Kayıt: 02 Eki 2006, 03:00
Mesajlar: 11176
|
 İşte müslüman kadının örnek alacağı Birinci Fâtıma, İnsân Sûresi’nin 8-11leri arasında fazîleti, Cenâb-ı Hak tarafından bildirilen Fâtıma aleyhasselâm ANNemizdir..
وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا
 ---"Ve yut’imûne’t- taâme alâ hubbihî miskînen ve yetîmen ve esîrâ (esîran).: Ve sevdiği taamı (yemeği), miskinlere (fakir ve yoksullara), yetimlere ve esir olanlara yedirirler.” (İnsân 76/8)
إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُورًا
---"İnnemâ nut’imukum li vechillâhi lâ nurîdu minkum cezâen ve lâ şukûrâ (şukûran).: Biz sadece Allah’ın vechi için sizi doyuruyoruz. Sizden bir karşılık ve teşekkür istemiyoruz.” (İnsân 76/9)
إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا يَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِيرًا
---"İnnâ nehâfu min rabbinâ yevmen abûsen kamtarîrâ (kamtarîran).: Muhakkak ki biz, yüzlerin asık olduğu, belâlı, zor günde Rabbimizden korkuyoruz.” (İnsân 76/10)
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا
---"Fe vekâhumullâhu şerra zâlike’l- yevmi ve lakkâhum nadraten ve surûrâ (surûran).: Oysa Allah, onları işte böyle bir günün şerrinden korudu. Ve onları, pırıl pırıl bir yüze ve surura (sevince) kavuşturdu.” (İnsân 76/11)
Bir gün Hz. Hasan ve Hüseyin aleyhumusselâm hastalanmıştı. Hz. Ali ile Hz. Fâtıma aleyhumusselâm, sevgili yavruları iyileşirse Allah rızası için üç gün oruç tutmayı adadılar. Cenâb-ı Hak yavrulara sıhhat ve afiyet verince, adaklarını yerine getirmek üzere oruca başladılar.
Hz. Alî kerremallahu vechehu, Hayberli Şem’un isminde bir yahûdîden üç gün iftar edebilmek için ödünç olarak üç çömlek arpa aldı. Hz. Fâtıma radiyallahu anha, arpanın bir çömleğini öğütüp kendi âdetleri kadar, yâni beş tanecik ekmek yaptı. Akşam olmuş, iftar vakti gelmişti. O sırada kapıda bir yetim belirdi. Ekmeği ona verip kendileri suyla iftar ettiler.
Ertesi gün, oruçlarına devam ettiler. Fâtımâ radiyallahu anha, o gün de, arpanın ikinci çömleğini ekmek yaptı. Akşam yaklaşınca, ekmeği sofraya koydular. İftarı beklemeye başladılar. Derken kapıya bir yetîm geldi:
Onlar da, ekmeklerini bu yetîme ikrâm ettiler ve yine suyla iftâr ederek o akşam da aç yattılar.
Fâtımâ radiyallahu anha, üçüncü çömlekteki arpayı ekmek yaptı. Akşam olunca yine sofrayı önlerine koydukları sırada, bu sefer de kapıya fakir bir esir geldi. Bunlar da, sofralarındaki yiyeceği, bu sefer de esire ikrâm ettiler. Tekrar suyla iftâr etmek zorunda kaldılar.
Sabah olunca yavrularını da alarak Peygamber Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem Efendimizin huzuruna gittiler. Renklerinin solgunluğu Peygamberimiz Resûlullah sallallahu aleyhi vesellemin dikkatini çekti: “Yâ Ali!. Hâliniz nedir?.” buyurdu.
Hz. Ali kerremallahu vechehu, başlarından geçen hadiseyi anlattı. Derken Cebrâil aleyhisselâm gel¬di ve İnsân Sûresi‘nin şu mealdeki 5-10lerini vahyetti:
“İyiler, şüphesiz güzel kokulu ve serin kâfur dolu bir kadehten içerler. O bir pınardır ki, ancak ondan Allah’ın veli kulları içer. Onu nereye isterlerse peşlerinden akıtırlar, fışkırtırlar. Onlar adaklarını yerine getirirler. Şerri yaygın olan günden korkarlar. Yemeğe olan sevgi ve iştihalarına rağmen fakiri, yetimi, esiri doyururlar. Biz size ancak Allah rızası için yediriyoruz. Sizden ne bir karşılık ne de bir teşekkür istemeyiz. Çünkü biz Rabb’imizden ve yüzlerin ekşiyeceği o çetin günden korkarız, derler.”
