**YUNUS EMRE DİVÂNI** (I - XXIX)

Yunus Emre (k.s.) hazretlerinin hayatı ve eserleri.
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

**YUNUS EMRE DİVÂNI** (I - XXIX)

Mesaj gönderen aNKa »

ResimResimYUNUS EMRE DİVÂNIResimResim



Resim

Yunus oldıysa adum pes ne aceb
Okıyalar bu benüm divânumı…



Adım Yunus olduysa şaşılacak bir şey yok.
Çünkü bu âlemde çok Yunus vardır.
Ancak benim bu Aşk Divanımı okusunlar ki ben hangi Yunus’um bilsinler...



Aceb : Taaccub, şaşma, hayret. * Garib, hoş, lâtif ve nâdir-ül vücud olduğundan bir şey için inkâr ve istiğrab etme hâli.
Divân : Eskiden yaşamış şâirlerin şiirlerinin toplandığı kitap.

Açıklamalar : Latif YILDIZ


Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK I - XXIX


Resim ZÜHD ve TAKVÂ XXX - XLIV --> **YUNUS EMRE DİVÂNI** (XXX - XLIV) (üzerine tıklayın)

Resim MECÂZÎ AŞK ve GERÇEK AŞK XLV - C --> **YUNUS EMRE DİVÂNI** (XLV - C) (üzerine tıklayın)
En son aNKa tarafından 12 May 2010, 18:40 tarihinde düzenlendi, toplamda 4 kere düzenlendi.
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »




Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - I


Teferrüc eyleyivardım sabahın sinleri gördüm
Karışmış kara toprağa şu nazik tenleri gördüm


Sabah serinliğinde içim açılsın diye geçen insanların vatanına uğradım ve mezarlarını gördüm.
Onlar da bizim gibi her hücrelerine sahib çıkan ince-zârif tenli iken kara toprakla sarmaş dolaş ve toz-toprak olmuş yatmaktalar..


Teferrüc : (Ferec. den) Ferahlanmak. İç açılmak. * Gezintiye çıkmak. Seyr.
Sin : Mezar.
Nâzik : f. Nezaketli. Terbiyeli. Zarif. İnce, dayanıksız. * Ehemmiyet verilmesi icab eden. * Tehlikeli husus.

–Resim–

Çürümüş toprak içre ten sin içinde yatar pinhan
Boşanmış damar akmış kan batmış kefenleri gördüm


Tenleri çürümüş toprakta ve mezarlarında varlıkları yok olup gitmiş.
Kan damarları patlamış ve al kana boyanmış sonuçta bedene sarılan ve götürülen 7 katlı kefen bezleri…


Pinhan : f. Gizli, saklı, hafi, mahfi, mestur, müstetir.
Kefen : Ölüye sarılan 7 katlı bez.

–Resim–

Yıkılmış sinleri dolmuş hep evleri harâb olmuş
Kamu endişeden kalmış ne düşvar halleri gördüm


Bu âlemdeki son evleri olan nice mezarlar yıkılıp göçmüş ve içine taş-toprak dolmuş.
Artık bu dünyadaki: “Olsun! Olmasın!” derdleri geride kalmış ve “Olan!”ın Hakk’ın emri olduğu anlaşılınca içinden çıkılmaz-zor hesap hâllerine düşenleri gördüm…


Kamu : (Kamuğ) t. Hep, bütün, tamamen.
Düşvar : f. Müşkil. Güç. Zor.

–Resim–

Yaylalar yaylamaz olmuş kışlalar kışlamaz olmuş
Bar tutmuş söylemez olmuş ağızda dilleri gördüm


Yüce dağlardaki çayır-çimen-soğuk suların yaylasına çıkamaz ve eğnin ovalarda kışlayamaz olmuşlar.
Bülbül gibi şakırken sanki pas tutmuş da konuşamaz olmuş dilleri gördüm…


Bar : Kir, pas.

–Resim–

Kimisi zevk-u işrette kimi saz-u beşârette
Kimi belâ vü mihnette dün olmuş günleri gördüm


Kiminin zevk ve eğlencede kiminin sazda oynamakta ve kimisinin de belâ ve eziyetler içinde geçen günleri artık dün olmuş.
Emânet olan zaman dilimi geçmiş-gitmiş geride hesabı kalmış gördüm…


Zevk-u işret : Zevk eğlence.
Saz-u beşâret : saz ve müjde.
Mihnet : Zahmet. Eziyet. Dert. Belâ. * Mc: Tecrübe, sınamak.

–Resim–

Soğumuş şol kara gözler belirsiz olmuş ay yüzler
Kara toprağın altında gül derer elleri gördüm


Soğumuş-ferini kaybetmiş kara gözleri, yok olup-gitmiş ay yüzleri ve bir zamanlar bu dünyadayken gül derip-toplayan elleri kara toprağın yutmuş olduğunu gördüm…

–Resim–

Kimisi boynunu eğmiş tenini toprağa salmış
Anasına küsüp gitmiş boynun boranları gördüm


Kimisi boynunu eğmiş, tenini toprağa salmış
Anasına küsüp gitmiş boynun buranları gördüm…


Boranları : Buranları, eğenleri.

–Resim–

Kimi zârı kılıp ağlar zebâniler canın dağlar
Tutuşmuş sinleri oda çıkan tütünleri gördüm


Bu âlemde taptıklarından dolayı kimsini Cehennem'de vazife gören meleklerin elinde ağlayıp sızlarken-inlerken;
Mezarları ateş almış yanmakta ve çıkan dumanları gördüm…


Resim--- Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): “Kişi öldüğü vakit varacağı yeri kendisine sabah, akşam gösteriiir. Cennetliklerdense cennet, cehennemliklerdense cehennem (gösterilir). Sonra kendisine : “İşte senin kıyamet gününde gönderileceğin ye­rin budur!” denilir.” buyurdular.
(İbnû Ömer'den; Buhâri ile Nesâî «Kitübu'l-Cenâiz»'de tahric etmişlerdir.)

Zebâni :
Cehennem'de vazife gören melek.

–Resim–

Yunus bunu kanda gördü gelip bize haber verdi
Aklım vardı bilim şaştı netekim bunları gördüm


Yunus bunu nerde gördü, gelip bize haber verdi?
Aklım var idi ama bildim ki şaşırdı-şaştı!
“Nasıl ki bunları gördüm?” diye…


Netekim : Nitekim.



Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim


Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - II


Sabahın sinleye vardım gördüm cümle ölmüş yatar
Her biri biçâre olmuş ömrün yayıvarmış yatar


Sabahleyin mezarlığa vardım, pek-çok ölmüş yatanları gördüm!
Her birisinin hayatta kalma çâreleri bitmiş de ömürlerini kaybetmişler yatmaktalar!


Yayıvarmak : Kaybolmak.

–Resim–

Vardım bunların katına baktım ecel heybetine
Nice yiğit muradına ermeyiben ölmüş yatar


Bunların huzuruna varınca ölümün korkutucu ve boyun eğdirici azametine baktım ve hissettim.
Nice civan yiğitlerin muradlarına ermeden gelip-geçtiğini ve toprakta yatmakta olduklarını gördüm.


–Resim–

Yemiş kurt kuş bunu keler nicelerin bağrın deler
Şol ufacık nâ-resteler gül gibice solmuş yatar


Kurt, kuş, yılan, çıyan yeyip-bağrın delmiş nice yeni yetme gül goncalarının solup yattığını gördüm…

Keler : Kertenkele.
Heybet : Hürmetle beraber koruk hissini veren hal. Sakınıp korkulacak hal. Azamet.
Nâ-reste : . Buluğa ermemiş. . Olmamış ham.

–Resim–

Tuzağa düşmüş tenleri Hakk'a ulaşmış canları
Görmez misin sen bunları növbet bize gelmiş yatar


İnsanların kendilerine haber verilen ecel tuzağına düştüklerini, canlarının Hakk Teâlâ’ya ulaştığını görmüyor musun?
Dönmüyormuş gibi gözüküp saatte 1600 km hızla dönen ve ömürlerimizi öğüten Dünya Değirmeninde sıranın bize de geldiği ap-açık ortada iken yatanları gördüm…


Növbet : Nöbet.

–Resim–

Esilmiş inci dişleri dökülmüş sarı saçları
Kamu bitmiş teşvişleri emr-ü nemde ermiş yatar


İnci dişleri eksilmiş, sarı saçları dökülmüş, bütün karmakarışık telaşları bitip-tükenmiş ve kendilerine vaat edilen ve emredilen güne erip yatmaktalar…

Teşviş : Karıştırma. Karma karışık etme. Bulandırma.

