ÂŞıĞa -> âşiKÂR -> gİZ OL-sun->diYE
“BİZ BİR-İZ” ZeVKine -> BİZ OL-sun diYE
… -> GELecek NESİL-e -> İZ OL-sun diYE
UMUD-u -> KORKu-ya -> ÇEK-iyorİÇ-iM!..
*
-> GEÇmişi -> bu GÜNü->GEL-ecek KALdı
“AN” ı NÖTR eyledik->TEK gER-ÇEK KALdı
...TEKe TEK tERassta -> TEKe -> TEK KALdı
… -> EL-in -> ETEĞ-ini -> ÇEK-iyorİÇ-iM!..
*
SEN->bende! ben -> SENde! ben-> SENi gibi
-> SEV-ERsiN SEVgiliM -> SEN -> BEN-i gibi
…NAZ-NiYAZ NEyyiniN -> NEyyZENi -> gibi
HassÂN dAĞ KEKliği ->-> SEK-iyorİÇ-iM!..
*
BAŞıma DeRd OLdu NeFSin HeVesi
->RESULî SEViyye SıRRın -> SEVesi
Ne Kırat ne KıtmîR -> DOSTun DEVEsi
DOST-un DERgÂHına -> IK-ıyorİÇ-iM!..
“KûN”a kalkan etmiş -> ELde “yeKûN”u
-> ÂRİF-e ARmağÂN -> bundaki ŞU-nu
Ne -> SU-yu İSTiyor.. ne de -> SAbUNu
İÇ-im-de -> İÇ-imi - -> YIK-ıyorİÇ-iM!..
*
YâR “ben”i ayırdı -> “BEN” de EL ETTi
--> SıRR-ı ALİ sehERi-nde -> YEL ETTi
Son NEFeste ->reSûLuLLAH -> EL ETTi
Çokk gİZZli ŞiRKimi -> YIK-ıyorİÇ-iM!..
ben: kul ivÂNi kulu.. izafî-iğreti-geçici-gölge ben.. emânet benlik..
BEN:
bana, benden de yakın, şah damarımdan da AKRAB RaBbu’l-Âlemin Rububiyyeti..
Kendi NÛru olan küllî ŞEYi yutan/kapsayan gerçek “BEN” buyuran mutlak BEN, ALLAH celle celâluhu..
يَا مُوسَى إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ---“Yâ mûsâ innehû ENAllâhul azîzul hakîm: Ey Musa! İyi bil ki, BEN, mutlak galib ve hikmet sahibi olan Allah'ım!” (Neml 27/9)
وَللّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَكَانَ اللّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطًا ---“Ve lillâhi mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ard(ardı). Ve kânallâhu bi kulli şey’in muhîtâ:Göklerde ve yerde ne varsa tümü Allah'ındır. Allah, her şeyi kuşatandır.”(Nisâ 4/126)
اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ---“Allâhu nûrus semâvâti vel ard(ardı), meselu nûrihî ke mişkâtin fîhâ mısbâh(mısbâhun), el mısbâhu fî zucâceh(zucâcetin), ez zucâcetu ke ennehâ kevkebun durrîyyun, yûkadu min şeceratin mubâraketin zeytûnetin lâ şarkîyetin ve lâ garbiyyetin, yekâdu zeytuhâ yudîu ve lev lem temseshu nâr(nârun), nûrun alâ nûr(nûrin), yehdîllâhu li nûrihî men yeşâu, ve yadribullâhul emsâle lin nâs(nâsi), vallâhu bi kulli şey’in alîm:Allah, göklerin ve yerin nûrudur. O'nun nûrunun temsili, içinde lamba bulunan bir kandillik gibidir. O lamba kristal bir fanus içindedir; o fanus da sanki inciye benzer bir yıldız gibidir ki, doğuya da, batıya da nisbet edilemeyen mübarek bir ağaçtan, yani zeytinden (çıkan yağdan) tutuşturulur. Onun yağı, neredeyse, kendisine ateş değmese dahi ışık verir. (Bu,) nûr üstüne nûrdur. Allah dilediği kimseyi nûruna eriştirir. Allah insanlara (işte böyle) temsiller getirir. Allah her şeyi bilir.” (Nûr 24/35)
يَسْأَلُهُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ ---“Yes’ eluhu men fis semâvâti vel ard(ardı), kulle yevmin huve fî şe’nin: Göklerde ve yerde olanlar, O'ndan isterler (dilerler). O hergün (her an) bir şe'n (ayrı bir tecelli, yeni bir oluş) üzerindedir.” (Rahmân 55/29)
SeBBeha RaKSı:
يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ---“Yusebbihu lillâhi mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ardıl melikil kuddûsil azîzil hakîm: Göklerde ve yerde ne varsa mülkün sahibi, kutlu, yüce ve hikmet sahibi Allah'ı tesbih etmektedir.” (Cuma 62/1)
Külî NeFSin Zâikası:
كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ ---“Kullu nefsin zâikatul mevti summe ileynâ turceûn: Her nefis ölümü tadıcıdır; sonra bize döndürüleceksiniz.”(Ankebût 29/57)
KâBe kaVseyn:
فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى ---“Fe kâne kâbe kavseyni ev ednâ: Nitekim (ikisi arasındaki uzaklık) iki yay kadar (oldu) veya daha yakınlaştı.” (Necm 53/9)
SeSim DUYmuyorsam > KENDİme Dİsem!
“TEK” liğe -> haSSretsem -> kESİRi İsem
“ÇOK” luğun - “YOK” luğun -> ESİRi İsem
Ben ÇOĞa NE Dİyimm!.. AZ-a NE Dİyimm!..
*
ceheNNem zAHMETi >ceNNet rAHMETi
Ehl-i Beyt NOKtası --> “Be”si AHMETi
EREN > EdEb SÖZü -> SıRR-ı sOHBETi
Ben ZEVKe NE Dİyimm!..HaZZ-a NE Dİyimm!.. aleyhumu's-selâm..
*
ÖLÜyken ÖLenler -> “ÖL!” ü DOL-DURdu
ÇİLE-siZ ÇAKALLar -> çÖLü DOL-DURdu
SEM-ERsiZ eŞŞekler -> gÖLü DOL-DURdu
ÖRdeğe NE Dİyimm!.. KAZ-a NE Dİyimm!..
*
insÂN nESLi -> fASLın ASLın sOYunu
KuRT PoSTuna SOKtu ise -> kOYUNu
“seBBeha sAHası” -> ALLAH OYUNu
eDÂ-ya.. İŞ-ve-ye.. NAZ-a NE Dİyimm!..
*
“HâL-i HAZZır HâLde KALLma!” DERlerse
-> “SıRRını SEVdâ-ya SALLma!” DERlerse
“KeSS SeSini ARTIk > ÇALLma!” DERlerse
YEDi TELLden Öten SAZ-a -> NE Dİyimm!..
*
FeLeKin EL-eKi -> her AN EL-ERken
TaHKiK TeVHiDimi dÖRDe BÖL-ERken
ULU DAĞın KARDELeni > GÜL-ERken
bAHara NE Dİyimm!.. YAZ-a NE Dİyimm!..
*
cAN-EVi çÖLünde ->TeVHiD tÜMMleği
ÇÖPlükte ÇATTladı -> çİLE ÇÖMMleği
İSÂ’nın GİYdiği -> MeryeM GÖMMleği
YEDi ReNK SARılan BEZ-e NE Dİyimm!.. aleyhume's-selâm
*
dAMMla KUŞum >KâFeSinden tAŞARsa
->kıRK KANat-la >KAF DAĞInı AŞARsa
ALTmıŞında -> “ALTı YAŞ” ın yAŞARsa
OĞULa NE Dİyimm!.. KIZ-a NE Dİyimm!..
*
İns-ÂN ASLı - fASLı -> SuLBun SUyUysa
DoSTun SÖZü-SESi -> “DoSTu DUY!”UYsa
KeVSeRin KAYNAğı -> ZeMZeM KUYUysa
"BİZ BİR-İZ DEnİZ" i -> İZ-e NE Dİyimm!..
