Münir DERMAN (k.s) HAYATI ve ANILAR

Cevapla
Kullanıcı avatarı
kulihvani
Site Admin
Site Admin
Mesajlar: 12860
Kayıt: 02 Eki 2006, 02:00

Münir DERMAN (k.s) HAYATI ve ANILAR

Mesaj gönderen kulihvani »

Münir DERMAN
kaddesallahu sırrahu

HAYATI ve ANILAR

Resim


Resim

TIBB ve TASAVVUF DOKTORU

MÜNİR DERMAN

kaddesallahu sırrahu


Aziz kardeşlerim!
1980 li yıllarda ERENler YOLuyla tanıştırılığım,
Mânâ Âleminde hiç ayrılmadığım ve Muhammedî İZ-de İZ-cisi olduğum;

Muhammedî Mezheb,
Muhammedî Meslek
Muhammedî Meşreb ve
Muhammedî Mahviyyetin

Müstesna Örneklerinden Azîz Münir Derman Hocamın ruhu şâd olsun!
Kendisine ve eserlerine hizmet eden mütevazi dost gönüllü kardeşlerim için teşekkür ve duamız devamlıdır.
Ben de âcizane elimden ve gönlümden geldiğince, geçmişin tasavvuf diliyle bağlarını kaybeden gençlerimizin; Münir Hocamızın eserlerini anlamasında ve kaynakların gösterilmesinde asla çıkar düşünmeden Hasbi Hizmeti seçtim.

Son asırda sessizce gelip geçen Muhammedi Melâmette Âlim, Ârif, Âşık ve Kâmil İNSAN olan Azîz Hocamızın hayatı, eserleri ve hatıraları konusunda bilgi ve belgesi olanların bu güzel gayeye yardımcı olmalarını dilerim.
Hayatı hakkında da çok az şey bildiğimiz Hazreti Münir Derman Hocamızın eserlerini insanlara ulaştırmada hizmet eden isimsiz Hakk Dostlarının son sözlerini sunuyorum şimdilik.


MiM MuHABBEtlerimle..

Kul İHVANÎ
Latif YILDIZ



Resim


SON SÖZ

Bu kitab ve diğer ciltler hayırsever insanların fedâkârlıklarıyla çıkarıldı. Altıncı ve yedinci ciltler Derman hazretlerinin son demlerinde geçirdiği rahatsızlıklar nedeniyle yazılmamıştır.
Bundan dolayı beşinci cilt olan bu esere önsözde “Son Damla” demişlerdir.
Anadolu’nun bağrından çıkmış büyük Velî’ler vardır.
Onlar bu mübârek beldenin insanlarına birer güneş olmuşlar, mânevî feyz ve ışıklarıyla Anadolu’nun varlığını koruyarak, ruhaniyetleriyle yıkamışlardır.
Kültürümüz onların efsaneleri ve güzellikleriyle enginleşmiş, hatta insanlık tarihinde ölümsüzleşmişlerdir.
Dr. Münir Derman, Anadolu’da bu gök kubbenin gizlediği mânevî güneşlerden biridir.
Büyük insanları anlatmak zordur.
O, büyük insan... Büyük Velî...
Büyük insan demek; âdemiyet hamulesiyle görünmek sırrına ermiş insan demektir.
Onların heybeleri büyük fazilet ve insanlık örnekleriyle doludur.
Kimseye nasip olmayan meziyetlere sahib büyüklerin etrafında kinden, hasedten, hayranlıktan ve itiraf edilmemiş arzulardan örülmüş bir boşluk, bir çember meydana gelir.
Meydanı boş bulanlar bu makamları tahrif etmiş yanlış bilgi ve rivâyetlere yol açmışlardır.
Büyük insanları örselememek lâzımdır, örselememek de büyük bir edeb ve inanma kabiliyetidir.
Derman’ı sevenler ve sevecek olanlar, gelecek nesiller için onun örselenmeden bilinmesini isteriz...
Bu yüzden biraz kendilerinden ve kısaca biyografisinden bahsedeceğiz...


