varsa onlar kadar, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz’e hazır nazır yâni ihtiyaca binâen salâvâtı şerîfe getiriyor Halidi Bağdadî Efendimiz kaddesallahu sırrahu..
Çok güzel bir salâvâttır, muhteşemdir her derde devâdır. Dert çekenlerin devâsı kadar, duâ dileyenler kadar. Yâni kim yürekten yapıyorsa!. Dert yürekten çekilir lafınan olmaz ki!. Yâni adam dalağını aldırıyor.. yâni öyle devâ diliyorsun onun yaşanmayan yalan oluyor!!..
Elhamdulillahi RABBu’L- ÂLEMîN!.
Estağfirullah el Azîm!
Estağfirullah el Azîm!
Estağfirullah el Azîm, el Kerim ellezi Lâ İLâhe İLLâ Hu!
El HAYyum KAYyum ve etubu ileyk ve hüve Rahîmu’l- Vedûd celle celalehu!.
ALLAH!. ALLAH!. ALLAH!. RABBî
lâ uşrike bihi şey’en velâ havle velâ kuvvete illâ billâhi’l- ALiyyi’l- Azîm!.

Bu geçici Dünyâda, yalan Dünyâda, ne idiğü belirsiz Dünyâda, yâni belli de şu sebeble bu sebeble kalblerimizi, yaratıldığı sebebin dışına kaydırmakta!.
Yâ RABBenâ!. EYy RABBimiz!. diye duâ edelim çünkü hepsi yerle bir oluyor, herşey yerle bir oluyor, her şey gelip geçiyor!.
Onun için “hiçbir şey’i ALLAH’ı sever gibi sevmeyin” âyeti var biliyorsunuz!.


وَمِنَ النَّاسِ مَن يَتَّخِذُ مِن دُونِ اللّهِ أَندَاداً يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللّهِ وَالَّذِينَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلّهِ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلّهِ جَمِيعاً وَأَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ
Resim---“Ve mine’n nâsi men yettehızu min dûnillâhi endâden yuhıbbûnehum ke hubbillâh (hubbillâhi), vellezîne âmenû eşeddu hubben lillâh (lillâhi), ve lev yerâllezîne zalemû iz yeravne’l- azâbe, enne’l- kuvvete lillâhi cemîan, ve ennellâhe şedîdu’l- azâb (azâbi).: Ve insanlardan bir kısmı, ALLAH'tan başka “eş ve ortak (putlar)” edinenler, onları (eş ve ortak edindikleri şeyleri), ALLAH'ı sever gibi severler. (Oysa) iman edenlerin ALLAH'a olan sevgileri çok daha kuvvetlidir. Ve zulmedenler, azâb görecekleri (azâba uğrayacakları) zaman, bütün kuvvetin tamamen ALLAH'a ait olduğunu ve ALLAH'ın şiddetli azâbı olduğunu keşke görselerdi (bilselerdi).” (Bakara 2/165)

Başka sevdiklerini sanki, ALLAH sevgisi gibi sevdiler!. Bunlar da istenmemektedir doğru değildir ALLAH korusun!. İnşâe ALLAH olmasın öyle şey’ler ALLAH celle celalehu; Hakkta, Hayrda ve Rızasında kılsın, mahcûb etmesin, muhtaç etmesin!.
RABBımız ALLAH celle celâlihu, bizi hep güzellik içinde bıraksın, korusun muhafaza etsin İnşâe ALLAH!. Hiç kimse emîn değildir. Bu gün böyle olmuş, yarın şöyle olmuş, ama şimdi ALLAH’ın İnâyeti, Hidâyeti ve Sâlemetiyle, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in SIRRı-nda BİZi-nde OLsun İnşâe ALLAH!. ALLAH’ımıza sığınırız BİZzz!.

TâHâ Sûresini inceliyorduk biliyorsunuz TâHâ Sûresi 20 de kalmışız ama diyelim ki 15 de, 16 da ne diyordu ALLAHu zü’L- CeLÂL.: “Muhakkak o saat, o meşhur saat gelecektir!."
Saat, atmış dakika değildir.. yâni saat, bir zaman dilimidir İnsÂNın hayatında.. ÂN ise, nefes alıp verdiği kadar küçük zaman dilimi demektir. Dilim yâni, en küçüğüdür.. O Kıyamet Saati gelecektir!. O gün bütün nefislere muhakkak yaptığının karşılığı, say edip çalıştığının karşılığı, yâni o kişi ne yaptıysa, iyi kötü değil verilecektir bütün nefislere!. O saat öyle bir saat ki, “neredeyse onu kendimden bile gizleyeceğim” buyuruyor ALLAHu zü’L- CeLÂL!.


فَلاَ يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لاَ يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَى
Resim---“Fe lâ yesuddenneke anhâ men lâ yu’minu bihâ vettebea hevâhu fe terdâ.: Öyleyse ona (kıyâmet saatine), inanmayanlar ve hevesine (nefsinin âfetlerine) tâbî olanlar, sakın seni ondan (kıyâmet gününe îmân etmekten) alıkoymasın. O taktirde sen (de) helâk olursun.” (TâHâ 20/16)

Fe lâ yesuddenneke.. Seni yolundan alı koymasın, seni engellemesin, durdurmasın!.
Anhâ.. ondan.. neyden?. Bu Kıyamet Saatini ANLAyış zevkinden, neşesinden, imÂNında ANLAyışından..
men lâ yu’minu bihâ.. Kimler ki, ona inanmayanlar.. “Kardeşim git işine be!. Öldük mü yok olup toz-toprak olup gidiyoruz!. Şu zamanımızda; ne bulursak yiyelim, güçsüzlerin elinden alıp onları da öldürelim!.” Diyenler. Gerçi onların da yanına kalmaz burada bu Dünyâ başına geçer de!. yâni mel la yüminü ona inanmayanlar seni yolundan alıkoyar..
vettebea bihâ vettebea hevâhu fe terdâ.. Dikkat et!. O inanmayanlar, nefsinin hevâsına tâbi olanlar.. Sakın sakın ondan koymasın!.
fe terdâ.. Sonunda sen de helâk olursun, mahvolursun!. Ne zaman?. O kimseler ki, inanmıyorlar Kıyamete ya da Saate.. Hevâlarının/ Nefslerinin gelip geçici olan heves Sâhibleri.. İşte onlar, seni yolundan alıkoymasınlar!. Yoksa!. Bakınız baştaki cümleyi nereye bağladı?. Taa arkaya =>yoksa helâk olursun!.
Fe.. Mütâkiben, hemence, bütün bu anlatılanlardan sonra buna dikkat et ki,bunun hemen ardından “terdâ olursun” yâni =>mahvolursun, helâk olursun!.
Terdâ.. mahv da değil, helâk da değil ama daha beterdir.. demek istiyorum. Yıkıma uğramak ..yâni esas reddolmanın en berbatı, redd olunmanın en ağırı diyeyim hadi ALLAH celle celâlihu korusun!.


وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَى
Resim---“Ve mâ tilke bi yemînike yâ mûsâ.: O sağ elindeki nedir, ey Musâ?” (TâHâ 20/17)

ALLAHu zü’L- CeLÂL, Musâ aleyhisselâmla konuşuyor kelâm ediyor.:
“Senin sağ elindeki nedir yâ Musâ!.” buyuruyor..


قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَى
Resim---“Kâle hiye asây(asâye), etevekkeu aleyhâ ve ehuşşu bihâ alâ ganemî ve liye fîhâ meâribu uhrâ.: “O benim asamdır, ben ona dayanırım (yaslanırım). Ve onunla koyunlarımın üzerine yaprak silkelerim. Benim için onda, daha başka menfaatler (faydalar) da vardır.” dedi.” (TâHâ 20/18)

Kâle hiye asây, etevekkeu aleyhâ.. Musâ aleyhisselâm da cevâp veriyor.. dedi ki o benim asam, ben yürürken ona dayanırım, yaslanırım, ayak gibi kullanırım, o benim mesnedimdir dayandığım, bana lâzım olduğun da, onunla dengemi sağlarım.. Ona yaslanırım, dayanırım onun üzerinde yâni yürümem de benim hayatî yürümemde AKIL..
Ve ben onunla, huşş yaparım yâni yaprak silkelerim.. ya da derlerim toplarım onunla koyunlarıma.. Ganem nedir?. Buluttur, koyundur. Peki başka nedir ğanem.. Bedenimdir, Nefsimdir, Kalbimdir.. Bunlar benim RÛHum için birer İÇ İÇe kaplardır..
Benim Bunları İsLah-İfLah etmem lâzım;

BEDENimi=>MuhaMMedî EDEBLe Terbiye etmem/eğitmem Lâzım,
NEFSimi=>MuhaMMedî İLİMLe Tezkiye etmem/temizLemem Lâzım,
KALBimi=>MuhaMMedî İRFÂNLa Tasfiye etmem/arıtmam Lâzım,
RÛHumu =>MuhaMMedî ERKÂNLa TecLiye etmem/ciLâLamam Lâzım..

Bütün bunları neyle yaparım?. Akılla yaparım.. yâni asâ’yla.. onların varlığının yürümesi Akıla bağlıdır..
ve ehuşşu bihâ alâ ganemî.. De ki.. Bir koyun sürüm var, arazide hiç yiyecek ot yok. ben bununla/asâyla yaprakları silkeliyorum aşağıya koyunlarım yiyor. Ben de, onun sütünü etini yiyorum..
Yâni, benim bir DayanağımAKLIM var ki, onunla BEDENimi kullanıyorum NEFSimi kullanıyorum KALBimi kullanıyorum RÛHumu kullanıyorum. Ona dayanıyorum. o olmazsa, gümbürtüye gidiyorum yâni..
ve liye fîhâ meâribu uhrâ.: Haa ve daha benim için neler var neler.. ve liye fîhâ.. Onun hususunda benim için çok şeyler ve neler var.. meâribu uhrâ.. böyle meâribler, menfaatler faydalar.. Yâni RABBî MuhaMMedî BULuşLar diyeyim.. yâni içine girdikçe aa aa dedirtecek muhteşemlikler var..
uhrâ.. bunlardan başka, anlattıklarımdan başka da, daha daha başka çok faydalar menfaatler varda var.. yararlar var yâni çok çok.. buyuruyor Musâ aleyhisselâm peygamberimiz RABBımıza..


قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَى
Resim---“Kâle elkıhâ yâ mûsâ.: (ALLAHu TeALÂ): “Ey Musâ, onu at!” dedi.” (TâHâ 20/19)

ALLAHu TeALÂ.: “Öyle mi, o zaman onu at yâ Musâ!.”
At elindekini o AKIL SOPANI at bakalım görelim bir neyimiş?!.


فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَى
Resim---“Fe elkâhâ fe izâ hiye HAYyetun tes’â.: Böylece onu attı. O zaman o, hızla hareket eden (koşan) bir yılan olmuştu.” (TâHâ 20/20)

Fe elkâhâ..Musâ aleyhisselâm, hemen onu attı..
fe izâ hiye HAYyetun tes’â.. Derhal bir Hayat Yılanı oldu ki Barbaros.. Durmadan hareket eden, koşan saldıran bir yılan gibi oldu ki, HAYyatun buyuruyor.. Yalnız HAYyatun bildiğimiz hayat.. Yaşam AKILLa yürüyor çünkü.. Bu biliyorsun ooof korkunç bir canavar gibi, ejderha gibi çıkıverdi ortaya.. yâni vay vay vay elimdeki asâm ki o, bana çok yardım eden, benim her zaman üzerine dayandığım her şey’i onunla elde ettiğim canım ciğerim asâma/AKLıma bak sen!.


قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَى
Resim---“Kâle huzhâ ve lâ tehaf se nuîduhâ sîretehel ûlâ.: “Onu al ve korkma! Onu ilk sûretine (durumuna) döndüreceğiz.” dedi.” (TâHâ 20/21)

ALLAHu zü’L- CeLÂL..
Kâle huzhâ..onu eline al, attığın yerden al!. Niye, nasıl alacak o yılanı?!.
ve lâ tehaf se nuîduhâ sîretehel ûlâ.. Sakın korkma, biz onu eski hâline, ilk sîretine iâde edeceğiz.. Neden sûret değil de=>sîret?!.
Bir çok İnsÂNlar tercümelere bak Barbaros hep sûret diye tercüme ediyor çünkü “sîret”i bilmiyor “suret”i bilmiyor.. Afedersin İçi bilmiyor Dışı bilmiyor, Merkezi bilmiyor Muhiti bilmiyor!. Ne buyuruyor ALLAHu zü’L- CeLÂL kardeşim buz dolabındaki Elektrik/Ceryân gibi.. Senin asla yüzünü göremeyeceğin fakat, bütün işleri yapan bir “Sîret Aklı” var ki “BASîRet” deriz.. “Onu ortaya çıkardığın zaman sen dehşete kapılıp kaçıyorsun korkma” buyuruyor. “biz onu eski haline iâde edeceğiz ilk haline” yâni yine aklıyın vicdÂNıyın içinde sen onu kullan, onunla yürü, ona dayan, onunla yaşa, yaprak çırp, geçim çırp, şunu yap, bunu yap!. ne yapacaksan yap!. Kâle huzhâ ve lâ tehaf.. sakın korkma, onu yakala.. biz onu iâde edeceğiz, ediyoruz, her ÂN ediyoruz.. Zâten onun sîretine.. ilk sîretine.. başlangıçtaki sîretine..
İnsÂN ASÂsını/AKLını tanıyıp-anlayınca.. meğer bu yerde gördüğü yılan değilmiş.. AKıL =>İLk SîReti OLan NAKiLe dönünce.
Akıl, Nakli buldu Barbaros!.
Şimdi hiç kimse yoktur ki, Musâ aleyhisselâm’ın karşısına geçecek ve diyecek ki.: “Elindeki ağaçtan başka bir şey değil!.”
Musâ aleyhisselâm da.. Bir dakika kardeşim, bu Muhitte/Sûrette/Dışta/Zâhirde Bir Sopadır, Akıldır.. ama Merkezde/Sîrette/Bâtında/İÇeriye girdi mi NAKİLdir.. Nakildir, ulâdır, âlidir, yücedir ilk sîretindedir.. yâni durumuna döner.. AKIL=>ALLAH’ın NûRudur.. Herşey gibi ALLAH’ın NûRu.. Böylece AKIL<=>NAKİL BİRLeşmiş OLdu İnşâe ALLAH!.
Sorusu olan var mı?.

BismillâhirRahmÂNirRahîm..
Evet İnşâe ALLAH bizim yolumuz MuhaMMedî Melâmet YoLu =>Hasbî Hizmet Yoludur Hakanım!.
Herkes İbâdetini ALLAH için yapar ve herkese Farz-ı Ayndır.
Fakat Hasbî Hizmet =>Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e yapılır..
ALLAHu zü’L- CeLÂL, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemi seçtiği gibi seçilir, göbekten atar ve der ki.: “Ben ALLAH celle celâlihu için, RASÛLULLAH sallallahu aleyhi ve selleme, KELÂMULLAHa Hasbî Hizmetçiyim!.” diyorsa,
vALLAHi billahi ALLAH celle celâlihu’nun izniyle Rasûlullah sallallahu aleyhi ve selleme teslim olanı, Kelâmullaha teslim olanı ki, Kelâmullah zâten hergün yağan yağmur halindedir.. Çünkü MuhaMMed aleyhisselâm çekilmemiştir aradan.. Onu demek istiyorum.. Biz O’nun fiilen NûRuyum.. Bende olan O’nda oluyor demek istiyorum.. Açık seçik söylüyrum, doğru dürüst söylüyorum HakancÂN..
Yâni ANLAmamız Lâzım!. YAŞAmamız Lâzım İnşâe ALLAH!.

Kıyameti iyi ANLAmamız LÂzım ki, LÂyıkınca YAŞAyaBİLeLim İnşâe ALLAHu TeÂLÂ!.
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

إِنَّ السَّاعَةَ ءاَتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَى
“İnnes sâate âtiyetun ekâdu uhfîhâ li tuczâ kullu nefsin bimâ tes’â.: Muhakkak ki o saat (kıyâmet saati), gelecektir. Bütün nefslere (herkese), çalışmalarının karşılığının (cezâ veya mükâfatlarının) verilmesi için neredeyse onu, Kendimden bile gizleyeceğim.” (TâHâ 20/15)

فَلاَ يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لاَ يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَى
“Fe lâ yesuddenneke anhâ men lâ yu’minu bihâ vettebea hevâhu fe terdâ.: Öyleyse ona (kıyâmet saatine), inanmayanlar ve hevesine (nefsinin âfetlerine) tâbî olanlar, sakın seni ondan (kıyâmet gününe îmân etmekten) alıkoymasın. O taktirde sen (de) helâk olursun.”(TâHâ 20/16)

O kıyamet saatine bütün bu anlatınlanlara rağmen eğer inanmayan varsa, hâlâ ben bununla bir şey’im var omuz vereceğim diyorsa, yâni terslik yapıyorsa, sakın sakın,
Fe lâ yesuddenneke anhâ.. Kıyâmet gününe îmân etmekten asla seni alıkoymasın, men’ etmesin kıyamet gününe inanmaktan.
men lâ yu’minu bihâ.. O güne inanmayanlar şöyle deyip böyle deyip de seni ölüm yok, kıyamet yok deyip de, başına büyük işler açmasınlar. Vettebea hevâhu.. onlar kim onlar?. inanmayanlar onlar nefislerinin hevâlarına uymuşlar öyle hiç ölüm yok kıyamet yok şu yok bu yok deyip gidiyorlar.
fe terdâ.. Dikkat et yoksa helâk olursun. yâni mahvolursun. dikkat et yıkıma uğrarsın. daha doğrusu, eğer onlara uyarsan yıkıma uğrarsın. bu çekitli şekillerde olur. bir İnsÂN bunu eğer elinde imkan varken yâni diyelim ki Hacı MahMud köyden çıkardı da, taa Hasan Dağının tepesine giderdi. Ama şimdi nereye kadar gider bilmiyorum, bir yere kadar gider kalır. çünkü o gün değil bu gün. ya da birisi Kırkpınar Pehlivanı ama öyle bir gribe yakalanmış ki yerinden kalkamıyor o da öyle olur..

وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَى
“Ve mâ tilke bi yemînike yâ mûsâ.: O sağ elindeki nedir, ey Musâ?” (TâHâ 20/17)

قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَى
“Kâle hiye asây(asâye), etevekkeu aleyhâ ve ehuşşu bihâ alâ ganemî ve liye fîhâ meâribu uhrâ.: “O benim asamdır, ben ona dayanırım (yaslanırım). Ve onunla koyunlarımın üzerine yaprak silkelerim. Benim için onda, daha başka menfaatler (faydalar) da vardır.” dedi.”(TâHâ 20/18)

Musâ aleyhisselâm dedi ki.: “Bu benim asâmdır. ben yürürken ona dayanırım, o olmazsa yürüyemem. çünkü o benim ayaklarımdır. yâni o olursa ancak yürüyebilirim, onun üzerine mutlaka yapışmam lâzım..” Nedir asâ? nefis yâni.. “Sonra ben onunla haşşederim, yaprak silkelerim onunla koyunlarıma ağaçlardan yaprak silkelerim.. koyunlara hep yaprak mı silkelenir?. keçi mi bunlar yâni?. buradaki hayattaki nedir?. “Diğer bütün işlerim onunla, beslenme, üreme şu bu tümünü bu nefsimle yaparım ben. bu bana lâzımdır. çok lâzımdır, hem de çok kıymetlidir..
ve liye fîhâ meâribu uhrâ.. benim için onda daha nice nice menfaatlar, mârifler vardır, faydalar vardır. yâni daha sayamam çok.” Diyor. “hayatın içinde o kadar işime yarar ki.. benim asâm/Nefsim çok kıymetlidir.. yâni

قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَى
“Kâle elkıhâ yâ mûsâ.: (ALLAHu TeALÂ): “Ey Musâ, onu at!” dedi.”(TâHâ 20/19)
(TâHâ 20/19)

Kâle elkıhâ yâ Mûsâ.. iyi güzel , de onu at bakıyım bir. O asâyı şöyle bir at bakıyım bir yere senin için çok kıymetli biliyoruz, onsuz yürüyemezsin o her şey’i yapar.. yere bir at at!. Emrediyor. ALLAHu zü’L- CeLÂL.: ”yere at!. Buyuruyor.. Musâ aleyhisselâm da tâbi ki atıyor..

فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَى
“Fe elkâhâ fe izâ hiye HAYyetun tes’â.: Böylece onu attı. O zaman o, hızla hareket eden (koşan) bir yılan olmuştu.” (TâHâ 20/20)

Fe elkâhâ.. Ve Musâ aleyhisselâm onu attı, bıraktı elinden attı..
fe izâ hiye HAYyetun tes’â.. attığı ÂNda ne oldu?. Atar atmaz o ne olmuştu bir ejderha olmuştu. böyle fır fır hareket eden kıvrım kıvrım saldıran, İnsÂNı dehşet içinde bırakın bir yılan haline dönüşüverdi o elindeki asâ. Meğer asânın birde öbür yüzü varmış yâni elindeki güzelim asâ herşeyi onunla yaparken.. asâsını bir anda yılana çeviriverince ALLAHu zü’L- CeLÂL emretti ki.:

قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَى
“Kâle huzhâ ve lâ tehaf se nuîduhâ sîretehel ûlâ.: “Onu al ve korkma! Onu ilk sûretine (durumuna) döndüreceğiz.” dedi.” (TâHâ 20/21)

Kâle huzhâ.. ALLAHu zü’L- CeLÂL emretti ki: “tut, yakala onu!.”
ve lâ tehaf.. “Ve korkma yakala onu!.”
se nuîduhâ sîretehel ûlâ.. “BİZ onu iâde edeceğiz sen tuttuğun ÂNda eski asâlık hâline iâde edeceğiz, ilk sîretine yâni.. Bir sûreti var onun sen onu ne sanıyordun “Efendim asâ sanıyordum”. halbuki ne buldun meğer o yılanmış sen onu tuttuğun ÂNda biz onu iâde ederiz eski haline.. sen bunu gör yalnız bunu sadece böyle bir kuzu gibi bir şey’ olmadığını aynı zamanda canavar olduğunu..
Nefs-i Emmâre.. yâni emredilene gider de, kime gider!. Şeytân emrederse Şeytâna gider HizbuşŞeytân olur.. ALLAH celle celâlihu emrederseki, ALLAH celle celâlihu’nun emrini tutar yâni emredilene uyarsa Hizbullah olur..
Onun için câhil tasavvufçular ne diyorlar.: “Nefs-i Emmâre kâfirdir!.”
Nefs-i Emmâre kâfir değil sen kâfirsin çünkü onu, o asâyı sen Şeytânın emrine verirsen işte ejderha olur.. ama Hizbullaha verirsen ayrıca da o senin dayanağındır tek dayanağın yâni başka da yoktur ayrıca..
TâHâ Sûresi onun için bir iç hüviyet tarafıdır İnsÂNın hüviyetini iç hüviyetini ortaya döken bir sûredir..

وَاضْمُمْ يَدَكَ إِلَى جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاء مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَى
“Vadmum yedeke ilâ cenâhıke tahruc beydâe min gayri sûin âyeten uhrâ.: Elini, (koynunun) yan tarafına koy (sok). Başka bir âyet (mu’cize) olarak, kusursuz (lekesiz) ve beyaz (NûRlu) olarak çıkar.” (TâHâ 20/22)

Vadmum.. sok, koy.. yedeke.. elini. ilâ cenâhıke.. yan taraf ama elini koltuğuna sok koy.. elini yan tarafına koy sok.. buyuruyor. o bembeyaz çıkar buyuruyor.. demek ki sokmuş da çıkıyor.. sağ tarafına koymuyor yâni esas duruşta durmuyor.. yan tarafa koy sağ elini koltuğun altına sok!. soktu mu?. Soktu..
tahruc beydâe min gayri sûin.. çek çıkar hiçbir kusurdan, günahdan kötülükten eser kalmadan bir NûR hüzmesi halinde bembeyaz olarak NûRlu olarak, hiçbir kusur olmaksızın.. ne olmaksızın.. kötülüklerin hiç birisi olmadan, kendi kalbinden elini çek çıkar..
âyeten uhrâ.. bu da sana ikinci yâni başka bir mu’cize senin için yılandan sonra.. yâni şimdi tasavvuf güzel bir şey’dir iyi kullanıldığı zaman, ve sözünün eri olduğu zaman.. Bu âlem maddî mânevî bir huzur içinde geçer.. yoksa ALLAH korusun ALLAH’ın âyetleri vardır onların geçimlerini zayk ederiz sıktıkca sıkarız diye..
Yapmaktan ALLAH’a sığınmak başka şey’dir, sığınır gözükmek başka şey’dir.. Bunlar olur mu vALLAHi olur, olur. Nereden biliyorsun?.
vALLAHi yaşadım. nerede yaşadın?. Kâbe’nin kapısında yaşadım. evet bizzât yaşadım, RABBımın Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in bir ikramı olarak.. ALLAHu zü’L- CeLÂLin lütfü keremi olarak fiilen..
O zaman Hacı Osman Efendi Rahmetli garib bir İnsÂNdı, herkes “Kör Osman” derlerdi. Biz de “Gör Osman” derdik.. 1989 da çocuklarla Kerbelâ üstü otobüsle gittiğimizde.. İşte Efendim Medine’de şunu yap, burada bunu yap, Kâbe’nin Kapısında elini yukarıya at eşiğe, eşiğin sol tarafına doğru elinle yokla orada dışardan gözükmeyen bir oluk ucu gibi bir delik bulacaksın, oraya parmaklarını geçir.. orası Mültezem/Lüzumlu görülen, lüzumuna inanılarak yapılmasına çalışılan DUÂMakamı.. oradaki askerler seni Mültezemden indiremezler. orayı tutanı indiremezler, gelip çekemezler, hatta seni korurlar ve öbürlerini getirmezler.. dedi..
Biz de ALLAH celle celâlihu nâsib etti öylece yaptık. hakikaten inandığımız için yaptık yâni.. çok şükür oraya elimi atınca yâni İnsÂN ne diyecek yâni.. ben dedim ki.: “Yâ RABBî!. Ben bu Kâbe’nin içinin ne olduğunu görmek istiyorum, yoksagönlümle ben buradan inmek istemiyorum, ama adamların gelip indirirse indirsin yâni.. Kâbe’nin içini de görmek istiyorum!.” Dedim.. O zaman oğullarım Alper Vahid ve Mustafa ile gittiğimiz zamandı.. Bir de Tahsin Bey diye bir adam vardı, dünyâyı gezmiş, japon bir fotoğraf makinası cark cark cark resim çekiyorlar.. biz de Mustafa’ya da bir yaşika mı ne aldıydık o da resim çekiyor.. ben böyle deyince bir ÂNda, aynı ÂNda kapının girişi bir buçuk metre yukardayken, nasıl çıktım ne zaman nasıl oldu bilmiyorum..
“BismillâhirRahmÂNirrahîm!.” dedim basbaya bildiğimiz Kâbe’nin içerisine yâni böyle şu ÂNdaki gibi girdim.. Kapı girişindeydim.. İçerisi sonsuz bir karanlık halinde gözüküyordu. ama kapının ağzında hemen bir adım ötede önümüzde bir kişi elini böyle göbeğine bağlamış kıyam durmuş haldeydi. bir de baktım ki her şey’i simsiyah aynı Ali kerremallahu vechehu Efendimiz gibi başındaki siyah poşusu bağlı siyah üzerindeki siyah her şey’i siyah.. ben Ali kerremallahu vechehu Efendimizi çok gördüm böyle.. Kâbe’nin içinde de görünce.: “Siz Ali keremullahi veche misiniz?.” Dedim. bana baktı gülümsedi o zaman.: “Siz Cebrâil aleyhisselâm mısınız?.” Dedim.. “Evet Efendim!.” buyurdu.. Ben size, söylediğini söylüyorum Türkçe.. “Evet Efendim!.” buyurdu.. ben de, sağ elimi şu dirseğime kadar sağ elimi onun sol göğsüne böylece soktum.. dirseğime kadar geçti öbür tarafa.. bir de baktım ki o, ışık hüzmesiymiş meğer.. Bedeni var gözüküyor ama sonsuz bir ışık hüzmesi.. elimi geri çektim ki, elim güneş gibi böyle yüzümü aydınlatıyor.. elim aynı onun gibi oldu..
“Burası cennet Efendim, ne isterseniz o olur!.” buyurdu..
Ben de.: “Burası cennet ancak ben şimdi buradan çıkarım, bunu anlatırım bana inanmazlar, ben burada istediğim şey’lerin fotoğrafını çekmek istiyorum İnsÂNlara göstermek için. çünkü bana inanmazlar!.” Dedim. “Çekebilirsiniz ama çıkaramazsınız buradan!.” buyurdu.. “Ama ben bunu istiyorum!.” Dedim.. “Her istediğiniz her şey’ olur ama fotoğrafları çıkaramazsınız!.” buyurdu.. “Ama ben yine de çekmek istiyorum!.” dedim ve bir anda hem Tahsin Bey hem de Mustafa dışardaki elbiseleri ve fotoğraf makineleriyle birlikte orada oluverdiler. Onlara dedim ki.: “Fotoğraflar çekeceksiniz.. çek dediğimde çekeceksiniz tamam mı?.” “tamam.” “Güneş her yerden doğsun!.” Dedim. Bir baktık bir güneş 1 metre 2 metre çapında dev gibi güneş çıktı. “Çekin!.” Diyorum. Çekiyorlar. onun sağından bir güneş daha doğdu. o yükseldikçe onun yanından bir daha.. bir daha.. gök yüzü böyle kıbleye gelinceye kadar gökte binlerce güneş doğuyor, yükseliyordu..
Ben ondan sonrasını hatırlamıyorum.. çünkü ne oluyor?. Hatırlarsam anlatıyorum. Anlattığım için de orada sansürü yiyorum!.
Şimdi şu var, ben bunu istiyorum yâni ama.. Cebrâil aleyhisselâm Sünnetullah’ı buyuruyor.. yâni “çıkamaz” buyuruyor.. yâni fotoğrafları götürüp de “cennetin fotoğrafları bunlar diyemezsin!.” Buyuruyor.
Ben de diyorum ki.: “Ama bana inanmayacaklar!.” Cebrâil aleyhisselâm da gülümsüyor.. yâni “inanmazlarsa inanmasınlar!.” der gibi..

Aziz Kardeşlerim;
Bunu niye anlattım?. Çünkü ben, Peygamberimiz aleyhissalâtıvesselâm’ın Resûlu Ekrem, İkrâm Peygamberi olduğuna inanan bir İnsÂNım İnşâe ALLAH!. Çok şükürler olsun!. Bilirsiniz ki, bize yükseklik ve alçaklık yakışmaz, biz Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in =>Arkasında, İZİnde, ÖZÜnde, SÖZÜnde.: “ALLAHu EKBER!.” deriz ve MuhaMMedî MeLâmet Neşemizi FiiLen YAŞArız!. Hamd Olsun!.
Öteki öyle yaparmış, böyle yaparmış!. Canının istediği şekilde yapsın!. Ne isterse öyle yapsın!.
Biz kimsenin Müftüsü değiliz, Müfettişi değiliz, kimsenin sorumluluğunda değiliz.. Ama, yiğenim Zehrâ’nın sorumluluğundayım çünkü aynı; kanı, teni, canı, imânı taşıyoruz.. ama derse ki.: “Sen de kimsin git işine!.”
Ne diyelim o zaman.: “Canın sağ olsun!.” deriz ne yapalım yâni.. tercihinde serbest çünkü.. belli bir yaşa gelmiş, sözümüzü kabul etmiyorsa biz ne yapalım yâni.. serbest burada.. ne buyuruyor.: “Sağ elini sol koltuğuna sok çıkar onu bütün kusurlardan günahlardan, kötülüklerden, su-i zanlardan, temizlenmiş gümüş gibi pırıl pırıl çıkaracaksın!.”
Böyle çıkar zâten.. ve bunu bizzât ALLAHu zü’L- CeLÂL, Musâ aleyhisselâma, bu sana ikinci ikramımız..” buyuruyor.. Niçin böyle oldu?. Niçin böyle ikram etti ona ikinci kez?. şunun için..
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

إِنَّ السَّاعَةَ ءاَتِيَةٌ أَكَادُ أُخْفِيهَا لِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَى
Resim---“İnnes sâate âtiyetun ekâdu uhfîhâ li tuczâ kullu nefsin bimâ tes’â.: Muhakkak ki o saat (kıyâmet saati), gelecektir. Bütün nefslere (herkese), çalışmalarının karşılığının (cezâ veya mükâfatlarının) verilmesi için neredeyse onu, Kendimden bile gizleyeceğim.” (TâHâ 20/15)

فَلاَ يَصُدَّنَّكَ عَنْهَا مَنْ لاَ يُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَى
Resim---“Fe lâ yesuddenneke anhâ men lâ yu’minu bihâ vettebea hevâhu fe terdâ.: Öyleyse ona (kıyâmet saatine), inanmayanlar ve hevesine (nefsinin âfetlerine) tâbî olanlar, sakın seni ondan (kıyâmet gününe îmân etmekten) alıkoymasın." (TâHâ 20/16)

O kıyamet saatine bütün bu anlatınlanlara rağmen eğer inanmayan varsa, hâlâ ben bununla bir şey’im var omuz vereceğim diyorsa, yâni terslik yapıyorsa, sakın sakın,
Fe lâ yesuddenneke anhâ.. Kıyâmet gününe îmân etmekten asla seni alıkoymasın, men’ etmesin kıyamet gününe inanmaktan.
men lâ yu’minu bihâ.. O güne inanmayanlar şöyle deyip böyle deyip de seni ölüm yok, kıyamet yok deyip de, başına büyük işler açmasınlar. Vettebea hevâhu.. onlar kim onlar?. inanmayanlar onlar nefislerinin hevâlarına uymuşlar öyle hiç ölüm yok kıyamet yok şu yok bu yok deyip gidiyorlar.
fe terdâ.. Dikkat et yoksa helâk olursun. yâni mahvolursun. dikkat et yıkıma uğrarsın. daha doğrusu, eğer onlara uyarsan yıkıma uğrarsın. bu çekitli şekillerde olur. bir İnsÂN bunu eğer elinde imkan varken yâni diyelim ki Hacı MahMud köyden çıkardı da, taa Hasan Dağının tepesine giderdi. Ama şimdi nereye kadar gider bilmiyorum, bir yere kadar gider kalır. çünkü o gün değil bu gün. ya da birisi Kırkpınar Pehlivanı ama öyle bir gribe yakalanmış ki yerinden kalkamıyor o da öyle olur..


وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَى
Resim---“Ve mâ tilke bi yemînike yâ mûsâ.: O sağ elindeki nedir, ey Musâ?” (TâHâ 20/17)

قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَى
Resim---“Kâle hiye asây(asâye), etevekkeu aleyhâ ve ehuşşu bihâ alâ ganemî ve liye fîhâ meâribu uhrâ.: “O benim asamdır, ben ona dayanırım (yaslanırım). Ve onunla koyunlarımın üzerine yaprak silkelerim. Benim için onda, daha başka menfaatler (faydalar) da vardır.” dedi.” (TâHâ 20/18)

Musâ aleyhisselâm dedi ki.: “Bu benim asâmdır. ben yürürken ona dayanırım, o olmazsa yürüyemem. çünkü o benim ayaklarımdır. yâni o olursa ancak yürüyebilirim, onun üzerine mutlaka yapışmam lâzım..” Nedir asâ? nefis yâni.. “Sonra ben onunla haşşederim, yaprak silkelerim onunla koyunlarıma ağaçlardan yaprak silkelerim.." koyunlara hep yaprak mı silkelenir?. keçi mi bunlar yâni?. buradaki hayattaki nedir?. “Diğer bütün işlerim onunla, beslenme, üreme şu bu tümünü bu nefsimle yaparım ben. bu bana lâzımdır. çok lâzımdır, hem de çok kıymetlidir..
ve liye fîhâ meâribu uhrâ.. benim için onda daha nice nice menfaatlar, mârifler vardır, faydalar vardır. yâni daha sayamam çok.”
Diyor. hayatın içinde o kadar işime yarar ki.. benim asâm/Nefsim çok kıymetlidir..


قَالَ أَلْقِهَا يَا مُوسَى
Resim---“Kâle elkıhâ yâ mûsâ.: (ALLAHu TeALÂ): “Ey Musâ, onu at!” dedi.” (TâHâ 20/19)

Kâle elkıhâ yâ Mûsâ.. iyi güzel , de onu at bakıyım bir. O asâyı şöyle bir at bakıyım bir yere senin için çok kıymetli biliyoruz, onsuz yürüyemezsin o her şey’i yapar.. yere bir at at!. Emrediyor. ALLAHu zü’L- CeLÂL.: ”yere at!." Buyuruyor.. Musâ aleyhisselâm da tâbi ki atıyor..

فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعَى
Resim---“Fe elkâhâ fe izâ hiye HAYyetun tes’â.: Böylece onu attı. O zaman o, hızla hareket eden (koşan) bir yılan olmuştu.” (TâHâ 20/20)

Fe elkâhâ.. Ve Musâ aleyhisselâm onu attı, bıraktı elinden attı..
fe izâ hiye HAYyetun tes’â.. attığı ÂNda ne oldu?. Atar atmaz o ne olmuştu bir ejderha olmuştu. böyle fır fır hareket eden kıvrım kıvrım saldıran, İnsÂNı dehşet içinde bırakın bir yılan haline dönüşüverdi o elindeki asâ. Meğer asânın birde öbür yüzü varmış yâni elindeki güzelim asâ herşeyi onunla yaparken.. asâsını bir anda yılana çeviriverince ALLAHu zü’L- CeLÂL emretti ki.:


قَالَ خُذْهَا وَلَا تَخَفْ سَنُعِيدُهَا سِيرَتَهَا الْأُولَى
Resim---“Kâle huzhâ ve lâ tehaf se nuîduhâ sîretehel ûlâ.: “Onu al ve korkma! Onu ilk sûretine (durumuna) döndüreceğiz.” dedi.” (TâHâ 20/21)

Kâle huzhâ.. ALLAHu zü’L- CeLÂL emretti ki: “tut, yakala onu!.”
ve lâ tehaf.. “Ve korkma yakala onu!.”
se nuîduhâ sîretehel ûlâ.. “BİZ onu iâde edeceğiz sen tuttuğun ÂNda eski asâlık hâline iâde edeceğiz, ilk sîretine yâni.. Bir sûreti var onun sen onu ne sanıyordun “Efendim asâ sanıyordum”. halbuki ne buldun meğer o yılanmış sen onu tuttuğun ÂNda biz onu iâde ederiz eski haline.. sen bunu gör yalnız bunu sadece böyle bir kuzu gibi bir şey’ olmadığını aynı zamanda canavar olduğunu..
Nefs-i Emmâre.. yâni emredilene gider de, kime gider!. Şeytân emrederse Şeytâna gider HizbuşŞeytân olur.. ALLAH celle celâlihu emrederseki, ALLAH celle celâlihu’nun emrini tutar yâni emredilene uyarsa Hizbullah olur..
Onun için câhil tasavvufçular ne diyorlar.: “Nefs-i Emmâre kâfirdir!.”
Nefs-i Emmâre kâfir değil sen kâfirsin çünkü onu, o asâyı sen Şeytânın emrine verirsen işte ejderha olur.. ama Hizbullaha verirsen ayrıca da o senin dayanağındır tek dayanağın yâni başka da yoktur ayrıca..
TâHâ Sûresi onun için bir iç hüviyet tarafıdır İnsÂNın hüviyetini iç hüviyetini ortaya döken bir sûredir..


وَاضْمُمْ يَدَكَ إِلَى جَنَاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاء مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرَى
Resim---“Vadmum yedeke ilâ cenâhıke tahruc beydâe min gayri sûin âyeten uhrâ.: Elini, (koynunun) yan tarafına koy (sok). Başka bir âyet (mu’cize) olarak, kusursuz (lekesiz) ve beyaz (NûRlu) olarak çıkar.” (TâHâ 20/22)

Vadmum.. sok, koy.. yedeke.. elini. ilâ cenâhıke.. yan taraf ama elini koltuğuna sok koy.. elini yan tarafına koy sok.. buyuruyor. o bembeyaz çıkar buyuruyor.. demek ki sokmuş da çıkıyor.. sağ tarafına koymuyor yâni esas duruşta durmuyor.. yan tarafa koy sağ elini koltuğun altına sok!. soktu mu?. Soktu..
tahruc beydâe min gayri sûin.. çek çıkar hiçbir kusurdan, günahtan kötülükten eser kalmadan bir NûR hüzmesi halinde bembeyaz olarak NûRlu olarak, hiçbir kusur olmaksızın.. ne olmaksızın.. kötülüklerin hiç birisi olmadan, kendi kalbinden elini çek çıkar..
âyeten uhrâ.. bu da sana ikinci yâni başka bir mu’cize senin için yılandan sonra.. yâni şimdi tasavvuf güzel bir şey’dir iyi kullanıldığı zaman, ve sözünün eri olduğu zaman.. Bu âlem maddî mânevî bir huzur içinde geçer.. yoksa ALLAH korusun ALLAH’ın âyetleri vardır onların geçimlerini zayk ederiz sıktıkca sıkarız diye..
Yapmaktan ALLAH’a sığınmak başka şey’dir, sığınır gözükmek başka şey’dir.. Bunlar olur mu vALLAHi olur, olur. Nereden biliyorsun?.
vALLAHi yaşadım. nerede yaşadın?. Kâbe’nin kapısında yaşadım. evet bizzât yaşadım, RABBımın ve Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in bir ikramı olarak.. ALLAHu zü’L- CeLÂLin lütfü keremi olarak fiilen..
O zaman Hacı Osman Efendi Rahmetli garib bir İnsÂNdı, herkes “Kör Osman” derlerdi. Biz de “Gör Osman” derdik.. 1989 da çocuklarla Kerbelâ üstü otobüsle gittiğimizde.. İşte Efendim Medine’de şunu yap, burada bunu yap, Kâbe’nin Kapısında elini yukarıya at eşiğe, eşiğin sol tarafına doğru elinle yokla orada dışardan gözükmeyen bir oluk ucu gibi bir delik bulacaksın, oraya parmaklarını geçir.. orası Mültezem/Lüzumlu görülen, lüzumuna inanılarak yapılmasına çalışılan DUÂ Makamı.. oradaki askerler seni Mültezemden indiremezler. orayı tutanı indiremezler, gelip çekemezler, hatta seni korurlar ve öbürlerini getirmezler.. dedi..
Biz de ALLAH celle celâlihu nâsib etti öylece yaptık. hakikaten inandığımız için yaptık yâni.. çok şükür oraya elimi atınca yâni İnsÂN ne diyecek yâni.. ben dedim ki.: “Yâ RABBî!. Ben bu Kâbe’nin içinin ne olduğunu görmek istiyorum, yoksa gönlümle ben buradan inmek istemiyorum, ama adamların gelip indirirse indirsin yâni.. Kâbe’nin içini de görmek istiyorum!.” Dedim.. O zaman oğullarım Alper Vahid ve Mustafa ile gittiğimiz zamandı.. Bir de Tahsin Bey diye bir adam vardı, dünyâyı gezmiş, japon bir fotoğraf makinası cark cark cark resim çekiyorlar.. biz de Mustafa’ya da bir yaşika mı ne aldıydık o da resim çekiyor.. ben böyle deyince bir ÂNda, aynı ÂNda kapının girişi bir buçuk metre yukardayken, nasıl çıktım ne zaman nasıl oldu bilmiyorum..
“BismillâhirRahmÂNirrahîm!.” dedim basbayağı bildiğimiz Kâbe’nin içerisine yâni böyle şu ÂNdaki gibi girdim.. Kapı girişindeydim.. İçerisi sonsuz bir karanlık halinde gözüküyordu. ama kapının ağzında hemen bir adım ötede önümüzde bir kişi elini böyle göbeğine bağlamış kıyam durmuş haldeydi. bir de baktım ki her şey’i simsiyah aynı Ali kerremallahu vechehu Efendimiz gibi başındaki siyah poşusu bağlı siyah üzerindeki siyah her şey’i siyah.. ben Ali kerremallahu vechehu Efendimizi çok gördüm böyle.. Kâbe’nin içinde de görünce.: “Siz Ali keremullahi veche misiniz?.” Dedim. bana baktı gülümsedi o zaman.: “Siz Cebrâil aleyhisselâm mısınız?.” Dedim.. “Evet Efendim!.” buyurdu.. Ben size, söylediğini söylüyorum Türkçe.. “Evet Efendim!.” buyurdu.. ben de, sağ elimi şu dirseğime kadar sağ elimi onun sol göğsüne böylece soktum.. dirseğime kadar geçti öbür tarafa.. bir de baktım ki o, ışık hüzmesiymiş meğer.. Bedeni var gözüküyor ama sonsuz bir ışık hüzmesi.. elimi geri çektim ki, elim güneş gibi böyle yüzümü aydınlatıyor.. elim aynı onun gibi oldu..
“Burası cennet Efendim, ne isterseniz o olur!.” buyurdu..
Ben de.: “Burası cennet ancak ben şimdi buradan çıkarım, bunu anlatırım bana inanmazlar, ben burada istediğim şey’lerin fotoğrafını çekmek istiyorum İnsÂNlara göstermek için. çünkü bana inanmazlar!.” dedim. “Çekebilirsiniz ama çıkaramazsınız buradan!.” buyurdu.. “Ama ben bunu istiyorum!.” dedim.. “Her istediğiniz her şey’ olur ama fotoğrafları çıkaramazsınız!.” buyurdu.. “Ama ben yine de çekmek istiyorum!.” dedim ve bir anda hem Tahsin Bey hem de Mustafa dışardaki elbiseleri ve fotoğraf makineleriyle birlikte orada oluverdiler. Onlara dedim ki.: “Fotoğraflar çekeceksiniz.. çek dediğimde çekeceksiniz tamam mı?.” “tamam.” “Güneş her yerden doğsun!.” dedim. Bir baktık bir güneş 1 metre 2 metre çapında dev gibi güneş çıktı. “Çekin!.” diyorum. Çekiyorlar. onun sağından bir güneş daha doğdu. o yükseldikçe onun yanından bir daha.. bir daha.. gök yüzü böyle kıbleye gelinceye kadar gökte binlerce güneş doğuyor, yükseliyordu..
Ben ondan sonrasını hatırlamıyorum.. çünkü ne oluyor?. Hatırlarsam anlatıyorum. Anlattığım için de orada sansürü yiyorum!.
Şimdi şu var, ben bunu istiyorum yâni ama.. Cebrâil aleyhisselâm Sünnetullah’ı buyuruyor.. yâni “çıkamaz!.” buyuruyor.. yâni fotoğrafları götürüp de “cennetin fotoğrafları bunlar diyemezsin!.” Buyuruyor.
Ben de diyorum ki.: “Ama bana inanmayacaklar!.” Cebrâil aleyhisselâm da gülümsüyor.. yâni.: “inanmazlarsa inanmasınlar!.” der gibi..

Aziz Kardeşlerim;
Bunu niye anlattım?. Çünkü ben, Peygamberimiz aleyhissalâtıvesselâm’ın Resûlu Ekrem, İkrâm Peygamberi olduğuna inanan bir İnsÂNım İnşâe ALLAH!. Çok şükürler olsun!. Bilirsiniz ki, bize yükseklik ve alçaklık yakışmaz, biz Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in =>Arkasında, İZİnde, ÖZÜnde, SÖZÜnde.: “ALLAHu EKBER!.” deriz ve MuhaMMedî MeLâmet Neşemizi FiiLen YAŞArız!. Hamd Olsun!.
Öteki öyle yaparmış, böyle yaparmış!. Canının istediği şekilde yapsın!. Ne isterse öyle yapsın!.
Biz kimsenin Müftüsü değiliz, Müfettişi değiliz, kimsenin sorumluluğunda değiliz.. Ama, yiğenim Zehrâ’nın sorumluluğundayım çünkü aynı; kanı, teni, canı, imânı taşıyoruz.. ama derse ki.: “Sen de kimsin git işine!.”
Ne diyelim o zaman.: “Canın sağ olsun!.” deriz ne yapalım yâni.. tercihinde serbest çünkü.. belli bir yaşa gelmiş, sözümüzü kabul etmiyorsa biz ne yapalım yâni.. serbest burada.. ne buyuruyor.: “Sağ elini sol koltuğuna sok çıkar onu bütün kusurlardan günahlardan, kötülüklerden, su-i zanlardan, temizlenmiş gümüş gibi pırıl pırıl çıkaracaksın!.”
Böyle çıkar zâten.. ve bunu bizzât ALLAHu zü’L- CeLÂL, Musâ aleyhisselâm'a, bu sana ikinci ikramımız..” buyuruyor.. Niçin böyle oldu?. Niçin böyle ikram etti ona ikinci kez?. şunun için..
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

ALLAHumme salli ve sellim ve bârik alâ seyyidinâ MuhaMMedin
Abdike ve
Nebîyyike ve
RasûLike ve
Nebîyyi'L- ÜMMiyi ve alâ âlihi, EHL-i BeYtihi ve's- Sahbihi ve ÜMMetihi...

subhaneke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe illâ ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyk.
subhaneke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe illâ ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyk.
subhaneke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe illâ ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyk.

Aziz Kardeşlerim;
Ben irticâlen konuştuğum için hatalı olanlar var ise ALLAH celle celâlihu onları affetsin. Biz yol temizleyiciz. Yol gösterici Rehber değiliz. Biz çöpçüyüz. RABBımız TeÂLÂ ve Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bunu biliyor hamd olsun..
İnşâe ALLAH bizi hizmette dâim kâim kılar ve bizi Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'e bağışlar. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in Gayreti ile Muhabbetine Merhametine ve Hakikat-ı MuhaMMedîyesine; Şefaat Şifası ve Şehâdet Şerefiyle Hasbî Hizmetle, bizim nesillerimizi ALLAHu zü’L- CeLÂL'in zuhûrat zinciri yapar ve ebediyen bu CÂN, ceryÂN CÂN, ciğer ceryÂNı, CÂNÂN ceryÂNı kıyamete kadar sûrer ve bizden öncekilere ALLAH her ÂN rahmet yağmurları yağdırır ve bizden sonrakilere de yola çıkmış bulutlar gibi rahmetler getirir İnşâe ALLAH!.
ALLAH’ımıza diye duâ edelim RABBımıza, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz'e..

ALLAH cümlemizin Yâri, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem yardımcımız olsun yanımızda olsun kanımızda CÂNımızda imÂNımızda olsun İnşâe ALLAH!.


لِنُرِيَكَ مِنْ آيَاتِنَا الْكُبْرَى
Resim---“Li nuriyeke min âyâtine’l- kubrâ.: Büyük âyetlerimizden (mu’cizelerimizden) birini, sana göstermemiz içindir.” (TâHâ 20/23)

Sana gösterelim diye bu çok büyük âyetlerimizden birini sana okuduk, anlattık, yâni yaşadın bunu. Efendim âyeti, mu’cizeyi mi diyelim, gösteriyi mi diyelim ne dersen de işte ALLAH celle celalehu.: “Bunu sana yaşattım!.” Buyuruyor. Artık onun bunun şöyle böyle demesine lüzum yok. Diyorlarsa.: “sok elini sol tarafına bembeyaz çıkar.” Görsün görmesin seni ilgilendirmiyor. İşte bu ALLAHu zü’L- CeLÂL'in özelliği ve güzelliği niçin bunları yaptık buyuruyor..

اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى
Resim---“İzheb ilâ fir’avne innehu tagâ.: Firavun'a git! Çünkü o, azdı.” (TâHâ 20/24)

Firavuna git, o tagutluk yapıyor, nefsine tapıyor, haddi aşıyor, azgınlık yapıyor. Ona git çünkü o çok azdı. Senin işin senin karşında o var.
Şimdi Musâ aleyhisselâm.. Bedeni, Nefsi, Kalbi ve Ruhu olan bir İnsÂN.. Bunlardan ayrılıp da havada uçan bir hayal değil. Fiilen her şey’leri yaşayan birisi bunu, kendi vicdÂNında yaşıyor, bedeninde yaşıyor, her şey’inde yaşıyor. Sen şimdi Hacı Mahmud’a.: “Medine’de denize girdiniz mi?.” diye sorsan sana.: “Ne denizi kardeşim ben Medine’ye kaç defa gittim nerede deniz dalga mı geçiyorsun!.” der. Çünkü haç kere Umrelere gitti hacca gitti, Medine’de yaşadı. Onun bunun lafına bakacak hali yok. Orayı biliyor, inanmış çünkü kâni. Gitmeyen başkası dinleyebilir. Ama o, o kimseyi onu dinlemez inanmaz demek istiyorum..


قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي
Resim---“Kâle RABBişrah lî sadrî.: (Musâ aleyhisselâm): “RABBim benim göğsümü şerhet (yar, aç).” dedi.” (TâHâ 20/25)

Musâ aleyhisselâm.: “Benim sadrımı şerhet!.” buyurdu. Şerh nedir?. Şerh et, aç, genişlet. meselâ ne deriz biz.: “Bir eserin şerhini yazmış!.” deriz. kısaltarak yazmış, açar genişletir, ona başka izah tarzları verir anlaşılması için. Yeni kolaylıklar getirir izah etmede, daha tahsilatlı anlatmada, müşkil ve mübrem zorlu olan kısımları açıklar ve neticede okuyanın o konuyu iyice keşfetmesini iyice anlamasını sağlar..

Şerh.: Açma, genişletme. * Açıklama. Anlaşılanı anlatma. Bir yazı veya konuşmayı kolay anlaşılması için izah etme, tafsil etme. * Bir şeyi dilim dilim kesme. * Bollaştırma. * Bir müşkil ve mübhem makaleyi açıklama, keşif ve izhar etme. * Açıklanmış yazı, risâle.

Musâ aleyhisselâm da diyor ki.: “Yâ RABBî! benim sadrımı şerhet!.”
Sadr, sîne, göğüs bunlar hep kalbin üst katmanlarıdır. Sadr öyle bir yerdir ki, nefsin yuvasıdır. Nefs-i Emmârenin kendinin bizzât yeridir ve bu asla kaybolmaz. Kalb değildir, sadrdır çünkü. Onun yeri sînedir yâni sadrdır. “Efendim buradaki sadr, kalbdir!.” dediğin zaman.: “Be kardeşim ALLAHu zü’L- CeLÂL, sadr buyuracağına kalb buyurur mu, her yerde kalb derken, burada sadr mı buyuruyor dalga mı geçiyorsun sen!.”
Alttaki tercümeleri oku kimi “yürek” diyor. Kimi “kalb” diyor. bırak oraları bırak bırak gitsin!.
Demek ki.: “göğsüme bir inşirah ver!.” Yâni şöyle bir sabır ver bir açılsın!. Bir şey’i daha iyi anlatabileyim ki, kâfir bir kişiye.: “Bir kelimeyle Tevhidle islâm ol!.” demek iken, câhil sofu karşısındakine.: “Oku kulhüyü!.” diyor. Be kardeşim zâten kulhüyü okusaydı müslümân olurdu. Yâni o inanmış İnsÂNa söylenecek bir söz. Bu kişinin aklını fikrini bir harekete geçirmediğin sürece bu buzdağından birdamla su alamazsın, bunu biraz eritmek gerekir!. Onun için diyorum sadri sadrımı aç, genişlet diye..


وَيَسِّرْ لِي أَمْرِي
Resim---“Ve yessir lî emrî.: Ve bana işimi kolaylaştır.” (TâHâ 20/26)

Ve yessir lî emrî.. “RABBi yessir” diyoruz ya. RABBim; emrini, ömrümü, işimi kolaylaştır benimiçin.. Emr, böyle bir kelimedir ki, “ömür” de buradan gelir, “emir” de buradan gelir, iş güçde buradan gelir. İş güç nedir?. ALLAH celle celâlihu’nun emrettiği şey’lerdir. yâni sana.: “uç!.” dememiştir ki, sana kanat vermemiş çünkü. yâni “yüz!.” dememiş sana yüzgeç vermemiş. Ayak vermiş ki, yeryüzünde yürümen için. Seni kuş yapmamış, balık yapmamış!. ALLAH celle celâlihu, gözü olan herkesin görmesinden muhakeme ediyor. Adamın gözü yoksa ne yapsın!. Onu gözden imtihan yapmıyor. Herkes kendi imkanları içinde olduğu için “ve yessir lî emrî” Benim içimi şöyle bir ferahlat, genişlet, rahatlat mâdem ki Firavun’a gideceğim. Bu adam allame-yi cihandır.: “Bütün İnsÂNların RABBıyım!.” diyor. Bunu biliyor. Nereden biliyor?. Çünkü ergenlik çağına kadar orada yanında yaşadı, yâni babası yerine geçti demek istiyorum. Musâ aleyhisselâm’ı Firavun büyüttü zâten. Yâni halktan o kadar dışarda idi ki halk onun evinde çoluk varmış çocuk varmış, kim varmış bilemiyordu hiçbir zaman. İlâh gibi gizli sarayda yaşıyor. Garip bir şey’ var belki de, Firavun’un çoluğunun çocuğunun olup olmadığını bile bilemiyorlar. Çünkü başka yâette Firavun.: “Biz seni büyütmedik mi, biz yetiştirmedik mi, niye bunu yapıyorsun!” diyor. âyetler var.
Ve yessir lî emrî” işimi kolaylaştır. şart koşmuyor kendi önüne problem çıkacağını biliyor. Çünkü;


وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِّن لِّسَانِي
Resim---“Vahlu’l- ukdeten min lisânî.: Ve dilimden düğümü (peltekliği) çöz.” (TâHâ 20/127)

Vahlu’l- ukdeten min lisânî.. şu dilimdeki lisanımdaki ukdeyi düğümü tutukluğu kekemeliği çöz!. Bunları yapan bir şey’ var, düğüm var bu düğümü çöz. “Dilimdeki bu pelteklik düğümünü çöz, ben nasıl fasih konuşayım!.” buyuruyor. Musâ aleyhisselâm peltek konuşuyor. Neden öyle konuşuyor? Çünkü, diyelim ki Fahreddin Razî Efendimiz Tefsirinde nasıl anlatıyor?. Diyor ki.: Firavun onu oğlum diye sevmek istiyor işte öyle de takdim ediyor belki de ediyordur onu öpmek istediği zaman o bir yaşında felân varyok küçük çünkü. Firavun’un sakalını öyle bir kavrıyor ki kavradığı sakal derisiyle beraber eline geliyor. Firavun o zaman diyor ki hanımına.: “Biz bu çocuğu aldık ama, bunu ırmaktan aldık bu da Ben-i İsrâil’den, düşmanımızı büyütüyoruz bunu da ötekiler gibi öldüreceğim!.” diyor. O zaman Firavun’un karısı ki, merhametli Âsiye Ana da olabilir. Diyor ki.: “Bu bir çocuktur. Bu çocuk nereden bilsin ne yapacağını nasıl bilmez!.” diyor. Firavun.: “Bak, beni bu hale getirdi sakalımın yarısı yok!.” Âsiye Ana öyle inançlı bir anne ki.: “Bu bir çocuk şekeri ve ateşi ayıramaz!.” diyor. Firavun da.: “Haah işte bak salondaki şu bir mangal ateşi getirin bakıyım buraya şekere tam benziyor işte. bir tabak da şekeri yanına koyun!. Ayırıyor mu ayırmıyor mu görün bakıyım!.” diyor.
Bir tabak şeker bir mangal ateş önünde.. Çocuk şekeri bildiği için oraya gitme ihtimali çok büyük, ateşin ısısı da var ayrıca. Ama, bebek Musâ aleyhisselâm ne yapıyor maşa gibi iki parmağını kullanarak mangaldan bir köz alıyor dilinin üzerine koyduğunda “cass!.” diye dumanlar çıkıyor ve dili yanıyor. Bir daha düzgün konuşamıyor, kekeme kalıyor. Ama ömrü boyunca Firavun’a bir kere bile olsun “baba” demiyor. Çünkü dışarda ses veriyor kekeme konuşuyor. Ama sarayda konuşmuyor hiç. Orayı terk ettikten sonra İnsÂNlara meramını anlatabiliyor kavgalarda döğüş edebiliyor, kendi kavminden birine döğüşte sâhib çıkılıyor..
“Benim dilimden düğümü çöz!.” Ve daha devâm ediyor bak başka istekleri var bu işi yapabilmek için Firavuna gidebilmek için..


يَفْقَهُوا قَوْلِي
Resim---“Yefkahû kavlî.: Sözlerimi idrak etsinler.” (TâHâ 20/28)

Yefkahû kavlî.. Sözlerimi fıkhetsinler. sözlerimi fıkıh anlamında idrak edip fıkhen anlasınlar. Fıkıh nedir?.
Fıkıh.: (Fıkh) Derin ve ince anlayış. Bir şeyi, hakkı ile, künhü ile bilmek. İnsanlar arasındaki ilişkilerle ilgili olarak dinî hükümleri ayrıntılı delilleriyle bilmek..
Fıkıh, İslâm Dininin temelidir. İslâm Dinini çok iyi anlayıştır, derin anlayıştır, ne dediğini iyi anlayıştır, her şey’in en ince ve güzel taraflarını İnsÂNların önüne koyup, İslâm Dininin hükümlerini onlara delilleriyle bildirmektir. Fıkıh kısaca İnsÂNlara “yap!.” dediği için yapmanın yanında yapmasının lâzım geldiği ve lâyık olduğunu da fıkıh sâyesinde anlarlar, tatmin olurlar..
Yoksa babam “yat!.” dedi yattım, anam “kalk!.” dedi kalktım gibi bir yanlışa düşerler..
Sözlerimi fıkhen et ki, idrak ederek anlasınlar. Onlar benim sözlerimi fıkhetsinler, anlasınlar, idrak etsinler, iyi anlasınlar, benim sözlerimi kavrasınlar ve böylece sadece yürekten tasdik etsinler.
Nitekim sihirbazlar da böyle olmuştur..


وَاجْعَل لِّي وَزِيرًا مِّنْ أَهْلِي
Resim---“Vec’al lî vezîren min ehlî.: Ve âilemden bana bir yardımcı kıl.” (TâHâ 20/29)

Vec’al lî vezîren min ehlî.. Haaa benim ehlimden bir vezir, bir yardımcı ver, kıl, tahsis et!. Benim ehlimdem, âilemden, soyumdan benim bir yardımcım olsun! Sen, bana bir yardımcı ver!.

هَارُونَ أَخِي
Resim---“Hârûne ahî.: Kardeşim Hârûn.” (TâHâ 20/30)

Hârûne ahî.. sonra da diyor ki.: “Ben kardeşim Hârûn’u istiyorum! Bana yardımcı vezir olacak kişi olarak Hârûn'u istiyorum tek başıma gidemem!.” diyor.

اشْدُدْ بِهِ أَزْرِي
Resim---“Uşdud bihî ezrî.: Onunla, gücümü artır (beni güçlendir).” (TâHâ 20/31)

Uşdud bihî ezrî.. Uşdud.. Şiddetlendir, kuvvetlendir, artır Hârûnla benim gücümü kuvvetimi.. O’nun sâyesinde ben güçlü olayım, yâni arkam kuvvetlensin. O, yanımda olsun ki ben arkamı maddî olarak ona dayayım. O benim kardeşimdir, en yakınımdır SEN, bana O’nu ver vezir olarak..
Zâten her türlü işinde yardımcı olana “vezir” denir.. ezrî ondan geliyor, özür de ondan geliyor. Yâni.: “Yapmam gereken işi yapamadım özür diliyorum!.”


وَأَشْرِكْهُ فِي أَمْرِي
Resim---“Ve eşrikhu fî emrî.: Ve onu, işimde bana ortak kıl.” (TâHâ 20/32)

Ve eşrikhu fî emrî.. Daha devâm ediyor çünkü, Hârûn’u, bana verdiğin emirde, işte ortak yap, peygamber yap!. kul olmak, işleri yapmak peygamber olmak bütün bunları kapsıyor. Hârûn kardeşim bunlarda bana eşrik, şirket olsun, ortak olsun benimle!.” diyor..
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا
Resim---“Key nusebbihake kesîrâ (kesîren).: Seni, çok tesbih etmemiz için.” (TâHâ 20/33)

Key nusebbihake kesîrâ..
niçin bunu istiyor.. buyuruyor.: ben bunu şunun için istiyorum nüsebbihake şimdi yer yüzünde dönen atomlar gibi dönen kürreler zerreler gibi diyâr diyâr gezen bulutlar gibi, esen rüzgarlar gibi, bütün Şe’ÂNuLLAHta tesbih edenler gibi biz de SENi tesbih edelim..
kesîrâ.. çok çok tesbih etmek için tesbih edelim tesbih edelim başka yol yok.. tesbih ne desen?. Elbette tak tak tak boncuk çekmek değil Efendim.


ResimResimResim

SıRR-ı SıFıR =>SeBBeHası..EL ÂN Şe'ÂNuLLAH.: şu ÂN =>YENiden YARATış..
Şu ÂNdaki =>hER ÂNdaki Yeniden Yaratış KeVniyyeti..:


يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ
Resim---"Yusebbihu lillâhi mâ fî’s- semâvâti ve mâ fî’l- ardı’l- meliki’l- kuddûsi’l- azîzi’l- hakîm(hakîmi).: Göklerde ve yerde olanların tümü, Melik; Kuddüs; Aziz; Hakim olan Allah'ı tesbih eder.” (Cumâ 62/1)

Sebbaha: yüzmek..
Yerdeki göklerdeki ZeRReler yani ATOMlar;
NeşRlerinden HaŞRlerine kadar döndüler, dönmekteler ve dönecekler.
Bu SeBBaHa yüzüş-RAKSı hep sürecek her AN yeniden Yaratılarak ŞEENULLAHta..
Ve ne zamAN AKILLarımız DEVR-ÂNı Anlarsa ve DEVRe İştirak ederse Yusebbuhu Zikr-i Dâimindeyiz inşae ALLAH..


SeBBeHa: tesbih eder. Yüzer. Döner durur. AkL-ı SiLm BİLir ki ATOM yaratıldığı günden beri durmadan DÖNmektedir ve kıyâmete kadar da dönecektir. Enerjiyi nerden almakta ve alacak sorusunun cevâbının =>“KÛN feyeKÛN” olduğunu varLığımı biLen, rızkımı veren ve beni hiç sanırım!.

Sebehâ: yüzmek, Subhânallah demek.
Sebbaha (mübalağa ile) ALLAH’u TeÂLÂyı tenzih ve takdis etmek.
Zerrenin
(atomun) ve kürrenin (kâinâtın) bir saniye durmaksızın takdir edilen yörüngede ve şartlarda kimseye dayanmadan/mesnedsiz parmak izleri gibi tek başlarına /RABB’larıyla başbaşa, sonsuz FeLeKLer içinde YÜZüp DURmaLarı..
Her hücrenin
"HAYY!" HAYy-kırışı..
Doğuştan-ölüme bir kere bile susmadan TEVHiD tıklayan KALBLer..
Her ŞEYy =>Her YERde, Her zamÂN, Her HÂLde ve Her NEFESte =>HeRKeSLe NAHNU=BİZ BİR-İZ BİLELiği İLE Beraber =>Sistemin Sahibi
AZÎZÜ’r- RAHÎMÜ’s-SUBHÂN ALLAH TeÂLÂ yı Maddî
/somut ve Mânevî/soyut noksanlık, benzetme ve zıddı var sanmalardan uzak kılıyorlar..
Canlı şâhidleriyiz diyorlar..

“Zâtında, Sıfatında, Esmâsında, Fiilinde ve Hükümlerinde Münezzehtir!..” MüezzinLeri!..
Yu sebbuhu: Tesbih ederler hep yüzerler..
Yüsebbuhu!: Şimdi şu ÂN da KüLLî ŞEYy =>YARATAN'ını durmadan tesbih ederken birbirine asla mesnedlenip, dayanamadan tek başına boşlukta-fezâda yüzüp-dönüp durmaktalar. Zerre-Atom ve Kürre-Kâinât =>DurmadAN Dost Raksında..
Yüsebbuhu!: Noksansızı Et TAMM celle celâlihu'yu tesbih ve zikri ele yüzmekteler İLâHî RAKSta hamd OLsun!..

Yusebbihu lillâhi mâ fî’s- semâvâti ve mâ fî’l- ardı..
Şimdi şu anda yerde gökte olan her şey’ sebbeha yapıyor.. Arap olan bir kişiye desen ki “denizde yüzüyorum de” desen sana diyecek ki “esebbahu” diyecek “ben yüzüyorum” diyecek “sebba”hayı kullanacak yüzüyorum diyecek başka yüzmek yok çünkü. iyi kardeşim de burada niye yüzdürmüyorsun?. Baksan ya atom yüzüyor. yüzmüyor mu bütün kâinâttaki atomlar yüzmüyor mu yeryüzündeki. Dünyâ top gibi yüzmüyor mu altı üstü yok.. tüm kâinât yüzmüyor mu, zerre kürre yüzmüyor mu?. dönmeyen ne var bu âlemde, körler ve sağırlardan başka, mezârlardan başka. mezârdaki ölüler değil, diri ölülerden başka demek istiyorum.
SENin bu bize verdiğin bu işleri yapabilmemiz için, SENin SubhÂN olduğunu İnsÂNlara anlatmak için, İnsÂNların böyle bir tesbihat içinde olduklarını KüLLî ŞEYy’in HAYy olduklarını anlatalım diye..


وَنَذْكُرَكَ كَثِيرًا
Resim---“Ve nezkureke kesîrâ(kesîren).: Ve Seni, çok zikredelim.” (TâHâ 20/34)

Ve nezkureke kesîrâ.. Ve SENi çok çok zikredelim diye, tesbih edelim diye “SubhÂNALLAH!.” diyoruz.. “ALLAHuEKBER!.” Diyoruz. Tesbih çekmiyor muyuz..=>RuBuBîyyet ve RuSûLîyyet Vevniyeti’nin ALLAH adına ortaya çıkışıdır.. hiç kimse kendini yormasın, yâni atomlar çılgın gibi dönüyor, kürreler dönüyor, gezegenler dönüyor.. “Efendim cart curt vırt zırt!.” yok öyle şey!. YARATAN’ın her ÂN yeniden yaratıp yapmaktadır. Yani bir fabrika kurmamış ALLAH celle celâlihu =>KÛN feyeKÛN.. OLdu bitti..
Ve nezkureke kesîrâ.. oysa beyinsiz atoma tapan, atomun kulları, zerrenin kulları, maddenin kulları/materyalestler işte var bir sürü insanlar onlar oraya kadar giderler.. giderler giderler de, atoma secde ederler en küçük parça olduğu için asla onun içindekine giremezler. Çünkü bunlara haramdır onun kapağını açmak çünkü materyalistler Şeytânlaşmış İnsÂNlardır Şeytânlaştırıcılardır aynı zamanda..


إِنَّكَ كُنتَ بِنَا بَصِيرًا
Resim---“İnneke kunte binâ basîrâ(basîren).: Muhakkak ki Sen, bizi görensin.” (TâHâ 20/35)

İnneke kunte binâ basîrâ..
İnneke.. şüphesiz ki SEN.. SEN varya SEN ya RABBu’L- ÂLEMîN..
Kunte.. SEN oldun KÛN feyeKÛNden..
binâ basîrâ.. Şüphesiz ki SEN bizi her zaman her yerde her halde her nefesimizde görücüsün zâten SENin radarın benim özümün özümde şahdamarımdan yakınsın, AKREB/AKRABAsın.. yâni içim dışım diye bir mefhum yok, sistemi tümünü görmektesin.. Çünkü el basîr ALLAH celle celâlihusun.. görmek kelimesinin çok ötesinde biz İnsÂNlar olarak görmek diyoruz. ALLAHu zü’L- CeLÂL gözden münezzehtir yâni bu âlem işidir.. yâni adamın dişi sızlıyor ona.: “ağrını göster bana!.” desen dişini gösterir, ağrıyı nasıl göstersin yâni gösteremez ağrıyı demek istiyorum. onun içindir ki;


Resim---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem: “Bir saat tefekkür altmış yıl ibadetten hayırlıdır.” buyurmuştur.
(İbn Abbas ve Ebu’d-Derda’dan; Aliyyu’l-Kārî, Esrâru’l-Merfû‘a, 175; Aclûnî, 1/310)

Resim---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem:
“نوم العالم خير من عبادة الجاهل:
Âlimin uykusu, câhilin ibâdetinden hayırlıdır.”
buyurmuştur.
(Aliyyü’l-Kârî, el-Esrâru’l-Merfûa fi’l-Ehâdîsi’l-Mevdûa (el-Mevdûatu’l-Kübrâ), Thk: Muhammed Lütfi es-Sabbâğ, 2. Baskı, Beyrut, 1986, s: 374, hadis no: 567)

Resim--- Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem: “Bir saatlik tefekkür (hikmetli düşünüş ) 60 yıllık nâfile ibâdetten daha hayırlıdır. ” buyurdu.
(Türkiye Diyanet İşleri Yayn. Riyâzu’s-Salihin-Seçme Hadisler)

Resim---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem: "Bir saatlik tefekkür altmış senelik (nâfile) ibâdetten daha hayırlıdır." buyurmuştur.
(Aclûnî, Keşfü'l- Hâfâ I/370)

Neden böyledir?. Neden olacak câhil olan bir kişi 60 yılda nereye döndüğünübile bilemez, zâten kıbleyi bilemez, bulamaz, bulsa bile tertemiz yapmış olmaz yüreğini..

Bir saat tefekkür atmış yıl başı boş anlamadan yatıp kalkmaktan ya da bir şey’ okumaktan ya da kendini nefsini tatmin etmekten daha doğrudur. Neden?.
Neden olacak kardeşim birisinde dışarda bir RABBısı var o karşısında duruyor namaz kılmayı emrediyor o da namaz kıllıyor secdeye ediyor kâfirlik yapıyor.. MuhaMMedî Birisinde ise ampulle ceryÂN gibi, güneşle ışığı gibi NAHNU=>BİZ BİR-İZ oyunu oynanıyor..
Ceryansızlar katiyyen bu işin içinde değiller, yanmayan lambalar tan tun edebiliyor kendine göre ama “bu markayım şu markayım” ama ışık yok kardeşim, ceryÂN yok ne diye konuşuyorsun benim bunun markası ne ne bileyim markasını işim gücüm yok mu. Ceryânım, İlahî Kaynaktan geliyor. Keban’dan geliyor. kaç direk var?. ne bileyim kaç direk var bana ne kardeşim. ben hatçımıyım.. yâni bu böyle bir şey’dir. RABBu’L- ÂLEMîN, KüLLî ŞEYy’in görücüsüdür gözden münezzeh ALLAH celle celâlihu..

قَالَ قَدْ أُوتِيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسَى
Resim---“Kâle kad ûtîte su’leke yâ mûsâ.: (ALLAHu TeALÂ): “Ey Musâ! Sana istediğin verilmiştir.” dedi.” (TâHâ 20/36)

Kale ALLAHu zü’L- CeLÂL buyurdu ki..
Kâle kad ûtîte su’leke yâ mûsâ..
ALLAHu zü’L- CeLÂL.: “Ey Musâ sen ne istediysen sana kesinlikle verilmiştir.”


وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَيْكَ مَرَّةً أُخْرَى
“Ve lekad menennâ aleyke merreten uhrâ.:[/b]
Ve andolsun ki seni, bir kere daha ni'metlendirdik (ni'metlendirmiştik).” (TâHâ 20/37)

Ve lekad..
Ve.. yemîn olsun..
Le.. muhakkak yine yemîn olsun.
Kad.. yine yemîn olsun yemînle buyuruyor ki ALLAHu zü’L- CeLÂL Efendim andolsun ki yemîn olsun ki.. Üç yemin, Şeriatta Tarikatta Mârifette.. kesinlikle ne olmuş?.
Menennâ aleyke merreten uhrâ.. kesinlikle sana minnet verdik, ni’met verdik.. biz sana verdik.. diğer bir kere vermiştik, şimdi bir daha verdik.. âhirinde bir daha verdik.. seni El Mennân ALLAH celle celâlihu olan ni’metine boğdu.. bu ikincisi.. yâni ikinci kere.. bir kere daha buyuruyor..

