Allahumme salli ve sellim alâ Seyyidinâ Muhammedini’n- Nebiyyi’l-Ummiyyi’l- Arabiyyi’l- Kureyşiyyi’l- Hâşimiyyi’l- Mekkiyyi’l- Medeniyyi. Sâhibi’t- Tâc ve’l- Mi’râc. Sâhibi’l- Şeriat ve Atâyâ. Sâhibi’l- Makâmi’l- Mahmûdi ve’l- Havdi’l- Mevrûdi. Sâhibi’s- Sucûdi li Rabbi’l- Ma’bûd.
Mânâsı:
ALLAHım Efendimiz; Nebiyyi’l-Ummî,Arabî,Kureyşî,Haşimî,Mekkî,Medenî olana, Tâc ve Mi’râcın Sâhibine, Şeriat ve Atâ Sâhibine, Makâm-ı Mahmud ve Havz-ı Mevrûd Sâhibine, Tek Ma’bud-İbâdet edilen RABB celle celâluhu için SECDEler Sâhibine, Salât ve Selâmımızı ulaştır. Teslimiyet ve Sıla ulaşımımızı sağla İnşâallah.. Âmin Yâ Muîn celle celâlihu…
Bu ÂLEMde VARlık; Cevher,
Hareket,
İzâfet,
Nicelik ve
Nitelikle AYRılır..
Kürsü dibinde ağlar,köçek önünde oynar! Hoca Amcam..
Şeytanî Nefs İle Rahmânî Ruh AYNı gözden ağlar; Göz yaşı birisinden tuzlu diğerinden tatlı gelir..
---Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem: “Süt çıktığı memeye girmediği gibi, Allah korkusundan ağlayan kimse de cehenneme girmez.
Allah yolunda cihad edenlerin tozu ile insanın burun deliklerine dolan cehennem dumanı asla bir arada bulunmaz!” buyurdu. (Tirmizî, Nesâî, İ. Ahmed b. Hanbel)
TEVHİD TACı TeLLi TÜLle GÜLdeGÜLdenGüLeGÜLle.. NâRdan Nûrdan BERi ÂŞIK KÜLdeKÜLdenKüLeKÜLle..
ZEVK1751
Çileyle Başım Yıkadı,Geldi Geçti Nice Yıllar
Gönül Deryâmı Coşturdu,Gâh Gündüz Gâh Gece Yıllar
On Birinci Aşk Defterim Safâlar Getirsin Rabbım! İmkân-İmtihan Âlemi..Bilene Bilmece Yıllar…
Dörd Âlemin Cem’i Tevhid Caharı “Sebbaha!” Seyrinde Sırrın Saharı Yedi Renk Açıyor Nefsin Baharı Saf-Sırr Solamadım Ona Yanarım!..
*
Hava Ateş Toprak Bir Damla Suydum Ruhumu Unuttum Nefsime Uydum “Muti Kalble En Temuti!” Hükmünü Duydum Özden Ölemedim Ona Yanarım!..
*
Dört Âlem Tevhidi Kesrette Vahdet Zâhirin Zuhuru, Vahdette Kesret Bir Nefes Değildir “Kemâlât” Elbet Dörde Bölemedim Ona Yanarım!..
*
Zuhura Zevkinde Eğlendi Nefsim Dünyanın Derdiyle Dağlandı Nefsim “Olur!”a “Olmaz!”a Bağlandı Nefsim Bağın Yolamadım Ona Yanarım!..
*
Halkla HAKK’a Coşup Çağlamak Varmış DOST Derdiyle Bağrın Dağlamak Varmış “ÂŞIK YAZISI” nda Ağlamak Varmış Bir Gün Gülemedim Ona Yanarım!..
*
Bâtın Kul İhvâni Sînemde Sızım Zâhirî Tâhirî Latif Yıldızım Yol YoKuş YoRgunum YoLda Yalnızım YoLdaş Bulamadım Ona Yanarım!..
16.04.2001 15:15
antalya-vv..
KELİMELER:
Halî: Tenhâ. Boş. Sahipsiz. Issız. İçinde bir şey olmama. Vecd: Aşk, muhabbet. Kendinden geçecek, unutacak kadar İlâhî bir aşk hali. Yüksek heyecan. İştiyakın galebesi. Kaim: Ayakta duran. Mevcut. Baki. Vaktini ibadetle geçiren. Cahar: Dört
sekizcennetiminaşıyedicehennemimdepişer..
RABB Ü BiRRun: RABB Arapça yazıldığında sağdan sola:Bâtından Zâhire RABB OKUnur. RABB Arapça yazıldığında soldan sağa:Zâhirden Bâtına BiRR OKUnur…
HADİS: ---Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in:“Mutü kable en temutü: Ölmeden önce ölünüz!”buyurmuştur. (Aclunî, Keşfü’l-Hâfâ II-291-2669)
ÂYETLER:
إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ---“İnnî ene rabbuke fehla’ na’leyk(na’leyke), inneke bil vâdil mukaddesi tuvâ(tuven) :Muhakkak ki ben, evet ben senin Rabbinim! Hemen pabuçlarını çıkar! Çünkü sen kutsal vâdi Tuvâ'dasın!”(Tâ-Hâ 20/12)
يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ ---“YUSEBBİHU lillâhi mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ardıl melikil kuddûsil azîzil hakîm(hakîmi) :Göklerde ne var, yerde ne varsa (HEPSİ) O mülk-ü melekûtun eşsiz hükümrânı, noksaanı mucib herşeyden pâk ve münezzeh, gaalib-i mutlak, yegâne hukûm ve hikmet saahibi ALLÂHI TESBÎH (VE TENZÎH) ETMEKDEDİR.”(Cuma 62/1) Yusebbihu: tesbih eder. Sebbaha: yüzmek.. Yerdeki göklerdeki ZeRReler yani ATOMlar;
NeşRlerinden HaŞRlerine kadar döndüler, dönmekteler ve dönecekler.