*
“O!..” DEsem -> “O” ise gERçek >HaKK OL-AN!
“Sen!” DEsem >“SEN” ise SıRR MutlaKK OL-AN!
“ben!” DEsem -> “BEN” ise el HaLLaKK OL-AN!
“NahNu...” ya NE Dİyimm!.. B-İZ-e NE Dİyimm!..
*
“İZ-in İZLE!” meZse -> ReSÛLuLLaHın
->ŞâHBâZı dEĞİLse -> Ehl-i ALİ ŞAHın
DİRenir GiTmezse -> DoSTun DERgÂHın
KAPI-ya NE Dİyimm!.. DİZ-e NE Dİyimm!.. aleyhumu's-selâm-
*
“NÛRun aLÂ NÛR” u -> NÛR-un YAYıyoR
TEKe TEKte -> KESret-vAHDET SAYıyoR
-> YERler YAĞlı -> DElî-VElî -> KAYıyoR
KENDime NE Dİyimm!.. SİZ-e NE Dİyimm!..
*
kARAKATal iDİm --> HaSaN DAĞInda
ŞEYdâydım, ŞAKIrdım AŞKın BAĞINda
YERden YERe ÇALLdı -> çİLE ÇAĞINda
ARDım SıRA KALkan TOZ-a NE Dİyimm!..
mAH-CUBB.. mUHtAÇ ETme -> mERDe ALLAHıM!
“ben BUZUMU -> ER-it!” -> “pERDe” -> ALLAHıM!
“SEV!.. -> SEVil ihvÂNi!” -> nERDe? -> ALLAHıM!
“DURmadan ÜZÜL!”e… -> “ÜZ!..” e -> NE Dİyimm!..
22.01.1304:28-10:40 Brsbbrs…tktktrstkks..
DEmem O ki;
kESİR:Çok. Bol. Kesret üzere olan. Türlü. Çeşitli. ESİR: Kul, köle. Harpte teslim alınan düşman. Teslim olan. Bütün kâinatta bulunan ve her tarafı kaplamış olan lâtif madde. Elektrik, ışık ve hararetin yayılmasına vasıtalık eden madde. Görülmeyen ve varlığı bütün ehl-i ilimce kabul edilen lâtif, rakik, elâstikiyeti hâiz seyyal madde.
seBBeha sAHası: Kulluk İmtihanı Sahası, yer-gökler CEM’iyyeti..
AKLen hayatın zÂHİRine fiilen İŞTİRAKle cİSİMde cÂN cihÂNında, DevrrÂN-SeyrÂN-CevlÂN CEM’i CüNBüşü...
RABBimizden her ÂN GEL-iş ve DÖN-üş ŞE’Nliği,
şu ANda ve ŞE’ENULLAHta her AN Devam etmektedir çok şükür:
يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ
الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ---“Yusebbihu lillâhi mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ardıl melikil kuddûsil azîzil hakîm (hakîmi):Göklerde ve yerde olanların hepsi padişah, mukaddes, azîz ve hakîm olan Allah'ı tesbih etmektedir.”(Cuma 62/1)
İŞ-ve:Güzellerin gönül çeken naz ve edâsı. Gönül çekici tavır. SuLB: Omurga kemiği. Sülâle, zürriyet. NahNu: Biz. BİZ BİR-İZ BİLemCEsi.. ŞâHBâZ: f. İri ve beyaz doğan kuşu. Mc: Çevik ve becerikli. Yiğit, şanlı, kahraman. MuhaMMedî Hasbî Hizmetçi Ehl-i Beyt aleyhumu's-selâm KıtMÎRi… DERgÂH:(Der-geh) f. Cenab-ı Hakk'a ibadet edilen yer. Büyük bir huzura girilecek kapı. Kapı. Padişahların kapısı. ERENlerin TEKeTEK TEKKesi.