Dr. Münir Derman 1910 yılında Trabzon’da doğdu.
Baba tarafından büyük dedesi Kafkasya’dan Şeyh Şâmil.
Ana tarafından büyük dedesi Ahmet Ziyâeddin Gümüşhanevî “Uçan Şeyh”.
Büyük nenesi meşhur evliyâ kadın GÜL hatun...
Annesi Şehvar hatun. Babası Ahmet Rasim efendi...
“Trabzon’da 4 yaşından itibaren Buharalı Hocası Ömer İnan Efendi’nin mânevî eğitiminde ilerlemiş ondan feyz almışlar, 9 yaşında hafız olmuşlardır.
İlkokulu özel Fransız okulunda bitirip liseden sonra üniversite tahsili için devlet tarafından Faransa’ya gönderilmiş, burada Felsefe-psikoloji okumuştur.
Üstün başarıları sayesinde sınıf atlamış ve Tıp fakültesini de bitirerek doktor olmuştur.
Öğrenim yıllarında Mısır’da El Ezher Üniversitesine kaydolmuş ve ilahiyat tahsilini tamamlamıştır.
Askerlik yılları gençliğinin zor dönemleridir.
Kore ve Ekinava harblerinde bulunmuş burada doktor olarak hizmet vermişlerdir.
Yurda dönünce Dil Tarih Coğrafya fakültesinde öğretim üyesi olup felsefe doktorluğu yapmış, kısa süre sonra da bu görevinden ayrılarak Tıp doktorluğu hizmeti için Doğu bölgemizde göreve başlamıştır.
Uzun yalnız yıllar, çileler onu Bozuyük’e sürükler.
Hükümet tabibi iken evlenir ve bir kız evlâdı olur.
Hâlen bir kızı ve üç torunu vardır.
Eskişehir’de genel cerrahi dalında doktorluğu devam etti ve buradan emekli oldu.
Japoya’da bulunduğu sıralarda Judo üzerinde çalışmış tekvando ve aykido sporlarını Eskişehirde tatbik eden ilk kurucu sporcu olmuştur.
Türk tıbbında ilk defa kopan bir ayağı ameliyatla takarak uluslar arası tıp dünyasında ilgi çekmiş, ilk tebrik telgrafı Sovyetler Birliği’nden gelmişti. Sonra Amerika’dan, Almanya’dan ve başka ülkelerden...
Davet üzerine Almanca’yı çok iyi bildiği için Almanya’ya gitti. 15 yıl Almanya’da anatomi profesörlüğü yapmış sonra da yurda dönmüştür. Burada da camilerde vaazlar vermiş çok sevilmişlerdir.
Fransızca, Almanca, Rusça, Arapçayı mükemmel bilir konuşurlardı.
Bu dillerin kültür ve edebiyatları hakkında derin bilgi sahibi idiler.
Yabancı dillerin yanı sıra bilhassa Fizik, Kimya, Matematik gibi fen bilimlerinde, astronomide şaşılacak derecede bilgiliydiler.
Eskişehir’de Akademide öğretim üyesi olarak ders vermişlerdir.
Manevî ilimlerde ise O, velâyet ve tasarruf sahibi ilmî ledün sultanı ârif-i billah.... Zamanın son Velîsi... Büyük sultan...
Eserleri başka kitablardan derleme değildir. Bizzât kaynak. Velâyet-i Resûlullah kendi gönül havzından fışkıran mübârek bilgilerdir.
Notlarını titizlikle hazırlar yanlışsız olması için dikkatle yazdırırlardı.
Derman hazretleri hiç bir maddî servete sahib değildi.
Almanyadan döndükten sonra Ankara’da bir otel odasının mütevazi şartlarında yaşadı son demlerini...
Evi yoktu.
Eşi ile birlikte yalnız başına, eski tanıdığı dostlarıyla yetindi.
Ömürlerini ağır riyâzat ve çilelerle, büyük sıkıntılar, dertler içinde insanlardan uzak, namsız nişansız bir kul olarak geçirdiler.
Çok az yer, pek az uyur, suyu çok az içerdi.
Günde bir iki lokma veya bir zeytinle yıllarca oruç tuttular.
Tarikat kurmamışlardır.
Tavır ve anlayış olarak günümüz dergâh tekke vs. sine rağbet etmemişler, talebe, mürid, şeyh namları altında etrafına kalabalık insan yığınları toplamamışlardır.
Ancak vaazlarından ve doktorluğundan kendisini tanıyan ve hakiki seven sayılı kimseler ona yanaşmışlar ilminden istifade etmeye çalışmışlardır.