Bu SeBBaHa yüzüşRAKSı hep sürecek her AN yeniden Yaratılara ŞEENULLAHta..
Ve ne zamAN AKILlarımız DEVR-ÂNı Anlarsa ve DEVRe İştirak ederse Yusebbuhu Zikr-i Dâmindeyiz inşae ALLAH..
وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَعَدْلاً لاَّ مُبَدِّلِ لِكَلِمَاتِهِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ---“Ve temmet kelimetu rabbike sıdkan ve adla(adlen), lâ mubeddile li kelimâtih(kelimâtihî), ve huves semîul alîm(alîmu) :Rabbinin sözü, doğruluk ve adalet bakımından tamamlanmıştır. O'nun sözlerini değiştirecek kimse yoktur. O işitendir, bilendir.”(En'âm 6/115)
Muhabbete Merhamet Hem Me’muruz Hem Mecburuz
Muhammedîyiz Hamd Olsun Nurun Alâ Nuruz
Muhammed Sıddık Hekim’in Sırr-ı Sıfır Sahrasında
Rahmânu’r-Rahîm Nefesi Halka“Nufiha Fî’s-Sur” Uz!
21.04.2001 17:40
antalya-vv..
اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ---“ALLÂHU NÛRUS SEMÂVÂTİ VEL ARD(ardı), meselu nûrihî ke mişkâtin fîhâ mısbâh(mısbâhun), el mısbâhu fî zucâceh(zucâcetin), ez zucâcetu ke ennehâ kevkebun durrîyyun, yûkadu min şeceratin mubâraketin zeytûnetin lâ şarkîyetin ve lâ garbiyyetin, yekâdu zeytuhâ yudîu ve lev lem temseshu nâr(nârun), nûrun alâ nûr(nûrin), yehdîllâhu li nûrihî men yeşâu, ve yadribullâhul emsâle lin nâs(nâsi), vallâhu bi kulli şey’in alîm(alîmun) :ALLAH, GÖKLERİN VE YERİN NURUDUR. O'nun nurunun misali, içinde çerağ bulunan bir kandil gibidir; çerağ bir sırça içerisindedir; sırça, sanki incimsi bir yıldızdır ki, doğuya da, batıya da ait olmayan kutlu bir zeytin ağacından yakılır; (bu öyle bir ağaç ki) neredeyse ateş ona dokunmasa da yağı ışık verir. (Bu,) Nur üstüne nurdur. Allah, kimi dilerse onu kendi nuruna yöneltip iletir. Allah insanlar için örnekler verir. Allah, her şeyi bilendir.”(Nûr 24/35)
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ---“Fe izâ nufiha fîs sûri nefhatun vâhıdeh(vâhıdetun) :Artık sur'a tek bir üfürülüşle üfürüleceği.”(Hâkka 69/13)
EBDÂL: her devirde bedel olan İbrahimî, İsevî vs. olanlar.
وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَعَدْلاً لاَّ مُبَدِّلِ لِكَلِمَاتِهِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ---“Ve temmet kelimetu rabbike sıdkan ve adla(adlen), lâ mubeddile li kelimâtih(kelimâtihî), ve huves semîul alîm(alîmu) :Rabbinin sözü, doğruluk ve adalet bakımından tamamlanmıştır. O'nun sözlerini değiştirecek kimse yoktur. O işitendir, bilendir.”(En'âm 6/115)
فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُكُمْ وَإِلَهُ مُوسَى فَنَسِيَ ---“Fe ahrece lehum ıclen ceseden lehu huvârun fe kâlû hâzâ ilâhukum ve ilâhu mûsâ fe nesiy(nesiye):Böylece (Sâmirî) onlar için böğürmesi olan bir buzağı heykeli ortaya çıkardı. (Sâmirî ve adamları) “Bu sizin de ilâhınızdır, Mûsâ’nın da ilâhıdır. Öyle iken Mûsâ, (ilâhını burada) unuttu (da onu Tûr’da aramaya gitti)” dediler.”(Tâ-Hâ 20/88)
Esen Yeller Oldu Yurdum
Sırat Sırtına Oturdum
Kuşlar Gibi Yuva Kurdum “Kûn!”Kuyusun Kenarına!..
*
AŞK İmiş Cezbe Çırağı
Yakîn Eyleyen Irağı
Cennetlerin Dört Irmağı
Gözlerimin Pınarına!..
*
Sanma Sofu Sözüm Boştur
Özüm Ezelden Sarhoştur
Dünya Seni Olsun“Koştur!” Alıp Götür Mezarına!..
*
AYN-ıı ŞEY’in İki Yüzü
Cemâl İle Celâl Sözü
Kul İhvânim AŞK Öksüzü
Kül Olduk Yârin Nârına!..
20.05.2001 21:15
antalya-anmtlfett..
Sûret:Dış. Afâk, görüntü, beden iklimi. Sîret: İç, Enfüs. Bir kimsenin içi, hâli, hareketi, ahlâkı. İnsanın tutmuş olduğu mânevi yol. Cezbe: Tas: Meczubiyet, istiğrak. Allah'ı hatırlayıp Allah sevgisi ile kendinden geçer bir hale gelme.
Rüzgâr Gibi Yersiz-Yurtsuz N’etti Yâr
Seven-Sevilene Neler Etti Yâr
Sükûn-Sükût Buldum Oldum Baht-ı Yâr
Sıratın Sırtında Bekleyemedim!..
Kul İhvâni YâR-den ELİ boş Kaldı
Yalvardı yakardı kapısın çaldı
Lütf ü ihsan etti BAĞına aldı
AYIKıp GÜLlerin KOKlayamadım!..