El Mennânu celle celâlihu.:
Resim

El Hannânu celle celâlihu.:

Resim

إِذْ أَوْحَيْنَا إِلَى أُمِّكَ مَا يُوحَى
Resim---“İz evhaynâ ilâ ummike mâ yûhâ.: Vahyedilecek şey’i annene vahyetmiştik.” (TâHâ 20/38)

Birinciyi anlatıyor ALLAHu zü’L- CeLÂL.. birinci de nasıl ni’met vermişti onu anlatıyor..
İz evhaynâ.. vahyettiğimizde.. biz vahyetmiştik..
ilâ ummike.. senin annene biz vahyettik..
mâ yûhâ.. ne vahyedilecekse vahyettiğimizde, ne lâzımsa onu lâzım ve lâyık olanı annene bildirdiğimizde, vahyettiğimizde..
Türkçe vahiy peygamberlerin vahyi.. “bunun dışındakiler başka vahiy” demek, Kur’ÂN-ı Kerîm’i kerim kelimesine karşı bana göre çok ağır, bilen kişi için küfürdür..
Arıya vahyettik..
MeryeM’e vahy ettik..
Mus’a’nın Annesine vahy ettik..
buyuruyor..


أَنِ اقْذِفِيهِ فِي التَّابُوتِ فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ الْيَمُّ بِالسَّاحِلِ يَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِّي وَعَدُوٌّ لَّهُ وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّي وَلِتُصْنَعَ عَلَى عَيْنِي
Resim---“Enıkzifîhi fît tâbûti fakzifîhi fîl yemmi felyulkıhil yemmu bis sâhıli ye’huzhu aduvvun lî ve aduvvun leh(lehu), ve elkaytu aleyke mehabbeten minnî ve li tusnea alâ aynî.: (Onu sandığa koymasını, sonra onu denize (Nil Nehri'ne) bırakmasını (vahyetmiştik). Böylece deniz, onu sahile atsın, Benim ve onun düşmanı, onu alsın. Ve gözümün önünde (korumam altında) yetiştirilmen için sana, Kendimden muhabbet (sevgi) verdim.” (TâHâ 20/39)

Annene onu tabuta/seleye koymasını vahyetmiştik..
kazeke.. yâni bıraktı koydu.. koymasını biz söyledik.. tabuta koymasını yâni seleye koymasını, tabuta koymasını böyle bir şey’in içine koymasını biz söyledik.. sonra dedik ki: “onu tabuta koydun ya, sandığı da götür küçük denize koy. yâni Nil Nehrine koy.
onlar deniz diyorlar hâlâ da öyle diyorlar..
Enıkzifîhi fît tâbûti fakzifîhi fîl yemmi.. onu sandığın içine koy sonra da denizin içine bırak..
felyulkıhil yemmu bis sâhıli.. denizden sahile ulaşsın.. yâni o sandık, nehirde giderken giderken bir sahile vursun. Sahilin kenarında da köşkünde sarayında Firavunla Eşi oturuyorlar..
ye’huzhu aduvvun lî ve aduvvun leh(lehu).. alsın onu.. alır. Alacak.. her zaman alır..
alırlar yâni tutarlar.. bana düşman olarak yarattığım ve onun düşmanı. kimin kime diyor bunu ALLAHu zü’L- CeLÂL, Musâ aleyhisselâmın annesine buyuruyor. sen bir sele sepetin içine koy onu götür ırmağa bırak küçük denize yâni Nil Nehrine bırak. onu götürsün bir sahile vursun orada BENim ve onun yâni Musâ’nın aleyhisselâmın ikisinin de düşmanı olan alsın..
ve elkaytu aleyke mehabbeten minnî ve li tusnea alâ aynî.. ilka ettim ben iğne vurur gibi ilka ettim ona. kime Musâ aleyhisselâma bir iğne vurdum bir şey’ şırınga ettim..
mehabbeten minnî.. yâni BEN kendi muhabbetimden ona bir şey’ zerk ettim ki onun da düşmanı benimde düşmanın o muhabbet kokusuyla mest olur, alır.. çünkü böyle bir çekicilik verdim ona ki, öbür düşüncelerinin tümünü basdırır o.. çünkü öyle bir muhabbet verdim kendimden BENden..
ve li tusnea alâ aynî.. niçin oldu bu? bütün bunlar şunun için oldu buyuruyor Musâ aleyhisselâm’a.. bu hitablar annene dedim buyuruyor.. gözümün önünde ..ayn, göz.. gözüm üstünde olarak.. yâni gözüm önünde.. sanat nedir?. bir şey’ üretmektir, en güzelini yapmak yetiştirmektir. “gözümün önünde yetiştirilmen için annene böyle vahyettim o da bunları yaptı” dedim. ve sana bu birinci ni’metim.. birinciyi anlatıyor yâni.. ikincisi de, mu’cizeler verdi..
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

إِذْ تَمْشِي أُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَى مَن يَكْفُلُهُ فَرَجَعْنَاكَ إِلَى أُمِّكَ كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاكَ فُتُونًا فَلَبِثْتَ سِنِينَ فِي أَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَى قَدَرٍ يَا مُوسَى
Resim---“İz temşî uhtuke fe tekûlu hel edullukum alâ men yekfuluh (yekfuluhu), fe reca’nâke ilâ ummike key takarre aynuhâ ve lâ tahzen (tahzene), ve katelte nefsen fe necceynâke mine’l- gammi ve fetennâke futûnâ (futûnen), fe lebiste sinîne fî ehli medyene summe ci’te alâ kaderin yâ mûsâ.: Kızkardeşin (seni izleyerek) yürüyordu. (Seni saraya aldıkları zaman onlara şöyle) diyordu.: “Size, ona kefil olacak (emzirip, bakacak) birisine delil olayım mı (bulmanızda yardım edeyim mi)? Böylece seni, annene döndürdük. Onun, gözü aydın olsun ve mahzun olmasın diye. Ve birisini öldürmüştün. O zaman (da) seni, gamdan (üzüntüden) kurtarmıştık. Ve seni, sınavlarla imtihan ettik. Böylece Medyen Halkı içinde senelerce kaldın. Sonra kaderin gereği (takdir edilen zamanda buraya) geldin ya Musâ!” (TâHâ 20/40)

ALLAHu zü’L- CeLÂLbuyuruyor ki Kızkardeşin/ablan seni takib için yürüdüğünde.. bütün bunlar Musâ aleyhisselâm’ın annesine vahy edilmiş.. çocuk salda/sepette Nil Nehrine ve Ablası izliyor.. izledi izledi izledi nereye kadar gitti. Firavun’un kapısına kadar gitti orada olduğunu anladı. o gün yada başka bir gün bilemiyoruz ama şunu söyledi ki onlara.: “Ben size delil oluyum mu, yol gösterici oluyum mu, sizin probleminizi çözecek bir şey bulayım mı, yâni yardım edeyim mi size?.” Niçin?. Ona kefil olacak birisi hususunda, bu çocuğa kefil olacak, onun kefili olup çocuğun her şeyini üslenecek. çünkü çocu hiç kimseyi emmiyor hiç!.
(Bunlar olabiliyor hayatta nitekim benden önce Halil İbrahîm diye kardeşim olmuştu.. bir damla emzirememişler tek bir damla yâni)

fe reca’nâke ilâ ummike key takarre aynuhâ ve lâ tahzen..: İşte o zaman böyle olunca, ablan böyle deyince, biz seni annene tekrar döndürdük. Nerede?. Firavun’un sarayında.. O’nun anneyin gözü aydın olsun, ve hüzünlenmesin diye bunu yaptık. yâni seni annene döndürdük.. niçin?. O’nun gözü aydın olsun diye.. Bu ayni kelimeyi İsâ aleyhisselâmdan da.: “anneciğim gözün aydın olsun!.” diye duymuştuk değil mi?. Meryem aleyhasselâmın altından gelmişti o söz rahminden..
Burada da duyuyoruz.. Burada ALLAHu zü’L- CeLÂL buyuruyor.: “Anneyin gözü aydın olsun diye yaptık.” buyuruyor aynı kelime.. “kurrete ayn” deniyor. Göz aydınlığı, tebrik ederim, gözün aydın olsun, kurtuldun ne mutlu sana mutlu oldun anlamında..

ve katelte nefsen fe necceynâke mine’l- gammi ve fetennâke futûnâ .: Sonra ne olmuştu sen bir nefsi öldürmüştün, bir kişiyi öldürmüştün, sen birisini katletmiştin. öyle bir gama, tasaya, derde düştün ki biz kurtardık seni oradan.. öyle bir şeydi ki bu gam keder tasa.. hakikaten kendi kavminden birisi, başka biriyle dövüşüyordu. kendi kavminden olan adam haklıydı öbürü haksızdı. o kişi diyelim ki vezirin oğluydu önemli bir kişiydi onun için de kafa tutuyordu. Diğeri de kendi kavminden zayıf biriydi. Musâ aleyhisselâm arka çıktı ve onu itti düştü, öldü.. Ondan sonra da arkasına derhal ölüm fermanı çıkardılar.. İşte bu gamdan kederden seni kurtardık.. Seni öyle bir fitneye tâbi tuttuk ki anlatılamaz..

fe lebiste sinîne fî ehli medyene summe ci’te alâ kaderin yâ Mûsâ.. Sen Medyen’e gittin ve kaldın.. Sanki Medyen’de bir ağaç gibi, bir avuç toprak gibi, Medyen’de hiç kimsenin bulması mümkün olmayan yerde böyle gizlendin. Sen orada Medyen’i bilmezdin.. nasıl bileceksin.. böyle sınavlar.. Senelerce kaldın orada.. Medyen Ehlinin içinde senelerce kaldın.. Kur’ÂN-ı Kerîm’in bildirdiği nedir sekiz sene buyuruyor.. “Ben kızımın birini sana veririm, sen de çobanlık yaparsın kabul mu?.” “Kabul”.. “Ama istersen on sene de senin yiğitliğinden” diyor.. Musâ aleyhisselâm tamamladı sonra da eşini ve.. çünkü tek eşini aldı gitti demiyor, çoğul kullanıyor.. yâni çocuğu da var. tek başına eşi olsaydı “eşi” derdi.. ama “onları” diyor onları deyince birden fazla yâni buradan fiilden anlaşılabileni söylüyorum. sonra ne oldu..

summe ci’te alâ kaderin yâ Mûsâ.: Yâ Mûsâ sonra sen kaderin üzere tekrar döndün dolaştın yine geldin.. “Şimdi bu daha önceki ni’metlerimi de sana verdiğim ni’metleri de iyice anladın mı anladın değil mi” diyor. “Sana ben böyle ni’metler verdim ve de şimdi sana diyorum ki git Firavuna karşı koy!.” diyorum. Sen de diyorsun ki.: “Şunları isterim şunlar olmalı!.” Diyorsun. “Doğru söylüyorsun Ben de onları verdim sana bu sana şimdiki verdiğim minnetleri, bütün bu güzellikleri daha önce de vermiştim. ben sana sen çocuktun böyle oldu sonra 18 yaşına geldin, erginlik yaşıydı çünkü ve ayrılma zamanın gelmişti. Sen orada vurup öldürmedin ama parmağını değdin düştü öldü. Dediler ki.: “O öldürdü!.”
Sonra tekrar kaçıyor çünkü ne olacağını bilmiyor onun ne olduğunu biliyor tanıyor onları daha doğrusu kim olduğunu. “Eyvah iş sarpa sardı!.” Diyor. Evden kaçan bir çocuk gibi düşünün yâni şimdi paramparça.. Peygamber olduğunu bilmiyor, ne olduğunu bilmiyor böyle çıkmış dışarıya. Her şeye itiraz ediyor. Böyle bir olayla ikinci kez karşılaştığında yine aynı adam yine biriyle münakaşa ediyor ama çok haksız. Çok haksız. Yâni şimarıklık yapıyor daha zayıfını bulmuş.Musâ aleyhisselâm ona diyor ki.: “Böyle yapma!.” “Vaay sen yok mu sen, dün haksız yere birini öldürdün değil mi?!.” diyor.

O âyetler geldiğinde ne diyor.. âyetler gelecek aynen şeydeki gibi çok uzaktan birisi geldi dedi ki.: “Ben sana haber vereyim ki, senin için emir çıkardılar öldürülmen için ben sana nasihatçiyim” dedi aynı kelimelerle orada geçiyor.: “Sen ne yaparsan yap” dedi. Musâ aleyhisselâm da.: “Ver elini Medyen!.” dedi. Bıraktı artık içine doğuyor o şey açıldıkça açılıyorlar taa oraya gidip orada Şuayib aleyhisselâm’ın iki kızcağızı.. Şuayib aleyhisselâmı yurdundan kovdukları için, Eykeliler dışarıya sürdükleri için ALLAH celle celâlihu o çölün içerisinde ona bir “Şuayib Kuyusu” nâsib etti. Ama zâlim kavmi kısa sürede öğrendiler.. Çünkü, su yok çöller kurumuş hep.. Bunlar zorbalık yapıp gelip kuyunun suyunu çekiyorlar, istedikleri kadar suluyorlar, taa akşama kadar suluyorlar.. Şuayib aleyhisselâmın iki kızları da bekliyorlar. Zorbalar gittikten sonra koyunlarını kendi kuyularının suyuyla suluyorlar. Ama Musâ aleyhisselâm da, babayiğit mi babayiğit!. Yâni gerçekten cüsseli muhteşem bir İnsÂN.. Öyle bir kişi beş kişi işi değil yâni.. Çobanlara diyor ki.: “Çekilin bakıyım şöyle!.” “Sen kimsin kardeşim?.” “Ben bunların çobanıyım göbeğinden atan varsa gelsin kuyunun başına!." Hiç kimse yok.. sürüyü suluyor, sularını dolduruyor testilerini.: “Güle Güle Gidin!.” diyor.. Bir ağacın altına oturup.: “Yâ RABBî ben ne yapacağım bu fâkire bir yardım et!.” Fâkir kendisi oluyor. “Sen bu fâkire bir yardım et!” diye duâ ediyor. “Ben ne yapacağımı bilemiyorum ne olacak!.”
Ama biraz sonra hayâ ederek kızlardan birisi geliyor.: “Babam seni çağırıyor. Sen bizim sürümüzü suladın ya, bu sulamanın karşılığını ücretini verecek.”
ALLAHu zü’L- CeLÂL soruyordu.: “Yâ Musâ elindeki asâ nedir?” “Ben onunla koyunlarıma yaprak çırparım.”
Çölde ağaç nerede ki yaprak çırpacaksın oradaki “ganem”i vüCÛD-çoluk-çocuk, “asâ”yı da İnsÂN Nefsi olarak anlamadığımız sürece ganemi ALLAH’ın bize verdiği vücud ni’metleri olarak görmediğimiz sürece koyun arar yürürüz dağlarda Musâ aleyhisselâm elinde bir sopayla davara yaprak çırpacak diye gezer yürürüz. Hemen arkasından.: “At elindeki sopayı” “Attım!.”.. Ne oldu?. Aman yâ RABBî ejderha oldu. Yâni Musâ aleyhisselâm ejderhaya davar mı güttürüyor!. Bunların Şeriat anlamı var, Tarikat anlamı, Mârifet ve Hakikat anlamları vardır.. Kur’ÂN-ı Kerîm gerçekten muhteşem bir kitabdır. hakikaten muhteşem bir kitabdır bunu ancak anladığın zaman İnsÂN bu noktaya girdiğin zaman, kendinde bir varlık olarak görmesinde bir hacet yok..

"Senin Medine’yi görmen sana bir üstünlük getirdi mi?.”
“Yook!.”
“Ne yaptı?.”
“Medine’yi tanıma imkanını şerefini verdi!.” işte böyle bir şey..
Oraya girdin mi sözlük kullanmaz Kur’ÂN-ı Kerîm kendisi der ki.: “Bak kardeşim kelimenin kökünü göstereceğim sana. Şudur..” Bir dakikada bulur. Sana, ne ise daha doğrusunu buldurur..

Anlamadan öten kargalar fitneyi almış başına başka şey söylemiş..
“ilkâ”..?.. desen.. Efendim şöyle yaptı böyle yaptı.. “ilkâ” nedir kardeşim.. İlkâ, zehir ya da zemzem ilaç.. ilcı iğneyle vurdu mu, bedene sapladı mı bir daha o ilacı çıkaramazsın değil mi?.
İşte mesele o, onu zerk etmek.. yâni onu artık çıkaramamak.. emrettiğini kuzu kuzu yaparsın..

Onun içindir ki burada ey Musâ sonra senin kaderin tekrar seni (kırkıncı âyette Hakan) Mısır’a geri getirdi. “Sen artık git şu Firavun’a git bir bak niye böyle azgınlık yapıyor!?” “Ben giderim RABB’ım giderim de şöyle şöyle istediklerim gönlümden geçiyor..” “Hay hay bu sana vermiş olduğumuz ni’metlerden başka ni’metlerde vermiştik doğdunuz zaman şöyle oldu.. Sonra erginlik zamanı böyle oldu.. ondan sonra geçtin bu tarafa orada böyle oldu.. şöyle oldu.. koyunları suladın kuzuları suladın, sana ücret olarak Şuayib aleyhisselâm ırzını namusunu verdi.. yâni.: “Beğen kızlarımın hangisini istiyorsan.” Dedi.

Hacı MahMud soruyor: “Hocam sürüyle koyuna takıldın mı Musâ aleyhisselâmın mesleği çoban mıydı?.”
Bunu hiç bulamazsın Musâ aleyhisselâm çoban dediğin zaman güme gider. Musâ aleyhisselâm Medyen’e gitmeden önce Şuayib aleyhisselâm kendi mi çobandı, yoksa kızları ömür boyu çobanlık mı yaptı?.”
Yâni asâ, yer yüzünde her İnsÂNda var hocam. Nefis taşıyan her İnsÂNda var. O hakta ve hayrda kullanıldı mı en hayırlı işleri yaptırır öbür yüzünü çıkardı mı 7 başlı ejderha olur, anasını da keser babasını da keser Dünyâyı da keser. HizbuşŞeytân olur Şeytânlaşıverir.. Öyle lâzım olduğu yerler var kullanılacak kullanılır. Nerede kullanılıyor HizbuşŞeytân.. Kendisine sihirbazlık yapmaya kalktığı zaman.: “Yapın yapacaklarınızı!.” Diyor. Sihirbazlar ne yapıyorlar bir öyle ilerlemiş ki gerçekten civa gibi sıvı maden serin bir yerde bir yılan şekline getirdikleri bir deri ya da bezlerin içerisine dolduruyorlar. Ve civa o kadar çabuk ısınır ki o kızgın güneşin içine koyulduğunda, kabını patlatamadığı için yılan gibi haraket ettiriyor. Bu harekete herkes hayran kalıyor bu bir sihir çünkü.. Ne zaman ki.: “Şimdi de ben atayım!.” Asâsını atınca herkes hayretler içinde kalıyor!. Asâ, bir ejderhaya yılan vs. ne varsa silip süpürüveriyor bir dakikada!.
Ne diyor sihirbazlar.: “Bu bizim sihirden değil!. İşte bu gerçek bir mu’cizedir kerâmetdir. Biz, Musânın ve Hârûnun RABBına imÂN ettik ALLAHuekber!.” deyip secdeye kapanıyorlar. Firavun.: “Ben size izin vermeden gittiniz de onların RABBısına secde ettiniz ha!.. Eğer ben de sizin ayaklarınızı kollarınızı çapraz kesmezsem, şöyle yapmazsam!."
“Yap yapacaksan durma!.” diyorlar sihirbazlar değil mi. “Biz zâten RABBımıza gidiyoruz ALLAH bizi geçmişteki yaptıklarımızdan affetsin RABBımız bizi!. sen ne yapacaksan yap!!.” diyorlar.
İşte, yer yüzünde Kuşluk Vakti kâfir iken İkindi Vakti şehîd olan Sihirbazlar, Firavun’un emrinde en azılı kâfirler iken, en kıymetli şehîdlerden olup günahsız olarak gitmişlerdir!.
Çünkü onlar samimî idiler ve münafık değillerdi. Yâni şehâdet getirdikleri anda geçmiş günahları affolunur..

Hülâsa-yı Kelâm; ALLAH celle cellahu, lütfu keremînden izzeti şerefinden hakk ve hayr versin cümlemize!. ALLAH celle celâlihu bize YÂR, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem yardımcımız olsun İnşâe ALLAH!. Kur’ÂN-ı Kerîm’i DUYup, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem'e UYmak nâsib etsin!. Bu 3 günlük Dünyâda ALLAH celle celâlehu nefislerimizi hiç kimseye muhtaç ve mahcûb etmesin!. Bizi-Nefsimizi çığırından çıkaracak hallere düşürmesin!. Bize El Hafîz celle celâlihu İsmiyle muhafızımız olsun!. Kaderlerimizi yaşayacağız hayırlar olsun İnşâe ALLAH!.
Kendi bildiği hayırdan.. Daha bugün okuduk değil mi.: “Siz hayır dersiniz bilemezsiniz şer dersiniz bilemezsiniz.. siz bilemezsiniz ben bilirim.”
ALLAHu zü’L- CeLÂL RABBımız TeÂLÂ, bildiği hakktan ve hayrdan hepimize versin bu bizim hakkımızdır!. Duâ hakkımız vardır.. “Duânıza icâbet edeceğim..” buyuruyor..


وَقَالَ رَبُّكُمُ ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ
Resim---“Ve kâle RABBukumud’ûnî estecib lekum, innellezîne yestekbirûne an ibâdetî se yedhulûne cehenneme dâhırîn(dâhırîne).: Ve RABBimiz, şöyle buyurdu: "Bana dUÂ ediniz ki size icâbet edeyim. Bana kul olmaktan kibirlenenler, muhakkak ki hakir ve zelîl olarak cehenneme girecekler.” (Mü’min 40/60)

Resim--- Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Acele etmediği müddetçe her birinizin duasına icâbet olunur. Ancak şöyle diyerek acele eden var.: “Ben RABBime DUÂ ettim DUÂ mı kabul etmedi!.” buyurdu.
(Ebû Hüreyre radiyallahu anhu’dan; Müslim)

Resim--- Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Kul, günah taleb etmedikçe veya Sıla-i Rahîm’in kopmasını istemedikçe, DUÂ sı icâbet görmeye (kabul edilmeye) devam eder.” buyurdu.
(Ebû Hüreyre radiyallahu anhu’dan; Müslim)

Resim--- Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “ALLAH'a DUÂ eden herkese ALLAH icâbet eder. Bu icâbet, ya dünyada peşin olur, ya da âhirete saklanır, yahut da DUÂ ettiği miktarca günahından hafifletilmek sûretiyle olur, yeter ki günah taleb etmemiş veya Sıla-i Rahîm’in kopmasını istememiş olsun, ya da acele etmemiş olsun!.” buyurdu.
(Tirmizî, Daavât 145)

Biz RABBımız TeÂLÂ’ya ve Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’e inanıyoruz hamd olsun!. Hayrlı kaderlerimiz olsun, güzellikler olsun!. İçimizdeki, taa içimizdeki yalıtkanlık yapan her türlü bizi NûRdan mahrum bırakan pis pastan kurtarsın. İllâ art niyetli olmak şart değil atıyorum, meselâ ahmaklıkta hiç kimseye zarar vermez ama sahibine zarar verir. Her derdin devâsı vardır amma ahmaklığın devâsı yoktur. Neden?. Çünkü Ahmaklık, öyle bir sünepe nefis yapar ki kıyamet kopsa hiçbir şey umurunda olmaz!. Umurunda olmaz.: “Eğri mi gidiyor doğru mu gidiyor, niye yaratıldı, millet durmadan doğuyor da ölüyor da!.” demez..
Ahmaklık, cehâletten de zor. Bir İnsÂN çaba gösterir de öyle câhil olduğu anlaşılır. Ahmak çaba göstermez, öyle bir geri zekâlıdır ki, zekâsı vardır ama çok az kullanır. Ahmaktır çünkü ne zaman ne yapacağını bilmez. Ahmak; İlim İrade İdrak ve İştirak yapmaya aklı olduğu halde, kasten değil Ahmak olduğu için bir şey yapmaz!.
Ama aklı her şeye eren her şeye eren ama aşağı yukarı hele bu devirde.. Ama gaflet içinde durmadan Dünyâya saldırıyor.. Dünyâda bin sene daha ömür versen yine saldıracak cehâlet içinde..

Kur’ÂN-ı Kerîm.. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem..
“Böyle şeyleri boş ver!.” diyor.. İLim-İRade-İDrak etme düşüncesi hiç yok gibi!. Gece-Gündüz nedir?. İyİ-Kötü.. Güzel-Çirkin.. Doğum-Ölüm.. İnkâr-İkrâr nedir?!.
“Bir düşüneyim!.” deyip irade edemez, onun için idrak da edemez. "Çekeyim şunu doruğa!.” diyemez. İnancını TEKLeyemez, yalpalar durur oraya buraya ama, asla HAKk YOLa düşüp gidemez!. Böyle olunca da İştirak da edemez!.

“Yok Efendim Keşiş Dağı kadar imÂNı varmış!.” da..
Doğru söyler elbette Keşiş Dağı kadar “BUZ DAĞI”ymış.. Bu kişini kendi susuzluktan gebirir zâten.. Bu kişinin ERİmesi lâzım, AKması lâzım denizi BULması lâzım, BUHARLAŞması lâzım, gökte MuhaMMedî RAHMetenLi’L- ÂLemîn BULUTU OLması lâzım, YAĞması lâzım!.. “Nereye yağması lâzım?.” O kişiye ne kardeşim?. O gözyaşını afedersin boka da döker bostana da döker.. Ama unutma ki, güle de döker gübreye de döker ama, bir damla RAHMET çıkarır.. Gübreden gübreden gülü.. Boktan bostanı çıkarır..
Yâni bu âlem böyle olmuştur.. Cemâlinden ikram eder. Celâli’nden ikram başka ikramdır o. yâni iç ikramdır.. İç İkram yâni tanımayana anlatılamaz. Diş ağrısı çekmeyen adama.: “Dişin ağrıyor mu?.” desen.. Ooo kafasını sallar beter diye.. Çünkü o yaşadı onu aynısı olmasa da yaşadı, onu bilir ne olduğunu öyle değil mi yâni!.

Şimdi Sevgili Mahmud Hocamı okutsak da, Kadın Hastalıkları Uzmanı Ordunaryus Profosör Mahmud Yıldız yapsak.. “Bir kadın bir çocuğu şöyle doğurur.” diye bir kitab yazsa, bu da çok meşhur olsa dünyâ ca..
“İyi de, bu çocuk doğurma işini sen mi iyi anlarsın yoksa Eşin Kadriye mi?.” desek.. O da şöyle bir kafasını sallasa.. “Kadriye daha iyi anlar!.” değil mi?. YAŞAyan bilir işte, YAŞAyan bilir yâni öbürü estek kerestek diyor yâni YAŞAmadıktan sonra yaLan!.

Es Selâmü aleyküm ve Rahmetullahi ve Berekatühü!.
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

ALLAHu zü’L- CeLÂL’in inâyeti hidâyeti selâmeti üzerimize olsun İnşâe ALLAH!. ALLAH celle celâlehu hakkta hayrda kılsın, kendisinden razı olanlardan razı ettiklerinden etsin!. Bizi de razıyeten merziyeten sırrına erdirip RABB’ına rücû’ edenlerden o kullarının arasına koysun ve cennetinde el ÂN yaşatanlardan ve yaşayanlardan kılsın İnşâe ALLAH!.
Evet Ahmedle Barbaros da buraya geliyorlar. Biz Hacı Mahmudla devâm ediyoruz İnşâe ALLAH!.

TâHâ Sûresi 40. âyette kalmıştık. TâHâ Sûresi çok özel bir sûreydi ve güzel bir sûreydi biliyorsunuz bütün hüviyet tayfını anlatan İslâm Dininin güzelliklerini özelliklerini ortaya çıkaran şiir gibi bir sûredir..
40. âyette ALLAHu zü’L- CeLÂL, Musâ aleyhisselâm’ın annesine vahyederek, Firavûn’un onların erkek çocuklarını öldürüp kız çocuklarını hayatta bırakarak, o nesli mahvetmeye katliam yapmaya, kısır bırakıp yok etmeye çalışınca.. Böyle hükmedince ve Musâ aleyhisselâm’ın Annesi de çocuğunu doğuracağı zaman ona vahyetti ki buyuruyor..
ALLAHu zü’L- CeLÂL, onu bir sepete/sala koy ve Nil Nehri’ne şimdi de “deniz” diyorlar o zamanda “deniz” diyorlar, “akan deniz” diyorlar.. Salı onun üzerine koy-bırak.. Başka yapacak bir şey yok çünkü, her yeri arıyorlar, ispiyoncularda var ama hiçbir yerde yeni doğmuş çocuk bulamıyorlar. Musâ aleyhisselâm’ın Annesi de sepete koyup Nil Nehrine bırakıyor.. Kızkardeşini/ablasına da diyor ki.: “Sen kimseye çaktırmadan sepeti izle ne yapacak, yâni nereye gidiyor kim ne oluyor izle!." O da izliyor Firavûn’un ırmak kenarındaki sarayının önünden geçerken sahile vurduğunu ve onu aldıklarını görüyor. Artık takip etmeye başlıyor sürekli takip ediyor onlara..
40. âyette buyrulduğu gibi orada Firavûn’un Karısı.: “Bu çocuğu kimse görmedi, kimse kimse girip çıkamıyor sarayımıza. Bu çocuğu evlâd ediniriz. Bu bir çocuktur netice olarak, bizimde vârisimiz olur, yâni senin vârisin olur öyle yetiştiririz!.” deyip iknâ ediyor kocası Firavûnu.. Ancak çocuk kimseyi emmiyor!.

Bak işte Barbarosla Ahmed CÂNlar da geldiller. Biz burada cem’ yaptık!.
Yâni yine de sohbetimizin devâm edebilmesi için az ya da çok olması önemli değil. Ama mesele, o sistemi yürütmektir. Tıpkı din de böyledir zâten. Aslında bir sistemdir o, bir özeti vardır.: “Lâ İLâhe İLLâ ALLAH MuhaMMeden RASÛLuLLAH”tır!.
ALLAHu zü’L- CeLÂL, Sistemini kurmuştur.. KULLarı için bütün mesele de, ALLAH iLe BİZ BİR-İZ=>NAHNU SIRRI’nı BİLiş-BULuş-OLuş-YAŞAyıştır!. Neticede güneşle ışığının aynı olduğunu ne ayrı ne gayrı olmadığını ANLAyış!. Yâni farklı gibi gözüken ama “AYRI”da olmayan “AYNI” da olmayan SİSTETMuLLAH’ı ANLAmak!.
O zaman İnsÂN =>doğmadan önceki İnsÂN ile bu İnsÂN =>aynı İnsÂN!. Ama bu arada “Beden” de yüklendiği için farklı gözüküyor..

Evet, ne yapıyor Annesi Musâ aleyhisselâm’ı öldürecekler diye..
Erkekleri öldürüp kadınları bırakarak nesli kurutmak, kesmek, yok etmek için bir katliam yapılıyor..
ALLAH celle celâlihu, Musâ aleyhisselâm’ı kendisinin seçtiğini zâten âyette de buyuruyor.. Biraz sonra da buyuracak zâten.. “seni seçtim.”
Bu öyle bir garib iştir ki.: “Musâ’nın annesine vahyettim.” buyuruyor. Efendim “vahyettim” buyuruyor.. Türkçe, Arapça, çocuğun bile anlayacağı şekilde “vahyeder”se peygamber olur..
Ancak câhiller, peygamberi ne diye anlıyor, peygamberi bir kral gibi zannediyor..
Peygamberin de; tıpkı bir rüzgar gibi, güneş gibi, bir yıldız gibi olduğunu kabul etmiyor da, illâ o daşarıda RABB’ısını arıyor ve RABB’ısını öyle kabul ediyor, dışarda birisi diyor. Kâfirlik yapıyor hiçbir zaman BİZ BİR-İZ=>NAHNU yapamıyor!. Elinden gelse CÂNını da çıkaracak.: “Dışarı çık da, bir kahve içelim!.” diyecek. Böyle bir saçmalık içinde AkıL Sistemi!.
ALLAHu zü’L- CeLÂL de, Kur’ÂN-ı Kerîm de, bunu sürekli olarak ikaz ediyor ve antipot yaratıyor!. Firavûn’un karşısına Musâ aleyhisselâm’ı yaratıyor. Bu katliamda vahyettik ki annesine sen doğumu yapar yapmaz onu bir seleye/sepete koy “akan deniz” diyorlar o zaman, şimdi de öyle diyorlar Nil Nehrine.. Geniş ve bol akan bir hali var, bırak oraya!. Musâ aleyhisselâm’ın Annesinin de başka çâresi yok!. Çünkü yeni doğmuş çocuğu bulunca gelip götürüp öldürüyorlar bu belli bir şey!. Yâni gelip arıyorlar!. Vahyedildiği gibi yapıyor, seleye koyup suya bırakıyor. Ablasına diyor ki.: “Sen bunu takip et bakalım bu çocuk nereye gidecek!.” Çünkü neden takip ettiriyor “vahyettik” buyuruyor.. Vahyettik o’nun duyduğu şekilde ona imÂN ettik duyurduk.. Musâ aleyhisselâm’ın Annesinin i’tiraz etme durumu kalmadı, içindeki RABB’ısının sözünü DUYdu ve UYdu artık!. Ama anne olduğu için de kızına.: “Bunu takip et nereye gidiyor!.” diyor..
Ve çocuk NiL Nehrinin içinde.. Ablası dışarda takip ediyor ve neticede Firavûn’un deniz kenarındaki sahildeki sarayına varınca, akıntıda giden sele kenara vuruyor.. Firavûn’un Karısı.: “Aaa biz bir bebek bulduk!. Biz bu çocuğu çocuk ediniriz!.” diyor. Firavûn’un kimse sarayına, evine barkına girmek diye bir iş yok!. Çünkü O kendisini hâşâ RABBu’L- ÂLemîn gibi görüyor. Kendisini öyle görüyorlar. Firavûnla konuşmak şu bu şeyler imkansız olan şeyler, yok hükmünde olan şey!. Yâni Karısı.: “Biz bunu evlâd ediniriz!.” diyor. “Bu bizim çocuğumuz!.” dese kimse çıkıp da “hayır!” diyecek kimse yokk!. Firavûn’un yüzünü görmüş bir kimse mümkün değil hep perde arkasından konuşuyor insanlarla.. Firavûn “RABB” diyor kendisine..


فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى
Resim---“Fe kâle ene rabbukumu’l- a’lâ.: Sonra da (Firavûn) dedi ki.: “Ben sizin çok yüce Rabbiniz’im.” (Nâzi’ât 79/24)

Her neyse.. 40. âyette onu anlatmıştı. Çocuğun emmediğini hiç kimseyi, hiçbir şey de yiyip içmediğini ve sanki hiçbir şeyden haberi yokmuş küçük bir çocukmuş gibi.. Ablası, Firavûn’un hanımına diyor ki.: “Ben bu konuda size kefil olayım mı?.” Sanki iyilik yapmak için gibi.. “Delil olayım mı, size yol göstereyim mi?.” Bunu neden yapıyor?. “Size bu çocuğu emzirecek bir ana buluyum mu?. O, emzirir ve emîndir!. Sizin hiçbir sırrınızı açıklamaz!.”
“Böylece anneyin gözü aydın olsun diye üzüntüden kurtulsun diye..”
İşe bak ki, Firavûn Musâ aleyhisselâm’ın babası oldu. Ancak ergenlik çağından sonra Firavûn’a.: “Baba!.” demiş mi dememiş mi?.
Onu nereden anlıyoruz ne diyordu.: “Sen bizim içimizde büyümedin mi!.” Âyette anlatıyor.: “İçimizde büyüdün bir ömür. Bizle büyüdün beraberdik her şeyde, nereden çıktı bu böyle. Bize karşı gelişin korkunç bir şey!.”

Haa Efendim Musâ aleyhisselâm bunu çocukken biliyordu, bilmiyordu biz onu bilmiyoruz. İsâ aleyhisselâm gibi açıklanmadığı için.. Çocukken bilir bilmez ama bir gerçek var. 18 sene diyelim ki ergenlik yaşına gelene kadar onun evinde kaldı, yemeğini yiyip tûvâletini kullandı.. O zamana kadar o şartlarda oldu. Yâni öyle sokağa çıkıp da herkesle haşr neşir olması mümkün değil..
ALLAH celle celâlihu.: “Senin ve benimde düşmanım olanı sana baba yaptık!.”
Firavûn da.: “Ömrün bizim içimizde geçti!.” diyor..


ALLAHu zü’L- CeLÂL de, Kur’ÂN-ı Kerîm’inde;

وَاصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسِي
Resim---“Vastana’tuke li nefsî.: Ve Ben, seni (nebî olarak) Kendime seçip, yetiştirdim.” (TâHâ 20/41)

Vastana’tuke li nefsî.. BEN, seni kendi NEFSim için seçtim!. buradaki Vastana.. Seçipte yetiştirmek bir bitki yetiştirir gibi yetiştirmek..
Ve astana'tu-ke.: astanaa.: astanaa.: Ve ben seni (seçip) yetiştirdim (yetiştirdi) (seçip ayırıp yetiştirdi)..
Yâni sanaa.. sanayi.. yâni bildiğimiz o işi hazırlamak ne lâzımsa yapmak..
Astanae.. seçim ayırıp yetiştirmektir.. Bunu neye benzetiriz köylerde meselâ sürü vardır adamın erkek toklusu vardır diyelim ki 10 tane bunlardan birini “koçluk” diye ayırır ve ona özel bakar. Çünkü onu seçip ayırmıştır ve özel yetiştirmektedir..
ALLAHu zü’L- CeLÂL de, Musâ aleyhisselâm’a buyuruyor ki.: “Ben seni kendim için.. li nefsî.. kendi nefsim için.."
Türkçe.. Yâni niçin seçiyor bir nebî olarak seçiyor hâşâ oğlu olarak değil!.