Çeşitli akımlara bölünmüş anarşiye, aslını kaybeden tarikat kamplarına ayrılmış, özü sevgiden yoksun, birlikten kopmuş insan manzaralarına baktıkça derinden üzülür memleketin selâmeti için dua ederlerdi.

HAKK’ın heybetini taşıdığı mübârek bedeni daima güzel kokar, cezbesi tesir altına alırdı insanı...
Peygamber ve Ehl-i Beyt sevgisi hücrelerine kadar yayılmış görünür bir ahlâk idi onda...
Nokta kadar şikâyet, bıkkınlık taşımayan duru, sükûn ve teslimiyetin göründüğü tertemiz bir simâ...
Ağır sıkıntılar çileler ve dertlere rağmen yüz buruşturduğu, of bile dediği görülmemiştir.
Dertlilere, hastalara şifâ verir, yardımlarına bıkmadan usanmadan koşardı. Tıbbın çâre bulamadığı felçli bir çocuğu, görmeyen âmâ bir genci himmetleriyle iyileştirdiler.
Bunun gibi sayılamayacak kadar menkıbe hâline gelmiş çok hadiseler olmuştur.
Yanaşılması güç, kendisini ele vermeyen, içini göstermekten uzak duran, celâlli yapısının altında, derya gibi sevgi, merhamet ve şevkat görünürdü... Çok celâlliydiler.
Bazen gürler konuşurlar fakat aynı zamanda da gözlerinden yaşlar akar yine konuşurlardı.
Sakal bırakmamışlardır.
Fakat omuzlarına sarkan yele gibi beyaz ipek saçlarına itina gösterir onları ensesinde toplardı.
Askeri hastanede yatıyordu.
Doktor sordu: “Saçlarınız neden uzun?”
Cevap verdiler biraz celâlli : “Peki seninki neden kısa?..”
Kıyafeti; tertemiz giydiği zevkle seçilmiş bir iki gömlek ve pantolondan ibaret, gösterişi sevmezlerdi.
Kışın dondurucu soğuklarında herkesin hayret ettiği gibi sırtına atlet giymez, gündelik gömlekle göğsü açık gezer, palto da giymezdi.
Bazen yün hırka giyinir sıklıkla onu da çıkarırlardı.
“Çok soğuk var üşürsünüz efendim!” dediğimizde, “ben yanıyorum!” diye cevap alırdık.


* Notlarını yazmak üzere yanına gidiyordum. Yolda rasladım, karşı kaldırıma doğru yürüyordu.
Hocam, demir parmaklı tercihli yolu geçit olmadığı hâlde yürüyerek karşıya geçmişti.
Çok âni oldu nasıl oldu bilmiyorum, hayret içinde kaldım.
Yakında bulunan trafik polisi de koşarak yanına gitti.
Elini öptü kucakladı:
“Amca bize de dua et. Burdan nasıl geçtiniz!”
İlerden geçip yanına gittim.
Bana dönerek, gülümsedi:
“Ne oldu ben de anlamadım. Birden demirler ortadan kalktı yol açıldı ben de geçtim” dedi.
O âyet geldi aklıma “Biz her şeyi âdemin emrine verdik”...


* Gülhane Hastanesinin komutanlık katından çıkış kapısına doğru yürüyorduk.
Elimden tutuyordu.
Birden kendimde bir başkalık sezdim.
Bütün vücudum hücrelerime kadar titremeye başladı.
Özenle parlatılmış yerdeki mermer taşlardan, duvarlardan:
“ALLAH! Hû!” sesleri geliyor, inilti, haykırış hâlinde zikrediyorlardı. Dayanılması güç bu hâl ile ben de haykıracaktım ki kendimi tutmak için çaba sarfederken hocam elimi sıktı:
“Sakin ol yavrum!”...
Hemen toparlandım.
Anladım ki hocam bu zikri içine almış HAKK ile HAKK olmuştu.


* Elini dizime koymuştu.
Belki tonlarca ağırlık dizimi ezmeye başladı.
Bacağım ağrıyordu..
Sonra elini çektiler.
Ayağa kalktık, biraz yürümekde zorlandım.
Bu hâli çok sonra bir gün kendilerine anlattım.
Gülümsedi, fısıltı hâlinde kulağıma söyledi:
“Demek ki kendimle birlikte seyehatte idim”...


