maksat
Gönderilme zamanı: 22 Haz 2008, 13:25
Bismillahirrahmanirrahim
1986'lı yıllar.. manevi yolu ve rehberimi arama telaşı, bulamama korkusu; en yakınların senden kariyer yapmanı beklerken 'bu diploma beni mezara kadar götürür, ya sonra' diye anlatmak ve anlaşılmak için çırpınmalar.
Belki inanmayacaksınız ama tek bir tane arkadaşım olmuştu. Yeni görüşmüşüz; eve gelirdim özlerdim. Sabah 9'da kapı çalar, o gelmiş. Birbirimize sarılırdık, nasıl bir kalbi varsa sarıldığımızda kalbi fiziki olarakta kalbime çarpardı. Ben onun dervişliğine hayrandım. Sürekli okur, gece uyumaz, çok oruç tutar........ benim için numuneydi vesselam. Rabbim daha da iyi etsin.
Ama gün geldi anlayışlar farklılaştı. Kardeşlerim, hiç kitabına ve hitabına rastladınız mı bilmiyorum. Bana Şemsettin Yeşil Hz.'lerinin 'Arifler Sofrası' kitabı hediye edilmişti. Anadan babadan duyup yapmaya çalıştığım herşeyin manası değişti. Namaz, oruç, zekat, hac, şükür, sabır, hastalık aklınıza ne gelirse, kendimde tekrar tarife muhtaç hale düştüm. Ben çok sevdim ya! Arkadaşımda sever dedim. Sundum. Bak 'Allah aşkıyla yazmış' sen de oku. Yok, olmadı. Ben o Mübareğin tariki var mıdır, halifesi var mıdır hiç bilmem ama sadece kitaplarından O'nu çok sevdim. Kimseyi incitmemek için (ne o Mübarek, ne kendim ne de arkadaşım) sessizce uzaklaştım. Bir kaç ay önce M. Derman Hz.'lerinin sözleriyle karşılaştım. Allah'a hamd olsun yine nefsimin yamukları, çıkıkları ortaya çıktı. Sonra baktım RABBİM'İN GÜZEL BİR KULU ve kardeşleri AŞK içinde pervane olmuşlar. Hayran olduk, şaştık, sevdik.
Sevdik te tam mı olduk hayır canım kardeşlerim ham olduğumuzu anladık. Yanmış gönüller, pişmiş sözleri buldun ama hani senin gönül kabında (burada hatırıma bir şey gelmiyor affedin)
Sevmekten, aşık olmaktan, muhabbetten....... bahsediyoruz ya!
Bu temiz hallerin hepsi nefsimizden ve nefsimizle birleşik olmaktan kurtulamazsa? Bunca güzel sözleri nasıl okumuş oluruz? Sevmek nasıl sevmek olmuş olur? Kötü hallerimin hangi birinden ayıkmış olurum?
Muhtacız kardeşim, buna muhtacız. Kendi halimizi anlayalım; halimizi itiraf edelim, aczimizi anlayalım; Rabbimize 'fakirlik ilmuhaberi' mizi yollayalım.
Hani muhtardan alıp, yetkili mercii haberdar ediyorlar ya! İşte onun gibi.
Yani canım kardeşlerim , her kardeşimin, her büyüğümün sözlerini okurum. Anlayışım, samimiyetim ve Rabbimin yardımı nisbetinde hatalarımın tashihi yoluna giderim. Maksat bu olduktan sonra Rabbimin yardımı hepimize yetişecektir; canı gönülden inanıyorum. Sizlerde inanın kardeşlerim. Gönül kaplarımız tertemiz olana kadar Allah hepimizin yardımcısı olsun.
1986'lı yıllar.. manevi yolu ve rehberimi arama telaşı, bulamama korkusu; en yakınların senden kariyer yapmanı beklerken 'bu diploma beni mezara kadar götürür, ya sonra' diye anlatmak ve anlaşılmak için çırpınmalar.
Belki inanmayacaksınız ama tek bir tane arkadaşım olmuştu. Yeni görüşmüşüz; eve gelirdim özlerdim. Sabah 9'da kapı çalar, o gelmiş. Birbirimize sarılırdık, nasıl bir kalbi varsa sarıldığımızda kalbi fiziki olarakta kalbime çarpardı. Ben onun dervişliğine hayrandım. Sürekli okur, gece uyumaz, çok oruç tutar........ benim için numuneydi vesselam. Rabbim daha da iyi etsin.
Ama gün geldi anlayışlar farklılaştı. Kardeşlerim, hiç kitabına ve hitabına rastladınız mı bilmiyorum. Bana Şemsettin Yeşil Hz.'lerinin 'Arifler Sofrası' kitabı hediye edilmişti. Anadan babadan duyup yapmaya çalıştığım herşeyin manası değişti. Namaz, oruç, zekat, hac, şükür, sabır, hastalık aklınıza ne gelirse, kendimde tekrar tarife muhtaç hale düştüm. Ben çok sevdim ya! Arkadaşımda sever dedim. Sundum. Bak 'Allah aşkıyla yazmış' sen de oku. Yok, olmadı. Ben o Mübareğin tariki var mıdır, halifesi var mıdır hiç bilmem ama sadece kitaplarından O'nu çok sevdim. Kimseyi incitmemek için (ne o Mübarek, ne kendim ne de arkadaşım) sessizce uzaklaştım. Bir kaç ay önce M. Derman Hz.'lerinin sözleriyle karşılaştım. Allah'a hamd olsun yine nefsimin yamukları, çıkıkları ortaya çıktı. Sonra baktım RABBİM'İN GÜZEL BİR KULU ve kardeşleri AŞK içinde pervane olmuşlar. Hayran olduk, şaştık, sevdik.
Sevdik te tam mı olduk hayır canım kardeşlerim ham olduğumuzu anladık. Yanmış gönüller, pişmiş sözleri buldun ama hani senin gönül kabında (burada hatırıma bir şey gelmiyor affedin)
Sevmekten, aşık olmaktan, muhabbetten....... bahsediyoruz ya!
Bu temiz hallerin hepsi nefsimizden ve nefsimizle birleşik olmaktan kurtulamazsa? Bunca güzel sözleri nasıl okumuş oluruz? Sevmek nasıl sevmek olmuş olur? Kötü hallerimin hangi birinden ayıkmış olurum?
Muhtacız kardeşim, buna muhtacız. Kendi halimizi anlayalım; halimizi itiraf edelim, aczimizi anlayalım; Rabbimize 'fakirlik ilmuhaberi' mizi yollayalım.
Hani muhtardan alıp, yetkili mercii haberdar ediyorlar ya! İşte onun gibi.
Yani canım kardeşlerim , her kardeşimin, her büyüğümün sözlerini okurum. Anlayışım, samimiyetim ve Rabbimin yardımı nisbetinde hatalarımın tashihi yoluna giderim. Maksat bu olduktan sonra Rabbimin yardımı hepimize yetişecektir; canı gönülden inanıyorum. Sizlerde inanın kardeşlerim. Gönül kaplarımız tertemiz olana kadar Allah hepimizin yardımcısı olsun.