–Resim–

Gitmiş gözünün karası hiç işi yoktur durası
Kefen bezinin pâresi sönüğe sarılmış yatar


Gözlerinin karası kaybolmuş, artık bu dünyada yapacak başka işi kalmamış insanlar, kemikleri bir bez parçasına sarılmış yatmaktalar…

Sönüğ : Sünük. Kemik.

–Resim–

Yunus gerçek aşık isen mülke sûret bezemegil
Mülke sûret bezeyenler kara toprak olmuş yatar


Ey Yunus!
Sen Hakk Teâlâ’ya gerçek âşık isen bu dünyada Hakk Teâlâ’nın mülküne sahip çıkma!
Bu âlemde sahip çıkanların tapıları kaldı geriye kendileri kara toprak olup yatmaktalar…



Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim


Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - III


Yeryüzünde gezer idim uğardım milketler yatar
Kimi ulu kimi kiçi key kuşağı berkler yatar


Yer yüzünde derviş seyahati ederken mezarlığa da uğradım ki nice zenginler yata düşmüşler.
Kimi büyük kimi küçük nice beline sağlam sahip-zinadan uzak kalmış erler yatmaktalar!


Uğarmak : uğramak.
Milket : Varlıklı.
Kiçi : Küçük.
Key : Pek, şiddetli, kesin.
Berk : t. Katı. Sert. * Serin. * Metin, sağlam.

–Resim–

Kimi yiğit kimi koca kimi vezir kimi hoca
Gündüzleri olmuş gece ancılayın çoklar yatar


Kimi delikanlı, kimi kocamış, kimi vezir kimi de hoca;
Gündüzleri gece olmuş onlar gibi niceleri yatmaktalar!


–Resim–

Doğru varırdı yolları kalem tutardı elleri
Bülbüle benzer dilleri danışman yiğitler yatar


Hakk Teâlâ’nın emrettiği yolda yürüyen, Hakkın ve hayrın kitaplarını yazan ve bülbüller gibi şakıyan nice değerli bilginler yatmaktalar!

Danışman : Danişmend. Danışılan kişi. Bilgin.

–Resim–

Ulu kişi ağlamışlar server yiğitler düşmüşler
Başucunda yay sımışlar kuruluban oklar yatar


İnsanların baş tutanı olmuş nice büyük zâtlar ki ardından göz yaşları dökülmüş,
Kurulu kalmış okların yaylarını kırmışlar onlar da yatmaktalar!


Server : f. Reis. Baş. Seyyid.
Sımak : Kırmak.

–Resim–

Atları izi tozulu önleri tabıl - bazılı
İle güne hükmü yazlı muhteşem beyler yatar


Atlarının izinden tozlar savrulan, önlerinde gelişlerini davul çalanların halka haber verdiği ve hükmü herkese geçen nice debdebeli Cihan beyleri yatmaktalar!

Tabıl : Tabı. Davul.
Tabıl – bâz : Davul çalan.
MUhteşem : Büyük, debdebeli, tantanalı. * Etraflı ve taraftarlarının çokluğu ile büyük.

–Resim–

Gece gündüz oğlancıklar söyler iken bülbül gibi
Ayrılmışlar anaları sinlerini bekler yatar


Küçücük oğlancıklar gece gündüz bülbül gibi söyler iken ayrılıp gitmişler buradan ebediyen ve anneleri yas içinde mezarlarını hep beklemekteler ve o bebeler asla geri gelemeden hep yatmaktalar!

–Resim–

Elleridir kınalı hep karavaşları şeker-leb
Kargı gibi uzun boylu gül yüzlü hatunlar yatar


Şeker dudaklı hizmetçilere sahip, elleri kınalı, selvi boylu ve gül yüzlü nice gelinler-hanımlar yatmaktalar!

Karavaş : Halayık, cariye.
Şeker-leb : şeker dudak.
Kargı : Kamış.

–Resim–

El bağlamıştır kamusu Hak Çalap'tandır umusu
Nökerli kızdır kimisi alınmadan çoklar yatar


Hepsi de Hükm-ü Hakk Teâlâ karşısında ellerini bağlayıp emre uymuşlar, ve tek umutları artık Hakk Teâlâ’ya kalmış;
Ve kimisi de hizmete yeni girmiş eş olarak alınmamış-evlenmemiş genç kız iken yatmaktalar!


Um : Umut.
Nöker : Uşak. Hizmetçi . Kuma

–Resim–

Yunus bilmez kendi halin Çalap'tır söyletir dilin
Bir nicesi yeni gelin ak değirmi yüzler yatar


Yunus kendi hâlini biliyor da bu kimselerin hâllerini anlatıyor sanmayın!
Yunus’u söyleten Hakk Teâlâ!
Bir çoğu da taze gelin ak yanaklı yüzleri toprak olmuş yatmaktalar!


Değirmi : Yuvarlak . Eni boyu eşit olan . Yemeni yazma, baş örtüsü.



Açıklamalar : KUL İHVANİ
En son aNKa tarafından 12 Oca 2009, 20:55 tarihinde düzenlendi, toplamda 1 kere düzenlendi.
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim


Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - IV


Sana ibret gerek ise gel göresin bu sinleri
Ger taş isen eriyesin bakıp görücek bunları


Ey Okuyan Dost!
Bu âlemde elde fırsat var iken sana ibret gerek ise sen de gelip görmelisin bu mezarları!
Bunlara bakıp da hâllerini gördükten sonra eğer taştan olsan bile erimen gerekir!


–Resim–

Şunlar ki çoktur malları gör nice oldu hâlleri
Sonucu bir gömlek giymiş onun da yoktur yenleri


Şunlar ki malları çoktu ama bak-gör hâlleri nereler vardı dayandı?
Hayatlarının sonunda malı olarak bir bez gömlek giydirmişler ama onunda kolları yok!..


Yen : Elbise kolu.

–Resim–

Hani mülke benim diyen köşk ü saray beğenmeyen
Şimdi bir evde yatarlar taşlar olmuş üstünleri


Hani Hakk Teâlâ’nın mülküne: “Benimdir!” diyenler?
Köşkler saraylar beğenmeyenler?
Şimdi ise bu dünyadaki son evlerinde yatmaktalar ama üstlerini adi taşlarla örmüşler!...


–Resim–

Bunlar eve girmeyenler zühd ü tâat kılmayanlar
Bu beyliği bulmayanlar zira geçti devranları


Bunlar, Benlik Köşkleri ve saraylarında yaşayıp can evlerine girmeye ve Hakk Teâlâ’nın emrine uyup da zühd içinde Hakk’a itaat etmeyen nefse tapıcılardır.
Aynanın ardındaki beyliğe bu âlemin geçici beyliğini tercih eden ve kulluk imtihanını peşin peşin kaybedenler için zaman devretti devran döndü geçti ve fırsat kaçtı artık!


Zühd : Dünyaya rağbet etmemek. Nefsâni zevk ve arzudan kendini çekerek ibâdete vermek.
Taaat : İbadet etmek. Allah'ın (C.C.) emirlerini yerine getirmek. İtaat etmek.

–Resim–

Hani ol şirin sözlüler hani ol güneş yüzlüler
Şöyle gayib olmuş bunlar hiç belirmez nişanları


Hani o şirin sözlüler, hani o güneş yüzlüler neredeler?
Sanki kaybolup gittiler hiçbir izlerine işaretlerine rastlanmıyor artık!


–Resim–

Bunlar bir vakt beyler idi kapıcılar korlar idi
Gel şimdi gör bilmeyesin bey hangidir ya kulları


Bunlar bir zamanların kapılarını muhafız kölelerinin beklediği Beyler idiler!
Gel-gör ki şimdi bey hangisi, köle hangisi kara toprakta?


–Resim–

Ne kapı vardır giresi ne yemek vardır yiyesi
Ne ışık vardır göresi dün olmuştur gündüzleri


Ne girip-çıkılacak bir kapı, ne yiyip-içilecek bir yemek nede görebilecek ışık var!
Onlar gündüzlerini dünlerinde bitirmişler ve yitirmişlerdir!


–Resim–

Bir gün senin dahı Yunus benim dediklerin kala
Seni dahı böyle ede netekim etti bunları


Ey Yunus!
Bir gelip seninde: “Benim malım!” dediklerin ardında kalırlar!
Bu yalan dünya bu gördüklerine ettiğini sana da edecektir şüphen olmalısın!



Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
katre-iNur
Saygın Üye
Saygın Üye
Mesajlar: 272
Kayıt: 13 Ağu 2007, 02:00

Mesaj gönderen katre-iNur »

Kıymetli kardeşim Ankakuşu;

Emeğinize sağlık. Divanımızdan taşıdığınız bu güzelliklere biz de küçük bir katkıda bulunmak isteriz.