* Dostlarıyla birlikte bir yerde oturuyorduk, içeri yabancı bir adam girdi. Hocamı görünce : “Hoş geldiniz efendim. Her hâlde siz benden evvel gelmişsiniz. Ben de Almanya’dan iki gün önce döndüm. Geçen hafta Münih camiinde cuma vaazınızı dinlemiştim. Ne kadar kalabalıktı değil mi?..” Hocam kısa bir sükûtdan sonra hemen sözü değiştirdi. Hayret ettim. Halbuki hocamla her gün, aylarca birlikte idim. Almanya’ya gitmemişti.

* Huzurlarında oturuyorduk.
Eli anlatıyorlardı. Fırsat bilerek sordum :
“Efendim siz yürürken elinizi yan tarafınızdan biraz öne tutarak parmaklarınızı aralayıp etrafı tararcasına yürüyorsunuz, el ile ilgisi var mı?”
Bununla ilgili hatırasını anlattılar.
“Gençtim. Köyde sabah namazına kalktım. Köydeki helâlar başkadır bilirsiniz, dedi. Aşağıda pislik yığın hâlinde görünür. Pisliğe düşmüş bir örümcek çırpınıyordu fakat kurtulamıyordu. Hemen gittim, uzandım, elimi pisliğe daldırıp hayvanı temiz bir yere bıraktım, kurtulmuştu... Sonra ellerimi sabunladım yıkadım ve abdest alıp sabah namazını kıldım. Biraz uzanmıştım ki uyumuşum. Rüyamda bu sağ elime ışık verdiler. Sağ elim projektördür, ışık saçar. Görmekde güçlük çektiğimde yolda giderken ondan böyle yapıyorum!” demişlerdi.


Hocam sağ elini açar avucunun içinden kâinatı seyrederdi.
Manevî emânetlerini, kendisine yakinen hizmet eden ona yanaşmış sevdiklerinden birine bırakacağını söylemiş fakat isim açıklamamışlardır.
Son zamanlarını ikibuçuk sene hastanede geçirdi. Vasiyetlerinde :
“Dünyaya garip geldim, garip gitmem lâzım. Garibin yeri tenhadadır” ifadesiyle sessiz bir köy kabristanına gömülmek istediler.
2 Aralık 1989 Cumartesi günü HAKK’a yürüdüler.
O’nu kar yağarken sevdiği iri kar taneleri ile köyde toprağa verdik.
Doyamadık O’na...
Aziz hatırası önünde eğiliyoruz...
Mübârek ruhu şâdolsun.
O’nu düşünmek, hissetmek, sevmek bile ilâhî sevginin doruklarına götürüyor insanı...
Ne mutlu onu görebilenlere, onu sevenlere...
Selâm olsun bizden onlara!..

28.03.1990 Çarşamba


***

BİR ANI…

Kıymetli yavrum,
Rahmetli doktor Münir Bey, abdestli gezmeyi çok severdi.
Yolda giderken, abdesti bozulsa eve veya işyerine gitmeyi beklemez teyemmümle abdest alırdı.
Ömür boyu ne zengin, ne fakir kimseden muayen ücreti almadı.
“Ben devlet memuruyum, maaşım ne kadarsa onunla idare etmeliyim.” derdi.
Münir Bey daima sofrada bir çeşit yer ve hemen doyardı.
Yaz kış pantolon ve tişört giyer, onların temiz, ve ütülü olmasına çok dikkat ederdi.
Çok az uyurdu. Çok güzel konuşurdu.
Ömür boyunca Münir Bey kadar Türkçeyi güzel konuşan bir insan görmedim.
Çok mütevazı idi. İnanılmayacak kadar temiz bir insandı.
Bazan kendisinden o kadar güzel bir koku gelirdi ki hepimiz o kokuya hasrettik.
Mümkün olduğu kadar yanında olmya çalışır, o ilahi kokuyu içimize çekerdik.
Münir Bey’le beraber olup da yeni birşeyler öğrenmemek imkansızdı.
Espriyi çok severdi. Ama onlarda bile nice hikmetler gizli olurdu.
Duası birçok hastalıkları iyi etmeye yetiyordu.
Hayatının hiçbir döneminde parayla ilgili bir problemi olmadı.

