Allaha inanma ve din duygusu insan ile beraber doğar.
Bir toplumdan veya topluluktan bu inanç ve manevi değerler silindiği yahut dezenformasyona uğratıldığı vakit kardeşlik ve muhabbet hislerinin yerini MENFAAT duygusu alır ki, bu da o toplumun yahut topluluğun vahdetini, birliğini beraberliği dumura uğratmaya yeter bile artar.
Zaten toplumları kaynaştıran ve onları kardeş kılan da bu din ve inanç birliğidir.
Din kardeşliktir buyurmuş Resûlullah Efendimiz.
Müslüman ALLAH RIZASI için seven kişidir.
Kimi seven?
Kardeşini
"Bir kimse kendisi için istediği bir şeyi, mümin kardeşi için de istemedikçe, hakiki mümin sayılamaz." (Ebu Davud) buyuruyor Resûlullah Efendimiz!
Ebu Hureyre radıyallahu anh'den rivayet edildiğine göre de başka bir hadisi şerifte Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellemin şöyle buyurduğu rivayet ediliyor:
"Canım kudret elinde olan Allah'a yemin ederim ki sizler iman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de iman etmiş olmazsınız. Yaptığınız takdirde birbirinizi seveceğiniz bir şey söyleyeyim mi? Aranızda selamı yayınız!"
Her şey bir SELAM ile başlıyor Dini İSLAMda!
Muhammedi Muhabbet tohumu burada gizli!
SALLden, salâvat tan, zikrullahtan nasip alamamış kimseler ise böyle muhabbet ehli insanları görünce hemen altlarında bir şey ararlar, bir menfaat falan da göremeyince bunlar DELİ derler
Hâlbuki bu muhabbetsizlik, bu sevimsizlik böyle kişilerin kendi kendilerini sevemeyişinden ileri gelmektedir.
İnsan; hata eder, kusurları vardır ama bu onun kendi kendisini sevmesine yahut karşısındakini sevmesine engel teşkil etmemelidir.
Mümin o dur ki, günah işlediğinde kalbi bin parça olsun, Gafûrur Rahîm Olan ALLAH Azze ve Celle Celaluhuya tevbe-i istiğfar etsin
Zaten bu mâsiyeti ve akabindeki tevbeleri, affetmeyi ve tevbeleri kabul etmeyi çokça seven rahmeti gazabını geçmiş ve rahmeti her şeyi ihata etmiş olan el-tevvab celle celalhu istiyor.
Hattı zatında her insanda bir Adem a.s. hikayesi mevcut.
Onun hikâyesinin ise ana fikri şudur: Yâ Rabbi, ben kendi kendime zulmettim. Bilerek ettim bilmeyerek ettim nefsime mağlup oldum SEN AFFET!
Hem lisanen hem de fiilen bu hakikate iştirak etmektir.
İlm-i hakikat öğrenilmez, yaşanır
Çünkü görülen küllü şey ve her fiil hakikatten bir vechedir.
İster hayal olsun ister rüya ister yaşadığımız bu şehâdet âlemi olsun ister başka bir âlem!
Hakikat çok gözükür ancak hakikat sadece HAKİKATtir.
Suya süte yahut bala çeşitli fiziksel ya da kimyasal tanımlamalar getirebiliriz ama bunlar hiçbir şey ifade etmez onların hakikatinin nazarında
O tanımlamalar ile ne suyu ne sütü içmiş oluruz ne de o baldan tatmış oluruz?
Haklarında belki biraz malumat edinmiş oluruz hepsi bu!
Gereksiz bir şey midir bu?
Tâlib için çok da gereklidir BİLMEK ve BULMAK, yoksa nasıl OLUR da YAŞAR?
Görünüşler ile ASLı; Batıl ile HAKKı birbirine karıştırmamak ise son derece yüksek bir idrak ve temyiz sahibi olmayı gerektirir ki bu da Muhammedi ilimi asgari bir şart haline getirir.
Muhammedi İlim ile de Muhammedi Edebin tevhidi ise elzemdir.
Mutmaine olmamış bir AKIL AŞIK olamaz.
Allah c.c. bize de AKLını mutmaine eylediği kullarından olmayı İHSAN eylesin.
Yeryüzünde şanslı insan o dur ki, Hakk Dostunun lütuf ve ikramına mahzar olmuştur.
Bu mazhariyet diğer bütün mal ve mülk ile yapılan ikramlardan kıyaslanamayacak kadar efdaldir ve de evladır...
Çünkü gök kubbe altında gerçek Hakk Dostunun ve gerçek Hakk Âşığının ikramına kaç kişi mazhar olur ki?
Belki azdan da çok daha az
Sana son bir şey söyleyeyim bak Azizim!
Bal arısı var, eşek arısı var
Sen bal arısı ol, hem bal yap hem de o ÇİÇEĞE zarar verme!
Eşek arısı gibi olup da hem başkasını sokup hem de intihar etme, yazık etmiş olursun kendine
İğneyi de çuvaldızı da kendine batır, batır ki asıl kimi incittiğinin FARKINA var ve bu UYKUdan UYAN!
Muhammedi Muhabbetle