05.07.2001 15:15
antalya-lara
فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَى ---“Fe kâne kâbe kavseyni ev ednâ :O kadar ki (birleştirilmiş)iki yay arası kadar, hatta daha da yakın oldu.”(Necm 53/9)
AŞK Kıblesin Harab Etmiş
Yakmış-Yıkmış Turab Etmiş
Göz Yaşını Şarab Etmiş Elinde DOLU-ya Bakın!..
*
İhvÂNim KervÂN Kıtmiri
SEVen-SEVilenden Biri
Kemâlinde Dâim Diri Cehlinde ÖLÜ-ye Bakın!..
22.07.2001 19:05
Ziga kaplıcası Aksaray
Ulü’l- Elbâb: Özünden haberliler. Lüb: Öz. Âta: Verme. Bağışlama. Bahşiş. Lütuf. İhsan. Haslar Hası: Seçkinler seçkini. İhata: Etrafından çevirmek, kuşatmak, içine almak. Kuşatılmak, sarılmak. * Geniş bilgi ile anlamak, tam kavramak. Tûr-u Sîne: Sîne Dağı Kalb. Tûr-u Sinâ. Musâ Peygamberin (aleyhisselâm Allah celle celâlihu kelâmına nâil olduğu, Süveyş ile Akabe Körfezi arasındaki bir yer ve bir dağ ismi. Cebel-i Musa veya Tur-u Sinâ da denir. Vuslât: Visal. Sevdiğine kavuşma, ulaşma, bitişme. Bitiştiren. Turab: Toprak, un-ufak olmuş. Cehl: Hakk Teâlâdangayrılık..
Habli’l-Verid:
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ ---“Ve lekad halaknel insâne ve na’lemu mâ tuvesvisu bihî nefsuh(nefsuhu), ve nahnu AKREBu ileyhi min hablil verîdi :Andolsun, insanı biz yarattık ve nefsinin ona ne vesveseler vermekte olduğunu biliriz. Biz ona şahdamarından daha YAKINız.” (Kaf 50/16)
Not:
Ziga Kaplıcaları:
Aksaray İli, Güzelyurt İlçesi Yaprak Hisar Köyünde Ihlara Vadisi yanı başındadır.
Ziga Kaplıcalarının bulunduğu alan, Bakanlar Kurulu Kararı ile Özel Çevre koruma Bölgesi ilan edilmiş, kaynak kirlenmesinin önlenmesi bakımından yapılaşmaya kapatılmıştır.
Ziga Kaplıcalarının suyu 47 derece sıcaklığında 150lt/sn debisi olan mineral bakımından oldukça zengindir.
Başta romatizmal hastalıklar olmak üzere metabolizma bozuklukları, göz rahatsızlıkları ve kadın hastalıklarına iyi gelmektedir.
Ziga Kaplıcalarının suları birçok mineralin birleşiminden oluşmuş ve içerisinde bol miktarda Kalsiyum ve Sodyum ile Klorür iyonu ve Hidrokarbonat İyonu bulunması sebebi ile tortu bırakmakta olup, içinde bulunan katyon ve anyonların traverten oluşumuna uygun olması dolayısıyla bölge traverten alanı olarak planlanmıştır.
İşte bu ZİGA'da BİZ de bir zamalar bir yaz mevsimi bu kaplıcalarda bulunduk..
7 günde 2 insan tanıdım bu âlemde..
Birisi Ziga Çöpçüsü ALİ idi.
Elinde süpürgesi durmadan dolaşmakta ve koşturmaktaydı.
Bakışları:"Meczubum hem de zırdelisinden!"demekteydi.
Selâmınızı yere bakarak alan, 40 yaş civarında gösteren ALİ'ye mescidi sorduğum da : "Nideceksin imamı yok cemaatı yok!"dedi. "Sen imam ol ben de cemaat!"dediğim de. "İmamız Hayy Hamdolsun!"dedi.
Nereli olduğunu demedi, Hasan Dağ'dan kır yollarıyla inerken acıktığını buraya gelip yetkiliye:"Ekmek karşılığ bir müdded iş var mı?"deyip de burada 40 gündür kaldığını anlattı..
Namaz vakitleri sonradan Farz kılınırken gelir ve kapı girişinde tek başına saff tutardı.
Bana anlatılmaz bir saygı gösterir ve abartırdı.
Gözlerini kapatır"Kıtmir MaSALLı"döktürürdü..
Kısacası o bir"Meçhul Melâmî"idi..
Bir hafta sonra bizi göz yaşıyla uğurladı..
Sonra sordum yöneticiye nerede diye o ise:"Bir sabah çekmiş gitmiş parası da kaldı!"dedi..
Ali'yi hiç unutmadı gönlümüz..
Bir diğeri ise SONGÜLdü..
Bizim kaldığımız ve içinde sıcak su hamamı olan 2 odalı evimize bitişik evin kapısında bir felçli arabası vardı.
Bizler her kuşluk vakti cemaat halinde kapı önüne kilim serip"Yâ Sîn"ve diğer Kur'ân Virdlerimizi hafif sesle okurduk.
Bir kuşluk komşu kadın; genç, güzel ve felçli kızını sürürcesine yanımıza getirdi.
Önümüzdeki Sürahideki Diri Kur'ânı-ı Kerim Suyundan bir bardak verdim.
İçinin yangınının dışa vuran kesif dumanı dağıldı ve ceylan gözlerinden ateş fışkırdı hıçkırarak: "Sizi tanıyorum hayatta, hayalde, halde ya da düşde ne fark eder!" dedi omuzuma yaslandı.