Canı canan dilemiş vermemek olmaz ey dîl
Ne nîza eyleyelim ol ne senindir ne benim (Fuzuli)


Es Selam
[img]http://www.muhammedinur.com/photos/galleries/avatars/katreimza.jpg[/img]
Kullanıcı avatarı
gullale
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 1362
Kayıt: 16 Oca 2008, 02:00

Mesaj gönderen gullale »

Taştın yine deli gönül
Sular gibi çağlar mısın

Aktın yine kanlı yaşım
Yollarımı bağlar mısn

Nidem elim ermez Yâre
Bulunmaz derdime çare

Oldum ilimden avare
Beni bunda eğler misin

Ben toprak oldum yoluna
sen aşırı gözetirsin

Şu karşıma göğüs geren
Taş bağırlı dağlar mısın

Karlı dağların başında
Salkım salkım olan bulut

Saçın çözüp benim için
Yaşın yaşın aglar mısın

Esridi Yunusun canı,
Yoldayım, illerim hani

Yunus düşte gördü seni
Sayrı mısın sağlar mısın?
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim


Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - V


Ömrüm beni sen aldadın ah n'ideyim ömrüm seni
Beni deprenemez kodun ah n'ideyim ömrüm seni


Beni sen aldattın ömrüm!
Ah ne edeyim ömrüm sana!
Beni kıpırdayamaz hâle getirdin!
Ah ne edeyim ömrüm sana!


–Resim–

Benim varım hep sen idin canım içinde can idin
Hem sen bana sultan idin ah n'ideyim ömrüm seni


Benim bütün varlığım sen idin!
Canımdan da kıymetli idin!
Sen benlik ülkemde sultanım idin!
Ah ne edeyim ömrüm sana!


–Resim–

Gönlüm sana ağlar idim gül deyiben yıylar idim
Garipseyip ağlar idim ah n'ideyim ömrüm seni


Ey gönlüm ben senin için ağlar idim!
Gül deyip de koklar idim!
Gurbet ellerde garip kaldığımıza yanar da ağlar idim!
Ah ne edeyim ömrüm sana!


Yıylamak : Koklamak.

–Resim–

Gider imiş bunda gelen dünya işi cümle yalan
Ağlar ömrün yavı kılan ah n'ideyim ömrüm seni


Meğer bu âleme bir gün gelen yine bir gün gider imiş!
Dünya işlerinin tümü de kendisi gibi yalan imiş!
Ağlar elbet ömrünü kaybeden benim gibi!
Ah ne edeyim ömrüm sana!


Yavı kılmak : Kaybetmek.

–Resim–

Hayrım şerrim yazılısar ömrüm ipi üzülüser
Gidip sûret bozulusar ah n'ideyim ömrüm seni


Bu âlemde yaptığım hayrım da şerrim de yazılacak- kameraya alınacak!
Hayata bağlayan bu ömür ipim bir gün bir yerinden kopup gelecek!
Bu beden binası yıkılacak-görüntü yok olacak!
Ah ne edeyim ömrüm sana!


–Resim–

Bârı koyuban kaçmasan göçküncü gibi göçmesen .
Ölüm şarabın içmesen ah n'ideyim ömrüm seni


Oldu olacak koyup da kaçmasan!
Acele göçküncüler gibi çarçabuk göçmesen!
Ölüm şarabın içmesen!
Ah ne edeyim ömrüm sana!


Bâr : f. Yük. Zahmet. Eziyet. Sıkıntı. * Def'a. Kerre. * Yemiş, meyve. * Sebeb-i masraf ve ıztırab olan şey. Kale duvarı. * İzin.

–Resim–

Bir gün ola sensiz kalam kurda kuşa öğün olam
Çürüyüben toprak olam ah n'ideyim ömrüm seni


Bir gün elbet sensiz kalacağım!
Can kuşum uçunca kanlı kafesimi kurt kuş rızk edinecek!
Kalan parçalarım da çürüyüp toz-toprak olacak!
Ah ne edeyim ömrüm sana!


–Resim–

Miskin Yunus bilmez misin yoksa nazar kılmaz mısın
Ölenleri anmaz mısın ah n'ideyim ömrüm seni


Hakk’tan gayrısına ilgide sâkin olan melâmi miskini Yunus sen bilmez misin?
Yoksa bakıp da görmez misin - candan nazar etmez misin?
Ölenleri her yönüyle anıp, ibret alıp ona göre davranmaz mısın?
Ah ne edeyim ömrüm sana!



Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - VI


Yok yere geçirdim günü ah n'ideyim ömrüm seni
Seninle olmadım gani ah n'ideyim ömrüm seni


Hep yok yere harcadım günlerimi!
Ah ne edeyim ömrüm seni!
Ben seninle olup da sonunda doyurucu bir neticeye ulaşamadım!
Ah ne edeyim ömrüm seni!


Ganî : Zengin, kimseye muhtaç olmayan, elindekinden fazla istemiyen. Varlıklı, bol.

–Resim–

Güldim ü geçtim bilmedim ağlayıp gusse yemedim
Senden ayrılam demedim ah n'ideyim ömrüm seni


Günlerim gülerek mi geçti bilemedim!
Ağlayıp keder tasa çekmedim!
Ben senden ayrılıp gideyim de demedim ki!
Ah ne edeyim ömrüm seni!


Gusse : Gussa. Keder. Tasa. *Gam.

–Resim–

Hayrım şerrim yazılısar ömrüm ipi üzülüşer
Sûret benden bozulusar ah n'ideyim ömrüm seni


Bu âlemde yaptığım hayrım da şerrim de yazılacak- kameraya alınacak!
Hayata bağlayan bu ömür ipim bir gün bir yerinden kopup gelecek!
Bu beden binam yıkılacak-görüntüm yok olacak!
Ah ne edeyim ömrüm sana!


–Resim–

Gidip geri gelmeyesin gelip beni bulmayasın
Bu benliğe sermayesin ah n'ideyim ömrüm seni


Gidip geri gelmeyesin!
Gelip beni bulmayasın!
Sen benliğimin sermayesisin!
Sen gider de gelmezsen ben iflas ederim!
Ah ne edeyim ömrüm seni!


–Resim–

Hani sana güvendiğim güveniben yuvandığım
Kaldı küllî kazandığım ah n'ideyim ömrüm seni


Nerede, ne oldu benim sana güvenmemin sonucu?
Güvenip de tembellikle tedbir almadığım?
İşte bak kazandığım tüm dünya pisi-pası ardımda kaldı hesaplarını vermek benimle gidiyor!
Ah ne edeyim ömrüm seni!


Yuvanmak : Tembellik etmek.

–Resim–

Miskin Yunus gidisersin aceb sefer edisersin
Hasret ile kalısarsın ah n'ideyim ömrüm seni


Miskin Yunus gideceksin!
Alışılmamış ve yaşanmamış ve mutlaka yapacağın bir sefer edeceksin!
Hasret ile kalacaksın!
Ah ne edeyim ömrüm seni!



Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - VII


Geldi geçti ömrüm benim şol yel esip geçmiş gibi
Hele bana şöyle (gelir) şol göz açıp yitmiş gibi


Sanki bir yel esip geçmiş gibi benim ömrüm geldi geçti!
Bana şöyle gelmekte ki göz açıp kapatıncaya kadarlık bir sürede kaybetmişim ömrümü!


–Resim–

İşbu söze Hak tanıktır bu can gövdeye konugtur
Bir gün çıka gide kafesten kuş (kaçıp) uçmuş gibi


Bu sözlerime Hakk Teâlâ tanıktır.
Bu can bu gövdeye zaten konuktur.
Onun içindir ki bu evden bir gün kafesinden uçup giden bir kuş gibi çıkıp gidecektir.


–Resim–

Miskin âdemoğlanını benzetmişler ekinciye
Kimi biter kimi yiter yere tohum saçmış gibi


Miskin insanoğlunu ekine benzetmişler ki ne kadar doğru!
Sanki toprağa insan tohumu ekmişlerde kimi yeni yeşerip bitmekte kimisi de sararıp yitmekteler!..


–Resim–

Bu dünyada bir nesneye yanar içim göynür özüm
Yiğit iken ölenlere gök ekini biçmiş gibi


Bu dünyada bir şey var ki ona içim yanar özüm gevrer!
Sanki gök ekini biçmiş gibi gencecik ölen yiğitlere hep yanarı ben!


Göynümek : Gevremek. Gizlice yanmak.

–Resim–

Bir hastaya vardın ise bir içim su verdin ise
Yarın anda sana gele Hak şarabın içmiş gibi


Eğer sen bu âlemde imtihanda olduğunu anlayıp da bir hastayı Allah rızası için ziyaret ettiysen;
Bir yudum da olsa bir içim su verdin ise,
Yarın vâad edilen o çetin kıyamet gününde gelip seni bulacaktır.
O kadar işine yarayacak ki Hak şarabın içmiş gibi olacaksın!