NÛRun aLÂ NÛR: Muhitte de ALLAH celle celâluhu Ez Zâhir ALLAH celle celâluhu..:
اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ---“ALLÂHU NÛRUS SEMÂVÂTİ VEL ARD (ardı), meselu nûrihî ke mişkâtin fîhâ mısbâh(mısbâhun), el mısbâhu fî zucâceh(zucâcetin), ez zucâcetu ke ennehâ kevkebun durrîyyun, yûkadu min şeceratin mubâraketin zeytûnetin lâ şarkîyetin ve lâ garbiyyetin, yekâdu zeytuhâ yudîu ve lev lem temseshu nâr(nârun), NÛRun Alâ NÛR, yehdîllâhu li nûrihî men yeşâu, ve yadribullâhul emsâle lin nâs(nâsi), vallâhu bi kulli şey’in alîm(alîmun) : ALLAH, GÖKLERİN VE YERİN NURUDUR. O'nun nurunun misali, içinde çerağ bulunan bir kandil gibidir; çerağ bir sırça içerisindedir; sırça, sanki incimsi bir yıldızdır ki, doğuya da, batıya da ait olmayan kutlu bir zeytin ağacından yakılır; (bu öyle bir ağaç ki) neredeyse ateş ona dokunmasa da yağı ışık verir. (Bu,) Nur üstüne nurdur. Allah, kimi dilerse onu kendi nuruna yöneltip iletir. Allah insanlar için örnekler verir. Allah, her şeyi bilendir.” (Nûr 24/35)
KESret: ÇOKluk-YOKluk.. vAHDET:TEKe TEKlik… ŞEYdâ:f. Tutkun. Divane. Çok sevgiden hâsıl olan hal. YOLgun: Yoluk.. koparılmış, yolunmuş.. ÂFÂK: Dış, Somut- Objektif âlem, Ufuklar. Yerle göğün birleştiği gibi görünen uzak dâire. Etraf. Cihetler. Mc: Görüş ve dönüş sınırları. (Zıddı: Enfüs'dür.) Enfüs:İÇ, Soyut- Subjektif âlem, Bir kimseye mahsus görüş ve düşünüş. Nefse, kendi hayatına aid, dâhile aid. KIYAM: Ayakta durmak. Ayağa kalkmak. Ayaklanmak.. Ölümden sonra tekrar dirilmek. Ölmeden ölüp dirilmek. Bir işe başlamak, devam etmek. Canlanmak. Kıyâmet günü (mânâsına da gelir)ki yaşarken kıyametin koparmak... SALLın-SALlâtın- Namazın iftitah tekbiriyle rüku arasındaki ayakta durma kısmı. ÜRyÂN:Çırılçıplak.. SıRR-ı sıfır sırf ben-> BEN.. MEŞK: ASL olan AŞKın fAslı Uygulaması.. MuhaMMedî İmanın AMELi..
ZeMHERi: Karakış dönümünden (12 Aralıktan) 31 Ocağa kadar olan şiddetli soğuk devresi. Negatif-DONdurucu ceheNNem… mAH-CUBB: Utanan. Utangaç. Perdeli, örtülü. Kapalı. A'ma. Yaşmak veya perde ile mestur olan. mUHtAÇ: İhtiyacı olan. Akşam evinde yiyeceğini bulamayacak derecede fakir olan. Bir şey kendine lâzım olan kimse. Bir eksiğini tamamlamak isteyen. Fakir.
KaYDa GEÇsin Kul ihvÂNi SEVen >SEÇsin Kul ihvÂNi ->SÜRÜnün SEYİSi SENsin Sen -> ERKEÇsin Kul ihvÂNi..
haYY YÂR!..
Ben SANA NE Dİyim! Bana NE Dİyimm!..
İkİ TENde >TEK-BİR cANa NE Dİyimm!..
AKLımda NiYAZım -> nAKLimde NAZım
zamANa NE Dİyimm!.. AN-a NE Dİyimm!..
*
İnsAN OĞLun ASLı bir dAMMla SU-dur
DERdinde DERmANı... DELi DUYgudur
ÇAĞın DELİSİySEN -> YAKışan BU-dur
cihÂNa NE Dİyimm!.. cÂN-a NE Dİyimm!..
