15 Hz MUSA مُوسَى aleyhis selam

Kur'ân-ı Kerim'de ismi geçen 28 peygamberimizin hayatı, risaletleri, mukaddes kitapları.
Cevapla
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

15 Hz MUSA مُوسَى aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »

----KUR'AN- ı KERİM'in RESMÎ sıralamasına göre---


15- Hz. Mûsâ: مُوسَى aleyhi's-selâm....
Resim

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمـَنِ الرَّحِيم
Allahümme salli ve sellim ve bârik alâ seyyidinâ Muhammedîn abdike (Muhammedîyyeti) ve nebîyyike (Mahmudîyyeti) ve Resûlike (Ahmedîyyeti) ve Nebîyyû’l-ümmîyyi (Habibîyyeti) ve alâ âlihi ve’s-sahbihi ve Ehl-i Beytihi...


Resim

ALLAHu Zü'l-Celâl'imizin İZni ve İNAYETi ile RABB'ül Âleminimiz SÖZünü, RESÛLALLAH SALLallahu aleyhi ve sellem Efendimizin SESinden buyuruyor:
Resim


وَاِذْ وٰعَدْنَا مُوسٰى اَرْبَعٖينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهٖ وَاَنْتُمْ ظَالِمُونَ
Resim---''Veiz vaadna musa erbeîne leyleten summettehaztumul icle mim ba'dihi ve entum zalimûn.:Hani, biz Mûsâ ile kırk gece için sözleşmiştik. Sizler ise onun ardından (kendinize) zulmederek bir buzağıyı tanrı edinmiştiniz.''
(BAKARA suresi 51. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)



وَاِذْ اٰتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
Resim---''Ve iz ateyna musel kitabe vel furkane leallekum tehtedûn.: Hani, doğru yolu tutasınız diye Mûsâ’ya Kitab’ı (Tevrat’ı) ve Furkan’ı vermiştik.’’
(BAKARA suresi 53. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)


وَاِذْ قَالَ مُوسٰى لِقَوْمِهٖ يَا قَوْمِ اِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ اَنْفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا اِلٰى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا اَنْفُسَكُمْ ذٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ اِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحٖيمُ
Resim---''Ve iz kale musa li kavmihi ya kavmi innekum zalemtum enfusekum bittihazikumul icle fe tubu ila bariikum faktulu enfusekum, zalikum hayrul lekum inde bariikum, fe tabe aleykum, innehu huvet tevvabur rahîm.: Mûsâ, kavmine dedi ki: “Ey kavmim! Sizler, buzağıyı ilâh edinmekle kendinize yazık ettiniz. Gelin yaratıcınıza tövbe edin de nefislerinizi öldürün (kendinizi düzeltin). Bu, Yaratıcınız katında sizin için daha iyidir. Böylece Allah da onların tövbesini kabul etti. Çünkü O, tövbeleri çok kabul edendir, çok merhametlidir.
(BAKARA suresi 54. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)


وَاِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسٰى لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتّٰى نَرَى اللّٰهَ جَهْرَةً فَاَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَاَنْتُمْ تَنْظُرُونَ
Resim---''Ve iz kultum ya musa len nu'mine leke hatta nerallahe cehraten fe ehazetkumus saikatu ve entum tenzurûn.: Hani siz, “Ey Mûsâ! Biz Allah’ı açıktan açığa görmedikçe sana asla inanmayız” demiştiniz. Bunun üzerine siz bakıp dururken sizi yıldırım çarpmıştı.''
(BAKARA suresi 55. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)



وَاِذِ اسْتَسْقٰى مُوسٰى لِقَوْمِهٖ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ اُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ كُلُوا وَاشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللّٰهِ وَلَا تَعْثَوْا فِى الْاَرْضِ مُفْسِدٖينَ
Resim---''Ve izisteska musa li kavmihi fe kulnadrib bi asakel hacer, fenfecerat minhusneta aşrate ayna, kad alime kullu unasim meşrabehum, kulu veşrabu mir rizkillahi ve la ta'sev fil ardi mufsidîn.: Hani, Mûsâ kavmi için su dilemişti. Biz de, “Asanı kayaya vur” demiştik, böylece kayadan on iki pınar fışkırmış, her boy kendi su alacağı pınarı bilmişti. “Allah’ın rızkından yiyin, için. Yalnız, yeryüzünde bozgunculuk yaparak fesat çıkarmayın” demiştik.''
(BAKARA suresi 60. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)


وَاِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسٰى لَنْ نَصْبِرَ عَلٰى طَعَامٍ وَاحِدٍ فَادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُخْرِجْ لَنَا مِمَّا تُنْبِتُ الْاَرْضُ مِنْ بَقْلِهَا وَقِثَّائِهَا وَفُومِهَا وَعَدَسِهَا وَبَصَلِهَا قَالَ اَتَسْتَبْدِلُونَ الَّذٖى هُوَ اَدْنٰى بِالَّذٖى هُوَ خَيْرٌ اِهْبِطُوا مِصْرًا فَاِنَّ لَكُمْ مَا سَاَلْتُمْ وَضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ وَالْمَسْكَنَةُ وَبَاؤُ بِغَضَبٍ مِنَ اللّٰهِ ذٰلِكَ بِاَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِاٰيَاتِ اللّٰهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيّٖنَ بِغَيْرِ الْحَقِّ ذٰلِكَ بِمَا عَصَوْا وَكَانُوا يَعْتَدُونَ
Resim---''Ve iz kultum ya musa len nasbira ala taamiv vahidin fed'u lena rabbeke yuhric lena mimma tumbitul erdu mim bakliha ve kissaiha ve fumiha ve adesiha ve besaliha, kale e testebdilunellezi huve edna billezi huve hayr, ihbitu misran fe inne lekum ma seeltum, ve duribet aleyhimuz zilletu vel meskenetu ve bau bi ğadabim minellah, zalike bi ennehum kanu yekfurune bi ayatillahi ve yaktulunen nebiyyine bi ğayril hakk, zalike bi ma asav ve kanu ya'tedûn.: Hani, “Ey Mûsâ! Biz bir çeşit yemeğe asla katlanamayız. O hâlde, bizim için Rabbine yalvar da, o bize yerden biten sebze, kabak, sarımsak, mercimek, soğan versin” demiştiniz. O da size, “İyi olanı düşük olanla değiştirmek mi istiyorsunuz? Öyle ise inin şehre! İstedikleriniz orada var” demişti. Böylece zillet ve yoksulluk onları kapladı. Onlar, Allah’ın gazabına uğradılar. Bunun sebebi, onların; Allah’ın âyetlerini inkâr ediyor, peygamberleri de haksız yere öldürüyor olmaları idi. Bütün bunların sebebi ise, isyan etmek ve aşırı gitmekte oluşlarıydı.''
(BAKARA suresi 61. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)



وَاِذْ قَالَ مُوسٰى لِقَوْمِهٖ اِنَّ اللّٰهَ يَاْمُرُكُمْ اَنْ تَذْبَحُوا بَقَرَةً قَالُوا اَتَتَّخِذُنَا هُزُوًا قَالَ اَعُوذُ بِاللّٰهِ اَنْ اَكُونَ مِنَ الْجَاهِلٖينَ
Resim---''Ve iz kale musa li kavmihi innellahe ye'murukum en tezbehu bekarah, kalu etettehizuna huzuva ,kale euzu billahi en ekune minel cahilîn.:Hani Mûsâ kavmine, “Allah, size bir sığır kesmenizi emrediyor” demişti. Onlar da, “Sen bizimle eğleniyor musun?” demişlerdi. Mûsâ, “Kendini bilmez cahillerden olmaktan Allah’a sığınırım” demişti.''
(BAKARA suresi 67. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)



قَالَ اِنَّهُ يَقُولُ اِنَّهَا بَقَرَةٌ لَا ذَلُولٌ تُثٖيرُ الْاَرْضَ وَلَا تَسْقِى الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لَا شِيَةَ فٖيهَا قَالُوا الْپٰنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ فَذَبَحُوهَا وَمَا كَادُوا يَفْعَلُونَ
Resim---''Kale innehu yekulu inneha bekaratul la zelulun tusirul erda ve la teskil hars, musellemetul laşiyete fiha, kalul ane ci'te bil hakk, fe zebehuha ve ma kadu yef'alûn.:Mûsâ şöyle dedi: “Rabbim diyor ki; o, çift sürmek, ekin sulamak için boyunduruğa vurulmamış, kusursuz, hiç alacası olmayan bir sığırdır.” Onlar, “İşte, şimdi tam doğrusunu bildirdin” dediler. Nihayet o sığırı kestiler. Neredeyse bunu yapmayacaklardı.''
(BAKARA suresi 71. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)




وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَقَفَّيْنَا مِنْ بَعْدِهٖ بِالرُّسُلِ وَاٰتَيْنَا عٖيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَاَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ اَفَكُلَّمَا جَاءَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوٰى اَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرٖيقًا كَذَّبْتُمْ وَفَرٖيقًا تَقْتُلُونَ
Resim---''Ve le kad ateyna musel kitabe ve kaffeyna mim ba'dihi bir rusuli ve ateyna isebne meryemel beyyinati ve eyyednahu bi ruhil kudus, e fe kullema caekum rasulum bima la tehva enfusukumustekbartum, fe ferikan kezzebtum ve ferikan taktülûn.:Andolsun, Mûsâ’ya Kitab’ı (Tevrat’ı) verdik. Ondan sonra ard arda peygamberler gönderdik. Meryem oğlu İsa’ya mucizeler verdik. Onu Ruhu’l-Kudüs (Cebrail) ile destekledik. Size herhangi bir peygamber, hoşunuza gitmeyen bir şey getirdikçe, kibirlenip (onların) bir kısmını yalanlayıp bir kısmını da öldürmediniz mi?''
(BAKARA suresi 87. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)




وَلَقَدْ جَاءَكُمْ مُوسٰى بِالْبَيِّنَاتِ ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهٖ وَاَنْتُمْ ظَالِمُونَ
Resim---''Ve le kad caekum musa bil beyyinati sümmettehaztümul icle mim ba'dihi ve entum zalimûn.: Andolsun, Mûsâ size açık mucizeler getirmişti de, arkasından sizler nefislerinize zulüm ederek buzağıyı ilâh edinmiştiniz.''
(BAKARA suresi 92. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)




اَمْ تُرٖيدُونَ اَنْ تَسْپَلُوا رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسٰى مِنْ قَبْلُ وَمَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْاٖيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبٖيلِ
Resim---''Em turidune en tes'elu rasulekum kema suile musa min kabl, ve mey yetebeddelil kufra bil imani fe kad dalle sevaes sebîl.: Yoksa daha önce Mûsâ’nın sorguya çekildiği gibi, siz de peygamberinizi sorguya çekmek mi istiyorsunuz? Her kim imanı küfre değişirse, o artık doğru yoldan sapmış olur.''
(BAKARA suresi 108. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)


قُولُواْ آمَنَّا بِاللّهِ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَقَ وَيَعْقُوبَ وَالأسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَى وَعِيسَى وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِن رَّبِّهِمْ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ
Resim---''Kûlû âmennâ billâhi ve mâ unzile ileynâ ve mâ unzile ilâ ibrâhîme ve ismâîle ve ishâka ve ya’kûbe vel esbâtı ve mâ ûtiye mûsâ ve îsâ ve mâ ûtiyen nebiyyûne min rabbihim, lâ nuferriku beyne ehadin minhum ve nahnu lehu muslimûn(muslimûne).: Deyiniz ki, «Biz, Allah'a iman ettik ve bize ne indirildiyse İbrahim'e, İsmail'e, İshak'a, Yakup'a ve torunlarına ne indirildiyse, Musa'ya ve İsa'ya ne indirildiyse ve bütün peygamberlere Rablerinden ne verildiyse hepsine iman ettik. Biz onların arasında fark gözetmeyiz ve biz ancak O'na boyun eğen müslümanlarız.»
BAKARA:136 (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)




اَلَمْ تَرَ اِلَى الْمَلَاِ مِنْ بَنٖى اِسْرَایٖٔلَ مِنْ بَعْدِ مُوسٰى اِذْ قَالُوا لِنَبِىٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُقَاتِلْ فٖى سَبٖيلِ اللّٰهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ اِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ اَلَّا تُقَاتِلُوا قَالُوا وَمَا لَنَا اَلَّا نُقَاتِلَ فٖى سَبٖيلِ اللّٰهِ وَقَدْ اُخْرِجْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَاَبْنَائِنَا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا اِلَّا قَلٖيلًا مِنْهُمْ وَاللّٰهُ عَلٖيمٌ بِالظَّالِمٖينَ
Resim---''E lem tera ilel melei mim beni israile mim ba'di musa, iz kalu li nebiyyil lehumub'as lena meliken nukatil fi sebilillah, kale hel aseytum in kutibe aleykumul kitalu ella tukatilu, kalu ve ma lena ella nukatile fi sebilillahi ve kad uhricna min diyarina ve ebnaina, fe lemma kutibe aleyhimul kitalu tevellev illa kalilem minhum, vallahu alimum biz zalimîn.: Mûsâ’dan sonra İsrailoğullarının ileri gelenlerini görmedin mi (ne yaptılar)? Hani, peygamberlerinden birine, “Bize bir hükümdar gönder de Allah yolunda savaşalım” demişlerdi. O, “Ya üzerinize savaş farz kılındığı hâlde, savaşmayacak olursanız?” demişti. Onlar, “Yurdumuzdan çıkarılmış, çocuklarımızdan uzaklaştırılmış olduğumuz hâlde Allah yolunda niye savaşmayalım” diye cevap vermişlerdi. Ama onlara savaş farz kılınınca içlerinden pek azı hariç, yüz çevirdiler. Allah, zalimleri hakkıyla bilendir.''
(BAKARA suresi 246. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)



وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ اِنَّ اٰيَةَ مُلْكِهٖ اَنْ يَاْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فٖيهِ سَكٖينَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِمَّا تَرَكَ اٰلُ مُوسٰى وَاٰلُ هٰرُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلٰئِكَةُ اِنَّ فٖى ذٰلِكَ لَاٰيَةً لَكُمْ اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنٖينَ
Resim---''Ve kale lehum nebiyyuhum inne ayete mulkihi ey ye'tiyekumut tabutu fihi sekinetum mir rabbikum ve bekiyyetum mimma terake alu musa ve alu harune tahmiluhul melaikeh, inne fi zalike le ayetel lekum in kuntum mu'minîn.: Peygamberleri onlara şöyle dedi: “Onun hükümdarlığının alameti, size o sandığın gelmesidir. Onda Rabbinizden bir güven duygusu ve huzur ile Mûsâ ailesinin, Hârûn ailesinin geriye bıraktığından kalıntılar vardır. Onu melekler taşımaktadır. Eğer inanmış kimselerseniz, bunda şüphesiz sizin için kesin bir delil vardır.
(BAKARA suresi 248. ayet) (Resmi:2/İniş:92/Alfabetik:11)
Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 H.z MUSA aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »


قُلْ اٰمَنَّا بِاللّٰهِ وَمَا اُنْزِلَ عَلَيْنَا وَمَا اُنْزِلَ عَلٰى اِبْرٰهٖيمَ وَاِسْمٰعٖيلَ وَاِسْحٰقَ وَيَعْقُوبَ وَالْاَسْبَاطِ وَمَا اُوتِىَ مُوسٰى وَعٖيسٰى وَالنَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ اَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ
Resim---''Kul amenna billahi ve ma unzile aleyna ve ma unzile ala ibrahime ve ismaile ve ishaka ve ya'kube vel esbati ve ma utiye musa ve isa ven nebiyyune mir rabbihim, la nuferriku beyne ehadim minhum ve nahnu lehu muslimûn.:De ki: «Biz, Allah'a, bize indirilene; İbrahim'e, İsmail'e, İshak'a, Yakub'a ve torunlarına indirilene; Musa'ya İsa'ya peygamberlere Rablerinden verilene inandık iman getirdik. Onlardan hiçbiri arasında ayırım yapmayız ve biz, ancak O'na boyun eğen müslümanlarız!»''
(ÂLİ IMRÂN suresi 84. ayet) (Resmi: 3/İniş:94/Alfabetik:7)


يَسْپَلُكَ اَهْلُ الْكِتَابِ اَنْ تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتَابًا مِنَ السَّمَاءِ فَقَدْ سَاَلُوا مُوسٰى اَكْبَرَ مِنْ ذٰلِكَ فَقَالُوا اَرِنَا اللّٰهَ جَهْرَةً فَاَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ ثُمَّ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ فَعَفَوْنَا عَنْ ذٰلِكَ وَاٰتَيْنَا مُوسٰى سُلْطَانًا مُبٖينًا
Resim---''Yes'eluke ehlul kitabi en tunezzile aleyhim kitabem mines semai fe kad seelu musa ekbera min zalike fe kalu erinellahe cehratem fe ehazethumus saikatu bi zulmihim, sümmettehazul icle mim ba'di ma caethumul beyyinatu fe afevna an zalik, ve ateyna musa sultanem mubina.:Kitap ehli, senden kendilerine gökten bir kitap indirivermeni istiyorlar. Çok görme: Musa'dan daha da büyüğünü istediler ve: «Allah'ı bize açıkça göster.» dediler de zulümleri yüzünden kendilerini yıldırım çarptı. Sonra kendilerine o kadar mucizeler gelmişken tuttular danaya taptılar. Biz bunları bağışladık ve Musa'ya güçlü bir saltanat verdik,''
(NİSA suresi 153. ayet) (Resmi: 4/İniş:98/Alfabetik:82)



وَرُسُلًا قَدْ قَصَصْنَاهُمْ عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَرُسُلًا لَمْ نَقْصُصْهُمْ عَلَيْكَ وَكَلَّمَ اللّٰهُ مُوسٰى تَكْلٖيمًا
Resim---''Ve rusulen kad kasasnahum aleyke min kablu ve rusulel lem naksushum aleyk, ve kellemellahu musa teklima.:Ve gerek sana önceden kendilerini anlattığımız peygamberleri, gerekse anlatmadığımız peygamberleri gönderdiğimiz, hem de Allah'ın Musa'ya kelam söylemesi gibi.''
(NİSA suresi 164. ayet) (Resmi: 4/İniş:98/Alfabetik:82)

وَاِذْ قَالَ مُوسٰى لِقَوْمِهٖ يَا قَوْمِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللّٰهِ عَلَيْكُمْ اِذْ جَعَلَ فٖيكُمْ اَنْبِيَاءَ وَجَعَلَكُمْ مُلُوكًا وَاٰتٰیكُمْ مَا لَمْ يُؤْتِ اَحَدًا مِنَ الْعَالَمٖينَ
Resim---''Ve iz kale musa li kavmihi ya kavmizkuru ni'metellahi aleykum iz ceale fikum embiyae ve cealekum mulukev ve atakum ma lem yu'ti ehadem minel âlemîn.: Bir zaman Musa, kavmine: «Ey kavmim, Allah'ın size verdiği nimeti düşünün; çünkü O, içinizden peygamberler gönderdi, sizi hükümdarlar yaptı ve alemlerden hiçbirine vermediğini size verdi.’’
(MÂİDE suresi 20. ayet) (Resmi: 5/İniş:110/Alfabetik:60)



قَالُوا يَا مُوسٰى اِنَّ فٖيهَا قَوْمًا جَبَّارٖينَ وَاِنَّا لَنْ نَدْخُلَهَا حَتّٰى يَخْرُجُوا مِنْهَا فَاِنْ يَخْرُجُوا مِنْهَا فَاِنَّا دَاخِلُونَ
Resim---''Kalu ya musa inne fiha kavmen cebbarine ve inna len nedhuleha hatta yahrucu minha fe iy yahrucu minha fe inna dahilûn.:Onlar: «Ey Musa, orada hepsi de zorba bir topluluk var ve onlar oradan çıkmadıkça biz oraya girmeyiz. Eğer onlar çıkarlarsa biz de gireriz.» dediler.''
(MÂİDE suresi 22. ayet) (Resmi: 5/İniş:110/Alfabetik:60)


قَالُوا يَا مُوسٰى اِنَّا لَنْ نَدْخُلَهَا اَبَدًا مَا دَامُوا فٖيهَا فَاذْهَبْ اَنْتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَا اِنَّا هٰهُنَا قَاعِدُونَ
Resim---''Kalu ya musa inna len nedhuleha ebedem ma damu fiha fezheb ente ve rabbuke fe katila inna hahuna kaidûn.:Onlar: «Ey Musa, onlar orada bulundukça biz asla oraya girmeyiz! Haydi, sen Rabbinle git, ikiniz savaşın; biz işte burada oturacağız!» dediler.''
(MÂİDE suresi 24. ayet) (Resmi: 5/İniş:110/Alfabetik:60)

Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 H.z MUSA aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »


وَوَهَبْنَا لَهُ اِسْحٰقَ وَيَعْقُوبَ كُـلًّا هَدَيْنَا وَنُوحًا هَدَيْنَا مِنْ قَبْلُ وَمِنْ ذُرِّيَّتِهٖ دَاوُدَ وَسُلَيْمٰنَ وَاَيُّوبَ وَيُوسُفَ وَمُوسٰى وَهٰرُونَ وَكَذٰلِكَ نَجْزِى الْمُحْسِنٖينَ
Resim---''Ve vehebna lehu ishaka ve ya'kub, kullen hedeyna, ve nuhan hedeyna min kablu ve min zurriyyetihi davude ve suleymane ve eyyube ve yusufe ve musa ve harun, ve kezalike neczil muhsinîn.: başka ona İshak ve Ya'kub'u ihsan ettik ve herbirini hidayete erdirdik. Nuh'u da daha önce hidayete erdirmiştik, onun soyundan Davud'u, Süleyman'ı, Eyyub'u, Yusuf'u, Musa'yı, Harun'u da... İşte iyi işler yapanları böyle mükafatlandırırız.’’
(EN'ÂM suresi 84. ayet) (Resmi: 6/İniş:55/Alfabetik:20)



وَمَا قَدَرُوا اللّٰهَ حَقَّ قَدْرِهٖ اِذْ قَالُوا مَا اَنْزَلَ اللّٰهُ عَلٰى بَشَرٍ مِنْ شَیْءٍ قُلْ مَنْ اَنْزَلَ الْكِتَابَ الَّذٖى جَاءَ بِهٖ مُوسٰى نُورًا وَهُدًى لِلنَّاسِ تَجْعَلُونَهُ قَرَاطٖيسَ تُبْدُونَهَا وَتُخْفُونَ كَثٖيرًا وَعُلِّمْتُمْ مَا لَمْ تَعْلَمُوا اَنْتُمْ وَلَا اٰبَاؤُكُمْ قُلِ اللّٰهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ فٖى خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ
Resim---''Ve ma kaderullahe hakka kadrihi iz kalu ma enzelellahu ala beşerim min şey', kul men enzelel kitabellezi cae bihi musa nurav ve hudel lin nasi tec'alunehu karatise tubduneha ve tuhfune kesira, ve ullimtum ma lem ta'lemu entum ve la abaukum, kulillahu summe zerhum fi havdihum yel'abûn.: Allah insana hiçbir şey indirmemiştir. demekle, Allah'ı gereği gibi tanıyamadılar. De ki: «Musa'nın insanlara bir nur ve hidayet olmak üzere getirdiği Kitab'ı kim indirdi? -Ki siz onu parça parça kağıtlar haline getiriyor ve bunları ortaya atıyorsunuz ama bir çoğunu gizliyorsunuz.- Bununla beraber şimdi size -ne sizin, ne atalarınızın- bilmediği hakikatler öğretilmekte. (Onlara cevaben): «Allah.» de, sonra bırak onları daldıkları batakta oynayıp dursunlar.''
(EN'ÂM suresi 91. ayet) (Resmi: 6/İniş:55/Alfabetik:20)



ثُمَّ اٰتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ تَمَامًا عَلَى الَّذٖى اَحْسَنَ وَتَفْصٖيلًا لِكُلِّ شَیْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَعَلَّهُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ
Resim---''Summe ateyna musel kitabe temamen alellezi ahsene ve tefsilel likulli şey'iv ve hudev ve rahmetel leallehum bi likai rabbihim yu'minûn.:Sonra Siz, Musa'ya, güzelce tatbik edene nimetlerimizi tamamlamak, herşeyi detaylı açıklamak, doğru yolu göstermek ve rahmet olmak üzere o kitabı verdik ki, Rablerine kavuşacaklarına inansınlar...''
(EN'ÂM suresi 154. ayet) (Resmi: 6/İniş:55/Alfabetik:20)
Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 H.z MUSA aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »



ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسٰى بِاٰيَاتِنَا اِلٰى فِرْعَوْنَ وَمَلَائِهٖ فَظَلَمُوا بِهَا فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدٖينَ
Resim---''Summe beasna mim ba'dihim musa bi ayatina ila fir'avne ve meleihi fe zalemu biha fenzur keyfe kane akibetul mufsidîn.:Sonra onların arkasından Musa'yı ayetlerimizle, Firavun ve topluluğuna gönderdik. Tuttular o ayetlere karşı çıkarak zulmettiler. Artık bir bak o bozguncuların sonu ne oldu?''
(A'RAF suresi 103. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)


وَقَالَ مُوسٰى يَا فِرْعَوْنُ اِنّٖى رَسُولٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمٖينَ
Resim---''Ve kale musa ya fir'avnu inni rasulum mir rabbil âlemîn.:Musa: «Ey Firavun, ben alemlerin Rabbi tarafından bir peygamberim.''
(A'RAF suresi 104. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)



قَالُوا يَا مُوسٰى اِمَّا اَنْ تُلْقِىَ وَاِمَّا اَنْ نَكُونَ نَحْنُ الْمُلْقٖينَ
Resim---''Kalu ya musa imma en tulkiye ve imma en nekune nahnul mulkîn.:Ey Musa, önce sen mi hünerini ortaya atacaksın, yoksa biz mi?» dediler.''
(A'RAF suresi 115. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)



وَاَوْحَيْنَا اِلٰى مُوسٰى اَنْ اَلْقِ عَصَاكَ فَاِذَا هِىَ تَلْقَفُ مَا يَاْفِكُونَ
Resim---''Ve evhayna ila musa en elki asak, fe iza hiye telkafu ma ye'fikûn.:Biz de Musa'ya: «Asanı bırakıver!» diye vahyettik. Bir de baktılar ki, o onların bütün uydurduklarını yalayıp yutuyor!''
(A'RAF suresi 117. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)


رَبِّ مُوسٰى وَهٰرُونَ
Resim---''Rabbi musa ve harûn.:Musa ve Harun'un Rabbine iman ettik.» dediler.''
(A'RAF suresi 122. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)



وَقَالَ الْمَلَاُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ اَتَذَرُ مُوسٰى وَقَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِى الْاَرْضِ وَيَذَرَكَ وَاٰلِهَتَكَ قَالَ سَنُقَتِّلُ اَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْيٖى نِسَاءَهُمْ وَاِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ
Resim---''Ve kalel meleu min kavmi fir'avne e etezeru musa ve kavmehu li yufsidu fil erdi ve yezerake ve alihetek kale senukattilu ebnaehum ve nestahyi nisaehum ve inna fevkahum kahirûn.: Firavun kavminin yine ileri gelenleri: «Seni ve ilahlarını terk etsinler de yeryüzünde fesat çıkarsınlar diye mi Musa'yı ve kavmini serbest bırakacaksın?» dediler. O da: «Oğullarını öldürür, kadınlarını sağ bırakırız. Yine tepelerinde kahrımızı yürütürüz.» dedi.''
(A'RAF suresi 127. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)


قَالَ مُوسٰى لِقَوْمِهِ اسْتَعٖينُوا بِاللّٰهِ وَاصْبِرُوا اِنَّ الْاَرْضَ لِلّٰهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهٖ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقٖينَ
Resim---''Kale musa li kavmihisteînu billahi vasbiru innel erda lillah yurisuha mey yeşau min ibadih, vel akibetu lil muttekîn.:Musa kavmine: «Allah'ın yardımını ve lütfunu isteyin ve acıya tahammül edip dayanın. Şüphesiz yeryüzü Allah'ındır. O'na kullarından dilediğini mirasçı kılar, mutlu son, Allah'tan korkanlarındır.» dedi.''
(A'RAF suresi 128. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)



وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا يَا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنٖى اِسْرَایٖٔلَ
Resim---''Ve lemma vekaa aleyhimur riczu kalu ya mused'u lena rabbeke bima ahide indek le in keşefte annar ricze le nu'minenne leke ve le nursilenne meake beni israîl.:Üzerlerine azap çöktüğü vakit dediler ki: «Ey Musa sana verdiği söze dayanarak, bizim için Rabbine dua et! Eğer bu azabı bizden sıyırırsan, andolsun ki, sana kesinlikle iman eder ve İsrail oğullarını seninle birlikte muhakkak göndeririz.»
(A'RAF suresi 134. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)



وَجَاوَزْنَا بِبَنٖى اِسْرَایٖٔلَ الْبَحْرَ فَاَتَوْا عَلٰى قَوْمٍ يَعْكُفُونَ عَلٰى اَصْنَامٍ لَهُمْ قَالُوا يَا مُوسَى اجْعَلْ لَنَا اِلٰـهًا كَمَا لَهُمْ اٰلِهَةٌ قَالَ اِنَّكُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ
Resim---''Ve cavezna bi beni israilel bahra fe etev ala kavmiy ya'kufune ala asnamil lehum kalu ya musec'al lena ilahen kema lehum aliheh, kale innekum kavmun techelûn.: (138-139) Ve İsrailoğullarına denizi atlattık. Derken, bir kavme vardılar, toplanmış kendilerine mahsus bir takım putlara tapıyorlardı. Dediler ki: «Ey Musa, bunların birçok ilahları olduğu gibi sen de bize ilah yap!» Dedi ki: «Siz gerçekten cahillik ediyorsunuz. Çünkü o gördüklerinizin içinde bulundukları din, yok olmaya mahkumdur ve bütün yaptıkları batıldır!»
(A'RAF suresi 138. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)



وَوٰعَدْنَا مُوسٰى ثَلٰثٖينَ لَيْلَةً وَاَتْمَمْنَاهَا بِعَشْرٍ فَتَمَّ مٖيقَاتُ رَبِّهٖ اَرْبَعٖينَ لَيْلَةً وَقَالَ مُوسٰى لِاَخٖيهِ هٰرُونَ اخْلُفْنٖى فٖى قَوْمٖى وَاَصْلِحْ وَلَا تَتَّبِعْ سَبٖيلَ الْمُفْسِدٖينَ Resim---''Ve vaadna musa selasine leyletev ve etmemnaha bi aşrin fe temme mikatu rabbihi erbeîne leyleh, ve kale musa li ehihi harunahlufni fi kavmi ve aslih ve la tettebi' sebilel mufsidîn.:Bir de Musa'ya otuz geceye va'd verdik ve ona bir on gece daha ekledik ve böylece Rabbinin tayin ettiği vakit tam kırk gece oldu. Musa kardeşi Harun'a şöyle dedi: «Kavmim içinde benim yerime geç ve ıslaha çalış da bozguncuların yoluna gitme!»
(A'RAF suresi 142. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)



وَلَمَّا جَاءَ مُوسٰى لِمٖيقَاتِنَا وَكَلَّمَهُ رَبُّهُ قَالَ رَبِّ اَرِنٖى اَنْظُرْ اِلَيْكَ قَالَ لَنْ تَرٰینٖى وَلٰـكِنِ انْظُرْ اِلَى الْجَبَلِ فَاِنِ اسْتَقَرَّ مَكَانَهُ فَسَوْفَ تَرٰینٖى فَلَمَّا تَجَلّٰى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَكًّا وَخَرَّ مُوسٰى صَعِقًا فَلَمَّا اَفَاقَ قَالَ سُبْحَانَكَ تُبْتُ اِلَيْكَ وَاَنَا اَوَّلُ الْمُؤْمِنٖينَ
Resim---''Ve lemma cae musa li mikatina ve kellemehu rabbuhu kale rabbi erini enzur ileyk, kale len terani ve lakininzur ilel cebeli fe inistekarra mekanehu fe sevfe terani, felemma tecella rabbuhu lil cebeli cealehu dekkev ve harra musa saika, felemma efaka kale subhaneke tubtu ileyke ve ene evvelul mu'minîn.:Musa tayin ettiğimiz özel vakitte gelip Rabbi O'na kelamiyle iltifatta bulununca: «Ey Rabbim, göster bana kendini, Sana bakayım.» dedi. O da buyurdu ki: «Beni katiyyen göremezsin, ancak dağa bak, eğer yerinde durursa demek beni görebileceksin» Derken Rabbi dağa tecelli buyurunca onu un ufra (toz duman) ediverdi. Musa da baygın düştü. Ayılınca: «Münezzehsin, Sana tevbe ile döndüm ve ben mü'minlerin ilkiyim.» dedi.''
(A'RAF suresi 143. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)



قَالَ يَا مُوسٰى اِنِّى اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتٖى وَبِكَلَامٖى فَخُذْ مَا اٰتَيْتُكَ وَكُنْ مِنَ الشَّاكِرٖينَ
Resim---''Kale ya musa innistafeytuke alen nasi bi risalati ve bi kelami fe huz ma ateytuke ve kum mineş şakirîn.:Allah buyurdu ki: «Ey Musa, haberin olsun, Ben, mesajlarımla ve kelamımla seni o insanların üzerine seçtim. Şimdi şu sana verdiğimi al ve şükrünü bilenlerden ol!»
(A'RAF suresi 144. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)


وَاتَّخَذَ قَوْمُ مُوسٰى مِنْ بَعْدِهٖ مِنْ حُلِيِّهِمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ اَلَمْ يَرَوْا اَنَّهُ لَا يُكَلِّمُهُمْ وَلَا يَهْدٖيهِمْ سَبٖيلًا اِتَّخَذُوهُ وَكَانُوا ظَالِمٖينَ
Resim---''Vettehaze kavmu musa mim ba'dihi min huliyyihim iclen cesedel lehu huvar, e lem yerav ennehu la yukellimuhum ve la yehdihim sebila, ittehazuhu ve kanu zalimîn.:Musa'nın arkasından kavmi tutmuş takılarından bir dana, böğüren bir heykel edinmişlerdi. Onun kendilerine bir söz söylemediğini ve bir yol göstermediğini görmemişler miydi? Fakat onu tanrı edindiler ve zalimdiler.''
(A'RAF suresi 148. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)



وَلَمَّا رَجَعَ مُوسٰى اِلٰى قَوْمِهٖ غَضْبَانَ اَسِفًا قَالَ بِئْسَمَا خَلَفْتُمُونٖى مِنْ بَعْدٖى اَعَجِلْتُمْ اَمْرَ رَبِّكُمْ وَاَلْقَى الْاَلْوَاحَ وَاَخَذَ بِرَاْسِ اَخٖيهِ يَجُرُّهُ اِلَيْهِ قَالَ ابْنَ اُمَّ اِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونٖى وَكَادُوا يَقْتُلُونَنٖى فَلَا تُشْمِتْ بِىَ الْاَعْدَاءَ وَلَا تَجْعَلْنٖى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمٖينَ
Resim---''Ve lemma racea musa ila kavmihi ğadbane esifen kale bi'sema haleftumuni mim ba'di, e aciltum emra rabbikum, ve elkal elvaha ve ehaze bi ra'si ehihi yecurruhu ileyh, kalebne umme innel kavmestad'afuni ve kadu yaktuluneni, fe la tuşmit biyel a'dae ve la tec'alni meal kavmiz zalimîn.:Musa kızgın ve üzgün olarak kavmine döndüğü vakit: «Bana arkamdan ne kötü halef oldunuz. Rabbinizin emrini beklemeyip acele mi ettiniz?» dedi ve levhaları bırakıp kardeşinin başından tuttu ve kendine doğru çekmeye başladı. Harun: «Anamın oğlu! İnan ki, bu adamlar beni hırpaladılar, az daha beni öldürüyorlardı. Sen de benimle düşmanları sevindirecek bir harekette bulunma ve beni bu zalim kavimle bir tutma.» dedi.''
(A'RAF suresi 150. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)


وَلَمَّا سَكَتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبُ اَخَذَ الْاَلْوَاحَ وَفٖى نُسْخَتِهَا هُدًى وَرَحْمَةٌ لِلَّذٖينَ هُمْ لِرَبِّهِمْ يَرْهَبُونَ
Resim---''Ve lemma sekete am musel ğadabu ehazel elvah, ve fi nushatiha hudev ve rahmetul lillezine hum li rabbihim yerhebûn.:Musa'nın öfkesi geçince levhaları aldı. Onlardaki yazıda sırf Rablerinden korkanlar için bir hidayet ve rahmet vardı.''
(A'RAF suresi 154. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)


وَاخْتَارَ مُوسٰى قَوْمَهُ سَبْعٖينَ رَجُلًا لِمٖيقَاتِنَا فَلَمَّا اَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ قَالَ رَبِّ لَوْ شِئْتَ اَهْلَكْتَهُمْ مِنْ قَبْلُ وَاِيَّاىَ اَتُهْلِكُنَا بِمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا اِنْ هِىَ اِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَنْ تَشَاءُ وَتَهْدٖى مَنْ تَشَاءُ اَنْتَ وَلِيُّنَا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَاَنْتَ خَيْرُ الْغَافِرٖينَ
Resim---''Vahtara musa kavmehu seb'îne raculel li mikatina, felemma ehazethumur racfetu kale rabbi lev şi'te ehlektehum min kablu ve iyyay, e tuhlikuna bima feales sufehau minna, in hiye illa fitnetuk, tudillu biha men teşau ve tehdi men teşa', ente veliyyuna fağfir lena verhamna ve ente hayrul ğafirîn.:Bir de Musa tayin ettiğimiz vakitte huzurumuzda bulunmak üzere kavminden yetmiş er seçmişti. Ne zaman ki bunları o sarsıntı yakaladı. Musa dedi ki: «Rabbim, dileseydin bunları ve beni daha önce helak ederdin. Şimdi bizi, içimizdeki o beyinsizlerin yaptıkları yüzünden helak mı edeceksin? O da sırf Senin imtihanın; Sen bununla dilediğini sapıklığa bırakır, dilediğine hidayet kılarsın! Bizim velimiz Sensin; artık bizi bağışla, bize merhamet eyle; bağışlayanların en hayırlısı Sensin!''
(A'RAF suresi 155. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)


وَمِنْ قَوْمِ مُوسٰى اُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهٖ يَعْدِلُونَ
Resim---''Ve min kavmi musa ummetuy yehdune bil hakki ve bihi ya'dilûn.:Evet! Musa'nın kavminden bir topluluk vardır ki, doğruya yöneltirler ve onunla hükmedip adalet gösterirler.''
(A'RAF suresi 159. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)


وَقَطَّعْنَاهُمُ اثْنَتَىْ عَشْرَةَ اَسْبَاطًا اُمَمًا وَاَوْحَيْنَا اِلٰى مُوسٰى اِذِ اسْتَسْقٰیهُ قَوْمُهُ اَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ اُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ وَظَلَّلْنَا عَلَيْهِمُ الْغَمَامَ وَاَنْزَلْنَا عَلَيْهِمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوٰى كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَمَا ظَلَمُونَا وَلٰـكِنْ كَانُوا اَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ
Resim---''Ve katta'nahumusnetey aşrate esbatan umema, ve evhayna ila musa izisteskahu kavmuhu enidrib bi asakel hacer, fembeceset minhusneta aşrate ayna, kad alime kullu unasim meşrabehum, ve zallelna aleyhimul ğamame ve enzelna aleyhimul menne ves selva, kulu min tayyibati ma razaknakum, ve ma zalemuna ve lakin kanu enfusehum yazlimûn.:Bununla beraber Biz onları oniki kabileye, o kadar ümmete ayırdık ve Musa'ya -kavmi kendisinden su istediği vakit- şöyle vahyettik: «Vur asan ile taşa!» O zaman ondan on iki pınar akmaya başladı. Halkın her kesimi kendi su alacağı yeri belirledi. Bulutu da üzerlerine gölgelik çektik, kendilerine kudret helvası ile bıdırcın indirdik ve: «Size rızık olarak verdiğimiz nimetlerin temizlerinden yiyin!» dedik. Bununla beraber onlar zulmu Bize yapmadılar, ancak kendi nefislerine zulmediyorlardı.''
(A'RAF suresi 160. ayet) (Resmi: 7/İniş:39/Alfabetik:9)
Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 H.z MUSA aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »


ثُمَّ بَعَثْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ مُوسٰى وَهٰرُونَ اِلٰى فِرْعَوْنَ وَمَلَائِهٖ بِاٰيَاتِنَا فَاسْتَكْبَرُوا وَكَانُوا قَوْمًا مُجْرِمٖينَ
Resim---''Summe beasna mim ba'dihim musa ve harune ila fir'avne ve meleihi bi ayatina festekberu ve kanu kavmem mucrimîn.:Sonra bunların arkasından Musa ile Harun'u âyetlerimizle Firavun'a ve cemaatine gönderdik. İman etmeyi kibirlerine yediremediler ve günahkâr bir kavim oldular.''
(YÛNUS suresi 75. ayet) (Resmi: 10/İniş:51/Alfabetik:109)


قَالَ مُوسٰى اَتَقُولُونَ لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَكُمْ اَسِحْرٌ هٰـذَا وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُونَ
Resim---''Kale musa e tekulune lil hakki lemma caekum, e sihrun haza ve la yuflihus sahirûn.:Musa dedi ki, «Size hak gelince, ona böyle mi diyorsunuz? Bu sihir midir?» Halbuki sihirbazlar iflah olmazlar.''
(YÛNUS suresi 77. ayet) (Resmi: 10/İniş:51/Alfabetik:109)



فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالَ لَهُمْ مُوسٰى اَلْقُوا مَا اَنْتُمْ مُلْقُونَ
Resim---''Felemma caes seharatu kale lehum musa elku ma entum mulkûn.:Sihirbazlar gelince, Musa onlara: «Ortaya ne atacaksanız atın!» dedi.''
(YÛNUS suresi 80. ayet) (Resmi: 10/İniş:51/Alfabetik:109)



فَلَمَّا اَلْقَوْا قَالَ مُوسٰى مَا جِئْتُمْ بِهِ السِّحْرُ اِنَّ اللّٰهَ سَيُبْطِلُهُ اِنَّ اللّٰهَ لَا يُصْلِحُ عَمَلَ الْمُفْسِدٖينَ
Resim---'' Fe lemma elkav kale musa ma ci'tum bihis sihr, innellahe seyubtiluh, innellahe la yuslihu amelel mufsidîn.:Onlar ortaya atınca Musa dedi ki, «Sizin yaptığınız şey sihirdir. Muhakkak ki, Allah onu iptal edecektir. Şüphe yok ki, Allah fesatçıların işlerini düze çıkarmaz.»
(YÛNUS suresi 81. ayet) (Resmi: 10/İniş:51/Alfabetik:109)