Bir gün rahmetli eşim Rana Hanımla beraber Eskişehirdeydik.
Yanımızda Münir Bey vardı. Merdivenleri çıkıyorduk.
Daha önce bir çocuk çukulata yemiş, kağıtlarını merdivene atmıştı.
Çıkarken eğildi, birer birer o çocuğun attığı çukulata kağıtlarını topladı.
Ankara’da olduğu zamanlar yemeğe davet ederdik.
Çorbadan biraz içer sofradan kalkardı.
Balla tahanı birbirine karıştırıp, yemekten sonra bir kaşık almayı severdi.
Suyu yaz kış, buz gibi içerdi. Eğer içinde buz parçaları varsa daha memnun olurdu.
Münir Beyle geçen zamanlar tadına doyum olmayan en güzel anlardı.
Çevredeki herkes bu birliktelikten sonsuz bir haz ve mutluluk duyardı.
Onunla beraber olunca herşey şiirleşiyordu.
Sanki bir cennette yaşıyorduk...


Sabri Tandogandan



Ankara-Memlük Köydeki Kabr-i Şerifine ait resimler:

Kabr-i Şerifinin İlk Hali:


Resim

Resim


Kabr-i Şerifinin Son Hali:

Resim

Resim

Resim

Resim

Resim

Resim
En son kulihvani tarafından 05 Haz 2010, 22:44 tarihinde düzenlendi, toplamda 1 kere düzenlendi.
Resim
Kullanıcı avatarı
Gul
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 5148
Kayıt: 11 Haz 2009, 02:00

Mesaj gönderen Gul »

bandito yazdı:SON ŞAHİTLERDEN


"Onun sohbetinde bulunmamakla büyük bir nimeti kaçırdığımın farkını maalesef geç anladım. Fakat buna da şükür.”

"Eskişehir''de onu görenler çoktur. Burada bir kahveci Murad vardır. Çok mübarek birisidir. “Üstadın kokusunu duyuyorum, üstad geliyor, siz duymuyor musunuz?” derdi. Gerçekten dediği doğru çıkar, biraz sonra Üstad gelirdi.”
Bediüzzaman Hazretleriyle ilgili Murad Günaydın''ın çok hatıraları vardır.

"Bir de burada doktor Münir Derman vardı.
Bediüzzaman Hazretlerinin sık sık ziyaretinde bulunuyordu.
Bir defasında buradan bir taksi kiralayarak Emirdağı''na giderler.
Vardıklarında taksiciyi de beraberlerinde götürürler.
Biraz sohbetten sonra namaz vakti girdiğinde Bediüzzaman Hazretleri taksiciye;
"Sen abdestsizsin. Git abdest al!” der.
Taksici hayret eder: “Kimse bilmiyordu benim abdestsiz olduğumu” demiş.
Daha sonraki ziyaretlerde taksici hep abdestli gitmiş."
Resim
Kullanıcı avatarı
Gul
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 5148
Kayıt: 11 Haz 2009, 02:00

Re: Münir DERMAN (k.s) HAYATI ve ANILAR

Mesaj gönderen Gul »

"SOHBET MD-59'dan alıntı"

ANAM ve 70.000 TEVHİDi!..