*
SeBBaha RAKSında ->deVRinde devrÂN
cÂN-cÂNÂN ceVLinde seYRinde seyrÂN
-> kARAkıŞta YOLda KALdıysa ->kervÂN
HANCIya NE Dİyimm!.. HAN-a NE Dİyimm!..
*
“AĞlarken GÜL!”emem GuRBette iken
Bana benden YAKIN -> Hassrette iken
-> Başım gözüm üstü >HİZMETTe iken
KALBime NE Dİyimm!.. KAN-a NE Dİyimm!..
*
NeFSimi-RaBBımı -> nAKLi BİLmedim!
ALLAHın ReSÛLü-> VeKLi BİLmedim!
Kul ihvÂNim ŞARTı -> ŞeKLi BİLmedim!
AKLımın zÂHİRi <-> ZANn-a NE Dİyimm!..
25.01.13 09:23
Brsbbrs… tktktrstkks
SEYİS->ERKEÇtir.
ERKEÇ -> Sürüyü ÇEKip GÖTÜRen çâresiz DELi TEKE-dir..
çâresiz DELi->:
Debentli DeLi Hasan kaddesallahu sırrahu BaBam binBİR ÂLeMdi:
“4 deli var -> deli, zırdeli, zırzırdeli bi de hınzır deli!” dedi
“İyi ben de sizdenim o zaman!” dedim
“olmazzzz!” dedi kızdı kükredi.
Ben de: “Neden Olmazmış?!.” dedim
“Sen 5.incisisin, çünki KıtmMÎRsin!” dedi
“O da KİM imiş.. miş?” dedim de..
O meşhur yarım kahkahasını attı ağlarcasına: “ÇÂRaSıZ DELİ!” demiş mişti... miş mişti..
RUHU ŞÂD Olsun inşae ALLAH!..
BÜRGÜ:en üstteki giysi. CeZM:Arabçada kelime sonundaki harfi sâkin okumak. Kur'ân-ı Kerim okurken harfleri yerlerine vaz'edip mahrecinden çıkarırken tâne tâne, fesahat, beyan ve teenni ve sükûnet üzere okumak. ELSTü BeZMi: Cenab-ı Hak ruhları yarattığında "Ben Rabbiniz değil miyim? meâlinde: $ diye sorduğunda, ruhlar, $ "Evet Rabbimizsin" diye cevap vermeleri ânına "Elest meclisi" veya "Bezm-i elest" tabir edilir. NaHV:Kelimelerin birbirine rabt, izafet ve amel eylemeleriyle ilgili olan kaideleri içine alan ilim. Nahiv ilmi ile Arapça kelimelerin yeri ve usulü bilinir, yani cümle tahlili yapılır. MaHŞeR:Toplanma yeri. Kıyametten sonra insanların tekrar dirilip toplanmaları ve toplandıkları yer. Haşir meydanı. SaRF:Gr: Bir lisanı meydana getiren kelimelerin değişmesinden, birbirinden türemesinden bahseden ilim şubesi. Kelime bilgisi. Kelime şekli bilgisi. Morfoloji. Tasrif çeşitlerini, isim ve fiil nevilerini öğreten ilim. ZeMheri:Karakış dönümünden (12 Aralıktan) 31 Ocağa kadar olan şiddetli soğuk devresi. Donduruucu Cehennem. Zinhar: Sakın, asla, olmasın!
فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ ---Fe salli li rabbike venhar :Şu halde Rabbin için namaz kıl ve kurban kes.(Kevser108/2)
لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِّن فَوْقِهَا غُرَفٌ مَّبْنِيَّةٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ وَعْدَ اللَّهِ لَا يُخْلِفُ اللَّهُ الْمِيعَادَ ---Lâkinillezînettekav rabbehum lehum gurefun min fevkıhâ gurefun mebniyyetun tecrî min tahtihel enhâr(enhâru), va’dallâh(va’dallâhi), lâ yuhlifullâhul mîâd(mîâde) :Ancak Rablerinden korkup sakınanlar ise; onlara yüksek köşkler vardır, onların üstünde de yüksek köşkler bina edilmiştir. Onların altında ırmaklar akmaktadır. (Bu,) Allah'ın va'didir. Allah, va'dinden dönmez.(Zumer39/20)
İFaKat:(Fevk. den) İyileşme, hastalıktan kalkma. Hastalıktan kurtulup tamamen iyileşinceye kadar aradan geçen zaman. Ayılma. Sarhoşluk veya baygınlıktan kurtulma. İFaKat:en üstün rüyâ yâri..