فَمَا اٰمَنَ لِمُوسٰى اِلَّا ذُرِّيَّةٌ مِنْ قَوْمِهٖ عَلٰى خَوْفٍ مِنْ فِرْعَوْنَ وَمَلَائِهِمْ اَنْ يَفْتِنَهُمْ وَاِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِى الْاَرْضِ وَاِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفٖينَ
Resim---''Fe ma amene li musa illa zurriyyetum min kavmihi ala havfim min fir'avne ve meleihim ey yeftinehum, ve inne fir'avne lealin fil ardi ve innehu le minel musrifîn.:Firavun ve adamlarının kendilerini belaya uğratacağı korkusundan dolayı Musa'ya kendi kavminin bir oymağından başka kimse iman etmedi. Çünkü orada Firavun çok üstün idi ve o kesinlikle aşırı giden taşkınlardandı.''
(YÛNUS suresi 83. ayet) (Resmi: 10/İniş:51/Alfabetik:109)


وَقَالَ مُوسٰى يَا قَوْمِ اِنْ كُنْتُمْ اٰمَنْتُمْ بِاللّٰهِ فَعَلَيْهِ تَوَكَّلُوا اِنْ كُنْتُمْ مُسْلِمٖينَ
Resim---''Ve kale musa ya kavmi in kuntum amentum billahi fealleyhi tevekkelu in kuntum muslimîn.:Musa dedi ki: «Ey kavmim! Siz gerçekten Allah'a iman ettinizse, O'na samimiyetle teslim olan müslümanlardan oldunuzsa artık O'na güvenin!»
(YÛNUS suresi 84. ayet) (Resmi: 10/İniş:51/Alfabetik:109)


وَاَوْحَيْنَا اِلٰى مُوسٰى وَاَخٖيهِ اَنْ تَبَوَّاٰ لِقَوْمِكُمَا بِمِصْرَ بُيُوتًا وَاجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قِبْلَةً وَاَقٖيمُوا الصَّلٰوةَ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنٖينَ
Resim---''Ve evhayna ila musa ve ehihi en tebevvea likavmikuma bi misra buyutev vec'alu buyutekum kibletev ve ekîmus salah, ve beşşiril mu'minîn.: Biz Musa ile kardeşine şöyle vahyettik: «Kavminiz için Mısır'da birtakım evler hazırlayın ve evlerinizi kıbleye karşı yapın ve namazı kılın ve müminlere müjde verin.»
(YÛNUS suresi 87. ayet) (Resmi: 10/İniş:51/Alfabetik:109)



وَقَالَ مُوسٰى رَبَّنَا اِنَّكَ اٰتَيْتَ فِرْعَوْنَ وَمَلَاَهُ زٖينَةً وَاَمْوَالًا فِى الْحَيٰوةِ الدُّنْيَا رَبَّنَا لِيُضِلُّوا عَنْ سَبٖيلِكَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلٰى اَمْوَالِهِمْ وَاشْدُدْ عَلٰى قُلُوبِهِمْ فَلَا يُؤْمِنُوا حَتّٰى يَرَوُا الْعَذَابَ الْاَلٖيمَ
Resim---''Ve kale musa rabbena inneke ateyte fir'avne ve meleehu zinetev ve emvalen fil hayetid dunya rabbena li yudillu an sebilik, rabbenatmis ala emvalihim veşdud ala kulubihim fe la yu'minu hatta yeravul azabel elîm..:Musa dedi: «Ey Rabbimiz! Sen Firavun'a ve adamlarına şu dünya hayatında göz kamaştırıcı zenginlik ve bol bol servet verdin. Ey Rabbimiz! Senin yolundan saptırsınlar diye mi? Ey Rabbimiz! Onların mallarını sil süpür ve kalblerine sıkıntı düşür. Çünkü onlar o acıklı azabı görmedikçe iman etmeyecekler.»
(YÛNUS suresi 88. ayet) (Resmi: 10/İniş:51/Alfabetik:109)




اَفَمَنْ كَانَ عَلٰى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهٖ وَيَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِنْهُ وَمِنْ قَبْلِهٖ كِتَابُ مُوسٰى اِمَامًا وَرَحْمَةً اُولٰـئِكَ يُؤْمِنُونَ بِهٖ وَمَنْ يَكْفُرْ بِهٖ مِنَ الْاَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلَا تَكُ فٖى مِرْيَةٍ مِنْهُ اِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ وَلٰـكِنَّ اَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ
Resim---''E fe men kane ala beyyinetim mir rabbihi ve yetluhu şahidum minhu ve min kablihi kitabu musa imamev ve rahmeh, ulaike yu'minune bih, ve mey yekfur bihi minel ahzabi fen naru mev'iduh, fe la teku fi miryetim minhu innehul hakku mir rabbike ve lakinne ekseran nasi la yu'minûn.:O dünyayı isteyenler, hiç Rabbinden açık bir belge üzere olan kimse gibi midir? O belgeyi yine Allah'dan gelen bir şahid olarak Kur'ân izliyor, ondan önce de bir rehber ve rahmet olan kitap, Musa'nın kitabı yine onu destekliyor. Böyle olanlar Kur'ân'a inanırlar. Hangi hizipten olursa olsun kim onu inkâr ederse, ona vaad edilen yer ateştir. İşte bütün bunlardan dolayı sen de bu Kur'ân'dan şüphe içinde olma. Kesinlikle o haktır, Rabbindendir. Fakat insanların çoğu iman etmezler.''
(HÛD suresi 17. ayet) (Resmi: 11/İniş:52/Alfabetik:38)



وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مُوسٰى بِاٰيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبٖينٍ
Resim---''Ve le kad erselna musa bi ayatina ve sultanim mubîn. :Andolsun Musa'yı da âyetlerimizle ve apaçık bir belge ile gönderdik.’’
(HÛD suresi 96. ayet) (Resmi: 11/İniş:52/Alfabetik:38)


وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فٖيهِ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِىَ بَيْنَهُمْ وَاِنَّهُمْ لَفٖى شَكٍّ مِنْهُ مُرٖيبٍ
Resim---''Ve le kad ateyna musel kitabe fahtulife fih, ve lev la kelimetun sebekat mir rabbike le kudiye beynehum, ve innehum le fi şekkim minhu murîb.:Andolsun ki, Musa'ya kitabı verdik, yine de onda ihtilafa düşüldü. Eğer Rabbinden daha önce verilmiş bir karar olmasa idi, elbette haklarında hüküm verilmiş bitmişti. Muhakkak ki onlar, bundan kuşkulu bir şüphe içindedirler.’’
(HÛD suresi 110. ayet) (Resmi: 11/İniş:52/Alfabetik:38)



وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مُوسٰى بِاٰيَاتِنَا اَنْ اَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ اِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِاَيَّامِ اللّٰهِ اِنَّ فٖى ذٰلِكَ لَاٰيَاتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ
Resim---''Ve le kad erselna musa bi ayatina en ahric kavmeke minez zulumati ilen nuri ve zekkirhum bi eyyamillah, inne fi zalike le ayatil li kulli sabbarin şekûr.: And olsun ki Musa'yı âyetlerimizle gönderdik. Ona şöyle dedik: Kavmini karanlıklardan aydınlığa çıkar, onlara Allah'ın (felaket) günlerini hatırlat. Şüphe yok ki bunda her sabredip şükreden için nice ibretler vardır.’
(İBRÂHİM suresi 5. ayet) (Resmi: 14/İniş:72/Alfabetik:40)


وَاِذْ قَالَ مُوسٰى لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللّٰهِ عَلَيْكُمْ اِذْ اَنْجٰیكُمْ مِنْ اٰلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ وَيُذَبِّحُونَ اَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ وَفٖى ذٰلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظٖيمٌ
Resim---''Ve iz kale musa li kavmihizkuru ni'metellahi aleykum iz encakum min ali fir'avne yesumunekum suel azabi ve yuzebbihune ebnaekum ve yestahyune nisaekum, ve fi zalikum belaum mir rabbikum azîm.:Musa kavmine demişti ki: «Allah'ın üzerinizdeki nimetini hatırlayın. Çünkü O, bir vakit sizi Firâvun ailesinden kurtardı. Onlar sizi işkencenin en kötüsüne sürüyorlar ve oğullarınızı kesip kadınlarınızı da diri bırakıyorladı. Ve bunda Rabbinizden size büyük bir imtihan vardır.»
(İBRÂHİM suresi 6. ayet) (Resmi: 14/İniş:72/Alfabetik:40)


وَقَالَ مُوسٰى اِنْ تَكْفُرُوا اَنْتُمْ وَمَنْ فِى الْاَرْضِ جَمٖيعًا فَاِنَّ اللّٰهَ لَغَنِىٌّ حَمٖيدٌ
Resim---''Ve kale musa in tekfuru entum ve men fil erdi cemian fe innellahe le ğaniyyun hamîd.:Musa dedi ki: Siz ve yeryüzünde bulunanların hepsi nankörlük etseniz, iyi biliniz ki Allah hepinizden zengindir, hamdedilmeye layıktır.’’
(İBRÂHİM suresi 8. ayet) (Resmi: 14/İniş:72/Alfabetik:40)
Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 H.z MUSA aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »



وَاٰتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنٖى اِسْرَایٖٔلَ اَلَّا تَتَّخِذُوا مِنْ دُونٖى وَكٖيلًا
Resim---''Ve ateyna musel kitabe ve cealnahu hudel li beni israile ella tettehizu min duni vekîla.:Musa'ya da kitap verdik ve beni bırakıp başkasını vekil edinmeyiniz diye onu İsrail oğulları için bir hidayet rehberi kıldık.’’
(İSRÂ suresi 2. ayet) (Resmi: 17/İniş:50/Alfabetik:46)


وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوسٰى تِسْعَ اٰيَاتٍ بَيِّنَاتٍ فَسْپَلْ بَنٖى اِسْرَایٖٔلَ اِذْ جَاءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ اِنّٖى لَاَظُنُّكَ يَا مُوسٰى مَسْحُورًا
Resim---''Ve le kad ateyna musa tis'a ayatim beyyinatin fes'el beni israile iz caehum fe kale lehu fir'avnu inni le ezunnuke ya musa meshura.: Andolsun biz Musa'ya apaçık dokuz mucize verdik. (Ey Peygamber!) İsrailoğullarına sor, Musa kendilerine geldiğinde Firavun ona: «Ey Musa! Ben senin büyülenmiş olduğunu sanıyorum» demişti.’’
(İSRÂ suresi 101. ayet) (Resmi: 17/İniş:50/Alfabetik:46)


وَاِذْ قَالَ مُوسٰى لِفَتٰیهُ لَا اَبْرَحُ حَتّٰى اَبْلُغَ مَجْمَعَ الْبَحْرَيْنِ اَوْ اَمْضِىَ حُقُبًا
Resim---''Ve iz kale musa li fetahu la ebrahu hatta ebluğa mecmeal bahrayni ev emdiye hukuba.:Ey Muhammed! Bir vakit Musa genç adamına demişti ki: «İki denizin birleştiği yere ulaşıncaya kadar gideceğim, yahut senelerce gideceğim.»
(KEHF suresi 60. ayet) (Resmi: 18/İniş:69/Alfabetik:54)



قَالَ لَهُ مُوسٰى هَلْ اَتَّبِعُكَ عَلٰى اَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْدًا
Resim---''Kale lehu musa hel ettebiuke ala en tuallimeni mimma ullimte ruşda.:Musa ona: «Allah'ın sana öğrettiği ilim ve hikmetten bana da öğretmen için sana tabi olabilir miyim?» dedi.’’
(KEHF suresi 66. ayet) (Resmi: 18/İniş:69/Alfabetik:54)
Resim
Kullanıcı avatarı
tamersah tarik
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 778
Kayıt: 19 Eyl 2008, 02:00

Re: 15 H.z MUSA aleyhis selam

Mesaj gönderen tamersah tarik »

Hz. MUSA ve Hz. HARUN aleyhisselamın hayatları

Musa Aleyhisselâmın Soyu:
Mûsâ b.İmran, b.Yashür, b.Kahis, b.Lâvi, b.Yâkub, b.İshak, b.İbrahim Aleyhisselâm´dır.
Mûsâ b.İmran Aleyhisselâmla Hârûn b.İmran Aleyhisselâm, Ana-Baba bir kardeş idiler.
Harun Aleyhisselâm, Mûsâ Aleyhisselâmdan bir yaş büyüktü.

Mûsâ Aleyhisselâmın Şekil Ve Şemaili:
Musa Aleyhiselâm; uzun boylu, esmer tenli, yüksek burunlu, hafif etli, kıvırcık saçlı idi.
Kendisinin, kulaklarına kadar uzanan düz saçlı olduğu da, rivayet edilir.
Sağ elinde (Nübüvvet Ben´i) vardı.
Kendisini gören, Şenûe kabilesi erkeklerinden birisi sanırdı.

Harun Aleyhisselâmın Şekil Ve Şemaili:
Hârûn Aleyhisselâm; Mûsâ Aleyhisselâmdan daha uzun boylu, daha etli, da­ha beyaz tenli, daha geniş sırtlı idi.
Açık ve düzgün dilli, yumuşak huylu idi. Kendisinin alnında da, bir Ben vardı.

Mısırda İsrail Oğullarına Yapılan Zulümler Ve Mûsâ Aleyhisselâmın Doğuşu:
Yûsuf b.Yâkub Aleyhisselâmın zamanındaki ikinci Firavun Amr b.lmlak, b.Lavez, b.Sâm soyundan gelen Reyyan b.Velîd olup Yûsuf Aleyhisselâm, onu, Allah´a, imana davet etmiş ve iman ettirmişti.
Reyyan´ın ölümünden sonra yerine geçen ve aynı soydan gelen Kabus b.Mus´-ab´ı da, Allah´a imana davet etmişse de, ona, kabul ettirememişti.
Kabus, kâfir ve zorba idi.
Âsiye bint-i Müzahim b.Ubeyd, b.Reyyan, b.Velîd ile de, evli idi.
Kabus b.Mus´ab ölünce, yerine, kardeşi Velîd b.Mus´ab geçti ve Kardeşinin zevcesi hayırlı kadınlardan Âsiye hatunla da, evlendi.
Velîd b.Mus´ab, kardeşi Kabus´dan daha Zorba, daha kâfir, daha azgındı.
Mısır Firavunları arasında, ondan daha uzun ömürlüsü, dndan daha kabası, daha katı kalblisi, İsrail oğullarına, ondan daha kötü ve ağır işkence yapanı, gö­rülmemişti.
Firavun Velîd; İsrail oğullarını, köle ve hizmetçi olarak çalıştırırdı. Onları, sınıflara ayırıp bir sınıfını, yapı işlerinde, Bir sınıfını, çift sürme ve ekin ekme işlerinde, Bir sınıfını da, pislik temizleme işlerinde kullanırdı.
İsrail oğullarından, sanatı bulunmayanları ise, Cizye ile, Vergi ile mükellef kı­lar, onlara, işkencenin en kötüsünü yüklerdi.
Velid b.Mus´ab, Mısır Firavunlarının üçüncüsü idi.
Velid b.Mus´ab; kavmini, elli yıl, putlara tapmağa davet edip kendisine muha­lefet edilmediğini, emrinin, yerine getirildiğini görünce, onları, bir araya toplamış:
"Ben, sizin en yüksek Rabbinizim!" demiş, putlara tapmaktan menederek ken­disine tapmağa davet etmiş. İsrail oğullarına da, bunu teklif edip:
"Eğer, bana taparsanız, âzâd olursunuz, aksi takdirde, en ağır işkencelere uğ­ratılırsınız!" demişti.
İsrail oğulları, Firavunun teklifini kabul etmemiş, Atalarının Millet ve Şeriatın­dan dönmemişlerdi.
Mûsâ Aleyhisselâmın doğumunun yaklaştığı sıralarda idi ki, Firavun Velîd; rü´-yâsında, Beytülmakdis tarafından gelen bir ateşin, Mısır evlerini sararak Kıbtî ev­lerini yakıp harap ettiğini, İsrail oğullarına aid evlere ise, dokunmayıp geri bıraktı­ğını gördü!
Bunun üzerine, Sihirbaz, Kâhin, Falcı ve İzcileri, yanına çağırarak rü´yâsını, onlara anlattı.
Onlar da:
"Her halde, İsrail oğullarının geldikleri şu Beytülmakdis´den bir adam çıkacak, Mısırı, mahv etmeye yönelecek!" dediler.
Mûsâ Aleyhisselâmın doğma zamanı yaklaşınca, Firavunun Müneccimleri, Kâ­hinleri, onun yanına gelerek:
"İyi bil ki: biz, ilmimizde bulduk ki: İsrail oğullarından bir erkek çocuk do­ğacaktır.
Kendisinin, doğma zamanı da, yaklaşmıştır.
O, senin mülk´ü saltanatını, senden çekip alacak, senin saltanatını yenecek, seni, ülkenden çıkaracak ve senin dinini de, değiştirecektir!" dediler.
Firavun ile adamları da, Allah'ın, İbrahim Aleyhisselâmın neslinden Peygam­ber ve hükümdarlar göndermeyi va´d etmiş olduğu konusunu konuştular.
Meclisde bulunanlardan biri:
"İsrail oğulları: Bir Peygamber ve hükümdarın geleceği şüphesizdir! diyerek bunu bekliyorlar.
Onlar, eskiden, bu Peygamber ve hükümdar´ın Yûsuf olduğunu sanıyorlardı.
Fakat, o, öldükten sonra, İlâhî Va´d´in, bundan ibaret olmadığı kanâatine vardılar" dedi.
Firavun:
"O halde, İsrail oğulları hakkında ne düşünüyorsunuz?" diye sordu.
Ellerine, kasap bıçağı verilecek Celladların, İsrail oğulları arasında dolaştırıla­rak, her doğan erkek çocuğun öldürülmesi! görüşünü ileri sürdüler.
Bunun üzerine, Firavun; İsrail oğullarından doğacak her erkek çocuğun öldü­rülmesini ve kız çocuklarının sağ bırakılmasını emretti.
Kendi kavminden olan kadın Ebeleri de, yanına toplayarak onlara, doğumda, İsrail oğullarından ellerine düşecek erkek çocukları, muhakkak öldürmelerini emretti.
Kadın Ebeler de, aldıkları emri yerine getirmeye başladılar:
İsrail oğullarının gebe kadınları, ya keskin kamışlar üzerinde ayakta durdurul­mak gibi dayanılmaz işkencelere uğratılarak çocuklarını düşürmek, ya da, kes­kin kamışların üzerine basamayarak çocuklarının üzerine basmak zorunda bıra­kılıyor, böylece, bütün erkek çocuklar, yok ediliyordu!
İsrail oğullarının yaşlıları arasında da, ölüm hızlandı.
Mısırın yerlileri; İsrail oğullarından doğan erkek çocukların yok edildiğini, ihti­yarların da, ecelleriyle ölüp gittiklerini görünce, telaşlandılar ve birbirlerine:
"Onlar, böyle yok olup gittikten sonra, onlar tarafından görülen ağır işler ve hizmetleri, biz, görmek zorunda kalacağız.
Bunun için, onların doğan erkek çocuklarını, bir yıl, tamamı ile öldürünüz de, oğulları, azalsın.
Bir yıl da, sağ bırakınız, hiç birini öldürmeyiniz de, onlar, büyüyüp yaşlılardan ölenlerin yerini doldursun!
İsrail oğulları, böyle sağ bırakılanlarla çoğalamazlar!" dediler.
Yine de, onların çoğalmalarından ve öldürülenlerle azalmayacağından korkuyorlardı.
Bunun üzerine, Kıbtîlerin Başkanları, Firavunun huzuruna girerek: "Şu İsrail oğulları kavmi arasında ölüm, çoğaldı.
Yakında, bütün ağır işler, bizim üzerimize, bizim oğullarımızın ve kölelerimizin üzerine kalacak!
Onların, bütün erkek çocuklarını öldürüyorsun. Küçükleri, büyüyemiyor, büyük­leri de, tükeniyor.
Sen, onların erkek çocuklarını sağ bıraksan, iyi olur!" dediler.
Bunu üzerine, Firavun,erkek çocukların, bir yıl öldürülüp bir yıl sağ bırakılma­sını emretti.
İşte, Hârûn Aleyhisselâm, erkek çocukların öldürülmediği yılda sağ bırakılmıştı.
Mûsâ Aleyhisselâma ise, annesi, erkek çocukların öldürülmesi emredilen yılda hâmile kalmıştı.
Mûsâ Aleyhisselâmın annesi, onu, doğuracağı zaman, başına gelecek halden tasalanınca, Yüce Allah, Mûsâ Aleyhisselâmın annesine:
"Onu, emzir!
Onun hakkında sana bir tehlike gelirse, kendisini, denize (Nîl´e) bırak! (Onun bo­ğulacağından) korkma, kederlenme.
Çünki, biz, onu, sana geri döndüreceğiz
Hem, onu, Peygamberlerden biri de, yapacağız!" diye Vahy etti.

Mûsâ Aleyhisselâmın Evlad Edinilip Firavun´un Sarayında Büyütülmesi:
Annesi, Mûsâ Aleyhisselâmı, doğurdu ve emzirdi. Sonra da, bir Marangoz ça­ğırıp bir Tâbut yaptırdı.
Anahtarını, tâbut´un içine koydu.
Mûsâ Aleyhisselâmı da, Tâbut´un içine yerleştirdikten sonra, Tâbutu, Nil neh­rine bıraktı.
Mûsâ Aleyhisselâmın kız kardeşine de:
"Kardeşinin izini tâkib et!" dedi.
Kız kardeşi, uzaktan, onun peşinden gitti.
Firavun´un adamları, kızın, Mûsâ Aleyhisselâmın kız kardeşi olduğunu veya Mûsâ Aleyhisselâmın Tâbutunu tâkib ettiğini anlamadılar.
Dalga, tabutu, bir yukarıya kaldırıyor, bir aşağıya indiriyordu.
En sonunda, Tabutu, Firavunun konağı yanındaki ağaçlığa götürüp soktu.
O sırada, Firavun´un zevcesi Âsiye hatunun, Nîl nehrinde yıkanmakta olan ca­riyeleri, Tâbutu bulup Âsiye hatunun önüne koydular.
Onlar, Tâbut´un içinde mal var sanıyorlardı.
Âsiye hatun; Tâbut´un içindeki çocuğu görünce, kalbinde, ona karşı bir şefkat ve sevgi duydu.
Firavun´a haber verdiği zaman, Firavun; onu, boğazlamak istedi ise de, Âsiye hatun, onu öldürmekten vaz geçirinceye, bıraktırıncaya kadar konuştu.
Firavun ise:
"Ben, bunun, İsrail oğullarından olmasından ve helakimizin, bunun eliyle vuku´ bulmasından korkuyorum!" demekte idi.
Mûsâ Aleyhisselâm için süt annesi aramağa başladılar.
Fakat, Mûsâ Aleyhisselâm, bulunan kadınlardan hiç birinin sütünü ağzına almıyordu.
Oysa ki, kadınlar, Firavunun katında derece ve para kazanmak için Mûsâ Aley­hisselâmı emzirmeyi çok arzu ediyorlardı.
Mûsâ Aleyhisselâmın kız kardeşi, onlara:
"Ben, size; bu çocuğa iyi bakıp emzirecek ve terbiyesi hususunda kusur gös­termeden ona iyiliklerde bulunabilecek bir aile göstereyim mi?" dedi.
Bunun üzerine, Mûsâ Aleyhisselâmın kız kardeşini yakalayıp:
"Sen, bu çocuğu, tanıdın! Bize, onun ailesini göster!" dediler.
O da:
"Ben, çocuğu da, ailesini de, tanımıyorum.
Ben, ancak, Kral hakkında iyi niyet ve dilekte bulunan bir aile demek istedim!" diye cevap verdi.
Annesi, yanına geldiğinde, Mûsâ Aleyhisselâm, onun memelerinden, süt em­meye başladı.
Annesi, az kalsın:
"Bu, benim çocuğum!" deyiverecekti!
Fakat, Yüce Allah, onu, bundan korudu.
Çocuğun Mûsâ adını alması, kendisinin, ağaçlık içinde ve suda bulunmasın­dan ileri gelmişti.
Çünki, Kıbtîce: Mu: su, Sa da, ağaç demektir.
Mûsâ Aleyhisselâm, yürüyecek yaşa geldiğinde, annesi, onu oynatıyordu.
Bir gün, Âsiye hatun, onu, Firavun´a uzatarak:
"Benim ve senin için göz aydınlığı olan çocuğu, al!" demişti.
Firavun:
"Bu, benim için değil, senin için göz aydınlığıdır!" diye karşılık verdi.
Eğer, Firavun:
"Benim için de, göz aydınlığıdır!" demiş olsaydı, belki, kendisine imân etmek nasîb olurdu.
Fakat, o, bu sözü söylemekten kaçındı.
Firavun, onu, kucağına alınca, Mûsâ Aleyhisselâm, Firavunun sakalını çekip yoldu!
Firavun, kızıp:
"Celladları, yanıma çağırınız! Bu, o´dur!" dedi ise de, Âsiye hatun:
"Bu çocuğu, öldürmeyiniz! Belki, bize faydası dokunur, yahud, kendimize evlad ediniriz!
O, daha çocuktur. Aklı, ermez. Bunu, ancak, çocukluğundan, yapmıştır.
Sen, Mısırlılar arasında süs eşyası, benden daha zengin bir kadın bulunmadı­ğını, bilirsin.
Ben, onun önüne, süs yakutlarından birini koyacağım.
Kendisine bir de, ateş koru koyacağım.
Eğer, Yakutu, alırsa, o, akıllı demektir.
Eğer, eline ateş korunu alırsa, o, sabidir" dedi.
Âsiye hatun, onun için, bir Yakut çıkardı.
İçinde ateş koru bulunan bir tası da, Mûsâ Aleyhisselâmın önüne koydurdu.
Cebrail Aleyhisselâm gelerek Mûsâ Aleyhisselâma, ateş koruna el attırdı.
Ateşi, ağzına götürünce, Mûsâ Aleyhisselâmın dili yandı.
Nihayet, Firavun, Mûsâ Aleyhisselâmı, oğul edindi. Kendisine (Firavunun Oğ­lu) denildi.

Mûsâ Aleyhisselâmın Delikanlı Oluşu Ve Elinden Bir Kaza Çıkışı:
Mûsâ Aleyhisselâm, Firavunun sarayında büyümüş, Firavunların hayvanlarına biner, onların elbiselerinden giyer olmuştu.
Kendisine: (Firavunun Oğlu Mûsâ!) derlerdi.
Bir gün, Firavun, hayvana binerek gezmeye gitmişti.
Mûsâ Aleyhisselâm, saraya gelince, Firavun´un, hayvana binerek gezmeye git­tiğini söylediler.
Bunun üzerine, Mûsâ Aleyhisselâm da, bir hayvana binip Firavunun arkasın­dan gitti. Öğle yemeği zamanı, şehre girdi.
Dükkânlar, kapalı olduğundan, yollarda, hiç kimse yoktu.
Mûsâ Aleyhisselâm; yolda, biri, kendisinin kavmi İsraillerden, diğeri de, onun düşmanı, Firavunlara mensub olan iki kişinin kavga etmekte olduklarını gördü.
Kendi kavminden olan adam, Mûsâ Aleyhisselâmdan yardım isteyince, Mûsâ Aleyhisselâm, Kıbtî´nin göğsüne, bir yumruk vurdu. Vurur vurmaz, onu, öldürdü.
Mûsâ Aleyhisselâm: "Bu, şeytan´ın işidir. Şeytan, insanı, açıkça azdıran bir düşmandır.
Ey Rabb´im! Bu adamı, öldürmekle, kendime yazık ettim! Suçumu bağışla!" dedi.
Rahman ve Rahîm olan Allah, onu, afvetti. Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ey Rabb´im! Hakkımda gösterdiğin bu lutûf ve ihsana karşı, bir şükrâne ol­mak üzere, günahkârlara arka olmayacağıma ve onlara yardım etmeyeceğime söz veriyorum!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm; yaptığı şeyden korkmuş ve kötü bir netice bekler bir hal­de, şehirde sabaha çıktı.
Sokakta dolaşırken, bir gün önce, kendisinden yardım istemiş olan adam, tek­rar yardım ister ve feryad eder bir halde, Mûsâ Aleyhisselâmın karşısına çıktı.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Sen, azgınlığı, apaçık gözüken bir kimsesin!" dedikten sonra, yine, ona, yar­dım etmek üzere ilerledi.
Kıbtî, ağır sözler söylediği için, Mûsâ Aleyhisselâm, onu, şiddetle yakalamak üzere, yürüyünce, İsrail oğullarına mensup adam, kendisine saldıracağını sana­rak, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Ey Mûsâ! Dün öldürdüğün adam gibi, beni de mi öldürmek istiyorsun? Sen, Mısır toprağında, ancak, Zorba kesilen bir kimse oldun! Sulh ve iyilik seven bir adam değilsin!" dedi.
Bunun üzerine, Mûsâ Aleyhisselâm, onu, kendi haline bıraktı.
Fakat, Kıbtî, dünkü adamın, Mûsâ Aleyhisselâm tarafından öldürülmüş oldu­ğunu halk arasında yaydı.
Firavun:
"Onu, yakalayınız. Bizim adamımızdır.
Onu, büyük caddelerde değil de, küçük yollarda arayınız!
Kendisi, genç olduğu için, büyük yolları, bilemez!" dedi.
Gerçekten de, Mûsâ Aleyhisselâm, küçük yollardan giderdi.
Şehrin ortasından bir adam, koşarak gelip:
"Ey Mûsâ! Mısır Eşrafı, seni, öldürmek üzere toplandılar. Senin hakkında ko­nuşuyorlar.
Hemen, buradan çık, git!
Şüphe yok ki, ben, senin iyiliğini dileyenlerdenim?" dedi.

Mûsâ Aleyhisselâmın Medyen´e Götürülüşü:
Mûsâ Aleyhisselâm; korku içinde, işin sonucunu bekler bir halde şehirden çıktı. "Ey Rabb´im! Beni, bu zâlim kavmin elinden kurtar!" diye yalvardı.
O sırada, elinde kısa mızrak tutan, atlı bir Melek, Mûsâ Aleyhisselâmın yanına geldi, ve:
"Beni, arkamdan takip et!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâmı, Medyen´e kadar götürdü.
Mısırla Medyen arası, sekiz gecelikti.
Mûsâ Aleyhisselâmın, ağaç yapraklarından başka yiyeceği yoktu.
Mûsâ Aleyhisselâm, Medyen şehrinin kapılarından birinin yanına geldiğinde, toplanmış bir çok kişinin hayvanlarını sulamakta olduklarını gördü.
Onların gerisinde iki kadın da, vardı ki, kalabalık yüzünden, suya yaklaşamıyorlardı.
Mûsâ Aleyhisselâm, onlara:
"Nedir derdiniz? (Ne için suya yaklaşmıyorsunuz?) diye sordu.
Kızlar:
"Biz, zaitleriz, erkeklerin arasına sokulamıyoruz.
Çobanlar, hayvanlarını sulayıp götürmeden önce, biz, su alamıyoruz.
Babamız da, çok ihtiyar bir kimsedir." dediler.
Mûsâ Aleyhisselâm, onlara acıdı.
Kuyuya yaklaşarak kuyunun üzerindeki büyük taş kapağı, kaldırdı.
Halbuki, Medyenlilerden, müteaddid kimseler bir araya gelmedikçe, onu, kal­dıramazlardı.
Mûsâ Aleyhisselâm, kovayı alıp kuyudan su çekti. Kızlar, koyunlarını, suladılar. Sonra, babalarının yanına döndüler.
Halbuki, bundan önce, onlar, koyunlarını, ancak havuzda arta kalan su ile su­larlardı.
Mûsâ Aleyhisselâm, oradaki bir ağacın gölgesine çekilerek:
"Ey Rabb´ım! Cidden ben, bana indirdiğin hayrdan dolayı bir fakirim!" dedi. "
O, bunu, söylediği zaman, biri, ona bakmış olsaydı, açlığın şiddetinden, barsaklarının, yeşillenmiş olduğunu görürdü.
Böyle olduğu halde, o, Allâh´dan bir lokmadan fazla bir şey istemedi. Kızlar, evlerine döndükleri zaman, babaları, onlara: "Gece olmadan gelişiniz, neden çabuk oldu?" diye sordu.
Onlar da:
"Salih bir Zat bulduk. Bize, acıdı. Davarlarımızı, sulayıverdi" diyerek Mûsâ Aleyhisselâmın yaptığı iyiliği, Babaları Şuayb Aleyhisselâma haber verdiler.
Şuayb Aleyhisselâm, kızlarından birisine:
"Git, onu, bana çağır!" diyerek onlardan birisini ki, Mûsâ Aleyhisselâ­ma zevce olacak olanını, ona, gönderdi.
O da, yüzünü örtüp utana utana Mûsâ Aleyhisselâmın yanına vardı. Ona:
"Bize yaptığın sulama hizmetinin ücretini sana ödemesi için, Babam, seni, ça­ğırıyor!" dedi.
Çağırılma sebebi hakkındaki söz, Mûsâ Aleyhisselâmın hoşuna gitmediğinden, önce, davete icabet edip gitmek istemedi ise de, orasının, yırtıcı ve vahşî hay­vanların durağı korkunç bir yer olduğunu düşünerek, onunla gitmekten başka çâre bulamadı.
Kalkıp ona:
"Haydi, yürü!" dedi.
Kız, öne düşüp yürüdü.
Mûsâ Aleyhisselâm da, onu, tâkıb etti.
Giderlerken, rüzgâr, kızın elbisesini yukarı kaldırıp ta, arkası, açılıp görünün­ce, Mûsâ Aleyhisselâm, onun arkasına bakmak istemedi.
Ona bakmamak için, yüzünü, bir kere ondan başka tarafa çevirdi, bir kere de, gözünü, yumdu ve:
"Ey Allâhın kulu kadın! Sen, benim arkamda ol! Arkamda yürü!
Yanılırsam, yanıldığım zaman, sen, bana sözünle, doğru yolu bulun­caya kadar, ayaklarıma atacağın çakıl taşları ile yol göster.
Çünkü, biz Ehl-i Beyt Yâkub Oğulları , kadınların, açılan arkalarına bak­mayız!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm, gelip Şuayb Aleyhisselâmın yanına girdiği zaman, akşam yemeği hazırlanmıştı.
Şuayb Aleyhisselâm:
"Ey genç! Otur, yemek ye!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Allâha sığınırım!"diyerek yemek yemekten kaçındı.
Şuayb Aleyhisselâm:
"Ne için böyle yapıyorsun? Sen, aç değil´misin?" diye sordu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Evet! Ben, açım. Amma, bunun, koyunlarınızı sulamanın karşılığı olmasın­dan korkarım.
Ben, öyle bir Ehl-i Beyt´tenim ki, biz, Âhiret emellerinde hiç bir şeyi, dünya do­lusu altına satmayız!" dedi.
Şuayb Aleyhisselâm:
"Hayır! Vallahi, ey genç! Bu yemek, hizmet karşılığı, değildir.
Bu, ancak, Atalarımın âdetidir. Biz, konukları, ağırlarız ve onlara yemek yediririz!" dediği zaman, Mûsâ Aleyhisselâm, oturup yemek yedi.
Mûsâ Aleyhisselâm, Şuayb Aleyhisselâma, başından geçenleri anlattı.
Şuayb Aleyhisselâm:
"Korkma! O zâlimler güruhundan kurtuldun!" dedi.

Mûsâ Aleyhisselâmın Şuayb Aleyhisselâma Dâmad Oluşu:
İki kızdan, Mûsâ Aleyhisselâmı, çağıranı Şuayb Aleyhisselâma: "Babacığım! Onu, ücretle çoban tut!
Çünkü, ücretle çalıştırdıklarının en hayırlısı, hiç şüphesiz, o güçlü ve emîn adam­dır!" dedi.
Şuayb Aleyhisselâm:
"Haydi, onun cok güçlü olduğunu, kuyunun ağzındaki ağır taşı, kaldırdığını gö­rünce, anladın; onun emniyetli olduğunu, sana anlatan şey nedir?" dedi.
Kız:
"Ben, onun önünde yürüyordum...
O, bana, hıyanet etmek istemeyip arkasından yürümemi, emretti." dedi.
Bunun üzerine, Şuayb Aleyhisselâmın, Mûsâ Aleyhisselâma rağbet ve tevec­cühü arttı.
"Ben, iki kızımdan birini -sen, bana, sekiz yıl ecîrlık etmek üzre- sana nikâhlamayı arzu ediyorum.
Eğer, (hizmetini) on (yıl)a tamamlarsan, o da, kendinden. (Bununla beraber) arzu etmem ki, sana, zorluk çektireyim.
İnşâallâh, beni, Sâlihlerden bulacaksın!" dedi.
Mûsâ (Aleyhisselâm):
"O, seninle benim aramdadır.
Bu iki müddetten hangisini ödersem, demek ki, bana karşı, bir husûmet yoktur.
Allah da, şu dediğimizin üstünde bir Vekîl´dir." dedi.
Şuayb Aleyhisselâm, kızlarından birine, Mûsâ Aleyhisselâmla evlendir­mek istediği kızı Safura´ya, Mûsâ Aleyhisselâmın, davarları yayarken yarar­lanması için bir Asa getirmesini emretti.
Kız da; bir Asa getirdi ki, bu Asa, insan suretine girmiş bir Melek tarafından, Şuayb Aleyhisselâma bir Vedîa, bir emânet olarak tevdi´ edilmiş olup yanın­da bulunuyordu.
O zaman, Peygamberlerin Asaları, Şuayb Aleyhisselâmın yanında idi.
Şuavb Aleyhisselâm, kızının Emânet Asayı getirdiğini görünce, onu, geri verdi ve başka bir Asa getirmesini, ona emr etti.
Kız, Asaların bulunduğu yere girdi, bir Asa alıp getirdi.
Babası, onu, görünce;
"Hayır! Bundan başkasını, getir!" dedi.
Kız, her defasında, onu, yerine bırakıp başkasını almak istedikçe, hep eline, o Asa, düşüyor, geliyor, eline, başkası, düşmüyor, gelmiyordu.
Nihayet, Şuayb Aleyhisselâm, o Asa´yı, Mûsâ Aleyhisselâma verdi:
"Al bunu, yanında bulunsun! Yırtıcı hayvanları, kendinden ve koyunlarından men edersin!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm, onu, eline alarak davarları, yaymağa gitti.
Asa: Avsec ağacındandı.
Asanın baş tarafı, iki çatallı, ucu da, eğri ve kancalı idi.
Şuayb Aleyhisselâm; Asa´yı, Mûsâ Aleyhisselâma verdiği zaman, onun, ya­nında bir Vedîa, bir Emânet olduğunu düşünerek nadim oldu.
Asayı, Mûsâ Aleyhisselâmdan geri almak için gitti. Ona, kavuşunca:
"Asa´yı, bana geri ver!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"O, benim Asam´dır" diyerek Asayı geri vermeğe yanaşmadı.
En sonunda, kendileriyle karşılaşacak, yanlarına gelecek ilk adamı, Ha­kem yapmağa ve onun vereceği hükme razı oldular.
O sırada, insan suretine girmiş bir Melek, yürüyerek yanlarına geldi.
"Asa´yı, yere koyunuz! Onu, yerden, kim kaldırabilirse, o, onundur, diye, hü­küm verdi.
Mûsâ Aleyhisselâm, Asa´yı, yere koydu.
Şuayb Aleyhisselâm, onu, kaldırmağa güc yetiremedi.
Mûsâ Aleyhisselâm, Asa´yı, eliyle tutup kaldırdı.
Şuayb Aleyhisselâm, bunu, görünce, Asayı, Mûsâ Aleyhisselâma bıraktı.
Mûsâ Aleyhisselâm, Şuayb Aleyhisselâm in yanında, Allâhın dilediği kadar kal­dıktan sonra, ayrılmak için, izin istedi.