Yüzünü okşarken elime değen göz yaşını dilime değdiridim, gerçekten şeker gibi tatlıydı..
Ben de ağlamışım ki gözümü silince baktım zehir gibiydi tadı ve şaşakalmıştım..
Kısaca bir öyküsü vardı ömrünün..
Sevmişti.. evlenmişti.. hamileydi.. kavga başlamıştı.. geri dönememişti.. ileri gidememişti..
Tek çıkış sandığı 3. üncü kat penceresi boşluğuna bırakıvermişti kırılmışlığını..
Ama ölememişti.. sayısız kırıklar ve Konya Tıpdaki ameliyatlar sürmüş gitmişti..
Belden aşağısından hiç ses-hiss yoktu.. "Herkesin başına belâ oldum!"fısıltısı kulaklarımda hâlâ..
Sevdiği insan çoktan bırakmıştı kendisini mahkeme kararıyla:"Hanımlık yapamaz!"diye..
Küllî Şey'e Kadîr olan Mevlamız celle celâlihu ya bu..
Sanırım 5. inci gündü.. "BaBa! Bakarmısın bacağım oynamakta!"dedi..
Canciğer dost olduk ve sürdü gitti bu iç-dış yakınlığı benle ve akrabalarımla"BİZ BİR"liktelik..
Her Aksaray'a gelişimde mutlak ona uğrar kitaplar vs. getirirdim. Yolumu gözlerdi:"Gelsen de nefes depolasam boğuluyorum!"derdi.
Antalya'dan her hafta mutlaka arardım telefonla..
Sınırda yaşadığı için zaman zaman çaldırırdı telefonumu ben arardım da arayınca hüngür hüngür ağlar:"Yeter artık herkese minnet duymak ve yük olmak derdi boğmakta!"derdi..
En son Aksarayda gördüğümde koltuk değnekleriyle kapıya kadar uğurlayıp:"Keşke ben de gitsem seninle CAN BABAm nereye gidiyorsan!"dedi. sustummm..
Ve bir seher telefonumun susmayan zili uyandırdı, Songüldü beni arayan:"Hakkını helâl et! Bana dua et! Nasıl olsa görüşürüzBİZBİR-İZ!"dedi.. "Sakın!..."sözüm yarım kaldı hatlarr kapandı..
En son ERVAH'a ziyarete gittiğimde yanımdakilere, Ervah mezarlığı çıkışında, Kanlı Pelit'e ve Somuncu Baba'ya yakın, tek başına duran ve baş taşında"Garib Songül"yazan mezarını gösterip 7 yönden FÂTİHA"sını SALLamıştım..
Songülü de hiç unutmadı gönlüm çünkü o kızımdı...
Sevgili AyşeGül canım!
Sen ebeden sağ olasın bu şiirimizi yayınladın ya,
Bak nerelere SALLdın yalnız yüreğimi HaYY KızıMMM!..
Hal-i Hazır Hayran Olur
Divan Durur Devran Olur
Can Cevlinde Seyrân Olur
Sırr Sürmesin SİLen Biri!..
*
Hakk’ı Hak Tanır Sapamaz
Gayrıya Kulluk Yapamaz
Görmediğine Tapamaz
Rabbına Kul OLan Biri!..
*
Coşar Can Evi Coş Alır
AŞK Sarhoş Eder Hoş Alır
Cümle Cihandan Boşalır
Gönlüne Aşk DOLan Biri!..
*
Yüzün Yârle Bezer Gezer
Özün AŞKla Süzer Gezer
Yıldız Gibi Yüzer Gezer
Ağyâr Bağı YOLan Biri!..
*
Nefsin Keder-Neşesinden
Can Bulur Sultan Sesinden
Geçer Gençlik Bahçesinden
Gonca Gülü SOLan Biri!..
*
Hal İçinde Halı Olur
Çile-Çiçek Balı Olur
Mevlâ’sının Malı Olur
Mâsivâsı ÖLen Biri!..
*
AŞK Yarasın Sırr Saramaz
Usülsüz Vuslat Varamaz “Her Yerde OL-AN”ı Aramaz
Aradığın BULan Biri!..
*
Dost Muhammed Kıtmiri Dost
AŞK Kervanından Biri Dost “Kul İhvâni Kim Diri?”Dost
Sözlerime GÜLen Biri!..
13.08.2001 11:18
antalya-lâra-shllr
Zuhurat:Meydana çıkmak. Ansızın meydana gelmek. Baş göstermek. Görünmek. Hulul. Galip olmak. Âlîkadr. Nazar:Göz atmak. Mülahaza, düşünmek, bakmak, imrenerek bakmak, düşünce. Yan bakış, kötü bakış. Bir türlü kabul etmek. Gözdeğmesi. İltifat. İtibar Mest:Sarhoş. Aklı başında olmayan. Kendinden geçercesine haz duymak mânasında "mest olmak" şeklinde kullanılır.