Peygamber Efendimiz, gelen bu vahyi kendilerine bildirdiğinde o kadar çok sevindiler ki, üç günlük açlığın verdiği bitkinliği unuttular..
(İbn-i Abbas radiyallahu anhu’dan; Üsdü’l-Gàbe, 5: 530-531; Tefsîrü’l-Kebîr, 30: 244)
 İkinci Fâtıma da, Hazret-i Peygamber Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’in canına kastetmeyi isteyip, büyük bir cinâyet işlemeye giden Ömer bin Hattab’a mânî olarak, onu hidâyete sevk eden Fâtıma radiyallahu anha’dır..Hz. Ömer radiyallahu anhu'n Kız Kardeşi olan Fatıma binti Hattab radiyallahu anha..
Hazreti Fâtıma, asil bir ailede yetişmiş ve senelerce, Hazreti Ömer gibi dalalette de hidâyette de toplumdan hep saygı gören önemli bir şahsiyetle aynı evde yaşamıştı. Müslüman olduktan sonra da her türlü zorluğa sabırla katlanmış Mekke müşriklerinin onca işkencelerine metânetle karşı koymuştu.
Fâtıma binti Hattab, Cennetle müjdelenen on sahabiden biri olan Said bin Zeyd’in eşi, Hazreti Ömer’in kız kardeşidir. İslam’ı eşiyle birlikte kabul etmiş, Müslüman kadınların ilklerinden biri olmuştur.
(İbn’ül Esir, 2/70)
Fatıma binti Hattab radiyallahu anha’nın Ağabeyi Hz. Ömer’in İslam’ı kabul etmesinde de etkisi büyüktür..
Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem, peygamberlikle görevlendirilmiş, insanları gizlice İslam’a davet ediyordu. Erkam’ın evine her gün onlarca genç insan gelip Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’in çağrısına kulak veriyor, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’nün yanından hidâyet nuruyla ayrılıyordu. Çok geçmeden Said bin Zeyd de iman eden Müslümanlar arasına girmişti. O, İslam’ı kabul edince eşi Fâtıma binti Hattab’ı da yeni dine davet etmiş, o da Müslümanlar arasına katılmıştı.
Mekke müşriklerinin baskısından dolayı sahabiler, Peygamberimizle gizlice bir araya geldikleri Darul Erkam’da, inen yeni âyetleri mütalaa ediyor, anlamadıkları kısımları ondan dinliyorlardı. Oraya gelemeyenler için de âyetler sayfalara yazılıp gönderiliyordu. Her yeni âyet indiğinde Said bin Zeyd ve eşi Fâtıma’ya yazılı sayfalar götürüp okuyan sahabi, Habbab bin Eret’ti.
Habbab radiyallahu anhu, âyetleri okurken Fâtıma Vâlidemiz ve eşi büyük bir coşkuyla dinliyor, daha sonraları da okumak için sayfaları evlerinde muhafaza ediyordu. Câhiliye kadınları ilim ve irfanla pek ilgilenmezken Hz. Fâtıma, ilim öğrenme konusunda oldukça şevkliydi. Ancak o dönemlerde büyük bir sıkıntısı vardı. O da ağabeyi Ömer’in İslam’a ve Peygamberimize karşı düşmanca tutumuydu.
(M. Asım Köksal, 4/220)
Müslümanlara yapılan işkencelerin dozu her geçen gün biraz daha artıyordu. Mekke müşrikleri, sosyal açıdan güçsüz buldukları Müslümanların yanında Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’e karşı da baskı ve işkencelerini artırmıştı. Alay ve hakaretlerle onu daha fazla incitiyorlardı. Müşriklerin en acımasızları ise Ebu Cehil, Ukbe bin Muayt, As bin Vail, Velid bin Mugire gibi nâsibsizlerdi. Fâtıma Vâlidemizin ağabeyi Ömer bin Hattab da henüz onlardan biriydi.
Ağabeyinin kendilerine zarar vermesinden korkan Hattab’ın kızı, eşiyle birlikte ibâdetlerini gizlice yapıyor, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’e inen yeni âyetleri de yine gizlice öğreniyordu. Bir süre bu şekilde devam ettikleri halde Ömer’in bu durumdan haberi olmamıştı. Ömer bin Hattab ise çoğu zaman, Peygamberimizi ortadan kaldırma planları kuran Ebu Cehil ve diğer Mekke eşrafıyla oturup bu planlarına destek olma sözü veriyordu. Bir toplantıda Cehâletin Babası Ebu Cehil bir teklif sundu:
“Ey Kureyş cemaati! Muhammed ilâhlarınıza dil uzattı. Akıllarınızı, akılsızlık saydı. Sizden önce gelip geçmiş olan baba ve atalarınızın, cehennemde azap gördüklerini söyledi. Haberiniz olsun ki; içinizden Muhammed’i kim öldürürse ona, yüz kızıl deve ve istediği kadar para vereceğim!”