Kurân-ı Kerimin Mûsâ Aleyhisselâmla İlgili Hadiseler Hakkındaki Açıklaması:
"...Bunlar (gerçekleri) apaçık bildiren Kitabın âyetleridir.
Mûsâ ile Firavun haberinden bir kısmını, iman edecek bir zümre(nin yararlan­ması) için, hakk olarak sana okuyacağız.
Hakîkat, Firavun, o yerde (Mısırda) tegallübe (aşın zulme) kalktı. Ora ehâlisini, fırkalar haline getirdi.
Onlardan bir zümreyi za´fa uğratıyor, onların oğullarını boğazlıyor, kızlarını, diri bırakıyordu.
Çünki, o, fesadcılardandı.
Biz ise, istiyorduk ki, o yerde za´fa uğratılanlara lütfedelim, onları, (hayrda) muktedâbihler yapalım. Onları (Firavun mülkünün) varisler(i) kılalım.
Onlara, o yerde kudret (ve hâkimiyet) verelim.
Firavun´a, Hâmân´a ve bunların ordularına da, onlardan gocunmakta oldukları şeyi (başlarına getirip) gösterelim.
Mûsânın anasına:
Onu, emzir! Sana, ona âid bir tehlike gelince, kendisini, denize (Nîle) bırak!
(Boğulacağından) korkma! Tasalanma.
Çünki, biz, onu, yine sana geri döndüreceğiz.
Hem onu, Peygamberlerden biri de, yapacağız!" diye Vahy ettik.
Bunun üzerine, Firavunun adamları, onu, yitik olarak aldılar.
Çünki, o, akıbet, kendileri için bir düşman ve bir tasa olacaktı.
Çünki, Firavun da, Hâman da, bunların orduları da, suçlulardı.
Firavunun karısı:
Benim için de, senin için de, bir göz bebeği! Onu, öldürmeyiniz!
Olur ki, bize yararı dokunur, yahud onu, bir oğul ediniriz dedi.
Halbuki, onlar, işin farkında değillerdi!
Musa´nın anası-yüreği, bomboş olarak-sabahladı.
Eğer, inananlardan olması için, kalbine rabıta vermeseydik, az daha muhakkak, açıklayacaktı!
(Musa´nın) kız kardeşine:
"Onun izini tâkıb et!" dedi.
O da, berikiler, farkında olmayarak, onu, uzaktan gözetledi.
Biz, daha önce, ona, süt analar(ın sütünü emmeyi) haram etmiştik.
Bunun üzerine, (kız kardeşi, onlara):
Sizin için onun bakımını sağlayacak, kendileri, buna hayrhâh olacak bir aile hak­kında size delillikte bulunayım mı? dedi.
İşte, (böylece) onu, anasına geri verdik, tâ ki, gözü aydın olsun, tasalanmasın, Allâhın va ´dinin, şüphesiz bir hak olduğunu bilsin.
Fakat, onların çoğu, (bunu) bilmezler. Vaktâ ki, Mûsâ, civanlığına erip olgunlaştı. Biz, ona, hikmet ve ilim verdik.
İyilik edenleri, biz, böyle mükâfatlandırırız.
(Mûsâ) ehâlisinin gaflet üzere bulunduğu bir zamanda şehre girdi de, (orada) birbiriyle kavga etmekte olan iki adam gördü. Şu, kendi taraf darlarından, bu da, düşman(lar)ındandı.
Derken, tarafdarlarından olan(adam) düşmana karşı imdad istedi.
Bunun üzerine, (Mûsâ), onu, bir yumruk vurup öldürdü.
"Bu, dedi, şeytanın işlerindendir.
O, hakikat şaşırtıcı apaçık bir düşmandır.
Rabb´ım! Ben, cidden, kendime yazık ettim. Artık, beni, yarlığa!" dedi.
Bunun üzerine, (Allah) onu, yarlıgadı.
Çünki, O, çok Yarlıgayıcı, çok Esirgeyici olanın ta kendisidir.
Rabb´ım! Bana, in´am ettiğin şeyler hakkı için, artık, suçlulara asla arka olma­yacağım! dedi.
Hulâsa, şehirde korkarak (ve başına gelecek akıbete) intizar ederek sabahladı.
Bir de, ne görsün: dün, kendisinden imdad isteyen (adam, yine) ona, feryad (ve ondan istimdad) ediyor!
Mûsâ, ona:
"Sen, hakikat, apaçık bir azgınsın!" dedi.
Derken, (Mûsâ) ikisinin de, düşmanı olan birini yakalamak isteyince (onun, ken­disini yakalamak istediğini sanan istimdada):
"Mûsâ! Dün, bir can öldürdüğün gibi (şimdi) beni de mi öldürmek istiyorsun?!
Sen, arabuluculardan olmayı arzu etmiyorsun da, bu yerde ille yaman bir Zorba olmak istiyorsun! dedi.
Şehrin öte başından koşarak bir adam geldi;
Mûsâ! (şehrin) öne gelenleri, seni öldürmek için (toplandılar) Hakkında müzâke­re ediyorlar.
Hemen (buradan) çık (git)
Şüphesiz ki, ben, senin hayrhâhlarındanım! dedi.
Bunun üzerine, (Mûsâ) korkarak (ve etrafı) gözetleyerek oradan çıktı:
Rabb´ım! Beni, o zâlimler güruhundan kurtar! dedi.
(Mûsâ) Medyen tarafına yönelince:
Umarım ki, Rabb´ım, beni, doğru yola iletir! dedi.
Vaktâ ki, Medyen suyuna vardı.
(Suyun) üst tarafında (ve kenarında) bir sürü insan buldu ki (hayvanlarını) suluyorlardı.
Onların gerisinde (ve alt yanında) da, (sürülerini) alıkoyan iki kadın gördü.
(Onlara):
Nedir derdiniz? dedi.
(Onlar):
Çobanlar, (davarlarını) suvarıp dönünceye kadar, biz suvarmayız.
Babamız ise, büyük bir ihtiyardır!" dediler.
Bunun üzerine, (Mûsâ), onlarınkini sularıyerdi.
Sonra, gölgeye dönüp:
Rabb´ım! Hakîkat, ben, bana indirdiğin hayrdan dolayı muhtacım! dedi.
Derken, o iki (kadın)dan biri, utana utana yürüyerek ona geldi.
Babam, bizim davarlarımızı suladığının ücretini sana ödemek için, seni, ça­ğırıyor, dedi.
Bunun üzerine, (Mûsâ) ona varıp kıssayı anlatınca, o: Korkma! O zalimler güruhundan kurtuldun! dedi. O ikiden biri: Babacığım! Onu, ücretle (çoban) tut.
Çünkü, ücretle kullandıklarının en hayırlısı, şüphesiz ki, o kuvvetli, emîn (adam­dır) dedi.
(O Zat, Musa´ya):
Bu iki kızımdan birini -sen, bana sekiz yıl ecîrlık etmek üzre- sana, nikahlamak istiyorum.
Eğer, (hizmetini) on (yıl) a tamamlarsan, o da, kendinden.
(Bununla beraber) arzu etmem ki, zorluk çektireyim. İnşallah, beni, Sâlihlerden bulacaksın! dedi.
(Mûsâ):
O, seninle benim aramdadır.
Bu iki müddetten hangisini ödersem, demek ki, bana karşı bir husûmet yok.
Allah da, şu dediğimizin üstünde bir Vekil!" dedi.

Mûsâ Aleyhisselâmın Medyen’den Ayrılması:
Mûsâ Aleyhisselâm; Şuayb Aleyhisselâmın kızı ve kendisinin de, zevcesi olan Safura hanımı yanına alarak Medyen´den ayrıldığı zaman, kıs mevsimi idi.
Mûsâ Aleyhisselâm; zevcesi, koyunları ve çakmağı yanında ve Asası da, elin­de olduğu halde, yola devam etti.
Gündüzün, Asası ile vurarak, ağaçlardan, koyunlarına yaprak döker; akşam olunca da, çakmağını çakar, ateş yakar ve ateşin çevresinde kendisi, zevcesi ve koyunları, gecelerdi.
Ertesi günü, sabaha çıkınca da, zevcesini, koyunlarını yanına alır, Asasına da­yanarak aynı şekilde yola devam ederdi.
Samda oturan kralların serlerine uğramamak için, şehir ve mamurelerden uzak, sapa yollardan gidiyorlar, gittikleri yolun, kendilerini, nereye ulaştıracağını bilmi­yorlar, Şam çölünde yollarına devam ediyorlardı.
Bir ara, yollarını da, şaşırmışlar, nereye gideceklerini, bilmiyorlardı.
Gittikleri yol, kendilerini, soğuk bir kış akşamında Tür dağının sağına düşen batı tarafına kadar götürmüştü.
Gecenin bütün karanlığı, üzerlerine çökmüş, gök gürlemeğe, şimşek çak­mağa, yağmur dökülmeğe başlamıştı.
Zevcesini de, doğum sancısı tutmuştu.
Mûsâ Aleyhisselâm, ateş yakıp çevresinde ailesini ısıtmak, geceletmek için, çakmağını çıkardı, çaktı.
Çakmak ateş çıkarmadı.
Yoruluncaya kadar onu, çaktı durdu.
Şaşırmıştı. Ayağa kalktı, oturdu.
Tekrar tekrar uğraştı ise de, çakmak taşından, ateş çıkaramadı.
Çaresizlik içinde kaldı. Son derecede daraldı ve bunaldı.
Acaba bir ses işitebilirmiyim veya bir hareket sezebilirmiyim diye etrafı, dinle­meğe, gözetmeğe başlamıştı.

Mûsâ Aleyhisselâmın İlâhî Tecellîye, Vahy´e Mazhar Ve Peygamber Oluşu:
Kur´ân-ı kerimde açıklandığı gibi; Mûsâ Aleyhisselâm:
"Bir Ateş görmüştü de, ailesine:
Siz (burada) durunuz! Hakikat, ben, bir ateş gördüm.
Belki, ondan, size bir kor getirir, yahud ateşin yanında bir yol (gösterici) bulurum." dedi.
Mûsâ Aleyhisselâmın üzerinde yünden cübbe, yünden kilim, yünden don ve yünden gömlek bulunuyordu.
Papucu da, dabaklanmamış merkep derisindendi.
Mûsâ Aleyhisselâm; yerle gök arasında yükselen güneş şuâı gibi göz kamaştı­ran Nûr direğiyle karşılaşınca, onu, önce, bir ateş yalını sanmıştı.
Halbuki, o, ateş değildi. Yüce Allanın Nûrundandı.
Mûsâ Aleyhisselâm, gördüğü Nur´a doğru ilerleyip te, onun, Ullayktan, (Bö­ğürtlen, Mûsâ ağacından) veya Avsece ağacından yalınlandığını, tâ semâdan oradaki büyük bir Avsece ağacına kadar uzandığını, dumansız, büyük bir Ateş olduğunu ve yeşil bir ağacın ortasından yalınlandığı halde, ağacın yeşilliğini artır­maktan başka bir şey yapmadığını, görünce, şaşırdı.
Mûsâ Aleyhisselâm, ona, yaklaşınca, ağaç ve Nûr, geriye çekildi!
Onun gerilediğini görünce, korkup geri dönmek istedi.
Fakat, Ateş yalını, yine, kendisine yaklaştı.
Mûsâ Aleyhisselâmın korkusu, arttı.
Gözlerini, eliyle kapadı, yere yattı, yapıştı.
Kulağına; kulakların, bir benzerini daha işitmedikleri sesler, geliyordu!
Korkunun şiddetinden, az kalsın aklı, başından gidecek dereceye geldi!
Kendisine; feyizli, mümtaz yerdeki Vadinin sağ kıyısındaki ağaçtan:
"Ey Mûsâ!" diye seslenildiği zaman, Mûsâ Aleyhisselâm:
"Lebbeyk! Lebbeyk! = Buyur! Buyur! Emrine amadeyim!" diyor, kendisini, ça­ğıranın, kim olduğunu, bilmiyordu.
"Ben, senin sesini işitiyorum.
Fakat, yerini, göremiyorum. Sen, nerdesin?" diyordu.
"Ben, üzerinde, yanında, önündeyim! Sana, senden daha yakınım!" buyurulunca, Mûsâ Aleyhisselâm, Yüce Allah´a yaraşanın da, bu olduğunu anlamıstı.
Diğer rivayete göre:
Mûsâ Aleyhisselâm: "Yâ Rab: Sen, yakın mısın? (Yakınsan) Sana, yavaş söy­leyeyim.
Sen, uzak mısın? (Uzaksan) Sana, sesleneyim.
Ben, Senin sesini çok iyi işitiyorum, fakat, seni, göremiyorum.
Sen, neredesin?" dedi.
Yüce Allah:
"Ben, senin arkandayım, önündeyim, sağındayım, solundayım!
Ey Mûsâ! Kulum, beni, andığında, ben, onun yanında oturanıyım.
Dua ettiği zaman da, onun yanındayım." buyurdu. Mûsâ Aleyhisselâm :
Elhamdü lillâhi Rabb´il´âlemîn! = Âlemlerin Rabb´ı olan Allah´a hamd olsun!" dedi. "Ey Mûsâ! Âlemlerin Rabbi olan Allah, ben´im!" buyuruldu.
Rabb´inin, yüce huzurunda bulunmanın heybetinden, Mûsâ Aleyhisselâmı kalbi, şiddetle çarpmağa başlamış, bacakları, titremiş, dili, tutulmuş, vücudunun gücü, azalmış, kendisi, ölü gibi hareketsiz hale gelmişti.
Yüce Allah, bir Melek gönderip Mûsâ Aleyhisselâmın kalbini, güçlendirdi. Ak­lı, başına geldi.
Artık, o, İlâhî Ses´e ve Söz´e, bir dereceye kadar alışmış bulunuyordu. "Ey Allah´ım Dinlediğim kelâm, Senin mi idi? yoksa, Elçinin mi idi?" diye sordu.
Yüce Allah:
"Evet! Seninle konuşan, ben idim.
Yaklaş bana!" buyurdu.
"Ey Mûsâ! O sağ elindeki nedir?" diye sordu.
Mûsâ Aleyhisselâm
"O, benim Âsamdır." dedi.
Yüce Allah:
"Onunla, ne yaparsın?" diye sordu.
Musa Aleyhisselâm:
"Ona, dayanırım.
Onunla, vurup ağaçtan, koyunlarıma yaprak dökerim.
Onu, bana âid azık dağarcığımı, su tulumumu, üzerinde taşımak gibi hacetler­de de, kullanırım." dedi.
Yüce Allah:
"Ey Mûsâ! Onu, (elinden) bırak!" buyurdu.
Mûsâ Aleyhisselâm, (elinden, yere) bırakınca, Asa, koşar bir yılan oluverdi!
Asanın iki çatalı, yılanın ağzı, sivri ucu da, arkasında kuyruk şeklini aldı.
Yılanın azı dişleri ise, titriyordu!
Yüce Allah, onun, ne şekle girmesini, istemişse, o, o şekli almış bulu­nuyordu.
Mûsâ Aleyhisselâm, onu, böyle korkunç bir halde görünce, tâkıb edemeyip geri döndü.
Rabb´i, ona:
"Ey Mûsâ! Beri gel, korkma!
Biz, onu, eskiden olduğu gibi, Asa haline çevireceğiz!" buyurdu.
Mûsâ Aleyhisselâm, son derece korkmuş bir halde, geri dönüp gelince de, Yüce Allah:
"Tut onu ve korkma!
Elini, onun ağzına sok!" buyurdu.
Mûsâ Aleyhisselâm, elini; yılanın ağzına sokmak için, sırtındaki yün cübbesinin yeniyle sardı.
"Elini, cübbenin yeniyle sarmayı bırak!" diye seslenildi.
Mûsâ Aleyhisselâm, elini, yeninden çıkardıktan sonra, yılanın çene kemikleri arasına sokunca, yılan, elinde Asa haline geldi, ve elini, Asanın iki çengeli ara­sında buldu.
Asanın sivri tarafı da, ucu oldu.
Bunda sonra, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Elini, koynuna sok da, o, hiç bir kusursuz olarak, bembeyaz çıkıversin!" denildi.
Mûsâ Aleyhisselâm, esmer tenli idi.
Elini, koynuna soktu. Sonra, onu, kar gibi, beyaz olarak çıkardı.
Sonra, elini, tekrar koynuna sokup çıkardı, eskiden olduğu gibi, esmer tenli oldu.
Sonra, Mûsâ Aleyhisselâma:
"İşte, bu iki (Mucize), Firavun ile cemaatına, Rabb´indan iki bürhan´dır.
Çünkü, onlar, fâsıklar güruhudur!" buyuruldu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ey Rabb´im! Ben, onlardan, bir adam öldürmüştüm.
Bunun için, onların, beni, öldüreceklerinden korkarım!
Kardeşim Harun -ki, o, dil bakımından, benden daha fasâhatlıdır- onu da, be­nimle birlikte yardımcı olarak gönder ki, benim sözlerimi, doğrulasın.
Ben, konuşurken, sözlerimden, onların, anlamadıklarını, o, anlar ve açıklar. Çünkü, ben, onların, beni yalanlayacaklarından korkarım!" dedi.
"Senin pazunu, kardeşinle güçlendireceğiz ve size öyle bir satvet vereceğiz ki, onlar, size erişemeyecekler!
Gidiniz âyetlerimizle!
Siz de, size tâbi olanlar da, üstün geleceksiniz!" buyruldu.
Yüce Allah, Mûsâ Aleyhisselâmı, geceli gündüzlü yedi gün, kendi haline bıraktı.
Yedi geceden sonra, ona:
"Ey Mûsâ! Sana söylediği şey hakkında Rabb´ine icabet et!" buyruldu.

Kur´ân-ı Kerimin Tuvâ Vadisindeki Müşahede Ve Mükâlemeler Hakkındaki Açıklaması:
Tuvâ vadisindeki Müşahede ve Mükâlemeler, Kurân-ı Kerim´de şöyle açıklanır:
"Artık, Mûsâ, müddetini bitirince, ailesiyle yola çıktı.
O, Tûr yanından bir ateş his etmişti.
Ailesine:
(Siz, burada) eğleşiniz. Çünkü, ben, bir ateş gördüm.
Olur ki, size, ondan bir haber, yâhud (ocak yakıp) ısınmanız için, bir ateş parça­sı (kor) getiririm." dedi.
Derken, oraya varınca, Feyizli (ve mümtaz) bir yerdeki vâdi´nin, sağ kıyısından, Ağaçtan:
Ey Mûsâ! Âlemlerin Rabb´i olan Allah, şüphesiz ben´im ben!" diye ve Asanı (yere) bırak!" diye seslenildi.
Şimdi (Mûsâ) onu, bir yılan gibi deprenir bir halde görünce, arkasını dönüp uzak­laştı, geri dönmedi.
Ey Mûsâ! Beri gel! Korkma!
Çünkü, sen, emniyette olanlardansın! Vaktâ ki, oraya varınca, (şöyle) seslenildi:
Ateş (mahallin)de bulunana da, çevresinde olanlara da, muhakkak, (feyz ve) be­reket verildi.
Âlemlerin Rabb´i olan Allah, münezzehdir (her noksandan uzaktır)
Ey Mûsâ! Hakikat şudur ki: mutlak galib olan, yegâne hüküm ve hikmet sahibi olan Allah, ben´im!
Asanı, (yere) bırak! (Mûsâ, Asasını bırakıp ta) onu, çevik bir yılan gibi hareket eder görünce, arkasına dönüp kaçtı ve geri dönmedi.
Ey Mûsâ! korkma!
Çünkü, ben (Var´ım) Benim yanımda, Peygamberler (hiç bir şeyden) korkmaz(lar).
Şüphesiz ki, senin Rabb´in, ben´im ben!
Haydi, pabuçlarını, çıkar!
Çünkü, sen, Mukaddes Vadi´de, Tuvâ´dasın!
Ben, seni, (Peygamberliğe) seçtim.
Şimdi, Vahy olunacak şeyleri, dinle:
Şüphe yok ki, Allah, ben´im ben! Benden başka hiç bir ilâh yoktur.
Öyle ise, bana ibâdet et!
Beni zikretmek için, namaz kıl.
Çünkü, o Saat (Kıyamet), hiç kuşkusuz, gelecektir.
Ben, onu(n vaktini) hemen açıklayacağım geliyor ki, herkes, neye çalışıyorsa, kendisine, onunla mukabele edilmiş olsun!
Mûsâ! O sağ elindeki nedir?
O, benim Asam´dır. Ona dayanırım. Onunla, davarlarıma, yaprak silkerim. Onda, bana mahsus başka hacetler de, vardır! dedi. (Allah):
Onu, (elinden, yere) bırak! buyurdu.
O da, bıraktı.
Bir de, ne görsün: koşup duran bir yılan olmuştur o!
(Allah):
Tut onu! Korkma! Biz, onu, yine evvelki şekline çevireceğiz! buyurdu.
Elini, koynuna sok ta, Firavuna ve kavmine (göstereceğin) dokuz Mûcize için­de, o, kusursuz, bembeyaz olarak çıkıversin
"...İşte, bu iki (Mucize), Firavuna ve cemaatına, Rabb´inden, iki burhandır.
Çünkü, onlar, fâsıklar güruhudur!" diye, buyuruldu.
Firavuna git! Çünkü, o, pek azdı.
Ona, de ki: Senin (küfürden, azgınlıktan) temizlenmende meylin var mıdır?
Seni, Rabb´ini, tanıtmağa irşad edeyim mi? (ki, Ondan) korkasın?
Mûsâ:
Ey Rabb´im! Gerçekten, ben, onlardan, bir can öldürdüm.
Onun için, beni öldüreceklerinden korkarım.
Kardeşim Hârûn. O, dil bakımından, benden daha fesâhatlıdır.
Onu da, benimle birlikte Yardımcı (bir Peygamber) olarak gönder ki, beni, doğrulasın.
Çünkü, ben, onların, beni, yalanlayacaklarından endişeleniyorum! dedi. (Allah):
Senin pâzunu, kardeşinle güçlendireceğiz ve size, öyle bir satvet (ve galebe) vereceğiz ki, onlar, size erişemeyecekler.
Gidiniz âyetlerimizle!
Siz de, size tâbi olanlar da, galip geleceksiniz! buyurdu! (Mûsâ):
"Ey Rabb´im! Benim göğsüme genişlik ver! İşimi, kolaylaştır!
Dilimden de (şu) düğümü, çöz ki, sözümü, iyi anlasınlar. Bana, kendi ailemden bir de, Vazîr ver, kardeşim Harun´u. Onunla, sırtımı güçlendir. Onu, işimde ortak kıl!
Tâ ki, Seni, çok teşbih edelim, Seni, çok analım.
Şüphe yok ki Sen, bizi hakkıyle görensin!" dedi.
(Allah):
Ey Mûsâ! İstediğin, sana verilmiştir.
And olsun ki: Biz, sana, diğer bir zamanda, anana Vahy olunacak şeyi ilham ettiğimiz vakitte de, lütfetmiş, ve (kendisine) onu, Tâbut´a (sandığa) koy da, deni­ze (Nil´e) at ki, deniz, onu, kıyıya bıraksın, Onu, benim de, kendisinin de, düşmanı olan birisi alacak! diye (emreylemistik).
Sana karşı (ey Mûsâ!) Gözümün önünde yetiştirilmen için, kendimden bir sevgi de, bırakmıştım.
Hani kız kardeşin gidip (şöyle) diyordu:
Ona, bakacak bir kimse (sağlamak üzre) size delâlette bulunayım mı? Böylece, seni, tekrar annene verdik ki, gözü aydın olsun, tasalanmasın. Sen, bir de, adam öldürmüştün de, biz, seni, o tasadan da, kurtarmıştık. Seni, türlü türlü ibtilâlarla imtihan etmiştik. Bunun için, yıllarca Medyen halkı içinde kaldın. Sonra da, (hakkındaki) takdire göre (buraya) geldin! Ey Mûsâ! Ben, seni, kendim için (Peygamber) seçtim. Sen, kardeşin de, beraber olarak Mucizelerimle git. İkiniz de, beni hatırlayıp anmakta gevşeklik göstermeyiniz. Firavuna gidiniz. Çünki, o, gerçekten, azdı. (Gidiniz de) Ona, yumuşak söz söyleyiniz. Olur ki, o, öğüt dinler, yâhud (Allâh´dan) korkar. "

Mûsâ Aleyhisselâmın Ailesinin Medyene Götürülüşü:

Mûsâ Aleyhisselâmın, Tuvâ vadisinde bir oğlan çocuğu doğmuştu.
Mûsâ Aleyhisselâm; orada, İlâhî Vahyi telakkî ile meşgul olduğundan, ailesi­nin yanına uğrayamaz olrouştu.
Ailesi, Mûsâ Aleyhisselâmın nerede olduğunu, ne yaptığını bilmiyordu.
Orada, yalnız başına oturduğu sırada, Medyenlilerden ve Şuayb Aleyhisselâmın Ev halkından bir çoban, oraya uğrayınca, onları, tanıdı ve alıp Şu­ayb Aleyhisselâmın yanına götürdü.
Mûsâ Aleyhisselâmın ailesi ve çocuğu; Firavunun, denizde boğulduğu haberi, alınıncaya kadar Medyen´de Babası Şuayb Aleyhisselâmın yanında kaldı.

Mûsâ Aleyhisselâmın Mısır´a Gidişi:
Yüce Allah, Mûsâ Aleyhisselâmı, Mısıra gönderdi.
Mûsâ Aleyhisselâm; Mısırın yolunu bilmiyor, Yüce Allah, ona, yol gösteriyordu.
Elinde Asasından, sırtında yün kaftanından, başında yün takyesinden, ayakla­rında da, bir çift ayakkabısından başka, yanında hiç bir şey bulunmuyordu.
Av etinden ve yer bakliyatından yararlanıyordu. Gündüzleri oruç tutuyor, geceleri namaz kılıyordu. Nihayet, Mısıra ulaştı. Geceleyin, annesinin evine vardı.
Ne kendisi, evin halkını, tanıyabildi, ne de, onlar, Mûsâ Aleyhisselâmı, tanıya­bildiler.
Mûsâ Aleyhisselâm, Mercimek çorbası yenileceği sırada, evin bir tarafına oturdu.
Hârûn Aleyhisselâm gelip onu, görünce, annesine, bunun, kim olduğunu sordu.
Annesi, onun, bir konuk olduğunu, haber verdi.
Bunun üzerine, Hârûn Aleyhisselâm, Mûsâ Aleyhisselâmı, yemeğe davet etti.
Yemeğe oturdukları zaman, konuşmağa başladılar.
Hârûn Aleyhisselâm, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Sen, kimsin?" diye sordu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ben, Musa´yım!" deyince, hemen ayağa kalktılar, birbirleriyle kucaklaştılar.
Zâten, Yüce Allah, Hârûn Aleyhisselâma, Mûsâ Aleyhisselâmın, kendilerine doğru gelmekte olduğunu, onunla, buluşmasını Vahy etmişti.
Mûsâ Aieyhisselâm, Hârûn Aleyhisselâm´a: "Ey Hârûn! Sen, benimle birlikte Firavun´a git!
Yüce Allah, bizi, ona, Peygamber olarak gönderdi." dedi.
Hârûn Aleyhisselâm:
"İşittim ve itaat ettim!" dedi.
Anneleri, hemen ayağa kalktı ve bağırarak:
"Allah aşkına! Siz, Firavunun yanına gitmeyiniz!
O, ikinizi de, öldürür!" dedi.
Fakat, Mûsâ ve Hârûn Aleyhisselâmlar, annelerinin sözünü kabul etmeye yanaşmadılar.
Hârûn Aleyhisselâm, Mûsâ Aleyhisselâma Vezîr ve Destek olmak üzere, Yüce Allah tarafından Peygamberlikle vazifelendirilmişti.

Mûsâ Ve Hârûn Aleyhisselâmların Allah´a Münacatları Ve Firavunla Karşılaşmaları:
Mûsâ ve Hârûn Aleyhisselâmlar:
"Ey Rabb´imiz! Doğrusu, biz, Firavun´un, bize karşı aşırı gitmesinden (ceza­landırılmakta hızlı davranmasından) yahud, taşkınlığını, artırmasından endişe edi­yoruz!" diye münâcâtta bulundular.
(Yüce Allah):
"Korkmayınız!
Çünkü, ben, sizinle beraberim. Ben, (her şeyi) işitirim, görürüm!
Hemen gidiniz de, ona (şöyle) deyiniz:
Biz, Rabb´inin iki Elçisiyiz.
Artık, İsrail oğullarını, bizimle gönder.
Onlara, işkence etme!
Biz, sana, Rabb´inden, hakîkî bir âyet getirdik.
Selâm (ve selâmet), doğruya tâbi´ olanlaradır.
Bize, şu hakîkat, Vahy olundu ki: hiç şüphesiz, azab, (Peygamberleri) yalanla­yanların ve (hak´dan) yüz çevirenlerin tepesindedir!"
Bunun üzerine, Mûsâ ve Hârûn Aleyhisselâmlar, geceleyin, Firavun´a gittiler.
Kapıyı, çaldılar.
Firavun da, korktu, kapıcı da, korktu.
Firavun:
"Kimdir bu ki, şu saatte benim kapımı çalabiliyor?!" dedi.
Kapıcı, yukarıdan, onlarla konuşup ne istediklerini sordu.
Mûsâ Aleyhisselâm, ona:
"Biz, Rabbül´âlemîn´in Resulüyüz!" deyince, kapıcı, korktu.
"Sen, böyle, kimin kapısını çaldığını, biliyormusun?!
Sen, ancak, Seyyid´inin kapısını çalıyorsun!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ben de, sen de, Firavun da, Yüce Allah´ın kulcuklarıdır!" dedi.
Kapıcı, hemen gidip Firavun´a haber verdi ve:
"Orada, deli bir insan var!
(Ben, Rabbül´âlemîn´in Resulüyüm!) diyor!" dedi.
Firavun:
"Onu, içeri koy!" dedi.
İçeri girmelerine izin verilince, Mûsâ ve Hârûn Aleyhisselâmlar, içeri girdiler.
Mûsâ Aleyhisselâmın sırtında yünden bir cübbe, Aba, belinde lif kuşak, elinde de, kapıyı çalıp açtırdığı Asa´sı bulunuyordu.
Firavun, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Sen, kimsin?" diye sordu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ben, Rabb´ül´âlemîn´in Resulüyüm!
İsrail oğullarını, benimle gönderesin diye, beni, sana gönderdi." dedi.
Firavun, biraz düşününce, Mûsâ Aleyhisselâmı, tanıdı:
"Biz, seni, yeni doğmuş (bir çocuk) iken, içimizde büyütmedik mi?
Sen, ömründen, bir hayli yıllar, bizim aramızda kalmadın mı?
Nihayet, o yapmış olduğun işi de, sen yaptın!
Sen, nankörlerdensin!" dedi.
(Mûsâ):
"Ben, bunu, o vakit, bilmezlerden olarak yapmıştım.
Sizden korkunca da, hemen içinizden kaçtım.
Nihayet, Rabb´ım, bana hüküm verdi ve beni, Peygamberlerden yaptı.
Benim başıma kaktığın o nimet; İsrail oğullarını, kendine kul (köle) edindiğin içindi.
Ben, daha doğmadan, sen, beni büyütmeden önce, sen, İsrail oğullarının ço­cuklarını ellerinden çekip alıyor, onlardan, istediğini, bırakıp kendine köle yapı­yor, istediğini de, öldürüyordun!
İşte, benim, senin sarayına ulastırılısım ve sana ilistirilisim, bu yüzden olmuştu!" dedi.
Firavun:
"Âlemlerin Rabb´i (dediğin) de, nedir?" dedi.
(Mûsâ):
"Göklerin, yer´in ve bunların arasında bulunan her şeyin Rabb´idir!
Eğer hakîkatı, yakînen bilmeğe ehliyetli kimselerseniz (Onun varlığına ve birliği­ne inanırsınız) dedi.
Firavun, çevresinde bulunan kimselere: "İşitmiyormusunuz?!" dedi.
(Firavun, bunu, Mûsâ Aleyhisselâmın söylediğini, red ve inkâr maksadı ile söy­lemiş ve çevresindekilere "Sizin, benden başka ilâhınız var mı? Yoktur! demek istemişti.
Mûsâ Aleyhisselâm, sözlerine devamla: "O, sizin de, sizden önceki Atalarınızın da, Rabb´idir!" dedi. Firavun:
"Her halde, size gönderilen (bu) Peygamberiniz (!), muhakkak, delidir!" dedi.
"Bu söz, doğru değildir.
Sağlam akıllı adam sözü değildir. Sizin, benden başka ilâhınız yoktur de­mek istedi.
(Mûsâ Aleyhisselâm, sözlerine devamla):
"(O), doğu ile batının ve ikisi arasında bulunan her şeylerin de, Rabb´idir, eğer, aklınızı, kullanırsanız (anlarsınız)" dedi.
(Firavun):
"And olsun ki: eğer, benden başka bir ilâh edinirsen, benden başkasına ta­par ve bana, tapmayı, terk edersen, seni, muhakkak ve muhakkak, zindana girenlerden ederim!" dedi.
(Mûsâ):
Ya sana, apaçık, benim doğru söylediğimi, anlatacak, seni, yalanlayacak; beni, haklı; seni, haksız ve bâtıl çıkaracak bir şey getirdimse de mi (zindana atacaksın)?" dedi.
Firavun:
"Doğru söyleyenlerden isen, haydi getir onu?" dedi.

Mûsâ Aleyhisselâmın Asasının Ejderha Oluşu:
Bunun üzerine, (Mûsâ), Asasını, yere bırakıverdi.
Bir de (ne görsünler!) O, apaçık bir Ejderhâ! ki, iri gövdesiyle, Firavunun önünü ve iki yanını doldurmuş, ağzını, açmış, alt çenesini, yere, üst çenesi­ni köşkün üzerine koymuş!
Yutmak için, Firavun´a yönelince, Firavun´un yanındaki adamlar, korkup Firavun´un başından dağılıverdiler.
Firavun da, kendisini, tahttan, yere atıp Ejderhâ yılanı tutması için, Mûsâ Aleyhisselâma, Rabb´i adına ve süt emzirme hakkına and verdi.
"Artık, ben, sana imân edecek, İsrail oğullarını da, seninle birlikte gönderece­ğim!" dedi.
Bunun üzerine, Mûsâ Aleyhisselâm, onu, tutup eski, Asa haline çevirdi. Firavun, bundan önce, hiç işemezken, korkusundan, işedi!
Mûsâ Aleyhisselâm, Firavun´a, ikinci bir Mucize olmak üzere, elini de, (koy­nundan) çekip çıkardı.
Bir de (ne görsünler!) bu, temâşâ edenler için, bembeyaz (ve Nûr saçan bir el)
Elin parlaklığından, Firavunun gözleri kamaştı.
Mûsâ Aleyhisselâm, elini, koynuna sokup çıkardığı zaman, eski normal rengi­ni aldı.
Bunun üzerine, Firavun, Mûsâ Aleyhisselâmı, doğrulamağa meyletti ise de, Firavun´un Vezîr´i Hâmân, hemen onun yanına varıp önüne oturdu ve:
"Sen, şu sırada, kendisine tapılan bir İlâhsın!
Sen, ona, tâbi olunca, bir kul olacaksın demek!?" dedi.
Firavun, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Bana, bugün, yarına kadar mühlet ver!" dedi.
Yüce Allah: Mûsâ Aleyhisselâma, ona, şöyle söylemesini, Vahy etti:
"Ey Firavun! Sana, hiç ihtiyarlamamak üzere, gençliğin,
Hiç elinden alınmamak üzre, Devlet´in verilecek olsa,
Evlenmelerden, yeyip içmelerden, hayvanlara binip gezmelerden zevk alma gücün sana iade edilecek olsa,
Öldüğünde de, Cennet´e girdirilecek olsan... bana, iman eder misin?" dedi.
Bu sözler, Firavun´un kalbini, biraz gevşetti, yumuşattı:
"Senin gibi, Hâmân da, yanıma bir gelsin bakayım!" dedi.
Ertesi günü, Hâmân gelip Firavunun yanına girdi.
Firavun, ona:
"Şu Zat, yanıma geldi!" dedi.
Firavun, daha önce, Mûsâ Aleyhisselâma, ancak, Sihirbaz derdi.
Bugün ise, Sihirbaz demeyip (Mûsâ) dedi.
Hâmân:
"O, sana, ne söyledi?" diye sordu.
Firavun:
"Bana, şöyle şöyle söyledi" diyerek Mûsâ Aleyhisselâmın söylediklerini nakletti.
Hâmân:
"Onu, reddetmedin mi?" dedi.
Firavun:
"Hele Hâmân gelsin de, ona, bir danışayım bakayım! dedim." dediği zaman, Hâmân, Firavun´a:
"Sanırım ki: sonradan, tapan bir kul olmandan, kendisine tapılan bir Rab ol­man, senin hakkında daha hayırlı idi!
Ben, sana, gençliğini, geri çevireyim!" dedi.
Veşm (iğne) getirtip Firavunun yüzünü, onunla döğdürerek kan çıkan yerine çivid sürdürdü. Yeşile çalar siyah bir ten meydana geldi.
Bu işi, ilk yapan, o, oldu.
Mûsâ Aleyhisselâm, Firavunun yanına girip onda bu hali görünce, şaşırdı.
Yüce Allah, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Gördüğün şey, seni, şaşırtmasın!
O, çok sürmez, ilk haline döner!" diye Vahy etti.
Firavun, ne iman etti, ne de, İsrail oğullarının, Mûsâ Aleyhisselâm ile birlikte Mısırdan çıkıp gitmesine izin verdi.

Tufan Belâsı:
Bundan sonra ve Mûsâ Aleyhisselâmın Sihirbazlarla karşılaşmasından önce, Yüce Allah, Mısırın Kıbtî halkına Tufan (Sağnak halinde sürekli yağmurlar) gönderdi.
Onlara âid her şeyi, sular bastı.Tufan, yedi gün sürdü.
Kıbtî evlerine, o kadar sel suları doldu ki, evler, oturulamaz, oturanı da, boğar hâle geldi.
Arazilerini, seller bastı. Hiç bir şey ekemez, yapamaz oldular.
"Ey Mûsâ! Bizim için, Rabb´ine dua et: şu felâketi, üzerimizden kaldırsın.
Biz, sana, iman edeceğiz. İsrail oğullarını da, seninle birlikte göndereceğiz!" dediler.
Mûsâ Aleyhisselâm, Yüce Allâh'a dua etti. Yüce Allah, onlardan, Tûfân´ı, kaldırdı. Ekinleri, büyüdü.
Yüce Allah; onlara, daha önce bitmeyen ot, ekin ve meyvalarını bitirdi. Yurtlarını, bol sulu, yeşillikli, bol nimetli hâle getirdi.
Fakat, onlar:
"Yağmursuz oluşumuz, pek hoşumuza gitmedi.
Biz, böyle olmamızı, istememiştik.
O, olan yağışlar, bizim için bir nimetten başka bir şey değildi!" dediler.
Onlar; ne iman ettiler, ne de, İsrail oğullarını, Mûsâ Aleyhisselâmla birlikte saldılar.
Üzerinde bulunageldikleri kötü hale döndüler.

Çekirge Belâsı:
Yüce Allah; bir ay sonra, onlara, çekirge gönderdi.
Bu çekirgeler; onların bütün ekinliklerini , meyvalarını, ağaçlarının yaprak­larını ve çiçeklerini yiyip bitirdi.
Hattâ, kapıları, elbiseleri, ev eşyalarını, evlerin tavanlarındaki ağaçları, demir çivileri yemeye kalktılar!
Tavanlar, çökmeğe başladı!
Kıbtîler, İsrail oğullarının evlerinde böyle bir şeyi göremeyince, şaşırdılar.
Çekirge belâsını kaldırması için Rabb´ına dua etmesini Mûsâ Aleyhisselâmdan istediler ve iman edeceklerini söylediler.
Mûsâ Aleyhisselâm, dua edince, Yüce Allah, çekirge belâsını kaldırdı. Onların ekinlerinden, çekirgelerin yemediği bir artık kalmıştı. Onlar:
"Biz, iman etmeyeceğiz. Ekinlerimizden, çekirgelerin yemedikleri artık, bize yeter!" dediler.

Kummel Belâsı:
Bunun üzerine, Yüce Allah; onlara Kummel; Küçük, kanadsız çekirgeyi, ekin bitini, karıncayı musallat etti.
Bunlar, yerdeki bütün bitki artıklarını da, yaladı, tüketti.
Küçük karıncalar da, adamların elbiseleriyle vücudları arasına girip vücudlarını ısırırlar, yedikleri yemeklerin içine dolarlardı!
Nihayet, evlerinin üzerinde kireç harcıyla tuğladan, kaypak, üzerlerine çıkıla­mayacak sütunlar yapıp yemeklerini, onun üzerine koydular.
Yemeklerini yemek için, oraya çıktıkları zaman, ellerinden kurtulduklarını san­dıkları hayvanları, orada da, yemeklerin içine dolmuş buldular! Kendilerine, bu belâdan daha ağır gelen bir belâ olmadı.
İşte, bu, Yüce Allah´ın, Kur´ân-ı Kerim´de Ricz diye andığı belâ idi.
Mısırlılar; üzerlerinden bu belânın kaldırılması için, Rabb´ına dua etmesini, Mûsâ Aleyhisselâm´dan istediler ve iman edeceklerini söylediler.
Üzerlerinden, bu belâ da, kaldırıldığı zaman, sözlerinde durmadılar, iman et­meye yanaşmadılar.
Eski kötü hallerine döndüler:
"Biz, ne diye ona, iman edeceğiz? İsrail oğullarını, kendisiyle birlikte salacağız?
O, bütün ekinlerimizi, yok etti. Mallarımızı, giderdi.
Bize, bu yaptıklarından daha çok, daha ağır ne yapacak?
Firavunun izzetine and olsun ki: biz, hiç bir zaman, ne onu, tasdik ederiz, ne de, kendisine tabi´ oluruz!" dediler.

Kurbağa Belâsı:
Bir müddet sonra, Yüce Allah; Mûsâ Aleyhisselâma, Nîl´in dar yeri üzerinde durup Asasının ucunu, Nîl´in içine batırmasını, Nîl´in yakınına, uzağına, aşağısı­na, yukarısına, onunla işaret etmesini Vahy ve emretti.
Mûsâ Aleyhisselâm, böyle yapınca, her taraftan bütün kurbağalar, birbirlerine bildirdiler.
Yakında olan, uzakta bulunana, seslendi.
Vakvaklayarak gecenin karanlığında sudan çıkıp acele şehrin kapısına doğru gittiler.
Kıbtîlerin evlerine girdiler. Çuvallarının, kapkacaklarının, binalarının içine doldular.
Kıbtîlerin, elbisesini veya kabını veya yiyeceğini veya içeceğini açıp ta, içinde kurbağalar bulmayan bir kimse yoktu!
Onların yemek tencerelerini, kurbağalar dolduruyor, yaktıkları, ocaklarını, kur­bağalar, söndürüyor, yemeklerini, bozuyor, yenilmez hale getiriyordu!
Sokaklar, kurbağa ölüleriyle doldu! Kokudan, geçilmez oldu! Kıbtîler, tekrar Mûsâ Aleyhisselâma gidip ağlayarak derd yandılar,
"Dua edip bu belâyı, üzerimizden kaldır. Bu defa, tevbe edeceğiz ve tevbemizden dönmeyeceğiz!" dediler.
Kurbağa belâsı kalkınca da, yine, sözlerinde durmadılar, eski hallerine döndüler.

Kan Belâsı:
Bunun üzerine, Mûsâ Aleyhisselâm, dua etti. Yüce Allâh´da, onlara kan belasını gönderdi.
Aynı sudan; İsrail oğulları ve Kıbtîler gelip su alır, İsrail oğullarının aldığı, su; Kıbtîlerin aldığı ise, kan olurdu!
Bu hal .Kıbtîlere çok ağır geldiği için, Mûsâ Aleyhisselâmdan, bu belânın kal­dırılması için, dua etmesini istediler ve iman edeceklerini söylediler.
Belâ kaldırıldığı halde, onlar, yine de, iman etmeğe yanaşmadılar.

Küfür Ve Azgınlığın Şahlanışı:
Mûsâ ve Harun Aleyhisselâmlar, bunca, mucizelerle gönderildikleri halde, Fi­ravun ve ileri gelenleri, iman etmeyi bir türlü kibirlerine yediremediler de:
"Kavimleri, bize kulluk, kölelik edip dururlarken, biz, bizim gibi iki beşere iman mı edecekmişiz?!" dediler.
Firavun da, kavminin içinde bağırdı:
"Ey kavmim! Mısır Padişahlığı ve altımdan (Saraylarımın altından) akan şu ır­maklar, benim değil mi?
Hâlâ, gözünüzü açmayacak mısınız?
Yoksa, ben, ondan (Musa´dan) hayırlı değil miyim?
O ki, hakirdir (meramını) bile hemen hemen açıklayamıyor. Öyle ya onun üzerine (gökten) altun bilezikler atılmalı yahud beraberinde birbiri ardınca (kendisini tasdik edici) melekler gelmeli değilmiydi.
"O, ya bir Sihirbazdır, yâhud bir delidir" dedi.