اذْهَبْ أَنتَ وَأَخُوكَ بِآيَاتِي وَلَا تَنِيَا فِي ذِكْرِي
Resim---“İzheb ente ve ehûke bi âyâtî ve lâ teniyâ fî zikrî.: Sen ve kardeşin, âyetlerimle (mu’cizelerimle) gidin ve Benim zikrimi (Beni zikretmeyi) ihmal etmeyin (dâimî zikirde olun).” (TâHâ 20/42)

İzheb ente ve ehûke.. Sen ve senin kardeşin Hârûn gidin..
bi âyâtî ve lâ teniyâ fî zikrî.. BENim âyetlerimle ve sakın BENim zikrimi ortaya koymakta, açıklamakta, kim olduğumu-kimliğimi, kâinâtı yarattığım zikrini açıklayın. Sakın zikrimi ilân etmekte ihmal etmeyin, gevşek davranmayın, korkmayın, çekinmeyin, ikiniz birden savunun bunu Firavûna karşı!.


اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى
Resim---“İzhebâ ilâ fir’avne innehu tagâ.: Firavûna ikiniz gidin. Muhakkak ki o, azdı.” (TâHâ 20/43)

İzhebâ.. Siz ikiniz gidin.. izhebun değil izheba siz ikiniz gidin
Arapçada;
Tekil vardır.. İzheb.. git..
İkil vardır.. İzhebâ.. gidin..
Üçten fazla çoğul vardır.. İzhebûn..gidiniz..
İzhebâ ilâ fir’avne innehu tagâ.. Siz ikiniz Firavûn’a gidin çünkü o tağutluk yapıyor azgınlık yapıyor çok azdı. iyiden iyiye azdı. gerçekten azdı yâni o azmış durumda..


فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشَى
Resim---“Fe kûlâ lehu kavlen leyyinen leallehu yetezekkeru ev yahşâ.: O zaman ona, yumuşak söz söyleyin. Böylece o, tezekkür eder (anlar) veya huşû duyar.” (TâHâ 20/44)

Fe kûlâ lehu kavlen leyyinen.. Siz ikiniz onunla konuşurken çok yumuşak konuşun, atıp tutmayın yâni yumuşak konuşun, leyyin konuşun gâyet kibarca konuşun..
leallehu yetezekkeru ev yahşâ.. Umulur ki o, tezekkür eder, sizin ortaya koyduğunuz zikirleri-fikirleri anlar veya huşû’ duyar..
Huşû'.. huşû' duymak=>korkmak diye tercüme yapıyorlar ki, korkmak!.
O kadar korkmak var ki, başka başka yerde gelecek orada da korkmak.. Ancak “huşû duymak”.. Sıdk-u-Huşû.. Haa buna diyecek bir lafım yok!. “Ben buna ancak saygı duyarım, şapka çıkarırım!.” diyorsa bu huşû duymaktır. Ben bunun karşısına geçsem de yapacak bir şeyim yok çünkü!. Gerçek söylüyor!. i’tirazsız huşû duymak, saygı duymak, hürmet duymak gerçekten korkmaktan daha üstündür..
Kişi, doğruyu anladı mı ona saygı duyar.. kim gibi?. Biraz sonra ya da anlatılacağı gibi sabahleyin-kuşluk vakti Firavûn’a Firavûnluk yaptıran sihirbazların, ikindi vakti paramparça edilip sehid olmaları gibi..
Ne oldu?. Haşyet duyuverdiler..
“Biz Hârûn’un ve Musâ’nın RABB’ına inandık!.”
“Sizi tersden keseceğim, çapraz keseceğim, şöyle edeceğim, dallarda asacağım sallandıracağım!.”
Sihirbazların cevâbı.: “Biz, RABB’ımızdan özür diliyoruz, tevbe ediyoruz daha önceki sihirlerimiz için biz murakabe ettik. Bu gün değilse yarın zâten gidecektik sen erken gönder, hiçbir mahzuru yok!.” diyorlar.

İbn Abbâs radiyallahu anhu şöyle demiştir.: “Sihirbazlar yetmiş kişiydiler. Sabahleyin sihirbaz iken akşam şehid oldular.”
Kuşluk vakti, duha vakti en şiddetli kâfir iken, ikindi vakti Firavûn’a meydan okuyarak şehîd olanlar onlardır. En azılı kâfirler iken dönüverdiler “huşû” duydular, çünkü “yahşâ” oldular..

ALLAHu zü’L- CeLÂL kendi yarattığı Firavûn için buyuruyor ki.: “O’nunla yumuşak konuşun, iyice anlatmaya çalışın, evet sizin göreviniz bu!.”
İnşâe ALLAH!.
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

قَالَا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَن يَفْرُطَ عَلَيْنَا أَوْ أَن يَطْغَى
Resim---“Kâlâ RABBenâ innenâ nehâfu en yefruta aleynâ ev en yatgâ.: (O ikisi): “RABBimiz gerçekten biz, onun bize (karşı) ifrata (aşırı) gitmesinden veya azgın davranmasından korkuyoruz.” dediler.” (TâHâ 20/45)

Kâlâ RABBenâ innenâ nehâfu.. Dediler ki.: “ey RABBımız biz ikimizde korkuyoruz.” işte korkmak, hâfi, hâfetmektir deminki ne de haşyete korku diyordu ama değil mi yâni. ne buyuruluyor nehâfu biz korkuyoruz ikimiz niye korkuyoruz,
en yefruta aleynâ ev en yatgâ.. bu adam bizim üzerimize ifrat yapar yanı aşırılık yapar biz buna böyle dersek kendisi.: ”ben RABBım!.” diyen bir adam bize çok ifratlar yapar, aşırı davranır ne yapar bilemeyiz korkuyoruz biz. anlatılmayacak azgınlıkları yapar, kudurmuş gibi olur biz korkuyoruz ikimizde diyorlar RABBu’l- ÂLeMîNe..


قَالَ لَا تَخَافَا إِنَّنِي مَعَكُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى
Resim---“Kâle lâ tehâfâ innenî meakumâ esmâu ve erâ.: (ALLAHu TeALÂ): “İkiniz (de) korkmayın! Muhakkak ki Ben, sizinle beraberim, işitirim ve görürüm.” dedi.” (TâHâ 20/46)

ALLAHu zü’L- CeLÂL ki.. korkmayın ben varya ben sizinle beraberim, birlikteyim, et tırnak gibiyim. Yâni duyar işitirim ve görürüm KüLLî ŞEYy’i.. neden korkuyorsunuz?. Ama onlar böyle demekle inanmadıkları için değil, İnsÂN oldukları için ve önce örnekleri bildikleri için haliyle ne yapıyorlar, çekiniyorlar. Firavûn’un neler yapmakta oldugunu duyuyorlar ve biliyorlar. Çünkü hiç kimseye karşı zerre kadar acıması ve pervası yoki ne yaparsa onu yapıyor. Öldürün dese öldürülüyor. Kendi aklınca RABB gibi..

فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاكَ بِآيَةٍ مِّن رَّبِّكَ وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى
Resim---“Fe’tiyâhu fe kûlâ innâ resûlâ RABBike fe ersil meanâ benî isrâîle ve lâ tuazzibhum, kad ci’nâke bi âyetin min RABBik (RABBike), ves selâmu alâ menittebeal hudâ.: O halde ikiniz ona gidin ve ona şöyle söyleyin: “Muhakkak ki biz, senin RABBinin iki resûlüyüz. İsrailoğulları'nı artık bizimle beraber gönder ve onlara azâb etme! Sana RABBinden âyet (mu’cize) getirdik. Ve hidâyete tâbî olanlara selâm olsun.” (TâHâ 20/47)

Fe’tiyâhu fe kûlâ innâ resûlâ.. Siz ikiniz ona gidin ve ona deyin ki.: “Biz ikimiz senin gerçek RABBiyin Peygamberleriyiz!.” deyin..
fe ersil meanâ benî isrâîle.. Hemen vakit kaybetmeksizin Beni İsrâil’i bizimle beraber gönder.
ve lâ tuazzibhum.. artık onlara azâb etmeyi de bırak..
kad ci’nâke bi âyetin min RABBik (RABBike).. Haa biz senin bize inanmayacağını biliyoruz böyle diyen birisine.. “haa öyle mi yapayım!.” demeyeceğini bilirken.: “senin RABBinden biz âyetler getirdik, mu’cizeler getirdik.. senin RABBinden.. sen “ben RABBim!.” diyorsun ama..
ves selâmu alâ menittebeal hudâ.. ALLAH’ın hidayetine, RABBın hidâyetine uyanlara, tâbi olanlara selâm olsun!. Ne diyorlar sen de uyarsan ne alâ, umazsan sana senin RABBiyin mucizelerini gösteririz RABBimiz böyle vahyediyor.. çünkü bunlar tehdid etmiyorlar, bakın;


إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَى مَن كَذَّبَ وَتَوَلَّى
Resim---“İnnâ kad ûhıye ileynâ ennel azâbe alâ men kezzebe ve tevellâ.: Muhakkak ki yalanlayanların ve yüz çevirenlerin üzerine azâb olduğu bize vahyolundu.” (TâHâ 20/48)

İnnâ kad ûhıye.. bize kesinlikle vahyolundu ki.. ileynâ.. bize bizzât bize vahyedildi ki.. ileynâ ennel azâbe alâ men kezzebe ve tevellâ.. Şüphesiz şüphesiz azâb kim ki yaratanını yalanlıyor, alevere dalevere yaparak ondan yüz çeviriyor.. Saçmalıyor.: “ALLAH var, ben de RABBısıyım, ortağız!.” diyorsa, şüphesiz ki azâb bunların üzerinedir. "Bize böyle vahyolundu. Azâb, RABBu’l- ÂLeMîN’i yalanyalan vetevellâ eden ondan yüz çevirip başka alevere dalevere çevirenlerin üzerine!. diye ALLAH celle celâlihu bize vahyetti.” diyorlar.
Bakınız hiç tehdid etmeden anlatmaya çalışılıyor..


قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَا مُوسَى
Resim---“Kâle fe men RABBikumâ yâ mûsâ.: (Firavûn şöyle) dedi: “Öyleyse ikinizin RABBi kimdir, ya Musâ?” (TâHâ 20/49)

Kâle fe men RABBikumâ yâ mûsâ.. Mütakiben Firavûn dedi ki.: “Sizin RABBınız kimdir yâ Musâ, ikinizin RABBı kimdir yâ Musâ!.” O da kimmiş yâni benden başka RABB olan kimmiş yâ Musâ!.

قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى
Resim---“Kâle RABBunellezî a’tâ kulle şey’in halkahu summe hedâ.: (Hz. Musâ): “Bizim RABBimiz, herşeye yaradılışını lütfeden (ihsân eden) sonra da hidâyete erdirendir.” dedi.” (TâHâ 20/50)

Musâ aleyhisselâm dedi ki.: Bizim RABBımız O ki, KüLLî ŞEYy'in, her bir yarattığı her şeye ihsân etti, lütfetti, vermekte. Ama hepsine birden KüLLî ŞEYy’in tümüne birden.. neyi verdi?.
Halkahu.. onların yaratılması şerefini verdi bir defa yaratılması yâni bir çocuğun doğması için binlerce sayısız tohum yok olup gidiyor bir tanesi ortaya çıkıyor bu doğuyor, ölüyor, doğacak gibi oluyor, düşük yapıyor ALLAH, KüLLî ŞEYy’in yer yüzünde mevcûd oluşunu a’tâ etti, lütfetti ihsân etti..
summe hedâ.. Sonra hidâyete erdirdi.. Efendim hidâyete erdirdi kelimesini anlamdan, hidâyet nediri bilmeden ALLAH celle celâlihu hidâyete erdirdi âmin.. bu kadar.. ona hâdi oldu, yol göstercisi oldu, en doğru yolu gösterdi, hayatın her noktasındaki en doğru yolu yeni doğmuş bir çocuğa annesinin memesini RABBısı gibi yaptı.. yâni başka hiçbir şey istemiyor belli bir yaşa geldi, başka bir şey öyle oldu. belli bir yaşa geldi başka bir şey böyle oldu.. belli bir yaşa geldi.: “Hepsi havaymış!.” dedi.. böyle yâni hep yolunu gösterdi onların onlara hedâ etti, hidâyet etti yâni onlar o yoldan yürümek zorundalar zâten..


قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الْأُولَى
Resim---“Kâle fe mâ bâlul kurûni’l- ûlâ.: (Firavûn): “Öyleyse evvelki nesillerin durumu nedir?” dedi.” ( (TâHâ 20/51)

Firavûn iyi amma güzel de, bu ilk çağlarda geçmiş çağlarda bu gün siz böyle diyorsunuz amma sizden bizden önce geçen çağlarda..
Kurûni’l- ûlâ.. kurûn.. karn.. zaman, devre.. Aynı zamanda yaşayanlar aynı kurûnda olanlar, aynı asırda yaşayan nesiller, aynı zamanda yaşayan İnsÂNlar anlamında..
Ûlâ.. en öncekler evvelkiler siz şimdi böyle diyorsunuz iyi de bu zamandan öncekiler nasıldı?!. Firavûn, öyle basit boş biradam değildi.. evvelki nesillerin durumu nasıldı, ilk çağlardaki nesillerin durumu ne öyle ise onu da açıklayın bakayım bakıyım bi siz böyle diyorsunuz bana i’tiraz ediyorsunuz ama geçmiş çağlardakilerin durumu nedir..


قَالَ عِلْمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَابٍ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنسَى
Resim---“Kâle ilmuhâ inde RABBî fî kitâb(kitâbin), lâ yadıllu RABBî ve lâ yensâ.: “Onun ilmi, RABBimin yanında bir kitab (Ümmülkitab)'tadır. Benim RABBim yanlış yapmaz ve unutmaz.” dedi.” (TâHâ 20/52)

Kâle ilmuhâ inde RABBî.. Musâ aleyhisselâm dedi ki.. O’nun İlmi senin sorduğun “geçmişte ne olduğu”.. burada demiyor ama, “gelecek ne olacak, şu ÂNda ne olmakta”nın ilmi var ya, o ilim RABB’imin katındadır. O’nun muradında ve emrindedir..
fî kitâbin.. Bir Kitab içindedir.. RABBımın katında bir “Ümmü’l- Kitab, Kitabların Anası” denilen bir Temel Kitabdadır..
kitab nedir?. Kitab, ketebe.. KÛN buyuruyor =>fe ye KÛN YAZıyor..
lâ yadıllu RABBî ve lâ yensâ.. Benim RABBim dalâlette olamaz, sapıtmaz.. dâllin nedir?. sapmaktır sapıtmaktır.. gaflet de olmaz yâni gafleti bırak açıkca söylüyor mesele tercümelere bakıyorsunuz yanlış yapmaz Efendim dalâlette olmaz böyle şeyler uyduruyor kendisi RABBu’L- ÂLemin ne buyuruyor.. lâ yadıllu.. sapıtmaz benim RABBim..
lâ yadıllu RABBî ve lâ yensâ.. asla unutmaz, hiçbir şey gözünden kaçmaz, yanlış hata şu bu vs. olmaz hiçbir şeyi unutmaz çünkü bunlar hep yaratılan işlerdir.. Yaratan için değildir unutmak vs..


الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ مَهْدًا وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّى
Resim---“Ellezî ceale lekumul arda mehden ve seleke lekum fîhâ subulen ve enzele mine’s- semâi mââ (mâen), fe ahrecnâ bihî ezvâcen min nebâtin şettâ.: Yeryüzünü size döşek (beşik) yapan, orada sizin için yollar açan ve semâdan su indiren O'dur. Sonra da onunla, farklı farklı bitkilerden çiftler çıkardık.” (TâHâ 20/53)

Ellezî ceale lekumul arda mehden.. Sizin için bu yer yüzünü bir döşek gibi yayan O’dur.. böyle bir yatak gibi döşek gibi beşik gibi döşeyen O'dur beşik gibi açıkçası..
ve seleke lekum fîhâ subulen.. ve sizin için yollar açan O’dur yâni subul etmek için, açmak için..yâni sizin yol almanız için, hayatta her yönden sülük etmeniz için, seyr u sülük diyorlar ya.. sübülev.. yollar açan O’dur..
ve enzele mine’s- semâi mââ.. Gökten semâdan bir su indiren de O’dur..
fe ahrecnâ bihî ezvâcen min nebâtin şettâ.. O, suyla çiftçift nebât/bitkilerden çeşit çeşit ayrı ayrı farklı farklı bitkilerden çiftler çıkaran.. “eşler çıkaran çıkardık!.” buyuruyor ALLAHu zü’L- CeLÂL..
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّأُوْلِي النُّهَى
Resim---“Kulû ver’av en’âmekum, inne fî zâlike le âyâtin li ulîn nuhâ.: Yeyin ve hayvÂNlarınızı otlatın! Muhakkak ki bunda, akıl sâhibleri için elbette âyetler (deliller) vardır.” (TâHâ 20/54)

Yeyin ve hayvÂNlarınızı otlatın! Muhakkak ki bunda, akıl sâhibleri için elbette âyetler/eliller vardır..
İşte bunda sizin yiyeyceklerinizin ve o mer’alarda hayvÂNlarınızın beslenmesinin.. İşte bunda şüphesiz bunun içinde yâni bu söylenen ne oluyor üremek için beslenmek şart değil mi.. siz ve hayvÂNlarınız neyle besleniyor.. bitkiyle.. neden bitkiden bahsetmiyor?. Yiyiniz.. mer’alardan yediriniz en’âmlarınızı/hayvÂNlarınızı yediriniz otlatınız.. şüphesiz ki bunun içinde beslenmede bunun içinde şüphesiz ki âyetler vardır..
kim için?. li ulîn nuhâ.. sahibi olan, nüha.. Hüviyet NûRuna ulaşan bir akıl.. Nedir Hüviyet NûRu?. “Ben, ben! Ben!” diyordum. “ben!. dediğim meğer ben değilmişim, beni YARATAN BİRi varmış.. Ben güneş değilmişim meğer, güneşin ışığıymışım.. Ben beni, güneş zannettim!." ki, benim Güneşim=>nuhâ böyle aydınlanmış akıl.. nüha, akıl demek.. ama hangi akıl yâni böyle şey yok, yâni atmakla olmuyor iş!. Evet neden bitki demiyor da sizi hayvÂNlarınızı nerede otlatalım.. bitkilerden.. daha önce söyledi ya bir önceki âyetlerde “çeşit çeşit nebat yetiştiren O” buyurdu. Arkasından da bunlardan yiyin için beslenmek ne için?. üremek için!. kim için?. Üreyecek İnsÂN üreyecek ne yiyecek?. Et yiyecek, ot yiyecek.. ee hangi eti yiyecek?. ot yiyen hayvÂNların etini ya da, et yiyen hayvÂNların etini..
Yâni temel besin bitki.. temel besin bitki.. netice olarak nebat.. bu niçin lâzım?. bu üremek için lâzım çünkü, el HAYy ALLAH celle celâlihu hayatının sürmesi için lâzım.. yoksa, asla HAYyat olmaz..


مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَى
Resim---“Minhâ halaknâkum ve fîhâ nuîdukum ve minhâ nuhricukum târeten uhrâ.: Sizi, ondan yarattık. Ve sizi, oraya (geri) döndüreceğiz. Ve sizi, oradan bir kere daha çıkaracağız.” (TâHâ 20/55)

Minhâ halaknâkum.. ondan, onun içinden.. sizi biz yarattık..
ve fîhâ nuîdukum.. ve onun onun içine tekrar sizi döndüreceğiz. Kimin?. Toprağın..
ve minhâ nuhricukum târeten uhrâ.. ve tekrar çıkaracağız taraten/bir kere daha.. diğer başka bir kere daha.. Sizi ondan yarattık tekrar ona döndüreceğiz.. Toprak olarak, topraktan yarattık toprağa döndüreceğiz.. kim o toprak?. bitkinin anası.. bitkinin anası bitkinin.. o bitkiden İnsÂN yiyor ve hayvÂNlar yiyor.. hayvÂNları da, İnsÂNlar yiyor.. Diyelim ki yâni tekrar toprağa döndüreceğiz, uruc ettireceğiz, çıkaracağız diğer başka bir kere daha çıkaracağız.. yâni yarattığımız gibi oraya döndüreceğiz sizi bir kere daha çıkaracağız.. ekilen bir tohum gibi çıkaracağız sizi..


وَلَقَدْ أَرَيْنَاهُ آيَاتِنَا كُلَّهَا فَكَذَّبَ وَأَبَى
Resim---“Ve lekad ereynâhu âyâtinâ kullehâ fe kezzebe ve ebâ.: Ve andolsun ki; âyetlerimizin (mu’cizelerimizin) hepsini, ona gösterdik. Buna rağmen yalanladı ve (yalanında) direndi.” (TâHâ 20/56)

Ve yeminle, muhakkak, kesinlikle.. burada da üç yemîn var..
Ve.. andolsun.. le.. muhakkak.. kad.. kesinlikle..
Şeriat, Tarikat, Mârifet Yemîni var burada üç.. “ve” dese de yemindi, “le” dese de yemindi, “kad” dese de yemindi.. üçünü birden çekiyor yâni Ve lekad.. and olsun ki.. ereynâhu âyâtinâ kullehâ fe kezzebe ve ebâ.. BİZ ona, hiç bir şekilde zorlama yapmadan, tehdid etmeden, onu korkutmadan, âyetlerimizin hepsini gösterdik!. Ama ne yaptı?!. yalanladı ve İblis gibi direndi..
ve ebâ estekberâ.. buyuruyordu.. İblis ne yaptı?. Direndi.. buyuruyor.. yâni nasıl direndi?.
ve ebâ.. BİZ BİLELiğinin Sâhibi ALLAH celle celâlihu gibi hâşâ “benim!.” dedi ve hiç kafayı eğmedi aşağıya!.


قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسَى
Resim---“Kâle e ci’tenâ li tuhricenâ min ardınâ bi sihrike yâ mûsâ.: “Sen bizi, sihrin ile yurdumuzdan çıkarmak için mi geldin ya Musâ?” dedi.” (TâHâ 20/57)

Firavûn dedi ki.: "Ey Musâ, sen bize şunun için mi geldin ki, bizi bizim yurdumuzdan/Mısır’dan çıkarmak için mi geldin!. Yâ Musâ, bize göstereceğin sihrinle felân öyle diyorsun bizi buradan çıkarmaya mı geldin!. Bizi yurdumuzdan çıkarmak için mi geldin?. Bir şeyler söylüyorsun yâni bunu yapmanın sebebi burayı ele geçirip bizi buradan çıkarmak mı istiyorsun?."

فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِّثْلِهِ فَاجْعَلْ بَيْنَنَا وَبَيْنَكَ مَوْعِدًا لَّا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَلَا أَنتَ مَكَانًا سُوًى
Resim---“Fe le ne’tiyenneke bi sıhrin mislihî fec’al beynenâ ve beyneke mev’ıden lâ nuhlifuhu nahnu ve lâ ente mekânen suvâ(suven).: Öyleyse biz de sana mutlaka onun gibi bir sihir getireceğiz. Şimdi (sen), seninle bizim aramızda bir zaman (buluşma zamanı) (ve) bizim ve senin, ihtilâf etmeyeceğimiz uygun bir yer tayin et (seç).” (TâHâ 20/58)

Firavûn dedi ki.: Biz de senin sihriyin karşısına mislini onun gibi bir sihir getireceğiz!. Sen şimdi elinden geleni yap! Bizimle senin aranda vaadleşilmiş, vaad edilmiş bir yer ve zaman tayin et!. sen söyle ki, onda biz bir ihtilafa düşmeyelim, hilaf yapmayalım.. ihtilaf etmeyeceğimiz anlaşılmış bir yer olsun, ikimizde aynı kanaatta olalım ve ihtilafa düşülmeyecek bir yerde buluşalım.. birimiz gidip de orada havasını almasın!."

قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَأَن يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى
Resim---“Kâle mev’ıdukum yevmuz zîneti ve en yuhşeren nâsu duhâ(duhan).: (Musâ aleyhisselâm): “Sizin (bizimle) buluşma zamanınız, ziynet (bayram) günü ve İnsÂNların toplandığı, duhan (kuşluk) vakti olsun.” dedi.” (TâHâ 20/59)

Musâ aleyhisselâm.: Bizim için sizin gördüğünüz yer ve zaman olarak, sizin zîynet gününüz yâni bayramınız, sizin bayram zîynet günü yâni bayram yaptığınız gün olsun ve bütün İnsÂNların toplandığı duhâ vakti olsun.. İnsÂNların haşr olduğu bayram günü toplandığı bütün senin adamlarının/milletiyin bir adaya geldiği gün duhâ vakti olsun kuşluk vakti olsun. Kim ne yapacaksa orada yapsın bizim buluşma zamanınız kuşluk vakti ve bayram yerinizde..

فَتَوَلَّى فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثُمَّ أَتَى
Resim---“Fe tevellâ fir’avnu fe cemea keydehu summe etâ.: Böylece Firavûn döndü (gitti). Arkasından hilelerini topladıktan sonra geldi.” (TâHâ 20/60)

Ve böylece bu şekilde konuşulduktan sonra Firavûn döndü gitti.. Firavûn, kimi topladı fe cemea keydehu
sadece sihirbazlarıyla beraber değil, ne kadar keyde künde varsa tuzak ve hile yolları topladı geldi. Şimdiki İsrail gibi akla ne gelirse her türlü konuda ne yapılabilirse yapabilenlerin tümünün toplanmasını emretti sonra geldi bütün sadece sihirbaz değil her türlü hilesini tuzağını neyi varsa topladı geldi!. Neden?. çünkü tehlikenin çok büyük olduğunu gördü!.


قَالَ لَهُم مُّوسَى وَيْلَكُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَيُسْحِتَكُمْ بِعَذَابٍ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَى
Resim---“Kâle lehum mûsâ veylekum lâ tefterû alallâhi keziben fe yushıtekum bi azâb(azâbin), ve kad hâbe menifterâ.: Musâ (A.S) onlara şöyle dedi: “Size yazıklar olsun! ALLAH'a yalanla iftira etmeyin yoksa sizi azâbla yok eder ve (O'na) iftira eden(ler) hebâ olmuştur.” (TâHâ 20/61)

Musâ aleyhisselâm onlara dedi ki.: “Yazıklar olsun size!. ALLAH’a iftira ettiniz! ALLAH’a iftira etmeyin, O’nu yalanlayarak yalanla iftira etmeyin!. Yoksa O’nun azâbı o sizi saht eder/yerle bir eder, yok eder.. yâni size öyle bir azâb eder ki tümünüzü yok eder!. Ve yemîn olsun ki, kim iftira ettiyse bu güne kadar hepsi hebâ oldu gitti!.” "Siz iftira ediyorsunuz ALLAH’a!." Buyuruyor yoksa, onlardan çekindiğinden değil. Zâten ne yapacağını biliyor.. daha önce yaptı onlaı biliyor kendisi.. tüm mârifetlerini orada yapmıyor ama biliyor.. elini koynuna soktu bembeyaz çıkardı.. at asanı korkma!..
Bütün bunları gördü amma, ben bunları gördüm diye meydan okumuyor, “onunla yumuşak konuş ki, o da anlasın belki de yumuşar!.” Buyuruyor.. zikreder belki de, yahşa.. haşyet duyar da “öyle mi, vaz geçtim!.” der..

Bismillâhirrahmânirrahîm..
SubhÂNeke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe ille ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyk..
SubhÂNeke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe ille ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyk..
SubhÂNeke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe ille ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyk..

velhamdulillahi RABBu’L- ÂLemin..

ALLAHu zü’L- CeLÂL ÜMMeti MuhaMMedî islâh etsin iflâh etsin!. Bir ferec/ çıkış yolu versin hakka ve hayra.. Umumen merhamet etsin!. kim ki.: “Lâ İLâhe İLLâ ALLAH MuhaMMeden Rasûlullah.” Diyorsa, yâni boyuna bosuna ırkına mırkına şu iyi bu kötüsü felân değil CÂNdan yürekten inanarak.: “Lâ İLâhe İLLâ ALLAH MuhaMMeden Rasûlullah” diyenlere ALLAH celle celâlihu bir çıkış yolu versin, rahmet etsin!. Hele böyle dönemlerde, Devletimizi ve nerede olursa olsun Dünyâda İslâm Devletlerini yönetenlere ALLAH celle celâlihu adalet versin!. Adaletleri yoksa, onları yok etsin de, yerine adalet getirsin! Halka merhamet versin!. Eğer merhamete dönmezlerse ALLAH celle celâlihu islâh etsin iflâh etsin!. yâni gerisi çok zor!. Bizim merhamet dilemekten başka hiç yapacak bir şeyimiz yok!. Geçenlerimiz için merhamet dileriz!. Kendimiz için merhamet, gelenler için merhamet duâ ederiz.
MuhaMMed aleyhisselâmdan=>MuHABBEt doğar..
MuHABBEtten=>MuhaMMed aleyhisselâm Şefâat Şifâsı, Şehâdet Şerefi ve
Hakika-tı MuhaMMedîyesi ki, "İnsÂNın Şahdamarından da yakîn" buyurulan “Şahdamarı”dır..
Yâni RABBu’L- ÂLemin ve RAHMetenLi’L- ÂLemin.. Hakika-tı MuhaMMed’in iki yüzü gibidir.. Yâni OLUŞumda böyledir.. NÛRuLLAH ve NûR-u MuhaMMede geçiş sınırındaki ALLAHu zü’L- CeLÂLin =>yaratma sıfatı =>"RABB”dır. Bunun için ALLAHu zü’L- CeLÂLe DUÂ ediyoruz ve İnsÂNlar bir lokma için, bir lokma için, yarım nefes için CÂN VERiYOR!.
ALLAH celle celâlihu, kimseyi mahcûb ve muhtaç etmesin!.
RABBu’l- ÂLeMînin kendi yarattığı kullarına merhamet etsin!. ÜMMet-i MuhaMMed’e, hepimize merhamet etsin!. Rahmet etsin!.
Bizi dâima Hakkta, Hayrda ve Rızasında Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimizin Şefkatiyle, Şevkiyle =>Merhametine, Muhabbetine, Hakikatına, Şefaat Şifâsına ve Şehâdet Şerefine =>Ancak ve ancak ALLAH celle celâlihu Rızası için, Lî-VeCHİLLAH için, yâni SEBÎLİLLAH =>ALLAHu zü’L- CeLÂL’İn Sırât-ı Mustakîm YoLunda =>KELÂMULLAH’a ve RASÛLULLAH’a HASBî-HABİBî HİZMEtçisi KILsın!. İnşâe ALLAH..
Sanki Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in ÜMMEt DERYÂsında =>var ama =>yok gözüken bir DAMLA gibi “benlik başımız”ı kaldırmaktan koruyarak, ÜMMEt DERYÂsı içerisinde her şey o DENİZmişcesine onun TEK-BİRliğinde.. Fakat hiçbir damla onun/kişinin değil şeklinde =>HASBî-HABİBî HİZMEtçisi KILsın!. diye DUÂ edelim BiRBiRimİZ’e/BİZ BİR-İZ-‘imize!. Gaybî/OLduğu hâlde gözükmeyen DUÂLar edelim =>Dünyâmız, DİNimiz ve ÂHİRetimiz İÇin EL=>ELe.. GÖNüL=>GöNüLe İnşâe ALLAH!.
Yaşamakta olduğumuz HAYatımızda geçerli olan tek gerçek =>KULLuğun temeli olan DUÂdır!. DUÂ=>SİLÂ’ya SALLdır, SALLâttır.. fASLın=>ASLI’na ULAŞım yâni KAVUŞum YOLU ki neticede =>“Eşhedu en Lâ İLâhe İLLâ ALLAH!.” DUÂsı, DİLeği, İSTEgidir!. HAMd OLsun!.


Resim

Resim

ALLAHumme salli ve sellim ve bârik alâ seyyidinâ MuhaMMedin
Abdike ve
Nebîyyike ve
RasûLike ve
Nebîyyi'L- ÜMMiyi ve alâ âlihi, EHL-i BeYtihi ve's- Sahbihi ve ÜMMetihi...

Gaybî DUÂLar EdeLim.. Zorda olan kardeşlerimize olur, hasta olan kardeşlerimiz olur ki bu âlemde her şey olur.. DUÂ=>SALÂVÂttır.. Açık, seçik ve net şekilde Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in HAYyat SALLı’na iştirak etmek.. “ALLAHuEKBER!.” deyip BİZ BİR-İZ/HEPimiz RESÛLî SEVİYEde YAŞARız!.
SİZe DUÂ ediyorum ve =>SİZden de DUÂ BekLiyorum..
Es Selâmü aleyküm ve Rahmetullahi ve Berekâtühü..
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

Esselâmü aleyküm ve rahmetullah.

ALLAHumme salli ve sellim ve bârik alâ seyyidinâ MuhaMMedin
Abdike ve
Nebîyyike ve
RasûLike ve
Nebîyyi'L- ÜMMiyi ve alâ âlihi, EHL-i BeYtihi ve's- Sahbihi ve ÜMMetihi...

Estağfirullah el Azîm! Estağfirullah el Azîm! Estağfirullah el Azîm el Kerim ellezi Lâ İLâhe İLLâ hu HAYyum KAYyum ve etubû ileyke ve hüve Rahîmu’l- Vedûd celle celâlehu..
yâ HAYyu!. yâ KAYyum!. yâ ALLAH celle celâlihu..
Elhamdulillahi RABBu’l- ÂLeMîn!.

TâHâ Sûresi 60 âyette kalmıştık.. TâHâ Sûresi sanki, nefis sınıfının nefis okulunun Başöğretmeni gibi olan Musâ aleyhisselâm’ın esas alındığı Sûredir. Çünkü bir İnsÂN öldürmekten tutunuz her türlü şey başına gelmiştir. Kendisini büyüten ALLAH’ın ve de, âyete göre Musâ aleyhisselâm’ın düşmanı Firavûndur. Ergenlik çağına gelinceye kadar “baba” demiş, dememiş felân demiştir, ne olacak yâni!. Mu-Sâ..SUdaki SELEdeki çocuk!. Evet ALLAH’ın kuralları işlemiştir elbette ama, ALLAH celle celâlihu o’nu oraya göndermişti onu demek istiyorum. Onun içinde pek çok şey orada denenmiştir, çobanlık, âile çobanlığı gibi denenmiştir. 8 sene artı 2 sene ve her şey fiilen Kelimullah’tır yâni fiilan yaşanmıştır.. Mutmâin olunmuştur; “ben seni göreyim.” “lenterani.: BENi göremezsin!” dediği yer neredir?. Sesini duyup kelâm edildiği yerdir, dolayısıyla ona mahsusluklar vardır. Nefsin Tahkik İmÂN etmesi için gerçekten pek çok şeyle yoğrulması lâzım. Nefsin daha şüphe içinde kalmaması lâzım. Mutmâin olması lâzım. Aksi takdirde “Yâ eyyetühe'n-nefsü'l-mutmeinnetü. İrci'î ilâ RABBiki radiyeten merdiyyeten” olamaz tatmin olmadığı sûrece RABBini bir hayal gibi hisseder ya da korktuğu için söyler ya da çâresiz kaldığı için söyler. Halbu ki mutmâin olduğu zaman ise aletlerin ceryÂNı tanıdığı gibi biz biriz oluverirler..


يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ
ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي
وَادْخُلِي جَنَّتِي
Resim---"Yâ eyyetühe'n-nefsü'l-mutmeinnetü. İrci'î ilâ RABBiki radiyeten merdiyyeten. Fe'dhulî fî 'ibadî. Vedhulî cennetî.: Ey huzura kavuşmuş Nefs/insan! Sen O'ndan razı, O da senden razı olarak RABBine dön!. (Seçkin) kullarım arasına katıl ve cennetime gir!." (Fecr 89/27-30)

O zaman hakikaten olan bir ALLAH celle celâlihu.. Hiçbir şey olmayan amam her şeyi yaratan bir ALLAH celle celâlihu olarak görür. Artık o nefs, RABB’ını, ham aklın anladığı eşyâ, ya da bir olay, ya da bir şey olarak düşünmez, ona gerek duymaz!.
Çünkü öyle bir şey yok yâni.. Bunu size anlatmıştım ben Adana Erkek Lisesinde ley-i meççâne/Parasız Yatılı olarak okurken.::
ALLAH’ı =>ALLAH yarattı!. ALLAH’ı =>ALLAH yarattı!. ALLAH’ı =>ALLAH yarattı!. ALLAH’ı =>ALLAH yarattı!.” diye sayfalar dolusu hep böyle yazıyorum hiç durmadan!. yâni gecenin yarısı olmuş sayfalar dolduruyorum!. Sonra bıktım ve.: “Yeter artık!.” deyip bıraktığım ÂN’da dedim ki.: “İşte bu en son yazdığım gerçek ALLAH celle celâlihudur!. ötekiler yaratıldığı için/yaratık değildi YARATANdı!. Yâni aklımın bittiği yerdeki, ALgıLama Sınırında.. Daha bir şey yapamıyorsun, yazamıyorsun çizemiyorsun!. “Yeter artık!.” dediğin yerdeki AKILLa ULAŞılamaz-BİLİnemezLik AHADîyyet Sıfatı Perdesi..
Bu maddî-Manevî hep böyledir.. Kâinâttaki bütün varlıkları da tek ATOMa/ HİDROJENe çevirebilirsiniz. Şart ve İmkanlarını koruduğunuz zaman HELYUMu iki tane iki tane HİDROJEN yaptığınız gibi, OKSİJENi de 8 tane HİDROJEN yapabilirsiniz. DEMİRi de 32 tane HİDROJEN yapabilirsiniz!. Neticede her şey Hidrojene dönüşse dahi bütün Hidrojenlere sorsanız.: “Ey HİDROJEN seni kim yarattı?” “Beni bir HİDROJEN yarattı!.” Dese dahi en sonunda “Yeter!.” Dediğiniz ÂNdaki en son HİDROJEN dediğiniz Yaratılmamış ve Yaratmıştır.: “BEN bütün Hidrojenleri yaratan ALLAH’ım!.”