Can İçinden Cânân Duyar:
آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ “Âmener resûlu bimâ unzile ileyhi min rabbihî vel mu’minûn(mu’minûne), kullun âmene billâhi ve melâiketihî ve kutubihî ve rusulih(rusulihî), lâ nuferriku beyne ehadin min rusulih(rusulihî), VE KÂLÛ SEMİ’NÂ VE ATA’NÂ gufrâneke rabbenâ ve ileykel masîr(masîru) : Peygamber, Rabbi tarafından kendisine indirilene iman etti, müminler de (iman ettiler). Her biri Allah a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine iman ettiler. "Allah'ın peygamberlerinden hiçbiri arasında ayırım yapmayız. İşittik, itaat ettik. Ey Rabbimiz, affına sığındık! Dönüş sanadır" dediler.”(Bakara 2/285)
يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ الْمَلِكِ الْقُدُّوسِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ “YUSEBBİHU lillâhi mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ardıl melikil kuddûsil azîzil hakîm(hakîmi) : Göklerde ne var, yerde ne varsa (HEPSİ) O mülk-ü melekûtun eşsiz hükümrânı, noksaanı mucib herşeyden pâk ve münezzeh, gaalib-i mutlak, yegâne hukûm ve hikmet saahibi ALLÂHI TESBÎH (VE TENZÎH) ETMEKDEDİR.”(Cuma 62/1)
Yusebbihu:tesbih eder. Sebbaha:yüzmek.. Yerdeki göklerdeki ZeRReler yani ATOMlar; NeşRlerinden HaŞRlerine kadar döndüler,dönmekteler ve dönecekler. Bu SeBBaHa yüzüşRAKSı hep sürecek her AN yeniden Yaratılara ŞEENULLAHta.. Ve ne zamAN AKILlarımız DEVR-ÂNı Anlarsa ve DEVRe İştirak ederse Yusebbuhu Zikr-i Dâmindeyiz inşae ALLAH..
ÂŞıKsan ARI Ol Yedi Dağa Gel!
Çile, Can Çiçeği, Seher Çağa Gel!
Binbir Renkli bahar BİZim Bağa Gel!
Ne Yeşile Yalvar Ne AL-ı İncit!..
Musa (as) Tûr’a Çıktı Kalbi BİNeği
Kavmi İlâh Etti Sarı İneği
Ayırmazsan ARI ile Sineği
Ne Kovan Ne Petek Ne BAL-ı İncit!..
Rüzgarsız Denizler Gelir mi Coşa
Sözünü Geçiren Yârdir Sarhoşa
Meyvesiz Ağacı Sallama Boşa
Ne Yaprağını Dök Ne DAL-ı İncit!..
Ye!. İç!. Eğlen!.. Bu Dünya Senin
Kölesi Ol Keder İle Neşenin
Dokunma ÂRİF-e Kalbi Evrenin
Ne Huzurların Boz Ne HÂL-ı İncit!..
ÂRİF-sen Aklın Bil! HAKK’ın Mir’atın
EDEB İLİM İle Seyr-i Sıratın
Tevhidi Tekmildir ÂŞIK KIRAT-ın
Ne Mıhın Çekiçle!. Ne NAL-ı İncit!..
Giren HAKK’tır Çıkan HAKK’tır Bu HAN-a
İmkanla İmtihan.. Hepsi Bahana
Takdiri Tecellî Eder Her CAN-a
Ne Beşiğin Salla!.. Ne SAL-ı İncit!..
Dinle Âşık Sözüm.. Zevkin Zârifi
Sîne Sazımızdan TEVHİD Târifi
Muhabbet Mürşidi HAKK’ın Ârifi
Ne Eteğini ÖP!. Ne EL-i İncit!..
Arzdan Arşa AŞK Feryâdı Efendim!
Deryâda TEK TEVHİD Tadı Efendim!
Dağlardadır IRMAK Adı Efendim!
Ne SU-Ya Sırrın Sor!.. Ne SEL-i İncit!..
ÂRİF Aklın SEMÂ-lara Salmışsa
Âşık NEY-in Sırr Sesine Dalmışsa
Yedi Letâifin Donmuş Kalmışsa
Ne Saza Niyaz ET!.. Ne TEL-i İncit!..
Dost İle Devr Edip Devrân Olmazsan
Sırr-ı Sıfır Seyr-i Seyrân Olmazsan
Cevlânda HAKK İle Hayrân Olmazsan
Ne Seherdeb SÖZ Et!.. Ne YEL-i İncit!..
Helâli Ara BUL Haramı Yutma
ÂRİF Olmayanın Sözünü Tutma
SÖZ Gümüşse Sükût ALTIN Unutma
Ne Ağzını Kapat!.. Ne DİL-i İncit!..
Bu Âlemden Önce Her ŞEY Pâk İdi
Musa-Firavunu, HAKK’ta Hak İdi
Asâ - Piramidi, Bir Toprak İdi
Ne Tabuta Dokun!. Ne NİL-i İncit!..
“Habli’l-Verid” Faslın Açsam Boş İse
“İhata Sırrı” nı Saçsam Boş İse
Şuursuzsan, Kovsam- Kaçsam Boş İse
Ne Merkeze Yönel!. Ne MİL-i İncit!..
Âşığın Gönlünü Göyneten Vardır
AŞK Aşın “Ah!” İle Kaynatan Vardır
Bu Meydanda O’nu Oynatan Vardır
Ne Köçeğe Gücen!.. Ne ZİL-i İncit!..
ÂLİM İlmi İle ÂRİF İrfân-la
Âşık Mâşukuyla Canı Cânân-la
Ahmaktan Uzak Dur Olan İmkanla
Ne Sağa Sahib Çık!. Ne SOL-u İncit!..
AYN-ın, Şeffeteyn-in Dil-Lisanın Bil!
Kavşakta Kalma Dost Sözüm Sırr Değil
RABB U Birrun BELED Değilse Menzil
Ne Yokuşta Yorul!. Ne YOL-u İncit!..
EDeBsiz İLİMe Güvenme Sakın
Kalbine Sahib Çık Edebin Takın
EREN Meclisinde Hükmün Bil Hakkın
Ne Rabbın Gücendir!.. Ne KUL-u İncit!..
Aynı Şey’in İki Yüzü Aynı Can
İnkarla İkrararın Tevhidi İman
Kargayla Bülbülün Farkın Bulmadan
Ne Dikene Dokun!.. Ne GÜL-ü İncit!..
ŞEY-Tânî Ahlâka Sahib-Tül İsen
Rahmanî-Den Uzak Zevke Zül İsen
HEVÂ Hammlığında Tekemmül İsen
Ne AT-Eşi Zorla!.. Ne KÜL-ü İncit!..