Mal Ve Servetin Yok Olma Belâsı:
Mûsâ Aleyhisselâm; Firavunla kavminin imana gelmelerinden, ümidini kesince, mal ve servetlerinin yok olması için, dua etti.
Hârûn Aleyhisselâm da, Âmîn! dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm, duasında:
"Ey Rabbimiz! Hakîkaten, Sen, Firavun´a ve ileri gelenlerine, dünya hayatın­da zînet (ve haşmet) ve nice mallar verdin, Senin yolundan saptırsınlar diye mi ey Rabb´imiz!
Sen, onların mallarını yok et Rabb´imiz!
Onların kalblerini şiddetle sık ki, artık, onlar, o çetin azabı görecekleri zamana kadar iman etmeyeceklerdir!" dedi.
(Allah):
"İkinizin de, duası, kabul olunmuştur.
O halde, yine, istikamette (doğru hareketinizde) devam ediniz!
Sakın, bilmezlerin yoluna uymayınız!" buyurdu.
Yüce Allah; onların mallarını, Dirhem ve Dinarlarını, taşa çevirdi!
Abdulaziz b. Mervan´ın, Mısırda ele geçirdiği, Firavun Hanedanına âid mal ka­lıntılarından bir çanta içinde bulunan: soyulmuş iki yarım yumurta ve soyulmuş bir ceviz çeni ile nohud ve mercimeğin taş kesildikleri görülmüştür!
Mısırlıların imansızlıkları, kötü tutum ve davranışları yüzünden uğradıkları azablar, Kur´ân-ı Kerim´de şöyle açıklanır:
"And olsun ki: biz, Firavun Hanedanını, düşünüp ibret alsınlar diye, yıllarca, ku­raklıkla, mahsullerin kıtlığı ile tutup sıktık.
Fakat, onlara, iyilik gelince: Bu, bizim hakkımızdır! dediler.
Kendilerine, bir fenalık da, gelirse, Mûsâ ile onun beraberindekilere, uğursuzluk yüklerlerdi.
Gözünüzü açınız, iyi biliniz ki: onların uğursuzluğu, ancak, Allah tarafındandır.
Fakat, çokları, bilmezler.
Onları;
"Bizi, büyülemek için, her ne mucize getirsen, biz, sana iman ediciler değiliz!" dediler.
Bunun üzerine, biz de, ayrı ayrı Mucizeler olmak üzere, başlarına Tufan, Çekir­ge, Haşerat, Kurbağalar ve Kan gönderdik.
(Böyle iken) yine (iman etmeyi) kibirlerine yediremediler. Onlar, öyle günahkârlar güruhu idiler. Üzerlerine o azab çökünce:
"Ey Mûsâ! Bizim için, Rabb´ine -Sana olan Va´d´i hürmetine- dua et!
Eğer, bu azabı, bizden ayırıp sıyırırsan, and olsun ki: sana, kesin olarak iman edeceğiz,
Ve and olsun ki: İsrail oğullarını da, seninle birlikte mutlaka göndereceğiz!" dediler.
Vaktâ ki, biz, kendilerinin erişecekleri bir müddete kadar, onlardan azabı, giderdik. Bir de, ne bakarsın, yeminlerini bozuyorlar bile!

Mûsâ Ve Hârûn Aleyhisselâmların Firavunla Tekrar Karşılaşmaları:
Mûsâ ve Harun Aleyhisselâmlar, tekrar Firavun´un yanına vardılar. Ona:
"...Biz, senin Rabb´inin, iki Elçisiyiz.
Artık, israil oğullarını, bizimle gönder.
Onlara, işkence yapma!
Biz, sana, Rabb´ından hakîkî bir âyet (Mucize) getirmişizdir.
Selâm (ve selâmet), doğruya tâbi olanlaradır.
Bize, şu hakikat Vahy olundu ki: hiç şüphesiz, azab, (Peygamberleri), yalanla­yanların, (hakdan) yüz çevirenlerin tepesindedir!" dediler.
Firavun:
"O halde, Mûsâ! Sizin Rabbiniz, kimdir?" dedi.
O da:
"Bizim Rabb´imiz, her şeye hilkatini veren, sonra da, yolunu, gösterendir." dedi.
(Firavun):
"Öyle ise, evvelki (geçmiş) asırlar (halkının) hali nedir?" dedi.
(Mûsâ):
"Onların ilmi, Rabb´imin nezdindeki bir Kitabdadır.
Benim Rabb´im, hatâ da, etmez, unutmaz da!" dedi.
(Firavun):
"Ey Mûsâ! Sen, Sihrinle, bizi, yerimizden çıkarman için mi geldin bize? "...Mûsâ! Ben, seni, her halde, sihirlenmiş (büyülenmiş) sanıyorum!" dedi. Mûsâ da:
And olsun ki: bunları (her biri basiretle görülecek) birer ibret olmak üzre, gökle­rin ve yer´in Rabb´inden başkasının indirmediğini bilmişsindir.
Ben de, seni, ey Firavun! Her halde, helak edilmiş sanıyorum!" dedi. Firavun´un kavminden ileri gelenler:
"Bu, sizi, yurdunuzdan çıkarmak isteyen bilgiç bir sihirbazdır muhakkak!" dediler.
Firavun:
"Bırakınız beni, Musa´yı, öldüreyim!
(Varsın) o Rabb´ine yalvarsın!
Çünkü, ben, onun, dininizi değiştireceğinden, yâhud yer(yüzün)de fesad çıka­racağından korkuyorum!" dedi.
Mûsâ da:
"Ben, hesap gününe inanmayan her kibirli (insan)dan, benim de, Rabb´im, si­zin de, Rabb´iniz (olan Allah´a) sığınırım!" dedi.
Firavun Ailesinden olup imanını gizlemekte bulunan bir Mü´min: "Siz, bir Adamı, Rabb´im, Allâh´dır demesiyle öldürür müsünüz?! Halbuki, o, size, Rabb´inizden, apaçık mucizeler de, getirmiştir. Bununla beraber; eğer, o, bir yalancı ise, yalanı, kendisinedir.
Eğer, doğrucu ise, sizi tehdid edegeldiği (azab)ın bir kısmı olsun (gelir) sizi, çarpar!
Şüphesiz ki, Allah, haddi aşan (iddiasında) çok yalancı olan kimseyi muvaffak kılmaz.
Ey kavmim! Bu gün, bu yerde, siz galip (kimse)ler olmak üzere, mülk, sizindir.
Fakat, Allah´ın hışmı gelip çatarsa, kim bize yardım eder?" dedi.
Firavun:
"Ben, size hangi reyde bulunuyorsam, ondan başkasını, işaret etmiyorum.
Size, doğru yolun hilafını da, göstermiyorum!" dedi.
Mü´min olan (o Zat, sözlerine devamla):
"Ey kavmim! Hakikat, ben, o sürü sürü fırkaların gününe misal (vermeniz)den, Nûh kavminin, Âd´ın, Semud´un ve daha sonrakilerin hali gibi (bir maceraya sapıp felâkete uğramanızdan) korkuyorum!
(Yoksa) Allah, kullarına, bir zulüm dileyecek değildir.
Ey kavmim! Hakikat, ben, size karşı, o bağırışıp çağırışma gününden endişe et­mekteyim.
(O gün, Hesap yerini) arkanızda bırakarak (Cehennem´e) döneceğiniz, gündür!
(O gün) sizi, Allâh(ın azâbın)dan, hiç bir kurtarıcı yoktur.
Allah, kimi şaşırtırsa, onun yolunu, doğrultucu da, yoktur.
And olsun ki: (bundan) önce, Yûsuf de, size, apaçık burhanlar getirmişti.
O vakit te, onun size getirdiği şeyler hakkında şüphe edip durmuştunuz.
Hattâ, o, vefat edince de:
"Bundan sonra, Allah, asla peygamber göndermez!" demiştiniz.
İşte, Allah, o haddi aşan şüpheci kimseleri, böyle şaşırtırdır." dedi.

Firavunun Allah´ı Okla Vurmağa Kalkışı:
Firavun:
"Ey ileri gelenler! Ben, sizin, benden başka İlâhınız olduğunu, bilmiyorum!.
"Ey Hâmân, Haydi, benim için, çamurun üzerinde ateş yak ta bana, yük­sek bir kule yap!
Belki, ben, o yollara, göklerin yollarına ulaşır, Musa´nın İlâhına yükselip çıkarım.
Bununla beraber, ben, onu, mutlaka, yalancılardan, bir yalancı sa­nıyorum!" dedi.
İsrail oğulları, en ağır şartlar altında çalıştırılarak yedi yılda bir kule yapılıp bi­tirildi.
Firavun, yapılan yüksek kulenin üzerine çıktı.
Kendisine, bir yay getirilmesini, emretti.
Semaya doğru nişan alıp ok attı.
Ok, kana bulaşmış olarak ona, geri çevirildi.
Bunun üzerine, Firavun:
"Ben, Musa´nın İlâhını, öldürdüm!" dedi.

Sihrin Mucize İle Karşılaşması Ve Ağır Bir Yenilgiye Uğraması:
Firavun; çevresindeki ileri gelenlere:
"Hiç şüphesiz, bu, mutlaka çok bilgili bir sihirbazdır ki, sizi, sihri ile yerinizden
(yurdunuzdan sürüp) çıkarmak istiyordur. Şimdi (buna) ne buyurursunuz?" dedi. (İleri gelenler): "Onunla kardeşini, alıkoy!
Şehirlere, toplayıcılar sal da, ne kadar bilgili sihirbaz varsa, hepsini sana, getirsinler" dediler.
(Musa´ya da):
"Sen, Atalarımızı, üzerinde bulduğumuz (yoldan) bizi döndüresin de, bu yerde devlet, ikinizin (elinde) olsun diye mi bize geldiniz?
Biz, ikinize de, inanıcılar değiliz!" dediler.
Firavun:
"Usta ne kadar Sihirbaz varsa, hepsini, bana getiriniz!" dedi.
Sihirbazlar, Firavuna geldiler ve:
"Galebeyi, kazananlar, biz olursak, elbet bize bir mükâfat var değil mi?" dediler.
Firavun:
"Var ya! Hem siz, muhakkak (benim) en yakınlar(ım)dan da, olacaksınız!" dedi.
(Sihirbazlar) aralarında işlerini, çekişe çekişe konuştular. (Sonra) gizlice müşa­vere ettiler:
"Bunlar, (başka değil), her halde, iki sihirbazdır ki, sizi, sihirleri ile yerinizden çıkarmak, en şerefli ve üstün olan dininizi gidermek istiyorlardır.
Onun için, bütün tuzaklarınızı bir araya toplayınız. Sonra, saf halinde birden ge­liniz (hücum ediniz)
Bu gün, galip olan, muhakkak, umduğuna ermiştir!" dediler.
(Firavun):
"Ey Mûsâ! Sen, sihrinle, bizi, yerimizden çıkarman için mi geldin bize?
Şimdi, biz de, sana, onun gibi bir sihir yapacağız!
Şimdi, sen, kendinle bizim aramızda bir buluşma yeri ve vakti tâyin et ki, ne se­nin, ne bizim caymayacağımız düz (geniş) bir yer olsun!" dedi.
O (Mûsâ) da:
"Sizinle karşılaşma zamanımız, zînet günü ve insanların toplanacağı kuşluk vak­tidir!" dedi.
"Bunun üzerine, Firavun,arkasını dönüp gitti.
Bütün hilesini toplayıp geldi. "
İnsanlara da:
"Siz de, toplamalar mısınız?" denildi.
(Onlar):
"Umarız ki: (bizimkiler) galip olurlarsa, biz de, (kendi) Sihirbazlarımıza uyarız! (dediler)"
Toplanan sihirbazların sayısı:
70´i, İsrail oğullarından, 2 si de, Kıbtî Başkanlarından (İbn.Habîbe göre: Farshhlardan) olmak üzre, 72 idi.
veya 12.000 idi veya 15.000 idi veya 19.000 idi.
Toplanan sihirbazların sayılarının daha çok olduğu da rivayet edilir.
Sihirbazdan, ancak, 7000´i Usta Sihirbaz ve bunların içinde de, ancak 700´ü seçkindi.
Bunların arasında da:
Sâbur,
Âdur,
Hatvat,
Musfâ adlarında dört başkan bulunuyordu.
Toplanan sihirbazlardan 15.000 sihirbaz, toplantı yerinde saf oldular.
Her biri, iplerini ve asalarını getirmişlerdi,
Sihirbazların asaları ve ipleri, 60 deve ile taşınmıştı.
Firavun, toplantı yerinde kendisine ayrılan yere, Mısırın Eşrafı ile birlikte kuruldu.
Halk ta, onun karşısında halkalandılar.
Mûsâ Aleyhisselâm, yanında kardeşi Hârûn Aleyhisselâm olduğu ve üzer­lerinde yünden iki gömlek bulunduğu halde halkın alay etmelerine aldırış etmeden Asasına dayanarak oraya geldi.
Sihir ve sihirbazlık, ötedenberi, birçok milletlerde: Araplarda, Rumlarda, Hindlilerde, Acemlerde , Mısırlılarda görülegelen tarihî bir vâkıadır.
Dahhâk b. Ulvan, b.lmlîk, b.Âd, Babil taraflarına varıp Babil´i kurmuş, çevrede ne kadar sihirbaz varsa, hepsini Babil´e toplamış, onlardan, sihri öğrenmiş ve hattâ sihirbazların başı olmuştu.
Firavun Musa Aleyhisselamın karşısına çıkardığı sihirbazlara: "Bu gün, karşısındakine üstün gelen, umduğuna, ermiştir!" dedi. "Mûsâ, Onlara (Sihirbazlara): Yazıklar olsun size! Allah´a karşı, yalan düzmeyiniz! Sonra, O, azab ile kökünüzü kurutur!
Allah´a karşı yalan uyduran (herkes) muhakkak, hüsrana uğramıştır!" dedi. Sihirbazlar, birbirlerine: "Bu söz, Sihirbaz sözü değildir!" dediler.
Sihirbazlar:
"Ey Mûsâ! (Asa´nı) ya sen (önce) at, ya da, önce atan kişiler biz olalım!
"Ey Mûsâ! Sen mi (önce) atacaksın, yoksa, (önce) atanlar, biz mi olalım?" dediler.
Mûsâ, onlara:
"Ne atacaksanız (önce) siz, atınız!" dedi. Onlar, iplerini ve sopalarını atıp:
"Firavunun izzeti hakkı için, galip olanlar, biziz biz!" dediler. Vaktaki, attılar. Halkın, gözlerini sihirlediler. Onlara, korku, saldılar, büyük bir sihir (meydana) getirmiş oldular.
Firavun´un zevcesi Âsiye hatun; Firavuna karşı, Mûsâ Aleyhisselâma yardım etmesi için, Yüce Allah´a yalvardı, durdu.
Firavun Hanedanından, onun, bu halini görenler, kendisinin, Firavun ve taraftarlarına, şefkatından dolayı, Firavun lehinde dua ediyor sandılar.
Sihirbazların her biri, ellerindeki asalarını ve iplerini yere bıraktıkları zaman, onlar, koşar yılanlar gibi, vadiyi dolduran ve birbiri üzerine binen dağlar gibi gös­terilerek seyircilerin gözlerini kamaştırdılar.
Sihirbazlardan
Kimisi: Renk, renk,
Kimisi: Simsiyah yüzlü,
Kimisi: Upuzun boylu,
Kimisi: Kısa ve enli,
Kimisi: Boynuzlu,
Kimisi: Kalkan kadar kulaklı,
Kimisi: Maymun yüzlü,
Kimisinin alnı, aşağıda, sakalı, yukarıda idi!
Havada uçan,
Ağızlarını açan,
Ağızlarından ateşler saçan...
İri ve kanadlı yılanlar... meydanı doldurmuştu.
"Mûsâ, onlara (Sihirbazlara):
Bu, sizin (meydana) getirdiğiniz (yaptığınız) şey sihirdir.
Allah, hiç şüphesiz, onun boşluğunu, asılsızlığını meydana çıkaracaktır.
Allah, elbette, fesadcıların işini düzenlemez.
Allah; günahkârların hoşuna gitmese de, hakkın, hak olduğunu Kelimeleriyle isbatlardır." dedi.
Biz, (Musa´ya):
Korkma! dedik, çünkü, üstün (gelecek) muhakkak, sensin sen!
Elindekini (yere) bırakıver!
Bu, onların yaptıklarını, yutar!
Çünkü, onların sanat diye ortaya attıkları, ancak, bir sihirbaz tuzağıdır.
Sihirbaz ise, nerede olsa, umduğuna, ermez.
"Bunun üzerine, Mûsâ, (elindeki) Asasını (yere) bırakıverdi.
Bir de, ne görsünler! Bu, onların uydurup düzdüklerini hep yakalayıp yutuyor!
Evet! Mûsâ Aleyhisselâmın, yere bıraktığı Ejderhâ kesilen Asası, Firavunun ve halkın gözlerine, koşar yılanlar gibi görünen ipleri ve asaları birer birer toplayıp yutmağa başlamıştı.
O derecede ki, vadide, Sihirbazların yere bıraktıkları asa ve iplerden az veya çok, hiç bir şey görünmez oldu, yok olup gitti.
Mûsâ Aleyhisselâm, Ejderha Asasını, eline alınca, eskiden olduğu gibi, Asa haline geldi.
Sihirbazlar, bu Mucize karşısında:
"Eğer, bu, bir Sihir olsaydı, asla, bize galebe çalamaz, onun işi, bize gizli kalamazdı.
Eğer, bu, bir Sihir olsaydı, İplerimiz, Asalarımız, nereye gider, böyle yok olabilirmiydi?
Eğer, bu, bir sihir olsaydı, sihrimizi, böyle yutmazdı.
Bu, muhakkak, Yüce Allah tarafından olan bir işdir!" dediler.
Sihirbazların Başkanlarından âmâ olana, arkadaşları:
"Musa´nın asası, iri ve korkunç, erkek bir yılan oldu. İplerimizi ve asalarımızı, yuttu!" dedikleri zaman:
"Onlardan, bir eser kalmadı mı? Veya onlar, eski hallerine dönmedi mi?" diye sordu.
"Hayır!" dediler.
Bunun üzerine, âmâ Başkan:
"Bu, Sihir değildir!" dedi.
"Sihirbazlar, derhal secde ederek yere kapandılar:
"Âlemlerin Rabb´ine, Müsâ ile Harun´un Rabb´ine iman ettik!" dediler.
Firavun:
"Ben, size izin vermeden, siz, ona, iman ettiniz hâ!
Hiç kuşkusuz, size sihri öğreten büyüğünüz imiş o!
...Hiç şüphesiz, şehirde -onun halkını, içinden çıkarmanız için, kurduğunuz bir hilekârlıktır bu...
"...Ben de, elbette, sizin ellerinizi, ayaklarınızı çaprazlama keseceğim! Sizi, muhakkak, hurma dallarına asacağım!
Siz de, hangimizin azabı daha çetin ve sürekli olduğunu, elbette öğreneceksi­niz! dedi.
(Secdeye kapanan Sihirbazlar):
"Bunda, dediler, bize hiç bir zarar yok..."
"Biz, şüphesiz ki, Rabbimize dönücüyüz."
"Biz, seni, bize gelen şu apaçık Mucizelere, bizi Yaratan´a, katiyyen tercih edemeyiz!
Artık, sen, neye hâkim isen, hükmünü ver!
Sen, hükmünü, ancak, bu dünya hayatında geçirebilirsin.
Biz, günahlarımızı ve bizi zorladığın sihr´i affetmesi için, Rabb´imize gerçek­ten iman ettik.
Allâh(ın sevabı, seninkinden) daha hayırlı (azabı da, seninkinden) daha sürek­lidir.
"Her halde, biz, iman edenlerin ilki olduğumuz için, Rabbımızın, bizim günah­larımızı yarlıgayacağını da, umarız!" dediler.
"Sen, bizden -başka bir sebeple değil- ancak, Rabbimizin âyetlerinde -onlar, bize geldiği zaman- iman ettik diye intikam alacaksın.
Ey Rabbimiz! Üstümüze sabır yağdır!
Bizi, Müslümanlıkta sabit kimseler olarak öldür!
Firavun, dediğini, yaptı. Onların ellerini, ayaklarını kestirdi ve kendilerini, hur­ma dallarına astırdı.
Onlar, öldürülürlerken:
"Ey Rabbimiz! Üstümüze sabır yağdır!
Bizi, müslümanlıkta sabit kimseler olarak öldür!" demekte idiler.
Günün başında kâfir olan bu sihirbazlar, günün sonunda şehidler kafilesine dahil oldular.
Firavunun kavmi, yenilgi ve korku içinde, toplantı yerinden, birbirlerini çiğne­yerek döndüler.
Allah düşmanı Firavun da, yenilgiye ve lanete uğramış olarak oradan sarayına dönüp küfründe ısrar, kötülük işlemekte devam etti.
Firavunun kavminden ileri gelenler:
"Musa´yı ve kavmini fesadcılık etmeleri, Seni de, Tanrılarını da, terk etmesi için mi? bu toprakta tutacaksın?!" dediler.
Oda:
(Eskiden olduğu gibi, yine) oğullarını öldürürüz, yalnız kadınlarını sağ bırakırız!
Şüphesiz ki, biz, onların tepesinde kahredicileriz!" dedi.

Firavunun Sarayındaki Müminler Ve Başlarına Gelenler:
Firavun Hanedanından Hızkıl; imanını gizleyen Mü´minlerden olup Mûsâ Aleyhisselâmın, Sihirbazları yenmesi üzerine veya daha önce, imanını açıklamış ve Sihirbazlarla birlikte, o da, idam edilmişti.
Hızkıl´ın zevcesi de, Firavunun kızlarının baş tarakçısı idi ve Yüce Allah´ın, iyi halli kıldığı Mü´min kadınlardandı.
Kendisi, bir gün, Firavunun kızının başını tararken, tarak, elinden düşünce, (Bis­millah = Allah´ın ismiyle) demişti.
Firavunun kızı:
"Babamın ismiyle mi demek istiyorsun?" diye sordu. O:
"Hayır! Belki, benim Rabb´im ve Babanın Rabbi olan Allah´ın ismiyle demek istiyorum!" dedi.
Firavunun kızı:
"Ben, bunu, babama haber vereceğim!" dedi ve haber verdi.
Firavun, onu, ve onun oğlunu yanına getirtti. Mü´mine kadına:
"Senin Rabb´in kim?" diye sordu.
Oda:
"Benim de, Rabb´im, senin de, Rabbin Allâh´dır!" dedi.
Firavun; bakırdan tandır yapılıp kızdırılmasını ve onun ve çocuklarının, o tandı­rın içine atılmasını emretti.
Mü´min kadın, Firavun´a:
"Benim, senden bir dileğim vardır." dedi.
Firavun;
"Nedir o?" diye sordu.
Mü´min kadın:
"Benim kemiklerimi ve çocuklarımın kemiklerini birleştirip gömmendir." dedi.
Firavun:
"Senin bu dileğini yerine getirmek, bize düşen bir hak ve vazifedir." dedi. Sonra da, oğullarını, birer birer tandıra attırdı!
Hattâ, son oğlan çocuğu, daha süt emer bir sabi idi. Annesine:
"Anneciğim! Sabret! Çünkü, sen, hakk üzerindesin!" demişti.
Anneleri de, çocukları ile birlikte tandıra atıldı!
Firavunun zevcesi Âsiye hatun, hâlis Mü´min kadınlarındandı.
Allah´a, gizlice ibadet ederdi.
Firavunun korkusundan, namazını, gizli yerde kılardı.
Âsiye hatun; Firavunun kızlarının baş tarayıcısı kadını, nasıl işkencelerle öldür­düğünü, köşkün penceresinden görmüş ve öldüğü zaman da, Allah´ın, onu, şe­reflendirmeyi ve hayra erdirmeyi irade buyurup Meleklerin, onun ruhunu, gökle­re yükselttiği, kendisine açıkça görünmüş olduğundan, Allah´a yakîni ve tasdîki artmıştı.
O sırada, Firavun, Âsiye hatunun yanına girdi ve Hızkıl´in zevcesi, baş tarayı­cısı kadına yaptığını haber verdi.
Bunun üzerine, Âsiye hatun:
"Yazıklar olsun sana ey Firavun!
Sen, yüce Allah´a karşı, buna, nasıl cür´et ve cesaret edebildin?!" dedi.
Firavun:
"Her halde, Sahiben olan baş tarayıcısını tutan delilik, seni de, tutmuş!" dedi.
Âsiye hatun:
"Beni, delilik tutmuş değildir.
Fakat, ben, benim Rabb´im, senin Rabb´in ve Âlemlerin Rabb´i olan Allah´a iman etmişimdir!" dedi.
Firavun, Âsiye hatunun annesini çağırttı ve ona:
"Baş tarayıcısı kadını tutmuş olan delilik, senin kızını da, tutmuş!" dedikten sonra:
"Yemin ederim ki: o, ya Musa´nın İlâhını, inkâr edecek, ya da, muhakkak ölü­mü tadacaktır!" dedi.
Âsiye hatun, annesiyle başbaşa kalıp annesi, Firavunun isteğine muvafakat etmesini dilediği zaman, ona:
"Allah´ı, inkâr etmemi istiyorsun hâ?!
Hayır! Vallahi, ben, bunu, hiç bir zaman yapmam!" dedi.
Bunun üzerine, Firavun, Âsiye hatun için, yere dört kazık çaktırdı, ve onların arasında can verinceye kadar ona, işkence yaptırdı.
Can verirken, gözüne Melekler ve kendisi için hazırlanan nimetler görünüp gül­meğe başlayınca, Firavun: "Şunu tutan deliliğe bakınız ki: işkenceler içinde gülüyor!?" dedi.
"Allah, iman edenlere de, Firavunun zevcesini bir misal olarak irâd etti.
O vakit o:
Ey Rabb´im! Bana, katında, Cennetin içinde bir ev yap!
Beni, Firavundan ve onun (kötü) amel ve hareketinden kurtar!
Beni, o zâlimler güruhundan selâmete çıkar!" demişti."

Mûsâ Aleyhisselâmın İsrail Oğullarıyla Birlikte Mısırdan Gizlice Ayrılışı:
Yüce Allah, Mûsâ Aleyhisselâma: "Kullarımı, gece yola çıkar. Çünkü, tâkıb edileceksiniz!"
...Kullarımla, geceleyin yola çık da, (düşmanların) yetişme(sin)den korkmaya­rak (boğulmanızdan da) endişelenmeyerek onlara, denizde kuru bir yol aç!" diye Vahy etti.
Firavun da, şehirlere asker toplayıcılar saldı.
Mûsâ Aleyhisselâm, telakki eylediği Vahy üzerine , İsrail oğullarının, her dört ev halkının, bir evde toplanmasını , Mısırdan ayrılmalarını, Kıbtîlerden, süs eşyalarını, emânet olarak almalarını, Hiç bir kimsenin, arkadaşına, yüksek sesle seslenmemesini,
Kandillerin, sabaha kadar yanık bırakılmasını,
Yola çıkanlardan, kim oldukları sorulunca, Parola olarak "Amr" diye cevap ve­rilmesini,
Evinden ayrılan kimsenin, yola çıktığı bilinmek üzere, kapısına kan sürmesini
Mayalanmalarını beklemeden, ekmeklerini pişirmelerini emretti.
Bundan sonra, Mûsâ ve Hârûn Aleyhisselâmlar, İsrail oğullarıyla birlikte Kıbtîlerin haberi olmadan, Mısırdan yola çıktılar.
Mûsâ Aleyhisselâm, İsrail oğullarının başında ardcı kumandanı, Harun Aleyhisselâm da öncü Kumandanı olarak bulunuyordu.
Mûsâ Aleyhisselâm; İsrail oğulları cemaatinin başında yola çıktı.
Yirmi yaşına basan, küçüklüğünden, altmış yaşına basan da, büyüklüğünden dolayı, sayım dışında bırakıldı.

Mısırdan Ne Zaman Çıkıldığı? Hangi Yolla Ve Ne Tarafa Doğru Gidildiği:
Mûsâ Aleyhisselâmın; İsrail oğulları ile birlikte Mısırdan çıkışı, Bahar Mevsimi­nin başında ve ilk ayında ve nisanın onbirinci günü idi.
Mûsâ Aleyhisselâm; gecenin evvelinde, soldaki, Şam´a doğru giden yolu bırakıp, İsrail oğullarını, denize doğru götürdü. İsrail oğulları arasında bulunan bir adam, Mûsâ Aleyhisselâm için: "Yolu, bıraktı!?" dedi. Mûsâ Aleyhisselâm: "Ben, böyle emrolundum!" dedi.
Firavun; Mûsâ Aleyhisselâmla İsrail oğullarının Mısırdan çıkıp gittiklerini, an­cak, gecenin sonuna doğru öğrenebildi.

Yûsuf Aleyhisselâmın Tâbut´unun Bulunup Götürülüşü:
İsrail oğulları, Mısırdan çıktıkları zaman, yolu, şaşırdılar.
Üzerlerine, gecenin karanlığı da, çöktü.
Birbirlerine:
"Nedir bu hal?" diye sormağa başladılar.
Yaşlı Bilginleri:
"Yûsuf Aleyhisselâm, vefat edeceği sırada, kendisinin kemiklerini, yanımızda taşımadıkça, Mısırdan çıkmayacağız diye Allah adına, İsrail oğullarından Ahd´ü Mîsak almıştı!" dediler.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Onun kabrinin yerini, kim biliyor?" diye sordu.
"İsrail oğullarının Koca karısı biliyor!" dediler.
İsrail oğullarının Koca Karısı, hem kötürüm, hem âmâ idi.
Mûsâ Aleyhisselâm, haber salıp onu, getirtti:
"Bana, Yûsuf (Aleyhisselâm)ün kabrini göster!" dedi.
Koca karı:
"Sen, bana hükmümü, dört şeyi vermedikçe, sana, onu, haber ver­mem!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Hükmün, nedir?" diye sordu.
Koca Karı:
1) Ayaklarımı çözüp yürür hale getirmendir.
2) Gözümü, bana geri çevirmendir.
3) Gençliğimi, bana geri çevirmendir.
4) Cennet köşküne seninle birlikte girmem ve senin yanında bulunmamdır!" dedi.
Koca karının bu istekleri, Mûsâ Aleyhisselâmın ağırına gitti . İsteklerini, ka­bul etmek istemedi.
Yüce Allâh, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Ona, hükmünü ver!
Şüphesiz ki, senin taahhüdünü, yerine getirmek, bana düşer!" diye Vahyetti.
Mûsâ Aleyhisselâm, Koca Karının dileğini kabul etti.
"Olur!" dedi.
Koca Karı:
"Ben, çok yaşlıyım. Yürümekten de, âcizim. Beni, taşıyınız!" dedi.
Taşıdılar.
Nîl´in yanına varınca:
"İşte, o, şu suyun içindedir!" dedi.
Onları, suyun toplandığı bir yere götürdü.
"Şu suyu, çekiniz!" dedi.
Çektiler.
"Kazınız yeri!" dedi.
Kazdılar.
Nîl´in kenarında, Mermer bir sandık içinde olduğu halde, onu, çıkardılar.
Sandık, yere çıkarılınca, yol, gündüzün ziyası gibi oldu.
Yûsuf Aleyhisselâmın Tâbutu taşınırken, ay da, doğmuş, yolu, gündüz gibi ay­dınlatmış, doğru yolu, onun sayesinde bulmuşlardır.
Yûsuf Aleyhisselâmın Tâbutu, Kenan ilinde kale dışındaki hâlen bulunduğu yere gömülmüştür.
En son tamersah tarik tarafından 22 Ağu 2011, 14:26 tarihinde düzenlendi, toplamda 1 kere düzenlendi.
Resim
Kullanıcı avatarı
tamersah tarik
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 778
Kayıt: 19 Eyl 2008, 02:00

Re: 15 H.z MUSA aleyhis selam

Mesaj gönderen tamersah tarik »

Firavun Ordularının İsrail Oğullarını Tâkib Edişi:
Mısırın yerlisi Kıbtîler; kütle halinde ölen gençlerinin defin işleriyle uğraştıkları için, Mûsâ Aleyhisselâm ile kavminin ardlarına, ancak, güneş doğarken, dü­şebildiler.
Milyonluk Firavun ordularının öncü komutanı, Firavunun Vezîri Hâmân idi.
Bu orduların Yedi yüz bini, erkek atlı süvari olup süvari atlarının içinde bir tane bile kısrak yoktu.
Her süvarinin başında miğfer ve elinde de, harbe (kargı) vardı. Her bin kişinin başında ise bir Kral bulunuyordu.
Kralların oğullarından veya onların tebaasından hiç kimse geride bırakıl­mamıştı.
Firavun da; kır atlılar dışında yetmiş bin kara atlı ordusunun başında, Mûsâ Aleyhisselâmı talep ve tâkıb ediyordu.

İsrail Oğullarında Telaş, Heyecan Ve Korku:
Firavun; böylece, orduları ile birlikte Mûsâ Aleyhisselâmla İsrail oğullarının ardlarına düşmüş, deniz de, onları, nasıl kapladıysa, öylece, kaplayıvermişti.
Musa´nın Eshâbı:
"Muhakkak, erişilip yakalandık!" dediler.
(Mûsâ):
"Hayır! Hiç kuşkusuz, Rabb´im, benimle beraberdir.
O, beni, (selâmet) yol(un)a iletecektir! "
Umulur ki, Rabb´iniz, düşmanınızı, helak edecek, sizi, bu yerde hükümdar ya­pacak ta, sizin nasıl hareket edeceğinize bakacaktır." dedi.
İsrail oğullarından bazıları da:
"Ey Mûsâ! Bize va´d ettiğin yardım ve zafer, nerede kaldı?!
(Ey Mûsâ!) Sen, bize (Peygamber olarak) gelmezden önce de, bize geldiğinden sonra da, biz, işkenceye uğratıldık...
Onlar, oğullarımızı, boğazlıyorlar, kızlarımızı sağ bırakıyorlardı,
Bugün ise, Firavun, bizi yakalayacak, yakalandığımızda da, bizi, öldürecektir!
Önümüzde deniz, arkamızda da, Firavun var!
Denize girersek, boğuluruz!" dediler.
Denizin suyu, son derece çoğalmış, rüzgâr, denizin dalgalarını, dağlar gibi kal­dırıp kaldırıp geri bırakıyordu!
Mûsâ Aleyhisselâm, İsrail oğullarının arkasından, önüne geçti.
Kendisinin yanında kardeşi Hârûn ve Yûşa b.Nûn Aleyhisselâmlar olduğu hal­de, dalgaları, birbirine çarpıp köpüren denize bakıyordu.
İsrail oğulları, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Bize va´d ettiğin şey nerede?!
Şu deniz, önümüzü, kesti! Firavun ve orduları da, arkamızı kıstı!" dediler.
Ne firara imkân var, ne karara derman var!?" dediler.
Firavun ve orduları; İsrail oğullarına, olanca kinleri ve kızgınlıklarile gelip ka­vuşmuş bulunuyorlardı.
İş, büyümüş, çetinleşmiş, gözler, yerinden kaymış, yürekler, boğazlara gelmişti.
Yûşa b.Nûn Aleyhisselâm:
"Ey Kelîmullâh! arkamızdan, Firavunla, önümüzden de, denizle kaplan­dık!" dedi.
Firavun Hanedanından bir Mü´min de; Mûsâ Aleyhisselâma: "Önünü, şu daniz, Firavun Hanedanı da, arkanı, bürüdü. Nereden geçmekle emrolundun?" diye sordu. Mûsâ Aleyhisselâm:
"Denizden geçmekle emrolundum!" deyince, bu ve başkaları, denizden geçmek üzere, hayvanlarını, denize dalmağa zorladılarsa da, hayvanların ön ayak­ları, suya, batmağa başlayınca, gerilediler.
Hiç biri, denize girmeğe güç yetiremedi.
Hârûn Aleyhisselâm, ilerleyip denize, Asası ile vurdu.
Deniz, vurulmak istemedi ve:
"Kimdir bu, bana vuran Cebbar?!" diyerek homurdandı.
Yüce Allah, denize Vahy edip:
"Sana, kulum Mûsâ, Asası ile vurduğu zaman; Mûsâ ve yanındakiler, geçe­cek şekilde on iki bölüme ayrıl!
Ondan sonra, Firavun ve tarafdarlarının üzerine kapan, birleş!" buyurdu.
Mûsâ Aleyhisselâma da:
"Asanı, denize vur!" diye Vahy etti.

İsrail Oğullarının Denizde Açılan Yollardan Geçip Kurtuluşu Ve Firavunla Ordularının Denizde Boğuluşu:
Mûsâ Aleyhisselâm, denize:
"Ey Ebâ Hâlid! Allah´ın izniyle yarıl!" diyerek Asasını, vurunca, deniz, derhal yarıldı.
Denizin her parçası, kocaman dağ gibi oldu.
Denizde, İsrail oğullarının on iki kabilesi için, on iki yol açılmıştı.
Yüce Allah, bir de, rüzgâr gönderip yaş yolu, kuruttu. (Yürümeye elverişli hale getirdi)
Her kabile, bir yola girip ilerlemeğe başladı.
Yollar, birbirinden duvarlarla ayrılmış gibi olduğu ve bu yollarda gidenler, bir­birlerini göremedikleri için, her kabile, yalnız kendisini kurtulmuş sanıyor, diğer­leri hakkında:
"Her halde, eshabımız, öldürülmüştür!" diyorlardı.
Mûsâ Aleyhisselâma:
"Eshabımız, nerededir? Onları, göremiyoruz!" dediler.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Siz, yürüyünüz! Onlarda, sizin yolunuzun benzeri bir yol üzerindedirler!" dedi.
İsrail oğulları:
"Onları, görmedikçe, bunu, kabul edemeyeceğiz!" dediler.
Bunun üzerine, Mûsâ Aleyhisselâm, Yüce Allah´a dua etti.
Yüce Allah da, o yolları, her birileri için, en önündekinden, en sonuncusuna ka­dar, hepsini, bakıp birbirlerini görebilecekleri şekilde kemerler haline getirdi.
Mûsâ Aleyhisselâmla yanında bulunanlar, böylece, toptan kurtulduktan son­ra, Yüce Allah; Firavunla ordularını, denize yanaştırdı.
Firavun ve arkadaşları, yaklaşıp ta, denizin yarıldığını, gördükleri zaman; Firavun:
"Denizin, benden, benim heybetimden korktuğunu, düşmanlarıma yetişip on­ları, öldüreyim diye benim için nasıl açıldığını, görmüyormusunuz?!" dedi.
Firavun; Mûsâ Aleyhisselâmla İsrail oğullarını yakalamak üzere, deniz yolları­na girmek istediği zaman, Firavunun Vezir´i Hâman:
"Ben, bu yere defalarca uğramışımdır. Bu günüme kadar, burada, böyle bir yol görmüşlüğüm yoktur.
Ben, korkuyorum: bizim helakimiz, eshabımızın helakleri için, bu yolun şu adam tarafından kurulmuş bir tuzak olmadığından emîn değilim!" dedi ise de, Firavun, onun sözünü dinlemedi.
Firavunun atı, deniz içindeki yola girmekten çekindi.
O sırada, Cebrail Aleyhisselâm, bir kısrak üzerinde gelip Firavunun atının önün­de durdu.
Erkek at, onu, kokladıktan sonra, Cebrail Aleyhisselâm, kısrağını, denizdeki yola sürdü.
Firavunun atı da, hemen onun ardına düştü.
Firavunun orduları, Firavunun, denizde açılan yola girdiğini görünce, onlar da, Firavunla birlikte deniz yollarına girdiler.
Cebrail Aleyhisselâm, önde, Firavun ve orduları da, ona tâbi olarak gittiler. Mikâil Aleyhisselâm ise, arkada, at üzerinde durup gerideki kavmi, "Sahibinize, kavuşunuz!" diyerek teşvik ediyor, gayrete getiriyordu.
Cebrail Aleyhisselâmın, denizden ayrılacağı zaman, önünde, denizden dışarı­ya çıkmayan ve Mikâil Aleyhisselâmın arkasında da, denizin içine girmeyen hiç kimse kalmamıştı ki, denizin kocaman dağlar gibi havaya kalkmış bulunan su yı­ğınları, Firavunla, ordularının üzerine kapanmağa başlayınca, Firavun:
"İnandım: gerçekten, İsrail oğullarının iman ettiğinden başka İlâh yok!
Ben de, Ona teslim olanlardan, Müslümanlardan´ım!" demek zorun­da kalmışsa da,
"Şimdi mi?! (Başın dara gelince mi, iman ediyorsun?)
Halbuki, sen, bundan önce (ömür boyunca) isyan etmiş, dâima fesadcılardan olmuştun!
Biz de, bu gün, seni (cansız) bir beden olarak (karada yüksek bir yere atacağız) bırakacağız ki, arkandan geleceklere bir ibret olasın!
Bununla beraber, insanlardan birçoğu, âyetlerimizden cidden gafildirler." buyrulmuş, ye´s imanına hiç itibar edilmemiştir.
Çünkü, Yüce Allah´ın, kulları hakkındaki Sünneti, böyle cereyan edegelmiştir:
(Onlar) gazabımızı gördüklerinde: Allah´ın birliğine inandık, Ona, şerik koştuğu­muz şeyleri inkâr ettik! dediler.
Amma, gazabımızı gördükleri vakit ki imanları, kendilerine fayda verecek değildi.
Allah´ın, kulları hakkında olagelen kanunu, budur.
İşte, kâfirler, bu noktada hüsrana düştüler.

Yüce Allah; Firavun´un da, hem dünyada, hem âhiretteki durumunu da. şöyle açıklamıştır:
"Kendisi de, askerleri de, o yerde (Mısırda), haksız yere büyüklük tasladılar ve hakîkatan, bize döndürülmeyeceklerini sandılar.
Bunun üzerine, biz de, hem onları (Firavun ve ileri gelenlerini), hem askerlerini yakalayıverdik de, denizin içine attık.
Bak! zalimlerin akıbeti nice oldu?
Biz, onları (dünyada, insanları) ateşe davet eden rehberler yaptık.
Kıyamet gününde ise (azaplarının defi hususunda) asla yardıma kavuşturulmayacaklardır.
Bununla beraber, bu dünyada, biz onların arkalarına lanet de, taktık.
Hele Kıyamet gününde onlar (suratları çirkinleştirilen) çok menfur adamlardan­dır. "
"Hem o (Firavun), Kıyamet günü de, kavminin önüne düşer.
Artık, o, onları, ateşe götürmüştür.
Onların vardıkları o yer, ne kötü bir yerdir!
Cebrail Aleyhisselâm: "Yaratıklar içinde, iki kişiden, birisi, Âdem´e secde et­mekten kaçındığı zaman, Cinlerden, İblis´den;
İkincisi de: Ben, sizin, en yüksek Rabbinizim! dediği zaman, Firavundan nef­ret ettiğim kadar hiç bir kimseden nefret etmemişimdir!" demiştir.
Sahih bir Hadîs-i şerifde de, Cebrail Aleyhisselâmın:
"Yâ Muhammed! Rahmetin, Firavun´a erişmesinden korkarak, denizin, kara balçı­ğından alıp onun ağzını tıkarken, beni, bir göreydin!" dediği bildirilmiştir.