–Resim–

Bir miskini gördün ise bir eskice verdin ise
Yarın anda karşı gele hulle donun biçmiş gibi


Eğer sen merhametinin denendiği bir miskini gördün de eskice de olsa bir giyecek verdin ise,
Yarın vâad edilen o çetin kıyamet gününde gelip seni karşılayacaktır.
İnsanların çırılçıplak olacağı o günde o kadar işine yarayacak ki sanki cennet elbiseni peşin giymiş gibi olacaksın!


Miskin : Fık: Kendi kendini idâre edemiyen, iktisabtan âciz, mal ve mülkü hiç olmayan kimse.
Hulle : Ağır, pahalı. * Belden aşağı ve belden yukarı olan iki parçadan ibâret olan elbise. * Cennet elbisesi.


–Resim–

Yunus Emre bu dünyada iki kişi kalır derler
Meğer Hızır İlyas ola Âb-ı Hayat içmiş gibi


Yunus Emre bu dünyada kimseler kalamaz ancak iki kişi kalır derler.
Meğer ki onlar da Hızır (a.s.) ile İlyas (a.s.) ola, Âb-ı Hayat içtiklerinden dolayı…


Âb-ı Hayat : Kan. Ebedî hayata sebep olan hayat suyu (diye tâbir edilen) bu kelime, edebiyatta : "çok güzel ifâde, lâtif söz, parlaklık, letâfet" mânalarında geçer. * Tas : Aşk-ı hakiki, aşk-ı ilâhi, ilm-i ledün, mârifetullah'tan kinayedir. Âb-ı Hızır, âb-ı hayvan, âb-ı beka gibi isimlerle de söylenir.
Hızır : İkinci tabaka-i hayat mertebesine mazhar olan ve Kur'an-ı Kerim tefsirlerinde ismi zikredilen bir zât-ı kerim.
İlyas : Benî İsrail peygamberlerinden olup, Kur'an-ı Kerim'de ismi geçen ve Tevrat'ta "Ella" diye mezkûr olan bir Peygamberin ism-i mübarekidir. M.Ö. 9. asırda yaşamış olup ondan sonra Elyesa (A.S.) Peygamber olmuştur. İlyâs (A.S.), zamanının hükümdarıyla çok mücadele etmiş, çok zaman mağaralarda yaşamış, çok mu'cizeler göstermiştir.
Meratib-i Hayat : Hayat mertebeleri.


Açıklamalar : KUL İHVANİ


Birinci sual:
“Hz. Hızır (A.S.) hayatta mıdır? Hayatta ise niçin bazı mühim ulema hayatını kabul etmiyorlar?”

El cevap :
“Hayattadır, fakat merâtib-i hayat beş'tir. O, ikinci mertebededir. Bu sebepten bazı ulemâ, hayatında şüphe etmişler.
Birinci Tabaka-i Hayat: Bizim hayatımızdır ki, çok kayıtlarla mukayyeddir.
İkinci Tabaka-i Hayat : Hz. Hızır ve İlyas Aleyhimesselâmın hayatlarıdır ki, bir derece serbesttir. Yâni bir vakitte pekçok yerlerde bulunabilirler. Bizim gibi beşeriyet levâzımatiyle daimi mukayyed değillerdir. Bazan istedikleri vakit bizim gibi yerler, içerler; fakat bizim gibi mecbur değillerdir. Tevatür derecesinde ehl-i şuhud ve keşif olan evliyânın, Hazret-i Hızır ile maceraları, bu tabaka-i hayatı tenvir ve isbat eder. Hattâ makamat-ı velâyette bir makam vardır ki, "Makam-ı Hızır" tâbir edilir. O makama gelen bir veli, Hızırdan ders alır ve Hızır ile görüşür. Fakat bâzan o makam sahibi yanlış olarak, ayn-ı Hızır telâkki olunur.
Üçüncü Tabaka-i Hayat : Hazret-i İdris ve İsa Aleyhimesselâmın tabaka-i hayatlarıdır ki, beşeriyet levazımatından tecerrüd ile, melek hayatı gibi bir hayata girerek nuranî bir letafet kesbederler. Adeta beden-i misali letâfetinde ve cesed-i necmi nuraniyetinde olan cism-i dünyevileriyle semavatta bulunurlar. Ahirzamanda Hazret-i İsâ Aleyhisselâm gelecek, Şeriat-ı Muhammediye (A.S.M.) ile amel edecek meâlindeki hadisin sırrı şudur ki: Ahirzamanda felsefe-i tabiiyenin verdiği cereyan-ı küfriye ve inkâr-ı Uluhiyete karşı İsevilik dini tasaffi ederek ve hurafattan tecerrüd edip İslâmiyete inkılab edeceği bir sırada, nasıl ki isevilik şahs-ı mânevisi, Vahy-i Semâvi kılınciyle o müthiş dinsizliğin şahs-ı mânevisini öldürür; öyle de: Hazret-i İsâ Aleyhisselâm, İsevilik şahs-ı mânevisini temsil ederek, dinsizliğin şahs-ı mânevisini temsil eden deccalı öldürür... yâni inkâr-ı Uluhiyet fikrini öldürecek.
Dördüncü Tabaka-i Hayat : Şüheda hayatıdır. Nass-ı Kur'anla şühedanın, ehl-i kuburun fevkinde bir tabaka-i hayatları vardır. Evet, şüheda, hayat-ı dünyevilerini tarik-ı hakta feda ettikleri için, Cenâb-ı Hak kemâl-i kereminden onlara hayat-ı dünyeviyeye benzer, fakat kedersiz, zahmetsiz bir hayatı Alem-i Berzahta onlara ihsan eder. Onlar kendilerini ölmüş bilmiyorlar.. yalnız kendilerinin daha iyi bir âleme gittiklerini biliyorlar.. kemal-i saadetle mütelezziz oluyorlar.. ölümdeki firak acılığını hissetmiyorlar. Ehl-i kuburun çendan ruhları bâkidir, fakat kendilerini ölmüş biliyorlar. Berzahta aldıkları lezzet ve saâdet, şühedanın lezzetine yetişmez. Nasıl ki iki adam bir rü'yada Cennet gibi bir güzel saraya girerler. Birisi rü'yada olduğunu bilir. Aldığı keyf ve lezzet pek noksandır. "Ben uyansam şu lezzet kaçacak" diye düşünür. Diğeri rü'yada olduğunu bilmiyor, hakiki lezzet ile hakiki saâdete mazhar olur.İşte Alem-i Berzahtaki emvât ve şühedanın hayat-ı berzahiyyeden istifadeleri, öyle farklıdır. Hadsiz vâkıatla ve rivâyatla şühedanın bu tarz-ı hayata mazhariyetleri ve kendilerini sağ bildikleri sâbit ve kat'idir. Hattâ Seyyidüşşüheda olan Hazret-i Hamza Radıyallahü Anh, mükerrer vâkıatla kendine iltica eden adamları muhafaza etmesi ve dünyevi işlerini görmesi ve gördürmesi gibi çok vâkıatla, bu tabaka-i hayat tenvir ve isbat edilmiş. Hatta ben kendim Ubeyd isminde bir yeğenim ve talebem vardı. Benim yanımda ve benim yerime şehid olduktan sonra, üç aylık mesafede esarette bulunduğum zaman, mahall-i defnini bilmediğim halde, bence bir rü'ya-yı sâdıkada, taht-el-Arz bir menzil suretindeki kabrine girmişim. Onu şüheda tabaka-i hayatında gördüm. O, beni ölmüş biliyormuş. Benim için çok ağladığını söyledi. Kendisini hayatta biliyor; fakat, Rus'un istilâsından çekindiği için, yer altında kendine güzel bir menzil yapmış. İşte bu cüz'i rü'ya, bâzı şerait ve emârâtla, geçen hakikata, bana şuhud derecesinde bir kanaat vermiştir.
Beşinci Tabaka-i Hayat : Ehl-i kuburun hayat-ı ruhânileridir. Evet mevt; tebdil-i mekândır, ıtlâk-ı ruhtur, vazifeden terhistir. İdam ve adem ve fena değildir. Hadsiz vâkıatla ervâh-ı evliyanın temessülleri ve ehl-i keşfe tezahürleri.. ve sâir ehl-i kuburun yakazaten ve menâmen bizlerle münasebetleri ve vâkıa mutabık olarak bizlere ihbaratları gibi çok delâil, o tabaka-i hayatı tenvir ve isbat eder. Zâten beka-i ruha dair "Yirmidokuzuncu Söz" bu tabaka-i hayatı delâil-i kat'iyye ile isbat etmiştir.”
En son aNKa tarafından 21 Oca 2009, 22:27 tarihinde düzenlendi, toplamda 1 kere düzenlendi.
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - VIII


Hiç bilmezem kezek kimin aramızda gezer ölüm
Halkı bostan edinmiştir dilediğin üzer ölüm


Hiç bilemiyorum sıra hangimize geldi de aramızda ölüm gezip durmakta..
Halkı kavun-karpuz gibi sayıp dilediğini ikiye bölmekte ölüm!


