SÂLİH BABA..

Aşıklarımız ve Aşıklarımızdan ilhamlar ve ilahiler.
Cevapla
Kullanıcı avatarı
nurunnehar
Aktif Üye
Aktif Üye
Mesajlar: 159
Kayıt: 18 Oca 2007, 02:00

SÂLİH BABA..

Mesaj gönderen nurunnehar »

ResimSALİH BABA..

Nakşi Tarikatı Halidî kolundan zülcenaheyn şeyh Sâmi-il Erzincanî Hazretlerinin müridlerinden olan Sâlih Baba'nın tarikata intisabının ve şiir söylemeye başlamasının ilgi çekici bir menkıbesi nakledilir:
Pîri Sâmi (Sâmi-il Erzincanî) Hazretlerinin, Sâlih baba ile adaş Muezzin Sâlih (veya bir gözü kör olduğu için Kör Sâlih) diye anılan bir mmüridi vardı. Bu zât, ara sıra demkeşlik yapar, Ermeni meyhânelerinde içki içer, dergâha dönüşünde de şeyhine görünmemek için köşe bucağa gizlenirdi. Böyle bir içki âleminin sonunda, geldiği dın sohbethânesine girmeyip mahçup ve ezik bir halde sofadan:


"Kuleden, kuleden, sesin aldım kuleden,
O senin kaşın gözün beni sana kul eden.."


Beyitlerini okuyunca Pîri Sâmi Hazretleri: “Gel Sâlih, senin her ayıbın hünerdir!.” diye buyurmuş ve bu hitab üzerine iç âleminde bir değişiklik olmuş ve bundan sonra asla içmemiştir.
Nota ve musikî usullerine vakıf olarak tesirli bir sesle sohbet zeminine göre beyit söyleyen bu Muezzin Sâlih ile çekingen, ummî, içine kapalı bir çilingir Ustası olan Sâlih (Sâlih Baba), aynı mahalle sâkini olarak birbirlerine hal hatır sorar, arkadaşlık ederlerdi. O sıralarda Sâlih Usta, şeriatsız hallere saptığından battal olmuş bir tarikata mensuptu ve tarikatın hali sebebiyle de oradan mânen gıdalanamıyordu. İki Sâlih, bir gün aralarında konuşurlarken, Muezzin Sâlih, Sâlih Ustaya:
“Bir gün sen bizim şeyhin sohbetine gel, bir gün ben de senin şeyhinin sohbetine geleyim, hangisinin sohbetinden lezzet alır, içimizde ısınma olursa ikimiz de o şeyhin tarikatına girelim!.” teklifinde bulunur.
Bunun üzerine Sâlih Usta, Kırıtlıoglu dergâhında (Pîri Sâmi Hazretlerinin dergâhı) bir gün sohbet dinlemiş. İkinci gün kendi şeyhinin sohbetinde bulunacakları yerde yeniden Pîri Sâmi Hazretlerinin sohbetinde bulunmuşlar. Asıl maya ve cevheri şeriata bağlılık olan hâlis tarikatın yüksek ni’met ve tasarrufunu taşıyan bu ulu şeyhin tuzağına gönüllü olarak yakalanan Sâlih Usta da böylece bir daha eski tarikatına dönmemiş, zâhirde bağ gibi görünen çürük alâkasından ayrılıp kopmaz ve eskimez bağlarla yeni şeyhine bağlanmıştır..

Bu şekilde Kırıtlıoglu Dergâhına intisap eden Sâlih Usta sesiz, mahcup ve bilgisiz bir kimse olarak sohbethânenin arka tarafinda köşe bucak gizlenir, kimse ile temas etmeye çekinir bir vaziyette, kendi halinde oturur, gölge misâli gelir ve giderdi.

Sâlih Usta için biteviye hareketsiz gecen günlerin birinde, Yunus Emre, Niyazi Mısrî ve Kuddusî Baba gibi büyüklerin hikmetli şiirlerinden beyit ve kitabların okunmakta olduğu sohbethânedeki müridlerin bir kısmı:“Bizim kolun büyüklerinde de şâir olsaydı da, onların şiirlerini okusaydık, deyince, Pîri Sâmi Hazretleri: “Bu bir himmet işidir, şiiri bizim Sâlih bile söyler.” diyerek eliyle arka tarafında sinmiş olan Sâlih'e işâret edince, Sâlih Baba o anda varidat ile dolarak irticâlen şiir söylemeye başlamış ve yine o anda "fenâ"ya kavuşmuştur.
Pîri Sâmi Hazretleri, kendisine: "Yeter Sâlih", deyinceye kadar şiir söylemeye devam eden Sâlih Baba, bu emirden sonra da başladığı gibi, kesilmiştir. İşte elimizdeki "Rabıta-i Nakşi Hayali" isimli divan bu feyiz anlarının mahsulüdür."

(Serdar Abinin albümünden.)



NE ÇÂRE!.
Ahhh ahhhh!.