Resim


"İçinizde benim anamı tanıyanlar var 86 yaşında.
Ölümünden yarım saat evvel dedi ki:
“Oğlum" dedi "ben sana söz verdim ama" dedi "sözümü tutmayacağım!”
“Ne sözü ana?”
Anama dedim: “Etme gitme bu günlerde ölme!” dedim.
“Benim zâten sıkıntım var, senden başka kimsem yok!”
“Yok oğlum ölmem!” dedi.
İyi, geziyor, iyi rahat hasta masta ömrü geçti!..
Akşam namazı oldu abdestini aldırdım ona. Yatağında kıldı namazını.
Dedi:
“Bana su ver!” verdim suyu.
“Oğlum!” dedi
“Ne var?” dedim.
“Kurban olayım sana” dedi.
“Ben" dedi "söz verdim sana" dedi "sözümü tutmayacağım.”
“Ana etme gitme!”
“Valla tutmayacağım.” dedi.
“Etme gitme ana!”
Sarıldı bana kokluyor: “Etme oğlum, ellerini öpeyim!”
“Ana nasıl elimi öpersin ben senin ayaklarını öpeyim!”
Biz epey boğuştuk yani anamla.
“Yok gideceğim yok kalacağım!”
“Oğlum" dedi "ben 50 senedir dul ananım. "
Dedi “oğlum Allah sana ana Hakk’ı sormasın.”
Zâten kırk senedir hizmet ediyorum.
Aha burada birisi vardı onun çocukluğunda sabahları kalkar ayaklarını yıkarım. Başını tararım. Tırnaklarını keserim 15 günde bir.
Hiç bana toz ne o bana kondurdu ne ben ona. Öldü gitti.
Müteessir değilim Allaha gidecek.
Bu işten emekliye ayrıldım, asıl hikaye o.
Sabah namazına kalkıyorum. Su dökecek yer bulamıyorum.
Ayağına dökeceğim, tırnağını keseceğim, saçını tarayacağım yemeğini yedireceğim.
Yok, bu işte dokunuyor insana.
Neyse sarıldık:
“Ana etme gitme!”
“Ahaaaa!” dedi.
“Oğlum" dedi, "benim" dedi, "bu kadar sene" dedi, "11 tane 70.000 im var!” dedi.
“Eee ana!”
“Bunun bir tanesini babana hediye ettim” dedi.
“Birini de ölen ağabeyne hediye ettim” dedi.
“Bir tanesini de kendime hediye ettim!” dedi.
“Peki ana!”
“Geriye kaldı 8 tane, bunu da sana veriyorum oğlum!” dedi.
“Peki dedim ana!”
“Şimdi 8, 7 de bende var, etti 16!”
“Ana!” dedim “Bende sana 5 tane hediye ediyorum!”
Bir alış veriş geçti, yine bana 11 tane kaldı.
Bir de, yatsı okunuyordu falan anam dedi ki:
“Oğlum!” dedi.
“Anam!” dedim sarıldı bana kokladı. Ben de onu kokladım.
“Allahuekber!” dedi kaldı kucağımda.
“Lâ havle velâ kuvvete.”
Yatırdım çenesini bağladım, bilmem ne ettim.
Ama insana bir şeyler oluyor tâbi.
Yaptık bitti felan, gittik mezarlığa gömdük mömdük.
Orda dedim ki:
“Yâ Rabbi" dedim "anamdan gelme, benden kalma şu 11 taneyi var ya" dedim "hepisini anama hediye ediyorum! Ben yine sağsam söylerim bunları!” dedim.
Her gün sabah namazından sonra yağmurlu olmazsa gidiyorum mezara, okuyup hastahâneye yetişiyorum.
Böyle gittik geldik, gittik geldik.
Bir gece rüyamda gördüm anamı.
Gece namazına kalkmıştım şöyle biraz.

“Oğlum" dedi "nedir vız vız vız yukarı gelip gidersin!”
Aynen anam işte, anamı tanımam mı yav, bir ay evvel gömdüm.
“Oğlum vız vız ordan kalk evden teee tepeye gel ondan sonra hastahâneye git, nedir bu?” dedi.
“Tecessüs etme, gelme dedi daha ben çok rahatım!” dedi.
Yeşil bir şey giymiş ayaklarında terlikleri başında da yaşmağı yine aha bu. "

Bunu ben nerden uyduracağım.
Birisi sinema mı soktu kafama.
Resim
Kullanıcı avatarı
MINA
Özel Üye
Özel Üye
Mesajlar: 2740
Kayıt: 25 Eki 2008, 02:00

Re: Münir DERMAN (k.s) HAYATI ve ANILAR

Mesaj gönderen MINA »

BİR NEHİR gibi akan anne- oğul sevgileri NE GÜZELL...
İNSANın İÇİni eritiyor...

EBEDİ NUR'lar İÇİnde Olsunlar...
''Ve Allah'a Sımsıkı Sarılın...''

Hacc / 78
Kullanıcı avatarı
kulihvani
Site Admin
Site Admin
Mesajlar: 12860
Kayıt: 02 Eki 2006, 02:00

Re: Münir DERMAN (k.s) HAYATI ve ANILAR

Mesaj gönderen kulihvani »

Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem'in Teşrif gecesinde,
Rahmetle ZiKRederiz inşâe ALLAH..

Resim

Nice Nefis GELir-GEÇer
Yer
-İçer de Neleri Der!.
Bâzıları MÜNÎR OL-ur
İnsanı
; İNSAN, İNSAN Eder!..