Kezek : Keşik. Nöbet, sıra.

–Resim–

Bir nicenin belin büker bir nicenin mülkün yıkar
Bir nicenin yaşın döker var gücünü ezer ölüm


Kimilerin belini bükmekte
Kimilerin mülkünü yıkıp yerle bir etmekte.
Kimilerin gözyaşını döktürüp var gücüyle ezmekte ölüm!


–Resim–

Birinin alır kardeşin revan döker gözü yaşın
Hiç onarmaz bağrı başın habersizin gelir ölüm


Birilerin kardeşini elinden alıp göz yaşını her an akar hâle getirmekte.
Bağrındaki yarenin başını onarmaz da aniden-habersizce gelir ölüm!


Revan : f. Giden, akıcı. * Derhal. * Ruh, can. Nefs-i nâtıka. * Edb: Su gibi akıp giden güzel söz.

–Resim–

Yiğidi koca olunca komaz kendini bilince
Birini koyup gelince gözlerini süzer ölüm


Yiğitler yaşlanıp kocayınca,
Geri bırakmaz artık kendini bilince peşine düşer.
Birini götürüp toprağa bırakıp gelince sanki hiç suçu yokmuş gibi gözlerini süzer ölüm!


–Resim–

Hani onun sevdik yâri kı tâatın arı yürü
Miskin Yunus neye durur ejderhalar yutar ölüm


Hani onun çok sevdiği yâri nerde kaldı?
Onun için sen Hakk Teâlâ’ya itâatını tam yap da hak yolda temiz olarak yürü!
Miskin Yunus neden durduğunu anlamadım!
Halbuki seni değil ejderhaları bile yutar bu ölüm!..


Ejderha : Büyük canavar. Büyük yılan.



Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - IX


Ey yârenler ey kardeşler korkarım ben ölem deyi
Öldüğüme kayırmazam ettiğimi bulam deyi


Ey yârenler ey kardeşler!
Korkum çok ben öleceğim diye!
Öldüğüme gam yemem de bu dünyada ettiklerimi bulacağım diye korkuyorum ben!


Kayırmak : Kayımak. Korkup-gam yemek.

–Resim–

Bir gün görünür gözüme aybım vuralar yüzüme
Endişeden del' olmuşum nidem ben ne kılam deyi


Ölüm beni yada ben ölümü bulur görüşürüz bir gün ve ölürüm!
Ayıplarımın hepsini de yüzüme vururlar elbet!
Ne edip ne yapayım diye endişeden deliye döndüm!..


–Resim–

Eğer gerçek kul imişsem ona kulluk kıla idim
Ağlayaydım bu dünyada yarın onda gülem deyi


Ben gerçekten Hakk Teâlâ’nın kulu olsaydım,
O’na kulluğun gereklerini yapmalıydım,
Bu dünyada hâlime ağlayıp çâresini bulaydım ki yarın âhirette güleyim diye bunları yapmalıydım…


–Resim–

Hemin geldim bu dünyâya nefsime kulluk eyleyi
İyi amel işlemedim azaptan kurtulam deyi


Sanki ben bu dünyaya nefsime kulluk etmeye gelmişim!
Hiç de iyi ameller işlemedim ki azaptan kurtulayım diye!


–Resim–

Ey biçare miskin Yunus günahım çok n'eyleyeyim
Sığındım ol Allâh'ıma dedi hem afvedem deyi


Ey çâresiz miskin Yunus!
Günahım çok ne yapayım?
Sığındım ol Allâh'ıma!
Buyurdu hemi afv ederim diye.


Resim--- “Kul in küntüm tühibbünellahe fettebiuni yuhbibkümüllahü ve yağfir leküm zünubeküm, vallahü ğafurur rahiym : (Resûlüm!) De ki: Eğer Allah'ı seviyorsanız bana uyunuz ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah son derece bağışlayıcı ve esirgeyicidir.”
(Âl-i İmrân 3/31)



Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
Hacer
Kıdemli Üye
Kıdemli Üye
Mesajlar: 505
Kayıt: 03 Nis 2007, 02:00

Mesaj gönderen Hacer »

Kıymetli Ali oğlum elerine sağlık. YUNUS BABAmızın ÖLMEK VE DİRİLMEK adlı eserini hizmet ederek paylaştığın için çok sağ olasın var olasın.

selam ve dua ile inşaallah.....
Resim
Kullanıcı avatarı
gullale
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 1362
Kayıt: 16 Oca 2008, 02:00

Mesaj gönderen gullale »

İşidin ey ulu kişi size benim haberim var
Zihî devlet benim bugün kim şunun gibi yârim var

Yürür isem önümdesin söyler isem dilimdesin
Oturursan yanımdasın ayrıkta ne pazarım var

Ne yürüyem ne hod erem ne uzak sefere varam
Çünkü dostu bunda buldum ayrık neye seferim var

Irak yola bezirgânlar assı etmeğe giderler
Çün gevher elimde durur de ayrık ne seferim var

Miskin YÛNUS’un bu canı şol dosta ulaşıdan
Dem-be dem artırır aşkı ulu yerden tımarım var
Resim
Kullanıcı avatarı
gullale
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 1362
Kayıt: 16 Oca 2008, 02:00

Mesaj gönderen gullale »

Canını aşk yoluna vermeyen âşık mıdır
Cehdeyleyip ol dosta ermeyen âşık mıdır

Dost sevgisi gönülde can ile berkitmeyen
Tûl-i emel defterin dürmeyen âşık mıdır

Aşka tanışık sığmaz değme can göğe ağmaz
Pervâneleyin oda yanmayan âşık mıdır

Nefs arzusundan geçip aşk kadehinden içip
Dost yoluna er gibi durmayan âşık mıdır

Dün gün riyâzat çekip halvetlerde diz çöküp
Sohbetlerde baş çatıp yanmayan âşık mıdır

YÛNUS imdi ol dostun cefâsına sabreyle
Yüreğine aşk odun urmayan âşık mıdır
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - X


Ey yarenler ey kardeşler ecel ere ölem bir gün
İşlerime pişmân olup kend' özüme gelem bir gün


Ey yârenler ey kardeşler!
Ecel beni de bulur ölürüm bir gün!
Bu âlemde yaptıklarımın boşluğuna ve hiçliğine pişman olup kendi özümün zavallı hâline gülerim bir gün.


–Resim–

Yanlarıma kona elim söz söylemez ola dilim
Karşıma gele amelim n'ittim ise görem bir gün


İki yanıma uzana elim
Söz söylemez ola dilim
Karşıma gele amelim
Ne ettiysem görürüm bir gün!...


–Resim–

Oğlan gider danışmana salâdır dosta düşmana
Şol dört tekbir namaz ile (ömrüm) tamam kılam bir gün


Ben ölünce oğlum bile birine gidip dosta düşmana salâ edip öldüğümü ilan etmesini ister.
Meşhur dört tekbirle kılınan secdesiz cenâze namazım ile ömrümü tamamlarım bir gün!...


Salâ : Namaza davet için çağırmak. Minarede cenâzeye çağrı için okunan salavat, dua. (Kelimenin aslı "Essalât" veya "Salât" dır.)

–Resim–

Beş karış bezdürür donum yılan çıyan yiye tenim
Yıl gece ubrula sinim unutulup kalam bir gün


Beş karış bez olacak âhiret yolculuğumda elbisem!
Çok kıymetli tenimi yılan çıyan yiyecekler!
Yıllar gelip geçecek, bakımsızlıktan devrilip içine göçecek unutulup garip kalacak mezarım!


Ubrulmak : Devrilmek.

–Resim–

Başıma dikeler hece ne erte bilem ne gece
Âlemler ümidi hoca sana ferman olam bir gün


Baş taşıma yazarlar ki: “Âşık Yunus Emre Babamız” diye heceleri…
Benim için artık sabah akşam diye bir şey kalmaz olur!
Elbette edebli ilim sahibi Hakk Erenler Hocası âhiret yolculuğunda halkın ümit kapılarıdır.
Bu İlâhî öğretimde ve Resûlî eğitimde Hükm-ü Hakkı tebliğ edeyim sana bir gün ayıksın!


Erte : İrte. Şafak sökme zamanı, Sabah.
Ferman : f. Emir. Tebliğ.