Çünkü sınırsız!. Onun için Tâ-Hâ Sûresi ALLAHu zü’L- CeLÂLin Hüviyet Tayfı Tarafı Tavâfı Döngüsü içindedir.
Yâni burada Nefsin Hevâ ve Hevesi..
Nefsin Hevesi Firavunluğa kalkışır ve Müslümânlık tehdid altında kalır.
Özellikle Nefsin Hevâsı İbrahîm Sûresindeki İbrahîm aleyhisselâmdaki Nemrutlukta ilâhlık iddiâsından dolayısıyla hevâsı dolayısıyla ile orada mü’minlik burada tehdid altında kalır.
Firavûnu İnsÂNlar dışarda ararlar, Nemrud’u dışarda ararlar oysa nefislerdeki İKİLİKtir.. YokLuk ve ÇokLuk arasında kalıp TEKLik Tevhidine Eremeyiştir. yâni tatmin olmayışlıktır. Hani eksiklik, hata felân diyebilirsiniz ama bu yeterli midir?. Bence değildir yâni kötülemenin ya da şöyle böyle sorgulamanın neticesi sıfırdır. Netice o ki, “CeryÂN yoksa!.” Sen ne yapacaksan yap bağlat!. Yâni bağla, bir şey yap, bu böyle gitmez!. Bunun dahası işte lafla hayalle söylemenin de bir gereği yok!.

Onun içinde burada birebir anlatılmıştır Musâ aleyhisselâm’ın kıssalarında Kehf Sûresinde anlatılmıştır yer yer bütün topladığınız zaman Musâ aleyhisselâm âyetlerini “marace’l- Bahreyn/İki denizin birleştiği yer” yâni Bedenle Kalb Denizin birleştiği ya da, “Lâ İLâhe İLLâ ALLAH”ın birleştiği, tuzlu suyla acı suyun birleştiği ve aralarında bir hicâb/perde olduğu, perdenin geçilemediği kavuşamayacakları vs.. anlatılırken orada kendisi Peygamber olduğu halde geri döndüğünde orada balığın/kızartılmış balığın/yiyeceğin yâni hazır yemeğin suya karışması ve yanındaki fetâsı/bedeni/yâni nefsi ile.. Bedeni de yanında çünkü.. “Nerede bizim azık?.” Fetâsı/Aklı.: “Biz mola verdiğimiz kayada/yede otururken kızarmış balık canlanıp denize atlayıp kaçtı sana söylememi şeytân bana unutturdu!." Ve muşa aleyhisselâm.: “Haah işte biz balığın dirildiği yeri orayı arıyorduk!.” der. Fetâsı zannediyor ki kızacak!. hayır hayır “orayı arıyorduk biz zâten!." Kısasa kısas geri dönüldüğünde orada bir Ledünn İlminden Hızır aleyhisselâm ya da bir EHLuLLAH ikisi de farketmez. Musâ Peygamber aleyhisselâma orada delil/rehber/mürşid olan birisi var!.
Mesele burada, bu alçaklık yükseklik meselesi değildir YOLU BİLİŞ meselesidir.. onun için, hiç kimsenin ne olduğunu ALLAH bilir!.

Ben yazmışımdır zaman zaman.: “Gecenin altında gelip kapımı çalıp beni uyandıran uyuz köpek benim mürşidimdir!. Çünkü beni uykumdan uyandırmıştır!. Uyuz köpek ama, beni uyandırmıştır!. Bütün kâinât allame-i cihân da olsa benim için sıfırdır!. Ben zom uykumun içinde kâbus görüyordum!. ya da “ALLAH!. yALLAH!.” diyordum da netice yoktu korku vardı.”
Gönül Kapımı çalıp uyandırdığı için Mürşidim.. İşte bu gönül kapısı!.
Onun içinde dikkat etmemiz gerekiyor!. ALLAH’ın izni ve inayetiyle!.
TâHâ Sûresi böyle Muhteşem ve Mubârek Sûredir. işte Firavûnu, Firavûn yapan o meşhur sihirbazları ve İnsÂNlar RABBlaştırmış o da, onu kabul etmiş, herkes kabul etmiş, herkes adamları öyle tanıyorlar!. ve Firavûn bunu yaparken sihirbazlardan faydalanıyor, Karun gibi çok zengin olan işini bilenlerden faydalanıyor, Veziri Haman’dan faydalanıyor!. Teknikte çoğu üstün eserler yapıyor!. ne gibi?. piramitler gibi meselâ.. Daha hâlâ çözülememiştir nasıl yapıldığı ışık oyunları hâlâ kestirelememiştir.. Onun içinde göstereceksiniz sihirleriniz toplayıp dendiğinde ne diyor.: “Eee sizin pazar günü yâni alış veriş yaptığınız halkın toplantı yaptığı gün olsun ki diyor Musâ aleyhisselâm o günde kararlaşalım ki bir şey olmasın yâni herkes görsün ne olduğunu.” Firavûn’un da CÂNına minnet yâni halkın içinde fitne çıkmasın diye..
Ne diyordu 29 âyette,
“Kale mev'idüküm yevmü’z- zinet”.: Dedi ki Musâ aleyhisselâm mevid yâni anlaşacağımız yer ve zamanımız vaad ettiğimiz zaman ne olsun yevmu’z- ziynet/ziynet günü olsun yâni herkesin zîynetini ne ise elindeki bütün imkanlarını giyinip kuşanıp pazara çıktığı gün olsun.”
“ve ey yuhşera’n- nasü duha.: ki İnsÂNlar haşr olsunlar toplansınlar ne zaman duha zamanı yâni kuşluk vakti olsun” diye anlaştılar.
60. âyette ALLAHu zü’L- CeLÂL;
Fe tevella fir'avnü.: Firavûn fe tevella dönüp gitti yâni. “fe cemea” derhal topladı neyi topladı “keydehu sümme etâ” ne kadar düzenbazlık varsa yâni her şeyi alevere bütün silâhlarını topladı sihirbazlar da bunlardan bir bölümüydü yâni sonra “sümme etâ” geldi her türlü tedbirini aldı ve geldi nereye geldi?. Bayram Yeri’ne geldi bütün tedbirlerini aldı tâbi..


قَالَ لَهُم مُّوسَى وَيْلَكُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَيُسْحِتَكُمْ بِعَذَابٍ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَى
Resim---“Kâle lehum mûsâ veylekum lâ tefterû alallâhi keziben fe yushıtekum bi azâb (azâbin), ve kad hâbe menifterâ.: Musâ (aleyhisselâm) onlara şöyle dedi.: “Size yazıklar olsun! ALLAH'a yalanla iftirâ etmeyin yoksa sizi azâbla yok eder ve (O'na) iftirâ eden(ler) hebâ olmuştur.” (TâHâ 20/61)

Kâle lehum mûsâ veylekum lâ tefterû alallâhi keziben fe yushıtekum bi azâb.. Musâ Musâ aleyhisselâm onlara dedi ki.: “Yazıklar olsun size, veyl olsun size, ALLAH’a iftirâ etmeyin!.” Keziben, yalanla yalan söyleyerek ALLAH’a iftirâ etmeyin!. Eğer buna devâm ederseniz, bunun hemen akabinde ne gelir sizi saht eder, yok eder, bir azâbla sizi saht eder, yok eder, siler atar..
ve kad hâbe menifterâ.. ve yemîn olsun ki, kesinlikle hebâ oldu, hüsrana uğradı. Kim ki iftirâ ettiyse sonuçta hüsrana uğradı..” dedi Musâ aleyhisselâm..
Ne kadar?. Bu güne kadar kim iftirâ eden olduysa en sonuçta onlar mahvoldular yerle bir oldular yok oldular hüsrana uğradılar ve uğrarlar..


فَتَنَازَعُوا أَمْرَهُم بَيْنَهُمْ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى
Resim---“Fe tenâzeû emrehum beynehum ve eserrûn necvâ.: Böylece işlerini (hilelerini), kendi aralarında görüştüler (tartıştılar) ve gizlice konuştular.” (TâHâ 20/62)

Bunlar ne yaptılar?. nizâ yaptılar, kendi aralarında tartıştılar, münakaşa ettiler, görüştüler. yâni “neler yaparız.” İşlerini.. ne işler yapacaklarını kendi aralarında incelediler, görüştüler kabul ettiler veya reddettiler felân.. Aralarında bu işi yaptılar sır olarak, kendi aralarında, herkesin duyacağı şekilde değil de necvâ/gizlice fısıl fısıl konuşarak aralarında istişâre yaptılar ne yapacaklarını.. yâni Musâ aleyhisselâm öyle diyor ama biz, neticede neler yaparız!.” diye aralarında fısıldaşıyorlar..

Tıpkı şimdiki gibi yâni.. Öyle olmuyor mu şu ÂN meselâ!. İnsÂNlar, İnsÂNları kandırırken önce kendi aralarında planlarını kuruyorlar şöyle ederiz böyle ederiz kim kandırırsa onun oluyor. Çünkü herkes siyasetçiler gibi “şöyle yaparız böyle yaparız!.” diyor.. nasıl yapacaklarına gelince işler karışıyor..


قَالُوا إِنْ هَذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَن يُخْرِجَاكُم مِّنْ أَرْضِكُم بِسِحْرِهِمَا وَيَذْهَبَا بِطَرِيقَتِكُمُ الْمُثْلَى
Resim---“Kâlû in hâzâni le sâhirâni yurîdâni en yuhricâkum min ardıkum bi sihrihimâ ve yezhebâ bi tarîkatikumu’l- muslâ.:v “Bu ikisi gerçekten iki sihirbazdır. Sihirleri ile sizi yurdunuzdan çıkarmak ve üstün olan tarikatınızı (yolunuzu, dîninizi), yok etmek istiyorlar.” dediler.” (TâHâ 20/63)

Sonuçta dediler ki.: “Şu ikisi varya şu ikisi, le sâhirani/bunun ikisi sihirbaz, kim o ikisi, Musâ aleyhisselâmla Hârûn aleyhisselâm.. Bu ikisi var ya bu ikisi açık seçik muhakkak sihirbaz bunlar!." Niçin sihirbaz bunlar?. “Sizi yurdunuzdan yuvanızdan çıkaracak iki sihirbaz bunlar.” dediler. Neyle?. “Bu iki sihirbaz sihirleriyle sizi memleketinizden yurdunuzdan sürüp çıkaracak” dediler. Böylece ne yapıyorlar sizin üstün olan böyle olduğu daha önceden belli olan ki, siz bunu yaşadınız.. çünkü müsla/bura sizin sılanızdı, yurdunuzdu ve bu sizin için çok üstündü ve bu sizin tarikatınızdı, dininizdi, yâni yolunuzdu. ne yapıyor bunlar?. "Sizin bu yolunuzu, yüksek yolunuzu dininizi bunlar ikisi yok ediyorlar.. sizi çıkarmıyorlar yurdunuzdan, dininizi kökünden kazıyorlar yâni götürüyorlar böyle..” diyorlar. “Bu ikisi varya bu ikisi bunlar büyük sihirbazlar sihirleri var.." Nereden biliyorlar?. Çünkü Musâ aleyhisselâm Firavûna ilk defa burada göstermiyor..
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »



فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَى
Resim---“Fe ecmiû keydekum summe’tû saffâ (saffen), ve kad efleha’l- yevme menista’lâ.: (Firavûn şöyle dedi): “Artık hilelerinizi (sihirlerinizi) toplayın. Sonra saf saf (sırayla) gelin. Ve o gün üstün gelen, felâha (kurtuluşa, zafere) ulaşmış olur.” (TâHâ 20/64)

Fe ecmiû keydekum summe’tû saffâ.. Firavûn kendine tâbi olan, kendini RABB bilenlere diyor ki, “fe” hemen hiç durmadan.: “Bütün keydlerinizi/hilelerinizi, tuzakarınızı neyiniz varsa tümünü toplayın, cem’ edin toplayın, sonra saf saf olun saf safa gelin, hepiniz dizilin.
ve kad efleha’l- yevme menista’lâ.. And olsun ki kesinlikle kim üstün olmak istiyorsa üstünlük sağlarsa o, bu gün iflâh olur, zafere ulaşır..
Bütün keydçiliklerini hilebâzlıklarını toplayıp safa geçin.. Bu gün kim üstünlük sağlarsa, kim üstünse iflâh olur, zafere ulaşır..
İnsÂNlar bugün de aynı sihirler, televizyonlar, akan hayat.. kimse çocuğuna bile sâhib çıkamıyor.. öyle bir zihin kirlenmesi var ki en inançlı olması gerekenlerin bile ayakları kayabiliyor..


قَالُوا يَا مُوسَى إِمَّا أَن تُلْقِيَ وَإِمَّا أَن نَّكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَى
Resim---“Kâlû yâ mûsâ immâ en tulkıye ve immâ en nekûne evvele men elkâ.: “Ya Musâ, (asanı) sen mi atarsın yoksa önce atan biz mi olalım?” dediler.” (TâHâ 20/65)

Dediler ki.: Ey Musâ, nasıl olsun, senin atmanla mı olsun yoksa önce atan biz mi olalım. Sen mi atacaksın neyin varsa âsan, neyin atacaksan at.. yoksa önce atan biz mi olalım.. Buradaki elkâ.. ilkâ etmek öyle bir ilkâ etmek ki herkes dehşet ve hayret içinde kalacak.. ilkâ nedir?. İğne vurmak gibi, yâni zehir ya da zemzem her ne ise, ilaç.. yâni o, kesin tesir gösterir.. böyle bir atmak amma, gösterir tesirini.. yâni sen mi yapacaksın önce yoksa biz mi yapacağız evvelâ.. hâdi bakalım diyorlar meydan okuyorlar!.


قَالَ بَلْ أَلْقُوا فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِن سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَى
Resim---“Kâle bel elkû, fe izâ hıbâluhum ve ısıyyuhum yuHAYyelu ileyhi min sıhrihim ennehâ tes’â.: (Musâ as): “Hayır, (siz) atın!” dedi. Böylece (onları attıkları) zaman onların ipleri ve asaları, kendisine, onların sihirlerinden dolayı “hızla hareket ediyor” gibi göründü.” (TâHâ 20/66)

Bilâkis siz atın o zaman attıklarında onların elinde ipe benzer bir şey vardı.. habl ip demek.. habli’l- verîd var ya.. o getirdikleri kalın bir ip gibi şey güneşe bırakılınca içi cıva dolu olduğu ve ısıtıldığı anda baş edilemez halde yerde harkete başlıyor. O şey/cıva içinde bulunduğu kabının içinde o siyah renkli ve sıcağı emince kısa sürede civa genişledi, genişleyince dışarı çıkamıyor içindeki bütün boşluklarda etrafa çarpıyor.. yâni onların âsaya karşı getirdikleri sihirleri ip.. hıbâluhum.. onların ipi öyle bir hayat verdi ki bakanlara, kim bakıyorsa onlara bir sihir yapıyorlar.. basbayağı yerdeki ip gibi olan şeyi yılan gibi oynattılar diye her şey hayal içinde kalıyor onların attıkları ipleri değnekleri hepsi böyle bir sürü çeşitli şekillerde olanlar her kim attıysa etrafında oynamaya başlıyor ve İnsÂNlar öyle hayal ediyorlar ki, bunu gerçek sanıyorlar.. tes’â nedir koşuyor hızlı hareket ediyor, siğirtiyor, hareket ediyor. çünkü içindeki cıva çöl sıcağını yedikçe baş edemiyorlar.. tıpkı İnsÂN nefsi gibi!.
ALLAH korusun azdıkça azar.. azdıkça azar kimse durduramaz içinden gelir çünkü..


فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُّوسَى
Resim---“Fe evcese fî nefsihî hîfeten mûsâ.: Bu sebeble Musâ (aleyhisselâm), kendinde bir korku hissetti.” (TâHâ 20/67)

Bu olay okadar çok garip ve dehşetli oldu ki, Musâ aleyhisselâm bunu böyle görünce kendi içinde bir korku hissetti.. kim?. Musâ aleyhisselâm böyle görünce her taraf yılan doldu yâni kim ne attıysa kimi öyle kimi böyle her sihirbaz kendine göre bir şey yapmış bundan içi ürktü yâni ürperdi.. daha doğrusu korkudan ürperdi.. içinde bir ürküntü hasıl oldu yâni.. halk etkilendiği için.. halk görüyor moralı bozuldu yâni bir anda ürperme hissetti..


قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنتَ الْأَعْلَى
Resim---“Kulnâ lâ tehaf inneke ente’l- a’lâ.: “Korkma! Muhakkak ki sen, sen üstünsün.” dedik.” (TâHâ 20/68)

Kulnâ.. ALLAHu zü’L- CeLÂL buyuruyor.: Asla korkma çünkü sen kesinlikle sen a’lâsın üstün olan sensin.. inneke.. şüphesiz ki sen, sen varya sen âliyyü’l- a’lâsın, yâni üstün olansın, a’lâ olansın.. senin korkman olmaz yâ Musâ korkma!. yâni bu olanlar bizim dışımızda değil buyuruyor ALLAHu zü’L- CeLÂL!.
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَى
Resim---“Ve elkı mâ fî yemînike telkaf mâ sanaû, innemâ sanaû keydu sâhır (sâhırin), ve lâ yuflihu’s- sâhıru haysu etâ.: Ve sağ elindekini (asanı) at, onların yaptığı şeyleri yutacak. Onların yaptıkları sadece sihirbâz hilesidir ve sihirbâzlar, nereden gelirse gelsinler, felâha (kurtuluşa) eremezler.” (Tâ-Hâ 20/69)

Ve elkı mâ fî yemînike.. sen şu sağ elindekini asâyı bir at sağ elindekini..
telkaf mâ sanaû.. kesinlikle onların sanatı olarak yaptıkları şeyleri dehal yutacak, ilkaf edecek yutacak, yutar onu ne yaptılarsa yapsınlar. , innemâ sanaû keydu sâhır.. ki şüphesiz ki onların yaptığı şey nedir bir sihirbâz hilesidir yâni gerçek mu’cizeyle alâkası yok, teknik bir şey.. onu buyuruyor.. ALLAHu zü’L- CeLÂL ilân ediyor.. ve lâ yuflihu’s- sâhıru haysu etâ.. asla olmaz.. ne olamaz?. yüulihu iflâh olamaz, zafere ulaşamaz, kurtulaşa eremez, netice alamaz.. bu sihir işleri nereden olursa olsun, nereden gelirse gelsin.. Dünyânın en tekniklerinden de gelsin, bütün bunlarla da gelsin bu sihirler mu’cize değildir ve asla başarıya ulaşamaz.. bunların yaptığı sanattır çünkü sanadır kendilerinin yaptığı sanattır çünkü sanaadır kendilerinin yaptığı şeyler.. ALLAHu zü’L- CeLÂL bu sâyede Musâ aleyhisselâm’a duyuruyor korkma buyuruyor ne korkuyorsun ALLAHu zü’L- CeLÂL yanında..


فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَى
Resim---“Fe ulkıyes seharatu succeden kâlû âmennâ bi RABBi hârûne ve mûsâ.: Bunun üzerine sihirbâzlar secde ederek yere kapandılar. Biz: “Hârûn ve Musâ'nın RABBine îmân ettik.” dediler.” (Tâ-Hâ 20/70)

Ne zaman ki Musâ aleyhisselâm sağ elindekini attı. ALLAH’ın emrine uyarak “sağ elindekini at!” dediği ÂNda attı. ALLAH celle celâlihu emretti çünkü vahiy..
Fe ulkıyes seharatu succeden.. sihirbâzlar yere atıldılar, yere kapandılar, ilkâ oldular, toz toprak gibi. yâni bir avuç kum serpilmiş gibi çölün içinde oldular. secdeye kapanarak yerle bir oldular ve.:
“kâlû âmennâ bi RABBi hârûne ve mûsâ.: “Biz Hârûn ve Musânın RABBına inandık.” dediler secdede.. çünkü Musâ aleyhisselâm’ın asâsı sihirhbazların neyi varsa hepsini yuttu, ortada bir şey kalmadı baka kaldı herkes. Sihirbâzlarda bunun sihir olmadığını anladılar.: “Bu bizimkilere benzemiyor!.” dediler ve secdeye kapandılar.. evet bunlar hep bizim içimizde olan şeylerdir hep kendi içimizdeki şeyler. ne dediler;


قَالَ آمَنتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَ
Resim---“Kâle âmentum lehu kable en âzene lekum, innehu le kebîrukumullezî allemekumu’s- sihr (sihra), fe le ukattıanne eydiyekum ve erculekum min hilâfin ve le usallibennekum fî cuzûın nahli ve le ta’lemunne eyyunâ eşeddu azâben ve ebkâ.: (Firavûn): “Size izin vermemden önce ona îmân mı ettiniz? Muhakkak ki o, gerçekten size sihir öğreten, sizin büyüğünüzdür (ustanızdır). Bu durumda mutlaka sizin ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama keseceğim. Ve sizi mutlaka hurma ağacına asacağım. Ve böylece hangimizin azâbı daha şiddetli ve daha kalıcı (imiş) gerçekten bileceksiniz.” dedi.” (Tâ-Hâ 20/71)

Kâle âmentum lehu kable en âzene lekum, innehu le kebîrukumullezî allemekumu’s- sihr.. Firavûn.: “Ben size izin vermemden vermeden önce ona imÂN mı ettiniz, ona imÂN mı ediyorsunuz?!.” Kime?. Musâ’nın RABBına.. “Ben size izin vermeden önce.. sizin için izin vermedim ben." innehu şüphesiz ki bu Musâ var ya, bu size sizin bilmediğiniz sihri öğreten en büyük sihirbâzmış kesinlikle.. o, gerçekten size sihri öğreten sizin üstadınızmış, sihirbâzın tekiymiş öğrmeninizmiş, daha büyük sihirbâzmış..

fe le ukattıanne eydiyekum ve erculekum min hilâfin ve le usallibennekum fî cuzûın nahli ve le ta’lemunne eyyunâ eşeddu azâben ve ebkâ.: kesinlikle, muhakkak, bu böyle olunca ellerinizi ve ayaklarınızı keseceğim.. iyi nasıl keseceksin?. Hilâf/ters, karşı, zıd olarak.. sağ elinizi keseceğim sol ayağınızı keseceğim.. yâni çapraz keseceğim.. ve bununla da kalmayacağım size bu işkenceyi yaptıktan sonra mutlaka, yemîn olsun, muhakkak sizi sallandıracağım, asacağım bir hurma ağacının cüz’ine yâni dalına asacağım.. sizi hurma ağacının dalında sallandıracağım.. bir hurma dalında sizi asacağım..
siz böylece bu acılar içinde, hangimizin Musânın RABBi'nin mi, benim mi hangimizin daha şiddetli ve bâki olan, azâbı varmış ve daha kalıcı olan hangimizinmiş siz gerçekten göreceksiniz, bileceksiniz ve bizzât yaşayacaksınız!.” diyor..

Ben size izin vermeden önce siz.: “Musâ’nın ve Hârûn’un RABBı’na inandık” dediniz ve secdeye kapandınız demek ki o, size sihri öğreten en büyüğünüzmüş bizim haberimiz yokmuş!.” diyor. “o halde ben sizin ellerinizi ve ayaklarınız çarpraz olarak keseceğim ve sizi hurma dalında sallandıracağım böylece siz de kesinlikle Musânın Hârûnun RABBı mı yoksa ben mi hangimizin azâbı daha şiddetliymiş ve daha bâkiymiş bunu öğretmiş olacağım.” Diyor.. Firavûn kendince RABB!. yâni “RABBukum alâ.” diyor değil mi. “Ben sizin yüce RABBınız değil miyim?!” diyor..


قَالُوا لَن نُّؤْثِرَكَ عَلَى مَا جَاءنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذِي فَطَرَنَا فَاقْضِ مَا أَنتَ قَاضٍ إِنَّمَا تَقْضِي هَذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا
Resim---“Kâlû len nu’sireke alâ mâ câenâ minel beyyinâti vellezî fataranâ fakdi mâ ente kâd (kâdin), innemâ takdî hâzihi’l- hayâte’d- dunyâ.: “Bize gelen mu’cizeler karşısında asla seni tercih etmeyiz (üstün tutmayız). Çünkü bizi, O yarattı. Bu durumda sen, yapacağını yap. Fakat sen, ancak bu Dünyâ hayatında yaparsın.” dediler.” (Tâ-Hâ 20/72)

Kâlû len nu’sireke alâ mâ câenâ mine’l beyyinâti.. Sihirbâzlar dediler ki.: “Biz asla seni üstün tutmayız, tercih etmeyiz. bize beyyinât geldikten sonra.” Beyyine, işe yarar delil, mu’cize, hakikatın hakikatı bize gelmişse biz daha seni üstün tutmayız.. seni daha üstünmüş felân bu lafları yemeyiz artık..
vellezî fataranâ fakdi mâ ente kâd (kâdin), innemâ takdî hâzihil hayâted dunyâ.. O, senin dediğin RABB var ya “Musâ’nın RABB’ı” dediğin RABB.. O, fıtratımızda bizi yarattı yâni temelinde var O!. Elinden ne geliyorsa hiç durma yap, derhal yap. ne yapacaksan yap.. sen yapacağın ne varsa hepsini yap!. diyorlar. Bir gerçek var, şüphesiz olan bir gerçek var ki neymiş o!. Sen ne yapacaksan bu Dünyâ da yapacaksın. Dünyâ hayatında yaparsın, ne yaparsan yap hadi!. Çünkü sen, gelip geçici bu Dünyâ Hayatında yaparsın!. Firavun, dediklerini ve yaptı.. ama biz artık gerçeği bulduk, Hakikat-ı MuhaMMedîye ye erdik..


إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَمَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ وَاللَّهُ خَيْرٌ وَأَبْقَى
Resim---“İnnâ âmennâ bi RABBinâ li yagfire lenâ hatâyânâ ve mâ ekrehtenâ aleyhi mine’s- sihr (sihri), vallâhu hayrun ve ebkâ.: Muhakkak ki biz, hatalarımızı ve ona karşı sihirden bize zorla (istemeyerek) yaptırdığın şeylerden (dolayı) bizi, mağfiret etsin (affetsin ve günahlarımızı sevâba çevirsin) diye RABBimize îmân ettik. Ve ALLAH, daha hayırlıdır ve daha bâkidir (kalıcıdır).” (Tâ-Hâ 20/73)

İnnâ âmennâ bi RABBinâ li yagfire lenâ hatâyânâ ve mâ ekrehtenâ aleyhi mine’s- sihr.. “Biz RABBımıza imÂN ettik." Niçin?. Hatalarımızı bağışlasın diye, mağfiret etsin diye RABBımıza imÂN ettik. Ve senin bize yaptırdığın ve yaptığımız ikrah/iğrenç şeylerden, çirkin şeylerden dolayı.. Bize sen bunları yaptırdın bu kadar İnsÂNlar bizim sihirlerimiz yüzünden seni RABB bildi bize iğrenç şeyler yaptırdın. bize sihir diye çok iğrenç şeyler yaptırdın, halkı saptırdın bizimle.. bunlardan dolayı ALLAH bizi bağışlasın diye RABBımıza imÂN ettik!.” diyorlar.
vallâhu hayrun ve ebkâ.. “ve ALLAH’a yemîn ederiz ki, daha hayırlıdır ve mutlak bâki olandır, ebedî olandır. Sen üç günlük Dünyâda öyle yapmışsın böyle yapmışsın zâten yapacaksın yap, ama ALLAH celle celâlihu, bu yaptıklarımızdan dolayı bizi bağışlasın. çünkü biz yanlış yaptık ve gerçeği gördük.” diyorlar..


إِنَّهُ مَن يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيى
Resim---“İnnehu men ye’ti RABBehu mucrimen fe inne lehu cehennem (cehenneme), lâ yemûtu fîhâ ve lâ yahyâ.: Muhakkak ki kim RABBine suçlu olarak gelirse, o taktirde mutlaka cehennem onun içindir. Orada ne ölür, ne yaşar.” (Tâ-Hâ 20/74)

İnnehu men ye’ti RABBehu mucrimen.. devâm ediyorlar.. şüphesiz olan bir şey var ki, kim gelirse RABBısına mücrimen/cürüm işlemiş olarak, suçlu olarak..
fe inne lehu cehennem.. şüphesiz ki onun için mutlaka cehennem vardır. kim RABBına karşı açık seçik bilerek isteyerek mücrim olarak gelirse, cürüm işlemiş olarak gelirse kesinlikle onun için cehennem vardır.. işte imÂN etmeyenleri ALLAH böyle bildirir.. yâni kim kabahat işlemiş suç işlemiş şu sebeble işlemiş bu sebeble işlemiş niçin işlemişse işlemiş işte RABBısına suçlu gelirse, ona muhakkak ki cehennem vardır..
lâ yemûtu fîhâ ve lâ yahyâ.. o cehennem ise, o cehennemde ne ölüm vardır ne de, hay olmak vardır. yâni dirilik vardır. orada ne ölür ne yaşar.. ölür yaşar, ölür yaşar.. yâni böyle bir CÂN çekişme vardır onun için cehennemîn içinde ise, ne öle bilir ne dirilebilir gerçek şu ki kim RABBisine suçlu olarak günahkar olarak cürüm işlemiş olarak gelirse hiç şüphesiz ki onun içinde cehennem vardır o cehennemîn içinde de ölmekde yoktur dirilmekte yoktur CÂN çekiştirme vardır..


وَمَنْ يَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُوْلَئِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَى
Resim---“Ve men ye’tihî mu’minen kad amile’s- sâlihâti fe ulâike lehumu’d- derecâtu’l- ulâ.: Kim de ona bir mü’min olarak sâlih ameller işlemiş olduğu halde varırsa, işte onlara en yüksek dereceler vardır.” (TâHâ 20/75)

Ve men ye’tihî mu’minen kad amile’s- sâlihâti.. kim ki RABBısına gelirse, mü’minen/mü’min olarak gelirse, MuhaMMedî bir Mü’min olarak gelirse, kesinlikle o sâlih amel işlemiştir, imÂNını ispat etmiştir.. O, RABBısına inanmış ve onun gereği olan sâlih amellerde bulunarak ona gelmiştir sadece içi boş laflarla değil yâni fiilen de tatbikat yaparak gelmiştir..
fe ulâike lehumu’d- derecâtu’l- ulâ.. işte onlar için böyle olanlar için cehennem yoktur.. ne vardır?. onlar içn vardır derecâtu’l- ulâ aynen demin söylediğiz ulâ, ali, yüksek dereceler vardır.. onun için kim ki RABBısına imÂN edip sâlih amel işlemiş olarak (mücrim değil) gelirse işte onlar için yüksek dereceler vardır.. derecat/dereceler vardır cennetler de aklımızın ermediği şeyler de derece derece.. yâni git de git oku yüksel oku yüksel buyuruyor ya Kur’ÂN-ı Kerîm’i kerim de hadisi kudsi de öyle buyuruyor demi oku yüksel oku yüksel nereye kadar nereye kadarsa oraya kadar..
Kur'ÂN-ı Kerîm AkıL KâiNâtına sığmayacak kadar;
SONsuz Murad-ı İLâhî HiKmetLeri,
SONsuz Emr-i İLâhî İBretleri içeren Kevser Kaynağımızdır..
“Bu Kur’an çok mübârek bir kitapdır. Onu sana indirdik ki âyetlerini düşünsünler ve aklı selim sahipleri öğüt alsınlar” buyurmuştur.


كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُوا الْأَلْبَابِ
Resim---“Kitâbun enzelnâhu ileyke mubârekun li yeddebberû âyâtihî ve li yetezekkere ûlu’l- elbâb (elbâbi).: Bu Mübârek Kitabı sana indirdik, âyetleri ile tedbir alsınlar ve ulû’l- elbab tezekkür etsin diye.” (Sâd 38/29)

Resim---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Her zaman Kur’ÂN okuyan kimseye şöyle denecektir: Oku ve yüksel, dünyada tertîl ile okuduğun gibi burada da tertîl ile oku. Şüphesiz senin merteben, okuduğun âyetin son noktasındadır.” buyurdu.
(Abdullah İbni Amr İbni Âs radıyallahu anhümâ’dan; Ebû Dâvûd, Vitr 20; Tirmizî, Fezâilü’l-Kur’ÂN 18)

Resim---Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem.: “Kim Kur’ÂN’ı okur ve onu güzelce ezberler, helâlini helâl, haramını haram kabul ederse, ALLAH bu sayede o kimseyi cennetine sokar. O kişi de kendi âilesinden hepsi cehennemi hak etmiş on kişiye şefaat eder” buyurmuştur.
(Tirmizî, Fezâilü’l-Kur’ân 13; Ahmed İbni Hanbel, Müsned, I, 148).

جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَذَلِكَ جَزَاء مَن تَزَكَّى
Resim---“Cennâtu adnin tecrî min tahtihe’l- enhâru hâlidîne fîhâ ve zâlike cezâu men tezekkâ.: İçinde ebedî kalacakları, altından nehirler akan adn cennetleri vardır. Ve işte bu, tezkiye olanların (nefs tezkiyesi ve tasfiyesi yapanların) mükâfatıdır.” (TâHâ 20/76)

Cennâtu adnin tecrî min tahtihe’l- enhâru hâlidîne fîhâ..
şimdi o derecelerden biraz bahsediliyor..
Cennâtü adnin.. Adn Cennetleri bunlardan birisi ki;
Adn Cennetlerine girenlerin her an Cemalullah’ı görebilecekleri bizzat Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem tarafından bildirilmektedir.. (Buhârî, Tefsir 55; Müslîm, İman 296)

Tecrî, cerr eder, ceryÂN eder, akar, tecrî eder, çeker, yâni cerr eder çeker.. Cerr Dişlisi diyoruz ya iş makinalarının motor dögüsünü büyük dişlilere akataran..
Altından ırmaklar akan Adn Cennetleri.. onlar, orada ebedî, halid, muhalled, halledilmiştirler.. ebedî kalırlar ve ebedîdirler orada..
ve zâlike cezâu men tezekkâ.. işte bu varya bu cezadır/karşılığıdır, mükafatıdır.. kim ki nefsini tezkiye etti, temizledi.. zekâ etti, zekî etti, anlayışlı etti.. yâni müzekkâ etti, tezkiye etti, tertemiz yaptı nefsini.. zâten bunu yapmadan öbürlerini, imÂN etmeyi ve amel etmeyi beceremez.. çünkü onları yaptım sanır, hava alır sonunda.. böyle temiz olduğu zaman ise fiilen yaşar, içinde ebedî kalacakları altından ırmaklar akan Adn Cennetleri’nde kalırlar..
İşte bu arınmış, temizlenmiş, tezâkka bulmuş nefislerin karşılığıdır.. ne dersen de.. ırmaklar, bir defa alttan akmaz üsten akar.. bu nasıl bir şey ki buralarda zevk yapılır.. yâni tefsir yapılmaz da zevk yapılır.. O nedir AdN.. Dünyâ nedir?. Dünyâ “den’i” kökünden dir “dane-alçaklık” kökündendir.. adn, din, dane, edna Dünyâ.. bütün bunlar bundan türerler yâni NÛRuLLAH Dâimîyetidir.. ADN nedir?. Senin şahsına tâyin edilen hayattır.. Bu hayat senin.. bu beden kabının içinde altında/yâni içinde CÂN ceryÂNı gibi “habli’l- verîd”den, RABBu’l- ÂLeMînden, akrebinden/akrabandan ceryÂN alır da, tecrî yaparsa; Rububîyyet ve Rûsilîyyet Cem’iyyetini “sen”lik yaparsa, kendine ve ışığa kavuşursa.. =>NÛRuLLAHa =>NûR-u MuhaMMed aleyhisselâma karışırsa işte bu cennâttır.. cennedir yâni NûR-u MuhaMMed ve NÛRuLLAH CEM’ olmuştur kalbine.. Cennet-i Adn olmuştur.. Dünyâ Cenneti olmuştur onun Bedeni.. zâten Nefsi ona uyum sağlamıştır.. Kalbinde RûHunda hep “BİZ BİRİZ”Lik vardır.. NAHNU SIRRı doğmuştur..
tahtihe’l- enhâru hâlidîne fîhâ.. onun altında.. ne yapar enhar nedir?. Enhar, ırmaktır.. başka.. Enhar, gündüzdür gündüz, nehardır gündüz.. artık orada gündüz ceryÂN eder, içi ebedî aydınlığa kavuşur, NÛRuLLAHa kavuşur, orada karanlık olmaz, güneş batmaz ve doğmaz..
yâni..

Cennâtu adnin tecrî min tahtihe’l- enhâru hâlidîne fîhâ.. çünkü artık o ebedî olmuştur.. yâni batmayan güneşe kavuşmuştur.. bu şuna benzer bir İnsÂNı elimizde olsa da on kilometre yukarı çıkarsak göğün üstüne orta tutsak, ebedîyen güneş batmayacaktır, gece de olmayacaktır.. o kimse aşağıdan Dünyâdaki İnsÂNların gece ve gündüz diye oynadığı oyunu seyreder..
ve zâlike.. işte bu varya bu, bu neyin karşılığıymış neyin karşılığı?. şunu yapmış bunu yapmış şöyle yapmış böyle yapmış kardeşim anladım anladım da; oruç tutmuş, namaz kılmış, Dünyâ kadar yapmış.. yapmış da, peki ne buyuruyor.. bu neyin karşılığıdır.. kim ki nefsini tezkiye etti, tertemiz yaptıysa pırıl pırıl, yalıtkanlığı iletkenliğe çevirdiyse ALLAH celle celâlihu bunun karşılığında Adn Cenneti veriyor..
Anladım adam câmiden çıkmıyor, her şeyi yaptığını söylüyor fakat, içinde ne var?!. içerde yalıtkanlık var, pis var, pas var, hased kesad var, ne varsa var içerde.. dışardan bir başka şey gözüküyor halbuki ALLAHu zü’L- CeLÂL Adn Cenneti’ni ne yapıyor içinden NûRu MuhaMMed=>NÛRuLLAH doğup gündüze çevirdiğini söylüyor değil mi?. “tecrî” buyuruyor “CÂN ceryÂNına kavuşur.” buyuruyor.. öyle bir olur ki ebedî gündüze döner artık NûR içinde NûRun ala NûR olur..
Bu neyin karşılığıdır?. men tezekkâ.. adam temizlendiyse.. bu kadar önemlidir bunlar Hakan!. Gerisi faso füsodur.. yâni bizim ülkemizdeki acı şey şudur ki, Kur’ÂN-ı Kerîmde on sûrenin dahi mânâsını bilmeden ha bire Kur’ÂN-ı Kerîm okumak.. ya da ha bire bir şeyler yapmak peşinde fakat, sonuç sıfırdır.. neden?. şu âyeti dahi anlatamazsınız.. “Adn Cenneti nedir?” diye soralım câminin önünde.. ne diyecek adam islâmın beş şartını sayacak, şudur budur.. kardeşim anladım da şuna bir bak ALLAH’ını seversen.. yâni oruç tutan, namaz kılan mı buyuruyor?. yoksa “nefsini temizliyen mi” buyuruyor.. ALLAH ALLAH adam dışarıya cılâ atıyor içeri leş gibi.. öyle şey olmaz kardeşim “Cenneti Adn böyledir” kim söylüyor bunları?. kim söyleyecek Sabahleyin en büyük kâfir, Kuşluk Vakti/Duha Vakti ve ikindi üzeri de şehîd olanlar söylüyor.. sihirbâzlar bir gruptur bunlar bir kişi değil cemaattır.. Kuşluk Vakti/Duha Vakti Müşrik iken, “Firavûn RABBtır!.” derken, İkindi üzeri.: “Hayır öyle değil Musânın ve Hârûnun târif ettiği RABB’ı RABBtır!. öldüreceksen öldür, keseceksen kes sen bu Dünyâda yapabilirsin bu işi.. RABBımıza inandık ve de senden korkmuyoruz!.” diyorlar değil mi?. şehîd oluyorlar..


