Ölüm siliyor

[gullale]

Ölüme ne kadar yakın oldunuz?
Ne kadar yaklaştı ölüm size?
Canınızın tam içinde o özde hissettiniz mi ölümü?
Kuyruğunuz titredi mi?
Kalbiniz büzüldü mü?
Ruhunuz dokunulmuş sümüklü böcek gibi sindi mi bedeninizin içine?
Kaç kere bilmiyorum, saymadım öyle bir lüksüm olmadı.
Olmuyor da.
Yakın hissedince korkusu önceden geliyor.
İsayı müjdeleyen Yahyanın gelişi gibi.
Kaç kere saklandım kimsesiz köşelere.
Kaç kere titredi bacaklarım, kuyruğum...
Hücrelerim kaç kere imdat çığlığı attı hep bir ağızdan hatırlamıyorum.
Çok oldu ama.
Çok kere yaşadım bunu.
Geçtikten sonra ne mi oluyor?
Hiç. Sanki olmamış gibi oluyor.
Yaşadığımda o korkuyu o yakınlığı kimseye düşman olacak hali kalmıyor ben'in.
Herkese eyvallah diyor, umurunda mı ne ne olmuş? Kim ne yapmış.
Cümle alem bir olsa üstüme gelse hoş gelmiş veya gelmiş. Ne sorgu ne sual.
Ne kızacak ne söylenecek hal...
Gözüm görmüyor kimseyi, olanı biteni.
Ölüm siliyor her geçeni...