Sırr-ı Sıfır SÖZ-E GeLmez İhvâni!
UYUYanlar SıRRın SiLmez İhvâni!
BiLen Demez!.. Diyen BiLmez İhvâni!
Ne Perdeyi Sıyır!. Ne TÜL-Ü İncit!..
22.08.2001 11:15
antalya-lâra-emryl.
Göynemek:Elbisenin kızgın sobada yanarcasına gevremesi gibi gizli yanış..
El Berrü'r-Rahîm:
إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِيمُ ---“İnnâ kunnâ min kablu ned’ûh(ned’ûhu), innehu huvel berrur rahîm(rahîmu) :Gerçekten biz bundan önce O'na yalvarıyorduk. Çünkü iyilik eden, esirgeyen ancak O'dur.”(Tûr 52/28)
“Habli’l-Verid”:
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ ---“Ve lekad halaknel insâne ve na’lemu mâ tuvesvisu bihî nefsuh(nefsuhu), ve nahnu akrebu ileyhi min hablil verîdi:Andolsun, insanı biz yarattık ve nefsinin kendisine fısıldadıklarını biliriz ve biz ona şah damarından daha yakınız.”(Kaf 50/16)
“İhata Sırrı”:
وَللّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ وَكَانَ اللّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطًا ---“Ve lillâhi mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ard(ardı). Ve kânallâhu bi kulli şey’in muhîtâ (muhîtan) :Göklerdeki varlıklar ve imkânlar, yerdeki varlıklar ve imkânlar Allah’ındır, Allah’ın tasarrufundadır. Allah herşeyi ilmiyle kudretiyle çepeçevre kuşatmıştır.”(Nisâ 4/126)
Sırr-ı Sıfır SÖZ-E GeLmez İhvâni!:
Söz: Şeriatta ben bana “ben” derim Sohbet: Tarikatta Kâmil-Pîr benle “BİZ” der Zevk: Mârifette MuahaMMedî Makam hakla “O” der. Hazz: Hakikatte mahlukat yok olur… sukût çöker…
Ey Adı Güzel SEVgili
sıRR-ı Sıfır Seyr-i SEVgi
Şu ÂLEMde KeKliK Gibi
SEK-tirenle SEK-en BİLe!..
*
Âşıkların ARZ “Ah!”ına
ARŞ-a Çıkan “ALLAH!”ına
Bir DAMLA KALB DERgâhına
ÇÖK-türenle ÇÖK-en BİLe!..
*
Nazsız-Niyaz!. Niyazsız-NaZ
CeM’siz cÂNÂN-cÂN Olamaz
ÖZ Kaynayıp GÖZ DOLamaz
DÖK-türenle DÖK-en BİLe!..
*
Bir NEFESlik Çile ÇAĞın
Biter!.. GÖZükür DURağın
İÇimİZde DüNya BAĞın
SÖK-türenle SÖK-en BİLe!..
*
Kul İhvÂNi DİLEğimiz
BÜKen TEVHİD BİLeğimiz
DOST!. Yedi Çift KULağımız
BÜK-türenle BÜK-en BİLe!..
25.08.2001 15:55
antalya-lâra-özürlü özgürle..
Tûr-i SîN:Sîne Dağı-Kalb. Musâ Peygamberin aleyhisselâm ALLAH celle celâluhu kelâmına nâil olduğu, Süveyş ile Akabe Körfezi arasındaki bir yer ve bir dağ ismi. Cebel-i Musa veya Tur-u Sinâ da denir. Cevr:(Cevir) Cefa, eziyet, sıkıntı, üzüntü. Zulüm.Tas: Tarikat adamının ruhen ilerlemesine mâni olan şey. SüCûD:Secdeye varmak. Cenâb-ı Hakk'ın huzurunda hiçliğini, aczini bilip teslimiyetle yere kapanıp duâ ve tesbih etmek. (Sâcid. C.) Secde ederek yere kapananlar, secde edenler. Şavk:Işık, parıltı. Şevk. ŞüHûD: şâhidler. Görme, şahid olma. Müşahede etme. Görünecek halde şekillenme. CeM’:(C.: Cümu) Farklı şeyleri bir yere getirmek mânasına mastar. Az olarak cemaat için isim olur. Toplama. Bir yere getirme, biriktirme. Yığma. Gr: Arabçada (ve tesniye olmayan dillerde) ikiden çok olan şeylere delâlet eden kelime. (Kitabın başındaki cemi' hakkındaki izahata bakınız) Tas: Bütün eşyayı Cenab-ı Hak ile görerek kendi havl ve kuvvetinden teberri etmek.
Nemrud-unda İbraHîMin
YAK-tıranla YAK-an BİLe!..:
قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْدًا وَسَلَامًا عَلَى إِبْرَاهِيمَ ---“Kulnâ yâ nâru kûnî berden ve selâmen alâ ibrahîm(ibrahîme) :Ey ateş! İbrahim için serinlik ve esenlik ol! Dedik.”(Enbiyâ 21/69)
“VAR”ından Var-edene Bak!:
ALLAH celle celâluhu ZÂTı için YOKluk vs kavramı olamaz.ALLAH celle celâluhu VARından-Nurundan yaratır hâşâ yoktan yaratmaz,yokluk yoktur.
SU yun TESTİsi BUZdan..
للَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاء وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ---“ALLÂHU NÛRUS SEMÂVÂTİ VEL ARD(ardı), meselu nûrihî ke mişkâtin fîhâ mısbâh(mısbâhun), el mısbâhu fî zucâceh(zucâcetin), ez zucâcetu ke ennehâ kevkebun durrîyyun, yûkadu min şeceratin mubâraketin zeytûnetin lâ şarkîyetin ve lâ garbiyyetin, yekâdu zeytuhâ yudîu ve lev lem temseshu nâr(nârun), nûrun alâ nûr(nûrin), yehdîllâhu li nûrihî men yeşâu, ve yadribullâhul emsâle lin nâs(nâsi), vallâhu bi kulli şey’in alîm(alîmun) : ALLAH, GÖKLERİN VE YERİN NURUDUR. O'nun nurunun misali, içinde çerağ bulunan bir kandil gibidir; çerağ bir sırça içerisindedir; sırça, sanki incimsi bir yıldızdır ki, doğuya da, batıya da ait olmayan kutlu bir zeytin ağacından yakılır; (bu öyle bir ağaç ki) neredeyse ateş ona dokunmasa da yağı ışık verir. (Bu,) Nur üstüne nurdur. Allah, kimi dilerse onu kendi nuruna yöneltip iletir. Allah insanlar için örnekler verir. Allah, her şeyi bilendir.”(Nûr 24/35)
İhvÂNim DERde DAYANıp
HaBLi’l-VERİD-e UYANıp
RIZA ReNGine BOYANıp
SÜSLEN-diysenÂŞIKsın Gel!..
04.09.2001 23:11
antalya-lâra-shllr
BÜRÜNüp “Belâ!” ÖRTünü:
وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ ---“Ve iz ehaze rabbuke min benî âdeme min zuhûrihim zurriyyetehum ve eşhedehum alâ enfusihim, e lestu birabbikum, kâlû belâ, şehidnâ, en tekûlû yevmel kıyâmeti innâ kunnâ an hâzâ gâfilîn(gâfilîne) :Kıyamet gününde, biz bundan habersizdik demeyesiniz diye Rabbin Adem oğullarından, onların bellerinden zürriyetlerini çıkardı, onları kendilerine şahit tuttu ve dedi ki: Ben sizin Rabbiniz değil miyim? (Onlar da), Evet (buna) şâhit olduk, dediler.”(A’râf 7/172)
SîNe DAĞI: TûR-i SîNâ: Kalb. Musâ Peygamberin aleyhisselâm ALLAH celle celâluhu kelâmına nâil olduğu, Süveyş ile Akabe Körfezi arasındaki bir yer ve bir dağ ismi. Cebel-i Musa veya Tur-u Sinâ da denir.
“TûVâ”: Övünmüş, senâ edilmiş şey. Tur-i Sina dağı eteğinde bir vâdinin adı
إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ---“İnnî ene rabbuke fehla’ na’leyk(na’leyke), inneke bil vâdil mukaddesi tuvâ(tuven) :Muhakkak ki ben, evet ben senin Rabbinim! Hemen pabuçlarını çıkar! Çünkü sen kutsal vâdi Tuvâ'dasın!” (Tâ-Hâ 20/12)
وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَعَدْلاً لاَّ مُبَدِّلِ لِكَلِمَاتِهِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ ---“Ve temmet kelimetu rabbike sıdkan ve adla(adlen), lâ mubeddile li kelimâtih(kelimâtihî), ve huves semîul alîm(alîmu) :Rabbinin sözü, doğruluk ve adalet bakımından tamamlanmıştır. O'nun sözlerini değiştirecek kimse yoktur. O işitendir, bilendir.”(En'âm 6/115)
RIZA ReNGine BOYANıp
SÜSLEN-diysen ÂŞIKsın Gel!..:
صِبْغَةَ اللّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ صِبْغَةً وَنَحْنُ لَهُ عَابِدونَ ---“Sıbgatallâh(sıbgatallâhi) ve men ahsenu minallâhi sıbgaten, ve nahnu lehu âbidûn(âbidûne) :Allah'ın (verdiği) rengiyle boyandık. Allah'tan daha güzel rengi kim verebilir? Biz ancak O'na kulluk ederiz (deyin).”(Bakara 2/138)
Bir Nefeslik SultÂN-lığın “O da YARI”ysa İhvÂNi!..:
İnsan Kendisine EMÂNet Edilen Yarım Nefeste ihtilal yaparsa ŞÂKİ-EŞKiy Olur.. Önce HAKK’a giden kendi YOLUnu Keser..
Alınsa verilemeyen verilse alınamayan NEFES Senin Değildir…
“Habli’l-Verid”: وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ ---“Ve lekad halaknel insâne ve na’lemu mâ tuvesvisu bihî nefsuh(nefsuhu), ve nahnu akrebu ileyhi min hablil verîdi:Andolsun, insanı biz yarattık ve nefsinin kendisine fısıldadıklarını biliriz ve biz ona şah damarından daha yakınız.”(Kaf 50/16)
آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لاَ نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ ---“Âmener resûlu bimâ unzile ileyhi min rabbihî vel mu’minûn(mu’minûne), kullun âmene billâhi ve melâiketihî ve kutubihî ve rusulih(rusulihî), lâ nuferriku beyne ehadin min rusulih(rusulihî), ve kâlû SEMİ’NÂ VE ATA’NÂ gufrâneke rabbenâ ve ileykel masîr(masîru) :Peygamber, Rabbi tarafından kendisine indirilene iman etti, müminler de (iman ettiler). Her biri Allah a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine iman ettiler. "Allah'ın peygamberlerinden hiçbiri arasında ayırım yapmayız. İşittik, itaat ettik. Ey Rabbimiz, affına sığındık! Dönüş sanadır" dediler.”(Bakara 2/285)
“Nasrullâhi vel fetHu”: إِذَا جَاء نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ ---“İzâ câe nasrullâhi vel fethu:Allah'ın yardımı ve zaferi geldiği,(Nasr 110/1)
“Latîfu’l-Habîr”: أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ ---“Elâ ya’lemu men halak(halaka), ve huvel latîful habîr(habîru) :O, yarattığını bilmez mi? O, Latif'tir; Habir'dir.”(Mulk 67/14)
“EnâLLAH!”: فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِي مِن شَاطِئِ الْوَادِي الْأَيْمَنِ فِي الْبُقْعَةِ الْمُبَارَكَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَن يَا مُوسَى إِنِّي أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِينَ ---“Fe lemmâ etâhâ nûdiye min şâtııl vâdil eymeni fîl buk’atil mubâreketi mineş şecerati en yâ mûsâ innî enallâhu rabbul âlemîn(âlemîne) :Derken oraya geldiğinde, o kutlu yerdeki vadinin sağ yanında olan bir ağaçtan: "Ey Musa, Âlemlerin RABBi olan ALLAH BeN-im!" diye seslenildi.”(Kasas 28/30)
“KûN feyeKûN” Bir Damla Kan!.Dört Unsuru Bürünen CAN
Merkez-Muhit-Zaman-Mekan!..CAN MİLİnde Dönen Cihan
HAKK’a Sığın Kendinden Geç!.SıRRın Sıfırla İhvÂNi! Ahmaklar ki Kan Tulumu!.HAKK Âşıklar AŞKın Mumu!. İlim İrfan İle İNSAN!..Ya Câhildir ya da Sultan!..