قَالُواْ آمَنَّا بِرِبِّ الْعَالَمِينَ
Resim---“Kâlû âmennâ bi RABBi’l- âlemin (âlemîne).: Âlemlerin RABBine biz îmân ettik.” dediler.” (TâHâ 20/64) (A’râf 7/121)

رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ
Resim---“RABBi mûsâ ve hârûn (hârûne).: Musa (aleyhisselâm)'ın ve Hârû (aleyhisselâm)'ın RABBine.” (A’râf 7/122)

قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنتُم بِهِ قَبْلَ أَن آذَنَ لَكُمْ إِنَّ هَذَا لَمَكْرٌ مَّكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُواْ مِنْهَا أَهْلَهَا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ
Resim---“Kâle fir’avnu âmentum bihî kable en âzene lekum, inne hâzâ le mekrun mekertumûhu fî’l- medîneti li tuhricû minhâ ehlehâ, fe sevfe ta’lemûn (ta’lemûne).: Firavun şöyle dedi.: “Benim size izin vermemden önce ona îmân (mı) ettiniz? Muhakkak ki bu, şehirde onun halkını oradan çıkarmanız için kurduğunuz bir hiledir (tuzaktır). Artık yakında bileceksiniz (öğreneceksiniz).” (A’râf 7/123)

لأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُم مِّنْ خِلاَفٍ ثُمَّ لأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ
Resim---“Le ukattıanne eydiyekum ve erculekum min hilâfin summe le usallibennekum ecmaîn (ecmaîne).: Mutlaka ellerinizi ve ayaklarınızı karşılıklı (çapraz) keseceğim. Sonra mutlaka (hepsini) hepinizi asacağım.” (A’râf 7/124)

قَالُواْ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنقَلِبُونَ
Resim---“Kâlû innâ ilâ RABBinâ munkalibûn (munkalibûne).: “Muhakkak biz, RABBimize dönmüş kimseleriz (dönenleriz).” dediler.” (A’râf 7/125)

وَمَا تَنقِمُ مِنَّا إِلاَّ أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءتْنَا رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ
Resim---“Ve mâ tenkımu minnâ illâ en âmennâ bi âyâti RABBinâ lemmâ câetnâ, RABBenâ efrıg aleynâ sabren ve teveffenâ muslimîn (muslimîne).: RABBimizin âyetleri bize geldiği zaman, O'na îmân ettik diye bizden intikam alıyorsun. RABBim, bize sabır yağdır ve bizi teslim olmuş (ruhumuz, fizik vücudumuz, nefsimiz ve irademiz) olarak öldür (vefat ettir).” (A’râf 7/126)

وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَّا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَى
Resim---“Ve lekad evhaynâ ilâ mûsâ en esri bi ibâdî fadrib lehum tarîkan fî’l- bahri yebesâ (yebesen), lâ tehâfu dereken ve lâ tahşâ.: Ve andolsun ki Biz, Musâ (aleyhisselâm)'a vahyettik ki: “Kullarımla gece (yola) çıkıp yürü! Sonra da (asanla) vurarak onlar için kuru bir yol aç! (Firavûn’un size) yetişmesinden korkma ve (suda boğulmaktan da) endişe etme!” (Tâ-Hâ 20/77)

ALLAHu zü’L- CeLÂL devâm ediyor.. yemin olsun ki, and olsun ki biz Musâ’ya vahyettik ki, esri/gizlice yürü.. gizlice yürüyün sana uyan kullarımla.. nereye kadar yürüyecekler?. Kızıl Denize kadar oraya varınca, denizin içine varınca asânı vur.. kullarımla isra gece sessizce yürü git var yola çık yürü sonra da denizde kupkuru bir yol aç onlar için.. onlara bir tarik/bir yol aç..
fî’l- bahri yebesâ.. denizin içinde bir yol aç.. yebasa olsun.. kupkuru olsun haa kupkuru olsun öyle sulu felân gömük şey yok kupkuru yol olsun..
lâ tehâfu dereken ve lâ tahşâ.. sakın sakın.: “Firavûn arkamızdan yetişir!.” deme.. Firavûn’un arkanızdan yetişmesinden korkma, asla arkanızdan yetişerek geleceğinden korkma..
ve lâ tahşâ.. ve la tahşa sakın haşyet de duyma, tüylerin ürpermesin, endişelenme hemen yetişirler mi diye yapma böyle vahy ediyor ALLAHu zü’L- CeLÂL.. yâni Musâ aleyhisselâma böyle vahyettik biz yâni yemîn olsun diyor ALLAHu zü’L- CeLÂL andolsun ki Musâya vahyetmiştik ne demiştik.: “benim sana uyan kullarımı benim kelâmımı duyup sana uyan kullarımı geceleyin isrâya çıkar..
İsrâ Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemde de vardır, Kudüs’e mir’aç yürüyüşünde geceleyin yürüyüşe geçir sessizce onlara denizde kuru bir yol aç aşanla.. sakın sakın arkandan yetişilmekten korkma, onların yetişmesinden korkmadan ve endişeye haşyete kapılmadan.. huşû, yâni tahşâ yapmadan şöyle mi olacak böyle mi olacak kendini yiyerek değil yâni rahat rahat ondan rahat ol ve nitekim de böyle olmuştur.. Nasıl olmuştur Kızıl Deniz’e yaklaşırken bakmışlar ki, ordu gittikçe yaklaşıyor haşyet duymayan endişelenmeyen.: “eyvah denize geldik şimdi ne yapacağız?.” demeyen kim vardır.. Musâ aleyhisselâm Hârûn aleyhisselâm vardır.. çünkü onlara vahiy gelmiştir ötekiler ne diyor.: “Bunlar bizi kıstırdılar.” diyor..


فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُم مِّنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ
Resim---“Fe etbeahum fir’avnu bi cunûdihî fe gaşiyehum minel yemmi mâ gaşiyehum.: Böylece Firavûn ordusuyla onları takip etti. Bunun üzerine deniz, onların üzerine öyle bir kapanışla kapandı ki, onları (tamamen) örterek kapladı (onları suda boğdu).” (Tâ-Hâ 20/78)

Bunların hemen arkasından takib oluş.. tâbi olup gittikleri yoldan gitti yâni arkalarına düştü Firavûn ordusuyla beraber, neyi var neyi yok yetişmeye çalışıyor..
Haaa ALLAH’ın Emrini duyup uyanlar ne yaptı?. Kuru yoldan geçti-gittiler.. Firavun ve ordusu dediler ki.: “Bunların geçtikleri yerden bizde geçeriz!.” Deyip sürdüler.. nereye kadar?. denizin ortasına kadar, herkes doldu doldular sonra mütebiken hemen arkasından birden bire ne oldu.. ğayişehüm.. ğaşyetmek neydi.. böyle deniz yutuverdi.. yâni örterek kapladı, ğaşyetti deniz.. o denizin sanki iki tarafı duvar gibi kalkmıştı kapatıverdi.. minel yemmi.. denizden bir deniz yâni dalga gibi iki taraftan geldi kapattı.. mâ gaşiyehum.. onları öyle bir kapladı öyle bir kaplanışla kapladı ki anlatılamaz.. yâni öyle bir yutuş yuttu ki, deniz aynen şimdi zaman zaman gördüğümüz tusunami gibi yerle bir etti, yok etti..


وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَى
Resim---“Ve edâlle fir’avnu kavmehu ve mâ hedâ.: Ve Firavûn, kavmini dalâlette bıraktı ve (kavmini) hidâyetten men etti.” (Tâ-Hâ 20/79)

Ve edâlle fir’avnu kavmehu.. ALLAH celle celâlihu, sapıklıkta bıraktı/dalâlette bıraktı Firavûnu da kavmini de, ona uyan kavmini de..
ve mâ hedâ.. hidâyeti göstermedi, vermedi hidâyeti yâni hidâyeti göstermedi.. hidâyete erişi yapmadı..
Firavûn kendisinin bizzât kendisinin sapmasına sebeb oldu sapıklığı seçti çünkü kendisi tercih etmediği için, ALLAH celle celâlihu bunu yratatı..
Musâ aleyhisselâm da, ALLAH’ın âyetlerine inanmasaydı Firavûn gibi olurdu, onu da yutardı deniz onu demek istiyorum..
Ve edâlle fir’avnu kavmehu.. hem kendisi saptı hemde kavminin böylece hidâyet yollarını kapatmış oldu. yâni kurtuluş yolunu, hidâyet yolunu.. onları doğru yola sevk etmedi. yazık etti türkçesi kendisine de yazık etti onlara da yazık etti. isteseydi doğru yola iletirdi ama yapmadı..
Bugün de öyle ALLAH celle celâlihu, İslâm Milletine kurtuluş versin nice İnsÂNlar çeşitli kılık ve kıyâfetlerde, çeşitli makam ve mevkilerde çeşitli hallerde kavimler, İnsÂNlar, Firavûnluk yapmakta.. Kendi sapıklığını zâten.: “ALLAH!. ALLAH!.” diyerek ya da.: “yALLAH!. yALLAH!.” diyerek ne diyorsa diyor.. ama etrafında ne kadar avâne bulursa hepsini de böyle Tusunamiye çağırıyor.: “Gelin burada boğulun, geberin!." diyor..

İsrâil Oğulları her zaman olduğu gibi, şu anda da onlarda öyle.. diğer İnsÂNlar da onlara dönüp gidiyor nankörlük RABBısına.. defalarca nankörlük etmiş bir millet..


يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ قَدْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى
Resim---“Yâ benî isrâîle kad enceynâkum min aduvvikum ve vâadnâkum cânibet tûri’l- eymene ve nezzelnâ aleykumu’l- menne ve’s- selvâ.: Ey benî İsrail! Sizi düşmanınızdan kurtarmıştık. Ve Tur'un sağ tarafında sizinle (buluşmak üzere) vaadleştik ve size kudret helvası ve bıldırcın indirdik.” (Tâ-Hâ 20/80)

Ey beni İsrâil.. İsrâil Oğulları, sizi düşmanlarınızdan kurtarmıştık ve vaadletmiştik.. sizi düşmanlarınızdan kurtardık, denizden geçirdik bir de vaadleştik TûR Dağının sağ tarafında.. Tûr Dağının sağ tarafından gelmeniz için size bir vaad etmiştik.. oralarda yiyecek bir şey yoktu.. size kudret helvası ve bıldırcın indiriyorduk.. siz hep onunla besleniyordunuz..
TûR Dağının dağının sağ yamacında sağ yanında vaadleştik buluşalım diye.. üzerinize kudret helvasıyla bıldırcın indirdik hep..
ama biraz sonra burada ya da gelecek.: “Biz bundan bıktık usandık mercimekte isteriz, sarımsakta isteriz, şunu da isteriz, bunu da isteriz diye peygamberinize karşı geldiniz ve işi başka yere götürdünüz!.”

80. âyette kalalım İnşâe ALLAHurRahmÂN..
ALLAH celle celâlehu bizi affetsin bağışlasın hakkta hayrda ve rızasında kılsın İnşâe ALLAH!. Biz hiçbir zaman yükseklik ve alçaklık istemeyiz bizim MuhaMMedî Melâmet YoLumuzSEViye YOLU”dur..
Şöyle düşününüz ki MuhaMMed aleyhissalâtı vesselâm İmam.. Bütün kâinâtın önünde, NûRundan yaratıldığı için.: “ALLAHuekber!" demiş Hayat Namazına durmuş.. BİZ de “ALLAHuekber!.” deyip ona uymuşuz!.
Bu kadar basit.. Bizim şimdi, şu ÂN’da.. Cennetimiz-Cehennemimiz.. RABBımız-Şeytânımız.. Meleğimiz-Şeytanımız herşeyimiz şu ÂN’da burada Şehâdet MeydÂNındayız!.
Ve herşeyi burada halletmek zorundayız!. Kur’ÂN-ı Kerîm ne DUYURduysa Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem ne BUYURup UYGULAdıysa onları yapmak zorundayız!. Kendi nefsimizden başka da hiç kimseyle bir İŞmiz yok!. Ancak çoluk çocuğmuz, kendi nefsimiz başta olmak üzere sorumlu olduğumuz ya da haşr neşir olduğumuz İnsÂNlar, yıllarca beraber birbirimizin üstünlük alçaklık olmadan yan yana peygamber aleyhissalâtı vesselâmın arkasında.: “ALLAHuekber!.” diye hakta ve hayrda namaza durduğumuz İnsÂNlar.. Hayat Namazına BİRLikte durduğumuz İnsÂNlar.. Bunların da seviyeleri aynıdır.. Beden Kapları-Kaderleri değişik olabilirler.. Kimisi bir bidon gibidir, kimisi parmak kadar borudur, altları kapalıdır bunları SîNElerinden BİRLEŞtirdiğiniz Ân’da =>Aynı SEViyeye gelirler.. Birinde bir bidon kadar SU vardır, diğerinde parmak kadar SU vardır ama SEVİYELeri aynıdır.. BİLEşik KapLar Kanunu..
Yâni Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in arkasında-cemâatındadırlar. Kapları nedir?. Kaderleridir.. kaderi kadardır.. çünkü herkesin sorumluluğu kaderi kadarır.. ALLAH celle celâlehu hiçbir imkÂNı bulmayan ne bileyim ben Hasan Dağının başındaki çoban Kilis’e soracak.. Ya da Deli Anşa’ya da Deli Anşa’ca soracaktır!.
Ama şüphesiz ki Gariban/Barboros’a da Garibanca soracaktır.. meleğe melekçe soracaktır.. yâni bildiğiyle soracaktır, kendi kabı kadar soracaktır, kimseye fazlası yoktur..
yalnız kimse diyemez ki.: “ben parmak kadar boruyum ben daha ne kadar su alacağım!.”.. böyle SUyun miktarı değildir, seviye önemlidir.. Bu ortak seviye de, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem SEVİYESİDİR..
“Arşi istivâ”nedir?!. Arş bir yaratıktır.. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in “Makam-ı MahMudu”dur ve dahası yoktur.. ancak, câhiller onu bilmeyenler onu çok yücelerde Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in üzerine çıkarırlar.. halbuki yaratıkların tümü Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in NûRundan yaratılmıştır..
Anyayı Konya’yı bilmeden yanlışlığa düşmemek lâzım..
Ben böyle söylüyorum Hakan da hakanca söylüyor..
AhMed, AhMedce söylüyor.. herkes Gariban Garibanca söylüyor..
Söyleriz tâbi hepimiz söyleriz, biz şimdi bileşik kaplar gibiyiz.: “sen söyledin ben söyledim!.” diye bir şey yok!. Biz bağlıyız.. MuhaMMedî bir Deryâda DaMLaLaR gibiyiz, hepimiz oradayız ama, hiç birimiz gözükmüyor ama deniz ALLAH’ın Denizidir..
ALLAH’a ve Rasûlü'ne Teslim OLun,
ALLAH’a ve Rasûlü'ne İmÂN Edin,
ALLAH ve Rasûlü'ne Tâbi OLun,
ALLAH ve Rasûlü'ne İtaat Edin..
Bunları Kur'ÂN-ı Kerîmden çıkaracakmıyız hâşâ!.
Yok öyle bir şey yok!. Dışarda/göklerde bir şeyler arayanlar önlerindeki kuyuya düşerler!.
Onun için ALLAH celle celâlihu bize hepimize merhamet versin rahmet etsin!.
Şunu demek istiyorum ki ALLAHu zü’L- CeLÂL Lütf-ü Keremînden, İzzet-i Şerefinden ÜMMet-i MuhaMMed’in CEM’i CÜMMLesiyle beraber BİZe de İnâyet Eylesin Hidâyet Eylesin ve Selâmet versin!.
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimizin Şehâdet Şerefine ve Şefaat Şifâsını İkram Etsin!.
ZEMZEM gibi Havz-u Kevser gibi BİZi de MuhaMMedî Hasbi Hizmetçisi yapsın, dağıtıcısı yapsın!. Ama kendi nefsimiz adına sâhib çıkmadan Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem adına hesabına!.
Ve ALLAH Dostları ki; BİZe Keban’dan/Merkezden NûR taşıyan ALLAH dostlarının cümlesinden Razı OLsun ve Onların Himmeti de hep var OLsun!.
EHL-i BEYt aleyhumusselâmdan bu yana NûR-u MuhaMMedî getiren kablolara, CÂNlı ceryÂN direklerine sonsuz teşekkürler ederiz!. Çünkü onlar olmazsa BİZ, NûRsuz kalırız!.
Onlarda her kim iseLer =>EBDÂLdır-EBRÂRdır-AHYÂRdır-AHRÂRdır-VELÎYULLAHtır-EHLULLAHtır..
Topraktır..Havadır..Buluttur..Rüzgardı..Güneştir.. Şu dur, budur..
Ben ise, ne müftiyim ne de müfettişim!. kimseyle uğraşacak halim de yok!. Ben ne isem kendiliğimi yapmam gerekiyor!. onu demek istiyorum. kendiliğimi yapmam gerekiyor.. bu da, kendiliğim de budur, vaktimi bilmek de RABBimi bilmek de!..
Hayrlar getirsin İnşâe ALLAH!. Evet sormak istediğiniz bir şey varsa sorabilirsiniz!.

SubhÂNeke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe ille ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyke,
SubhÂNeke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe ille ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyke,
SubhÂNeke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe ille ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyke..


ALLAHümme salli alâ seyyidinâ MuhaMMed’in ve alâ âli seyyidinâ MuhaMMed’in bî-adedi küllî dâin ve devâin ve bârik ve sellim aleyhi ve aleyhim kesîra.
ALLAHümme salli alâ seyyidinâ MuhaMMed’in ve alâ âli Seyyidinâ MuhaMMed’in bi adedi küllî dâin ve devâin ve bârik ve sellim aleyhi ve aleyhim kesîran kesîra.
ALLAHümme salli alâ seyyidinâ MuhaMMed’in ve alâ âli Seyyidinâ MuhaMMed’in bi adedi küllî dâin ve devâin ve bârik ve sellim aleyhi ve aleyhim kesîran kesîrân salaten tekuni rızaen ve bi-hakkıhi edâen yâ Erhame’r-Rahîmîn yâ ALLAH celle celâlehu!.


ALLAHu zü’L- CeLÂL, hepimize hakk ve hayr versin, gıyabî duâcılarımız olalım!.
ALLAH celle celâlihu maddî sıkıntılarımızı dertlerimizi kederlerimizi, güzelliklere, kolaylıklara hakka ve hayra çıkarsın ve yardımcımız olsun İnşâe ALLAH!. diye DUÂ edelim..
es selâmu aleyküm ve rahmetullahi..
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

Esselâmü aleyküm ve rahmetullah.

ALLAHumme salli ve sellim ve bârik alâ seyyidinâ MuhaMMedin
Abdike ve
Nebîyyike ve
RasûLike ve
Nebîyyi'L- ÜMMiyi ve alâ âlihi, EHL-i BeYtihi ve's- Sahbihi ve ÜMMetihi...

Estağfirullah el Azîm! Estağfirullah el Azîm! Estağfirullah el Azîm el Kerim ellezi Lâ İLâhe İLLâ hu HAYyum KAYyum ve etubû ileyke ve hüve Rahîmu’l- Vedûd celle celâlehu..
yâ HAYyu!. yâ KAYyum!. yâ ALLAH celle celâlihu..
Elhamdulillahi RABBu’l- ÂLeMîn!.

ALLAHu zü’L- CeLÂL lütfi keremînden izzeti şerefinden hakk ve hayr versin İnşâe ALLAH!. Bizi affetsin bağışlasın!. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in şifâa şefaatine ve şehâdet şerefine bağışlasın!. ALLAHu zü’L- CeLÂL hakkı ve hakikatı BİLmeyi BULmayı OLmayı ve YAŞAmayı nâsib ve kısmet etsin ki, hakikatın hakikatı bir kul için Hakikat-ı MuhaMMedîye aleyhisselâmdır Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in hakikatı bizim hakikatımızdır ALLAH’ın hakikatını bilen tek Zât =>İmamı Mutlak, Mürşidi Mutlak, MuhaMMedî Mutlak MuhaMMed aleyhissalâtı vesselâm Efendimizdir. Bunu çok iyi bilmemiz lâzımdır bu önemlidir çünkü onun dışındaki bütün sözler boş sözlerdir.. yâni ne kadar konuşursan konuş, ne yaparsan yap hiçbir yararı yoktur, hepsi bir tarafa gider.
Onun içindir ki Hakikat-ı MuhaMMedîyesi'ni bulmayanlar eğer elinde olmadan câhilse, hadi affedilir diyelim, gafilse!.
Ama herşey aklı eriyor da bu kulluk tercihine ermiyorsa, burada bir takım yanlışlıklar yapılıyorsa, onlar için işte okuduk.. İşte biraz önce Kur’ÂN-ı Kerîm’i de onlara.: “Onlar için Sen yetmiş kere istiğfarda etsen ALLAH kabul etmeyecektir!.” Buyuruyor. onların istiğfarı kabul edilmez!. ALLAH celle celâlihu onların affetmeyecektir, böyle buyuruyor.. neden?. çünkü bilerek yaptıkları için.. Münâfık Sûresi var ve durmadan ağır hükümler getiriyor.. Peki kim münafık?. Ona buna laf taşıyanlar diyebileceğimiz gibi ALLAH’ın sözünü tutmayanlar esas münâfıklardır ve ihânetle suçluyor, hâin onlar buyuruyor.. “ELestteki ilk sözlerine ihânet ettiler.” diye ALLAH celle celâlihu onları uyarıyor. İçimizde, yaşadığımız devirde, zamanda, şimdi bakıyoruz İnsÂNlar ne kadar o güne benziyor yâni Mûsâ aleyhisselâm’ın o gününe nasılda benziyor!. Göreceğiz biraz sonra bakacağız ki, para putuna tapıcılar!. “Altın Buzağı, aslında Mûsâ ‘nın ilâhıydı da, onu burada unuttu gitti şimdi Sinâ Dağında onu arıyor!.” meâlli âyetler açık seçik..
Şer Başı Samirî.: “Biz bu Altın Putu, geldiğimiz Kâfir Kavminden ya da Firavûn Kavminden çaldığımız altınlardan yaptık!.” Diyor. “Herkes ne çaldıysa getirdi verdi, eritti bir heykel yaptı, para heykeli yaptı put heykeli yâni. Dedi ki.: “İşte sizin RABBınız buydu, Mûsâ i bunu unuttu gitti.. Mûsâ, Put olan RABBı'nı unuttu. Şimdi tekrar aramaya gitti!.” diye halkı çeldirdi ve çevirdi!.
Halbuki peygamber Hârûn aleyhisselâmda onların içinde olduğu halde!. Demek ki bizim içinde yaşadığımız çağ ile aşağı yukarı aynen uyuşuyor!. Şimdi baksak şöyle bir, İnsÂN cemaatlerine yâni İnsÂNa baksak PARAyı PUT edinmemiş kaç kişi çıkarabilirsin?!.
Nereye kadar ne kadardır desen nasıl olur!. gerçek hayat için lâzım olduğu kadar.. Ne var ki, Para Putu için çalışan bozuşmuş sözüm ona tarikatlar.. Para Putu için kurulmuş ALLAH celle celâlihu’yu perde kullanan cemaatlar.. Para Putu için İnsÂNların alışkanlıkları.. âdeta her birisi üzerine “ALLAH” diye yazılmış, altından yapılmış paradan yapılmış bir put sâhibi.. en çok ona ibâdet ediyorlar ve herkesin ki değişik değişik, kademe kademe..

Samirî.: “Ben altına kattığım hile toprağını, Mûsâ’ya vahiy getiren Elçinin/Meleğin ayak izinden aldım!.” diyor. Demek istiyor ki.: “ben de Emîn Olan Cebrâilin ayak izinden aldım, İşi bilen birinden aldım!.” diyor. Konuşmalarına bakarsanız sütlü keçi gibi meliyor câmilerdeki vaazlar ama, namaz kıldırmak öne geçti mi kıyamdan seceye gidiyor, hiçbir şey söylemiyor tâa ki secdeye alnını değdirirken tekbir alıyor.. Kıyamdaki Fâtiha okuduğu yerdeki tekbiri getiriyor!. daha tam oturmadan tekrar yatıyor!. sen adamın “ALLAHuekber!.” Dediğin de birde bakıyorsun ki, adam meğer kıyama geçmiş!.

Peygamber Efendimize asla uymuyor.. bu ne büyük cehâlet vahşetidir bu ne büyük hâinliktir..Oysa bu imamın beş kuruşa dahi aklı ermektedir. Beş kuruşu düşsün yerden almaktadır.. Böyle bir şey câhillik felân değildir bu ancak ve ancak ihânettir ve bu hastalık toptan..
Onun için hiçbir âyett “senin” demiyor “sizin” diyor çoğul kullanıyor. Münâfıklar aynen bir denizi gibidir Münâfık Denizi gibidir.. Aslında o Hizbullah ve Hizbuşşeytân olarak da ikiye ayrılacak. Ancak bir şey daha var onları, Şeytân da kabul etmiyor. Çünkü onlara küfretmesini önermek Şeytânın tek görevi gereğidir ve RABBısını inkâr etmesini küfretmesini emrediyor onlarda o’nun emrine uyuyorlar RABBlerini inkâr ediyorlar o zaman Şeytân diyor ki.: “Siz benden ben sizden uzak duralım, sizden beriyim!.” diyor. “Git bana yaklaşmayın!.” Niçin?. “Çünkü ben RABBu’L- ÂLemin olan ALLAHtan korkarım, siz korkmuyorsunuz, doğru mu eğri mi demeden, ALLAH’ın kitabı ortada, doğan ortada ölen ortada iken, gerçek ortada iken siz hemen dönüverdiniz benim sözümü dinlediniz ve bana uydunuz!.


كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِّنكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
Resim---“Ke meseli'ş- şeytâni iz kâle lil insânikfur, fe lemmâ kefere kâle innî berîun minke innî ehâfullâhe rabbe'l- âlemîn (âlemîne).: (Münafıkların size vaadleri), şeytanın (vaadlerinin) durumu gibidir. İnsana: “İnkâr et (kâfir ol).” demişti. Fakat, inkâr ettiği zaman: “Muhakkak ki ben senden uzağım, elbette ben, âlemlerin RABBi ALLAH'tan korkarım.” dedi.” (Haşr 59/16)

Bütün bunlar içinde yaşadığımız devirdeki imtihÂNların ne kadar ağır ne kadar bilinçli ne kadar kesin olduğudur. Onun için de ALLAHu zü’L- CeLÂLin.: “Yâ MuhaMMed sallallahu aleyhi vesellem sen onlar için yetmiş kerre istiğfar etsende ALLAH onların istiğfarını kabul etmeyecektir!.” gibi böyle kesin hükümleri vardır..


اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لاَ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللّهُ لَهُمْ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُواْ بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
Resim---“İstagfir lehum ev lâ testagfir lehum, in testagfir lehum seb’îne merraten fe len yagfirallâhu lehum, zâlike bi ennehum keferû billâhi ve resûlihi, vallâhu lâ yehdî'l- kavme'l- fâsikîn (fâsikîne).: Onlar için mağfiret dile veya onlar için mağfiret dileme. Eğer yetmiş kere mağfiret dilesen de ALLAH, onları asla mağfiret etmez. İşte bu, ALLAH'ı ve O'nun Resûl'ünü inkâr etmeleri sebebiyledir. Ve ALLAH, fâsık kavmi hidâyete erdirmez.” (Tevbe 9/80)

Bunlar basite alınabilir mi?!. Dünya Hayatına yamulup alabilirler ya da başka şeyler yapabilirler ancak bunda büyük bir yanılgıya düşerler sonucu çok ağır olur. hakikaten çok ağır olur. “ALLAH celle celâlihu esirgesin!.” ALLAH celle celâlihu Ümmet-i MuhaMMed’e Hak ve Hayr Kurtuluş versin islâh etsin, iflâh etsin, bir ferec/çıkış yolu versin, çıkış kapısı versin ve umumen “Lâ İLâhe İLLâ ALLAH MuhaMMeden Rasûlullah!.” diyen Ümmet-i MuhaMMed’in cümlesine, ALLAH celle celâlihu, birlik dirlik hakk ve hayrda olsun.. yâni Kur’ÂN-ı Kerîm’in BUYURduğunu DUYmak ve Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in DUYURduğuna inanıp amel etmek yaşamak nâsib-kısmet etsin diye DUÂ edelim İnşâe ALLAH!.

Böyle bir hayat içindeyiz ki ALLAHu zü’L- CeLÂL her ÂN biliyorsunuz beş Sûrenin birinci âyetinde, iki de sûre içinde geçmektedir ki, 7 yerde geçmektedir “sebbaha” vardır, “yusebbuhu” vardır.. Şimdi şu ÂNda yeniden yaratıyor, ALLAH celle celâlihu her şeyi yeniden yaratmakta!.” âyetleridir.
Ve bu 7 nefis içindir bu sebbehalar.. sebbeha dönmektir temelinde.. şimdi atom dönüyor, kâinât dönüyor, her şey dönüyor ve her şey boşlukta altı yok üstü yok!. Biz Dünyamızın altı üstü var zannediyoruz halbuki bu bir zanndan ibarettir. Artık bunu çocuk bile biliyor!. Yusyuvarlak havada dönen top gibi, karpuz gibi dönen küre!. Bir havada yaşıyoruz ama üstü altı diye bir mefhum yoktur. Her zaman üstünde olduğumuzu zannediyoruz.. Zannın ise çoğu çürüktür bu devirde ilmen de gerçek değildir. Teknik artık 10 km yukarı çıksan karpuz gibi görürsün Dünyamızı yusyuvarlak dönüyor.. bir yere/şeye dayandığı da yok!.
Şimdi anlaşılmıştır ki.. daha önce derken, “Efendiğim çekirdeğin etrafında nötronlar plotonlar dönüyor derken, şimdi anlaşılmıştır ki “zikzak çiziyor” dendi ki, dönmüyorlar bir ora bir bura gidiyorlar, kayboluyorlar.” filân dendi..
Oysa Kur'ÂN-ı Kerîmde =>“KÛN feyeKÛN!.”
ALLAHu zü’L- CeLÂL, her şeyi yeniden yaratıyor. İnsÂNlar, makinaları İnsÂNdan daha güçlü gördükleri için onları “bir yok oluyor bir var oluyor” sanıyor. halbuki ALLAH celle celâlihu her ÂN yeniden yaratıyor ve yok etme diye bir mefhum yok!. Yâni hep yeniden, yeniden, NesL-i Cedîd yaratmakta..

İşte böyle bir âlemde İnsÂN her ÂN denendiği için İnsÂNın, ALLAHu zü’L- CeLÂL’e karşı meydan okuma cüretkarlığı isyandandır hangi makanda olursa olsun ister en ağır suçlu olsun isterse diyelim ki Velîyullah olsun hiç değişmez Peygamber aleyhisselatu vesselâm dahi “Abduhu” olarak bu imtihÂNları yaşamıştır, üzülmüştür, ağlamıştır, gülmüştür, iftirâ edilmiştir, çok sevinmiştir her şey olmuştur hayatın içinde!. Ama dâima imtihÂN olmuştur. son yakîn gelinceye kadar..


وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ
Resim---“Va’bud RABBeke hattâ ye’tiyekel yakîn (yakînu).: Ve sana “yakîn” gelinceye (son yakîne, Hakk'ul yakîne, (ALLAH'tan razı olmaya ulaşıncaya) kadar RABB'ine kul ol!.” (Hicr 15/99)

KÛN feyeKÛN Sırrına yakîn’e erinceye kadar mü’minler için, İnsÂNlar için söylüyorum kulluğa devâm edin.. “Kulluğa devâm edin” derken bir kral var evet bir de onun kölesi var, kral kölesine diyor ki.: “Yat!. Kalk!.” Diyor. Böyle bir şey yok ve bu bir iftirâdır ALLAH’ın Kur’ÂN-ı Kerîm’i içerisinde yok!. ALLAH celle celâlihu.: “NAHNU” buyurmaktadır “BİZ” buyurmaktadır. Efendim yüceltiyor geç oraları sen geç oraları.. ALLAH celle celâlehu kendisi buyuruyor.. ruhumdan yarattım.. ruhumuzdan nefha ettik.. buyuruyor.. “MeryeMe RÛHum’dan nefha ettim” buyuruyor. Cebrâil aleyhisselâm üfürdü demene gerek yok!. Bu üfürme senin bildiğin üfürme değil!. Bu Ana Rahîmi senin bildiğin Rahîm değil!. bu bu Rahîm senin benim anamızın rahmi değil.. Bu rahîm, RahmÂNu’r-Rahîmin Rahmi!. bunları aşmak gerekiyor.. bunlar olduğu sûrece burada hep bir PUT arar İnsÂN ve aradığını da bulur!.
Hiç değilse “ALLAH!. ALLAH!.” diye Şeytâna tapar bir gün!. Şeytân onu ALLAH ile kandırır!.
Böylesi oynak kişiler sâdık değildir!. Sâdık olunacak şey açıkça.:


يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ
Resim---“Yâ eyyuhâllezîne âmenû in tensurûllâhe yensurkum ve yusebbit akdâmekum.: Ey iman edenler, eğer siz ALLAH'a (ALLAH adına İslama ve müslümanlara) yardım ederseniz, O da size yardım eder ve sizin ayaklarınızı sağlamlaştırır.” (Muhammed 47/7)

“Ayaklarımı sâbit kıl!.” denilen budur.. Basma yerimiz yok boşluktayız aslında!. Ama mâdem ki kademimiz, kıdemimiz yâni MuhaMMedî Dâimîyetimizin Kevniyete Çıkışı MuhaMMed aleyhisselâm’ın NûRu’ndan yaratıldığımızı anlamamız lâzım.. eşyâyız çünkü eşyâ!. yâni ALLAH’ın NûRu =>Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in NûRu =>Ananın-Babanın NûRu =>bir de senin NûRun.. Senden de öbürüne/çocuklarına geçen bir NûR Zinciri içinde İnsÂNoğlu..
Dolayısıyla Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem ve Kur’ÂN-ı Kerîm İnsÂN için maddî mânevî iki kanadı gibidir. Çünkü hayat maddî mânevîdir üçüncü yönü yoktur, iki yüzlü ayna gibidir.. yâni böyle bir AYNA var arkadaki sırrı silerse KüLLî ŞEYy’i görür, Kâinâtı görür RABBini görür. Silmezse silemezse dâima kendini görürü ve kendi sırrı kendinin başına belâ olur artık!. “ALLAH!.” dese de hep hüsran olur, “yALLAH!.” dese de hep hüsran olur!. Bir hapishanede birçelik kafeste kalır. Yâni bir hücrenin içinde kalır kendi Benlik Hücresi içinde kalır. Söylediği şeyler hep boş.. boş söyler sanki birisi bir asansörde, dağdaki bir asansörde, virâne tenha bir yerdeki asansörde kapalı kalmış adam gibi!. İçerde ne konuşursa konuşsun ne duyan olur ne gören olur kendi kendine debellenir durur bir ömür..
Bütün Dünyâsını böyle bir hapishane yapar Şeytân Hapishanesi yapar!.

Hayatta burada işte ALLAHu zü’L- CeLÂLden razı olmak esas.. Geçmiş için yapacak bir şey yok çünkü geçmiş geçmiştir, senin elinden çıkmıştır, 1 dakika öncesi çıkmıştır sen şu ÂN’ı/şimdiyi yaşayabiliyorsun!. Gelecek ise da gelmedi..
YapaBİLeciğin İş =>Kur'ÂN-ı Kerîm ve Resûlullah sallallahu aleyhi vesellemde belli.. Geçmişin içinde “Nasuh Tövbesi” etmek.. Biraz önce okuduk “Nasihat Tövbesi” yâni Anlama Tövbesi..
“Anlama Tövbesi” dediğim ağzıyın söylediğin kafa kulağın DUYacak Kalbin Uyacak!.. yoksa içi boş gır gır gır!.. “estağfirullahelazîm esrağfirullahelazîm!." Değil.. yâni onu diyeceksin de, ne dediğini de bileceksin!. yâni sen öyle sokakta çarşıda rastgele bir bakkala gidip de.: “vıdı vıdı vıdı vıdı” desen, adam sana ne der.: “Ne istiyorsun kardeşim?!.” der değil mi.. ee söylüyorum.: “vıdı vıdı vıdı vıdı!.”.. “yok git işine!.” Der.

Geçmiş için yapabilecek bir şey yok ancak.: “Yâ RABBî!. Bilerek bilmeyerek, isteyerek istemeyerek her ne yapmışsam ki, yapmışımdır ve ben bunu biliyorum ve de istiğfar ediyorum yâni bağışlamamı istiyorum tevbe ediyorum sana dönüyorum!.” diye TEVBE yapabilir..
Bu da Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e ULAŞımla mümkündür..
Hiçbir yerden ferec/çıkış yolu yoktur Rasûlullahsız!.
ALLAHsız Rasûl yoktur!. Var diyen Şeytândır..
Bu âlemde Rasûlsüz ALLAH da yoktur!.