Hakikat şehrinde bir güzel gördüm
Bir göreni göremedim ne çâre..
Sevdâyı aşkından yanıp kül oldum
Bir bilen yok soramadım ne çâre..

*

Bir zaman bekledim Leylâ dağını
Bir zaman bekledim gül budağını
Bir zaman bekledim yâr otağını
Vasılı yâr olamadım ne çâre..

*

Andelibin işi ahu zâr olur
O nasıl güldür ki tezce hâr olur
Bir gönül kul olur gâh hünkâr olur
Ben bu sırra eremedim ne çâre..

*

Bir gülün ki hârı vardır yâr demem
Kansız didelere ahu zâr demem
Yüzünü görmeden yârim var demem
Ben bu yâri bulamadım ne çâre..

*

Niceleri yâr der gönlü binâda
Niceleri yâr der gönlü zinâda
Nicesinin gönlü bey'ü şirâda
Bu yâr kimdir bilemedim ne çâre..

*

Duydum ki yârimin yeri Kaf imiş
Dillerde söylenen kuru laf imiş
Aslını sorarsan nun u kaf imiş
Pâyine yüz süremedim ne çâre..

*

Medeed Pîr-i Sani* bir gör hâlimi
Bu Sâlih’e çok ettiler zulumü
Aç vuslât perdesin göster yüzünü
Çok ağladım gülemedim ne çâre..
Kullanıcı avatarı
nurunnehar
Aktif Üye
Aktif Üye
Mesajlar: 159
Kayıt: 18 Oca 2007, 02:00

Re: SÂLİH BABA..

Mesaj gönderen nurunnehar »

Resim

Bir noktada pinhân imiş
Gör neyledi bu derd bana..
Ol can içinde can imiş
Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Vahdet bağında andelib
Olmuş iken kaldım garib
Bu derd bana oldu nasib
Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Üç kerre doğdum aneden
Kurtulmadım efsâneden
Usanmışam bu hâneden
Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Bıraktım ad u sanımı
Ben ararım cânânımı
Çok görmeyin noksanımı
Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

İlletle mazur olmuşam
Kıllet ile hor olmuşam
Halk içre menfur olmuşam
Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Çakmağ-ı aşkı çakmışam
Raz-ı derûnum yakmışam
Benliğimi bırakmışam
Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Elde kemanını tutar
Bağrım gözedir tir atar
Oldu ciğer ney'den beter
Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

İsmâil'em bağlı elim
Kemendlidir payım belim
Ben iverim kurban olim
Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Vaktin imamı Sâmi'dir
Kutb-u zamanı Sâmi'dir
Sâlih, gulam-ı Sâmi'dir
Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..
Kullanıcı avatarı
nurunnehar
Aktif Üye
Aktif Üye
Mesajlar: 159
Kayıt: 18 Oca 2007, 02:00

Re: SÂLİH BABA..

Mesaj gönderen nurunnehar »

Resim

Bir noktada pinhân imiş
Gör neyledi bu derd bana..
Ol can içinde can imiş

Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Vahdet bağında andelib
Olmuş iken kaldım garib
Bu derd bana oldu nasib

Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Üç kerre doğdum aneden
Kurtulmadım efsâneden
Usanmışam bu hâneden

Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Bıraktım ad u sanımı
Ben ararım cânânımı
Çok görmeyin noksanımı

Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

İlletle mazur olmuşam
Kıllet ile hor olmuşam
Halk içre menfur olmuşam

Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Çakmağ-ı aşkı çakmışam
Raz-ı derûnum yakmışam
Benliğimi bırakmışam

Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Elde kemanını tutar
Bağrım gözedir tir atar
Oldu ciğer ney'den beter

Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

İsmâil'em bağlı elim
Kemendlidir payım belim
Ben iverim kurban olim

Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..


Resim

Vaktin imamı Sâmi'dir
Kutb-u zamanı Sâmi'dir
Sâlih, gulam-ı Sâmi'dir

Gör neyledi bu derd bana..
Oldu bu derd devlet bana..
Kullanıcı avatarı
nurunnehar
Aktif Üye
Aktif Üye
Mesajlar: 159
Kayıt: 18 Oca 2007, 02:00

Re: SÂLİH BABA..

Mesaj gönderen nurunnehar »

Resim

Gam günümdür gel eriş sultanım ALLAH aşkına
Küsdün ise tez barış hubânım ALLAH aşkına..


Hasretinden yandı cismim ciğerim oldu kebâb
Sakiyâ sun bâdeyi atşânım ALLAH aşkına..


Bu derûnum bir aceb derde giriftâr eyledin
Rûz u şeb bu zâr ile giryânım ALLAH aşkına..


Derd ile Eyyûb'u geçtim hasret-i Yakub'u da
Kande göster Yusuf-u Kenân'ım ALLAH aşkına..


Ah u zârım duysa rahibler çilîpâdan geçer
Pute-i aşkında yandır canım ALLAH aşkına..