–Resim–

Yunus Emre sen bu sözü dahı tamam etmemişsin
Tek yürüyeyim neyleyim üstadıma gelem bir gün


Yunus Emre sen bu sözü daha tamam etmemişsin!
Henüz yaşamaktasın ve noksanların var!
Kalan ömrümde ne yapıp da yürüyüp üstadım olan Hakk Ereni bulayım-huzuruna durayım!




Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - XI


Zinhar vermegil gönül payına bir gün
Dünyâya gönül veren düşe tayına bir gün


Sakın ol ki şu yalan dünya payına gönlünü kaptırma!
Bu dünyaya gönlün veren sonunda ekmeğe muhtaçtan beter olur.


Zinhar : Asla,sakın.
Tayın : Askerin bir öğün yemeği.


–Resim–

Kuşların yuvasını kimse doğan edinmez
Ol elde kaçan dura gide yayına bir gün


Her kuşun yuvasını sakın Doğan Kuşu yuvası sanma!
Doğan Kuşu nasıl ele geçirilip bekletilecek elbet avlanmaya uçacaktır.


–Resim–

Gör ahî niceleri topraklar koçmuş yatar
Bizi de onlar gibi ala koynuna bir gün


Kardeş! Gör nicelerini toprak kucaklamış yatıyorlar.
Bizi de bir gün onlar gibi koynuna alacağı kesindir.


Ahî : Kardeş.
Koçmak : Kucaklamak.


–Resim–

Şol kuşun kim yuvası doğan katında olur
Ol ondan kaçınsa (da) gide yeyine bir gün


Hangi kuşun ki yuvası Doğan Kuşu huzurunda ise, o kuş ondan nasıl korunacak-kaçınacak sonunda yakalanır ve av olur.


–Resim–

Miskin bîçare Yunus gördüm bildim demegil
Tut erenler eteğin düşgil suyuna bir gün


Miskin bîçare Yunus gördüm-bildim deme sen!
Tut erenler eteğin düş sen suyuna bir gün.
Erenleri İlim ve Edeb suyu ile yıkan ve sulan.





Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - XII


Sen bu cihan mülkünü kaftan kafa tuttun tut
Ye bu âlem malını oynayıban uttun tut


Sen bu cihan mülküne gönül verdin ve Kaf Dağından Kaf Dağına kadar senin oldu say.
Ya da bu âlemin malını bir kumarda oynadın da üttün say.


Kaf : Bir masal dağı adı.
Utmak : Ütmek, kaznmak


–Resim–

Süleyman'ın tahtına şâd olup oturdun bil
Dive perîye düpdüz hükümleri ettin tut


Öyle ki Süleyman (as) tahtına sevinçle oturdun bil.
Devlere perilere hükmünü geçirdin say!


Div : Dev.

–Resim–

Fir'avn'ın hazinesin Nûşin-revan genciyle
Karun malına katıp sen malına kattın tut


Firavun’un hazinelerini Nûşirevan’ın hazineleri ile birlikte Kârûn’ un malına katıp hepsinin de sahibi sen oldun say!


Nuşin: f. Lezzetli, tatlı.
Revan : f. Giden, akıcı. * Derhal. * Ruh, can. Nefs-i nâtıka. * Edb: Su gibi akıp giden güzel söz.
Nûşin-revan : Nuşirvan : İran'da Milâdi (531 - 579) tarihleri arasında hükümdarlık etmiş Sâsâni padişahı olup adâlet ve doğruluğu ile meşhur olmuştur.


–Resim–

Bu dünya bir lokmadır ağzında çiğnenmiş bil
Çiğnenmişe ne yutmak ha sen onu yuttun tut


Bu dünyayı sen ağında çiğnenmiş bir lokma bil.
Çiğnemişse yutulmayı bekleyen lokma, sen onu yuttum say gitsin!


–Resim–

Ömrün senin ok gibi yay içinde dopdolu
Dolmuş oka ne durmak ha sen onu attın tut


Senin ömrü gerili bir yayın içinde atılmayı bekleyen ok gibi,
Kurulu ok için beklemeye ne hacet var ha sen o oku hedefine attın say!


–Resim–

Her bir nefes kim gelir keseden ömr eksilir
Çün kese ortalandı sen onu tükettin tut


Her kim ki bir nefes alırsa ömür kesesinden bir nefes eksilir demektir.
Şimdiyse kese ortalanmış var sen onu tükettin say artık!


–Resim–

Çün denize gark oldun boğazına geldi su
Deli gibi dalpınma ey biçâre battın tut


Sanki denize gömüldün de boğazına kadar su yuttu seni,
Deli gibi debelenip durma çâren yok var artık sen batın-öldün say!


Dalpınmak : debelenmek. Çırpınmak.

–Resim–

Yüz yıllar hoşlugıla ömrün olursa Yunus
Sonucu bir nefestir geç ondan da üttün tut


Yüzlerce yıl hoşluk içinde ömrün olsa da Yunus.
En son ucu bir nefestir ki alır veremezsin ya da verir alamazsın en iyisi sen geç ondan da tedbirini al ve o zaman bu oyunda üttüm say!




Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - XIII


Niceler bu dünyâda günâhını yuyamaz
Ömrü geçer yok yere ey dırîga duyamaz


Niceleri vardır ki bu âlemde kazandıklarını inceleyip pis-pas olanlarını yıkayıp temizleyemez!
Ömrü bir gürültü içinde geçer asla bir Eren sözü duyamaz ne yazık!


Dırîga : Esirgemek. Yazık.

–Resim–

Bir nice kişilerin gaflet gözün bağlamış
Hak yoluna derisen bir yufkaya kıyamaz


Bir niceleri de vardır ki gaflet gözünü bağlamış kazandığını har vurup harman savurur da bir garib kişi bir ekmek istese malına kıyıp da veremez.


–Resim–

Bu dünyâ bir gelindir yeşil kızıl donanmış
Kişi yeni geline bakıbanı doyamaz


Bu dünya yeşil-kızıl elbiselerle süslenmiş ve gizlenmiş bir gelin gibidir. Bir yanardağ gibi dışı yeşil içi kızıl kordur ama insan bunu anladığında içine girmiş olur ne yazık ki!
Bu öylesine kandırıcı bir gelindir ki insan bakmalara doyamaz!


–Resim–

Ey nice arslanları alır aktarır ölüm
Azrail pençesine bir yoksulca duyamaz


Nice nice arslan olduğunu sanan dünya gücüne-kuvvetine güvenenleri Azrail pençesini geçirdi mi ölüm ülkesine kaldırır atar da sanki bir yoksul kadar bile sesi çıkıp duyulamaz!


–Resim–

Var imdi miskin Yunus uryân olup gir yola
Yüz çukallı gelirse yalıncağı soyamaz


Ey dünyaya karşı sâkin olmuş olan Yunus!
O hâlde hiç durma varlığını soyun da Hakk Yoluna gir!
Yüz zırhlı gelseler de çırıl çıplak kişinin neyini soyacaklar?


Uryân : Çıplak.
Çukal : Zırh




Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - XIV


Bu dünyaya gelen kişi âhır yine gitmek gerek
Müsâfirdir vatanına bir gün sefer etmek gerek


Bu dünyaya kulluk imtihanı için gelen kimse rolü bitince gitmesi de haktır geldiği gibi.
Bu misafir hânede belli süre kalıp ana vatanına seyr-ü Süluk seferi edecektir elbet!


–Resim–

Va' de kıldı ol dest ile biz bu cihana gelmeden
Pes ne kadar eğleniriz ol va'demiz yetse gerek


Sistemi var eden Alla Teâlâ Bezm-i Elest’inde beden bu âleme düşmeden, nefisler ruhî emâneti ve ahdi yüklendiğinde herkesin rolü ve süresi belirlendi kendisine aynı rolü Hak-Hayır veya Bâtıl-Şerr şeklinden birisini tercih hakkı tanınarak oynaması emredildi.
Herkes de her şey de emredilen rolünü canla başla şu an oynamakta.
Ancak ne kadar sürse de her sonlu gibi son bulacaktır.
Ve biz de yolumuza devam edeceğiz mecburen!


Dest : f. El, yed. * Mc: Kudret, fayda, nusret, galebe. * Düstur. * Tasallut. * İkmâl. * Âlî makam. Meclisin şerefli yeri.

–Resim–

Biz de varırız ol ile kaçan kim va'demiz gele
Kişi varacağı yere gönlünü berkitse gerek


İnsanoğlu peşinden ecelinin kovaladığını sanmasın!
Biz kendi ayağımızla ecelin-ölümün ayağına varırız ve o zaman deriz ki vâdemiz geldi-süremiz doldu!
O hâlde sonuçta varacağı yere gönlünü çevirip hazırlığını doğru dürüst yapması gerekmez mi?