Firavunun Cansız Cesedinin İsrail Oğullarına Gösterilişi:
Denizin; Firavun ve ordularının üzerina kapanırken, dalgaların birbirlerine çar­parak çıkarıldıkları dehşetli sesi, İsrail oğulları, işittikleri zaman:
"Nedir bu çığlık?" diye sordular. Mûsâ Aleyhisselâm da:
"Yüce Allâh, Firavunu ve onun bütün yanında bulunanları suda boğup helak etti!" dedi.
İsrail oğulları:
"Sen, onun, insanların muhtaç olduğu hiç bir şeye muhtaç olmadığını görme­din mi?!" dediler.
Onlar, onlardan bazıları, Firavunun, ölüp ölmediğine şüphede idiler.
"Firavun, ölmemiştir!"
"O, hiç bir zaman, ölmez!"
"O, suda boğulmamıştır!"
"O, şu anda, bizi, yakalayacak ve öldürecektir!" diyorlardı.
Mûsâ Aleyhisselâm, dua edince, Yüce Allah, denize, emretti.
Deniz, onu, zırh gömleği üzerinde bulunduğu halde, su üzerine kaldırdı!
İsrail oğulları, onu, üzerindeki zırh gömleğinden tanıdılar.
Denizin, sahile attığı Firavunun cesedi, kızıl bir öküzü andırmakta idi.
İsrail oğulları, onu, seyrettiler.
Nihayet, onun öldüğüne kanâat getirdiler, ve:
"Evet! Yâ Mûsâ! Bu, Firavundur! Gerçekten, denizde boğulmuştur!" dediler.
İsrail oğullarının kalblerinden şüphe gidince, deniz, Firavunu, önceden oldu­ğu gibi, yuttu.

Yûş´a Ve Kâlib Aleyhisselâmların Mısır Şehirlerine Gönderilişi:
Yüce Allah; Mûsâ Aleyhisselâmla bütün İsrail oğullarını, denizden selâmetle karaya çıkardığı, Firavunla ordularını denizde boğduğu zaman, Mûsâ Aleyhisse­lâm, on ikişer bin kişilik iki orduyu, Yûşa b.Nûn Aleyhisselâmla Kâlib b.Yufenna Aleyhisselâmın kumandası altında Firavunun şehirlerine gönderdi.
Yüce Allah; o şehirlerin Ulularını, Başkanlarını, kumandanlarını ve savaş erle­rini denizde boğmuş; oralarda, kadınlar, çocuklar ve ihtiyarlardan başka kimse­ler kalmamış, şehirler, bomboş hale gelmişti.
Yûşa ve Kâlib Aleyhisselâmların orduları, Firavunun beldelerine girip oralar­da buldukları malları ve hazineleri iğtinam ettiler.
Ganimet mallarından taşıyabildiklerini, taşıdılar, taşıyamadıklarını da, başka bir kavme sattılar.
Yûşa b.Nûn Aleyhisselâm, Firavun halkının üzerine, onlardan birisini Vekil tâ­yin edip yanındaki Müslümanlarla birlikte ve pek çok ganimet almış ve Allah´a hamd ve şükre dalmış olarak Mûsâ Aleyhisselâm yanına döndü.

İsrail Oğullarının Tapmak İçin Mûsâ Aleyhisselâmdan Put İstemeleri:
Yüce Allah; İsrail Oğullarının -Tapmak üzre- Mûsâ Aleyhisselâmdan nasıl put istediklerini, Kur´ân-ı Kerim´de şöyle açıklar:
"İsrail oğullarını, denizden geçirdik.
Hemen, putlarının önünde tapan bir kavme rastladılar:
"Ey Mûsâ! Onların nasıl tanrıları varsa, sen de, bize, öyle bir tanrı yap!" dediler. Mûsâ:
"Siz, cidden, ne kadar cahillik eder bir kavimsiniz!
Hiç şüphe yok ki, bunların, içinde bulundukları (din), helake mahkûmdur.
(İbadet diye) yapmakta oldukları şey de, boşunadır.
İlâh olarak size, Allah´dan başkasını mı arayacakmışım?!
Halbuki, O, sizi, âlemlerin üstüne geçirmiştir.
Hani, sizi, Firavun Hanedanından kurtarmıştık.
Onlar ki, size, azabın kötüsünü yüklüyorlardı: Oğullarınızı, öldürüyorlar, yalnız kızlarınızı sağ bırakıyorlardı.
Bunda, size, Rabb´inizden, büyük bir imtihan vardı. "
Mûsâ Aleyhisselâmın uyarısı üzerine, İsrail oğulları, put istemeyi bıraktılar.
İsrail oğullarının rastladıkları kavm, inek heykeline tapmakta idi.
Kendilerine, sorulunca, ona, tapmadıklarını, zaruret halinde, onlardan yarar­landıklarını ve zararlardan, onlarla korunduklarını, onlarla rızıklandırıldıklarını söy­lemişler, kendilerinden bazı cahiller de, onları, doğrulamışlardı.

Mûsâ Aleyhisselâmın Tûr Dağına Gidişi:
Mûsâ Aleyhisselâm; Mısırda iken, Yüce Allâh´dan telakki eylediği Vahy´e da­yanarak; Mısırdan çıkışlarından, düşmanlarının helaklerine kadar olanları ve ge­riye bırakılanları içine alan bir Kitab getirmeyi, İsrail oğullarına va´d etmişti.
Yüce Allah; Firavunu ve Firavunun kavmini helak edip İsrail oğullarını, onların elinden kurtardığı düşmanlarından, emîn bir hale getirdiği zaman; İsrail oğul­ları, bir Kitab ve Şeriat bulunmadığı için, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Ey Mûsâ! Bize, va´d etmiş olduğun kitabı, getir!" dediler.
Mûsâ Aleyhisselâm da, bunu, Rabb´inden diledi.
Bunun üzerine, Yüce Allah, Mûsâ Aleyhisselâma:
Tür dağına gelerek, Kendisine ibadet ve münâcaatta bulunmasını, Vahy etti.
Cebrail Aleyhisselâm, Onu, götürmek üzere, Hayat Atı denilen At üzerinde geldi.
Sâmirî, onu, görünce:
"Bu At için, muhakkak, önemli bir hal ve şan vardır!" dedi ve At´ın tırnağının bastığı yerden bir avuç toprak aldı.
Sâmirî Mûsâ b.Zafer; öküze tapan Bâcerma halkından olup Mısıra gel­miş ve İsrail oğulları arasında, Müslüman olduğunu açıklamış, kendisi Kuyumcu, dışı Müslüman, içi, münafık bir adamdı.
Mûsâ Aleyhisselâm; Tûr´a giderken, kendisinin yerine, Hârûn Aleyhisselâmı, İsrail oğullarının başına, Vekil bıraktı.
Onlara, Tûr´da otuz gece -Yüce Allah, bunu, kırka çıkardı- kaldıktan sonra, dö­neceğini va´d etti.
Mûsâ Aleyhisselâm, Tûr dağına çıktı.
Yüce Rabb´i, Onunla, konuştu.
İsrail oğulları hakkında, ona, emirler verdi.

Sâmirî´nin İsrail Oğullarını Buzağıya Taptırışı:
Hârûn Aleyhisselâm; İsrail oğullarına:
"Ey İsrail oğulları! ganimet, size helâl değildir.
Kıbtîlerden, emaneten almış olduğunuz süs eşyaları ise, ganimettir. Onların hepsini, bir araya toplayıp kazacağınız bir çukura gömünüz!
Mûsâ gelip te, onları, size helal kılarsa, çukurdan çıkarıp alınız. Aksi olursa, sakın, onlardan, hiç bir şey yemeyiniz!" dedi.
Yüce Allah´ın; Mûsâ Aleyhisselâm için tayin ettiği ve on gece ile de, kırka ta­mamladığı müddetten otuzu, geçince, Sâmirî, İsrail oğullarına:
"Firavun Hanedanından, emaneten aldığınız ve onların, felâkete uğramaları üzerine, size kalan süs eşyalarını, getiriniz!" dedi.
Getirdiler ve ona, verdiler.
Sâmirî de, onlardan, bir erkek buzağı heykeli yaptı.
Cebrail Aleyhisselâm in atının ayağının bastığı yerden almış olduğu bir avuç topraktan birazını, onun karnına koyup ortaya, böğüren bir buzağı çıkardı.
İsrail oğullarına:
"İşte, sizin İlâhınız ve Mûsânın İlâhı, budur!
Fakat, Mûsâ, onu, burada unuttu da, aramağa gitti." dedi.
İsrail oğullarından Hârûn Aleyhisselâmla birlikte bulunan on iki bin kişiden baş­ka, hepsi, bir benzeri daha görülmeyen bir sevgi ile buzağıya bağlanıp tap­mağa başladılar.
Hârûn Aleyhisselâm, onlara:
"Ey kavmim! Siz, bununla (Buzağı ile) ancak, imtihana çekildiniz.
Sizin hakîkî Rabb´iniz, Rahman´dır.
Haydi, bana tâbi olunuz,benim emrime itaat ediniz!" dedi.
Onlar ise:
Biz, Mûsâ bize dönüp gelinceye kadar, ona (buzağıya tapmakta) kaim ve dâim olmaktan katiyen ayrılmayacağız!" dediler.´
Hârûn Aleyhisselâm ile İsrail oğullarından, onunla birlikte bulunan kimseler, buzağıya tapanlara karşı, ayaklandılarsa da, onlarla savaşmadılar.
Sâmirî´nin ziynet eşyasından eriterek yapıp İsrail oğullarını azdıran (Böğüren Buzağı Heykeli) hakkında Eshab-ı kiramdan İbn.Abbas:
"Hayır! Vallahi, hiç bir zaman, onun içinde ses bulunmamış, ancak, yel, arka deliğinden girer, ağzından çıkar da, bu seslenme, bundan ileri gelirdi." demiştir.
Bunun için, Yâkubîde; Buzağı heykelinin, karnına giren yel´in, onu buzağı gi­bi seslendirdiğini söylemiştir.
Yüce Allah; Mûsâ Aleyhisselâma, İsrail oğullarının, kendisinin arkasından na­sıl saptıklarını, buzağıya taptıklarını haber verdi.

Hâdisenin Yüce Allah Tarafından Açıklanışı:
Yüce Allah; Mûsâ Aleyhisselâmın, Tûr´a ne için gittiğini, orada ne kadar kaldı­ğını, neler olduğunu, kendisinin arkasından İsrail oğullarının neler yaptıkların, Mûsâ Aleyhisselâmın, onlara ve Hârûn Aleyhisselâma nasıl kızdığını, Kur´ân-ı Kerim´de şöyle açıklar:
"Mûsâ ile otuz gece (ibadet ve münâcatta bulunması için) sözleşmiştik ve ona, bir on gece daha kattık. Bu suretle Rabb´ının tayin buyurduğu vakit, kırk gece ola­rak tamamlandı.
Mûsâ, kardeşi Harun´a:
"Kavmimin içinde, benim yerime geç. (Onları) İslah et!
Fesadcıların yoluna uyma!" dedi.
Vaktâ ki, Mûsâ (ibadet için) tâyin ettiğimiz vakitte geldi.
Rabb´i, ona (İlâhî sözünü) söyledi.
(Mûsâ):
"Rabb´im! (Cemâlini) göster bana (ne olur?) Seni, göreyim!" dedi.
(Rabb´i, ona):
"Beni, katiyen göremezsin!
Fakat, şu dağa bak! Eğer, o, yerinde durabilirse, sen de, beni, görürsün!" buyurdu.
Derken, Rabb´i, o dağa tecellî edince, onu, param parça ediverdi!
Mûsâ da, baygın (bir halde) yere düştü!
Ayılınca:
"Seni, tenzih ederim. Tevbe ettim Sana!
Ben, iman edenlerin ilkiyim!" dedi.
(Rabb´i, ona):
"Ey Mûsâ! Ben, seni, Risâletimle, Kelâmımla (zamanındaki) bütün insanlardan mümtaz kıldım.
Şimdi, sana, şu verdiğimi al! ve şükredenlerden ol!" buyurdu.
Biz, onun için, levhalarda her bir şeyi, Mev´izaya ve (hükümlerin) tafsiline âid her şeyi yazdık.
Haydi, bunları, kuvvetle (ciddiyet ve azim ile) tut!
Kavmine de, onun en güzel (hükümleri)ni, tutmalarını, emret!
Size, ileride fâsıkların yurdunu göstereceğim.
Yer yüzünde haksızlıkla kibirlenenleri, âyetlerimi idrâkden çevireceğim.
Onlar, her âyeti görseler, ona, inanmazlar.
Doğru yolu görseler de, onu, bir yol edinmezler.
(Fakat) azgınlık yolunu, görürlerse, yol diye işte, onu, tutarlar.
Bu âyetlerimizi, yalan saydıklarından, onlardan, gafil olmalarındandır.
Halbuki, âyetlerimizi ve Âhirete kavuşacaklarını yalan sayanların bütün işledik­leri, boşa gitmiştir.
Onlar, yapmakta olduklarından başkası ile mi cezalandırılacaklardı ya (Rabb´i, Musa´ya):
"Ey Mûsâ! Seni, kavminden (ayrılıp böyle gelmekte) acele ettiren nedir?" buyurdu.
(Mûsâ):
"Onlar, işte, onlar da, benim ardımca (geliyorlar)
Ben, sana yönelerek acele ettim ki, yâ Rab! (benden, daha çok) hoşnud ola­sın!" dedi. (Rabb´i):
"Biz, senden sonra, kavmini, imtihan ettik.
Sâmirî, onları, azdırdı!" buyurdu.
Mûsâ, derhal, öfkeli ve tasalı olarak kavmine döndü:
"Ey kavmim! Rabbiniz, size, güzel bir va´d ile söz vermedi mi?
Yoksa (ayrılışımın üzerinden) sizce, çok zaman mı (geçip) uzandı?
Yahud, Rabbinizden, bir gazab vâcib olmasını mı istediniz de, bana olan va´dinizden caydınız?!" dedi.
(Kavmi):
"Biz, sana verdiğimiz sözden, kendimize mâlik olarak caymadık.
Fakat, biz, o kavmin (Kıbtîlerin) zînetinden, bir takım ağırlıklar, yüklenmiştik te, onları, (ateşe) atmıştık.
Sâmirî de, (kendi zînetini) böylece atmıştı." dediler.
Hulâsa, o, kendilerine, böğüren bir buzağı heykeli (döküp) çıkarmıştı.
(Gerek o, gerek onun avenesi):
"İşte, sizin de, Musa´nın da, İlâh´ı budur!
Fakat, Mûsâ unuttu!" demişlerdi.
Bilmiyorlarmıydı ki: o (buzağı), onlara hiç bir sözle mukabele edemiyor, onlara, ne bir zarar, ne de, bir yarar vermek kudretine mâlik olamıyordu?
"Mûsâ, kavmine, öfkeli ve tasalı döndüğü zaman:
"Size bıraktığım şu makamımda, arkamdan ne kötü işler yapmışsınız?
Rabbinizin emrini (beklemeyip) acele ettiniz ha?!" dedi.
Elindeki Levhaları (yere) bırakıverip kardeşinin başından tuttu. Kendine doğ­ru çekiyordu.
(Hârûn):
"Anam oğlu! Bu kavim, beni, cidden zayıf gördüler (hırpaladılar).
Az kaldı ki, beni, öldüreceklerdi!
Sen de, bana, bari, böyle, düşmanları sevindirecek harekette bulunma! Beni, zâlimler gürûhuyle bir tutma!" dedi.
Mûsâ:
"Ey Hârûn! Bunların saptıklarını, gördüğün zaman, bana, tâbi olmaktan, seni, meneden ne idi?
Sen, benim emrime isyan mı ettin?" dedi.
(Hârûn):
"Ey anamın oğlu! sakalımı, başımın saçını tutma!
Hakîkat, ben, senin:
"İsrail oğulları arasında ayrılık çıkardın, sözüme, bakmadın! diyeceğinden korktum" dedi.
(Mûsâ):
"Ya senin zorun ne idi ey Sâmirî?" dedi.
O da:
"Ben, onların görmediklerini, gördüm:
Binâenaleyh, o Elçinin izinden bir avuç (toprak) alıp (erimiş ziynet eşyasının içi­ne) attım.
Bunu, bana, nefsim hoş gösterdi, böyle!" dedi.
(Mûsâ):
"Haydi, (defol) git!
Çünkü, senin hayatın boyunca (nasibin: benimle) temas etmeyiniz! demendir.
Sana, senin için, hiç şüphesiz, asla vazgeçilemeyecek bir ceza günü de, vardır.
Üstüne düşüp taptığın ilâhına bak!
Biz, onu, yakacağız. Sonra da, onu, parça parça edip denize atacağız!
Sizin İlahınız, ancak, kendisinden başka hiç bir İlâh bulunmayan Allâh´dır.
Onun ilmi, her şeyi, kuşatmıştır!" dedi.
Vaktâ ki (İsrail oğulları, buzağıya tapmaktan) çok pişman oldular ve kendileri­nin, muhakkak, saptıklarını gördüler:
"Ey Rabbimiz! Bize acımaz, bizi bağışlamazsan, her halde, en büyük ziyana uğrayanlardan olacağız!" dediler.
(Mûsâ):
"Ey Rabb´im! Beni de, kardeşlerimi de, yarlığa! Bizi, rahmetinin içine sal! Sen, esirgeyenlerden, daha esirgeyensin!" dedi.
"Şüphe yok ki: buzağıya (ilâh diye) tutunanlara, Rab´larinden bir gazab dünya hayatında da, bir horluk erişecektir.
İşte, biz, (Allah´a karşı) yalan düzenleri, böyle cezalandırırız.
Kötülükler işleyip te, sonra, ardından tevbe ve bununla beraber iman edenler(e gelince): şüphesiz ki, Rabb´in, bunun ardından (tevbe ve imanlarından sonra) el­bette (kendilerini) yarlıgayıcıdır, hakkıyle esirgeyicidir.
Vaktâ ki, Musa´dan, o öfke uzaklaşıp sükûn hasıl oldu.
(Yere bıraktığı) Levhaları, aldı.
Onun bir nüshasında (şu da, yazılı idi):
(Sapıklıktan kurtulup) Hidâyet(e), (Azabdan sıyrılıp) Rahmet(e kavuşmak), o kim­selere mahsustur ki; onlar, Rab´lerinden korkarlar. "

Sâmiri´nin Ve Yaptığı Buzağı Heykelinin Akıbeti:
Mûsâ Aleyhisselâm; Sâmirî´ye yaklaşmamalarını, onunla düşüp kalkmamala­rını, İsrail oğullarına emretti.
Bunun üzerine, Sâmirî, ne kimse ile ülfet eder, ne de, kendisiyle ülfet olunur bir hale geldi.
Hiç kimse, onun yanına yaklaşmaz ve hiç kimse, ona dokunmazdı. O halde olarak ölüp gitti.
Sâmirînin yapmış olduğu buzağı heykeli de, ateşte yakılıp toz haline geldikten sonra, denize atıldı.

Tevbe Etmek Üzere Seçilen Yetmiş Kişinin Tur´daki Davranışları Ve Akıbetleri:
Mûsâ Aleyhisselâm; Tûr-i Seynâ´nın karşısında konaklamış bulunan İsrail oğulları arasından seçtiği yetmiş kişiye:
"Benimle birlikte, gidiniz de, yaptığınız şeyden dolayı, Allah´a tevbe ediniz!
Kavminizden, arkanızda bıraktığınız kimseler için de, tevbe dileğinde bulununuz!
Oruç tutunuz!
Temizleniniz ve elbiselerinizi de, temizleyiniz!" dedi.
Onları, Rabb´inin tâyin ettiği vakitte Tûr-i Seynâ´ya götürdü.
Mûsâ Aleyhisselâm; Yüce Allah´ın katına, ancak, Onun izni ve bildirmesiyle, varırdı.
Mûsâ Aleyhisselâmın yanında, Cenâb-ı Hakk´la buluşmak için giden bu yet­miş kişi:
"Bizim için dile de, Rabb´imizin Kelâmını işitelim!" dediler. Mûsâ Aleyhisselâm: "Dileyeyim." dedi.
Tûr dağına yaklaştığı zaman, dağın üzerine, bir bulut sütunu dikildi, dağın tü­münü kapladı!´
Mûsâ Aleyhisselâm, yanaşıp bulutun içine girdi. Yetmiş kişilik cemaatına da: "Yaklaşınız!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm, Rabb´i ile konuşmağa başladığı zaman, alnında öyle bir nûr parladı ki, Âdem oğullarından hiç kimse, ona, bakamazdı!
Bu nûr´un üzerine, bir de, perde örtüldü ve o, yetmiş kişi de, yaklaşıp bulutun içine girince, secdeye kapandılar.
Yüce Allah´ın Kelâmını, işitmeye başladılar.
Yüce Allah, Mûsâ Aleyhisselâma, emir ve nehiylerde bulunuyor.
"Şunu, yap! Bunu, yapma!" buyuruyordu.
Mûsâ Aleyhisselâma verilecek emirler, sona erdiği zaman, bulut, Mûsâ Aleyhisselâmın üzerinden açıldı.
Mûsâ Aleyhisselâm, onların yanına geldi.
Onlar, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Biz, Allah´ı, apaçık görünceye kadar, sana, katiyen inanmayız!" dediler.
Derken, kendilerini, bir yıldırım yakaladı da, ruhları, bedenlerinden uçup ölüverdiler!
Mûsâ Aleyhisselâm, kalkıp ağlayarak Rabb´ine yalvarmağa başladı: "Ey Rab´im! Ben, İsrail oğullarının yanına gittiğim zaman, ne diyeyim? Sen, onların hayırlılarını! helak etmiş bulunuyorsun?
Ben, şimdi, yanımda onlardan, tek kimse bile bulunmaksızın İsrail oğullarının yanına dönüyor olduğuma göre, onlar, beni, doğrulamayacaklardır.
Yâ Rab! Eğer, dileseydin, onları da, beni de, daha önce helak ederdin.
İçimizden, bir takım beyinsizlerin işlediği (günah) yüzünden, hepimizi helak mi edeceksin?
Zâten, o da, Senin imtihanından başka (bir şey) değildi.
Sen, onunla, kimi dilersen, dalâlete götürür, yine, kimi dilersen (onu da) doğru yola iletirsin.
Sen, bizim Velîmizsin!
O halde, bizi yarlığa!
Bizi, Esirge!
Sen, Yarlıgayıcıların en hayırlısısın!" diyordu.
Yüce Allah, bu yetmiş kişinin, buzağıyı mâbud edinenlerden olduğunu, Mûsâ Aleyhisselâma Vahy ile bildirdi.
Bununla beraber, Kendisine, şükretmeleri için onları, birbiri arkasından di­riltip ayağa kaldırdı.
Onlar, dirilirlerken de, birbirlerinin nasıl diriltildiklerini seyrediyorlardı.

İsrail Oğullarının Mûsâ Aleyhisselâma İtaatsızlıkları:
Mûsâ Aleyhisselâm; İsrail oğullarına, Erîhâ´ya, yâni Beytülmakdis toprağına git­melerini emretti, ve:
"Ey kavmim! Allah´ın, size takdir ettiği mukaddes toprağa giriniz!
Arkalarınıza, dönmeyiniz!
Sonra, nice zararlara uğrayanların haline dönmüş olursunuz!" dedi.
(Onlar ise):
"Ey Mûsâ! Doğrusu, orada zorbalar güruhu (Âd kavmi kalıntısı) var!
Doğrusu, onlar, oradan, çıkıncaya kadar, biz, (oraya) katiyen giremeyiz!

Eğer (onlar), oradan çıkarlarsa, biz de, muhakkak (oraya) giricileriz." dediler.
(Peygamberine aykırı davranmaktan) korkmakta olan kimselerden, Allah´ın, kendilerine nimet ihsan ettiği......
"Onların üzerine (şehrin) kapısından giriniz!
(Bir kerre), ona girdiniz mi, hiç şüphesiz ki, siz galipsinizdir.
Artık,Allâh´a güvenip dayanınız,(gerçekten) imanetmiş kimselerseniz"dedi.
Onlar ise:
Ey Mûsâ! Onlar (Zorbalar), orada bulundukça, biz, oraya, ebediyen giremeyiz!
Artık, sen, Rabb´inle beraber git! Bu suretle ikiniz (onlarla) harp ediniz!
Biz, mutlaka (burada) oturucularız!" dediler.
(Mûsâ):
´Yâ Rab! Ben, kendimle kardeşimden başkasına mâlik olamıyorum (Sözümü, geçiremiyorum)
Artık, sen, o fâsıklar güruhunun arasını, Sen, ayır!" dedi.
Allah:
"Muhakkak, orası, kendilerine, kırk yıl haram kılınmıştır.
Onlar (oldukları) yerde (Tîh çölünde) sersem sersem dolaşacaklardır.
Artık, sen, o fâsıklar güruhu hakkında tasalanma!" buyurdu. "Hani. Mûsâ, kavmine:
Ey kavmim! Ben, size, hakîkaten Allah´ın Peygamberi (olarak gönderilmiş) ol­duğumu, bildiğiniz halde, niçin beni cezalandırıyorsunuz?!" demişti.
İşte onlar, (hakdan) sapıp eğrildikleri zaman, Allah da, onların kalblerini (hidâ­yetten) döndürdü.
Allah, fâsıklar güruhuna hidâyet etmez. "

İsrail Oğullarının Tîh Çölünde Kırk Yıl Kalışı:
Mûsâ Aleyhisselâmla İsrail oğulları, Mısırdan çıkışlarının üçüncü ayında, yaz Mevsiminin başında Tîh çölüne girdiler.
Tîh: Seyna´nın kırıdır.
Eyle, Mısır, Kulzum denizi ve Şam´ın Serat dağları arasında bulunmaktadır.
Tîh çölüne girenlerden, kırk yıl içinde Yuşa´ b.Nûn Aleyhisselâmla Kâlib b.Yufenna Aleyhisselamdan başka, hepsi ölmüşlerdir.
İsrail oğullarından, Mûsâ Aleyhisselâma itaat eden ve onunla birlikte olanları: "Ey Mûsâ! Bize, bunu, ne diye yaptın?!" dediler. Mûsâ Aleyhisselâm, İsrail oğulları aleyhinde dua ettiğine pişman oldu. İsrail oğulları:
"Ey Mûsâ! Burada, bizim için su ve yiyecek nasıl ve nereden sağlanacak" di­ye sordular.
Yüce Allah, turunç ağaçlarının üzerlerine kudret helvası indirdi, bıldırcın kuş­ları, düşürdü.
İsrail oğullarından her hangi biri gelip kuşlara bakar, semiz ise, onu, tutar, ke­ser, zaif ise, salardı.
İsrail oğulları:
"Bu, yiyecektir.
İçeceğimiz su, nerededir?" dediler.
Yüce Allah tarafından, Mûsâ Aleyhisselâma, Asası ile taşa vurması emrolundu.
Taştan, her bir kabilenin içeceği su ayrı olmak üzere, on iki pınar fışkırdı.
İsrail oğulları:
"Bunlar, yiyecek ve içecektir.
Gölgeleneceğimiz gölge, nerede?" dediler.
Bunun üzerine, Yüce Allah, onların üzerlerini, bulutla gölgeledi. ´
İsrail oğulları:
"Bu da, gölgedir
Giyineceğimiz elbise, nerededir?" dediler.
Bunun üzerine, üzerlerindeki elbiseleri, çocukların, büyüdükçe uzamaları gi­bi, boylarına göre, uzar, yırtılmaz ve eskimez oldu.
Bundan sonra, İsrail oğulları, Mûsâ Aleyhisselâma tekrar başvurarak bir çeşid yemekten bıktıklarını, buna, daha fazla katlanamayacaklarını söyleyip yerin bitir­diği bakliyattan da, yararlandırılmaları için, Allâha dua etmesini istediler, :
"Bize, kim et yedirecek?
Biz, Mısırda iken, balık, hıyar, kavun, karpuz, pırasa, soğan, sarımsak yerdik!?" dediler.
İsrail oğullarının bu istekleri, Mûsâ Aleyhisselâmı, çok üzdü.
İsrail oğullarının Tîh çölündeki durum ve davranışları, Kur´ân-ı kerimde şöyle açıklanır:
"Biz, onları, on ikiye (o kadar) torunlara (kabileye) ümmetlere ayırdık.
(Tîh´da susayan) kavmi, (Musa´dan) su istediği zaman:
"Asa´nı taşa vur!" diye (Vahy ettik) de, ondan on iki pınar kaynayıp aktı.
İnsanların her kısmı, su içecekleri yeri, iyice belledi.
Onları, üstlerindeki bulutla gölgelendirdik.
Onlara, kudret helvası ile bıldırcın indirdik.
Size, rızık olarak verdiğimiz en temiz ve güzellerinden yeyiniz! (dedik) Onlar, bize zulmetmediler. Fakat, kendilerine zulmediyorlardı. " "...(Onlara demiştik ki): Allah´ın rızkından, yeyiniz, içiniz! (Fakat) yeryüzünde fesadcılar olarak taşkınlık yapmayınız! " "Hani, siz:
Ey Mûsâ! Bir çeşid yemeğe (kudret helvası ile bıldırcın etine) mümkün değil da­yanamayız!
O halde, bizim için, Rabb´ine dua et te, yerin bitirdiği şeylerden, sebze, acur, sarımsak, mercimek ve soğan çıkarsın!" demiştiniz.
(Mûsâ da):
O hayırlı olanı, şu daha aşağı olanı ile değiştirmek mi istiyorsunuz?!
(Öyle ise) bir şehire ininiz.
Çünkü (orada) size, istediğiniz (sebzeler) var!" demişti.
Onların üzerine, horluk ve yoksulluk vuruldu.
Onlar, Allah´dan, bir gazaba da, uğradılar.
Bu, onların, Allah´ın âyetlerini inkâr ettiklerinden, Peygamberlerini haksız yere, öldürdüklerindendi.
Bu, isyan ettiklerinden ve (mâsiyetlerde) aşırı gittiklerinden idi.
O zaman, onlara:
Şu şehirde yerleşiniz!
Onun, dilediğiniz yerinden yiyiniz. Hıtta! deyiniz.
Kapısından, hepiniz secde edici olarak giriniz ki, suçlarınızı, yarlıgayalım.
İyi hareket edenlere, ileride daha fazlası ile vereceğiz! denilmişti.
Fakat, içlerinden, o zulmedenler, sözü, kendilerine, söylenenden başka bir şekle soktu.
Biz de, zulmeder oldukları için, üstlerine murdar bir azab (Taun) indirdik."

Bir Maktulün Diriltilip Katilini Haber Verişi:
İsrail oğulları arasında vuku bulup faili bilinemeyen ve bir çok tartışmalara yol açan bir kati hâdisesi, Mûsâ Aleyhisselâma arzedilmiş Mûsâ Aleyhisselâm da:
"Allah aşkına! şu maktulün işi hakkında kimde bilgi varsa, bize bildirsin!" di­yerek halka seslenmiş, bu hususta hiç kimsede bir bilgi bulunmadığı görülünce, kendisinin, bunu, Rabb´inden sorup öğrenmesi, istenilmişti.
Bunun üzerine, Yüce Allah, onlara, bir inek boğazlamalarını emretmişti.
Bu hâdise, Kur´ân-ı kerimde şöyle açıklanır:
"Bir zaman da, Mûsâ, kavmine:
Allah, size, her halele, bir inek boğazlamanızı, emrediyor!" demişti.
Onlar:
"Bizi, eğlence mi ediniyorsun?" demişti.
Mûsâ da:
"Ben, câhillerden olmaktan, Allah´a sığınırım!" demişti.
(Onlar, öyle ise) bizim için, Rabb´ine dua et te, onun, ne olduğunu (kaç yaşında olacağını) bize iyice açıklasın." demişlerdi.
(Mûsâ):
Allah, diyor ki: o, ne çok yaşlı, ne de, pek genç değil, ikisi ortası, bir dinç (inek)tir.
Artık, emrolunduğunuz şeyi, yapınız!" demişti.
(Onlar, tekrar):
Bizim için, Rabb´ine, dua et te, onun rengi, nedir? bize, tam açıklasın?" dediler.
Oda:
(Rabb´im) diyor ki:
O, bakanlara ferahlık verecek sapsarı bir inektir!" demişti.
Onlar:
Bizim için, Rabb´ine dua et de, o, nedir? Apaçık anlatsın bize.
Çünkü, bizce, bir çok inekler, birbirlerine benzerler.
Allah, dilerse, (istenilen ineği bulmağa) muvaffak oluruz." demişlerdi.
(Mûsâ):
Rabb´im, buyuruyor ki: o, ne boyunduruğa koşulup arazi sürecek, ne ekin sula­yacak bir inek değildir, salmadır.
Hiç alacası da, yoktur." dedi.
Onlar:
"İşte, şimdi, hakikati getirdin (vasfını, tam bildirdin) dediler.
Bunun üzerine, o ineği (bulup) boğazladılar ki, az kaldı (bunu) yapmayacaklardı.
Hani, siz, bir kimse öldürmüştünüz de, onun (katili) hakkında birbirinizle atışmıştınız.
Halbuki, Allah, sizin gizleyecek olduğunuz şeyi, açığa vurandı.
Onun için, biz, ona (Öldürülen adama, boğazlanan ineğin) bir parçası ile vuru­nuz!" demiştik.
İşte, Allah, böylece, ölüleri, diriltir, size, âyetlerini, gösterir.
Gerekir ki, aklınızı, başınıza alasınız.
Boğazlanan ineğin bir parçası ile maktule vurulunca, Yüce Allah, maktulü, diriltti.
Mûsâ Aleyhisselâm, ona:
"Seni, kim öldürdü?" diye sordu.
O da: kendisini, kimin öldürdüğünü, haber verdikten sonra, eski ölü haline döndü.

Karun Ve Karun´un Mûsâ Aleyhisselâma İftira Edişi Ve Yer Tarafından Yutuluşu:
Karun´un Kimliği ve Yaşantısı:
Karun; Mûsâ Aleyhisselâmın amcasının oğlu olup büyük servet sahibi ve servet azgını idi.
Hazînelerinin anahtarlarını, müteaddid adamlar, zorlukla taşıyabilirdi.
Süslenmiş üç yüz câriye ve dokuz bin adamları yanında bulunduğu halde, hal­kın yanına çıkardı.
Konağının kapısını altından yaptırmış, duvarlarını, altın levhalarla kaplatmıştı.
Firavun ve Hâman gibi, Karun da, Mûsâ Aleyhisselâmı;
"Çok yalancı bir Sihirbazdırl" diyerek red ve tekzib etmişti.
Mûsâ Aleyhisselâm; Karun´un, kötü tutum ve davranışlarını akrabası olduğu için af ve müsamaha ile karşılardı.
Firavun; Karun´u, İsrail oğullarına Vali tayin etmişti. İsrail oğullarına zulmünü ve taşkınlığını, onun vâsıtası ile yapardı.
Karun; Musa ve Hârûn Aleyhisselâmdan sonra, İsrail oğullarının en bilgilisi ve üstünü idi.
Kendisi; İsrail oğulları arasından seçilip -tevbe etmek üzere- Tûr´a götürülen ve orada, Yüce Allah´ın Kelâmını işiten yetmiş kişi arasında idi.
Mûsâ Aleyhisselâm; İsrail oğullarına, zekâtı emredince, Karun, İsrail oğullarını toplayıp onlara:
"Bu, size, oruç, namaz ve bir takım şeyler getirmiş, siz de, onlara katlanmış bulunuyorsunuzdur. Ona, birde, mallarınızı verme külfetini, yüklenecek misiniz?" dedi.
İsrail oğulları:
"Biz, ona, mallarımızın zekâtını, verme külfetini, yüklenmeyeceğiz!
Sen, ne görüştesin?" dediler.
Karun:
"Benim görüşüm: İsrail oğullarının fahişesini, ona gönderelim.
Onun, ona, kendisiyle temasta bulunmak istediği iftirasını atmasını ve bu­nu, ordu kumandanları ve halk arasında yaymasını, emredelim!" dedi.
Öyle yaptılar
Karun; İsrail oğulları arasında bulunan bir fahişeyi; Mûsâ Aleyhisselâma, cinsî münasebette bulunma suçu atmak üzere, kiraladı. Karun; İsrail oğullarının, Mec­lislerinde toplandıkları gün, Mûsâ Aleyhisselâmın yanına varıp:
"Ey Mûsâ! Hırsızlık edenin, cezası, nedir?" diye sordu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Eli, kesilmektir!" dedi.
Karun:
"Hırsızlık eden, sen olsan da mı, böyledir?" diye sordu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Evet!" dedi.
Karun:
"Zina edenin, cezası, nedir?" diye sordu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Taşlanıp öldürülmektir!" dedi.
Karun:
"Zina eden. sen olsan da. böyle midir" diye sordu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Evet!" dedi.
Karun:
"Sen. zina etmişsin!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Yazıklar olsun sana!
Kiminle etmişim?" dedi.
Karun:
"Filanca kadınla!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm, hemen o kadını, çağırdı:
"Tevratı, indiren Allah adına, sana, and veriyorum:
Karun, doğru mu söylüyordur?" dedi.
Kadın:
"Madem ki, sen, bana, Allah adına and verdin.
Ben de, Allah için, yemin ederek şehâdet ederim ki: Sen, bu işden berîsin, uzak­sın ve Allah´ın Resulüsün!
Allâh düşmanı Karun, sana, bu suçu atayım diye beni kiraladı!" dedi. Mûsâ Aleyhisselâm, hemen kalkıp secdeye kapandı.
Karun aleyhinde, Allah´a dua edince; Yüce Allah, Mûsâ Aleyhisselâma, boyun eğmesi için, yer´e, emretti.
Mûsâ Aleyhisselâma da:
"Başını, secdeden kaldır! Yer´e, istediğini, emret!" diye vahy etti.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ey İsrail oğulları! Yüce Allah, beni, Firavun´a, gönderdiği gibi, Karun´a da, gönderdi.
Kim, onun yanında bulunuyorsa, yerinde kalsın!
Kim, benim yanımda bulunuyorsa, onun yanından ayrılsın!" dedi.
Karun´un yanında iki kişiden başka kimse kalmadı.
Mûsâ Aleyhisselâm, Yer´e:
"Tut onları, yut!" dedi.
Yer, onları, topuklarına kadar, yuttu.
Onlar:
"Ey Mûsâ! Ey Mûsâ" diyerek istimdad ediyorlardı.
Mûsâ Aleyhisselâm, yere:
"Tut onları, yut!" dedi.
Yer, onları, dizlerine kadar yuttu!
Onlar:
"Ey Mûsâ! Ey Mûsâ!" diyerek istimdad edip durdular.
Mûsâ Aleyhisselâm, yer´e:
"Tut onları, yut!" dedi.
Yer, onları, bellerine kadar yuttu!
Onlar, yine:
"Ey Mûsâ, Ey Mûsâ!" diyerek istimdad ettiler, durdular.
Mûsâ Aleyhisselâm, yere:
"Tut onları, yut!" dedi.
Yer, onları, boğazlarına kadar yuttu!
Onlar, yine:
"Ey Mûsâ! Ey Mûsâ!" diyerek istimdad ettiler.
Mûsâ Aleyhisselâm, yer´e:
"Tut onları, yut!" dedi.
Yer, onları, yuttu!
Tamamı ile kaybolup gittiler.
Bunun üzerine, Yüce Allah, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Ey Mûsâ! Kullarım, senden yardım istediler, durdular. Sen, yardım etmedin!
Eğer, onlar, benden yardım istemiş olsaydılar, muhakkak, onların imdadlarına yetişir, kendilerine, yardım ederdim!" diye Vahy etti.
Diğer rivayete göre:
Mûsâ Aleyhisselâm, Abdest alıp namaz kıldı ve ağladı:
"Yâ Rab! Senin düşmanın, benim eziyyet edicim, benim rüsvay olmamı ve ayıp­lanmamı, istiyordur.
Beni, onun üzerine, musallat kıl!" diyerek dua etti.
"Yer´e, dilediğini, emret! Sana, itaat edecektir!" diye vahy olundu.
Bunun üzerine, Mûsâ Aleyhisselâm, Yer´e:
"Ey yer! Tut onları, yut!" dedi.
Karun´un konağı sarsıldı.
Yer, Karûnu ve adamlarını, topuklarına kadar, tutup yuttu!
Karun:
"Ey Mûsâ! Bana, acı!" diye sesleniyordu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ey Yer! Tut onları yut!" dedi.
Konak, sarsıldı.
Karun ile adamları, dizlerine kadar, yere battılar!
Karun ise, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Ey Mûsâ! Bana, acı!" diye yalvarıyor ve sesleniyordu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ey Yer! Tut onları yut!" dediği zaman, konak, sarsıldı.
Karun ile adamları, alınlarına, kadar, yere, battılar!
Karun ise, Mûsâ Aleyhisselâma, yalvarıyor:
"Ey Mûsâ! Bana, acı!" diyordu.
Mûsâ Aleyhisselâm, tekrar, yer´e:
"Ey yer! Tut onları, yut!" dediği zaman, yer, Karûnu ve adamlarını konağıyle birlikte tamamıyla yuttu!
Yüce Allah tarafından, Mûsâ Aleyhisselâma:
"Ey Mûsâ! Sen, çok katı davrandın!
İzzet sıfatım hakkı için, onlar, bana seslenmiş olsalardı, davetlerine icabet eder­dim!" buyruldu.
Rivayete göre, Karun ve adamları, Kıyamete kadar, her gün, bir insan boyu, yerin dibine geçirilmektedir!
Karun, helak olduğu zaman, İsrail oğulları:
"Musa, onu, ancak, konağını ve servetini ele geçirmek için, helak etti!" dediler.
Karun´un helakinden üç gün sonra da, Yüce Allah, bütün konak ve mallarını, yere yutturdu!