SıRR-ı Subhân Semâ’ığımız..Ne Kan Kalmış Ne CAN NEY-de
Sıfır Sahrasında Müflis.. “KûN feyeKûN”küllî ŞEY’de.. AŞKı İle ARItılır..ÂŞIKların Kanı Ey DOST! Canda–Kanda-Tende SULTAN..MEYci MEYhâneci“MEY”de…
“cÂN Bayramı”KURB-ÂN ETİcAN-da cÂNÂN-la DİRİ-liR! “KeŞKe KaV-MîM BİLseydi!.”dER! Her ZeRReye ZEVK VERiliR! CihÂN-ın cÂNı MUSTAFÂ!..RUHumuz FeDâ Efendim!.. YÜZ ÜSTü SÜRün İhvÂNi!.. SU GiBi SıRRIN SERiliR!..
ÂB-ı HaYYatla Âbdest Al!.SECDEn Kendi POSTuna YaP! Temizle KALBin KıBLesin!KULluğunu DOSTuna YaP! YâR YOLU ÂŞIK KaNıyla KAYgandır Ey Kul İhvÂNi! RıZa DâRaĞaCında CAN!.. “kûN feyeKûN”KASTına YaP!..
05.09.2001 13:24
antalya-lâra-shllr
TÜRKÇESİ:Allahümme salli ve sellim ve bârik ve terahham ve tehannen alâ Seyyidinâ ve Mevlânâ Muhammedin Kemâ yelîku biazîmi şânı şerefihi Ve kemâlihi ve rızâke anhu ve mâ tuhibbu ve terzâ lehu dâimen ebeden Bi adedi ma’lûmâtike Ve midâde kelimâtike Ve rızâe nefsike vezinete Arşike Efdale salâtin ve ekmeleha ve etemmehâ Küllemâ zekereke ve zekerehu’z-zâkirûn Ve kullemâ gafele an zikrike ve zikrihi’l-gâfilûn Ve sellim teslîmen kesîren kezâlike Ve alâ cemî’il-Enbiyâi ve’l-murselîn Ve alâ melâiketike’l-mukarrebîn Ve alâ sâdâtina ve’l-enbiyâi ve’ş-şuhedâi ve’s-sâlihîn Ve aleynâ mâahum ve’l-mü’minîne ve’l-mü’minâti ve’l-müslimîne ve’l-müslümât ecmaîn Âmîn!
MÂNÂSI:“ALLAH’ım!ALLAH’ım!Sahibimiz ve Efendimiz Muhammed(sallallahu aleyhi ve sellem)’e salât ve selâm et ve bereket ihsân buyur ve rahmet,merhamet ve şefkat et!Şerefinin-şanının azameti ve kemâlinin lâyıkınca...Ebeden-dâimen onun için seveceğin ve razı olacağın şekilde ondan razı ol!Ma’lûmatının adedince...Sözlerini yazacak kelimelerinin boyasınca(mürekkeb miktarınca) ...Nefsinin rızasınca ve Arş’ının ağırlığınca!Salâtın;en fazîletlisi en mükemmeli ve en tam(eksiksiz)olanınca!Seni zikreden zâkirler zikirlerine devâm ettikçe,Senin zikrinden gafil olanlar zikrinden gaflet ettiği sürece!Ve işte böylece,çokça ve gerçek teslimiyetle kâmil olan selâmımızı ilet!Selâmet ver!Bütün nebîlere ve mürsellere de!Yakın meleklere de!Sâdâtlarımıza(seyyidlerimize)ve evliyâlara ve şehîdlere ve sâlihlere de!Onlarla beraber bizlere ve mü’minlerin ve mü’min hanımların ve müslümanların ve müslüman hanımların cümlesine de!Bizden kabul buyur! (Rasûlullah(sallallahu aleyhi ve sellem)’e ulaşımımıza ve sılamıza izin,inâyet ve hidâyet buyur!)”
إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَاأَرَادَ شَيْئًاأَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ ---“İnnemâemruhûizâerâdeşey’enenyekûlelehukunfe yekûn(yekûnu):Bir şey yaratmak istediği zaman Onun yaptığı"Ol"demekten ibarettir.Hemen oluverir.”(Yâsîn 36/82)
---Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem: 
Ona Yanarım!..
Kemâ yelîku biazîmi şânı şerefihi 