Kaçan : Vatka ki, o zaman.

–Resim–

Can neye ulaşır ise akıl da ona harcolur
Gönül neyi sever ise dil onu şerh etse gerek


İnsan canı-ruhu neyi yapmayı arzu eder emrederse aklını da o yolda harcar.
Akıl özün emrindedir.
Gönül kimi sever de sevgili bilirse dili de hep onun adını anar durur artık!


Şerh : Açma, genişletme. * Açıklama. Anlaşılanı anlatma. Bir yazı veya konuşmayı kolay anlaşılması için izah etme, tafsil etme. * Bir şeyi dilim dilim kesme. * Bollaştırma. * Bir müşkil ve mübhem makaleyi açıklama, keşif ve izhar etme. * Açıklanmış yazı, risale.

–Resim–

Acep midir âşık kişi ma'şûkunu zikrederse
Aşk başından aşacağız gönlünü zar etse gerek


Âşık kişinin sevgilisini hep zikredip durmasında şaşılacak bir şey mi var?
Aşk insanın başından aştı mı gönlünü ah u zâr inlemeleri kaplar!


Zar : f. İnleyen, sesle ağlayan. * Zayıf, dermansız.

–Resim–

Yunus imdi sever isen ondan haber vergil bize
Âşıkın oldur nişanı ma'şûkun ayıtsa gerek


Yunus sen de seviyorsan bize ondan haber ver!
Çünkü aşkın tek nişanı, Âşıkın her yer, her an ve her hâlde hep Yâr’ini anması ve ondan söz etmesidir!


Ayıtmak : Söylemek, demek, hitab etmek.





Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - XV


Yavlak acayip geldi bana dünya 'çinde işbu hâl
Gece konuk olan kişi gene sabah göçer filhâl


Bu dünya içinde olan şu hâller doğrusu bana çok hayret verici geliyor.
Gece konuk gelenler sabah erkence hemen göç ediyor yoluna…


Yavlak : Çok fazla.
Acayip : Acaib. (Acib. C.) Şaşırtacak ve hayret verici şeyler.
Filhâl : (Fi-l-hâl) Şimdi, hemen. * Bu halde. * Hadd-i zâtında.


–Resim–

Eğer gerçek konuk isen aç gözün uyanık isen
Sen bu söze tanık isen geri kalır mülk ile mal


Sen de eğer gerçek konuk olduğuyun şûuruna erdiysen aç gözünü uyumuyorsan bak!
Sen de sözümü onaylıyorsan bu handan mal mülk çıkaramazsın hepsi ardında yığılır kalır!


–Resim–

Malını beriki(si) yer sen onda hesabını ver
Senindür(ür) bir adım yer gör nice(si) urulur kal


Kalan malını kalanların veya birileri yer de sen orada hesabını verirsin!
Bu âlemde senin olan bir adımlık mezar.
Niceleri ise onu bile bulamazlar!


–Resim–

Kendin görürken ye yedir yoktur diye etme özür
Bu dünyâda hâsıl nedir hay ile pazarı ver al


Elin ayağın tutup gözün görürken fakir fukaraya da yedirip-içir!
Boşuna özürler bulup durma!
Bu dünyadaki hayat Pazarında ortaya çıkarıp elde ettiğini iyi bil de
bir nefeslik “hay” ını ver de ebedi hayatı satın al eğer kâmil akıllı isen sen!


Hâsıl . Peyda olan. Husule gelen. Çıkan, meydana gelen.

–Resim–

Ben diyeyim sözün hakkın işit unutma key sakın
Uş kıyâmet geldi yakın gönlünden geçmesin hayâl


Ben sana sözün hak olanını diyeyim de sen iyice işit ve sakın unutma!
Sanki şimdi kıyamet geldi bil de hayal içinde hayatı bırak artık!


Key : Gey. Çok, pek, pek çok, gayet. İyice, hakkıyla. Yerine, uygun, muvafık, doğru.
Muhteşem, büyük.
Uş : İşte, şimdi.


–Resim–

Andan İsrafil sur ura ölenler yerinden dura
Geçse devran-ı rüzigâr böyle yazmış celle celâl


Kıyamet geldi bildin ya!
Ondan sonra İsrafil, Sûruna üfüre!
Bunu duyan ölüler yerlerinden doğrulalar.
Sanki koca ömür devreden bir rüzgâr gibi esti-gitti say!
Bu ise gerçektir ve sistemin Ulu Ustası Allah Celle Celâlihu Sünnetullahı böyle murad edip emretmiştir.
Ve böylece de devam edip gitmektedir!
İsrafil’in Sûru ile Erenleri İlim-Edeb öğretip-eğiten nefeslerini, ölü kalblerin dirilişini var sen düşün biraz da!!..


–Resim–

Sultan u kullar bir ola anda katı haller ola
Dahı ayrıksı sır ola korkulu iş anda muhâl


Artık o mezar ve mahşer âleminde buradaki roller gereği geçici olarak imtihan imkanları olarak verilen ve yaşanan Sultanlık ve kölelik vasıfları kalkar!
Ve orada çok çetin bir hesab hâlleri başlar!
Ancak ve sadece bu âlemde insanın eşyanın ve kendisinin sırrına ulaşıp gereğini yapması hâlinde onun işleri ortaya serilmeye sırr kala!
Onlar için korkulacak bir hususun olmayacağı zaten belli, vaat edilmiş ve aksinin olması imkansızdır.


Muhal : İmkânsız, vukuu mümkün olmayan. Bâtıl, boş söz. * Hurâfe olan nazariye.

Resim--- Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): “Allahümme erine’l-eşyâe kemâ hiye: ALLAH’ım bize herşeyi nasıl ise öyle göster!...” buyuruyor... Eşyânın hakikatini...

–Resim–

Bunda korkmaz isen Yunus anda korkuturlar seni
Eğer dirliğin hak ise sıratı geçesin sehel


Ey Yunus!
Sen bu âlemde senin için ilerde başına gelecekleri bildiren Emr-i İlâhilere kulak verip korkmaz isen hazırlan ki orada seni cidden çok korkutacaklar!
Yok eğer burada Hakk’ın hükminden korkmakta isen mesele yok sen Sırat Köprüsünü kolay geçersin ki zaten Hayat olan imtihan köprüsünü geçmeye çok emek verdin!


Sehel : Kolay.



Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
dibbace
Saygın Üye
Saygın Üye
Mesajlar: 222
Kayıt: 15 Nis 2008, 02:00

Mesaj gönderen dibbace »

sevgili ankakusu mükafatınız ziyade olsun...

selametle...

...
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - XVI


Gerekmez dünyayı bize çünkü bâki bünyad değil
Bir kul bin de yaşar ise ölünce bir saat değil


Bizim için devamlı kalınacak ana yurt olmayan bu yalan dünya gönül verip oyalanmaya değmez!
Bir kişi bin sene de yaşasa ölünce sanki bir saat gibi gelir.
Her yarın gelecektir ve dün olacaktır.
Eldeki bu günü öyle değerli bilip yaşamak haktır!


Bünyad : f. Temel, esas. Yapı, binâ.

–Resim–

Bu dünya kahır evidir nice ömürler eritir
Uçmakta huy satın kişi yalan yanlış gıybet değil


Bu dünya aslında bir eziyet evidir ve nice ömürleri: “Olsun! - Olmasın!” itiraz derdiyle eritir de “Olan!” Hakk’ın Hükmüdür rızasına ulaştırmaz!
Cennet için, Hüsn-ü Hulk olan güzel huyları bu âlemde satın almalı Kişi!
Yoksa cehennemin elleriyle oluşturduğu yolları olan yalan, yanlış, gıybet vs. değil!


Kahr : Zorlama. Cebir. * Ezme. Mahvetme. * Fazlaca üzüntü. Keder içine işleme. * Cenâb-ı Hakkın şiddetli ve azab verici vasıflarının tecellisi. (Kahr, lütfun zıddıdır.) (Bak: Celal)

–Resim–

Şol senin mü'min kulların dünya zındanı onların
Bu dünyada mü'min olan hurrem oluban şad değil


Yâ Rabb!
Şu Senin mü’min kulların için bu dünya bir zindandır.
Onun için bu dünyada hem mü’min hem de şen-şakrak sevinçli yaşamak birlikte olamaz!


Resim--- Rasûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): "Dünya, mü'mine hapishâne, kâfire cennettir." buyurdular.
(Ebû Hüreyre (radıyallâhu anh)’dan; Müslim, Zühd 1, (2956); Tirmizî, Zühd 16, (2325).

Resim--- Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem): “Lâ rahate fi’d- dünya!: Dünyada rahat yoktur!” buyurdular.


