Aşk; “ÇÖZÜM” dür,
Olamaz ki kördüğüm!
Kördüğümse,
“AŞK” değildir gördüğüm.
Aşk aynadır,
Dediğini der sana,
Sen; “Ben” derken,
“Sen” diyen kim sorsana.
Bir, Bir daha,
İKİ ediyor diye,
İki, BİR’ den,
Başka sanmak ne diye!
Benlik gölge,
Akıl Güneş’ e perde,
Işık yoksa,
Var olan gölge nerde!
ASIL BİR’ dir,
Fasıl O’ ndan sonrası,
OL-AN BİR dir,
“NASIL?” O’ ndan sonrası…
Zıddı değil;
AK’ ın “YOK” luğu kara,
Aşk karaysa,
Kendi AK’ ını ara.
“Ne diyor?” de…
“Deli midir bu şair!”
Bu sözlerin,
Hangisi AŞK’ a dair!
A Efendim…
HÂLimcedir benlik bendim,
Akıl ne ki,
Kendim bilmezken kendim!
HÂLimce
13.06.2010 – 16:40