Nutkun enfâs-ı Mesiha nûr-u Ahmed'dir özün
Gizleme hep sendedir dermanım ALLAH aşkına..


Destigirim olmaz isen Hazret-i Pîrim benim
Berr ü bahri yandırır efgânım ALLAH aşkına..


Çekdiğim derdi belâyı Şeyh-i San'a çekmedi
Söyle açsın bâbımı derbanım ALLAH aşkına..


Ben de Eyyub'un belâsın sevdiğimden çekmişem
Bir canım var al sana kurbanım ALLAH aşkına..


Gezdi Sâlih senden özge bulmadı hazik tâbib
Pîr-i Sâmi ol benim Lokman'ım ALLAH aşkına..


"Kuleden, kuleden, sesin aldım kuleden,
O senin kaşın gözün beni sana kul eden!."


Hubân.: f. Güzeller, iyiler.
Atşan.: Susamış, teşne. Susuz.
Derûn.: f. İç taraf. Dâhil. Kalb.
Giriftâr.: f. Tutulmuş. Yakalanmış
Aceb.: Taaccüb, şaşma, hayret.
Rûz u şeb.: Gündüz gece..
Giryân.: f. Gözyaşı döken. Ağlayan.
Çilipâ.: Haç, istavroz.
Pute.: Pota, aşkın âleti. İçinde mâden eritilen tava.
Nutk.: (Nutuk) Söyleyiş, söyleme kabiliyeti, konuşma, hitabet. Dervişlerce büyüklerin manzum sözleri.
Enfâs.: (Nefes. C.) Nefesler. Soluklar. Ruhlar. Canlar. Cevherler. Duâlar.
Mesih.: Bir şey üzerined eli yürütmek, bir şeyden ondaki eseri gidermek demektir. İsâ aleyhisselâm'ın bir ismidir. Elini sürdüğü, meshettiği hastaların iyileşmesinden kinâye olarak "İsâ Mesih" denmiştir.
Destigir.: f. Muavenet. Arka olmak. Tutucu, yardımcı, muin.
Berr ü bahri.: Kara ve Deniz..
Efgân.: f. Acı ile bağırıp çağırmalar. Feryadlar ve istimdad.
Derbân.: f. Kapıcı, kapıya bakan.
Bâb.: Kapı.
Hazîk.: (Hekimler için) bilgili, eli uz, usta..


Resim

Kuleden Gel Kuleden..:

(yavru yavru) Kuleden gel kuleden kuleden
(oğul) Sesin aldım kuleden kuleden
(oğul) O senin kaşın gözün ey
(oğul) Beni sana kul eden yeter ağlatma beni
(yavru yavru) Aslım kara dağlıdır dağlıdır
(oğul) Başım yara bağlıdır bağlıdır
(oğul) Açma tabip yaramı
(oğul) Yar eliyle bağlıdır yeter ağlatma beni!.




ResimŞEYH-İ SAN'AN'ın AŞK ve ZİLLet Hikâyesi.:

Ferideddin-i Attar, Mantık Al-Tayr adlı mesnevisinde, padişahlarını aramak üzere bir araya gelen kuşların serüvenini hikâye eder. Kuşlar böyle bir heves içindeyken Hüthüt gelir ve onlara zaten bir padişahları olduğunu, fakat o padişahın "binlerce nur ve zulmet perdeleri ardında bulunduğunu ve adının Simurg olduğunu" bildirir ve: "Gelin onu arayıp bulalım" teklifinde bulunur. Uzun müzakerelerden sonra kuşlar yola çıkmaya karar verir. Yollar meşakkatlidir. Simurga ulaşabilmek için istek, aşk, marifet, istiğna, tevhit, hayret ve fakr u fena adlarını taşıyan yedi vadiyi geçmeleri gerekmektedir. Bunları aştılar mı Simurg'a ulaşacaklardır. Yüzlerce kuştan ancak otuz tanesi menzile ulaşır. Yola çıkan kuşlardan kimisi bazı hicaplara takılır, kimisi yem aramak için bir yere dalar, kimi açlıktan, susuzluktan kırılır. Böylesine çetin ve meşakkatli bir yolculuktur. Yolculuğun aşk vadisinde, kuşlara bir yılgınlık düşer. Hüdhüd'e: "Bizim bu uçuşumuzla bu yol biter mi?" diye sorarlar. Hüthüt onlara şu cevabı verir:
"Aşık olan canını kayırmaz, canını terket, canını attın mı yol biter. Yolun bağı candır, canını ver, sevgilinin yüzünü gör. Sana imandan çık derlerse, candan vaz geç diye hitap gelirse, imandan da, candan da vaz geç. Böyle şey caiz değil, diye i’taraz edene, de ki, aşk küfürden de yücedir, imandan da, aşkın küfürle, imanla ne işi var? Aşık bütün harmanı ateşe verir, başına testereyi korlarsa, sabreder, tenini biçtirir! Aşka dert ve gönül kanı gerek, derdin yoksa bizden ödünç al! Aşka perdeleri yakan bir dert gerek! Aşkın bir zerresi bütün âlemden iyidir; derdin bir zerresi de bütün âşıklardan iyidir. Aşk, daima kâinatın içidir, ama dertsiz aşk, tam aşk değildir. Meleklerde aşk vardır, dert yok. Dert, adamdan başka mahlûkta bulunmaz. Aşkın kâfirliğe yakınlığı var, kâfirlikse yoksulluğun iç yüzü! Yola ayak basan, bu yolda ayak direyen, küfürden de geçer, İslâmdan da! Aşk sana yoksulluğa kapı açar, yoksulluk da kâfirlik yolunu gösterir. Senin küfrünle imanın kalmadı mı şu tenin de yok olur, canın da! İşte ondan sonra bu işin eri olursun. Bu çeşit sırlara sahip olmak için er gerek! Erler gibi ayağını bas, korkma! Nice bir korkacaksın? Bırak çocukluğu! Erlerin arslanı gibi yola gir, işe koyul! Bu yolda yüzlerce tehlike baş gösterse, değil mi ki, bu yolda baş gösteriyor, korku yok!"
Hüthüt'ün hitabı burada biter. Onun hitabındaki çeşitli mecazların anlaşılabilmesi için, burada, araya Şeyh-i San'an'ın hikâyesi girer. Baştan sona mecazlarla, istiarelerle yüklü olan bu hikâye, aşk yolunda düşülen zilletin harika bir anlatımıdır. Önümüzdeki yazılarda o hikâyeyi aktaracağız.