Bu çirkin teklif orada bulunan müşriklere çok cazib gelmişti. Ancak hiçbirisi Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’i öldürme görevini üzerine almaya cesaret edemiyordu. Bütün gözler bir anda Ömer bin Hattab’a çevrilmişti; çünkü orada bulunanların en cesuru oydu. Bunun üzerine Ömer ayağa kalkıp:
“Ben buna talibim” dedi. (M. Asım Köksal, 4/224)
Sımsıcak bir Mekke günü… Ömer, evvelâ evine gidip kılıcını kuşandı. Ardından hiddetle Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’ın bulunduğu evin yolunu tuttu. Onu o halde gören Nuaym bin Abdullah nereye gittiğini sorunca:
“Şu dinden çıkıp Kureyşli’lerin düzenini bozan, akıllarını yenen, dinlerini kötüleyen, tanrılarına küfreden Muhammed’e gidiyorum. Onu öldüreceğim” cevabını verdi.
(İbni Kesir, 3/119)
Bir süre önce Nuaym da İslam’ı kabul etmişti, ancak Ömer’e bunu sezdirmemeye çalışıyordu. Ömer’in, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’ne zarar vermesinden de endişelendiğinden onu oyalamak için kız kardeşi Fâtıma’yla eşi Said’i öne sürerek:
“Vallahi ey Ömer! Nefsin seni aldatmıştır. Muhammed’i öldürürsen Abdi Menaf oğullarının seni sağ bırakacaklarını mı sanıyorsun? Sen önce kendi ailene git, onları düzelt. Onlar da Muhammed’in dinine tabi olmuş!.” dedi.
Bunları duyan Ömer, büyük bir şaşkınlıkla:
“Ailemden kim Müslüman olmuş” diye sordu.
Nuaym: “Kız kardeşin Fâtıma ile eşi Said bin Zeyd!.” cevabını verdi.
Bunun üzerine daha da hiddetlenen Ömer, bu kez kız kardeşinin evine döndü. Onlar pürdikkat Habbab’ın radiyallahu anhu kendilerine okuduğu âyetleri dinleyip öğrenmeye çalışıyorlardı. O sırada Ömer’in kapıyı çalmasıyla irkilip ellerindeki âyetlerin yazılı olduğu kâğıtları saklamaya başladılar. Habbab bin Eret de evin bir köşesine gizlendi. İçeri giren Ömer, kız kardeşi Fâtıma’ya dönerek:
“Dışarıdan duyduğum o okunan şey ne idi” diye sordu.
Fâtıma korkuyla yanıt verdi: “Bir şey duymadın, yanılıyorsun!.”
Bunun üzerine daha da kızan Ömer: “Vallahi ben sizin Muhammed’e ve onun dinine inandığınızı haber aldım” deyip Said bin Zeyd’in yakasına sarılıp hırpalamaya başladı. O sırada Fâtıma, kocasını ağabeyinin elinden almak için hareket edince Ömer ona çok sert bir tokat atıverdi. Yanağına inen tokadın etkisiyle yere yığılan Hz. Fâtıma’nın yüzü kanlar içinde kalmıştı.
O halde ağabeyine dönüp: “Evet, Müslüman olduk! Allah’a ve Rasûlü’ne iman ettik! Elinden ne gelirse yap!” dedi.
Kız kardeşinin yüzünden akan kanları gören Ömer ise bir anda yumuşamış, yaptığına pişman olmuştu. Ona yaklaşarak: “Az önce okuduğunuz o sayfaları bana verin de Muhammed’in getirdiği şeyin ne olduğuna bir bakayım!.” dedi. Fâtıma Vâlidemiz yanıt verdi: “Biz senin o sayfalara zarar vermenden korkuyoruz!.”
“Korkma!.” dedi Hz. Ömer. Okuduktan sonra geri vereceğine dair söz verdi.
Fâtıma, hiç beklemediği bir anda bu kadar yumuşayan ağabeyinin İslam’ı kabul edeceğinden umutlanmıştı. Bu duygularla konuştu: “Ey kardeşim sen, puta taptığın sürece pis sayılıyorsun. Hâlbuki o sayfalara ancak temiz olanlar el sürebilir.”