Kur´ân-ı Kerimin Karun Hakkındaki Açıklaması:
Kur´ân-ı Kerim´de, Karun´un durumu ve akıbeti şöyle açıklanır: "Aslında, Karun, Musa´nın kavmindendi. Fakat, o, onlara karşı serkeşlik etti.
Biz, ona, öyle hazîneler verdik ki, anahtarlarını taşımak bile güçlü kuvvetli bü­yük bir cemaata ağır geliyordu.
O vakit, kavminden Mü´min olanlar ona; şöyle demişti:
Şımarma! Çünkü, Allah, şımarıkları, sevmez.
Allâh(ın), sana verdiği (maldan harcayıp) Âhiret yurdunu ara!
Dünyadan, nasibini de, unutma!
Allah´ın, sana ihsan ettiği gibi, sen de, (insanlara sadaka vererek) ihsanda bulun.
Yer (yüzünde) de, fesad arama.
Çünkü, Allah, fesadcıları, sevmez.
(Karun) dedi ki:
Bu (servet), bana, ancak, bende olan ilimle (ilim sayesinde) verilmiştir.
(O, madem ki, âlimdi) kendisinden önceki nesillerden, kuvvetçe ondan daha üs­tün, cemiyetçe, daha kesretli kimseleri, Allah´ın, hakîkaten helak etmiş olduğunu bilmedi mi?
Mücrimlerden, günahları, sorulmaz. (Allah, sormadan, her şeyi bilir) Derken, zîneti (debdebesi) içinde kavminin karşısına çıktı. Dünya hayatını arzu edenler:
Ne olurdu Karun´a verilen (şu servet) gibi, bizim de, (malımız) olsaydı, o, hakî-katan, büyük bir nasib sahibidir, dediler.
Kendilerine ilim verilenler de, şöyle dedi:
Yazıklar olsun size! Allah´ın sevabı; iman ve iyi amel (ve hareket) eden kimseler için, daha hayırlıdır.
Buna da, sabır (ve sebat) edenlerden başkası kavuşturulmaz.
Nihayet, biz, onu da, onun sarayını da, yere geçiriverdik!
Artık, onun, Allah´a karşı, kendisine yardım edecek hiç bir cemâati da, yoktu.
O, bizzat kendisini müdafaa edebileceklerden de, değildi!
Dün, onun mevkiini temenni edenler, sabahleyin, şöyle diyorlardı:
Hayret! Demek ki, Allah, kullarından, kimi dilerse, onun rızkını, yayıyor (genişleti­yor, yahud) daraltıyor.
Allah, bize lutfetmeseydi, bizi de, muhakkak (yere) batırırdı!
Hayret! Demek gerçek şu ki kahirler felah bulmak!
İşte, Âhiret yurdu!
Biz, onu, yer (yüzün)de, ne tegallüb, ne fesad arsuzuna düşmeyeceklere veririz.
(iyi) Sonuç, (Allah´ın /kabından) sakınanlarındır.
Kim, iyi (hal) ile gelirse, onun, için, bundan daha hayırlısı vardır.
Kim de, kötü (hal) ile gelirse, o kötülükleri işleyenler, yapmış olduklarından başka­sı ile cezalandırılmaz(lar
Karun´u, Firavun´u ve Hâmân´ı da, (helak ettik)
And olsun ki: Mûsâ (daha önce) kendilerine apaçık burhanlar getirmişti de, onlar, yer (yüzün)de büyüklük taslamışlardı.
Halbuki, (azabın) önüne geçebilecek değillerdi.

Mûsâ Aleyhisselâmın Hızır Aleyhisselâmla Buluşup Arkadaşlık Etmesi:
Hârûn Aleyhisselâmın Vefatı:

Yüce Allah; Mûsâ Aleyhisselâma, Hârûn Aleyhisselâmı vefat ettireceğini, vahy ile haber verip:
"Kendisini, dağa, şöyle şöyle getir!" buyurdu.
Mûsâ Aleyhisselâm, Hârûn Aleyhisselâmın elinden tutup dağa doğru gittiler.
Hârûn Aleyhisselâmın Şibr ve Şibbîr adındaki oğulları da yanlarında bulunuyor­du. Dağın üzerine çıktıkları zaman ne görsünler: Bir benzeri daha görülmemiş bir ağaç i
Yapılmış bir ev!
Evin içinde bir Sedir!
Sedirin üzerinde de, bir döşek!
Döşeğin içinden de, güzel bir koku yayılmakta
Hârûn Aleyhisselâm; o dağa, o eve, o evin içindekilere bakınca, onlar çok hoşuna gitti:
"Ey Mûsâ! Ben, şu Sedir´in üzerinde muhakkak uyumamı arzu ediyorum! dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Haydi, onun üzerinde uyu!" dedi.
Hârûn Aieyhisseiâm:
"Ben, bu evin sahibi geiip bana kızar diye korkuyorum!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm
"Korkma! Bu evin sahibi hakkında, ben, sana, yeterim. Uyu! dedi.
Hârûn Aleyhisselâm:
"Hayır! Ey Mûsâ! Sen de, benim yanımda uyu!
Ev sahibi gelirse, bana ve sana karşı, toptan kızmış olur!" dedi.
ikisi de, yatıp uyudular.
Hârûn Aleyhisselâmı. ölüm yakaladı.
Kendisinin öleceğini, sezince:
"Ey Mûsâ! Beni aldattın" dedi.
Orada, Hârûn Aleyhisselâmın ruhu kabzolundu.
Dağda görülen o ev de, o sedir de, semaya kaldırıldı. Ağaç ise, kaybolup gitti.
Mûsâ Aleyhisselâm, Hârûn Aleyhisselâmın cenaze namazını kıldı ve onu ora­ya gömdü.
Bunun için, Yahudiler, Hârûn Alehisselâmın gömülü bulunduğu dağa Tûr-ı Harun adını vermişlerdir.
Mûsâ Aleyhisselâm yanında Hârûn Aleyhisselâm bulunmaksızın, İsrail oğullarının yanına dönünce israil oğulları
Mûsâ; İsrail oğullarının, Harun´a gösterdiği sevgiyi kıskanarak onu öldürdü!" dedi­ler.
Gerçekten de, Hârûn Aleyhisselâm, Mûsâ Aleyhisselâma nazaran, İsrail oğulları­na karşı, daha yumuşak ve daha sakin davranışlı idi.
Mûsâ Aleyhisselâmın ise, onlara karşı, bazı sert ve katı davranışı olmuştu.
Mûsâ Aleyhisselâm; İsrail oğullarının, kendisi aleyhinde söyledikleri bu sözü ha­ber alınca, onlara:
"Hey Allah´ın rahmetine uğrayasıcalar! Kardeşim olan bir kimseyi, Sen, öldürdün! diye bana iftira ediyorsunuz hâ!?" dedi.
israil oğulları:
"Onu, sen öldürdün!" dediler.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Yanımda iki oğlu bulunduğu halde, ben onu, nasıl öldürürüm?!" dedi´
İsrail oğulları, Mûsâ Aleyhisselâm aleyhindeki sözlerini çoğalttıkları zaman, Mûsâ Aleyhisselâm kalkıp iki rekât namaz kıldı. Sonra da, Allah´a dua etti.
Gökle yer arasına inen sediri gördüler.
"Ey Hârûn! Seni, kim öldürdü?" diye sordular.
Hârûn Aleyhisselâm:
"Beni, kimse öldürmedi, Fakat Allah, beni vefat ettirdi!" dedi.
Hârûn Aleyhisselâm; Tîh´de vefat ettiği zaman, yüz on yedi´ veya yüz yirmi ya da yüz yirmi üç yaşında idi.´
"Musa´ya da, Harun´a da, selâm!"

Peygamberimiz Muhammed Aleyhisselâmın Mîrac Gecesinde Hârûn Aleyhisselâmla Karşılaşıp Selamlaşması:
Peygamberimiz Muhammed Aleyhisselâm, Mîrac gecesinde Cebrail Aleyhisselâmla birlikte beşinci kat göğe yükseldiler.
Cebrail Aleyhisselâm; göğün kapısını çaldı.
"Sen kimsin?" denildi.
Cebrail Aleyhisselâm:
"Cebrailim!" dedi.
"Yanında kimse var mı? diye soruldu.
Cebrail Aleyhisselâm: "Muhammed (Aleyhisselâm) var!" dedi. "O (Mîrac için) gönderildi mi?" diye soruldu. Cebrail Aleyhisselâm: "Gönderildi!" dedi.
Göğün kapısı açılınca, Hârûn Aleyhisselâmla karşılaştılar. Peygamberimiz:: "Ey Cebrail! Kim bu? diye sordu. Cebrail Aleyhisselâm:
"Bu kavmi içinde sevdirilmiş Hârûn b. İmran (Aleyhisselâm)dır. "Selâm ver ona!" dedi. Peygamberimiz Aleyhisselâm, selâm verdi.
O da, Peygamberimizin selâmına mukabele ettikten sonra, Peygamberimize: "Hoş geldin! Safa geldin! Salih kardeş! Salih Peygamber!" dedi.

Musa Aleyhisselâmın Hacca Gidişi:
Peyamberimiz Muhammed Aleyhisselâm; Hicretin onuncu yılında Veda Haccına gi­derken Ezrak vadisine uğrayıp:
"Bu, hangi vadidir?" diye sordu.
"Ezrak vâdisidir!" dediler.
Bunun üzerine, Peygamberimiz Aleyhisselâm:
"Musa´nın; şehâdet parmaklannı, kulaklarına koyup yüksek sesle Allah´a Telbiye ederek vadiden geçişini, görür gibiyim!" buyurdu.
Mûsâ Aleyhisselâm, Hacc´da Beytullâhı Tavaf edince, Sâfâ tepeciğine çıktı. Ora­da, Cebrail Aleyhisselâmla karşılaştı.
Cebrail Aleyhisselâm ona:
"Ey Safiyullah! Vadiye indiğinde, sıkı git!" dedi.
Mûsâ Aleyhisselâm, elbisesinin eteğini, beline, kuşağıyla bağlayıp Safa tepeciğin­den aşağı indi ve vadiye erişince, Sa´y´a ve:
Lebbeyk! Allâhümme lebbeyk! Lebbeyk! Ene abdüke lebbeyk! Lebbeyk!
Buyur Allah´ım buyur!
Ben, Senin kulun´um!
Buyur! Buyur emrine amadeyim!" diyerek Telbiye´ye başladı.
Mûsâ Aleyhisselâm, Arafat´a giderken de, en kısa yol olan Dabb yolundan gitmiş­ti.

Tevrat Hükümlerinin İsrail Oğullarına Zorla Kabul Ettirilişi:
Yüce Allah; Mûsâ Aleyhisselâma, önce, on Sahife indirmiş sonra, bunu, yüz Sahife´ye tamamlamıştı.
Bundan sonra, ona, bir çok emirleri, nehiyleri, haramları, helalları sünnetleri ve hükümleri içinde taşıyan Tevrat´ı, İbranice olarak indirmişti.
Mûsâ Aleyhisselâm, Tûr´dan, İsrail oğullarının yanına dönüp Tevrat´ı getirdiği zaman, onu kabullenmekten, onda, kendilerine yükletilen mükellefiyetlere, Şeriat hükümlerine göre amel etmekten kaçındılar.
Bunun üzerine, Tür dağı, başlarının üzerine kaldırıldı!
Yüzlerinin yamacından, kendilerine bir ateş gönderildi!
Arkalarından da, tuzlu bir deniz getirildi!
Onlara:
"Size verdiğimiz şeyi, kuvvetle tutunuz. (Ona, sımsıkı sarılınız) ve söz, dinleyiniz!..
Ya bunu, kabul eder ve size emrettiğim şeyleri, yaparsınız, yahud şu dağ, üzerinize bırakılacaktır!
Yahut şu denizde boğulacaksınız!
Ya da şu ateşte yakılacaksınız!" denildi.
İsrail oğulları, kendileri için, kaçılacak yer olmadığını görünce, bunu, kabullenmek zorunda kaldılar ve yüzlerinin yarısı üzerine, secdeye kapandılar. Secde halinde, üzerlerindeki dağı, göz ucuyla süzdüler.
Böyle, yüzlerinin yarısı üzerine secde etmeleri ve göz ucuyla yukarıya doğru bak­maları, Yahudiler için, Sünnet ve âdet oldu. "Yâ Mûsâ! işittik ve itaat ettik!" Kabul ettik! Kabul ettik! Eğer dağ (tepemizde) olmasaydı, yine de, sana, itaat etmezdik!" dediler.

Kur´ân-I Kerimin İsrail Oğulları Hakkındaki Bazı Açıklamaları:
"Hani, sizden (Tevrat hükümlerine göre amel edeceğinize dair) sapasağlam söz almıştık.
Tûr´u da (tepenize iniverecek bir şekilde) üstünüze kaldırmıştık (ve demiştik ki):
Size verdiğimiz (kitabın hükümlerin)i, kuvvetle tutunuz.
Onun içindekileri, hatırlayınız. Tâ ki, sakınmış olasınız.
Sonra, onun (Tevrat´ı kabul edişinizin) arkasından, yine yüz çevirmiştiniz.
İşte, eğer, üzerinizde, Allah´ın fazl´u rahmeti olmasaydı, elbette maddî ve manevî en büyük zarara uğrayanlardan olacaktınız.
And olsun ki: Cumartesi günüfne saygı göstermek hakkındaki dinî hududu, balık avlamak suretiyle çiğneyip geçenlerin hallerini, başlarına gelenleri de, her halde, bilip öğrenmişinizdir.
İşte, biz onlara (Dâvud lisanı ile):
"Hor ve zelil maymunlar, olunuz!" dedik.
(Üç gün sonra, hepsi helak oldu.)
Binâenaleyh, onu, hem önündekilere (o zaman hazır olanlara), hem de ardındaki-lere (sonradan geleceklere) ibret verici ceza ve (Mü´minlerden) Takvaya erenlere de, bir öğüt yaptık."
"Bir vakit;
Size verdiğimiz (Tevrat)´!, kuvvetle tutunuz! (Ona, sımsıkı sarılınız, söz) dinleyiniz! (diye) Tûr´u, tepenizin üstüne kaldırıp sizden, teminatlı va´d almıştık.
"(Kulağımızla) dinledik. (Kalbimizle) isyan ettik!" demişlerdi.
(Çünkü), Küfürleri yüzünden, özlerine buzağı, (bir su gibi) içirilmiş (iyice işlemiş)ti.
De ki: Eğer, Mü´min (kimse)ler iseniz, inancınız, size, ne kötü şey emrediyor?!"
"Hani, İsrail oğullarından:
Allâh´dan başkasına ibâdet etmeyiniz!
Anaya, babaya, hısımlara, yetimlere, yoksullara iyilik ediniz!
İnsanlara, güzellikle söyleyiniz!
Dosdoğru namaz kılınız!
Zekât veriniz! diye (emretmiş), teminatlı söz almıştık.
Sonra, (bu sağlam sözünüze karşı) içinizden birazınız hariç olmak üzere, arka döndünüz ve (siz de, atalarınız gib)i hâlâ yüz çevirmekte berdevamsınız!
Hani, sizden (ey Yahudiler! Birbirinizin) kanlarını (haksız yere) akıtmayınız!
Kendinizi, kendi yurdlarınızdan çıkarmayınız! diye kat´î söz almıştık.
Sonra, siz de, (buna karşı) ikrar vermiştiniz, ve hâlâ, (bu yolda aleyhinizde) şahid-lik edip duruyorsunuz da.
(Öyle olduktan) sonra, sizler, yine onlarsınız ki: (işte) kendilerinizi öldürüyor, içi­nizden bir fırkayı, yurdlarından çıkarıyor, aleyhlerinde günah ile, düşmanlıkla birleşip yardım/aşıyorsunuz.
Eğer, size esir olup gelirlerse, kendileriyle fidyeleşir (esir mübadelesi yapar, yine,
onların yurtlarında kalmasına müsâade etmez)siniz.
Halbuki, onların çıkarılması, size haram kılınmıştı.
Yoksa, siz, Kitabın (fidyeye aid) bir kısmına inanıyorsunuz da, (adam öldürmeyi sürgün etmeyi, kötülükle yardımlaşmayı men eden) bir kısmını, inkâr mı ediyorsu­nuz?!
Şu halde, içinizden böyle yapan(lar)ın cezası, dünya hayatında bir rüsvaylıktan, (esir ve makhur yaşamaktan) başka (bir şey) değildir.
Kıyamet gününde de, onlar, azabın en çetinine itileceklerdir.
Allah, ne yaparsanız, (hiç birinden) gafil değildir.
Onlar, Âhirete bedel, dünya hayatını satın almış kimselerdir.
Bundan dolayı, kendilerinden azab kaldırılıp hafifletilmeyecek, onlara, yardım da edilmeyecektir.
And olsun ki: Musa´ya o Kitabı verdik.
Ondan (Musa´dan) sonra da birbiri ardınca, (aynı Şeriatla memur) Peygamberler gönderdik.
Meryem oğlu İsa´ya da, beyyineler (gayet açık burhanlar, mucizeler) verdik ve onu, Rûhülkudüsle de, destekledik.
Demek size ne vakit bir Peygamber, gönüllerinizin hoşlanmadığı bir şey getirirse, kibirlenmek isteyeceksiniz de, kiminiz, yalanlayacak, kiminiz de, öldüreceksiniz öyle m/?
And olsun ki: sen, onları(lsrail oğllarını), insanlardan (hattâ) müşrik olanlardan zi­yâde hayata düşkün bulacaksın!
Onlardan, her biri arzu eder ki, (kendisine) bin yıl ömür verilsin. Halbuki, onun çok yaşatılması, kendisini, azabdan uzaklaştırıcı değildir. Allah, onları, ne işlerse, hakkıyla görücüdür

Mûsâ Aleyhisselâm´ın Yüce Allâh´dan Bazı Soruları Ve Dilekleri:
Mûsâ Aleyhisselâm, bir gün;
"Ey Rab! Kullarının, Sana, sevgilisi, hangisidir?" diye sordu.
Yüce Allah:
"Onların, beni, en çok zikredenidir!" buyurdu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Yâ Rab! Kullarının en zengini, hangisidir?" diye sordu.
Yüce Allah:
"Kendisine verdiğim şeye, en razı olanıdır!" buyurdu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ey Rab! Kullarının en iyi hüküm vereni, hangisidir?" diye sordu. Yüce Allah:
"insanlar hakkında, kendisi için hüküm verdiği gibi, hüküm verendir" buyurdu. Mûsâ Aleyhisselâm:
"Yâ Rab! Kullarının, Sana karşı en haşyetlisi hangisidir?" diye sordu. Yüce Allah:
"Onların, beni, en iyi bilenidir!" buyurdu.
"ilâhî! Ben, Sana nasıl şükredeyim ki: Bana, ihsan buyurduğun nimetlerinden en küçük bir nimete bile bütün amellerim denk gelmez!" dedi. Yüce Allah:
"Ey Mûsâ! işte, sen, şimdi, bana şükrettin!" buyurdu. Mûsâ Aleyhisselâm
"Ey Rabb´im! İyiliği, emir, kötülükten nehy ve Allah´a imân eden hayırlı bir Ü´m-met´in, insanlar için, ortaya çıkarılacağını, Tevratta yazılı buldum.
Onları, benim ümmetim yap! dedi. Yüce Allah:
"Onlar, Ahmed (Aleyhisselâm)ın Ümmeti´dir." buyurdu.
"Ey Rabb´im! Sonradan geldikleri halde, kendilerinden önceki Ümmetleri, Kıyamet gününde geçen bir Ümmeti, Tevratta yazılı buldum. Onları, benim ümmetim yap!" dedi. Yüce Allah:
"Onlar, Ahmed´in (Muhammed´in) Ümmetidir!" buyurdu. Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ey Rabb´im! Kendilerinden öncekiler, Kitaplarını ezberlemeyip yüzünden okurlar­ken, indileri (İlim ve hikmetin aslı olan kitapları) kalblerinde (ezberlerinde) bulunan bir Ümmet´i, Tevratta yazılı buldum.
Onları, benim Ümmetim yap!" dedi.
Yüce Allah:
"Onlar, Ahmed´in Ümmetidir!" buyurdu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ey Rabb´im? Önceki ve sonraki Kitaba inanan ve dalâlet başları ile savaşan ve hattâ yalancı kör (Deccal) ile de, savaşan bir Ümmeti, Tevratta yazılı buldum. Onları, benim Ümmetim yap!" dedi. Yüce Allah:
"Onlar, Ahmed´in (Muhammed´in) Ümmetidir!" buyurdu. Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ey Rabb´im! Kendilerinden öncekilerin kabul olunan sadaka ve kurbanları, Yüce Allah´ın gönderdiği bir ateşle yakıla gelir, kabul olunmadığı zaman yakılmazken, kur­ban ve sadakalarını, kendileri yiyen bir Ümmeti, Tevratta yazılı buldum.
Onları, benim Ümmetim yap!" dedi.
Yüce Allah:
"Onlar, Ahmed´in Ümmetidir!" buyurdu.
Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ey Rabb´im! Ben, Tevratta yazılı bir Ümmet buldum ki: Onlardan birisi, bir kötü­lük yapmağa niyetlerinse, kendisine, bundan dolayı günah yazılmaz. O kötülüğü iş­lerse, bir günah yazılır.
Onlardan birisi, bir iyilik yapmağa niyetlenir de, onu, yapmazsa, kendisine, bir Ha-sene (sevap) yazılır.
Eğer, o iyiliği yaparsa, kendisine, on sevap yazılır ve bu sevap yediyüz misline kadar katlanır.
Onları, benim Ümmetim yap!" dedi. Yüce Allah:
"Onlar, Ahmed´in Ümmetidir!" buyurdu. Mûsâ Aleyhisselâm:
"Ey Rabb´im! Ben, Tevratta yazılı bir Ümmet buldum ki: onlar, dilekte bulunurlar, kendilerinin dilekleri kabul olunur.
Onları, benim Ümmetim yap!" dedi.
Yüce Allah:
"Onlar, Ahmed´in Ümmetidir?!" buyurdu.

Kur´ân-ı Kerim Ve Diğer Kitaplara Göre Muhammed Aleyhisselâm Ve Eshâbının Sıfatları Ve Yahudilerin İnkârlarının Sebebi:
"Muhammed, Allah´ın Resulüdür.
Onunla birlikte olanlar, kâfirlere karşı çok çetin, kendi aralarında ise, çok merha­metlidirler.
Onların, rükû ve secde ederek Allâh´dan, lütuf ve rızasını istediklerini görürsün.
Yüzlerinde, secdelerin eserinden dolayı nûrânflik vardır.
Bu, onların, Tevrattaki vasıflarıdır.
İncil´deki vasıfları da: bir ekin gibidir ki, filizini, çıkarmış. Derken, onu, kuvvetlendir­miş, kalınlaşmış, sapları üzerine bir düzeye dizilmiştir. Öyle ki, ekincilerin hoşuna gi­der.
Bu (teşbih), onlarla, kâfirleri öfkelendirmek içindir.
Allah, onlardan, iman edip iyi amel işleyenlere bir mağfiret ve büyük bir ecir va´d buyurmuştur
"Onlar, yanlarındaki Tevrat ve İncil´de yazılı bulacakları o Ümmî Nebi olan Resule tâbi´ olanlardır.
O, kendilerine, iyiliği emir, onları, kötülükten nehy ediyor, onlara, (nefislerine ha­ram kıldıkları) temiz şeyleri helal, (helâl kıldıkları) murdar şeyleri de, üzerlerine ha­ram kılıyor, onlardan, ağır yüklerini, sıtlarında olan zincirleri indiriyordun
İşte, ona, iman edenler, ona tazimde bulunanlar, ona yardım edenler ve onunla birlikte indirilen Nûr´a tâbi´ olanlardır ki, onlar, selâmete erenlerin ta kendisidirler.
"Kendilerine kitap verdiklerimiz, onu, öz oğulları gibi tanırlar.
Böyle iken, içlerinden bir kısmı, gerçeği, bile bile gizlerler.
Ata b. Yesar´dan rivayet edildiğine göre: Peygamberimiz Muhammed Aleyhisselâ-mın Tevrattaki sıfatlarından sorulunca, Eshab-ı kiramdan Abdullah b. Amr b. Âs de­miştir ki:
"Evet! Vallahi, Kur´andaki:
Ey Peygamber! Şüphe yok ki Biz, seni, Şâhid, Müjdeci, Uyarıcı, olarak gönder-dik." ayetindeki bazı vasıtalar ile Tevrat´ta da tavsif uyurmuştur.
Şöyle ki: "Ey peygamber! Biz, seni, Şahit, Müjdeci, Uyarıcı, Ümmiler için Koruyu­cu olmak üzere gönderdik.
Sen, benim Kulum´sun, Peygamberimsin.
Ben, sana, Mütevekkil ismini verdim.
O, ne kötü huyludur, ne katı kalblidir, ne de, çarşılarda, pazarlarda, bağırır, çağırır.
O, kötülüğü, kötülükle de, karşılamaz, fakat, af eder ve bağışlar.
Doğru yoldan sapan milleti, Lâ ilahe illallah = Allâh´dan başka ilâh yoktur! diyerek doğrultmadıkca, kör gözleri, sağır kulakları, kapalı gönülleri açmadıkça, Allah onun ruhunu almayacaktır."
Ata b. Yesar; Yahûdî Bilginlerinden iken, Müslüman olan Abdullah b. Selâm´ın da, bunu, aynen tekrarladığını ve yine, Yahûdî Bilginlerinden iken Müslüman olan Kâ´b´ul´ahbar´ın da, Abdullah b. Selâm´ın söylediklerinin aynını söylerken işittiğini, Ebû Vâkıdülleysî´nin, kendisine haber verdiğini, aynı zamanda:
"Onun, doğum yeri Mekke, hicret yurdu Taybe (Medine) olacak, kendisi, Şam ül­kesine hükmedecektir.
Onun Ümmeti de, bollukta, ve darlıkta, her yerde Allah´a hamd ederler, her yük­sek yerde Tekbir getirirler.
Güneşin seyrini izleyip vakitleri gelince, nerede olursa olsun, namazlarını kılarlar. Bellerine fota bağlarlar. Kollarını, yıkarlar (Abdest alırlar)
Ezanlarının sesleri, geceleyin, gök boşluğunda arı uğultusu gibi uğuldar" dediğini açıklamıştır.
Abdullah b. Abbas da, Kâ´b´a:
"Tevrat´ta, Resûlullâh Aleyhisselâmın na´t´ini, nasıl buldun?" diye sorduğu zaman, Kâ´b:
"Tevrat´ta, onun na´ti:
Muhammed b. Abdullah, Mekke´de doğacak, Tâbe´ye (Medine´ye) hicret edecek, Şam´a hâkim olacaktır.
Kendisi, ne kötü söz söyler, ne de, çarşılarda, bağırır, çağırır.
Kötülüğü, kötülükle karşılamaz, fakat, af eder, bağışlar.
Onun Ümmeti de, bollukta, darlıkta, her yerde, Allah´a hamd ederler, Tekbir geti­rirler, kollarını, yıkar (Abdest alır)lar.
Bellerine, fota bağlarlar.
Savaşta saf oldukları gibi, namazlarında saf olurlar.
Mescidlerinde, arı uğultusu gibi uğuldarlar.
Ezanların sesleri, gök boşluğunda duyulur." diye yazılı bulduk... demiştik´
Geleceği müjdelenen üç Peygamberden birincisi Yahya Aleyhisselâmın, ikincisi, Mesîh diye anılan isâ Aleyhisselâmın gelmesiyle gerçekleşmiş bulunuyor Müjde-lenenlerden üçüncüsü olan ve kendisinden, sâdece (O peygamber) diye bahsolu-nan son Peygamberin gelmesi ise, isâ Aleyhisselâmdan sonra beklenip duru­yordu.
Nitekim, putperest Medineli Evs ve Hazrec kabilelerinin, ne zaman, Medineli Yahudilerle araları açılsa, Yahudiler, onlara:
"Bir Peygamber, hemen gönderilmek, gelmek üzeredir.
Onun geleceği zamanın gölgesi düştü.
O Peygamber gelince, biz, ona tâbi olacak, irem ve Âd kavimleri gibi sizi öldürüp kökünüzü kazıyacağız!" demekte Râhib Bahîrânın da, dediği gibi, Yahûdîler, gelmesini bekledikleri son Peygamberin, israil oğullarından olmasını arzu etmekte idiler.
Muhammed Aleyhisselâm, ise, İsmail Aleyhisselâmın soyundan gelen Araplardan olduğu için, Medineli Yahûdîler, ona, kıskançlıklarından dolayı iman etmemekte ve karşı koymakta direndiler.
Hz. Safiyye´nin bildirdiğine göre:
Muhammed Aleyhisselâmın Medine´ye hicreti sırasında, Kubâ köyüne geldiği işitilinçe, Hz. Safiyye´nin Benî Nadîr Yahudîlerinden olan babası Huyey b. Ahtab ile Am­cası Ebû Yâsir b. Ahtab, hemen Kubâ köyüne gitmişler, güneş batarken de, çok bit­kin ve üzgün bir halde eve dönmüşlerdi.
Ebû Yâsir, Huyey b. Ahtab´a:
"Bu, geleceği beklenilen O Peygamber midir?" diye sorduğu zaman, Huyey b. Ah­tab:
"Evet! Vallahi, O´dur!" demiş:
Ebû Yâsir:
"Bunun, O, olduğunu, iyice anladın, tesbit ettin mi?" diye sormuş:
"Huyey b. Ahtab:
"Evet!" demiş.
Ebû Yâsir: "O halde, Ona karşı, kalbinde ne var?" diye sormuş.
Huyey b. Ahtab;
Vallahi, sağ oldukça, Ona karşı dâima düşmanlık besleyip duracağım! demiş ve dediğini de, yapmıştır.
Kur´ân-ı Kerim´de bu hususta şöyle buyrulur:
"Vaktâ ki, onlara, Allah katından, yanlarındakini tasdik edici ve doğrultucu bir Ki-tab geldi ki, daha önce, kâfirlere karşı, Allâh´dan böyle bir fetih ve yardım istiyorlardı.
Fakat, o tanıdıkları, kendilerine gelince, onu, inkâr ettiler.
Artık, Allah´ın laneti, o kâfirlerin üzerinedir.,
Ahdi-i Kadîm´de ise, bu hususta şöyle denir:
"Onlar için, kadeşleri arasından senin gibi bir Peygamber çıkaracağım ve sözle­rimi onun ağzına koyacağım ve onlara emredeceğim her şeyi onlara söyleyecek!
"Ben de, kavimden olmayanlarla, onları, kıskandıracağım!
Akılsızf bir milletle onları öfkelendireceğim!"

Musa Aleyhisseyâmın Vefatı:
Mûsâ Aleyhisselâm; kardeşi Harun Aleyhisseiâmın vefatından sonra üç yıl daha yaşadı.
israil oğullarının, üzerlerine kaldırılan Tûr dağıyla korkutularak Tevrat hükümlerine göre amel edecekleri hakkında, kendilerinden kesin söz alındıktan kırk gece
veya kırk gün´ sonra, Mûsâ Aieyhisselâmı hiç kimse göremedi.´
Rivayete göre: Mûsâ Aleyhisselâm bir gün, bazı işlerini görmek üzere, gölgelikten çıkıp gitmişti.
Allah´ın yaratıklarından hiç kimse, onun, nereye, gittiğini, bilmiyordu. Mûsâ Aleyhisselâm; Meleklerden, kabir kazan bir topluluğa rastladı. Onların, Melek olduklarını anlayınca, yanlarına vardı. Üzerlerine, dikildi. Meleklerin; o güne kadar iç yeşilliğinde ve güzelliğinde ondan daha güzeli ve benzeri görülmeyen bir kabir kazdıklarını görünce "Ey Allah´ın Melekleri! Bu kabri, kimin için kazıyorsunuz?" diye sordu. Melekler: "Bu kabri, Rabb´ine karşı, çok iyi davranıştı olan kul için, kazıyoruz!" dediler. Mûsâ Aleyhisselâm: "Ben, bu güne kadar, Allah tarafından, o kula bahşedilen üstün makam ve kabrin, bir benzerini görmedim!" dedi. Melekler:
"Öyle ise, in de, onun içinde yanının üzerine, yat ve Rabb´ine yönel!
Sonra da, şimdiye kadar almadığım rahat nefes gibi, nefes al!" dediler.
Mûsâ Aleyhisselâm, hemen kabrin içine inip yanının üzerine yattı ve Rabb´ine, yö­neldi.
Sonra, nefes almağa başlayınca, Yüce Allah, onun ruhunu kabzetti.
Bundan sonra, Melekler, kabrinin üzerine toprak çektiler.
Allah´ın hâlis kulu Mûsâ Aleyhisselâm, dünyada, dünyadan yüz çevirmiş olarak ve Allah katında olanı umarak yaşamıştı.
Mûsâ Aleyhisselâm, vefat ettiği zaman, yüz yirmi yaşında idi.
"Musa´ya da, Harun´a da, selâm!"´
Eshab´dan bazılarının, İsrâ ve Mîrac hakkındaki rivayetlerine göre:
Peygamberimiz Muhammed Aleyhisselâm;
"Yürütüldüğüm gece, Mûsâ Aleyhisselâma, rastlamıştım ki, o, ayağa kalkmış, kab­rinde namaz kılıyordu.
Vallahi, ben orada olsam, kendisinin, yol kenarındaki kırmızı kum tepesinin ya­nında bulunan kabrini size gösterirdim!" buyurmuştur.

Mûsâ Aleyhisselâma İndirilmiş Olan Kitab Ve Sahifeler:
Yüce Allah tarafından Peygamberlere indirilen yüz dört kitaptan dördü büyük ki­tap olup bu dört büyük kitaptan:
Tevrat, Musa Aleyhisselâma, Zebur, Dâvûd Aleyhisselâma, incil, İsâ Aleyhisselâ-ma, Furkan (Kur´ân-ı Kerim), Muhammed Aleyhisselâma indirilmiştir.
Tevrat´tan sonra Zebur, Zebur´dan sonra da incil indirilmiştir.
Mûsâ Aleyhisselâma, Tevrat´tan önce de, on sahife indirilmişti.
EbûZerr´H´Gıfârîderki:
"Yâ Resûlallâh! Musa´nın Sahifelerinde neler vardı?" diye sordum.
Hepsi, ibret idi. Şöyle ki:
"Ölüme yakînen inanmış bulunan kimsenin, nasıl olup da, sevinebildiğine şaşılır!
Ateşe (Cehenneme), yakînen inanmış bulunan kimsenin, nasıl olup da, gülebildiğine şaşılır!
Dünyayı ve onun, üzerindekileri hep değiştirip durduğunu gören kimsenin, nasıl olup da, onun üzerinde sükûnet ve rahatlık bulabildiğine şaşılır!
Kadere yakînen inanmış bulunan kimsenin nasıl olup da, tasalandığına şaşılır!
Yarın hesaba çekileceğine yakînen inanmış bulunan kimsenin nasıl olup da, amel et­mediğine şaşılır!" buyurdu.
Yâ Resûlallâh! İbrahim ve Musa´nın Sahifelerinde bulunan şeylerden, Yüce Al­lah´ın Sana indirdiği bir şey var mıdır? diye sordum.
Ey Ebûzer! Okusan a!
"Hakikaten,iyi temizlenen ve Rabb´inin ismini zikredip de, namaz kılan kimse, um­duğuna ermiştir.
Belki, siz, dünya hayatını, Âhiretten üstün tutarsınız. Halbuki, Âhiret, daha hayırlı, daha süreklidir. Hiç şüphesiz, bunlar, önceki Sahifelerde, İbrahim ve Musa´nın Sahife­lerinde de, vardır." buyurdu."

Muhammed Aleyhisselâmın Mîrac Gecesinde Mûsâ Aleyhisselâmla Karşılaşıp Selamlaşması:
Peygamberimiz Muhammed Aleyhisselâm; Mîrac gecesinde Cebrail Aleyhiselâmla birlikte altıncı kat göğe yükseldiler.
Cebrail Aleyhisselâm, göğün kapısını çaldı.
"Sen, kimsin?" denildi.
Cebrail Aleyhisselâm:
"Cebrail´im!" dedi.
"Yanında kim var?" diye soruldu.
Cebrail Aleyhisselâm:
"Muhammed (Aleyhisselâm) var!" dedi.
"O (Mîrac için), gönderildi mi?" diye soruldu.
Cebrail Aleyhisselâm:
"Gönderildi!" dedi.
Göğün kapısı açılınca, orada, Mûsâ Aleyhisselâmla karşılaştılar.
Peygamberimiz Muhammed Aleyhisselâm:
"Ey Cebrail! Kim bu?" diye sordu.
Cebrail Aleyhisselâm:
"Bu kardeşin Mûsâ b. İmran´dır Selâm ver ona!" dedi.
Peygamberimiz Muhammed Aleyhisselâm, selâm verdi.
O da, Peygamberimizin selâmına mukabele ettikten sonra, Peygamberimiz Aleyhis-selâma:
"Hoş geldin! Safa geldin! Salih kardeş! Salih Peygamber! ´ Ümmî Peygamber!" dedive ağladı.
"Sen, ne için ağladın?" diye sorulunca: "Ey Rabb´im! Benden sonra göndermiş oldu­ğun bu Olgun Genc´in Ümmeti, Cennet´e, benim Ümmetim girmeden önce, girecek. Onlar, benim Ümmetimden daha çok, daha üstün olacak!?" dedi.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------
Kaynak : Peygamberler Tarihi - Asım KÖKSAL
Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 H.z MUSA aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »



وَاذْكُرْ فِى الْكِتَابِ مُوسٰى اِنَّهُ كَانَ مُخْلَصًا وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا
Resim---Vezkur fil kitabi musa, innehu kane muhlesav ve kane rasulen nebiyya.:Kur'ân'da Musa'yı da an; Şüphesiz ki o, ihlaslı bir kuldu ve gönderilmiş bir peygamberdi.''
(MERYEM suresi 51. ayet) (Resmi: 19/İniş:44/Alfabetik:63)

وَهَلْ اَتٰيكَ حَدٖيثُ مُوسٰى
Resim---''Ve hel etake hadisu musa.:(Habîbim!) Musa'nın (başından geçen hayat) hikayesi sana geldi mi?''
(TÂHÂ suresi 9. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


فَلَمَّا اَتٰيهَا نُودِىَ يَا مُوسٰى
Resim---''Felemma etaha nudiye ya musa.:Ateşe vardığı zaman şöyle çağrıldı: «Ey Musa!''
(TÂHÂ suresi 11. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


وَمَا تِلْكَ بِيَمٖينِكَ يَا مُوسٰى
Resim---''Ve ma tilke bi yeminike ya musa.:Ey Musa! Sağ elindeki nedir?»
(TÂHÂ suresi 17. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)



قَالَ اَلْقِهَا يَا مُوسٰى
Resim---''Kale elkiha ya musa.: Allah: «Ey Musa! onu (yere) bırak» dedi.''
(TÂHÂ suresi 19. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


قَالَ قَدْ اُوتٖيتَ سُؤْلَكَ يَا مُوسٰى
Resim---''Kale kad utite su'leke ya musa.:Allah buyurdu: «Ey Musa! Dilediğin (şeyler) sana verildi.»
(TÂHÂ suresi 36. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)



اِذْ تَمْشٖى اُخْتُكَ فَتَقُولُ هَلْ اَدُلُّكُمْ عَلٰى مَنْ يَكْفُلُهُ فَرَجَعْنَاكَ اِلٰى اُمِّكَ كَىْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّيْنَاكَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاكَ فُتُونًا فَلَبِثْتَ سِنٖينَ فٖى اَهْلِ مَدْيَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلٰى قَدَرٍ يَا مُوسٰى
Resim---''İz temşi uhtuke fe tekulu hel edullukum 'ala mey yekfuluh, fe raca'nake ila ummike key tekarra aynuha ve la tahzen, ve katelte nefsen fe necceynake minel ğammi ve fetennake futune, fe lebiste sinine fi ehli medyene summe ci'te ala kaderiy ya musa.:Hani kız kardeşin (Firavun'un sarayına) giderek: «Ona bakacak birini size buluvereyim mi? diyordu. Böylece seni tekrar annene verdik ki, gözü aydın olsun da kederlenmesin. Hem sen, bir adam öldürdün de seni gamdan kurtardık. Seni çeşitli musibetlerle imtihan ettik. Bu sebeple yıllarca Medyen halkı içinde kaldın. Sonra ey Musa! Belli bir çağa (peygamberlik görevini yüklenecek bir yaşa) geldin.’’
(TÂHÂ suresi 40. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


قَالَ فَمَنْ رَبُّكُمَا يَا مُوسٰى
Resim---''Kale fe mer rabbukuma ya musa. :Firavun: «Ey Musa! Sizin Rabbiniz kimdir?» dedi.’’
(TÂHÂ suresi 49. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


قَالَ اَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ اَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَا مُوسٰى
Resim---''Kale eci'tena li tuhricena min erdina bi sihrike ya musa. :(Firavun Musa'ya şöyle) dedi: «Ey Musa! Sen sihrinle bizi yerimizden çıkarmak için mi geldin bize?»
(TÂHÂ suresi 57. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


قَالَ لَهُمْ مُوسٰى وَيْلَكُمْ لَا تَفْتَرُوا عَلَى اللّٰهِ كَذِبًا فَيُسْحِتَكُمْ بِعَذَابٍ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرٰى
Resim---''Kale lehum musa veylekum la tefteru alellahi keziben fe yushitekum bi azab, ve kad habe meniftera.:Musa onlara dedi ki: «Yazıklar olsun size! Allah'a yalan uydurmayın. Sonra bir azab ile kökünüzü keser. Gerçekten (Allah'a) iftira eden hüsrana uğramıştır.»
(TÂHÂ suresi 61. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


قَالُوا يَا مُوسٰى اِمَّا اَنْ تُلْقِىَ وَاِمَّا اَنْ نَكُونَ اَوَّلَ مَنْ اَلْقٰى
Resim---''Kalu ya musa imma en tulkiye ve imma en nekune evvele men elka.:Sihirbazlar: «Ey Musa! Ya sen at, yahud ilk atan biz olalım» dediler.’’
(TÂHÂ suresi 65. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


فَاَوْجَسَ فٖى نَفْسِهٖ خٖيفَةً مُوسٰى
Resim---''Fe evcese fi nefsihi hifetem musa. :Bu yüzden Musa içinde bir korku hissetti.’’
(TÂHÂ suresi 67. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)

فَاُلْقِىَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا اٰمَنَّا بِرَبِّ هٰرُونَ وَمُوسٰى
Resim---''Fe ulkiyes seharatu succeden kalu amenna bi rabbi harune ve musa. :Sonunda bütün sihirbazlar secdeye kapandılar, «Musa ile Harun'un Rabbine iman ettik» dediler.’’
(TÂHÂ suresi 70. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)



وَلَقَدْ اَوْحَيْنَا اِلٰى مُوسٰى اَنْ اَسْرِ بِعِبَادٖى فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرٖيقًا فِى الْبَحْرِ يَبَسًا لَا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشٰى
Resim---''Ve lekad evhayna ila musa en esri bi ibadi fadrib lehum tarikan fil bahri yebesa, la tehafu derakev ve la tahşa.:Gerçekten Musa'ya şöyle vahyettik: «Kullarımla geceleyin yürü (Mısır'dan çık) de (asânı vurarak) onlara denizde kuru bir yol aç; (artık firavun tarafından) yetişilmekten korkmazsın ve (boğulmaktan) endişe de etmezsin.»
(TÂHÂ suresi 77. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


وَمَا اَعْجَلَكَ عَنْ قَوْمِكَ يَا مُوسٰى
Resim---''Ve ma a'celeke an kavmike ya musa. :«Ey Musa! Seni kavminden (ayırıp) daha çabuk (gelmeye) sevkeden nedir?» (dedik.) ‘’
(TÂHÂ suresi 83. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


فَرَجَعَ مُوسٰى اِلٰى قَوْمِهٖ غَضْبَانَ اَسِفًا قَالَ يَا قَوْمِ اَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًا اَفَطَالَ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ اَمْ اَرَدْتُمْ اَنْ يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّكُمْ فَاَخْلَفْتُمْ مَوْعِدٖی
Resim---''Fe racea musa ila kavmihi ğadbane esifa, kale ya kavmi elem yeidkum rabbukum va'den hasena, e fe tale aleykumul ahdu em eradtum ey yehille aleykum ğadabum mir rabbikum fe ahleftum mev'idi. :Hemen Musa öfkeli ve üzgün olarak kavmine döndü (onlara şöyle) dedi: «Ey kavmim! Rabbiniz size güzel bir vaad ile söz vermedi mi? Size bu süre mi çok uzun geldi, yoksa Rabbinizden size bir gazab inmesini arzu ettiniz de mi, bana olan vaadinizden caydınız?»
(TÂHÂ suresi 86. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


فَاَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هٰـذَا اِلٰهُكُمْ وَاِلٰهُ مُوسٰى فَنَسِیَ
Resim---''Fe ahrace lehum iclen cesedel lehu huvarun fe kalu haza ilahukum ve ilahu musa fe nesiy.: Nihayet Sâmirî onlara böğüren bir buzağı heykeli ortaya çıkardı. Bunun üzerine Sâmirî ve adamları: «İşte sizin de, Musa'nın da ilâhı budur, ama o unuttu» dediler. ‘’
(TÂHÂ suresi 88. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)


قَالُوا لَنْ نَبْرَحَ عَلَيْهِ عَاكِفٖينَ حَتّٰى يَرْجِعَ اِلَيْنَا مُوسٰى
Resim---''Kalu len nebreha aleyhi akifine hatta yarcia ileyna musa.:Onlar (cevap olarak şöyle) demişlerdi: «Musa bize dönüp gelinceye kadar, biz ona tapmaya elbette devam edeceğiz.»
(TÂHÂ suresi 91. ayet) (Resmi: 20/İniş:45/Alfabetik:96)
Resim
Kullanıcı avatarı
kulihvani
Site Admin
Site Admin
Mesajlar: 12868
Kayıt: 02 Eki 2006, 02:00

Re: 15 Hz MUSA aleyhis selam

Mesaj gönderen kulihvani »

Resim

Kolay ne ki ZoR ne ki!
BuZ İÇinde KoR ne ki!
BİLen BULacak elbet
BİLmeyene SoR ne ki?...