Hurrem : f. Sevinçli. Mesrur. Şen. Ferahlık veren. Taze ve hoş. Güler yüzlü.
Şad : f. Sevinçli, ferahlı, memnun, mesrur, şen, bahtiyar.


–Resim–

Bunda zâlîmlik eyleyen nefsini hırsla toylayan
Yüzleri kara kopısar öz canları rahat değil


Bu dünyada Hakk’ın hükmüne karşı zalimlik edip de sadece nefsini hırsla-doyamazcasına yedirip içirip tepindirenlerin kıyameti yüzleri kapkara hâldeyken kopacak ve asla öz canları rahat yüzünü burada da orada da göremeyecekler!


Toylayan : Ziyafet veren, doyuran.

–Resim–

Kimdürür kim eren ona dün gün tâat kılan ona
Verilir uçmak onlara zira biliştir yad değil


Onlar ne kutlu-mutlu kişilerdirler ki Hakkın hakikatine ermişler de durmadan kulluk Salih amelleri içindeler!
Onlara elbette cennet verilecektir!
Çünkü cennet onların can evleri gibi bildikleri ve yaşadıkları yerdir.


–Resim–

Yunus miskin mestânesin sen seni gör ko bunları
Dünyada riyâla dirlik kişiye iyi ad değil


Yunus miskin sen sarhoş musun?
Bırak şunun bunun işini de kendine bir bak!
Çünkü bu dünyada Erenlerden bir kişiye:
“Riyâkârdır - gösteriş için iyidir!” denmesi hiç de iyi bir isim değildir!


Mestane : Sarhoşcasına. Sarhoş bir kimseye yakışır surette.



Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - XVII


Ey aşk eri aç gözünü yeryüzüne eyle nazar
Gör bu lâtif çiçekleri bezeniben geldi geçer


Ey aşk eri!
Gözünü aç da yeryüzüne bir bak-nazar et!
Şu yeryüzündeki çok güzel çiçeklerin mevsimlerle birlikte gelip-geçtiğini gör!


–Resim–

Bunlar böyle özeniben dosttan yana uzanıban
Bir sor ahî sen bunlara nereyedir azm-i sefer


Bu çiçeklerin böyle gelin gibi süslenip, güzelliklerini sergileyip ve Dost’a doğru uzanıp gitmek için sefer kararı almaları nedendir bir sorsan yâ?


–Resim–

Her bir çiçek bin nâz ile öğer Hakk'ı niyâz ile.
Bu kuşlar hoş âvâz ile ol pâdişâhı zikreder


Her bir çiçek bin naz ile
Hakk’ı öğmekte niyaz ile
Bütün kuşlar avaz ile
Sistemi yaratan Hakk Teâlâ’yı zikretmekteler.


–Resim–

Öğer onun kaadirliğin her bir işe hazırlığın
Evet ömrü kaasırlığın anıcağız benzi solar


Hakk Teâlâ’nın her şeye güç ve kuvvetinin yettiği, her olayın da neticede yaratıcısı olduğunu öğer dururlar.
Ve hükmünü yerine getirmeye ve ömür içinde yaşamaya her yaratığın mecbur olduğunu hatırladıkça ise benzinin-yüzünün rengi sararır.


Kaasır : (A, uzun okunur) Zorla işleten, yaptıran.

–Resim–

Rengi döner günden güne toprağa dökülür gene
İbretdürür anlayana bu ibreti ârif duyar


Her gelişen canlı gibi geri dönüş eğrisi başladığında rengi cansızlığa doğru yön değiştirir.
Sonunda yaratıldığı toprağa yine her canlı gibi başını koyar ve artık kalkamaz.
Bunlar ancak irfan sahibi akıllı Âriflerin duyup-uyacağı ve ders alacağı ibretli sözlerdir.


İbret : Uyanıklığa sebeb olan ders. * Çok çirkin ve düşündürücü. * Tuhaf, acâyip.

–Resim–

Ne gelmeğin gelmekdürür ne gülmeğin gülmekdürür
Son menzilin ölmekdürür duymadınsa aşktan eser


Eğer sen aşktan bir eser duymadıysan ve sana bir aşk rüzgarı esmediyse Erenlerden o zaman ;
Senin geldiklerin ve güldüklerin boşuna şeyler!
Sn menziliyin-durağıyın mezar olduğunu bilemezsin!


–Resim–

Her bir sözü duyayıdın ye bu gamı yiyeyidin
Yürürken uyuyaydın gideydi senden kâr-ü bar


Hiçbir sözü duymuyorsun, gelecekten de gam duymuyorsun,
Sen canlı gibi yürürken aynı zamanda ayakta uyuyorsan nasıl olacak da içindeki pis-pas nasıl temizlenecek ve sırtındaki yük nasıl inecek?


Kâr : f. İş. Güç. Amel. Fiil. Temettü'. * Kazanç.
Bâr : f. Yük. Zahmet. Eziyet. Sıkıntı. * Def'a. Kerre. * Yemiş, meyve. * Sebeb-i masraf ve ıztırab olan şey. Kale duvarı. * İzin.


–Resim–

Bildik gelen geçer imiş bildik konan göçer imiş
Ask şarabın içer imiş, bu ma'niden her kim duyar


Herkes bilip-görmekte ki gelen geçmekte, konan göçmekte ve sonunda aşk şarabın içmekteler.
Bu bir mânâ sözüdür ancak kalb kulağı delik olanlar duyabilecektir.


–Resim–

Yunus bu sözleri kogıl kend' özünden elin gugıl
Senden ne gele bir değil çûn Hak'tan gelir hayr ü şer


Yunus bu sözleri terk et-bırak!
Kendi özünden bile çek elini!
“Şunu-bunu yaptım!” deme!
Sen den ne gelebilecek yaratık olarak?
Sen kulluk imtihanında Hayr veya şerden birisini seçersin de o işi bile Hakk Teâlâ halk eder.


Gugıl : Kogıl. Bırak, çek



Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Kullanıcı avatarı
aNKa
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2797
Kayıt: 02 Eyl 2007, 02:00

Mesaj gönderen aNKa »

Resim ÖLMEK ve DİRİLMEK - XVIII


Seni Hak'tan yığanı her neyise ver gider
Ne beslersin bu teni sinde kurd kuş yer gider


Seni Hakk Teâlâ’dan alıkoyan senden ne istiyorsa ver başından sav!
Bu bedeni ne zamana kadar besleyip duracaksın ki sonunda mezarda yemek için bekleyen görevli böcekler vs vardır!


–Resim–

Ölene bak gözün aç dökülür sakal u saç
Ilan çıyan gelir aç yeyip içip sîr gider


Gözünü aç da ölenlere bir bak!
Saç sakal nasıl dökülmekte, mezarlarına aç gelen yılan-çıyan nasıl da doyup gizlice çıkıp gitmekteler!


Sîr : gizlice.

–Resim–

Bize bizden ulular iğen iyi hulular
Şol iyi amelliler haber şöyle der gider


İşte onun için bize bizden ulu ve pek iyi huylu ve amelli Hak Erenler şöylece haberler verip gittiler.


İğen : Pek, çok.

–Resim–

Kesgil haramdan elin çekgil gıybetten dilin
Azrail el' ermeden bu dükkanı dir gider


Haramdan elini kes!
Gıybetten dilini çek!
Azrail’in eli sana ulaşmadan sen bu dünya dükkanını topla hazırlan!


Dirmek : Dermek, toplamak.

–Resim–

Ecel erer kurur baş tez tükenir uzun yaş
Düpdüz olur dağ u taş gök dürülür yer gider


Uzun yıllar boyu yaş yaşasan da ömür tükenir, ölüm erer ve baş kurur.
Akıl tası boşalır ve yerine toprak dolar.
Kıyamet kopar dağ-taş dümdüz olur ve yer-gök dürülür..


–Resim–

Çün can ağdı Haret’e yarak et âhırete
Tanla duran tâate Tangr' evine er gider


İnsan canı hasrete doğru boynunu eğdi mi Âhiret hazırlığını düşünmelidir!
Her şafak vakti tan yeri atarken erken namazına kalkanlar Hakk Teâlâ’nın cennet evine erkence gitmekten neden korksunlar?


Hared : Hışım etmek. * Menetmek, engel olmak.

–Resim–

Miskin Yunus ölücek sini nurla dolucak
İman yoldaş olıcak ahırete şîr gider


Miskin Yunus ölecek
Mezarı nurla dolacak
İmanı yoldaş olacak
Ahirete kimsenin bilemeyeceği güzellik gizliliğiyle geçer-gider.



Açıklamalar : KUL İHVANİ
Resim
Cevapla

“►Yunus Emre◄” sayfasına dön