ResimŞEYH-i SAN'AN KİMdir?.:

Şeyh-i San'an zamanın piriydi. Yüceliğinin dengi yoktu. Haremde kemal sahibi dörtyüz dervişiyle tam elli yıl şeyhlik etmişti.
Dervişleri de aynen kendisi gibiydi: gece gündüz riyazette bulunurlar, bir an bile dinlenmezler, istirahat etmezlerdi.
Hem ameli vardı, hem ilmi. Meydandaki şeyhleri de bilirdi, gizlileri de keşfederdi, sırlara da mahremdi. Elliye yakın haccı vardı. Bütün ömrünce umre eder dururdu. Namazının orucunun haddi hesabı yoktu. Hiç bir sünneti terketmezdi.
Huzuruna gelen yol kılavuzu erler, kendilerinden geçerler de öyle gelirlerdi. O mana eri, kılı kırk yarardı. Kerametlerde de kuvvetliydi, rütbe ve makamlarda da. Kim hastalanır, gevşekliğe düşerse nefesiyle iyileşir, kuvvetlenirdi. Hülâsa neşe çağında da, gam zamanında da halka rehberdi. Alemde bayrak gibi yücelmiş, şöhret bulmuştu..

ResimŞEYHin RÜYÂsı.:

Şeyh, kendisini, kendisiyle sohbet edenlerin ulusu görmekle birlikte, birkaç gece biteviye bir rüya görüyordu. Rüyasında, haremden göçmüş, Rum ülkesinde yurt tutmuş, durmadan bir puta secde ediyor.
O âlemin uyanık eri, bu rüyayı görünce eyvahlar olsun, dedi, şimdi tevfik Yusuf'u kuyuya düştü, yolumuz aşılması güç bir bele çattı! Bilmem bu dertten canımı kurtarabilecek miyim? İmanımı kurtarsam canımı terkederim. Dünyada bir tek adam yoktur ki, yolda böyle sarp bir geçide rastlamasın! Yoldaki bu sarp geçidi aşarsa, yolu aydınlanacak, gideceği yeri görebilecekti. Fakat o geçidin ardında kalırsa belâlara uğrayacak, yolu uzayıp duracaktı.
Nihayet o bilgi sahibi üstad, dervişlerine dedi ki: "Bir işim düştü, Rum ülkesine hemencecik gitmem gerek, gideyim ki, şu düşün tabiri nedir, meydana çıksın."
Böylece itibar sahibi dörtyüz dervişi de ona uydu, beraberce yola düştüler. Kâbe'den Rum ülkesinin bir ucuna kadar vardılar. Bütün Rum ülkesini baştan aşağı dönüp dolaştılar. Günün birinde bir yüce yapının önünden geçiyorlardı. Üst kattaki bir pencerenin önünde bir kız oturmuştu. Ruhânî sıfatlı bir gâvur kızıydı bu. Ruhullah yolunda yüzlerce bilgiye sahip olmuştu..


ResimRUM KIZININ GÜZELLİĞİ.:

O, güzellik göğünün en yücesine varmış bir güneşti. Zevali olmayan bir güneş.. Güneş, onun yüzünün aksini görüp kıskanmış da sararıp kalmıştı. O dilberin zülfüne gönül veren o zülfün havasıyla zünnâr bağlardı. Velhasıl o güzelliğin teferruatını anlatmak uzun sürer. Yüzünde güneş parlaklığı vardı. Siyah saçlarını bu parlak yüze peçe yapmıştı. Peçe altından yüzünü gösterince, Şeyh kemiklerine, iliklerine kadar ateşlere yandı, gönlü sevda ateşiyle dumanlar içinde kaldı..