Resim

ZEVK 4346

NûR Kandili Hikmet HaZZı!. HaKK’ın gÖZü MüNiR DeRMAN
HaSBî HiZMet NaZ-NiyaZı!. HaYRın sÖZü MüNiR DeRMAN
AK YeLeli Ç Ö L A S L A N -ı!.. SıRR-ı SıFıRın S u L t  N-ı
KUR'ÂN İle RASÛLULLAH!. ÖZ-ün ÖZ-ü MüNiR DeRMAN!..

Es-SaLâTu Ves-SeLâMu aleyke Yâ Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem
Es-SaLâTu Ves-SeLâMu aleyke Yâ Aziz Hocamız DeRMANımız kaddesallâhu sırrahu..


14.02.11 15:56
gkkşg-gnlbg-çlçg..
Resim
Kullanıcı avatarı
çilekeş
Aktif Üye
Aktif Üye
Mesajlar: 154
Kayıt: 04 Ağu 2011, 18:34

Re: Münir DERMAN (k.s) HAYATI ve ANILAR

Mesaj gönderen çilekeş »

Resim

MÜNİR DERMAN kaddesallahu sırrahu NECİB FAZIL’aMEKTUBu..

Necib Bey, ..21.09.75..

Çok uzaklardan, mezârlıklardan, ihtiyarların oturduğu sapa yerlerden bir kırçiçeği safiyetiyle size sesleniyorum.
Sizi bundan 41 sene evvel Galatasaray'ın karşısında "Senyuan" denilen garip bir pastahâne vardı, orada görmüştüm.
Başınızda bir bere vardı.
Garip ve yabancı olarak yalnız dışını gösteren bir genç olarak orada tesadüfen oturuyordum..
Bilmem neden size o zaman için acımıştım... Ve duâ etmiştim, duâm kabul oldu...
Abdülhakim Efendi'yi Eyüp'te ziyârette bu duâyı kendisine söylemiştim, "OLdu oğLum, bir gün İnşâALLAH OLur!." demişlerdi..

Geçenlerde bir işçide "Esselâm" isimli kitabınızı gördüm. Vasiyet kısmını okudum. Gözlerim doldu.
Benim 70 tane 70.000 benim vardır. Size ananızın sütü gibi 7 tanesini bağışladım, şimdiden sizin olsun...
Size akıl vermek hayalimden geçmez bile...
Yalnız şunu söylemekten kendimi dizginleyemedim. "Dışınız ile görünen içinizi kimseye göstermeyin!."
Namsız nişânsız yaşadım, yaşıyorum!.

...........................................

Bu küçük mektubu Abdülhakim Efendi'yi geçenlerde rüyâda gördüm. Size bu sebeple yazmak arzusu duydum...
Bizden HAKk'ın Selâmı üzerinize olsun!.

Resim Münir Derman..
Kullanıcı avatarı
tamersah tarik
Moderatör
Moderatör
Mesajlar: 777
Kayıt: 19 Eyl 2008, 02:00

Re: Münir DERMAN (k.s) HAYATI ve ANILAR

Mesaj gönderen tamersah tarik »

Resim

ZAMÂNE BAKIN!.

NE DÜŞERLER PEŞLERİNE BİLMEM MÜRŞİD DİYEREK,
İRŞAD EDECEK KALMADI, İÇİMİZDE BELKİ BU GÜN,
FAKAT ARAYAN GÖNÜL SÂHİBİ İSTERSE BULUR,
HER YERDE DOLUDUR, TESLİM EDİVER KENDİNİ NE OLUR!.

O ZAMAN EHL-İ BEYT’İN KOKUSU DUYULUR HEM DE DERİN,
ŞAH DAMARIN’DAN DAHA YAKIN OLARAK HEM DE SENİN,
BİR MUAMMÂ GİBİDİR BU İŞLER, ÇOK DÜŞÜNME DERİN..

BEŞERÎYYET DOLUDİZGİN GİDİYOR DİNSİZLİĞE DOĞRU,
GÖNÜL SÂHİBLERİ ÇEKİLİP GİDİYOR SIRR İZBESİNE,
ÜÇLER YEDİLER VARDIR DOLAŞIRLAR BULMAK İÇİN,
BUNALIP YOL ARAYAN GÖNLÜ TEMİZ KİMSELERİ,
HIZIRIN GEÇTİĞİ YOLLAR VARDIR TEK GECELERDE,
NE DURURSUN BE ADAM=>DOLDURUVER İÇİNE NE OLUR!.