Resim


ZEVK 3771

NÂRda NûRun-ZeVkte ZoRun! Suda-Sepet ile MU-
DENİZ İKİYE AYRILsa, NEFSün VAHİDetün ÂSÂ
Kadınların Adı FARKlı! Erkeklerin AYNı AKLı!
İkİ ARAda Bir DEREde! İnsAN OLmak ZoR Hülâ!..


17.07.09 01:33
Sydşhr..

MU: Su
SÂ: Sepet (İbranice)

Hani sepete koymuştu da ANAsı SALLmıştı ya Nil'e-SU'ya MûSâsını!..
Ablasını da kıyıdan İZlemeye SALLmıştı yaa..
Firavun'un Karısı NuR Eli OLmuştu MûSâ'ya da Firavun NaR Eli Olmuştu yaa, AYNı yerde AYNı AN Ve HâLde!.. 3 Kadın 2 erkek mi Oldu ne?.. Hâlimce...
Can Bazarında!..


يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيرًا وَنِسَاء وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِي تَسَاءلُونَ بِهِ وَالأَرْحَامَ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا
Resim---Yâ eyyuhâ'n-nâsuttekû rabbekumullezî halakakum min nefsin vâhidetin ve halaka minhâ zevcehâ ve besse minhumâ ricâlen kesîran ve nisââ(nisâen), vettekûllâhellezî tesâelûne bihî ve'l-erhâm(erhâme). İnnallâhe kâne aleykum rakîbâ(rakîben) : Ey insanlar sizi tek bir nefisten yaratan, ondan eşini yaratan ve her ikisinden birçok erkek ve kadın türetip yayan Rabbinizden korkup sakının. Ve (yine) kendisiyle, birbirinizle dilekleştiğiniz ALLAH'tan ve akrabalık (bağlarını koparmak)tan sakının. Şüphesiz ALLAH, sizin üzerinizde gözeticidir.”
(Nisâ 4/1)
Resim
Kullanıcı avatarı
simurg
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 928
Kayıt: 01 Haz 2009, 02:00

Re: 15 Hz MUSA مُوسَى aleyhis selam

Mesaj gönderen simurg »

Hz. Musa Aleyhisselam'ın çok düşündüğü,
içinden çıkamadığı
ama vahiyle de açıklanmadığı için bilemediği bir sorusu varmış aklında.

"Annem beni Nil nehrine bırakırken acaba neden bir sepete koydu?
başka bir sal,sandık,yada korunaklı bir şeye koymadı,
daha emniyetli bir aracı niye tercih etmedi de,
sepet gibi dayanıksız ve vasıfsız bir eşyayı seçti"

diye düşünürmüş.

Taa ki Hızır Aleyhisselam ile olan kıssasında anlatılan olaylardan ikincisi yaşanılana kadar hep bunu düşünmüş.
O kıssada Hızır Aleyhisselam, deniz hırsızları olan gemileri çalıp el koyan eşkiyalardan korunması için,
iyi insanlar olan bir topluluğun gemisini dıştan kırıklar yapıp harap hale getirip,
ama yüzmesine de mani olmayacak şekilde zarar verince bu sorusunun cevabıda verilmiş olmuş.

Hızır Aleyhisselam,
"Eğer bu gemi sağlam olsaydı,dikkat çekip çalmaya ve göz koymaya mümkün olan bir ganimet sayılacaktı,
ama biz onu harap ettik ki, kimse onu beğenmeyecek ve benimsemek istemeyecek.
Aynı senide Allah sepete koydurdu, sepet içinde ise Allah muhafaza etti.
O güzel bir eşya olsaydı Nil kenarındaki herkes onu avlamak isteyecekti,
oysa eski bir sepeti kimse istemez." demiş

Bu misali bir mesnevi şerhi dinlediğim sırada öğrenmiştim.

Kıssa da geçen diğer iki olayında açıklaması bu şekilde yapılmıştı.
Kısaca onlarıda aynı şerhi tekrar dinleyip öyle aktarayım inşaallah.
Bir eksiklik yapmak istemiyorum çünkü.

O iki kıssada da Hz Musa Aleyhisselamın Kıpti'yi öldürmesi meselesi
ve Kayınpederi olan Hz. Şuayb Aleyhisselam'dan ücret almadan yanında çobanlık yapmış olmasına dair aklındaki sorulara
cevaplar verilmişti.

Mesela kıptiyi öldürmesi,
Hızır Aleyhisselam'ın küçük çocuğu bir tokatla öldürmesi meselesi ile cevap bulmuş.

Ve İsrailiyat şeriatında karşılığı, ücreti alınmadan hiç bir iş yapılmaması şartı olduğu halde
Hz. Musa Aleyhisselam'ın karşılıksız iş yapması meselesi,
Hızır Aleyhisselam'ın yıkık olan duvarı altındaki saklı olan hazine yetim çocuklar büyüyünceye kadar korunsun diye,
kendilerine ekmek ve su vermediği halde, o köydeki bir evin yıkılmış olan duvarını hiç ücret almadan tamir etmiş olması.

İşte merak edilmesin diye azıcık yazdım ama,
doğrusunu ve tamamını yeniden dinleyip öyle aktarayım inşaallah.

Herşeyde ibret ve bir kader okumak şeklinde benim çok ilgimi çekmişti bu şerh tarzı.
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 Hz MUSA مُوسَى aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »



وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوسٰى وَهٰرُونَ الْفُرْقَانَ وَضِيَاءً وَذِكْرًا لِلْمُتَّقٖينَ
Resim---''Ve le kad ateyna musa ve harunel furkane ve diyaev ve zikral lil muttekîn..Yemin olsun ki, Musa ve Harun'a eğriyi doğrudan ayıran kitabı, takva sahibleri için bir ışık ve öğüt olarak verdik.’’
(ENBİYÂ suresi 48. ayet) (Resmi: 21/İniş:73/Alfabetik:21)


وَأَصْحَابُ مَدْيَنَ وَكُذِّبَ مُوسَى فَأَمْلَيْتُ لِلْكَافِرِينَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكِيرِ
Resim--- ''Ve ashâbu medyen(medyene), ve kuzzibe mûsâ fe emleytu lil kâfirîne summe ehaztuhum, fe keyfe kâne nekîr(nekîri).:(43-44) İbrahim’in kavmi ile Lût’un kavmi ve Medyen halkı da (yalanlamışlardı). Mûsâ da yalanlandı ve nihayet o inkârcılara mühlet verdim, sonra da onları yakalayıverdim. Beni inkâr etmek nasılmış, (gördüler).''
(HAC suresi 44. ayet) (Resmi:22/İniş:88/Alfabetik:32)



وَاَصْحَابُ مَدْيَنَ وَكُذِّبَ مُوسٰى فَاَمْلَيْتُ لِلْكَافِرٖينَ ثُمَّ اَخَذْتُهُمْ فَكَيْفَ كَانَ نَكٖيرِ
Resim---''Ve ashabu medyen, ve kuzzibe musa fe emleytu lil kâfirine summe ehaztuhum, fe keyfe kane nekîr.: (Şuayb'ın kavmi olan) Medyen halkı da (Şûayb'ı) yalanladı. Musa da (Firavun tarafından) yalanlandı. Ben de o kâfirlere bir süre verdim. Sonra da onları yakalayıverdim. Beni tanımamak nasılmış görsünler.’’
(HAC suresi 44. ayet) (Resmi: 22/İniş:88/Alfabetik:32)



ثُمَّ اَرْسَلْنَا مُوسٰى وَاَخَاهُ هٰرُونَ بِاٰيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبٖينٍ
Resim--- ''Summe erselna musa ve ehahu harune bi ayatina ve sultanim mubîn.:Sonra birtakım âyetlerimiz ve açık bir ferman ile Musa'yı ve kardeşi Harun'u gönderdik.’’
(MÜ'MİNÛN suresi 45. ayet) (Resmi: 23/İniş:74/Alfabetik:70)


وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ
Resim--- ''Ve le kad ateyna musel kitabe leallehum yehtedûn.:Andolsun biz Musa'ya belki onlar yola gelirler diye, o kitabı da verdik.’’
(MÜ'MİNÛN suresi 49. ayet) (Resmi: 23/İniş:74/Alfabetik:70)


وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ اَخَاهُ هٰرُونَ وَزٖيرًا
Resim--- '' Ve le kad ateyna musel kitabe ve cealna meahu ehahu harune vezira.:Andolsun ki Musa'ya kitap verdik, kardeşi Harun'u da ona yardımcı yaptık.’’
(FURKÂN suresi 35. ayet) (Resmi: 25/İniş:42/Alfabetik:29)
Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 Hz MUSA مُوسَى aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »



وَاِذْ نَادٰى رَبُّكَ مُوسٰى اَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمٖينَ
Resim--- ''Ve iz nada rabbuke musa eni'til kavmez zalimîn.:Bir vakit de Rabbin, Musa'ya nida edip «Git o zalim kavme» dedi.’’
(ŞUARA suresi 10. ayet) (Resmi: 26/İniş:47/Alfabetik:94)



قَالَ لَهُمْ مُوسٰى اَلْقُوا مَا اَنْتُمْ مُلْقُونَ
Resim--- ''Kale lehum musa elku ma entum mulkûn.:Musa onlara «Atın, ne atacaksanız» dedi.’’
(ŞUARA suresi 43. ayet) (Resmi: 26/İniş:47/Alfabetik:94)



فَاَلْقٰى مُوسٰى عَصَاهُ فَاِذَا هِىَ تَلْقَفُ مَا يَاْفِكُونَ
Resim--- ''Fe elka musa asahu fe iza hiye telkafu ma ye'fikûn. : Ardından Musa asâsını attı; bir de ne görsünler, onların uydurduklarını yutuyor!’’
(ŞUARA suresi 45. ayet) (Resmi: 26/İniş:47/Alfabetik:94)



رَبِّ مُوسٰى وَهٰرُونَ
Resim--- ''Rabbi musa ve harûn. «Musa ve Harun'un Rabbine!»
(ŞUARA suresi 48. ayet) (Resmi: 26/İniş:47/Alfabetik:94)



وَاَوْحَيْنَا اِلٰى مُوسٰى اَنْ اَسْرِ بِعِبَادٖى اِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ
Resim--- ''Ve evhayna ila musa en esri bi ibadi innekum muttebeûn.:Biz, Musa'ya: «Kullarımı geceleyin yola çıkar, çünkü takip edileceksiniz» diye vahyettik.’’
(ŞUARA suresi 52. ayet) (Resmi: 26/İniş:47/Alfabetik:94)


فَلَمَّا تَرَاءَ الْجَمْعَانِ قَالَ اَصْحَابُ مُوسٰى اِنَّا لَمُدْرَكُونَ
Resim--- ''Felemma terael cem'ani kale ashabu musa inna le mudrakûn.: İki topluluk birbirini görünce, Musa'nın adamları «Eyvah, yakalandık! dediler.’’
(ŞUARA suresi 61. ayet) (Resmi: 26/İniş:47/Alfabetik:94)


فَاَوْحَيْنَا اِلٰى مُوسٰى اَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظٖيمِ
Resim--- ''Fe evhayna ila musa enidrib bi asakel bahr, fenfeleka fe kane kullu firkin ket tavdil azîm.:Bunun üzerine Musa'ya «Vur asân ile denize» diye vahyettik; vurunca bir infilak etti, her bölük koca bir dağ gibi oluverdi,’’
(ŞUARA suresi 63. ayet) (Resmi: 26/İniş:47/Alfabetik:94)


وَاَنْجَيْنَا مُوسٰى وَمَنْ مَعَهُ اَجْمَعٖينَ
Resim--- ''Ve enceyna musa ve mem meahu ecmeîn.:Musa ve beraberindekilerin hepsini kurtardık,’’
(ŞUARA suresi 65. ayet) (Resmi: 26/İniş:47/Alfabetik:94)




اِذْ قَالَ مُوسٰى لِاَهْلِهٖ اِنّٖى اٰنَسْتُ نَارًا سَاٰتٖيكُمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ اَوْ اٰتٖيكُمْ بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ
Resim--- '' İz kale musa li ehlihi inni anestu nara, seatikum minha bi haberin ev atikum bi şihabin kabesil leallekum tastalûn.:Hani Musa, ailesine şöyle demişti: «Gerçekten ben bir ateş gördüm, (gidip) size oradan bir haber getireceğim yahut bir kor ateş getireyim, umarım ki ısınırsınız.»
(NEML suresi 7. ayet) (Resmi: 27/İniş:48/Alfabetik:81)


يَا مُوسٰى اِنَّهُ اَنَا اللّٰهُ الْعَزٖيزُ الْحَكٖيمُ
Resim--- ''Ya musa innehu enellahul azizul hakîm.:«Ey Musa! İyi bil ki, ben, mutlak galip ve hikmet sahibi olan Allah'ım!»
(NEML suresi 9. ayet) (Resmi: 27/İniş:48/Alfabetik:81)


وَاَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَاٰهَا تَهْتَزُّ كَاَنَّهَا جَانٌّ وَلّٰى مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسٰى لَا تَخَفْ اِنّٖى لَا يَخَافُ لَدَیَّ الْمُرْسَلُونَ
Resim--- ''Ve elki asak, felemma raaha tehtezzu ke enneha cannuv vella mudbirav ve lem yuakkib, ya musa la tehaf, inni la yehafu ledeyyel murselûn. «Asânı at!» (Asâyı atıp) onu yılan gibi deprenir görünce dönüp arkasına bakmadan kaçtı. (Dedik ki): «Ey Musa korkma! Çünkü benim huzurumda peygamberler korkmaz.»
(NEML suresi 10. ayet) (Resmi: 27/İniş:48/Alfabetik:81)
Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 Hz MUSA مُوسَى aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »



نَتْلُوا عَلَيْكَ مِنْ نَبَاِ مُوسٰى وَفِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
Resim--- ''Netlu aleyke min nebei musa ve fir'avne bil hakki li kavmiy yu'minûn.:İman edecek bir kavim için Musa ile Firavun'un haberlerinden bir kısmını sana dosdoğru okuyacağız. ''
(KASAS suresi 3. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)


وَاَوْحَيْنَا اِلٰى اُمِّ مُوسٰى اَنْ اَرْضِعٖيهِ فَاِذَا خِفْتِ عَلَيْهِ فَاَلْقٖيهِ فِى الْيَمِّ وَلَا تَخَافٖى وَلَا تَحْزَنٖى اِنَّا رَادُّوهُ اِلَيْكِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلٖينَ
Resim--- ''Ve evhayna ila ummi musa en erdiih, fe iza hifti aleyhi fe elkihi fil yemmi ve la tehafi ve la tahzeni, inna radduhu ileyki ve cailuhu minel murselîn.:O esnada Musa'nın anasına «Onu emzir, kendisine zarar geleceğinden kaygılandığında onu denize (Nil nehrine) bırakıver, hiç korkup kaygılanma, çünkü biz onu tekrar sana vereceğiz ve onu peygamberlerden biri yapacağız» diye bildirdik.''
(KASAS suresi 7. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)

وَاَصْبَحَ فُؤٰادُ اُمِّ مُوسٰى فَارِغًا اِنْ كَادَتْ لَتُبْدٖى بِهٖ لَوْلَا اَنْ رَبَطْنَا عَلٰى قَلْبِهَا لِتَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنٖينَ
Resim--- ''Ve asbeha fuadu ummi musa fariğa, in kadet le tubdi bihi levla er rabatna ala kalbiha li tekune minel mu'minîn.: Musa'nın anasının yüreği (tasadan) bomboş kalıverdi. Eğer biz, (vaadimize) inananlardan olması için onun kalbini pekiştirmemiş olsaydık, neredeyse işi meydana çıkaracaktı.''
(KASAS suresi 10. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)


وَدَخَلَ الْمَدٖينَةَ عَلٰى حٖينِ غَفْلَةٍ مِنْ اَهْلِهَا فَوَجَدَ فٖيهَا رَجُلَيْنِ يَقْتَتِلَانِ هٰـذَا مِنْ شٖيعَتِهٖ وَهٰذَا مِنْ عَدُوِّهٖ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذٖى مِنْ شٖيعَتِهٖ عَلَى الَّذٖى مِنْ عَدُوِّهٖ فَوَكَزَهُ مُوسٰى فَقَضٰى عَلَيْهِ قَالَ هٰـذَا مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ اِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبٖينٌ
Resim--- ''Ve dehalel medinete ala hîni ğafletim min ehliha fe vecede fiha raculeyni yaktetilani haza min şiatihi ve haza min aduvvih, festeğasehullezi min şiatihi alellezi min aduvvihi fe vekezehu musa fe kada aleyhi kale haza min ameliş şeytan, innehu aduvvum mudillum mubîn.:Musa, halkının habersiz olduğu bir sırada şehre girdi. Orada, biri kendi tarafından diğeri düşman tarafından olan iki adamı birbirleriyle döğüşür buldu. Kendi tarafı olan, düşmana karşı ondan yardım diledi. Musa da ötekine bir yumruk indirip onun ölümüne sebep oldu. «Bu, şeytan işidir. O, gerçekten saptırıcı, apaçık bir düşmandır» dedi.''
(KASAS suresi 15. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)


فَاَصْبَحَ فِى الْمَدٖينَةِ خَائِفًا يَتَرَقَّبُ فَاِذَا الَّذِى اسْتَنْصَرَهُ بِالْاَمْسِ يَسْتَصْرِخُهُ قَالَ لَهُ مُوسٰى اِنَّكَ لَغَوِىٌّ مُبٖينٌ
Resim--- ''Fe asbeha fil medineti haifey yeterakkabu fe izellezistensarahu bil emsi yestasrihuh, kale lehu musa inneke le ğaviyyum mubîn.:Şehirde korku içinde, (etrafı) gözetleyerek sabahladı. Bir de ne görsün, dün kendisinden yardım isteyen kimse feryad ederek yine ondan imdat istiyor. Musa ona dedi ki: «Doğrusu sen, besbelli bir azgınsın!»
(KASAS suresi 18. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)



فَلَمَّا اَنْ اَرَادَ اَنْ يَبْطِشَ بِالَّذٖى هُوَ عَدُوٌّ لَهُمَا قَالَ يَا مُوسٰى اَتُرٖيدُ اَنْ تَقْتُلَنٖى كَمَا قَتَلْتَ نَفْسًا بِالْاَمْسِ اِنْ تُرٖيدُ اِلَّا اَنْ تَكُونَ جَبَّارًا فِى الْاَرْضِ وَمَا تُرٖيدُ اَنْ تَكُونَ مِنَ الْمُصْلِحٖينَ
Resim--- '' Fe lemma en erade ey yebtişe billezi huve aduvvul lehuma kale ya musa e turidu en taktuleni kema katelte nefsem bil emsi in turidu illa en tekune cebbaran fil erdi ve ma turidu en tekune minel muslihîn. :Musa, ikisinin de düşmanı olan adamı yakalamak isteyince, o adam dedi ki: «Ey Musa! Dün bir cana kıydığın gibi, bana da mı kıymak istiyorsun? Demek arabuluculardan olmak istemiyor da, bu yerde ille yaman bir zorba olmayı arzuluyorsun sen!»
(KASAS suresi 19. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)



وَجَاءَ رَجُلٌ مِنْ اَقْصَا الْمَدٖينَةِ يَسْعٰى قَالَ يَا مُوسٰى اِنَّ الْمَلَاَ يَاْتَمِرُونَ بِكَ لِيَقْتُلُوكَ فَاخْرُجْ اِنّٖى لَكَ مِنَ النَّاصِحٖينَ
Resim--- ''Ve cae raculum min aksal medineti yes'a, kale ya musa innel melee ye'temirune bike li yaktuluke fahruc inni leke minen nasihîn. : Şehrin öbür ucundan bir adam geldi ve dedi ki: «Ey Musa! İleri gelenler seni öldürmek için hakkında müzakere ediyorlar. Derhal (buradan) çık! İnan ki ben senin iyiliğini isteyenlerdenim.»
(KASAS suresi 20. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)


فَلَمَّا قَضٰى مُوسَى لْاَجَلَ وَسَارَ بِاَهْلِهٖ اٰنَسَ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ نَارًا قَالَ لِاَهْلِهِ امْكُثُوا اِنّٖى اٰنَسْتُ نَارًا لَعَلّٖى اٰتٖيكُمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ اَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ
Resim---''Felemma kada musel ecele ve sara bi ehlihi anese min canibit turi nara, kale li ehlihimkusu inni anestu naral lealli atikum minha bi haberin ev cezvetim minen nari leallekum testalûn.:Artık Musa süreyi doldurup ailesiyle yola çıkınca, Tûr tarafından bir ateş gördü. Ailesine: «Siz (burada) bekleyin; ben bir ateş gördüm, belki oradan size bir haber, yahut ısınmanız için o ateşten bir parça getiririm» dedi.’’
(KASAS suresi 29. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)



فَلَمَّا اَتٰیهَا نُودِىَ مِنْ شَاطِئِ الْوَادِ الْاَيْمَنِ فِى الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ اَنْ يَا مُوسٰى اِنّٖى اَنَا اللّٰهُ رَبُّ الْعَالَمٖينَ
Resim---''Felemma etaha nudiye min şatiil vadil eymeni fil buk'atil mubaraketi mineş şecerati ey ya musa inni enellahu rabbul âlemîn.:Oraya gelince, o mübarek yerdeki vâdinin sağ kıyısından, (oradaki) ağaç tarafından kendisine şöyle seslenildi: «Ey Musa! Bil ki ben, bütün âlemlerin Rabbi olan Allah'ım.»
(KASAS suresi 30. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)


وَاَنْ اَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَاٰهَا تَهْتَزُّ كَاَنَّهَا جَانٌّ وَلّٰى مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسٰى اَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ اِنَّكَ مِنَ الْاٰمِنٖينَ
Resim---''Ve en elki asak, felemma raaha tehtezzu keenneha cannuv vella mudbirav ve lem yuakkib, ya musa akbil ve la tehaf, inneke minel aminîn. :Ve «Asânı at!» denildi. Musa (attığı) asâyı yılan gibi debrenir görünce, dönüp arkasına bakmadan kaçtı. «Ey Musa! Beri gel, korkma. Çünkü sen emniyette olanlardansın.» (buyuruldu.)
(KASAS suresi 31. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)


فَلَمَّا جَاءَهُمْ مُوسٰى بِاٰيَاتِنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هٰـذَا اِلَّا سِحْرٌ مُفْتَرًى وَمَا سَمِعْنَا بِهٰذَا فٖى اٰبَائِنَا الْاَوَّلٖينَ
Resim---''Felemma caehum musa bi ayatina beyyinatin kalu ma haza illa sihrum mufterav ve ma semi'na bihaza fi abainel evvelîn.:Musa onlara apaçık âyetlerimizi getirince, «Bu, olsa olsa uydurulmuş bir sihirdir. Biz önceki atalarımızdan böylesini işitmemiştik» dediler.’’
(KASAS suresi 36. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)


وَقَالَ مُوسٰى رَبّٖى اَعْلَمُ بِمَنْ جَاءَ بِالْهُدٰى مِنْ عِنْدِهٖ وَمَنْ تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ اِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ
Resim---''Ve kale musa rabbi a'lemu bi men cae bil huda min indihi ve men tekunu lehu akibetud dar, innehu la yuflihuz zalimûn.:Musa şöyle dedi: «Rabbim, kendi katından kimin hidayet rehberi getirdiğini ve hayırlı akibetin kime nasip olacağını en iyi bilendir. Muhakkak ki zalimler, kurtuluşa eremezler.»
(KASAS suresi 37. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)


وَقَالَ فِرْعَوْنُ يَا اَيُّهَا الْمَلَاُ مَا عَلِمْتُ لَكُمْ مِنْ اِلٰهٍ غَيْرٖى فَاَوْقِدْ لٖى يَا هَامَانُ عَلَى الطّٖينِ فَاجْعَلْ لٖى صَرْحًا لَعَلّٖى اَطَّلِعُ اِلٰى اِلٰهِ مُوسٰى وَاِنّٖى لَاَظُنُّهُ مِنَ الْكَاذِبٖينَ
Resim---''Ve kale fir'avnu ya eyyuhel meleu ma alimtu lekum min ilahin ğayri, Fe evkid li ya hamanu alet tîni fec'al li sarhal lealli ettaliu ila ilahi musa ve inni le ezunnuhu minel kazibîn.: Firavun: «Ey ileri gelenler! Sizin için benden başka bir ilâh tanımıyorum. Ey Hâmân, haydi benim için çamur üzerine ateş yak (ve tuğla imal et), bana bir kule yap ki, Musa'nın ilâhına çıkayım; ama sanıyorum, o mutlaka yalan söyleyenlerdendir.» dedi.’’
(KASAS suresi 38. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)


وَلَقَدْ اٰتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِ مَا اَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الْاُولٰى بَصَائِرَ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ
Resim---''Ve le kad ateyna musel kitabe mim ba'di ma ehleknel kurunel ula besaira lin nasi ve hudev ve rahmetel leallehum yetezekkerûn.: Andolsun ki biz, ilk nesilleri yok ettikten sonra Musa'ya olur ki düşünür, öğüt alırlar diye, insanlar için apaçık deliller, hidayet rehberi ve rahmet olarak o Kitab'ı (Tevrat'ı) vermişizdir.’’
(KASAS suresi 43. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)



وَمَا كُنْتَ بِجَانِبِ الْغَرْبِىِّ اِذْ قَضَيْنَا اِلٰى مُوسَى الْاَمْرَ وَمَا كُنْتَ مِنَ الشَّاهِدٖينَ
Resim---''Ve ma kunte bi canibil ğarbiyyi iz kadayna ila musel emra ve ma kunte mineş şahidîn.: (Resulüm!) Musa'ya emrimizi vahyettiğimiz sırada sen batı yönünde bulunmuyordun ve (o hadiseyi) görenlerden değildin.’’
(KASAS suresi 44. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)



فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا لَوْلَا اُوتِىَ مِثْلَ مَا اُوتِىَ مُوسٰى اَوَلَمْ يَكْفُرُوا بِمَا اُوتِىَ مُوسٰى مِنْ قَبْلُ قَالُوا سِحْرَانِ تَظَاهَرَا وَقَالُوا اِنَّا بِكُلٍّ كَافِرُونَResim---''Felemma caehumul hakku min indina kalu levla utiye misle ma utiye musa, e ve lem yekfuru bima utiye musa min kabl,kalu sihrani tezahera, ve kalu inna bi kullin kâfirûn.:Fakat onlara tarafımızdan o hak (peygamber) gelince, «Musa'ya verilen (mucizeler) gibi ona da verilmeli değil miydi?» dediler. Peki daha önce Musa'ya verileni de inkâr etmemişler miydi? «Birbirini destekleyen iki sihir» demişler ve şunu söylemişlerdi: «Doğrusu biz hiçbirine inanmıyoruz.»
(KASAS suresi 48. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)



اِنَّ قَارُونَ كَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسٰى فَبَغٰى عَلَيْهِمْ وَاٰتَيْنَاهُ مِنَ الْكُنُوزِ مَا اِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُواُ بِالْعُصْبَةِ اُولِى الْقُوَّةِ اِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لَا تَفْرَحْ اِنَّ اللّٰهَ لَا يُحِبُّ الْفَرِحٖينَ
Resim---''İnne karune kane min kavmi musu fe beğa aleyhim ve ateynahu minel kunuzi ma inne mefatihahu le tenuu bil usbeti ulil kuvveti iz kale lehu kavmuhu la tefrah innellahe la yuhibbul ferihîn.:Karun, Musa'nın kavminden idi de, onlara karşı azgınlık etmişti. Biz ona öyle hazineler vermiştik ki, anahtarlarını güçlü kuvvetli bir topluluk zor taşırdı. Kavmi ona demişti ki: «Şımarma! Bil ki Allah şımarıkları sevmez.»
(KASAS suresi 76. ayet) (Resmi: 28/İniş:49/Alfabetik:53)
Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 Hz MUSA مُوسَى aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »


وَقَارُونَ وَفِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَلَقَدْ جَاءهُم مُّوسَى بِالْبَيِّنَاتِ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ وَمَا كَانُوا سَابِقِينَ
Resim---''Ve kârûne ve fir’avne ve hâmâne ve lekad câehum mûsâ bil beyyinâti festekberû fîl ardı ve mâ kânû sâbikîn(sâbikîne)..:Karun'u, Firavun'u ve Hâmân'ı da (helak ettik). Andolsun ki, Musa onlara apaçık deliller getirmişti de onlar yeryüzünde büyüklük taslamışlardı. Halbuki (azabımızı aşıp) geçebilecek değillerdi.’’
(ANKEBÛT suresi 39. ayet) (Resmi: 29/İniş:85/Alfabetik:8)

وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَلَا تَكُن فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَائِهِ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ
Resim---''Ve lekad âteynâ mûsel kitâbe fe lâ tekun fî miryetin min likâihî ve cealnâhu huden li benî isrâîl(isrâîle)..: Andolsun ki biz vaktiyle Musa'ya kitap vermiştik. Şimdi de sen ona (öyle bir kitaba) kavuşmaktan şüphe içinde olma. Biz onu İsrailoğullarına doğru yolu göstren bir rehber kılmıştık.''
(SECDE suresi 23. ayet) (Resmi: 32/İniş:75/Alfabetik:92)

وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا
Resim---''Ve iz ehaznâ minen nebîyyîne mîsâkahum ve minke ve min nûhın ve ibrâhîme ve mûsâ ve îsebni meryeme ve ehaznâ minhum mîsâkan galîzâ(galîzan)..:Unutma o peygamberlerden mîsaklarını (kesin sözlerini) aldığımız vakti! Hele senden, Nuh, İbrahim, Musa ve Meryemoğlu İsa'dan ki onlardan ağır bir mîsak (sağlam bir söz) aldık.’’
(AHZÂB suresi 7. ayet) (Resmi: 33/İniş:97/Alfabetik:4)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ آذَوْا مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَكَانَ عِندَ اللَّهِ وَجِيهًا
Resim---''Yâ eyyuhellezîne âmenû lâ tekûnû kellezîne âzev mûsâ fe berreehullâhu mimmâ kâlû, ve kâne indallâhi vecîhâ(vecîhen).:Ey iman edenler: Sizler Musa'ya eziyet edenler gibi olmayın. Eziyet ettiler de Allah onu, onların söylediklerinden temize çıkardı. O, Allah yanında mevki sahibi idi.''
(AHZÂB suresi 69. ayet) (Resmi: 33/İniş:97/Alfabetik:4)

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
Resim---''Ve lekad menennâ alâ mûsâ ve hârûn(hârûne) .:Andolsun ki biz Musa ile Harun'a da nimetler verdik.''
(SÂFFÂT suresi 114. ayet) (Resmi: 37/İniş:56/Alfabetik:90)

سَلَامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ
Resim---''Selâmun alâ mûsâ ve hârûn(hârûne) .:Selam olsun, Musa ile Harun'a.’’
(SÂFFÂT suresi 120. ayet) (Resmi: 37/İniş:56/Alfabetik:90)
Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 Hz MUSA مُوسَى aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »


وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُّبِينٍ
Resim---''Ve lekad erselnâ mûsâ bi âyâtinâ ve sultânin mubîn(mubînin).:Andolsun Musa'yı âyetlerimizle ve açık bir delil ile gönderdik.’’
(MÜ'MİN suresi 23. ayet) (Resmi: 40/İniş:60/Alfabetik:69)

وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِي أَقْتُلْ مُوسَى وَلْيَدْعُ رَبَّهُ إِنِّي أَخَافُ أَن يُبَدِّلَ دِينَكُمْ أَوْ أَن يُظْهِرَ فِي الْأَرْضِ الْفَسَادَ
Resim---''Ve kâle fir’avnu zerûnî aktul mûsâ vel yed’u rabbeh(rabbehu), innî ehâfu en yubeddile dînekum ev en yuzhire fîl ardıl fesâd(fesâde) .:Bir de Firavun: «Bırakın beni, öldüreyim Musa'yı da o Rabbine dua etsin. Çünkü ben onun, dininizi değiştirmesinden veya yeryüzünde bir bozgunculuk çıkarmasından korkuyorum» dedi.’’
(MÜ'MİN suresi 26. ayet) (Resmi: 40/İniş:60/Alfabetik:69)

وَقَالَ مُوسَى إِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُم مِّن كُلِّ مُتَكَبِّرٍ لَّا يُؤْمِنُ بِيَوْمِ الْحِسَابِ
Resim---''Ve kâle mûsâ innî uztu bi rabbî ve rabbikum min kulli mutekebbirin lâ yû’minu bi yevmil hisâb(hisâbi).: Musa da: «Ben hesap gününe inanmayan her kibirliden, benim de Rabbim, sizin de Rabbiniz olan Allah'a sığınırım» dedi.’’
(MÜ'MİN suresi 27. ayet) (Resmi: 40/İniş:60/Alfabetik:69)

أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَإِنِّي لَأَظُنُّهُ كَاذِبًا وَكَذَلِكَ زُيِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِيلِ وَمَا كَيْدُ فِرْعَوْنَ إِلَّا فِي تَبَابٍ
Resim---''Esbâbes semâvâti fe attalia ilâ ilâhi mûsâ ve innî le ezunnuhu kâzibâ(kâziben), ve kezâlike zuyyine li fir’avne sûu amelihî ve sudde anis sebîl(sebîli), ve mâ keydu fir’avne illâ fî tebâb(tebâbin).: «Göklerin yollarına ulaşabilirim de, Musa'nın ilâhının ne olduğunu anlarım. Ben onu mutlaka yalancı sanıyorum.» İşte böylece Firavun'a kötü ameli süslü gösterildi de yoldan çıkarıldı. Çünkü Firavun düzeni hep boşa çıkar.’’
(MÜ'MİN suresi 37. ayet) (Resmi: 40/İniş:60/Alfabetik:69)

وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ الْكِتَابَ
Resim---''Ve lekad âteynâ mûsel hudâ ve evresnâ benî isrâîlel kitâb(kitâbe).: Andolsun ki biz Musa'ya o hidayeti verdik ve İsrailoğullarına o kitabı miras kıldık.’’
(MÜ'MİN suresi 53. ayet) (Resmi: 40/İniş:60/Alfabetik:69)


وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِيهِ وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِي شَكٍّ مِّنْهُ مُرِيبٍ
Resim---''Ve lekad âteynâ mûsel kitâbe fahtulife fîh(fîhi), ve lev lâ kelimetun sebekat min rabbike le kudıye beynehum, ve innehum lefî şekkin minhu murîb(murîbin).: Andolsun ki biz Musa'ya Tevrat'ı vermiştik de onda ihtilafa düşmüşlerdi. Eğer Rabbin tarafından azabın ertelenmesine dair bir söz geçmeseydi mutlaka aralarında hüküm verilirdi. Gerçekten onlar Kur'ân hakkında bir şüphe ve tereddüt içindedirler.’’
(FUSSİLET suresi 45. ayet) (Resmi: 41/İniş:61/Alfabetik:30)


شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ اللَّهُ يَجْتَبِي إِلَيْهِ مَن يَشَاء وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَن يُنِيبُ
Resim---''Şerea lekum mined dîni mâ vassâ bihî nûhan vellezî evhaynâ ileyke ve mâ vassaynâ bihî ibrâhîme ve mûsâ ve îsâ, en ekîmûd dîne ve lâ teteferrekû fîh(fîhi), kebure alel muşrikîne mâ ted’ûhum ileyh(ileyhi), allâhu yectebî ileyhi men yeşâu ve yehdî ileyhi men yunîb(yunîbu).: Allah dinden Nuh'a tavsiye buyurduğu şeyi sizin için de bir kanun yaptı ve (Ey Muhammed!) sana vahyettiğimizi, İbrahim'e, Musa'ya ve İsa'ya tavsiye buyurduğumuzu da şeriat kıldı. Şöyle ki: Dini doğru tutun ve onda ayrılığa düşmeyin.
Fakat senin kendilerini davet ettiğin şey, müşriklere ağır geldi. Allah dilediğini kendine seçer ve kendisine yöneleni de doğru yola iletir.’’