->kul ihvÂNim YOLda -> ÖNüne BAKın!
-> kurtlar VÂDisinde -> SİLAHın TAKın! SOYsuza->SOĞuğa->GÜVENmeSAKın! SensenOLda->KıRıKDAL-aYASlanma!..DEDost!..
16.02.13 -> 17:50
brsbrs.. tktktrstkksbzbrzhuu..
KOÇa->AYNada->KendinTOSslatanıBİL!:
Aksaray’da bizim mahallede DERVİŞ Emmi vardı rahmetlim.. kalenderdi..mahalleye okul inşaatı başlayınca inşaata bekçi durmuş üç-beş paraya.. gece gündüz uyanık.. inşaat sahası geniş ve çevrili, ot da bol.. derken hayvan bazarına gidip bir kuzu almış kurbana hazırlık.. elbebe-gülbebe kuzumun yemi bol ve olmuş mu bir koç.. DERVİŞ Emmi gözünün içine bakıyo.. inşaat bitmek üzere camları takılacak.. camcılar camları getirip dayamışlar binaya bir sürü..“DERVİŞ Emmi aman dikkat et çoluk-çocuk kırmasın haa!”demişler.. DERVİŞ Emmim de: “gözümü ırmam ne çocuğu!”demiş..“bir çay demleyim davşan kanı”demiş yakmış gazocağını bekle kaynasın derken dışarıda bir şangırtı kopmuş.. bir çıksa ki bizim koç camların önüne geliyor camdaki KOÇu görüyor tepesi atıp var gücüyle tosluyor.. DERVİŞ Emmi canhıraş koşmuş amma camlar haşat…
Bazen rastgeldiğinde anlattırırdık da:“ahh beyim ahh! o koç yok mu o KOÇ duman etti beni! Camda gendini gördükçe kudurmuş hayvan çekilip çekilip vurmuş!. gendi gendiynen savaşa durmuş mübârek!..”deMİŞ..MİŞ.. di…
SıRR-ı SıRF: Sadece, yalnızca, Sâfi, hâlis ve en uç sır noktası.
SÖZ o ki; Söz olur,baş kurtarır,söz olur baş kestirir. Söz olur ciğerlere nefes olur.. söz olur, ciğer söker zindan olur kafes olur.. SÖZ olur,yürekte TEKdir,Gırtlakta Yedi SeS olup DİLLenir ÇIKar cihÂNa.. “Kûn!tek-SÖZ olur da, “feyKÛN!”SeSi Akıl Akıl Yankılanır AKLın GÖKlerinde.. SÖZ olur ASLı'nın DuDağında“ben” dir..SESi KeREM'in KüLLerinde SAVvrulur.. SÖZ olur ŞİRİN'ce sanır herkes,Ferhat’ın Yürengine Vuran Külünğün kahkasıdır!.. SÖZ olur,MecNÛNun İÇ çÖLLerinde LeyLÂ’sın“MevLÂ!”SESin ESintisidir DERince-SERince-YERince CANn!.. SÖZ olur ZeHİR SANılır ZeMZeMdir Nefes gibi DEM bu DEMdir..
SÖZlerin ÖZü RABBu’l-ÂLEMînSÖZü -> RAHMetenli’l-ÂLEMînSESi olurMushafMushafOKUnur.. MatbaalardaDOKUnurKur'ân-ı KerimGÜL BAĞI KOKunur..
Kul İhvÂNi
---“Yâ mûsâ innehû ENAllâhul azîzul hakîm: Ey Musa! İyi bil ki, BEN, mutlak galib ve hikmet sahibi olan Allah'ım!” (Neml 27/9)