ALLAH-LAN=>DÖNEREK HIRA DAĞI’NA DOĞRU,
DOLDURUP TAŞDIRIVER İÇİNİ EHL-İ BEYT HAKKI İÇİN,
O ZAMAN AÇ GÖZLERİNİ BAK BİRDEN DÖRT YANINA,
YANAŞIRSIN O ZAMAN ÜÇLER YEDİLER KIRKLAR SOFRASINA..

ANLAYAMAZ BU SIRRIN KÜNHÜ NEDİR KİMSE BUGÜN,
ELBETTE BİR GÜN OLUR SIRRIMIZ A’YÂN
O ZAMAN ANLAYANLAR KİM İDUK BİZ
ELBETTE OLUR ŞÜPHEDE OLANIN KALB KÖŞESİ VİRAN..

BİR KERAMET ÇIKACAK ORTAYA VAKTİ GELİNCE,
BİZ BU DÜNYADAN HAKKA DOĞRU GÖÇ EDİNCE.
.


21.10.1974 PAZARTESİ..
MÜNİR DERMAN...

Resim
İRŞAD.: Doğru yolu göstermek. Aklî ve kalbî, muknî ve te'sirli eserler veya sözlerle gafletten uyandırıp hidâyet yolunu göstermek. Cadde-i Kübrâ-yı Kur'ÂNîyye yolunda selâmetle devam ettirmek. ALLAH celle celâlihu'ya ibâdet ve itaata kavuşturmak. Velî bir zâtın, bir kimsenin hidâyete ermesine vesile olması..
MÜRŞİD.: (Rüşd. den) İrşad eden, doğru yolu gösteren, gafletten uyandıran. Peygamberimiz Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem Vârisi olan, kılavuz. Tarikat Pîri, Şeyhi.
MUAMMÂ.: (Amâ. dan) Anlaşılmaz iş. Karışık şey. Bilinmeyen HâL..
BEŞERÎYYET.: İnsanın tab' ve hilkati ve fıtrî halleri. İnsÂNLık..
İZBE.: Kuytu. Loş. Pis ve nemli yer.
HIRA DAĞI.: Mekke-i Mükerreme'nin civârında bulunan ve. Peygamber'imiz Resûlullah sallallahu aleyhi vesellem’e ilk vahyin geldiği mağaranın ismidir. Bu mağaranın bulunduğu dağa Hırâ Dağı denildiği gibi, Harrâ veya CebeL-i Nûr da denilmektedir..
KÜNH.: Bir şeyin aslı, cevheri, mikdarı. Dip. Kök. Özü, nihİndinde makbul bir Velî Abd'in (yâni, âdi beşeriyyetten bir derece tecerrüd edebilen zatların) Lütf-u İlâhî ile gösterdiği büyük mârifet. Velâyet mertebelerinde yükselen bir abdin hilaf-ı âdet hâli. * Bağış, kerem. * İkram, ağırlama..
A’YÂN.: Muayyen ve müşahhas olan şeyler.
Muayyen.: Görülmüş olan, kat'i olarak belli olan, belli, ölçülü, tayin ve tesbit olunmuş, karalaştırılmış..
Müşahhas.: Nev'i, cinsi anlaşılmış. Şahıs haline girmiş, şahsiyeti belli olmuş. Şahıslanmış, teşhis edilmiş.


Resim

ŞAH DAMARIN.:
MERKEZ-den de=>MERKEZ-de=>O RABBu’l-ÂLEMin celle celâluhu..:


وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ
Resim---“Ve lekad halakne’l- insâne ve na’lemu mâ tuvesvisu bihî nefsuh (nefsuhu), ve nahnu AKREBu ileyhi min HABLİ’L- VERÎDi.: Andolsun, insanı BİZ yarattık ve nefsinin ona ne vesveseler vermekte olduğunu BİLİRİZ. Biz ona ŞAHDAMARI’ndan daha YAKINız.” (Kaf 50/16)


.*....M.M.M. MuhaBBetLerimLe....*.

Resim TAMERŞAH TARIK Resim
Resim
Cevapla

“Münir Derman (k.s) Kimdir?” sayfasına dön