(ŞÛRÂ suresi 13. ayet) (Resmi: 42/İniş:62/Alfabetik:95)


وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآيَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّي رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِينَ
Resim---''Ve lekad erselnâ mûsâ bi âyâtinâ ilâ fir’avne ve melâihî fe kâle innî resûlu rabbil âlemîn(âlemîne).: Andolsun ki, biz Musa'yı mucizelerimizle Firavun'a ve ileri gelen adamlarına gönderdik. Musa: «Ben gerçekten âlemlerin Rabbi olan Allah'ın peygamberiyim.» dedi.’’
(ZUHRUF suresi 46. ayet) (Resmi: 43/İniş:63/Alfabetik:113)


وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَرَحْمَةً وَهَذَا كِتَابٌ مُّصَدِّقٌ لِّسَانًا عَرَبِيًّا لِّيُنذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَبُشْرَى لِلْمُحْسِنِينَ
Resim---''Ve min kablihî kitâbu mûsâ imâmen ve rahmeh(rahmeten) ve hâzâ kitabun musaddikun lisânen arabiyyen li yunzirellezîne zalemû ve buşrâ lil muhsinîn(muhsinîne).: Kur'ân'dan önce de bir rehber ve rahmet olarak Musa'nın kitabı Tevrat vardı. Bu Kur'ân ise zulmedenleri uyarmak, iyilik yapanları müjdelemek için Arap lisanı ile indirilen ve kendinden öncekileri tasdik eden bir kitaptır.’’
(AHKAF suresi 12. ayet) (Resmi: 46/İniş:66/Alfabetik:3)


قَالُوا يَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا كِتَابًا أُنزِلَ مِن بَعْدِ مُوسَى مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَإِلَى طَرِيقٍ مُّسْتَقِيمٍ
Resim---''Kâlû yâ kavmenâ innâ semî’nâ kitâben unzile min ba’di mûsâ musaddikan li mâ beyne yedeyhi yehdî ilel hakkı ve ilâ tarîkın mustekîm(mustekîmin).: Onlar kavimlerine şöyle dediler: «Ey kavmimiz! Gerçekten biz Musa'dan sonra indirilen ve kendisinden öncekileri tasdik eden bir kitap dinledik. O kitap gerçeği ve doğru yolu gösteriyor.’’
(AHKAF suresi 30. ayet) (Resmi: 46/İniş:66/Alfabetik:3)


وَفِي مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُّبِينٍ
Resim---'' Ve fî mûsâ iz erselnâhu ilâ fir’avne bi sultânin mubînin.: Musa'nın kıssasında da ibret vardır. Hani biz onu apaçık bir delille Firavun'a göndermiştik.’’
(ZÂRİYÂT suresi 38. ayet) (Resmi: 51/İniş:67/Alfabetik:111)

أَمْ لَمْ يُنَبَّأْ بِمَا فِي صُحُفِ مُوسَى
Resim---'' Em lem yunebbe’ bimâ fî suhufi mûsâ.: Yoksa haber verilmedi mi Musa'nın sahifelerinde yazılı olanlar?’’
(NECM suresi 36. ayet) (Resmi: 53/İniş:23/Alfabetik:80)

وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِي وَقَد تَّعْلَمُونَ أَنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ
Resim---''Ve iz kâle mûsâ li kavmihî yâ kavmi lime tû'zûnenî ve kad ta'lemûne ennî resûlullâhi ileykum, fe lemmâ zâgû ezâgallâhu kulûbehum, vallâhu lâ yehdîl kavmel fâsikîn(fâsikîne).: Bir zaman Musa, kavmine: «Ey kavmim! Benim, Allah'ın size gönderdiği elçisi olduğumu bildiğiniz halde niçin beni incitiyorsunuz?» demişti. Onlar eğrilince, Allah da kalblerini eğriltti. Allah fasıkları doğru yola iletmez.’’
(SAFF suresi 5. ayet) (Resmi: 61/İniş:108/Alfabetik:89)

هَلْ أتَاكَ حَدِيثُ مُوسَى
Resim---''Hel etâke hadîsu mûsâ.:Musa'nın haberi sana geldi mi?’’
(NÂZİÂT suresi 15. ayet) (Resmi: 79/İniş:81/Alfabetik:78)

صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى
Resim---''Suhufi ibrâhîme ve mûsâ.: İbrahim ve Musa'nın sahifelerinde.’’
(A'LÂ suresi 19. ayet) (Resmi: 87/İniş:8/Alfabetik:5)
Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 Hz MUSA مُوسَى aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »

Fasil : LİBAS (GİYECEKLER) BÖLÜMÜ
Konu : Yün Hakkında
Ravi : İbnu Mes`ud
Hadis : Resulullah (sav) buyurdular ki: "Hz. Musa aleyhisselam`ın Rabbi Teala hazretleriyle konuştuğu gün, üzerinde yünden bir şalvar, yünden bir cübbe, yünden bir kisa, yünden küçük bir serpuş (takke) vardı. Ayağında da ölü eşek derisinden mamul bir ayakkabı vardı."
Hadis No : 5299

Resim

Fasil : KIYAMET VE KIYAMETLE İLGİLİ MESELELER BÖLÜMÜ
Konu : Cennetlikler Ve Cehennemlikler
Ravi : Mugire İbnu Şu`be
Hadis : Resulullah (sav) buyurdular ki: "Hz. Musa aleyhisselam Rabbine sordu: "Derece itibariyle cennet ehlinin en düşüğü nasıldır? "Rab Teala buyurdu: "O, cennet ehli cennete dahil edildikten sonra gelecek olan bir adamdır ki kendisine: "Cennete gir!" denilir. Adam; "Ey Rabbim nasıl gireyim. Herkes yerlerine yerleşti, mekanlarını tuttu!" der. Ona şöyle denilir: "Sana dünya meliklerinden birinin mülkü kadar mülk verilmesine razı mısın?" "Rabbim, razıyım!" der. Rab Teala: "Sana bu verilmiştir. Onun misli, onun misli, onun misli, onun misli de." Adam beşincide: "Ey Rabbim razı oldum (yeter)!" der. Rab Teala: "Bu sana verildi, on misli daha verildi. Ayrıca gönlün her ne isterse, gözün neden zevk alırsa, sana hep verilmiştir!" buyurur. Adam: "Rabbim razı oldum (yeter)" der. (Hz. Musa sormaya devam eder): Ta derecesi en üstün olan (nasıldır)?" "İşte irade ettiklerim bunlardı. Onların keramet fidanlarını kendi elimde diktim ve üzerlerine mühür vurdum. Onlara hazırladığımı, ne bir göz görmüş ne bir kulak işitmiştir, hiçbir beşer kalbine de hutur etmemiştir."
Hadis No : 5138

Resim

Fasil : TEFSİR BÖLÜMÜ - ESBAB-I NÜZULE DAİR
Konu : Kehf Suresi
Ravi : Said İbnu Cübeyr
Hadis : İbnu Abbas (ra)`a dedim ki: "Nevfel-Bekkali, İsrailoğullarının peygamberi olan Hz. Musa (a.s.), Hızır`ın arkadaşı olan Musa olmadığını zannediyor." Bana şu cevabı verdi: "Allah`ın düşmanı yalan söylüyor. Ben Übeyy İbnu Ka`b (ra)`ı dinledim.Demişti ki: "Ben Resulullah (sav)`ı işittim, şunu anlattı: "Musa (a.s.) Beni İsrail`e hutbe irad etmek üzere ayağa kalktı. Kendisine, "insanların en bilgini kimdir?" diye soruldu. O: "Benim" diye cevap verdi. Cenab-ı Hak, "Allahu a`lem (yani en iyi bilen Allah`tır)" demediği için Musa`yı azarladı. Ve: "İki denizin birleştiği yerde bulunan bir kulum senden daha alimdir" diye ona vahyetti. Hz. Musa (a.s.): "Ey Rabbim ben onu nasıl bulabilirim?" diye sordu. Kendisine: Bir zenbile bir balık koy, onu sırtına al. Balığı nerede yitirirsen o zat oradadır" dendi. Dendiği gibi yaparak yola çıktı. Kendisiyle beraber, hizmetçisi olan Yuşa İbnu Nun da yola çıktı. Beraberce yürüyerek bir kayanın yanına geldiler. Hz. Musa ve hizmetçisi dinlenmek üzere orada yattılar. Balık kımıldayarak zenbilden çıkıp denize kaydı. Allah ondan suyun akıntısını tuttu. Öyle ki su kemer gibi oldu. Balık için bir kanal meydana gelmişti. Hz. Musa (a.s.) ve hizmetçisi (balık için olduğunu bilmeksizin) bu manzaraya şaşırdılar. Günlerinin geri kalan kısmı ile o gece boyu da yürüdüler. Musa`nın arkadaşı ona, balığın gitmesini haber vermeyi unutmuştu. Sabah olunca Hz. Musa (a.s.) hizmetçisine: "Hele sabah kahvaltımızı getir. Biz bu yolculukta yorulduk" dedi. Ama emrolunduğu yere gelinceye kadar yorulmamıştı. Hizmetçi: Hani bir kayanın yanma gelmiş yatmıştık ya! Ben balığı orada unuttum. Onu hatırlatmayı, bana mutlaka şeytan unutturdu. Balık denize şaşılacak şekilde sıvışıp gitmişti" dedi. Musa (a.s.): "Bizim aradığımız orasıydı" dedi ve hemen izlerinin üzerine geri döndüler. İzlerini takiben yürüyerek kayaya kadar geldiler. Musa (a.s.) orada örtüsüne bürünmüş bir adam gördü ve ona selam verdi. Hızır aleyhisselam ona: "Senin bu yerinde selam ne gezer!" "Ben Musa`yım." "Beni İsrail`in Musa`sı mı?" "Evet" "Sen, Allah`ın sana öğrettiği bir ilmi bilmektesin ki ben onu bilmem. Ben de Allah`ın bana öğrettiği bir ilmi bilmekteyim ki, onu da sen bilemezsin." "Allah`ın sana öğrettiği hakkı bana öğretmen şartıyla sana uymamı kabul eder misin?" "Sen benimle beraber olmak sabrını gösteremezsin. Mahiyet ve hikmetini bilmediğin şeye nasıl sabredeceksin ki?" "İnşaallah sen beni çok sabırlı bulacaksın. Hem ben senin hiç bir emrine karşı gelmeyeceğim." "Öyleyse gel. Ancak, madem bana tabi olacaksın, ben sana haber vermedikçe bana hiç bir şey sormayacaksın!" dedi. Hz. Musa (a.s.): "Tamam!" dedi. Hz. Musa ve Hz. Hızır (a.s.) beraberce gittiler. Deniz kıyısında yürüyorlardı. Bir gemiye rastladılar. Kendilerini gemiye almalarını söylediler. Gemi sahipleri Hızır (a.s.)`ı tanıdılar. Ve ücret istemeksizin onları gemiye aldılar. Hızır (a.s.), gidip, geminin tahtalarından birini deldi. Hz. Musa (a.s.) ona: "Bak, bunlar bizi bedava gemilerine aldılar, sen gidip gemilerini deldin, adamları boğacakın. Hiç de yakışık olmayan bir iş yaptın!" dedi. Hızır: "Ben sana, "benimle bulunmaya sabredemezsin" demedim mi?" dedi. Hz. Musa: "Unuttuğum şey sebebiyle beni sigaya çekme. Bu iş sebebiyle bana zorluk çıkarma!" ricasında bulundu. Sonra bunlar gemiden indiler. Sahil boyu yürürken, çocuklarla oynayan bir yavrucak gördüler. Hızır (a.s.) yavrucağı yakaladığı gibi eliyle basını kopararak çocuğu öldürdü. Musa (a.s.): "Masum bir çocuğu kısas hakkın olmaksızın niye öldürdün. Bu çok yadırganacak bir iş!" dedi. "Ben sana demedim mi, sen benim beraberliğime sabredemezsin!" diye Hızır (a.s.), Musa`ya çıkıştı. Hz. Musa: "Ama bu birinciden de şiddetli idi" dedi ve ilave etti: "Bundan sonra sana bir şey sorarsam, beni arkadaş etme, nazarımda bu hususta haklı sayılacaksın" dedi. Yola devam ettiler. Bir köye geldiler. Halktan yiyecek birşeyler istediler. Ama kimse onları ağırlamadı. Köyde yıkılmak üzere olan bir duvara rastladılar. Hızır (a.s.) eliyle şöyle göstererek: "Eğilmiş" diyordu. Onu doğrulttu. Hz. Musa (a.s.) ona: Bir cemaat ki, kendilerine geliyoruz, bize ilgi gösterip, ağırlamıyorlar, yiyecek vermiyorlar. Sen onlara bedava iş yapıyorsun, dilesen ücret alabilirdin!" dedi. Hızır (a.s.), Hz. Musa`ya: "Artık birbirimizden ayrılma zamanı geldi. Şimdi sana sabredemediğin şeylerin te`vilini haber vereceğim" dedi. Resulullah (sav) bu ara ilave etti: "Allah Musa`ya rahmet buyursun. Keşke, Hz. Hızır`la beraberliğe sabretseydi de maceralarını bize nakletseydi, bunu ne kadar isterdim!" Ravi devam ediyor: Resulullah (sav) buyurdular ki: "Birinci (soru)su Musa`nın bir unutması idi. Bir serçe gelerek geminin kenarına kondu. Sonra denizden gagasıyla su aldı. Hz. Hızır bunu göstererek Hz. Musa`ya, "Bak", dedi, "Benim ve senin ilmin ve diğer mahlukatın ilmi, Allah`ın ilminden, şu kuşun denizden eksilttiği kadar eksiltir."
Hadis No : 695

Resim

Fasil : KADER BÖLÜMÜ
Konu : Çocukların Hükmü
Ravi : Ömer İbnu`l-Hattab
Hadis : Resulullah (sav) buyurdular ki: "Musa aleyhisselam: "Ey Rabbim! bizi ve kendisini cennetten çıkaran Adem`i bize bir göster!" diye niyazda bulundu. Hak Teala ve Tekaddes hazretleri de babası Adem aleyhisselam`ı ona gösterdi. Bunun üzerine Hz. Musa: "Sen babamız Adem misin?" dedi. Adem: "Evet!" deyince: "Yani sen, Allah`ın kendi ruhundan üflediği kimsesin. Sana bütün isimleri öğretti, meleklere emretti ve onlar da sana secde ettiler öyle değil mi?" diye sordu. Adem yine: "Evet!" dedi. Hz. Musa sormaya devam etti: "Öyleyse sen niye bizi ve kendini cennetten çıkardın?" Bu soru üzerine Hz. Adem: "Sen kimsin ?" dedi. O: "Ben Musa`yım!" deyince: "Yani sen, Allah`ın risalet vererek mümtaz kıldığı kimsesin. Sen Beni İsrail`in peygamberi, perde gerisinde Allah`ın konuştuğu kimsesin. Allah seninle kendi arasına mahlukatından bir elçi de koymadı değil mi?" dedi. Hz. Musa "Evet!" deyince; Hz. Adem: "Öyleyse sen, (bu söylediğin şeyin) ben yaratılmazdan önce Allah`ın (kader) kitabında yazılmış olduğunu görmedin mi?" dedi. Hz. Musa "Evet!" deyince: "Öyleyse Allah`ın kazası (hükmü) benden önce cereyan etmiş bir şey hakkında beni niye levmediyorsun?" dedi." Aleyhissalatu vesselam, devamla: "Hz. Adem, Musa`yı ilzam etti. Hz. Adem Musa`yı ilzam etti. Hz. Adem, Musa aleyhimesselam`ı ilzam etti" buyurdular.
Hadis No : 4845

Resim


Fasil : PEYGAMBERLİK BÖLÜMÜ
Konu : İsra Hakkında
Ravi : Enes
Hadis : Enes (ra) Malik İbnu Sa`saa (ra)`dan naklen anlatıyor: "Resulullah (sav) onlara, Mirac`a götürüldüğü geceden anlatarak demiştir ki, "Ben Ka`be`nin avlusundan Hatim kısınında -belki de Hıcr`da demişti- yatıyordum, -bir rivayette şu ziyade var: Uyku ile uyanıklık arasında idim- Derken bana biri geldi, şuradan şuraya kadar (göğsümü) yardı. -Bu sözüyle boğaz çukurundan kıl biten yere kadar olan kısmı kasdetti.- Kalbimi çıkardı. Sonra bana, içerisi imanla [ve hikmetle] dolu, altından bir kap getirildi. Kalbim [çıkarılıp su ve zemzem ile] yıkandı. Sonra içerisi (imanla) doldurulup tekrar yerine kondu. Sonra merkepten büyük katırdan küçük beyaz bir hayvan getirildi. Bu Burak`tı. Ön ayağını gözünün gittiği en son noktaya koyarak yol alıyordu. Ben onun üzerine bindirilmiştim. Böylece Cibril aleyhisselam beni götürdü. Dünya semasına kadar geldik. Kapının açılmasını istedi. "Gelen kim?" denildi. "Cibril!" dedi. "Beraberindeki kim?" denildi. "Muhammed (sav)!" dedi. "O`na Miraç daveti gönderildi mi?" denildi. "Evet!" dedi. "Hoş gelmişler! Bu geliş ne iyi geliştir!" denildi. Derken kapı açıldı. Kapıdan geçince, orada Hz. Adem aleyhiselam`ı gördüm. "Bu babanız Adem`dir! Selam ver O`na!" dendi. Ben de selam verdim. Selamıma mukabele etti. Sonra bana: "Salih evlad hoş gelmiş, salih peygamber hoş gelmiş!" dedi. Sonra Hz. Cebrail beni yükseltti ve ikinci semaya geldik. Kapıyı çaldı. "Bu gelen kim?" denildi. "Ben Cibril`im!" dedi. "Beraberindeki kim?" denildi. "Muhammed!" dedi. "O`na Miraç daveti gönderildi mi?" denildi. "Evet!" dedi. "Hoş gelmişler! Bu geliş ne iyi geliş!" dediler. Derken bize kapı açıldı. İçeri girince, Hz. Yahya ve Hz. İsa aleyhimasselam ile karşılaştım. Onlar teyze oğullarıydı. Hz.Cebrail: "Bunlar Hz. Yahya ve Hz. İsa`dırlar, onlara selam ver!" dedi. Ben de selam verdim. Onlar da selamıma mukabelede bulundular. Sonra: "Hoş geldin salih kardeş, hoş geldin salih peygamber" dediler. Sonra Cebrail beni üçüncü semaya çıkardı. Kapıyı çaldı. "Bu gelen kim ?" denildi. "Cibril`im!" dedi. "Yanındaki kim?" denildi. "Muhammed`dir!" dedi. "O`na Miraç daveti gitti mi?" denildi. "Evet!" dedi. "Hoş gelmişler! Bu geliş ne iyi geliş!" denildi. Kapı bize açıldı. İçeri girince Hz. Yusuf aleyhiselam`la karşılaştık. Cebrail: "Bu Yusuf tur! O`na selam ver!" dedi. Ben de selam verdim. Selamıma mukabele etti. Sonra: "Salih kardeş hoş gelmiş, salih peygamber hoş gelmiş!" dedi. Sonra Cebrail beni dördüncü semaya çıkardı. Kapıyı çaldı. "Bu gelen kim ?" denildi. "Cibril`im!" dedi. "Beraberindeki kim?" denildi. "Muhammed!" dedi. "Ona Miraç davetiyesi indi mi?" denildi. "Evet!" dedi. "Hoş gelmişler! Bu geliş ne iyi geliş!" dediler. Kapı açıldı, içeri girdiğimizde, Hz. İdris aleyhisselam ile karşılaştık. Hz. Cebrail: "Bu İdris`tir, O`na selam ver!" dedi. Ben selam verdim. O da selamma mukabele etti. Sonra bana: "Salih kardeş hoş geldin, salih peygamber hoş geldin!" dedi. Sonra Hz. Cebrail beni yükseltti. Beşinci semaya geldik. Kapıyı çaldı. "Kim bu gelen ?" denildi. "Ben Cibril`im!" dedi. "Beraberindeki kim ?" denildi. "Muhammed!" dedi. "O`na Miraç daveti indirildi mi?" denildi. "Evet!" dedi. "Hoş gelmişler! Bu geliş ne iyi geliş!" denildi. Kapı açıldı, içeri girince, Harun aleyhisselam ile karşılaştık. Cebrail aleyhisselam: "Bu Harun aleyhisselam`dır. O`na selam veri" dedi. Ben selam verdim, o da selamıma mukabelede bulundu ve: "Salih kardeş hoş geldin, salih peygamber hoş geldin!" dedi. Sonra Cebrail beni yükseltti ve altıncı semaya geldik. Kapıyı çaldı. "Bu gelen kim?" denildi. "Ben Cibril!" dedi. "Beraberindeki kim?" denildi. "Muhammed!" dedi. "O`na Miraç daveti indirildi mi?" denildi. "Evet!" dedi. "Hoş gelmişler! Bu geliş ne iyi geliş!" denildi, içeri girince, Hz. İbrahim aleyhisselam ile karşılaştık. Cebrail: "Bu baban İbrahim`dir, O`na selam ver!" dedi. Ben selam verdim. O da selamıma mukabele etti. Sonra: "Salih oğlum hoş geldin, salih peygamber hoş geldin!" dedi. Sonra Sidretü`l-Münteha`ya çıkarıldım. Bunun meyveleri (Yemen`in) hecer testileri gibi iri idi, yaprakları da fil kulakları gibiydi. Cebrail aleyhisselam bana: "İşte bu Sidretü`l-Münteha`dır!" dedi. Burada dört nehir vardır: İkisi batıni nehir, ikisi zahiri nehir. "Bunlar nedir, ey Cibril?" diye sordum. Hz. Cebrail: "Şu iki batıni nehir cennetin iki nehridir. Zahiri olanların biri Nil, diğeri Fırat`tır!" dedi. Sonra bana el-Beytü`l-Ma`mur yükseltildi. Sonra bana bir kapta şarap, bir kapta süt, bir kapta da bal getirildi. Ben süt aldım. Cebrail aleyhisselam: "Bu (aldığın), fıtrat(a uygun olan)dır, sen ve ümmetin bu fıtrat (yaratılış) üzeresiniz!" dedi. Resulullah devamla dedi ki: "Sonra bana, her günde elli vakit olmak üzere namaz farz kılındı. Oradan geri döndüm. Hz. Musa aleyhisselam`a uğradım. Bana: "Ne ile emrolundun?" dedi. "Gece ve gündüzde elli vakit namazla!" dedim. "Ümmetin, her gün elli vakit namaza muktedir olamaz. Vallahi ben, senden önce insanları tecrübe ettim. Beni İsrail`e muamelelerin en şiddetlisini uyguladım (muvaffak olamadım). Sen çabuk Rabbine dön, bunda ümmetine hafifletme talep et!" dedi. Ben de hemen döndüm (hafifletme istedim, Rabbim) benden on vakit namaz indirdi. Musa aleyhisselam`a tekrar uğradım. Yine: "Ne ile emrolundum ?" dedi. "Benden on vakit namazı kaldırdı!" dedim. "Rabbine dön! Ümmetin için daha da azaltmasını iste!" dedi. Ben döndüm. Rabbim benden on vakit daha kaldırdı. Dönüşte yine Musa aleyhisselam`a uğradım. Aynı şeyi söyledi. Ben, beş vakitle emrolunmama kadar bu şekilde Hz. Musa ile Rabbim arasında gidip gelmeye devam ettim. Bu sonuncu defa da Hz. Musa`ya uğradım. Yine: "Ne ile emredildin ?" dedi. "Her gün beş vakit namazla!" dedim. "Senin ümmetin her gün beş vakit namaza da takat getiremez. Rabbine dön, hafifletme talep et!" dedi. "Rabbimden çok istedim. Artık utanıyorum, daha da hafifletmesini isteyemem! Ben beş vakte razıyım. Allah`ın emrine teslim oluyorum!" dedim. Musa aleyhisselam`ı geçer geçmez bir münadi (Allah adına) nida etti: "Farzını kesinleştirdim, kullarımdan hafiflettim de!" [Bir rivayette şu ziyade geldi: "Namazlar (günde) beştir. Ve onlar ellidir de. İndimde hüküm değişmez artık!"]
Hadis No : 5568

Resim


Fasil : PEYGAMBERLİK BÖLÜMÜ
Konu : İsra Hakkında
Ravi :
Hadis : Nesai`nin bir rivayetinde şöyle gelmiştir: "Resulullah (sav), beş vakit namazla gönderilince, Hz. Musa aleyhisselam kendisine: "Rabbine dön! Daha da azaltmasını talep et. Çünkü, Beni İsrail`e iki namaz farz etmişti, onları kılmadılar!" dedi. Bunun üzerine aziz ve celil olan Rabbime tekrar dönüp daha da hafifletmesini istedim. Rabb Teala şu cevabı verdi: "Semavat ve arzı yarattığım zaman ben sana ve ümmetine elli vakit namaz yazmıştım. Öyleyse elli olan beştir. Sen ve ümmetin bunları kılın!" Böylece anladım ki, bu beş vakit namaz Rabbim Teala`dan kesin bir emirdir. Hemen Hz. Musa`ya döndüm. O yine "Dön!" dedi. Fakat ben, artık geri dönmedim."
Hadis No : 5569

Resim

Fasil :
Konu : Hz.Mûsâ;Husumet;Kıyâmet dehşeti;Mûsâ (A.S.)
Ravi : Ebû Hüreyre
Hadis : Şöyle rivâyet edilmiştir. Müşârün-ileyh demiştir ki: (Bir kere) biri müslümanlardan, öbiri Yehud`dan iki kişi biribirlerine sebb-ü şetm etmişti de müslüman zat, yehûdîye: - Muhammed`i, âlemler üzerine tercîh ve ihtiyâr eden Allah`a yemîn ederim ki, demişti. Yehûdî de müslümana hitâben: - Mûsâ`yı âlemlere tercîh ve ihtiyâr eden Allah`a yemîn ederim ki, demesi üzerine müslüman elini kaldırıp yehûdînin suratına bir tokat yapıştırdı. Bunun üzerine yehûdî Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem`e gitti. Kendisinin ve müslim zâtın ahvâlinden olup biten şeyleri Resûl-i Ekrem`e haber verdi. Nebî salla`llahu aleyhi ve sellem: Beni Mûsâ`ya tafdîl etmeyiniz!. Hakîkat halde insanlar, kıyâmet gününde (o günün dehşetinden yıldırım çarpmış gibi) bayılacaklar; onlarla berâber ben de bî-hûş olacağım. Fakat ilk ifâkat bulan ben olacağım. O anda bir de ben ne bakayım ki, Mûsâ Arşın bir tarafına sıkıca tutunmuş duruyor. Bilmiyorum Mûsa da bayılanların içinde idi de benden evvel mi ifâkat buldu. Yâhud baygınlıktan istisnâ edilen (bahtiyar) lardan mı bulundu?.
Hadis No : 1080

Resim

Fasil : CENÂZE BAHSİ
Konu : Hz.Mûsâ;Mûsâ (A.S.)
Ravi : Ebû Hüreyre
Baslik : CENÂB-I HAKK`IN MELEKÜ`L-MEVT İLE HAZRET-İ MÛSÂ`YI İMTİHÂNINA DÂİR EBÛ HÜREYRE HADÎSİ
Hadis : Buhârî`nin tahrîcine göre Ebû Hüreyre demiştir ki: Melek-i Mevt Mûsâ aleyhi`s-selâm`a gönderildiğinde (şedîdü`ş-şekîme olan) Mûsâ, Azrâil`in yüzüne kemâl-i tehevvürle baktı. Bir halde ki, nüfûsu beşeriyyeyi kabza me`mûr olan bu bî-amân melek korktu, gözü karardı. Derin bir haşyet içinde Cenâb-ı Hakk`a: - Yâ Rab! Beni bir kuluna gönderdin ki, o ölmek istemiyor, diye arz-ı hâl etti. Cenâb-ı Hak Azrâil`e eski kudret ve metânetini iâde buyurarak tekrar Mûsâ`ya gönderdi. -Ma`dûd ve bir hudûdü müntehâ ile mahdûd ve muayyen olmak şartiyle kendisine arzu ettiği kadar yaşaması bahşedildiğini şöyle buyurdu. Mûsâ bu bahşâyiş-i ilâhîye muttali` olunca: - Yâ Rabbî! Bundan sonra ne olacak? Ölecek miyim, yoksa daha yaşıyacak mıyım, diye sordu. Taraf-ı İlâhîden: Öleceksin, buyuruldu. Mûsâ: - Öyle ise ölüm şimdi gelsin, niyâzında bulundu. Ve yine Cenâb-ı Hak`tan bir taş atımı menziline kadar kendisini Beyt-i Makdis`e yaklaştırmasını ve orada ölüp oraya defnolunmasını diledi. Ebû Hüreyre demiştir ki: Resûlullâh salla`llâhu aleyhi ve sellem: - Eğer ben Mûsâ`nın medfeninde sizinle berâber bulunsaydım, onun yol kenarında olan ve kızıl bir kum tepesinin yanında bulunan kabrini size gösterirdim.'' buyurdu.
Hadis No : 659


Resim

Fasil : HUDUD BÖLÜMÜ
Konu : Resulullah (sav)`ın Hadd Tatbik Ettikleri Kimseler
Ravi : Ebu Hüreyre
Hadis : Yahudilerden bir kadınla bir erkek zina yaptılar. Birbirlerine: "Bizi şu peygambere götürün. Çünkü bir kısım hafifletmeler getiren bir peygamberdir. Bize recm dışında fetvalar verirse kabul eder, Allah indinde O`nun hükmünü kendimize delil kılarız ve: "Peygamberlerinden bir peygamberin bize verdiği fetvalarda amel ettik, hevamıza uymadık" deriz" dediler. Mescidde ashabıyla birlikte oturmakta olan Hz. Peygamber (sav)`a gelerek: "Ey Ebu`l-Kasım, zina yapan kadın ve erkek hakkında kanaatin nedir?" dediler. O, onlara tek kelime söylemeden Beyt-i Midraslarına geldi. Kapıda durarak: "Hz. Musa (a.s)`ya kitabı indiren Allah aşkına söyleyin, muhsan olan birisi zina yapacak olursa bunun Tevrat`taki hükmü nedir?" diye sordu. "Yüzü siyaha boyanır, eşek üzerine ters bindirilir ve dayak atılır." Hadiste geçen tecbiye: Zanileri, enseleri birbirine bakacak şekilde bir eşeğe bindirilip, bu halde sokaklarda dolaştırılmasıdır. Raivi devamla der ki: "Yahudilerden bir genç (bu cevaba katılmayıp) susmuştu. Resulullah (sav) onun suskunluğunu görünce sualinde ısrar etti. Bunun üzerine genç: "Madem ki sen bize Allah`ın adına yemin veriyorsun (gerçeği söyleyeceğim): "Biz Tevrat`ta recm emrini görüyoruz" dedi. Resulullah (sav): "Allah`ın emrini hafifletmenizin başlangıcı nasıl oldu?" diye sordu. (Genç) şu cevabı verdi: "Krallarımızdan birinin bir yakın akrabası zina yaptı. Kralımız, recmi ona tatbik etmedi. Sonra halka mensup bir aileden bir erkek zina yaptı. Bunu recmetmek istedi. Ancak adamın kavmi buna mani olup: "Sen yakınını getirip recmetmedikçe biz de adamımızın recmedilmesine müsaade etmeyeceğiz!" dediler. Bunun üzerine, aralarında şimdiki cezayı vermek üzere anlaşıp sulh yaptılar. (Bu açıklama üzerine) Resulullah (sav): "Ben Tevrat`taki ayetle hükmediyorum!" dedi ve onların recmedilmelerini emretti ve recmedildiler. Zühri (rh) der ki: "Bana ulaştığma göre şu ayet bunlar hakkında nazil olmuştur: "Şüphesiz ki Tevrat`ı biz indirdik. Ki onda bir hidayet, bir nur vardır. Kendisini (Allah`a) teslim etmiş olan (İsrail) peygamberleri, Yahudilere ait (davalarda) onunla hükmederlerdi..." (Maide 44). Resulullah (sav) onlardan biri idi."
Hadis No : 1612

Resim

Fasil : KIYAMET VE KIYAMETLE İLGİLİ MESELELER BÖLÜMÜ
Konu : Şefaat Hakkında
Ravi : Ebu Hureyre
Hadis : Biz bir davette Resulullah ile beraberdik. Ona sofrada hayvanın ön budu(ndan bir parça) ikram edildi. Bud hoşuna giderdi. Ondan bir parça ısırdı ve: "Ben kıyamet günü ademoğlunun efendisiyim! Acaba bunun neden olduğunu biliyor musunuz? (Açıklayayım): "Allah o gün, öncekileri ve sonrakileri tek bir düzlükle toplar. Bakan onlara bakar, çağıran onları işitir. Güneş onlara yaklaşır. Gam ve sıkıntı, insanların tahammül edemeyecekleri ve takat getiremeyecekleri dereceye ulaşır. Öyle ki insanlar: "içinde bulunduğumuz şu hali görmüyor musunuz, sizlere şefaat edecek birini görmüyor musunuz?" demeye başlarlar. Birbirlerine: "Babanız Adem var!" derler ve ona gelerek: "Ey Adem! Sen insanların babasısın. Allah seni kendi eliyle yarattı, kendi ruhundan sana üfledi. [Bütün isimleri sana öğretti]. Meleklerine senin önünde secde ettirdi. Seni cennete yerleştirdi. [Allah katında itibarın, makamın var.] Rabbin nezdinde bizim için şefaatte bulunmaz mısın? Bizim şu halimizi, başımıza şu geleni görmüyor musun?" derler. Adem aleyhisselam da: "Bugün Rabbim çok öfkelidir, daha önce bu kadar öfkelenmedi. Bundan sonra da böylesine öfkelenmeyecek. (Esasen şefaate benim yüzüm yok, çünkü, cennette iken, Allah) beni o ağaca yaklaşmaktan men etmişti. Ben, bu yasağa asi oldum. [Ben cennette iken işlediğim günah sebebiyle cennetten çıkarıldım. Bugün günahlarım affedilirse bu bana yeter]. Nefsim! Nefsim! Nefsim! Benden başkasına gidin. Nuh aleyhisselam`a gidin!" diyecek. İnsanlar Nuh aleyhisselam`a gelecekler: "Ey Nuh! sen yeryüzü ahalisine gönderilen resullerin ilkisin. Allah seni çok şükreden bir kul (abden şeküra) diye isimlendirdi. İçinde bulunduğumuz şu hali görmüyor musun? Başımıza gelenleri görmüyor musun? Rabbin nezdinde bizim için şefaatte bulunmaz mısın?" diyecekler. Nuh aleyhisselam da şöyle diyecek: "Bugün Rabbim çok öfkelidir. Daha önce hiç bu kadar öfkelenmedi, bundan sonra da böylesine öfkelenmeyecek! Benim bir dua hakkım vardı. Ben onu kavmimin aleyhine (beddua olarak) yaptım. Nefsim! Nefsim! Nefsim! Benden başkasına gidin. İbrahim aleyhisselam`a gidin!" diyecek. İnsanlar İbrahim aleyhisselam`a gelecekler: "Ey İbrahim! Sen Allah`ın peygamberi ve arz ahalisi içinde yegane Halilisin. Bize Rabbin nezdinde şefaat et! İçinde bulunduğumuz şu hali görmüyor musun?" diyecekler. İbrahim aleyhisselam onlara: "Rabbim bugün çok öfkeli. Bundan önce bu kadar öfkelenmemişti, bundan sonra da bu kadar öfkelenmeyecek. (Şefaat etmeye kendimde yüz de bulamıyorum. Çünkü ben) üç kere yalan söyledim!" deyip, bu yalanlarını birer birer sayacak. Sonra sözlerine şöyle devam edecek: "Nefsim! Nefsim! Nefsim! Benden başkasına gidin! Musa aleyhisselam`a gidin!" İnsanlar, Hz. Musa aleyhisselam`a gelecekler ve: "Ey Musa! Sen Allah`ın peygamberisin. Allah seni, risaletiyle ve hususi kelamıyla insanlardan üstün kıldı. Bize Allah nezdinde şefaatte bulun! İçinde bulunduğumuz hali görmüyor musun?" diyecekler. Hz. Musa da: "Bugün Rabbim çok öfkelidir. Daha önce böylesine öfkelenmedi, bundan sonra da böylesine öfkelenmeyecek. (Esasen Rabbim nezdinde şefaate yüzüm de yok. Çünkü) ben, öldürülmesi ile emrolunmadığım bir cana kıydım. [...Bugün ben mağfirete mazhar olursam bu bana yeterlidir.] Nefsim! Nefsim! Nefsim! Benden başkasına gidin! Hz. İsa aleyhisselam`a gidin!" diyecek. İnsanlar Hz. İsa`ya gelecekler ve: "Ey İsa, sen Allah`ın peygamberisin ve Meryem`e attığı bir kelamısın ve kendinden bir ruhsun. Üstelik sen beşikte iken insanlara konuşmuştun. Rabbin nezdinde bize şefaat et! İçinde bulunduğumuz şu hali görmüyor musun?" diyecekler! Hz. İsa aleyhisselam da: "Bugün Rabbim çok öfkeli. Daha önce bu kadar öfkelenmedi, bundan böyle de hiç bu kadar öfkelenmeyecek!" diyecek. -Hz. İsa şahsıyla ilgili bir günah zikretmeksizin- ( Bir başka rivayette): ["Beni, Allah`tan ayrı bir ilah edindiler. Bugün bana mağfiret edilirse bu bana yeter."] Nefsim! Nefsim! Nefsim! Benden başkasına gidin! Muhammed aleyhissalatı vesselam`a gidin!" diyecek. İnsanlar Muhammed (sav)`e gelecekler, bir diğer rivayette: "Bana gelirler!" denmiştir- ve: "Ey Muhammed! Sen Allah`ın peygamberisin, bütün peygamberlerin sonuncususun. Allah senin geçmiş, gelecek bütün günahlarını mağfiret buyurdu. Bize Rabbin nezdinde şefaatte bulun. Şu içinde bulunduğumuz hali görmüyor musun?" diyecekler. Bunun üzerine ben Arş`ın altına gideceğim. Rabbim için secdeye kapanacağım. Derken Allah, benden önce hiç kimseye açmadığı medh u senaları benim için açacak [Ben onlarla Rabbime medh u senalarda bulunacağım]. Sonra: "Ey Muhammed başını kaldır ve iste! (İstediğin) sana verilecek! Şefaat talep et! Şefaatin yerine getirilecek!" denilecek. Ben de başımı kaldıracağım ve: "Ey Rabbim ümmetim! Ey Rabbim ümmetim! Ey Rabbim ümmetim!" diyeceğim. Bunun üzerine: "Ey Muhammed! Ümmetinden, üzerinde hesap olmayanları cennet kapılarından sağdaki kapıdan içeri al! Esasen onlar diğer kapılarda da insanlara ortaktırlar!" denilecek." Resulullah sonra şöyle buyurdular: "Nefsim kudret elinde olan Zat-ı Zülcelal`e yemin olsun. Cennet kapısının kanatlarından iki kanadının arasındaki mesafe Mekke ile Hacer arasındaki veya Mekke ile Busra arasındaki mesafe kadardır." Hz. İbrahim aleyhisselam`ın kıssasıyla ilgili bir rivayette şu ziyade var: [Hz. İbrahim, (insanlar, şefaat etmesi için kendine geldikleri zaman, Allah`a şefaat talebinde bulunmasına mani olan üç günahı olarak yıldızlar hakkında sarfettiği "İşte bu Rabbim" (En`am 76) sözünü, atalarının putları hakkında sarfettiği "Belki de bu (putları kırma) işini onların en büyüğü yapmıştır" (Enbiya 63) sözünü ve bir de: "Ben gerçekten hastayım" (Saffat 89) sözünü zikretti."]
Hadis No : 5092


Resim


Fasil : PEYGAMBERLİK BÖLÜMÜ
Konu : İsra Hakkında
Ravi :
Hadis : Nesai`nin bir rivayetinde şöyle gelmiştir: "Resulullah (sav), beş vakit namazla gönderilince, Hz. Musa aleyhisselam kendisine: "Rabbine dön! Daha da azaltmasını talep et. Çünkü, Beni İsrail`e iki namaz farz etmişti, onları kılmadılar!" dedi. Bunun üzerine aziz ve celil olan Rabbime tekrar dönüp daha da hafifletmesini istedim. Rabb Teala şu cevabı verdi: "Semavat ve arzı yarattığım zaman ben sana ve ümmetine elli vakit namaz yazmıştım. Öyleyse elli olan beştir. Sen ve ümmetin bunları kılın!" Böylece anladım ki, bu beş vakit namaz Rabbim Teala`dan kesin bir emirdir. Hemen Hz. Musa`ya döndüm. O yine "Dön!" dedi. Fakat ben, artık geri dönmedim."
Hadis No : 5569



Resim


Fasil : FEZAİL BÖLÜMÜ
Konu : Bazı Peygamberlerin Faziletleri - Hz. Musa (as)
Ravi : Ebu Hüreyre
Hadis : Müslümanlardan biri ile Yahudilerden biri aralarında münakaşa edip küfürleştiler. Müslüman öbürüne: "Resulullah (sav)`ı alemler üzerine seçkin kılan Zat-ı Zülcelal`e kasem olsun!" diye yemin etti. Yahudi de: "Musa aleyhisselam`ı alemler üzerine seçkin kılan Zat-ı Zülcelal`e kasem olsun!" diye yemin etti. Derken, o böyle der demez, müslüman elini kaldınp yahudi`ye bir tokat vurdu. Yahudi de doğruca Aleyhisselatu vesselam`a gidip hadiseyi haber verdi. Aleyhissalatu vesselam: "Beni Hz. Musa`ya üstün kılmayın! Çünkü insanlar hep bayılacaklar. İlk kalkan ben olacağım. Ben ayılınca Hz. Musa`yı Arş`ın bir ucundan tutmuş göreceğim. Bilemiyorum. O, bayılıp hemen ayılanlardan mıdır, yoksa Allah`ın istisna ettiklerinden midir?" buyurdu.
Hadis No : 4337

Resim



Fasil : TEFSİR BÖLÜMÜ - ESBAB-I NÜZULE DAİR
Konu : Necm Suresi
Ravi : Şa`bi
Hadis : İbnu Abbas (ra), Arafat`ta Ka`b`la karşılaştı. Ka`b`a birşeyle sordu. Bunun üzerine Ka`b öyle bir tekbir getirdi ki, dağlarda yankılar yaptı, İbnu Abbas (ra) dedi ki; "Biz Beni Haşim`deniz!" Ka`b da: "Allah rü`yeti ile kelamını Muhammed ile Musa (a.s.) arasında taksim etti. Musa`ya Allah iki kere konuştu. Muhammed (sav) de Mirac`da Allah`ı iki kere gördü." Mesruk der ki: "Hz. Aişe (ra)`nin yanına girdim ve "Muhammed Rabbini gördü mü?" diye sordum. Bana: "Öyle bir şey söyledin ki, (korkudan) tüylerim kabardı (diken diken oldu)" dedi. "Ağır olun, (hemen reddetmeyin) deyip şu mealdeki ayeti okudum: "Andolsun ki O, Rabbinin en büyük ayetlerinden bir kısmını görmüştür" (Necm, 18). Buna şu cevabı verdi: "Bu ayet seni nereye götürmüş? (Ayeti anlamakta hata etmişsin, Ayette Resulullah (sav)`ın gördüğü belirtilen şey) Cibril (a.s.)`dir. Sana kim: "Muhammed Rabbini görmüştür" derse veya "Emredildiği tebligattan bir şey gizlemiştir" derse veya "Allah`ın gayb ilan ettiği şu beş şeyi bildiğini söylerse: "Kıyametin ilmi şüphesiz ki Allah`ın nezdindedir. Yağmuru O indirir. Rahimlerde olanı O bilir. Hiçbir kimse yarın ne kazanacağını bilmez. Hiçbir kimse hangi yerde öleceğini bilmez..." (Lokman, 34) bil ki en büyük iftira ve yalanda bulunmuştur. Resulullah (sav)`ın, ayette bahsedilen rü`yeti Cebrail`le ilgilidir. Efendimiz`in gördüğü şey, Cebrail`dir. Resulullah (sav) Cebrail (a.s.)`i altı yüz kanadıyla fıtri suretinde ancak iki defa görmüştür: Bir defasında Sidretü`l-Münteha`da, bir defasında da (Mekke`nin aşağısında) Ciyad denilen yerde, ufku (her cihetiyle semayı) kaplamış vaziyette."
Hadis No : 802



Resim

Resim
Kullanıcı avatarı
nur-ye
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 9089
Kayıt: 08 Eyl 2007, 02:00

Re: 15 Hz MUSA مُوسَى aleyhis selam

Mesaj gönderen nur-ye »

Resim

Resim
ZEVK 3806

MuSa’da BİZim NEFSimiz, Hem Âs Hem ejdER-Ha’sı!
İkİye Yarıldı DeNiZ, CeRRi ÇEKen Ha-CeRR Ha’sı!
Asiye Neden inANdı?. Firavun Ne İçün yANdı?
Kalb KazANı Kaynamadı! Boşa yANdı Kafa Tası!..


03.08.09 21:54
S h l d…

Resim
Resim
Kullanıcı avatarı
tamersah tarik
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 778
Kayıt: 19 Eyl 2008, 02:00

Re: 15 Hz MUSA مُوسَى aleyhis selam

Mesaj gönderen tamersah tarik »

Resim

ZEVK 480

Sınırsız, sonsuzdur Subhân, ben dört âlemin ucuyum
Âdem'e toprak taşıdım, MuhaMMed'in avucuyum
Tûr'da MUSA ateşiyim, Aşk Havam'ı Hâlik üfler
Bezm-i Elest'in Sûr'uyum, mahşerde Sâki, Sucuyum...


15.04.1989
10:21
Resim
Cevapla

“►Kuranda Geçen 28 Peygamber◄” sayfasına dön