ResimŞEYH’İN AŞKI.:

Rum kızının güzelliği Şeyhi elden ayaktan çıkardı, ele avuca gelmez oldu. Kızın sevgisi can ülkesini yağmalamış, zülfünden imana küfürler yağdırmıştı! Şeyh imanını verdi, Hıristiyanlığı kabul etti. Takvâyı sattı, rezilliği satın aldı. Dervişler onu böyle perişan görünce işi anladılar, öğüt verdiler, ama fayda etmedi. Çünkü derdinin dermanı yoktu. Perişan âşık nasıl olur da söz dinler? Dermanı bile yakıp yandıran dert, nasıl olur da dermanı kabul eder? O uzun günde, Şeyh, akşama kadar ağzı açık hayran bir halde gözlerini pencereye dikti, öylece bakıp kaldı. O gece sevgisi birken yüz oldu, tamamiyle kendinden geçip gitti. Kendinden de geçti, âlemden de. Başına topraklar saçtı, feryat ve figana koyuldu. Ne uykusu kaldı, ne kararı. Sevgiden kıvranmakta, ağlayıp inlemekteydi. "Yarabbi, bu gecenin gündüzü yok mu? Yoksa feleğin ışığı olan güneşin ziyası mı kalmadı? Aşk sevdasıyla yanmaktayım, sevginin hücumuna karşı durmaya takatım yok!" diye dövünüyordu. Ömür nerde, sabır nerde, baht nerde, akıl nerde, el nerde, ayak nerde, sevgili nerde, gün nerde bilemez oldu. Bir dostu: "Ey uluların şeyhi, kalk, bu vesveseden yıkan, arın!" dedi. Şeyh ona: "Bu gece ciğer kanıyla yüzlerce defa yıkanıp arımdım a bihaber!" diye cevap verdi. Bir başkası: "Tövbe et!" dedi. Şeyh de ona: "Namustan, halden tövbe ettim; şeyhlikten, olmayacak şeylerden tövbe ettim." diye cevap verdi. Bir başkası: "Tesbihin nerde? İşin tesbihsiz nasıl düzelir?" dedi. O da: "Belime zünnâr bağlayabilmek için elimden tesbihi attım." cevabını verdi. Namazı hatırlatana: "O sevgilinin mihrap olan yüzü nerde ki? Onun yüzünü görmedikçe namazım ne işe yarar?" dedi. "Pişman olmayacak mısın?" diye sorana da: "Bundan fazla pişmanlık mı olur, neden daha önce âşık olmamışım ki? Yolumuzu vurup kesen şeytan ne de güzel vurup kesmekte, bizi ne de güzel azdırmakta, söyle vursun, durmasın!" dedi. Kendisine öğüt verenlerin herbirine bir cevap yetiştirdi, dedi ki: "Ben ad-tan, sandan çoktan geçtim, ar, namus şişesini çoktan taşa çaldım. Gâvur kızının rızasından başkasını istemem, ondan başkasının incinmesine aldırmam. Kâbe olmazsa, kilise hazır; ben Kâbe’nin akıllısı, kilisenin delisiyim. Cehennem yoldaşım olsa yedi cehennem bile bir âhımdan yanıp kül olur. Yüzü cennete benzeyen sevgili olduktan sonra, bana cennet lâzım olsa, sevgilinin yüzü yeter!" Ona Tanrı'dan utanmasını söyleyene de: "Beni bu ateşe Tanrı attı, kendimi nasıl kurtarabilirim?" dedi. Dervişler ona söz geçiremeyeceklerini anladılar. Şeyh halvete çekildi, sevgilinin civarına yerleşti, o mahallenin köpekleriyle arkadaş oldu. Bir aya yakın oralarda kaldı. Sevgilinin kapısının eşiği ona yastık olmuştu. Kız, şeyhin kendisine âşık olduğunu anladı. Feryatlar içinde ona aşkını ilân etti. Kız da ona: "A kocamış kişi, utan, sen kendine gayri kâfur ve kefen tedarikine bak!" dedi. Fakat kız da ona laf anlatamayacağını anladı ve şeyhe: "Eğer sen bu işin eriysen dört şeyden birini yapmalısın: ya puta secde edersin, ya Kur'an'ı yakarsın, ya şarap içersin, yahut da imandan geçersin." dedi.
Şeyh: "Şarap içmeyi kabul ettim, öbürleriyle işim yok benim. Güzelliğini seyrede ede şarap içerim" dedi..