Bunun üzerine Hz. Ömer kalkıp gusül abdesti aldı. Ardından kardeşinin verdiği sayfalarda yazan âyetleri dikkatle okumaya başladı.
Okumasını bitirince Hz. Fâtıma’ya dönerek: “Bu ne güzel, ne şerefli bir kelamdır” deyiverdi. Çok geçmeden de iman ettiğini bildirmek üzere Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’ın bulunduğu Darul Erkam’ın yolunu tuttu. (İbni Hişam, 1/459–461)
Hz. Ömer radiyallahu anhu, sert bir mizaca sahip olup, İslâma karşı aşırı tepki gösterenlerin arasında yer almaktaydı. Sonunda o, dedelerinin dinini inkâr eden ve tapındıkları putlara hakaret ederek insanları onlardan yüz çevirmeğe çağıran Muhammed aleyhisselâm'ı öldürmeye karar vermişti. Kılıcını kuşanarak, Peygamberi öldürmek için harekete geçmiş, ancak olayın gelişim şekli onun müslümanların arasına katılması sonucunu doğurmuştu. Tarihçilerin ittifâkla naklettikleri rivâyete göre, Ömer radiyallahu anhu'in müslüman oluşu söyle gerçekleşmişti: Ömer, Resulullah aleyhisselâm'ı öldürmek için onun bulunduğu yere doğru giderken, yolda Nuaym b. Abdullah ile karşılaştı. Nuaym ona, böyle öfkeli nereye gittiğini sorduğunda o, Muhammed aleyhisselâm'ı öldürmeye gittiğini söylemişti. Nuaym, Ömer'in ne yapmak istediğini öğrenince ona, kız kardeşi ve eniştesinin yeni dine girmiş olduğunu söyledi ve önce kendi ailesi ile uğraşması gerektiğini bildirdi. Bunu öğrenen Ömer radiyallahu anhu, öfkeyle eniştesinin evine yöneldi. Kapıya geldiğinde içerde Kur'an okunmaktaydı. Kapıyı çalınca, içerdekiler okumayı kesip, Kur'an sayfalarını sakladılar. içeri giren Ömer radiyallahu anhu, eniştesini dövmeye başlamış, araya giren kız kardeşinin aldığı darbeden dolayı burnu kanamıştı. Kız kardeşinin ona, ne yaparsa yapsın dinlerinden dönmeyeceklerini söyleyerek kararlılığını bildirmesi üzerine, ona karşı merhamet duyguları kabarmaya başlamış ve okudukları şeyleri görmek istediğini söylemişti. Kendisine verilen sahifelerden Kur'an âyetlerini okuyan Ömer radiyallahu anhu, hemen orada imân etti ve Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem'in'in nerede olduğunu sordu. O sıralarda müslümanlar, Safa tepesinin yanında bulunan Erkam radiyallahu anhu'in evinde gizlice toplanıp ibâdet ediyorlardı. Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem'in Daru'l- Erkam'da olduğunu öğrenen Ömer radiyallahu anhu, doğruca oraya gitti. Kapıyı çaldığında gelenin Ömer olduğunu öğrenen sahabiler endişelenmeye başladılar. Zira Ömer silâhlarını kuşanmış olduğu halde kapının önünde duruyordu. Hz. Hamza: "Bu Ömer'dir. iyi bir niyetle geldiyse mesele yok. Eğer kötü bir düşüncesi varsa, onu öldürmek bizim için kolaydır" diyerek kapıyı açtırdı. Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem, Ömer radiyallahu anhu'in iki yakasını tutarak: "Müslüman ol ya İbn Hattab! ALLAHım ona hidâyet ver!." dediğinde, Ömer radiyallahu anhu, hemen Kelime-i şehâdet getirerek imân ettiğini açıkladı.
(İbn Sa'd, Tabakatu'l Kübra, II, 268-269; Üsdül-gâbe, IV, 148-149; Suyûtî, Tarihu'l-Hulefa, Beyrut 1986, 124 vd.)
Rivâyetlere göre Ömer radiyallahu anhu'un müslüman oluşu, Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem'in yapmış olduğu: “ALLAHım! İslâmi Ömer b. el-Hattab veya Amr b. Hişam (Ebû Cehil) ile yücelt!." şeklinde bir duanın sonucu olarak gerçekleşmişti.
(İbnul-Hacer el-Askalânî, el-isâbe fi Temyîzi's-Sahâbe, Bagdat t.y., II, 518; Ibn Sa'd, ayni yer; Suyûtî, a.g.e., 125)_________________ 
|
|
Giriş
Kayıt
SSS