ALLAH’a ve ResûLüne TesLim OLunuz!
ALLAH’a ve ResûLüne İMân Ediniz!
ALLAH’a ve ResûLüne Tâbi Olunuz!
ALLAH’a ve ResûLüne İtâat Ediniz!

Bunlar Kur’ÂN-ı Kerîm’in âyetidir.. yâni geri kafalı İnsÂNların ya da anlamadıkları için öyle diyorum kendini bir şey sanan yâni konuşmakla hani yapıyor ya adam.: “7 makamda Kur’ÂN-ı Kerîm okurum!.” diyor. 7 makamda Kur’ÂN-ı Kerîm okuyor ama ne dediğinin harfini bile bilmiyor!. Böyle bir rezillik, böyle bir ihânet olamaz!. Körü körüne koşu ve KÖRLük Yarışı!.
İşte böyle bir âlemdeyiz bunun için Geçmişimize Tövbe lâzım mı?. lâzım.. Geleceğimiz için DUÂ lâzım mı?. lâzım.. Ama ne diyelim ki, işte Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şunları şunları söylemiştir evet her kademedeki İnsÂN için DUÂları vardır.. çocukla çocukça DUÂ etmiştir, gurbette gurbetçe DUÂ etmiştir hep vardır ALLAHu zü’L- CeLÂL bizim için Dünyâ kadar DUÂlar ediyor, ALLAHümme deki “ALLAH’ım bizim için şunu yap!” de!.” Hazır DUÂları var..
Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem DUÂları, Kur’ÂN-ı Kerîm’i DUÂları, ALLAH celle celâlihu’ımızın DUÂları var.. “Âmene’r- Rasûlu” gibi meselâ..


لاَ يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلاَّ وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لاَ تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلاَ تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلاَ تُحَمِّلْنَا مَا لاَ طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَآ أَنتَ مَوْلاَنَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ
Resim---“Lâ yukellifullâhu nefsen illâ vus’ahâ lehâ mâ kesebet ve aleyhâ mektesebet rabbenâ lâ tuâhıznâ in nesînâ ev ahta’nâ, rabbenâ ve lâ tahmil aleynâ ısran kemâ hameltehu alellezîne min kablinâ, rabbenâ ve lâ tuhammilnâ mâ lâ tâkate lenâ bih (bihî), va’fu annâ, vagfir lenâ, verhamnâ, ente mevlânâ fensurnâ ale'l- kavmi'l- kâfirîn (kâfirîne).
:
ALLAH kimseyi gücünün yettiğinden başkasıyla mükellef kılmaz (sorumlu tutmaz). Kazandığı (dereceler) onundur ve iktisab ettiği (kazandığı negatif dereceler) de onundur (sorumluluğu onun üzerindedir). RABBimiz! Şâyet unuttuysak veya hata yaptıysak bizi aheze etme (sorgulama). RABBimiz, bizden öncekilere yüklediğin gibi bizim üzerimize ağır yük yükleme. RABBimiz, takat (güç) yetiremeyeceğimiz şeyi bize yükleme. Ve bizi af ve mağfiret et ve bize rahmet et (Rahîm Esmâsı ile bize tecelli et, rahmet nurunu gönder). sen bizim MeVLâMız'sın. Artık kâfirler kavmine karşı bize yardım et.”
(Bakara 2/286)

Bunları BİZ ÜMMet-i MuhaMMed aleyhisselâm adına buyuruyor.: “Böyle DUÂ edin!.” buyuruyor ALLAHu zü’L- CeLÂL..

Sebeblerin son-UÇu’nda BİZ KULLarından ne istiyor ALLAH celle celâlihu;
Fecrin Sûresi’nin sonunda ne buyuruyor.. FECRin sonunda FECRin başında yâni Gönül Şafağımız Söktüğünde.. ve Kur’ÂN-ı Kerîm’deki Fecr Sûresi’nin sonunda.:

Bismillâhi’r-RahmÂNi’r-Rahîm..


يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ
ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي
وَادْخُلِي جَنَّتِي
Resim---"Yâ eyyetühe'n-nefsü'l-mutmeinnetü. İrci'î ilâ RABBiki radiyeten merdiyyeten. Fe'dhulî fî 'ibadî. Vedhulî cennetî.: Ey huzura kavuşmuş Nefs/insan! Sen O'ndan razı, O da senden razı olarak RABBine dön!. (Seçkin) kullarım arasına katıl ve cennetime gir!." (Fecr 89/27-30)
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »


يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ
Resim---“Yâ eyyetuhen nefsu’l- mutmainneh (mutmainnetu).: Ey mutmain olan (ey sorumluluklarını yerine getirerek, samimîyyetini isbat ederek huzura eren) nefs!” (Fecr 89/27)

Yâ eyyetuhen nefsul mutmainneh.. Ey itminana ermiş tatmin olmuş, artık vıttırı zıttırı böyle şeylere ihtiyacı kalmamış, ona soruyum, buna soruyum, yâni böyle yaparsan böyle olur cehennemden kaçmak için cennete koşmak için yalvarayım yakarayım felân bir şeyleri koyuyor, ortaya pazarlık yapıyor.. Bunlara gerek olmadığını ALLAHu zü’L- CeLÂL dahi iyi bilir.
Biz şu ÂNda şimdi razı mıyız!. Bize söylenen nedir mâdem ki sen bir defa tatmin olmuşuz.. Tahkik imÂN sâhibi OL olduk mu, olduk!. OLduysak..
İrci'î ilâ RABBiki radiyeten merdiyyeten..
Tamam irci'î ilâ RABBiki.. Artık şimdi RABB’ine dönebilirsin.. yâni geldiğin yere yeni doğmuş bir çocuk saflığıyla temizliğiyle dönebilirsin.. Raziyyeten Merziyyeten dönüyorsun.. çünkü sen RABB’ından razı o da senden razı olarak feh huli ibâdi şimdi hizbullah olan kullarımın içine sende gir ALLAH’ın razı olduğu ALLAH’tan razı olan kullarımın içerisine sende gir!. Ne oldu bu taraftaki fâcir, münâfık öte böte bunlar ne mi oldu?. işte bunlar daha mezâr taşına bile varmadan ölçüp biçtiler Hizbu’ş-Şeytânın içinde kaldılar!. Onun için diyorum burada önemli bir şey vardır. Razı olmak nedir ki.. yâni biz razı olalım tamam da nasıl razı olalım razı olmak nedir?. yâni biz ne yaparsak razı olmuş oluruz?. onun için baktığımızda İnsÂNın nefsi hevâ-hevesiyle iki yüzlüdür.. iki yüzüyle yukarı da bakablir aşağıda bakabilir.. aşağı baktığı zaman kesinlikle hevesini RABB edinebilir Firavûnlaşabilir.. hatta yetmez hevâsını ilâh yapar Nemrudlaşabilir.. orada Mûsâlık Mûsâ aleyhisselâm gibi olmak ya da İbrahîm aleyhisselâm gibi olmak boş laf.. havaya gider artık çünkü kendisi Rabblığını ilân eder, İlâhlığını ilân eder.. böyle bir yapıdadır “bu nefis nasıl razı olur?.” sorusunun cevâbı neye i’tiraz ediyor ki.. bir razı olmuyor i’tiraz ediyor.. neye i’tiraz ediyor benim acizâne anlayabildiğim kadarıyla hep de kullandığım şeylerdir biliyorsunuz ALLAH öyle bir yaratmıştır ki, imtihÂN sahası her nefse söylenmiştir.. şunlar şunlar iyidir o da bilir iyi olduğunu bunu heves eder eder mi eder.. sonra ne yapar “olsun, olsun, olsun!.” der.. “olmazsa ne yapar?.” küfreder ya da terse gider tersini yapar bir şey olmamasını ister.. yâni yalvarıyor ALLAH’a.:ALLAH’ım şöyle olmasın böyle olmasın!.” oraya kadar götürüyor işi!. kim buna i’tiraz ederse bütün Dünyâ i’tiraz ederse hepsini kılıçtan geçirebiliyor!. Çünkü olmamasını istiyor!. “Peki bu adam nasıl razı olacak?.” sorusunun cevâbı şudur şimdi şu ÂN’da OLANın ALLAH’ın ŞeÂNNULLAH’ında ALLAH’ın Muradının gereği Emrini kaza etmesi SÜNNETULLAHın icrâsı şu ÂN’daki şu ÂN nefes denemesinde olanı yaratan ALLAHtır dediği zaman olanı yaratan ALLAHtırki.: “Sizi, fiillerinizi ve düşüncelerinizi ben yaratıyorum!.” buyuran ALLAHtır.. Kur’ÂN-ı Kerîm’indeki nedir bu Razıdır Razıdır bunun adı nedir bunun adı nedir?. Hakk ve Hayr olarak tecellî etmiştir.. ALLAHım ben “böyle olsun şöyle olmasın!.” dedim amma elimden gelenleri yaptım, olsun diye çaba sarfettim ya da olmasın diye sarfettim.. yâni aklımı fikrimi ne gerekiyorsa onu kullandım ya da bana öyle geliyor.. çünkü Kur’ÂN-ı Kerîm’i öyle anlıyorum. Hayatı böyle anlıyorum.. herkese bakıyorum böyle anlıyorum ve neticede ben bir hükme varıyorum şunlar olsun şunlar olmasın!. ama olsun dediğim olmuyor.. olmasın dediğim oluyor!.”
ALLAHu zü’L-CeLâL buyuruyor Kur’ÂN-ı Kerîm’inde olan ALLAH’ın Emridir!. Haa öyle mi evet OLANa hamd olsun, hayırlıysa ölüm olsun, hayırlı değilse yaşam olsun!. Gibi.. ALLAH’tan olana razılık olan hakk ve hayır tecellisi.. peki ben o zaman hayrı nasıl BİLeBİLeyim?!.
ALLAHu zü’L- CeLÂL buyuruyor ki.: “hayrı siz bilemezsiniz. hayr dersiniz şer gelir, şer dersiniz hayr gelir. en iyisi siz bana bırakın!.”


كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تَكْرَهُواْ شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَّكُمْ وَعَسَى أَن تُحِبُّواْ شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَّكُمْ وَاللّهُ يَعْلَمُ وَأَنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ
Resim---“Kutibe aleykumu’l- kitâlu ve huve kurhun lekum, ve asâ en tekrahû şey’en ve huve hayrun lekum, ve asâ en tuhıbbû şey’en ve huve şerrun lekum vallâhu ya’lemu ve entum lâ ta’lemûn (ta’lemûne).: Savaş, o sizin için kerih olsa da (hoşunuza gitmese de) üzerinize farz kılındı. Ve hoşlanmayacağınız bir şey olur ki, o sizin için bir hayırdır. Ve seveceğiniz bir şey olur ki, o sizin için bir şerrdir. Ve (bütün bunları) ALLAH BİLir, siz BİLmezsiniz.” (Bakara 2/216)

O zaman ne diyoruz.: Yâ RABBi senin hakk ve hayrından bize nâsib et kismete çevir işimize yarar hale getir!.” Değil mi ya öyle yapmamız öyle yaparsak ne kadar kazançlı çıkarız.. çünkü her nefeste RABBımız TeÂLA ceryÂN gibi RûHum’dan üfürüp durmakta bize.. yâni biz O’nun RûHuyla ->Bizim RûHumuz vardır ve bu, çok önemli bir şeydir. “Güneşle<->Işığı gibiyiz!.” demek istiyorum bu çok önemlidir ve bunu tâbiki bize akıl fikir vermiştir.. Hayat Şartlarında YAŞAmayı SÜNNeTuLLAH kılmıştır.. “Soğuksa elbise giyin!.” buyurmuştur.. Yoksa intihar etmiş olursunuz.. ama Dünyânın bütün elbiselerini giysen de, öyle şartlar doğurur ki soğuktan dondurur mu?. Dondurur.. yâni dondurursa CÂNı sağolsun yapacak bir şey yok burada, bütün imkanları kullanmışsın i’tiraz etmiyorsun. “artık ben ölmeyim sakın ölüm olmasın!.” Ne olsun peki!.
950 sene yaşamış diyelim ki, Nûh aleyhisselâm… 1000 sene yaşa.. 10000 sene yaşa!. Ne olsun yâni “olmazsa olsun mu!?.” diyorsun İlâhlık mı istiyorsun yâni böyle bir şey yok SÜNNETULLAHta onun için RABBu’l-ÂLEMÎNle hoş geçinmek değil hoş olduğumuzu hemdem olduğumuzu bilmemiz gerekir İnşâe ALLAH!. Bu çok önemli bir şeydir bunu neden söylüyorum.. şunun için söylüyorum ki, biz çene dövmüyoruz, çene yarışı yapmıyoruz ya da bir şey anlamaya çalışmıyoruz.. Bizim işimiz gücümüz doğru MuhaMMedî Hakikatı kendimizde bilip bulup olup yaşamaktır. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in MuhaMMedî Hakikatı ki, Şehâdet Şerefi olan Lâ İLâhe İLLâ ALLAH MuhaMMeden Rasûlullahtır ve buna ulaşım için ancak Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in Şefaat Şifâsı gerekir bu onun bunun dediği gibi bununla ona arka çıkmak felân değildir onunla, Şimdi şu ÂN’da MuhaMMedî bir Beden ve Kalb Tekbiriyle YAŞAmaktır.. Yâni ALLAHu zü’L- CeLÂLin razı olduğu sitem budur.. Raziyyeten Merziyyeten de buna denir.. Efendim hayır versin İnşâe ALLAH!. Evet nefsimizle yaşayacağız son nefese kadar ibâdet edeceğiz, ALLAH’ın Emirlerini yerine getireceğiz.. yâni uğraşacağız hayat bu iyi de KELÂMULLAHta geçerli olacak, Rasûlullah’ta geçerli olacak, Mutfakta Tûvâlette geçerli olacak.. Mutfakta ağzımızla yiyeceğiz de, Tûvâlette temizlenmeyecek miyiz yâni orada şükrettikde orada etmeyecek miyiz.. yâni demek istiyorum ki.: “bu çok ilkel bir düşünce tarzı halkın, halkın!.” demeyelim de bu yobaz kafalı İnsÂNların kendi intizarını alıp da.. Bazı vâizlar felân vardır.. adamı çileden çıkarıyor.. yâni adam öyle konuşuyor öyle konuşuyor ki.: ALLAH’ın Rasûlu dedi ki!. ALLAH’ın Rasûlu dedi ki!.”
Kalkıp adamın kafasına benim asâyı iki tene bindireceksin yâni ağzını burnunu parçalayacaksın! Ülen geri zekâlı, babayın oğluna desen bir saygı duyarsın.. böyle bir rezillik olamaz.. yâni çünkü o SALLin ve Salâvâtın ne OLduğunu BİLdiği yok zâten.. o san ki tarihten Timurlenki anlatır gibi anlatıyor hâşâ yâni onun uydur dediği böyle şeylere gerek yok!. Yaşadığımız zaman =>Bizim zamanımızdır!.

“Ben düşümde bir kitab yazmışım bin sayfa!. “Okudun mu Hacı MahMud!.” desem ne dersin?.” “Yav ne diyorsun kitab da yok bi şeyde yok!.” uyku her CÂNda aynıdır ister bebek ol ister ordunaryüs profosör olsan da sıfırdır.. Şunu demek istiyorum hayal içinde değil hakikat içinde yaşamanın çok çok ama çok önemi vardır, buna çok dikkat etmemiz gerekir!. Yoksa hüsranda kalırız yâni kar etmeyi bırak anayı da yeriz ve zaman böyle biter!. Hüsranda olanlar bağıra çağıra giderler!. yâni hâlâ Dünyâ diye diye bu cehennemîn içerisinde ebedî cehennemlik olur!. Ama öbür türlü olursa İbrahîm aleyhisselâm’ın İbrahîmîsi olursa, Hanifî olursa ALLAH onun ateşini “berden selâmen” yapar.. “serin ol!.” buyuruyor ateşe değil mi?. berdeni serin, bereden.. yâni onun Dinini Dünyâsını Âhiretini o sondaki “den” yâni “din” Dünyâsını ne yapar?. RuBuBîyyet BİLELiğine sokar. yâni +37 dereceye düşürür cennet yapar.. -20 dereceye düşürüp sıtmaya tutturur.. +40 ya da +50 dereceye çıkarıp.: “yandım anam!.” Çağırtır. +37.5 da hiç ne termometre ölçer ne de gerek vardır değil mi.. niye ölçelim gerek yok böyle bir cennet içinde yaşar.. onun için buna dikkat etmemiz gerekiyor, bunu iyi anlamamız gerekiyor. ALLAH anlayanlardan etsin!. Anlamazsa ne olur?. orada söylüyor.: “onların CÂNı cehenneme!” buyuruyorcasına.. yâni ne buyuruyor onlar için yapacak bir şey yoktur, onlar münafıktır, onlar her şeyi bilirler ama, ALLAH’a karşı RABB’ına karşı İKİLik oynamaya başlarlar.. hiç bir şey görmüyor ve bilmiyor gibi.. ama “âhirette soracakmış!” orada işi gıvırtırız gibi.. bunlara gerek yok, bir İnsÂN onu da yapabilir bunu da ALLAH hayırlar versin!. her şey başa gelebilir gelebilir gelebilir daha neler gelebilir ne geleceğinden ne gideceğinden ziyâde benim yapacağım şeyler yâni senin yapabileceğin benim yapabileceğim şeyler belli RABBımızdan razı olmaya çalışmalıyım benden razı olsun ki, geçmişe doğrudürüst TÖVBE edeyim MuhaMMedî Tövbe.. geleceğe de MuhaMMedî DUÂ edeyim.. bu kadar basit yâni.: “Efendim uçuyorum kaçıyorum!” İstiyorsan at kendini aşağı uç, kaç!.. Hayalen kanatlanma yâni İnsÂNa ALLAH kanat takmamış sen İnsÂNca yaşa önce bir defa İnşâe ALLAH!.


وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَى
Resim---“Ve edâlle fir’avnu kavmehu ve mâ hedâ.: Ve Firavûn, kavmini dalâlette bıraktı ve (kavmini) hidâyetten men etti.” (TâHâ 20/79)

Ve edâlle fir’avnu kavmehu ve mâ hedâ.. Firavûn, kavmini dalâlette bıraktı, saptırdı, kavmini sapıklıkta bıraktı yâni çıkmaza soktu.. başka ne yaptı?!. kavmine hidâyet de vermedi, onlara hidâyete giden yolları kapadı. kavmini sapıklıkta bıraktı. hidâyet kapılarını da kapadı. o kavim bu her türlü imkanı bırakıyor çünkü aç bırakıyor susuz bırakıyor öldürüyor.: “Ben RABB’ınız değil miyim?.”.. RABBımızsın!.”


يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ قَدْ أَنجَيْنَاكُم مِّنْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى
Resim---“Yâ benî isrâîle kad enceynâkum min aduvvikum ve vâadnâkum cânibet tûri’l- eymene ve nezzelnâ aleykumu’l- menne ve’s- selvâ.: Ey benî İsrail! Sizi düşmanınızdan kurtarmıştık. Ve Tur'un sağ tarafında sizinle (buluşmak üzere) vaadleştik ve size kudret helvâsı ve bıldırcın indirdik.” (TâHâ 20/80)

Yâ benî isrâîle kad enceynâkum min aduvvikum ve vâadnâkum cânibet tûri’l- eymene..
Ey İsrâil oğulları!. sizi kurtarmıştık düşmanlarınızdan kurtarmıştık ve bir de Tûr Dağının sağ tarafında yâni sağında sizinle buluşmak üzere vaadleşmiştik başta.. Efendim Tûr Dağı Sîne Dağımıdır, sırat mı?. Kardeşim çöldeki Sinâ Dağı da var, Sadrındaki Sîne Dağın da vardır, Kalbiyin Bedeniyin içindeki.. sen illâ gidip de orada şey arama!.
eymene sağ tarafında..
ve nezzelnâ aleykumu’l- menne ve’s- selvâ.. ve sizin o Kızıl Denizden çölün içinden geçerken hiçbir yiyeceğin olmadığı yerde size Kudret Helvâsı..
menne... minnet duyulacak helvâyı ve,
ve’s- selvâ.. bıldırcın indirdik gökten helvâ ve bıldırcın.. Efendim bu selvâ nedir şimdilik bıldırcındır.. yâni ne yapalım şimdi ve birisi ettir birisi de helvâdır.. yâni yağıyla şekeriyle kavrulmuş bir helvâ vermedik mi size rızkınızı verdik mi verdik birisi bâtın birisi zâhirdir.. ama bu şeylere daha fazla girmemizin gereği yok..


كُلُوا مِن طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي وَمَن يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَى
Resim---“Kulû min tayyibâti mâ rezâknâkum ve lâ tatgav fîhi fe yahılle aleykum gadabî ve men yahli’l- aleyhi gadabî fe kad hevâ.: Sizi rızıklandırdığımız temiz şeylerden yeyin. Ve onda (yediğiniz şeylerde) azgınlık (nankörlük) etmeyin. Aksi halde size gazâbım iner. Ve kimin üzerine gazâbım inerse, artık o hevâ olmuştur (nefsinin hevâsına tâbî olup dalâlete düşmüştür).” (TâHâ 20/81)

Kulû min tayyibâti mâ rezâknâkum ve lâ tatgav.. Size rızık olarak verdiğimiz şeylerden yiyin ve sakın yediğiniz şeylerde yâni onları yediniz diye azgınlık tagutluk yapmayın, nankörlük etmeyin..

Tagut.: İnsanları ALLAH celle celâlihu'ya karşı isyana sevkeden. İsyankâr. * Her bâtıl mâbud. * Şeytan. * İslâmiyetten önce Kâbe'deki putlardan birinin ismi..
lâ tatgav.. tağilik yapmayın, azgınlık yapmayın, tagutluk yapmayın fihi o hususta ne hususta ALLAH’ın verdiği rızıklar hususunda ..
fe yahılle aleykum gadabî.. aksi halde ne olur, gökten yağmur gibi iner hall olur.. yâni sizi hava gibi yutar benim azâbım.. aksi halde yahille.. iner.. inmek değildir bu kelime aslında “nüzul”dür. çünkü inmek ama yehille öyle bir şey ki kör duman gibi, sis gibi sessizce gelip yutuveriyor bir daha onu bulamıyorsun artık.. yâni her tarafından girebiliyor.. benim gazâbım kime inerse, yâni kimi yutarsa, kimin üzerine iner de onu yutarsa..
men yahli’l- aleyhi gadabî fe kad hevâ.. benim gazâbım.. fe artık onu mutakiben bundan sonra fe kad hevâ.. fe bundan ki artık kad yemîn olsun ki kesinlikle hevâ.. nefsinin hevâsına tâbi olur.. sapıklıktan bir türlü çıkamaz Firavûn gibi onun kulu olur artık.. nefsinin hevâsının kulu olur.. ALLAH’ın ni’metlerini şükretmenin bu kadar ağır bir bedeli vardır ve.: “çok şükür demekle bunun içinden kimse çıkamaz!.”


وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَى
Resim---“Ve innî le gaffârun li men tâbe ve âmene ve amile sâlihan summehtedâ.: Bununla beraber, şüphe yok ki ben, tövbe eden, imÂN edip sâlih amel işleyen, sonra da hak yolda sebat gösteren kimse için çok bağışlayıcıyım.” (TâHâ 20/82)

Ve innî le gaffârun li men tâbe ve âmene ve amile sâlihan summehtedâ..
Ve innî.. “BEN var ya BEN.” buyuruyor ALLAHu zü’L- CeLÂL..
le gaffârun li men.. kesinlikle GAFFÂRım. Mağfiret eden, günahları sevâba çeviren, onu geçmişiyle muhakeme etmeyen affedip ona ihsânda bulunan.. kim için?. o kimse için ki, tövbe etti dedi ki.: Yâ RABBî! Ben böyle böyle yaptım. yapmasam iyiydi ama yaptım. ama tövbe ediyorum ve SANA imÂN edip Sâlih Amel işleyrek hidâyetini diliyorum!:”
Kur’ÂN-ı Kerîm’deki EmiR.: “ALLAH’a ve RASÛLÜne imÂN edin!.” diye..
Nasuh Tövbesi, Nasihat Tövbesi onu da et!. İmÂNını =>Sâlih Amele dök!. İsBat et!.. Bundan sonra ne kaldı..
Summehtedâ.. ihtedâ.. işte okimse hidâyete erdirildi.. kim içinmiş ĞAFFAR oluş, kimin içinmiş?.
Tövbe eden için, Tahkik İmÂN eden için, Sâlih Amel işleyen için, sonra hidâyete eren için.. zâten hidâyete erdi mi selâmete çıktı demektir değil mi yâni..

El Gaffâru celle celâlihu.:
Resim
Resim
Kullanıcı avatarı
Hakan
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 4962
Kayıt: 08 Eki 2006, 02:00

Re: KUL İHVANÎ TâHâ SÛRESİ SOHBETİ

Mesaj gönderen Hakan »

Resim

وَمَا أَعْجَلَكَ عَن قَوْمِكَ يَا مُوسَى
Resim---“Ve mâ a’celeke an kavmike yâ mûsâ.: Ey Mûsâ! Seni, kavminden (ayırıp) sana acele ettiren nedir?” (TâHâ 20/83)

Ve mâ a'celek an kavmike yâ Mûsâ Mûsâ aleyhisselâm anlaşma gereği BismillâhirRahmÂNirrahîm daha önceden buyrulduğu için “Tûr’un sağ yanında buluşalım yemîni’nde” diyor “yemîn”inde çok ilginç.. Araplar yemine =>Sağ diyorlar, Rükn-ü Yemani diyorlar meselâ ne var işte “yemîn” derlerdi “sağ el” derlerdi felân..
Sağ taraftadır.. Eee peki öyle de NûR-u MuhaMMed.. NÛRuLLAH'ın =>MuhaMMedî NûR olarak YAŞAyışına ne diyeceksin?. Bu yemîn değil mi “bunların kitabı sağ elinde” derken benim şimdiki sağ elim mi var orada?. “Sizi buradaki bedenle yaratacağım!” diye bir şey duydunuz mu?. Hayır, öyle bir şey yokk!. Hayır, tam tersi “orada herşey değişik” âyeti var burayla alâkası yok.. Âyetleri var yâni böyle kendi kafamıza göre değil. Demek istiyorum ki, yâni anladığımızı anlayalım. Bir şey demiyorum da, yâni Kur'ÂN-ı Kerîm'deki bu sağ-sol, bizim bildiğimiz sağ-sol değil yâni.

Bir zamanlar benim ilk Antalya'ya gittiğim zamanlarda Siirtli hocamın kaddesallahu sırrahu sohbetlerine gider ama hiç konuşmazdım ama hiç yıllarca bir kelime koluşmazdım, bir kelime bile!e. Bâzen Hocam gelir oturur uzaktan bana.: “Adanalı’nın damadı nasılsın?”. derdi ben de.: “İyiyim şükür!.” derdim.
Hocamın kıdemli adamları "bu da nerden çıktı" deyip açıkça dudak bükerlerdi.. Aldırmazdım ve taş gibi otururdum en arkada.. Onlar da bana kızarlardı.. Adamlar sanki.: “Hocamız bu adma iltifât ediyor ama o hiç tenezzül bile etmiyor kem-küm gibi!.” Dercesine alayla bakarlardı!.
Ben hiç ilgilenmezdim çünkü ben kendim şiir yazardım ve başka şeylere ilgi duyamazdım..
Yine bir gün Yivli Minâre Bahçesinde ki Kulübeye Sohbete gittim. Hocamız gelmemiş.. Yerinde birisi vardı.. Köylerde “olçum/kendini usta, becerikli gösteren kimse.” derler sakallı makallı birisi. Hocamın yerine oturmuş.. İşte ahkam kesiyor tâbi bir şeyler anlatıyor.. herkeste ses yok.. tâbi dinliyorlar..
Ben girdim sol ayakla girmişim ki, umurumda bile değil sağ-sol LeYyLâ arayan MecNÛN gibi geziyorum ben!. Kapının girişine oturdum ki.: “Hocam gelecek!.” diye oturuyorum!. Ama adam bir girdi bana el sallayarak.: “Siz sol ayakla girdiniz!. Sol şöyle, sol böyle!.” Bir sol başladı ama “kitabları soldan verilenler kâfirlerdir.” felân gidiyor..
bENim sigorta attı ve kalktım.: “Hocam yok galiba gelmeyecek!” dedim. “Hoca da kim oluyor?.” dedi.
Ben.: “Hoca->MuhaMMed Sıddık Hekim Hazretleri oluyor!.” dedim.
“Asker arkadaşı mısınız?!.” dedi.
Ben de: “Yok MuhaMMedî MeLÂMî Arkadaşıyız!. Seni tanımıyorum ama, sen öyle bir câhilsin ki, öyle bir odunsun ki; ALLAH’ın baş şehri-payitahtı olan KALBin solda olduğunu bilmiyorsun!. Sen kafandaki sola saldırıyorsun!. Sen, Kâbe’deki tavâfın sol üzere yapıldığını bilmiyorsun!. Sen öyle bir geri zekâlısın ki hacca da gitmişsin sen.. Herhalde tavafta sağa dönmüşsündür, millet sola dönerken!. Çünkü sen geri zekâlısın!.”
Adam kaşındı ya!. Ve ben çıktım!. Oruçtum çıktım gittim!. Zâten ayarım yoktu!. Hiç umurumda değil!. Böyle garip bir şekilde yaşıyordum!. Neticede ben o adamı bir daha görmedim hayatım boyunca..
Bir ra birine sordum.: “Şöyle birisi vardı neden gelmiyor?” dedim.. “Haa, o gitti artık gelmeyecek!.” dedi. Hocam gereğini yapmış.. Bir daha sohbetine gelmedi hiç.. Ben o kişiye de ALLAH rahmet versin, bir şey demiyorum ama şunu diyorum.: Kur’ÂN-ı Kerîmdaki sağ ile sol târifi, İlâhidir!.
Araplar “şimâle” ne diyorlarmış “sol” diyorlarmış.. “Şimâl Rüzgarı” deyince “sol rüzgarı” mı diyorlarmış yâni.. Bedeviler diyormuş eskiden olabilir, tutar da tutmaz da.. Ama burası Kur’ÂN-ı Kerîmce HAKkça buraya dikkat etmek lâzım!. Burada kelimeler ÖZELdir..
ŞiMâL =>Lütfullah’ın MuhaMMedî olarak şimdi ->şu ÂN’da kullanışıdır.. Onun için Kâbe tavâfı solda dönülür. Onun için kalb sağda değil soldadır.. Ama “sol elinle kıçını yıkayıp da yemek yeme!.” başka şeydir.
Yâni bir gariplik var yâni İslâmın Edebi başka şeydir, Kur’ÂN-ı Kerîm İlmi başka şeydir bunun için buradaki yemîn ->“TûR Dağının Yemîni’nde sağ tarafında buluşalım” deyince Mûsâ aleyhisselâm gidiyor oraya ALLAHu zü’L- CeLÂL buyuruyor ki .: “Yâ Mûsâ sana acele ettiren, seni kavminden ayırıp süratla buraya getiren şey nedir?. Yâ Mûsâ sen niye böyle alel acele daha gelir gelmez, o bölgeye gelir gelmez koşturup geldin buraya, sana ne acele ettiriyor?.” diye soruyor ALLAHu zü’L- CeLÂL.:


قَالَ هُمْ أُولَاء عَلَى أَثَرِي وَعَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضَى
Resim---“Kâle hum ulâi alâ eserî ve aciltu ileyke RABBi li terdâ.: (Mûsâ aleyhisselâm): “Onlar, onlar benim izim üzerindeler (benim arkamdan geliyorlar). Ve RABBim ben, Senin rızan için (Sana gelmekte) acele ettim.” dedi.” (TâHâ 20/84)

Mûsâ aleyhisselâm cevâb veriyor.: Dedi ki onlar yâni benim benim izim üzerindedirler ben onlara söyledim.: “Mûsâ aleyhisselâm’ın getirdiği ALLAH’ın Hükümlerine uyun!.” dedim onlarda benim izim üzerindeler ben şimdi oradan geldim!.
Daha yeni geldi oraya.. ve.: “RABBım ben SENin Rızan için acele ettim SENin Rızan ı bulmak için hemen geldim!.”
“Siz burada Bıldırcınınızı ve Helvânızı yiye durun ben geliyorum!.” dedim “koştum anlaşma yerine geldim buraya.. onun için acele ettim SANA gelmekte acele ettim!.” Yoksa;


قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِن بَعْدِكَ وَأَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُّ
Resim---“Kâle fe innâ kad fetennâ kavmeke min ba’dike ve edâllehumu’s- sâmiriyy (sâmiriyyu).: (ALLAHu TeALÂ): “Muhakkak ki Biz, böylece senin kavmini, senden sonra imtihÂN etmiştik. Ve Samiri, onları dalâlete düşürdü.” dedi.” (TâHâ 20/85)

ALLAHu zü’L- CeLÂL;
Kâle.. buyurdu ki,
fe innâ kad fetennâ kavmeke min ba’dike.. BİZ var ya BİZ, sen böyle diyorsun ama, sen oradan ayrılınca, mütakiben bir şey oldu.. senin kavmini fitneye tâbi tuttuk.. sen oradan ayrılınca senin kavmini fitneye denemeye tâbi tuttuk..
min ba’dike.. senden sonra senin kavmini fitneye tâbi tuttuk.. ve ba’dike ve edâllehumu’s- sâmiriyy.. Samirî var ya Samirî senin etrafında dolaşıp duran, çok şey yapan, çok bilen birisiydi.. o Samirî hepsini sapıttırdı.. hepsini sapıttırdı tümünü yâni birazını da değil.. BİZ sınadık onları, senin kavmini sınadık, deneme fitnesine tâbi tuttuk..
Fitne ne idi?. Fitne ->altın tozunu kumun içine dökerseniz ayıramazsınız ikisi de kum çünkü.. eleseniz de ayıramazsınız.. ama bir tavaya ikisini de koyun oturtun ateşe.. kum/ silisyum geç erir, altın erken eriyeceği için erir altın tozları birleşirler, dök oraya külçeyi alırsın. Altın ayrılır bir gramı kalmadan milimi kalmadan külçeyi alır altını alır gidersin hiç yerde zerre kalmaz!. İşte bu İŞLEMe =>FETENE-fitne denir.. Cenâb-ı ALLAH böyle bir Fitne ateşine sokuyor!.

Kim gerçek MuhaMMedî Mü’min ve ALLAH’ın kulu, işte BEN böyle denerim ikilikleri-üçlükleri-çoklukları-yoklukları yerde kalırlar. Fitne bu yâni fetene, yâni esas fiilin kökü burayı da anladık herhalde.. Samirî böyle yaptı.. Mûsâ aleyhisselâm’ın haberi yok..


فَرَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ يَا قَوْمِ أَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًا أَفَطَالَ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدتُّمْ أَن يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِّن رَّبِّكُمْ فَأَخْلَفْتُم مَّوْعِدِي
Resim---“Fe recea mûsâ ilâ kavmihî gadbâne esifâ (esifen), kâle yâ kavmi e lem yaıdkum RABBukum va’den hasenâ (hasenen), e fe tâle aleykumul ahdu em eredtum en yahılle aleykum gadabun min RABBikum fe ahleftum mev’ıdî.: Bunun üzerine Mûsâ (aleyhisselâm), esefle (üzülerek) gadapla (öfkeyle) kavmine döndü. “Ey kavmim! RABBiniz size, güzel bir vaadle vaadetmedi mi? Buna rağmen ahd sûresi size uzun mu geldi? Yoksa RABB’ınizin gazâbının üzerinize inmesini mi istediniz? Bu sebeble mi vaadimi (sizden aldığım vaadi) yerine getirmediniz?” dedi.” (TâHâ 20/86)

Fe.. Bunu müteakiben, bundan sonra, bunun üzerine..
Fe recea mûsâ ilâ kavmihî gadbâne esifâ.. Mûsâ aleyhisselâm kavmine geri döndü.. gazâbla öfkeyle döndü.. niye öfkeyleniyor üzülüyor.. çünkü ALLAHu zü’L- CeLÂL haber verdi o’na senin kavmin kaybetti diye..
kâle yâ kavmi e lem yaıdkum RABBukum va’den hasenâ.. Ey kavmin RABB’iniz size güzel bir vaadle vadetmedi mi, size en mukaddes arzı mukaddesi vaadetti, güzellikleri vaadetti.. her türlü güzellikleri vaadetmedi mi?. evet..
e fe tâle aleykumul ahdu.. demek size bu RABBımın Âhid Süresi uzun mu geldi.. yâni yüz sene daha mı var zannettiniz.. “Öyle dediyse dedi CÂNım mı”.. dediniz bunu kesersek başımıza belâ yok mu dediniz ciddiye almadınız mı.. hani, adam diyor ya bin sene daha yaşarım.. yarın ölecek halbuki.. uzun mu geldi size bu.. uzun mu geldi..
em.. yoksa..
em eredtum en yahılle aleykum gadabun min RABBikum fe ahleftum mev’ıdî.. yoksa siz kendiniz.: “RABBımızın gazâbı varsa indirsin üstümüze!.” mi dediniz yâni.. sizin muradınızı şu mu oldu.. siz mi istediniz, murad ettiniz.. RABB’ınızdan gazâbın tepenize geçmesini siz mi istediniz, seçtiniz.. bütün bunların sonunda yâni bu sebeble bu yüzden yerine getirmediniz ihtilafa düştünüz, felahı terk ettiniz.. geri döndünüz bana verdiğiniz sözden geri döndünüz.. beni ALLAH’ın Rasûlü kabul ettiniz ama Tevrat Kitabını hükümlerini yok saydınız siz bunu kendiniz mi istediniz başınıza geçsin diye.. benimle olan vaadinizi neden terk ettiniz?!.


قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلَكِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارًا مِّن زِينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَكَذَلِكَ أَلْقَى السَّامِرِيُّ
Resim---“Kâlû mâ ahlefnâ mev’ıdeke bi melkinâ ve lâkinnâ hummilnâ evzâren min zîneti’l- kavmi fe kazefnâhâ fe kezâlike elkâ’s- sâmiriyy (sâmiriyyu).: “Sana vaadettiğimizden kendi isteğimizle dönmedik. Ve lâkin bize, o kavmin ziynetleri (altın süs eşyâları) yüklenmişti. Bu yüzden onları (eritmek üzere ateşe) attık. Sonra Samirî de attı.” dediler.” (TâHâ 20/87)

Kâlû mâ ahlefnâ mev’ıdeke bi melkinâ.. cevâb veriyorlar.. Dediler ki biz hilaf etmedik, dönmedik.. Sana verdiğimiz sözden geri dönmedik..
bi melkinâ.. kendi gücümüzle kuvvetimizle irademizle kendi isteğimizle biz dönmedik kendimiz, böyle bir karar vermedik, buna mâlik değiliz..
ve lâkinnâ hummilnâ evzâren min zîneti’l- kavmi fe kazefnâhâ fe kezâlike elkâ’s- sâmiriyy.. ancak biz yüklendik getirdik.. yâni biz yüklendi.. “bize, geldiğimiz yerdeki o kıptilerden mısırlılardan eşyâlar ağırlıklar yâni süs eşyâlarından bize yüklendi.” diyorlar yâni “biz oradan yüklendik, hamalı olduk, aşırdık” diyorlar..
Hâlâ da öyledirler, o zamanda olduğu gibi.. onlar için ibâdettir bir yere gittiklerinde bir şey çalmaları namaz kılmak gibidir.. Antalya’dan ben bilirim bir yere girdikleri zaman özellikle gözlükçülerde altıncılarda felân onların girdiği anda üç dört yerde çoluk çocuk bekler eli birine değsin onu takib edersin, artık bıraktırıncaya kadar.. Çünkü çalarlar!.

İşte bu yüzden o kavmin yâni geldiğimiz yerdeki Mısır Kavminin Firavûn Kavminin altın süs eşyâlarını yüklenmiştik, getirmiştik..
fe kazefnâhâ fe kezâlike elkâ’s- sâmiriyy.. biz onu attık ateşe attık.. işte gördüğün gibi bunun gibi ortada gözüken Samirî attı.. Samirî bize dedi ki onu söyleyecek zâten biraz sonra.: “elinizdeki altınlara getirin ne varsa atın şu tavanın içine erisin ben de atıyorum” dedi o da attı ve altınlar eridi neydi bunun aslı altınlar geldikleri yerden yüklenmişlerdi artık nasıl yüklendilerse herhalde davulla zurnayla gönderilmediler oradan da yâni..


فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُكُمْ وَإِلَهُ مُوسَى فَنَسِيَ
Resim---“Fe ahrece lehum ıclen ceseden lehu huvârun fe kâlû hâzâ ilâhukum ve ilâhu mûsâ fe nesiy (nesiye).: Böylece onlar için (ortaya) böğüren bir buzağı heykeli çıkardı. Ve onlara (Samirî ve taraftarları): “Bu, sizin ilâhınız ve Mûsâ'nın da ilâhı, fakat o unuttu.” dediler.” (TâHâ 20/88)

Fe ahrece lehum ıclen ceseden lehu huvârun.. Bu Samirî var ya bu, attığımız altın eriğinden ceseden heykel olarak bir buzağı çıkardı, bir buzağı yaptı.. neden buzağı yaptı?. çünkü Mısırda Kıptilerin Apis Öküzü vardı.. Apis Öküzü Firavûndan önceki tanrıları ve Firavûn devrinde de kutsaldı.. Samirî de onu gördüğü gibi o heykelin daha küçüğünü yaptı.. o heykel ne yapıyordu?. Böğürüyordu.. neden?. O öyle bir heykeldi ki ağız yapısı büyük buradan giren rüzgâr kıçından çıkarken türlü türlü sesler çıkarıyor.. böğürüyor ama arkasından böğürüyor..
fe kâlû hâzâ ilâhukum ve ilâhu mûsâ fe nesiy.. Samirî dediki.: “işte sizin ilâhınız bu.. aynı zamanda bu Mûsânın da ilâhı.. o unuttu bunu.. Mûsâ unuttu bunu.” “şimdi gitti Tûr Dağının başında arıyor onu.” diyor..

Apis Öküzü.: Antik Mısır'da tapılan canlı hayvanlar olmuştur. Bunların en başlıcası ve şöhret sahibi olan Apis (Hapi) Öküzü'dür. Apis Öküzü başında üçgen şeklinde beyaz bir alameti olan, beyaz lekelere sahip siyah renkli bir öküzdü. Apis Öküzüne tapılması Mısır'ın çok daha erken dönemlerine uzanmaktadır..


أَفَلَا يَرَوْنَ أَلَّا يَرْجِعُ إِلَيْهِمْ قَوْلًا وَلَا يَمْلِكُ لَهُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا
Resim---“E fe lâ yerevne ellâ yerciu ileyhim kavlen ve lâ yemliku lehum darren ve lâ nef’â (nef’an).: Onlara sözle cevâb vermediğini ve onlara zarar veya fayda vermeye mâlik olmadığını görmüyorlar mı?” (TâHâ 20/89)

E fe lâ yerevne ellâ yerciu ileyhim kavlen.. ALLAHu zü’L- CeLÂL buyuruyor ki.: “Hâlâ görmüyorlar mı bu altın buzağının böğürmesi felân boş.. sözlü olarak hiçbir şey söylemiyor, bunlar ne derlerse desin o ancak ötüyor.. neden geriye bir ses vermiyor ilâhsa bu diye düşünmüyorlar.. yine görmüyorlar mı ki bu nasıl ilâhmış böyle..
ve lâ yemliku lehum darren ve lâ nef’â.. “gücü yetmiyor mâlik değil bunlara zarar veremiyor, fayda veremiyor, böyle ilâh mı olur!.” diye niye demiyorlar.. peki bu kadar halkın tümü Samirî böyle dedi diye bunun peşine düştüler!. müşriklerin niye demediği belli de, afedersiniz çok özür dilerim yâni şu şimdiki mürşid bozuntularının, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellemi sollayanların, müşriklerden de tehlikeli olanların Samirîliklerinden bahsediyor.. Halbuki Hârûn aleyhisselâm’ı ne diye bırakmıştı.: “benim yerime vekil kal!.” demişti..


وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِن قَبْلُ يَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِ وَإِنَّ رَبَّكُمُ الرَّحْمَنُ فَاتَّبِعُونِي وَأَطِيعُوا أَمْرِي
Resim---“Ve lekad kâle lehum hârûnu min kablu yâ kavmi innemâ futintum bih (bihî) ve inne RABBekumur Rahmânu fettebiûnî ve etîû emrî.: Ve andolsun ki Hârûn (aleyhisselâm) daha önce, onlara şöyle dedi: “Ey kavmim, siz onunla sadece imtihÂN edildiniz! Ve muhakkak ki Rahmân, sizin RABB’ınizdir. Artık bana tâbî olun ve emrime itaat edin.” (TâHâ 20/90)

Onlar böyle yapınca Hârûn aleyhisselâm onlara şöyle dedi..
Ve le kad.. yemîn olsun, kesinlikle yemîn olsun, tekrar yemîn olsun.. üç yemîn bir arada meşhur yemîndir bu, bundan başka dördüncü yemîn yok, yâni ben görmedim..
Ve lekad kâle lehum hârûnu min kablu yâ kavmi innemâ futintum bih.. Hârûn aleyhisselâm önceden, bu işin başında dedi ki.: bu sizin için fitne.. siz onunla sadece imtihÂN edildiniz.. bu heykelle bir fitne geldi, siz imtihÂN ediniyorsunuz, ALLAH sizi imtihÂN ediyor..
ve inne RABBekumur Rahmânu fettebiûnî ve etîû emrî.. Muhakkak ki, şüphesiz olan şey şu ki, sizin RABBımız er RahmÂN ALLAHtır, bana tâbi olun ve emrime itaat edin, yanlış yapmayın!. diyor.. onlar ne diyorlar;


قَالُوا لَن نَّبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفِينَ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَيْنَا مُوسَى
Resim---“Kâlû len nebreha aleyhi âkifîne hattâ yercia ileynâ mûsâ.: “Mûsâ bize dönünceye kadar, ona kendimizi vakfetmekten (ibâdet etmekten) asla vazgeçmeyeceğiz.” dediler.” (TâHâ 20/91)

Kâlû len nebreha aleyhi âkifîne hattâ yercia ileynâ mûsâ.. Cevâb veriyorlar dediler ki, ancak biz asla bunu bırakıp ayrılıp gitmeyiz, vaz geçmeyiz bundan, başında toplanıp durmaktan vazgeçmeyiz.. yâni “biz ona vakfettik hayatımızı” diyorlar.. “bütün vaktimiz ona bağlandı her şeyimiz buraya bağlındı bizim RABBımız İlâhımız oldu.” diyorlar. “Sen RahmÂN olan RABB’tan bahsediyorsun” diyorlar. hatta o kadar ki, Mûsâ bize geri dönünceye kadar biz buna tapacağız.. ne düşünüyorlar Mûsâ da geldiğinde.: “haa RABBım buradaymış!.” diye sevinecek.. yâni “unuttu gitti!.” diyor ya öbürü, başlarındaki bozuntu adam Samirî.: “o unuttu gitti arıyor şimdi!. Gelecek!.” diyor. çünkü onlar da buna inanıyorlar câhiller. câhillik ve gafillik böyledir, sapık dalâlette ve ihânette olanlara bağlar, İnsÂN gözünü kör eder, ona bağlanır, KELÂMuLLAHı Rasûlullahı siler aklından.: “Şeyhim beni affettirecek, beni şöyle yapacak!.” Gibi safsatalarla âyet mâyet siler kafadan.. ALLAH kimseyi onların tuzağına düşürmesin!.


قَالَ يَا هَارُونُ مَا مَنَعَكَ إِذْ رَأَيْتَهُمْ ضَلُّوا
Resim---“Kâle yâ hârûnu mâ meneake iz reeytehum dallû.: (Mûsâ aleyhisselâm): “Ey Hârûn! Onların dalâlete düştüğünü gördüğün zaman (onları uyarmaktan) seni ne men etti?” dedi.” (TâHâ 20/92)

Mûsâ aleyhisselâm döndü.. dedi ki.: “ey Hârûn seni ne men’ etti ki, sen bunlar sapıklığa düştükleri zaman onları uyarmadın.. burada senin görevin ne idi!. kızgın ve üzgün geldiydi ya..


أَلَّا تَتَّبِعَنِ أَفَعَصَيْتَ أَمْرِي
Resim---“Ellâ tettebian (tettebiani), e fe asayte emrî.: Niçin bana tâbî olmadın? Yoksa emrime isyan mı ettin?” (TâHâ 20/93)

Niçin bana tâbi olmadın, yoksa sen benim emrime isyan mı ediyorsun, âsi mi geliyorsun.. bana âsi mi oldun, benim emrime isyan mı ettin, ne diye bana tâbi olmadın.. demiş ve üzerine yürümüş bir de sakalından tutmuş..


قَالَ يَا ابْنَ أُمَّ لَا تَأْخُذْ بِلِحْيَتِي وَلَا بِرَأْسِي إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقْتَ بَيْنَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِي
Resim---“Kâle yebneumme lâ te’huz bi lıhyetî ve lâ bi re’sî, innî haşîtu en tekûle ferrakte beyne benî isrâîle ve lem terkub kavlî.: (Hârûn aleyhisselâm): “Ey annemîn oğlu! Sakalımı ve başımı (saçımı) tutma (çekme). Gerçekten ben, senin, “İsrailoğulları arasında fırkalar oluşturdun (ikilik, düşmanlık çıkardın) ve sözümü tutmadın (emrimi yerine getirmedin)” demenden korktum.” dedi.” (TâHâ 20/94)

Kâle yebneumme lâ te’huz bi lıhyetî ve lâ bi re’sî.. Ey anamın oğlu.. dikkat edin “babamın oğlu” demiyor. ey anamın oğlu sakalımı yakalama, tutma ve başımı da tutma!. sakalımı tutma ve başımı yâni saçımı demek istiyor. sakalımı başımı tuttup da, bir elin sakalımda bir elin başımda çekme!. yâni tutma!
innî haşîtu en tekûle ferrakte beyne benî isrâîle ve lem terkub kavlî.. ben var ya ben şundan korktum ki.: “bak İsrâil oğulları arasında ikilik düşmanlık çıkardın fırkalar doğurmuşsun ben gittikten sonra ve sözümü tutmadın emrimi yerine getirmedin!. demenden korktum.. bu adamların hepsi böyle gitti ben bunlar böyle yaptı bunlar böyle yaptı senin yüzünden demenden korktum başımı tutup yapma anamın oğlu yapma!. diyor..


قَالَ فَمَا خَطْبُكَ يَا سَامِرِيُّ
Resim---“Kâle fe mâ hatbuke yâ sâmiriyy (sâmiriyyu): “Öyleyse ey Samiri! Senin (onlara) hitabın ne idi (onlara ne söyledin)?” dedi.” (TâHâ 20/95)

Kâle fe mâ hatbuke yâ sâmiriyy.. Mûsâ aleyhisselâm dedi ki; Ey Samirî öyleyse senin onlara hitabın neydi, onlara ne söyledin de bu hale getirdin, ne yaptın sen onlara, ne dedin de böyle yaptılar?!.”
Samirî’ye dikkat etmek lâzım!. Samirî ->RABBu’L- ÂLemin yerine arkasından/kıçından öten bir “altın buzağı” yapıyor.. Bu günmüzde “parayı=>buzağı” yapmaya da lüzum yok!. hatta bir rulo gibi yapsınlar öttürsünler!. Yâni “İşte benim RABBım bu!.” diye bu halde İslâm milleti!. Dünyânın her yerinde bir Samirî çıktı, başka bir Samirî çıktı siyasette Samirîler çıktı!. Ticârette Samirîler çıktı!. Tarikatta Samirîler çıktı!. Tarikat demeye dilim varmıyor da toplumda/cemiyette şucu bucular çıktı.. Hep bu Samirîler ve kullandıkları kelimeler!. İlâhınız, RABB’ınız şununuz bununuz o kelimeleri kullanıyorlar!. bunlar Samirî!. hepsi altınla uğraşıyorlar tümünün RABBısı altın yâni!.

"Nasıl yaptın sen ne dedin de böyle yaptın?" diyor Samirîye..


قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي
Resim---“Kâle basurtu bi mâ lem yabsurû bihî fe kabadtu kabdaten min eseri’r- resûli fe nebeztuhâ ve kezâlike sevvelet lî nefsî.: (Samirî): “Ben, onların görmediği şeyi gördüm. Resûl'ün (Cebrâil aleyhisselâm'ın) izinden (ayağının bastığı yerdeki topraktan) bir avuç aldım. Sonra da onu (erimiş madenin içine) attım. Ve böylece (bu), nefsime (bana) güzel göründü.” dedi.” (TâHâ 20/96)

Kâle basurtu bi mâ lem yabsurû bihî.. Samirî diyor ki.: “ben onların görmediğini gördüm bir defa onların görmediği bir şeyle onları kandırdım, gerçeği görmediler yâni benim bildiğim gerçeği görmediler..
fe kabadtu kabdaten min eseri’r- resûli.. ben Rasûlun ALLAH’ın Rasülunun izinden yâni ayağını bastığı topraktan bir avuç aldım sonra da onu onlara göstermeden tâbi ki, eriyen altının içine attım böylece bu benim nefsime çok güzel göründü. Bütün beni İsrâil beni dinledi, çok hoşuma gitti..

Bakın şimdi elinizi vicdÂNınıza koyun!. Hiç kimsenin ALLAH Rızası için biz ne arkasında ne önündeyiz biz ancak ve ancak KELÂMuLLAH ve RASÛLULLAHtayız İnşâe ALLAHu er RahmÂN!.
Şimdi adam KELÂMuLLAHa giriyor bir avuç toprak alıyor!. Hadislere giriyor bir avuç toprak alıyor!. Esmâya giriyor bir avuç toprak alıyor!. Ondan sonra zehir zıkkımın içine sarıyor!. Ticâretin-Siyasetin-Vaazın toplanan insanlara heykelini ötüyor da ötüyor kıçından!.
ALLAH celle celâlihu yardım etsin bu millete, uyandırsın!.
yâni bu Samirîlerilerin şerrinden demek istiyorum..

Samirî, bunu bana nefsim yaptırdı diyor. çok hoşuma gitti diyor. yâni bunları görüyoruz ben böyle câhil İnsÂNları gördüm tâbi!.
Bir Şeyh adam kürt açıkça.. ama “EhL-i Beytim!.” diyor..
Ben.: ALLAH’ın huzurunda bunu sana soracağım!. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in huzurunda bugün değil de yarın soracağım, gerçekten Ehl-i Beyt isen benim sana hürmet etmem farz-ı Ayındır, değilsen sen düşün!.” dedim ben böyle elimi uzattım öpmek için.. “Çünkü ben suçlu duruma düşerim, ama Ehl-i Beyt değilsen..” derken, adam nasıl kalktı öne fırladı.. Ben de öyle yaptım ya.. kafa kafaya taak!. benim “değilsen lafım” havada kaldı!. Cevâb neydi?!. “Bin sene geçmiş Kürt Arap mı kalmış!.” dedi.. “yâni bin sene geçince Kürtler, Arap mı oluyor, Ehl-i Beyt mi oluyor?!." dedim..
Ehl-i Beyt olsan ne olmasan ne!. Ebu Cehil de birinci göbekten, Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’den önceki göbekten amcası, Ehli yâni, aynı karında yattılar babaları bir göbek bile yok!. ama Müşrik!.
Hazreti Hamza aleyhisselâm da Amcası ve Şâhidi-Şehîdi..

Mesele ne olduğun.. Şeytânın Uşağı olduktan sonra seni hiçbir şey kurtaramaz!. Ben yanlışlığı söylüyorum, Samirî değil mi!.

Saçmalıklarınbiri bin para.. Bizim Aksaray'da Gözlükuyu Köyündekiler çoluğunu çocuğunu hâlâ götürüyorlar değil mi?. Anasını emen çocuk hacca mı gidiyor yahu!. Bankadan kredi çeker de oraya çorba parası gider mi?. Bu zavallı kimselerin kendisi muhtaç değil mi?. Adama komşuları bakıyor, adam zekâta muhtaç, her şeye muhtaç!. Ama “ALLAH!. ALLAH!.” diye de kandırılıyor!. “Billahi’l-Garûr” âyetleri var..


كَمَثَلِ الشَّيْطَانِ إِذْ قَالَ لِلْإِنسَانِ اكْفُرْ فَلَمَّا كَفَرَ قَالَ إِنِّي بَرِيءٌ مِّنكَ إِنِّي أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
Resim---“Ke meseliş şeytâni iz kâle li’l- insânikfur, fe lemmâ kefere kâle innî berîun minke innî ehâfullâhe RABBe’l- âlemin (âlemîne).: (Münâfıkların size vaadleri), şeytânın (vaadlerinin) durumu gibidir. İnsana.: “İnkâr et (kâfir ol)!.” demişti. Fakat, inkâr ettiği zaman.: “Muhakkak ki ben senden uzağım, elbette ben, âlemlerin RABBi ALLAH'tan korkarım.” dedi.” (Haşr 59/16)

Şunu demek istiyorum birine garazen konuşmuyorum hâşâ!. Ben kimsenin onların aleyhinde de değilim, sadece üzülüyorum!. Koyun sürüsü gibi İnsÂNlar uçuruma atlıyor.. İnsanları beyinsizce arkasına takıp götürüp aynı Samirî gibi demek istiyorum!.
Kelâmullah ve Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem açıkta kalıyor.. Duyan UYan nerede!. Adam 7 makamda Kur’ÂN-ı Kerîm’i okuyor, sanki bestekâr ama bir kelimesini anlamıyor!. onun için ALLAH celle celâlihu beni affetsin ne bileyim ben sadece üzülüyorum daha doğrusu!.


قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَكَ فِي الْحَيَاةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَ وَإِنَّ لَكَ مَوْعِدًا لَّنْ تُخْلَفَهُ وَانظُرْ إِلَى إِلَهِكَ الَّذِي ظَلْتَ عَلَيْهِ عَاكِفًا لَّنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُ فِي الْيَمِّ نَسْفًا
Resim---“Kâle fezheb fe inne leke fîl hayâti en tekûle lâ misâse ve inne leke mev’ıden len tuhlefeh (tuhlefehu), vanzur ilâ ilâhikellezî zalte aleyhi âkifâ (âkifen), le nuharrikannehu summe le nensifennehu fî’l- yemmi nesfâ (nesfen).: (Mûsâ aleyhisselâm): “Artık git! Senin için (söz konusu olan), bütün hayatın boyunca “(bana) dokunmayın” demendir. Muhakkak ki senin için asla vazgeçilmeyecek bir vaad (cezâ) vardır. Ve ona, ısrarla kendini vakfettiğin (taptığın) ilâhına bak! Onu mutlaka yakacağız. Sonra da elbette onu, toz haline getirerek (küllerini) savurup denize atacağız.” dedi.” (TâHâ 20/97)

Kâle fezheb fe inne leke fîl hayâti en tekûle lâ misâse.. Mûsâ aleyhisselâm Samirîye diyor ki.: “Git bundan sonra senin için bütün hayatın boyunca söz konusu olan tek şey olacak diyeceksin ki.: “bana dokunmayın, bana dokunmayın!.” diyeceksin!. Öyle de olmuştur da!. yâni sana düşen budur artık.. sen bu kadar İnsÂNı böyle yaptın ya..
ve inne leke mev’ıden len tuhlefeh.. Sen bu kadar İnsÂNı yoldan çıkardın ya bundan sonra senin için hiçbir zaman vaaz geçilmelmeyecek vaad ALLAH’ın vaadi, cezâsı vardır sen bu kadar İnsÂNın kanına girdin.. vanzur ilâ ilâhikellezî zalte aleyhi âkifâ.. çünkü git bak, bak o altından buzağına.. git o taptığın, hayatını ısrarla kendine vakfettiğin bundan başkası yok dediğin ilâhına bak..
le nuharrikannehu summe le nensifennehu fî’l- yemmi nesfâ.. biz varya biz onu biz cayır cayır yakacağız.. o senin buzağını çatır çatır yakacağız ve onu mutlaka kesinlikle toz haline getirip denize saçacağız, savuracağız senin heykelini!..

Bu sonuç hep böyle olmuştur.. FETÖ/Fetoş gibi.. daha da çok..


إِنَّمَا إِلَهُكُمُ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ وَسِعَ كُلَّ شَيْءٍ عِلْمًا
Resim---“İnnemâ ilâhukumullâhullezî lâ ilâhe illâ hûv (huve), vesia kulle şey’in ilmâ (ilmen).: Sizin İlâhınız sadece ALLAH'tır ki, O'ndan başka İlâh yoktur. İlim (ilmi) ile herşeyi kaplamıştır (kuşatmıştır).” (TâHâ 20/98)

İnnemâ ilâhukumullâhullezî lâ ilâhe illâ hûv.. Mûsâ aleyhisselâm ALLAHu zü’L- CeLÂLin buyurduğunu buyuruyor ki.. Gerçekten şüphesiz olan şey şu ki sizin İlâhınız ALLAHtır. O ki Lâ İLâhe İLLâ Hu Kendisinden başka O olmayan İLÂHtır..
vesia kulle şey’in ilmâ.. O, her bir şeyi ilmiyle yutmuştur, kuşatmıştır, içine almıştır, kapsamıştır..


كَذَلِكَ نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنبَاء مَا قَدْ سَبَقَ وَقَدْ آتَيْنَاكَ مِن لَّدُنَّا ذِكْرًا
Resim---“Kezâlike nakussu aleyke min enbâi mâ kad sebak (sebaka), ve kad âteynâke min ledunnâ zikrâ (zikren).: İşte böylece geçmiş olan haberleri sana anlatıyoruz. Ve sana katımızdan Zikri (Kur'ân'ı) verdik.” (TâHâ 20/99)

Yâ MuhaMMed sallallahu aleyhi vessellem!.
Kezâlike nakussu aleyke min enbâi mâ kad sebak.. İşte böylece geçmişin kıssalarını-haberlerini sana anlatıyoruz, geçmişteki daha önceki haberleri anlatıyoruz. daha önceden geçen haberlerden..
ve kad âteynâke min ledunnâ zikrâ.. kesinlikle yemîn olsun ki, biz sana, Ledunn İlminden, öz katımızdan gönülden gönüle gelen o kattan zikri verdik, Kur’ÂN-ı Kerîm’i Verdik.. sana Kur’ÂN-ı Kerîm’i verdik..

Sen ne heykelinden bahsediyorsun.. kimi kimle kandıracaksın geri zekâlı adam ya da, adamcıklar!.
Ey Şeytânlar Firavûnlar ALLAHu zü’L- CeLÂLin Kitabını/Kur'ÂN-ı Kerîmi herhangi bir kitab sananlar, Peygamberi Resûlullah sallallahu aleyhi vesellemi anlamayıp, herhangi bir İnsÂN sananlar!. Hâşâ böyle uyduruk şıhlar!.
ALLAH korusun bunlardan!. İnanan İnsÂNların çok dikkat edeceği bir devirde yaşıyoruz!.


مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ يَحْمِلُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وِزْرًا
Resim---“Men a’rada anhu fe innehu yahmilu yevme’l- kıyâmeti vizrâ (vizren).: Kim ondan yüz çevirirse, o zaman muhakkak ki o, kıyâmet günü (ağır) bir yük (kaybettiği dereceleri) yüklenir.” (TâHâ 20/100)

Kim ki o Kur’ÂN-ı Kerîm’den yüz çevirirse, hemen kesinlikle o hammallık yapar, taşır, yüklenir kıyamet günü yükünü.. ağır bir yük!. Neydi o yük!. Yaratılış sebebiydi bu, ALLAH’a kulluk yapacaktı..
Ne yaptı Şeytâna kulluk yaptı.. ALLAH’a kulluk yapsa ne taşıyacaktı?. Taşımayacaktı, yeri göğü kaplayan NÛRuLLAHa karışacaktı, NûR-u MuhaMMed’e karışacaktı.. Denize düşen “BİR DAMLA GÖZYAŞI” gibi “DENİZ” olacaktı.. geldiği yer olacaktı.. ne yaptı bu bu hâin?. ihânet etti ağır bir yük taşıdı.. kimin yükünü?!. “Şeytânın yükü” desen, Şeytân da kabul etmiyor bunu.. Bu kadar ağır bir yükün altında kıyamet gününe geliş.. bir daha okuyalım,
Men a’rada anhu fe innehu yahmilu yevme’l- kıyâmeti vizrâ.. Kim ki Kur’ÂN-ı Kerîm’i den yüz çevirirse, o kimse kıyamet günü günahını/yükünü yüklenip sırtında getirmiştir.. Kıyama kalkış günü böyle bir antikadır..

ALLAH celle celâlehu DUÂyı ağzımızdan, kalbimizden, BİZ BİR-İZ DUÂsı edebilmek için Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in Hayat Namazına duralım ki onun içinde gülmek de vardır, ağlamak da vardır, her şey vardır bu hayatın içinde!. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in NûRundan yaratılmaktadır Hayat.. Her şey vardır Şeytân da vardır, Melek de vardır.. Ama yapman gereken de vardır!. Şeytânını Müslümân edersin!. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in Ahlâkını RaHMet/Yağmur gibi her yere yağdırırsın, bastığın yerden ALLAH fışkırır, ALLAH Nidâsı fışkırır Hay BaBam!.
Böylesi Gaybî DUÂlar ederiz BİZ BİR-İZ derken.. BİZ BİR-İZ ne demek?. “ben senle mi =>BİZ BİR-İZ?!. “ben-sen” nereden çıktı!.
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e BİZ.. Daha demin buyurdu.: “Lâ İLâhe İLLâ Hu!.” diye.. Bu âlemde bir tek “O” vardır, O’ndan başka kimse yok!. senin senliğin ve benim benliğim; iğreti, geçici, izafî KULLuk İmtihÂNı ROLü gereği gel-geç dünyasında OLuş..

Bitiriyorum ancak biz biz sağ gösterip sol vurmuyoruz.. çok şeyleri olduğu gibi söylüyorum.. Bir ateşin içerisine “Hakan Ârif Yıldız=>HAY” diye atıyoruz.. Bu adamın yanışını seyrediyoruz, alevlerin içinde yazıları seyrediyoruz değil mi?. iyi kokuyor kötü kokuyor gül kokuyor gübre kokuyor vs vs.. bu nereye kadar her şeye “benim!.” diyor ->yanıyor, yanıyor, yanıyor!. son ÂNda bir de bakıyoruz ki ne kağıt var içerde ne kül kalmış, ne duman kalmış!.
Hakan nereye kadar vardı.. Son ÂNa/Son Nefese kadar vardı.. Şimdi Hakan yok artık.. Hakan'ın tülü var, külü var!.

KuL KüLLüğün BiLebiLse,
TüL TüLLüğün BiLebiLse,
GüL GüLLüğünbiLebiLse,
BüLbüL Sırrın SiLebiLse!.


Eee BüLbüL kendi büLbüLLüğün sırrını silebilde ne gül kalır ne bülbül kalır vay anasına der herhalde bakar şöyle bakar vay anasına der ya RABB’ıni biliverir çünkü buluverir oluverir yaşayıverir Razıyeten-Merdiyeteni geçer onun içindir ki tahkik imÂN ve sâlih ameli budur

Aşkta Ferec Arıyorum,
Zehrin BaLa Salıyorum
Göbek Bağım NazLı YÂRde
ÇEKe ÇEKe Varıyorum!.


ben çekmiyorum.. O çekiyor.. "gel bakayım buraya!." diye çekiyor ..

Sevmemeye Yemîn Ettim =>Bin Kere Yemînim Bozdum,
=>SevgiLimden AyıranLar=>OLdu Bana=>SevgiLi YâR!.
Ya Yazdım=>Yaşattı Yârim!. Ya Yaşattı Yârim=>Yazdım,
=>KUL İHVÂNİ EFSANESİ=>TEKETEK’te =>Tek İntizâR!.


bu TEKETEK Teras Tekkesinde tek intizâr/beklenen tek şey vardır ki,
Son nefeste MuhaMMedî bir Şehâdettir, MuhaMMedî bir şifâdır İnşâe ALLAH!.

Devr-i DevrÂN DivÂNeyim,
AŞKk Şeydâsı SeyrÂNeyim,
GÜLüm>Ateş!. PervÂNeyim,
HaL-i Hazır=->HayrÂNeyim!.


Ben ateşin içinde dans ediyorum zannediyorsunuz ama, biraz sonra içeriye daldığımda göreceksiniz.. göreceksiniz ben bir dalıyım içeriye de, nasıl kanatlarım yanacak ve uçamaz oluvereceğim, nasıl külüm dumanım savrulacak göreceksiniz!. Diyeceksiniz ki.: “hayal gördük galibâ!. böyle birisi yokmuş!.” Mezâr taşı yoksa eğer ki bizim olmayabilir..

DeLi GönLüm==>Aşkk Ağacı,
Sevğiden->.. GÜLüm!.
SEV<=>SEViL->ÂŞıKLar Tacı,
AŞKk=>DERÛNî KUyu GÜLüm!.


AŞKk” dediğin senin içinden duyulan bir sevgidir, dışardan sokuşturulan değil!. Vefâsız yürek gül değil, bülbül değil.. İnsÂNlara vefâ bağlayanlar.. Bu ÂLemde GÜLü-BüLBüLü arayanlar, Karakışını bilmiyorlar.. onlar da baharda oyun oynarlar, onun böyle güzelliği de vardır!.
Ben uçan kelebekleri çok severim.. bunu gördünüz mü.. Gölgesiyle kendisi gibi.. Güneş ile Işığı gibi, hiç ayrılamazlar.. Doğum-Ölüm gibi.. Ana Rahmiyle-Mezâr Taşı gibi.. Geceyle Gündüz gibi.. İnkârla-İkrâr gibi, at başı böyle hep koşturur dururlar.. Bin yıl kalsın, bu elektrik kesilmesin, bilgisayar bozulmasın böyle dönerler işte.. SEVen<=>SEViLen=>SEVgiLi OLuşu bundandır, döndürendendir bu, dönenden değildir.. bu ÇİLLe ÇARkını bir DÖNDÜREN vardır, sen O’na ister KEBAN’ın CeryÂNı de ister ALLAH’ın NûRu de!. İstersen kendimin de.. Ne diyorsan bir şey konuş yâni hiç fark etmez!. Çocuğa anlatsan çocuk yine bilir çocukca anladığı için!. öteki de der ki.: “Bunların kafa zâten oynaktı, iyice oynamış!.” der .
Bir başkası da der ki.: “Haaa!. Vayy be!. bana dürttü bu söz!.” der ve uYANır!. Hâni Dürt BaBa var ya ondan..
Evet bir şey sormak istiyorsanız sorun!

ALLAHu zü’L- CeLÂL bizi bağışlasın, affetsin İnşâe ALLAH!.

Estağfirullah el Azîm!. Estağfirullah el Azîm!.
Estağfirullah el Azîm!. el Kerim ellezi Lâ İLâhe İLLâ Hu HAYyum KAYyum ve etubu ileyk ve hüve’r- Rahîmu’l- Vedûd celle celâlehu..


Evet bizim ne söylediğimizin önemi =>Biz SEBİLİLLÂH ALLAH’ın YOLUnda =>LİVECHİLLÂH ALLAH’ın VECHi/ZÂTı için =>Sadece Rızasında Raziyeten-Merziyeten =>Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in ELi DİLi OLursak.. Faraş olursak, çöp süpürme âleti olursak, yolları temizlersek, NûRunu açığa çıkarırsak.. Alçalmak için bunu söylemiyorum, HASBî HİZMEt edersek.. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in SESi bizim nefesimizden çıkarsa bundan daha büyükbir şeref, bundan daha büyük bir inancımız da yoktur!. Asla yoktur!. Her şey geçicidir ancak;

KUR'ÂNî ŞEHÂDEt ŞEREFi,
MUHAMMEDî ŞEFÂat ŞİFâsı,
Geçici değildir.. Çünkü İLK SÖZümüzün İsbatıdır..
Onun için;
KELÂMuLLAH ŞEHÂDEt ŞEREFi =>Eşhedu en Lâ İLâHe İLLâ ALLAH ve Eşhedu enne MuhaMMeden Abduhu ve RaSûLuhu..
RESÛLULLAH ŞEFÂat ŞİFâsı ise=> KELÂMuLLAH ŞEHÂDEt ŞEREFi’ni/EMRİni DUYup da =>UYmaktır!.
Bu ise =>Her Yerde ->Her Zaman ->Her Halde ->Her Nefeste =>Rasûlullah sallallahu aleyhi ve selleme benzer YAŞAmaktır!.
Kaba sofuluk-sotalık yapmak, sahtekârlık yapmak değildir!.

Dürüst ve pâk İmÂN ve AMeL Sâhibi MuhaMMedî MELÂMî =>ÇocukLa çocuk gibi çocukça güler eğlenir, deliyle delidir, velîyle velidir. Kimseyi alçak görmez, yüksek görmez!. Havalara çağırır türkü çağırır gibi.: “Gelin Ey Millet Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in Arkasında=>Safına geçin =>KIYAMa durun.: “ALLAHu EKBER!.” deyin.." der.
Ötekiler “deli!.” Derler.. ne derler.. ne derlerse derler.. onlara da kızmaz.. çünkü onlar =>uyuyorlar =>ister yellenirler =>ister dellenirler!.
Onları uyandıramayışımızdan dolayı bize “yuh!!.” Olsun, anlamadıklarından dolayı değil!. Kendileri uyansalardı zâten uyanırlardı yâni..

ALLAHümme salli ala seydine MuhaMMed’in abdike ve nebiyyike ve resulike ve nebiyyil ümmiyyi ve ala alihi ve sahbihi ve ehlibeytihi ve ümmetihi..

SubhÂNeke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe ille ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyk,
SubhÂNeke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe ille ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyk,
SubhÂNeke ALLAHümme vebihamdike eşhedu en lâ ilâhe ille ente vehdeke lâ şerike leke estağfiruku ve etubu ileyk..


Yâni Hakan oğul, ALLAH celle celâlihu yardım ediyor bize.. sana da yardım ediyor çok şükür yazıyorsun çiziyorsun.. biz de şimdi ben biraz daha yazarım, hızlanırım İnşâe ALLAH!. Biz söyleyelim kalsın torunlarımıza!. Dinlesinler gökler bulutlar gibi!. Bir dinleyen-DUYan çıkar!. ALLAH celle celâlihu Hakkı ve Hayrı Yaratır yâni.. Biz, bizden öncekilerin yaptığı gibi bu yolda MuhaMmedî Hasbî Hizmetçi oluruz;
İnsÂNları =>İmam-ı MutLak=>Mürşid-i MutLak MuhaMMed aleyhissalâtü vesselâmın Hayat Namazına çağırırız İnşâe ALLAH!.
Bize de bu şeref yeter hamd OLsun!. Başka şeref aramak Şeytân şerefidir ve onu da biz istemeyiz İnşâe ALLAH Koçum benim!.

Gıyabî DUÂlarınızı beklerim, size RABBımız TeÂLÂ’dan =>Hayırlı İş ->Helâl Aş ->Sâlih<>Sâliha Eş -> Necîb Nesiller DUÂ ederim!.
Zorda olan, darda olan, sıkıntıda olanlara ALLAH’ımızın Lütf-ü-Keremînden İzzet-ü-Şerefinden ÇÖZümler bahşetmesi için DUÂ ederim!.
Vakitlerimizi hakk ve hayrda kullanımımıza çevirsin diye DUÂ ederim!. Vaktimizi BİLdirsin=>RABBimizi ->BİLdirsin ->BULdursun ->OLdursun ->YAŞAtsın =>Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in NûRunda=Yüreğinde diye DUÂ ederim!. DUÂnızı beklerim!.
Es SELÂMu aleykum ve Rahmetullahi ve Berekâtuhu..


Resim
ResimResim

Resim

ALLAHumme salli ve sellim ve bârik alâ seyyidinâ MuhaMMedin
Abdike ve
Nebîyyike ve
RasûLike ve
Nebîyyi'L- ÜMMiyi ve alâ âlihi, EHL-i BeYtihi ve's- Sahbihi ve ÜMMetihi...


aleyhumu's- SEMm..


...M.M.M. MuhaBBetLerimLe...

ResimHAYy BaBaResim
Resim
Cevapla

“Kuran-ı Kerim Sohbetleri” sayfasına dön