ResimŞEYH ŞARAB İÇİYOR.:

Şeyh, şarab içmeyi kabul edince, sevgilisi ona: "Sevgilisiyle aynı renge boyanmayanın sevgisi, renkten, kokudan başka bir şey değildir, dedi, eğer gerçekten âşıksan Müslümanlıktan el yumalısın!" Şeyh sevgilisinin elinden şarap kadehini aldı, içti. İçtiği anda da, hıfzındaki Kur'an silindi, geriye ondan kuru kelimelerden başka bir şey kalmadı. Sarhoş oldu. Sevgilisini de elinde kadehiyle sarhoş görünce onun boynuna sarılmak istedi. Kız: "Takvâ ile aşk uyuşmaz, aşkın sonu kâfirliktir, bunu unutma! Benim gibi kâfir olursan kolunu boynuma dolar, beni kucaklarsın." dedi. Şeyh kimseden perva etmedi, Hıristiyanlığı kabul etti. Şeyhi kiliseye götürüp zünnâr kuşandırdılar. Şeyh kıza: "Daha ne kaldı?" diye sordu. Kız: "Ey tutsak ihtiyar, dedi, benim mehrim ağırdır, sense yoksulsun." Şeyh, kıza: "Yalnız cennete gitmektense seninle cehenneme gitmek daha hoş." dedi. Kız: "Henüz istediğim gibi pişmeyen âşık, öyleyse mehir işini de bitirelim. Benim mehrim tam bir yıl durup dinlenmeden benim domuzlarımı gütmektir. Yıl bitti mi sana varırım." dedi. Şeyh itiraz etmedi. Kâbe pîri, uluların şeyhi tam bir yıl domuz çobanlığı yaptı. Herkesin içinde yüzlerce domuz vardır, biliyorsun. Ya domuzu yakıp yandırmalı, ya zünnârı kuşanıp kuru davadan vazgeçmeli. İçindeki domuzdan haberin yoksa mazursun, ama yol eri değilsin. Aşk ovasında domuzu öldür, putu yak! Bunları yapmazsan şeyh gibi aşka düş, rüsvay ol!.

ResimHİKÂYENİN SONU.:

Şeyh Hıristiyanlığı kabul edince Rum ülkesinde bir gürültüdür koptu. Dostları onu terk edip Kâbe'ye dönmeye karar verdiler. Kâbe'de onun dirayetli bir dostu vardı. Şeyhten yüz çevirenlerin halini görünce onlara dedi ki: "Mademki şeyh eline zünnâr aldı, hepinizin zünnâr kuşanması gerekti, hepinizin Hıristiyan olması gerekti. Yaptığınız münafıklıktan başka bir şey değil. Dostuna dost olan, dostu gâvur olsa beraberce gâvur olması lâzım. Aşk, zaten kötü ad san üstüne kurulmuş bir yapıdır. Kim bu yolda baş çekerse bu çekilişi, hamlıktandır. Hadi şeyhinizden çekindiniz, Tanrıya niyazdan niçin çekindiniz?" Böylece hepsi feryada koyuldu, kırk gün kırk gece ne uyudular, ne dinlendiler, ne yediler, ne içtiler. Dua ettiler. Kırkbirinci gün o temiz derviş rüyasında ay gibi Mustafa'yı gördü. Mustafa dedi ki: "Ey himmeti yüce derviş yürü, var.. Şeyhini bağdan kurtardım, himmetin tesir etti, şeyhini affettirdi." Dervişler ağlaya ağlaya koşup domuz çobanı olan Şeyh'in bulunduğu yere vardılar. Şeyh, uzaktan dervişleri görünce kendisini onların yanında nursuz, pirsiz gördü, utancından elbisesini yırttı, başına toprak saçtı. Tövbe etti. Tanrı tövbe ateşini parlattı mı, o ateş neyi bulursa yakar, arındırır. Şeyh gusletti, hikmet, esrar, Kur'an, Hadis bilgileri yeniden canlandı. Dervişlerle beraber Hicaz'a doğru yola düştüler. Şeyh bundan sonra o Hıristiyan kızın, rüyasında, güneşin kucağına düştüğünü gördü. Güneş dile gelip: "Hemen Şeyhin ardından koş, onun dinine gir, ey onu kirleten, yürü, onun yüzünden temizlen!" dedi. Şeyhe, kızın Hıristiyanlıktan vazgeçtiği âyan oldu. Dönüp kıza ulaştılar. Gördüler ki, kızın yüzü altın gibi sararmış, saçları yolun tozlarına bulanmış, ölü gibi yeryüzüne serilmiş. Kız Şeyhi görünce: "Senden utanıyorum. Artık perde ardında yanamam. Perdeyi attım. Bana Müslümanlığı telkin et de yola gireyim." dedi. Kızın hâli perişandı. Müslüman olup dedi ki: "Şeyhim, takatım kalmadı. Kederle dolu olan bu topraktan gidiyorum. Acizim. Beni affet, bana darılma. Elveda!" O ay yüzlü bu sözleri söyleyip candan el çekti, zaten yarı canı kalmıştı, onu da canana teslim etti. O, mecaz denizinden bir katreydi, gene geldiği hakikat denizine gitti. Aşk yolunda bunun gibi neler olur, neler; bunu aşkı bilen bilir..

Not: Şeyh-i Sa'na'nın hikâyesini A. Gölpınarlı'nın Mantık Al-Tayr çevirisinden kısaltıp özetledim, MEB; İst. 1990, s. 95-127.


ResimŞEYH-İ SAN'A'nın HİKÂYESİnden ÇIKARTILABİLECEK SONUÇLAR.:

Başta da söylediğimiz gibi F. Attar'ın Mantık Al-Tayr'da geçen Şeyh-i San'a Hikâyesi, baştan sona zengin istiarelerle yüklüdür. Burada, itibarlı bir Müslüman şeyhin (üstelik yaşlı) elli yıllık şeyhlik hizmeti bulunuyor, bir Rum kızına âşık olması; kızın teklifiyle şarap içme, Kur'an'ı yakma, puta secde etme ve sonunda imandan geçme günahlarını ve küfrünü irtikap etmek suretiyle sevgiliye ulaşma umudunun serüveni aktarılıyor. Şeyh dörtyüz müridi olan, görmüş geçirmiş biridir. Elli yıllık şeyhlik hizmetinden sonra gördüğü bir rüyanın ardına düşmesi ve rüyada görüp taptığı putun neyin nesi olduğunu anlamak üzere Rum diyarına doğru yolculuğa çıkması, bu hikâyenin temel aktını oluşturuyor. Hikâyede kullanılan istiareleri çözmeye çalışalım:

1-) Şeyhin rüyada put görmesi: Hemen bütün klasik aşk hikâyelerinin değişmez motiflerinden biri olan sevgiliyi rüyada görmek ve gerçek hayatta rüyada görülen sevgiliyi aramak bu hikâyede de yer alıyor. Ancak bu hikâyenin kahramanı olan Şeyh, rüyasında doğrudan bir kız görmüyor, onun yerine bir put görüyor ve o puta tapındığını görüyor. Ne var ki, rüyasının sırrını çözmek üzere Rum ülkesine seyahate çıktığında, Rum kızını pencerede görür görmez ona âşık olduğunu anlıyor. Rüyada tapındığı putun bu Rum kızı olduğu anlaşılıyor. Sevgilinin put, bu demektir ki mabut olarak görülmesi ve gerçek hayatta onun bir kıza dönüşmesi ve Şeyh'in bu kıza tapınır hale gelmesi durumu müstakil bir istiaredir. Tanrı'nın yaşadığımız dünyadaki izdüşümünün sevgili olarak tecelli ettiğini çıkarsayabiliriz.

2-) Sevgili ile mabudun yer değiştirmesi de diyebileceğimiz, bu ikisinin özdeşleştiği sonucuna varabileceğimiz bu sonucu şu durumdan çıkartıyoruz: sevgili (Rum kızı), Şeyh'e âdeta yeni bir din teklifinde bulunuyor. Ona, şarap içmesini veya puta tapmasını, Kur'an'ı yakmasını ve nihayet imanını reddetmesini teklif etmesi, Şeyh açısından bakıldığında, yeni bir "mâbud"un yeni şeriatı (şartları) olarak telakki edilebilir. Şeyh bu tekliflerden öncelikle şarap içmeyi kabul ediyor, ötekilerle işi olmadığını bildiriyor. Ama içtiği aşk şarabıdır. Şarabı içince, kızın öteki tekliflerini kabul etmemesi anlamsız kalıyor. Şeyh Hıristiyan olup zünnâr kuşanınca, yani artık yeni bir dinin saliki olunca, kıza (sevgiliye): "Daha ne kaldı?" diye sorunca, kız da ona mehri için bir yıl domuz çobanlığı yapması gerektiğini bildiriyor. Şeyh, bunu da kabul ediyor. Bir şeyh için, belki kabulü en zor şartlardan biridir bu; düşülen zilletin dip noktası!.

3-) Şeyh'in İslâm'ı terkedip yeni bir dine girmesi acaba bu öyküde ne anlam taşıyor? Burada kullanılan "İslâm" motifi bir istiare olarak insanların önyargıları anlamına yorulabileceği gibi, onların sahip oldukları "ata dini" anlamına da gelebilir. Salikin, sevgiliye (Tanrıya) ulaşabilmesi için atalarının dinini terkedip teklif edilen yeni dine girmeleri öngörülüyor. Ama durum, elbette babayiğitlik gerektiriyor, sıradan insanın ve her babayiğidin üstesinden gelebileceği bir iş, bir sınav değildir bu. Nitekim Ebu Talip, Allah'ın Resulü (sav)'nü, bunca sevmesine ve onu himaye etmekten kaçınmamasına rağmen, O'nun teklif ettiği dini kabul ettiğini açıklayamamıştı. Mekke kadınlarının onu, atalarının dinini reddedip yeğeninin yeni dinine girdi diye kınamasından çekinmişti. Hikâye kahramanımız olan Şeyh'in durumu daha farklı değildir: o da mensup olduğu dini reddedip yeni bir dine intisab ediyor. Şerefini, itibarını, kendini sevenleri.. bütün bunları bir kenara atıp "sevgili"nin emrine koşuyor!.

4-) Sevgili'nin bu "olmayacak teklifleri", aslında sevenin sevgisini sınamak için öne sürülmektedir. Acaba seven, sevgili uğruna hangi noktaya kadar gidebilecektir? Zahiren zillet gibi duran, insanın şerefini, itibarını sarsacak, onu bir paralık hale getirebilecek olan bu şartlara, o, nereye kadar mukavemet ve tahammül gösterebilecektir? San'a Şeyhi, bütün bu maniaları çekilmez çileler çekerek, zillete, meşakkate katlanarak aşıyor. Artık aşılacak bir engel kalmadığı noktada hikâye bitiyor. Ve orada Şeyh'in sevgiliye kavuşup kavuşmadığı da müphem bırakılıyor. .

5-) Ama yazar, okuyucuya bir teselli vermek istediği için olacak, bu noktadan sonra hikâyeyi biraz uzatarak, Mekke'deki dostlarının ve müritlerin duasıyla Şeyh'in yeniden tövbeye geldiği, üstelik Rum kızının da Müslüman olduğu anlatılıyor. Ancak ilgi çekici olan husus şu ki, Rum kızı, Şeyh marifetiyle Müslüman olduktan sonra bütün bu olup bitenlere takat getiremez ve ölür. Yani vuslat vaki olmaz. Belirttiğimiz gibi, hikâyenin bu son kısmı, hikâyede kullanılan mecazları, istiareyi kavramakta güçlük çekebilecek okuyucuya yalnızca bir teselli sunma amacını taşıyor olmalıdır. Şeyh'in "İslâm"dan vazgeçtiğini okuyan bir Müslüman'ın, buradaki İslâm'ı, doğrudan İslâm dini olarak algılayabileceği tehlikesini bertaraf edebilmek için, işbu son kısmın bir eklenti olarak orada yer aldığını düşünmek isabetli olur kanısındayım. Şeyh'in sevgiliye ulaşmak için vazgeçtiği İslâm, bir Müslüman'ın dininden vazgeçmesine denk bir zorluk, hatta imkânsızlık taşıyan, onun derûnî ön şartları olduğu gibi, toplumun insanlara telkin ettiği her türlü maddî, manevî şartları da tazammun ediyor. Ama son tahlilde, âşıkın maşuka kavuşmak için her türlü zillete, aşağılanmaya göğüs germesi gerektiği hissesi öne çıkıyor..
Kullanıcı avatarı
nurunnehar
Aktif Üye
Aktif Üye
Mesajlar: 159
Kayıt: 18 Oca 2007, 02:00

Re: SÂLİH BABA..

Mesaj gönderen nurunnehar »

Resim


Cemâlin arz kılmazsa dilâra
Derunumda sagalmaz işbu yara..


Hevâya gitti ömr-ü nâzeninim
İki âlemde kaldım bahtı kara..


Belâ bahrinde gark oldu sefinem
Ümid kalmadı çıkmağa kenara..


Erenlerden bana olmadı imdad
Mukadder böyle yazılmış ne çâre..


Aman dedikçe yaman oldu hâlim
Visâle çâre yok ol gülizâra..


Cefâdan gayrı görmedim safâsın
Aceb bilmem ki n'etdim ben o yâra..


Mukadder olmaz imiş lâ-yugayyer
Ne hasıl gezmeden Belh ü Buhara..


Der-i Sâmi'ye geldim ilticâya
Dedim kıl merhamet bu ihtiyâra..


Ki bende kalmadı hergiz liyâkat
Mukabil olmağa bu nefs-i mara..


Pîrinden himmeti bol iste Sâlih
Seni Mevlâ bu gafletten uyara..


Resim


Dilâra.: f. Kalbi süsleyen, gönlü zinetlendiren.
Derun.: f. İç taraf. Dâhil. * Kalb.
Nâzenin.: f. İnce, nazlı, zayıf, lâtif, hoş eda olan, nazlı yetişmiş, şımarık. Oynak. Nazik endamlı
Bahr.: (c.: Bihâr - Ebhâr - Ebhur - Buhur) Deniz
Visâl.: (Vasıl. dan) Vâsıl olma. Sevdiğine ulaşma. Kavuşma. Ayrılıktan kurtulma
Mukadder.: Tâyin olunmuş. * Kısmet. Kader. Miktarı tâyin ve takdir olunmuş olan. * Kazâ. * Kıymeti biçilmiş. * Beğenilmiş. * Yazılmış olan.
El mukadder la yugayyer.: Kader değişmez, değiştirilemez
Der.: Dâr. Kapı.
Mar.: f. Yılan..
Cevapla

“►Aşıklar◄” sayfasına dön